[RPG — 3OO] Melrose High • Speeltopic - Speeltopics

‘Misschien als je niet beweegt, ziet hij je niet... Zo doen ze dat ook in Jurassic Park,’ fluisterde Micah. Hij had een punt, hoewel Mr. Gilbert voor zover ik wist niet verwant was aan welke dinosauriër soort dan ook. Aan de andere kant, hij was al behoorlijk op leeftijd en stoffig. Bovendien had hij hele korte armen, stond hij altijd een beetje voorover gebogen en met wat fantasie zou hij eventueel een Tyrannosaurus Rex kunnen zijn. Ik deed mijn best het niet uit te proesten bij het beeld van Mr. Gilbert als T-Rex. Mr. Gilbert leek de humor van de situatie echter niet echt in te zien.
      ‘Juffrouw Green... Wat heeft dit te betekenen?’ zei de man nogal pissig. Eh... Shit? Micah kuchte even.
      ‘Charles wilde eh op wiskundige manier aantonen dat ze op een lineare manier het propje naar het bord kon schieten, ziet u. Als wiskunde iedere dag zo is dan wordt het misschien nog leuk.’ De hele klas, inclusief le moi, keek Micah aan. Mr. Gilbert stond daar met een mond vol tanden en ik gaf Micah een low-five onder de tafel.
      ‘Lekker, Mouse,’ fluisterde ik zachtjes. Intussen had ik al mijn spul in mijn tas geschoven.
      ‘Oh uw krijt is op, wat jammer, kom we gaan er vlug nieuwe halen.’ Micah schoot overeind en sleurde mij met zich mee. Al struikelend verliet ik het klaslokaal – waarbij ik nog een tafel en twee stoelen half meenam. De hele klas keek toe hoe we onze zeer subtiele exit maakten. Met een harde, luide klap sloeg de deur naar het lokaal achter ons dicht en ik besloot dat ik nu wel hardop kon gaan lachen. Ik lag dubbel en ik was even bang dat ik zou gaan huilen van het lachen – want tranen, van blijdschap of van verdriet, waren geen optie in het openbaar. ‘Genoeg school voor vandaag, kom laten we onze booze gaan halen, je verdient ook vodka want damn Charlie die was echt bullseye.’ Ik grijnsde en maakte een overdreve buiging.
      ‘Danku... en jouw opmerking niet dan? “ze wilde op wiskundige manier aantonen dat ze op een lineare manier het propje naar het bord kon schieten”’ herhaalde ik zijn woorden en schudde mijn hoofd. ‘Hoe verzin je het? Geniaal,’ zei ik met nog steeds een enorme grijns op mijn gezicht. Ik haakte mijn arm door die van Micah en wandelde samen met hem de school uit. We bezochten de buurtsuper om twee flessen vodka te kopen – uiteraard met fake ID's, want dit land was zo debiel dat je op je vijftiende al je rijbewijs mocht gaan halen, op je achttiende in het leger mocht – maar je op je eenentwintigste pas legaal alcohol mocht nuttigen. Logisch toch? Eenmaal terug op het schoolplein wendde ik me tot Micah.
      ‘En wat gaat Chicah nu doen?’