[RPG | 2OO] Little Pink Lady's — War of Love | Speeltopic 2 - Speeltopics

LITTLE PINK LADY'S — WAR OF LOVE

Speeltopic
Praattopic
Rollentopic

THE STORY Princeton South-East High — Californië 2003 — Een middelbare school in Amerika, een school zoals ieder ander. Een school met zijn eigen leerlingen en hun eigen schooldrama's. Zo bedachten de laatste jaars jongeren van 2003 een plan. Ze kochten een dik, groot schoolschrift en net voor de laatste maand dat ze naar school gaan bedachten ze een soort wedstrijd. Voor de laatste schooldag moesten de jongens een meisje uit de klas verliefd op hen laten worden, en degene die het niet lukte of degene die als laatste was moest iets vreemds doen. In 2003 was dat nog spring in de sloot, maar jaren later?       2017 — In de jaren daarna werd het feit van ''verliefd worden'' over gebracht naar ''kussen'' en uit eindelijk zelfs ''krijgt het meisje in bed.'' Ook werden de opdrachten voor de verliezer steeds pijnlijker, van spring in de sloot tot steeds iets idioter. Zo kozen de jongens hun meid voor dit jaar uit, alleen leek het ineens alles dit tegen te werken. Een homo die nog niet uit de kast is gekomen die moet vallen op een meisje? Wat nou als het meisje die verliefd op je moet worden een oogje heeft op een ander? Of wanneer juist je vriendin/vriend het meisje/de jongen krijgt die jij juist wil? Er is één ding zeker, dit jaar gaat lastiger worden dan voorheen.

PRINCETON SOUTH-EAST Stad: Princeton Hall Fictie Staat: Californië Grades: Freshmen (14-15 jaar), sophomores (15-16 jaar), juniors (16-17 jaar) en seniors (17-18 jaar) Schoolkleuren: Blauw, rood en wit. Sportteams: — Football: The Hawks | Hier heb je eens in het jaar try-outs voor. — Cheerleaders: The Winter Wings | Ook hier heb je eens in het jaar try-outs voor. — Overige sporten: Zwemteam, dansteam, atletiek, cricketteam en basketbal Schoolclubs: Dramaclub, schoolband, feestcommissie en schaakclub Princeton South-Easth is gebouwd in het stadje Princeton Hall. Het is geen groot stadje, maar ook niet klein. Het is zo dat iedereen hier elkaar wel kent, en zo is het dat nieuws zich als een lopend vuurtje verspreid. In deze stad heb je een pizzeria (Montenegro's Pizza's) en een normale snackbar (Crumbs). Als je verder de stad in rijdt krijg je de normale dingen. Een klein winkelstraatje, de supermarkt, bed&breakfest, de autowasserij, maar ook kan je er een drive-in vinden waar één keer in de week rond 20:00 een film wordt gedraaid, meestal kan je op donderdagavond hiervan genieten. Verder vind je vele huizen en gebouwen en het bos van Princeton. Een dansclub kan niet missen, en deze wordt meestal afgehuurd voor feesten. Vrijdag heb je meestal hun eigen standaard avonden. Het theater (The Canvas) wordt voornamelijk gebruikt door de school en hun dramaclub of theater voorstellingen, maar ook wordt hij gebruikt voor andere dorpse shows. CHARACTERS VROUWEN 1 MEISJE NODIG Naam • Status • Faceclaim • User • Pagina Celeste Dariya Maksimov • Cheercaptain • Solmeron • 1.2 Malin Gracie Newton • None • Rasalghul • 1.3 Emily Eva Vanderbilt • The Quiet One • Sombre • 1.6 Lichelle ”Elle” Feyre Cohen • The Princess • Aniketos • 1,6 MANNEN VOL Naam • Status • Faceclaim • User • Pagina Roman Damario Montana • Latino Fuckboy • Maluma • 1.1 Parker Thomas Smith • The Jock • Taeralsahfer • 1.2 Tanner Jacob Smith • Potterhead • Taeralsahfer • 1.2 Jackson 'Jake' Beau Aguillard • The Charming Dickhead • Sombre • 1.6 Valentine Cooper Anderson • Prince Charming • Wheeler • 1.5 David 'Newt' Newton Chamberlain • Trouble • Wheeler • 1.6

LIST Naam Leeftijd Reputatie Geheim? Sommigen van deze high school zouden misschien bijvoorbeeld een geheim hebben waardoor ze niet meteen mee kunnen doen aan het geheime project van de jongens, of iets wat hun reputatie in de stad of school in gevaar zou kunnen brengen. Innerlijk Uiterlijk Geschiedenis Relaties Overig THE ''RELETIONSHIPS'' Chardonnay — Roman Celeste — Parker Malin — Tanner Rosa — Noah Peaches — Ertha — Lichelle — Valentine Emily —

RULES De huisregels van Quizlet gelden hier. Houd dames en heren gelijk. Niet meer dan twee personages per persoon, en dan zowel een jongedame als een heer. Schrijf 200 woorden per post. 16+ is toegestaan, wel graag aangeven. Ruzies alleen in de RPG alsjeblieft. Alleen ik, [url=]Amber[/url], maakt de topics aan, mits aangegeven van niet.

[ bericht aangepast op 16 maart 2018 - 21:46 ]

---

El Diablo.

---

"Wel als Valentine jullie niet vermoord, dan Celeste zeker wel. Dus ik stel voor dat jullie beide van jullie ronde bips afkomen en me meehelpen de deur te barricaderen. Want ik wil mijn mooie gezichtje liever sparen." Van alle idioten moest ik verliefd worden op deze. Ik geef Newt een aai over zijn bol en schud zachtjes mijn hoofd. Ik weet dat hij het meent, dat Valentine en hij niet echt door één deur kunnen, maar dat hij zich ook groter probeert te tonen dan hij zich voelt door humor te gebruiken. Mijn hart staat even stil als er plots ruw op de deur gebonsd wordt, waarna mijn naam zo hard geroepen wordt dat hij wellicht aan het einde van de gang ook nog hoorbaar is. Ik wapper een keer met mijn handen, puur van zenuwachtigheid, en schiet mezelf onmiddellijk tussen Roman en Newt wanneer die eerste zich naar de deur begeeft, waarna ik de laatste nog snel een kusje geef. "Shit's about to go down," zucht ik nog, alvorens Roman de deur opent en de ziedende Valentine nogal laconiek begroet. Mijn gedachten draaien op volle toeren en sturen het ene signaal na het andere op mijn reflexen af, waardoor ik mijn lichaam al gauw strategisch tussen dat van de andere twee alfa-mannen in plaats. Hoewel zijn woede schijnbaar aan mij gericht is weet ik dat Valentine Roman wel levend kan villen en ik dus alsnog het minste gevaar loop. Ik leg uit voorzorg een hand op de borstkas van beide mijn maatjes terwijl mijn hele lijf zich schrap zet voor wat mogelijks komen gaat. Vluchtig kijk ik over de schouder van de Latino om te kijken of Newt het nog wel oké stelt, maar zodra ik vastgesteld heb dat hij zich momenteel niet in de danger zone bevindt richt ik mijn volledige aandacht weer op de vechtersbazen. "Guys," breng ik uit, al heb ik een vermoeden dat het niet veel uit zal halen. "Waarom gaan we niet naar buiten toe?" ga ik op een rustige toon verder. Inmiddels hebben we al behoorlijk wat bekijks van achter enkele half geopende deuren vandaan. Oh man, en ik en mijn grote mond ook. Voortaan houd ik me wel buiten anderman's zaken. Nu heb ik ons echter in deze miserie gebracht dus ik moet het maar proberen zien op te lossen ook. Ik schenk Roman een blik ten teken dat hij zich gedeisd moet houden, waarna ik hem de rug toe keer en hiermee tegelijk de weg versper, zodat ik me ten volle op Valentine kan richten. "Wat bereik je ermee als je nu klappen uitdeelt?" vraag ik hem, hopend dat hij nog in staat is na te denken.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

Inmiddels had Nolan Lichelle met hem mee op de grond getrokken, de bakstenen waren koud, dat kon Nolan zelf door zijn jeans heen voelen. Toch stond hij niet op, hij ging niet nu weer terug zijn kamer in. Niet nu het net een klein beetje intressant begon te worden, een klein beetje maar, dat was wat Nolan zich zelf voor bleef houden. Lichelle was niet meer dan maar een klein beetje intressant, ze bleef toch altijd gewoon maar een klein prinsesje, niet Nolan zijn type.
Hoewel Lichelle net duidelijk een vraag had willens stellen over fotografie, waar Nolan zelf over was begonnen, besloot Nolan nu het initatief te nemen en haar een vraag te stellen. Vooral ook omdat hij haar andere vraag wou vermijden. Natuurlijk had hij vreemdere hobby's kunnen hebben, hij zat tenminste niet op ballet of iets dergelijks, maar toch was hij lichtelijk beschermend over zijn fotografie. Het was dan ook niet als of hij iemand ooit echt iets liet zien van de foto's die hij maakte. Ook deels omdat Nolan er zelf gewoon weg niet veel speciaals aan vond.
"Nou.... Wil je dat écht weten? Straks zitten we hier morgen nog,” begon Lichelle, zonder Nolan echt een antwoord te geven op de door hem gestelde vraag, tijd om verder te vragen kreeg hij dan ook niet, want toen begon Lichelle opnieuw over fotografie. De jongedame leek duidelijk niet zo goed te zijn in het oppikken van een hint. Als iemand een onderwerp ontweek dan vroeg je er niet over door. “Maar, wat ik wilde vragen: wat fotografeer je zoal?” vroeg Lichelle, het was niet eens zozeer een persoonlijke vraag, maar Nolan had gewoon weg geen zin meer om er over te praten. Hij deed wat portretten, wat landeschap, bijzonder was het niet, hij kon het makkelijk vertellen, maar.. Nolan wist het zelf ook niet. 'Je hebt nog geen antwoord gegeven op mijn vraag,' zei Nolan dan ook simpel zonder de vraag van Lichelle dus te beantwoorden.
“En trouwens, zo vreemd is mijn passie voor sterren toch helemaal niet,” zei Lichelle vervolgens, Nolan keerde nu zijn hoofd weer naar de jongedame en trok kort zijn wenkbrauw op. 'Hou je vooral voor wat je wil,' zei Nolan, maar nu kwam de opmerking er niet eens zo gemeen uit. Het was ergens wel de bedoeling geweest, maar het had meer plagend geklonken dan nodig was. 'Misschien is het wel niet eens echt en heb je me maar wat dingen aangewezen.'

Celeste Dariya Maksimov

---

'Her attitude kinda savage
But her heart is gold'

Cheer captain | 18 years | Her room | With Malin and Swedish models | Outfit

Dat Valentine boos op haar zou zijn dan had ook Celeste wel aan zien komen, maar dit... het was iets wat Celeste nooit had kunnen overzien. Het was niet een beetje boos het was gevaarlijk boos. Celeste kromp dan ook ineen toen ze Valentine hoorde praten. "Denk je?! Het is idioot Celeste! En wat? Dit keer geen leugens? Dit keer je woorden niet verdraaien zodat ik me schuldig zou gaan voelen hé?" tierde Valentine. "Hoe kan ik jou mijn beste vriendin noemen na alles wat jij me al hebt aangedaan ? Na al die fucking kwellingen die je me iedere week weer laat ondergaan. " De gehele tijd dat Valentine tegen haar sprak had Celeste haar ogen nog altijd gevestigd op haar handen die nerveus met de lakens van het bed aan het spelen waren. Ze durfde haar beste vriend niet eens aan te kijken, maar wist niet of dit kwam doordat ze niet wou zien hoe kwaad hij echt op haar was of doordat ze niet wou dat hij doorhad hoeveel pijn hij haar hier wel niet mee deed. Ze verdiende het, dat was Celeste, het was haar eigen schuld, maar toch... Ze wou Valentine niet kwijt. "Weet je wat, zoek het zelf maar uit Celeste je bent gewoon... een fucking bitch die vanaf nu het zonder beste vriend mag gaan doen. Ga maar uithuilen bij Roman tot hij je ook weer ditch voor een vrouw van een aardig leeftijdje." En daar met zijn laatste woorden had Valentine haar, Celeste haar onderlip trilde, de tranen prikte in haar ogen, maar ze huilde niet, nog niet. Celeste had in geen tijden meer gehuild, ze deed er niet aan, maar nu... er was nog maar weinig wat Valentine hoefde te zeggen om de tranen echt over haar wangen te laten lopen. Echter zei Valentine niets meer, hij vertrok, maar misschien was dat nog wel slechter. Hij gaf haar niet eens de kans om ook maar iets uit te leggen. Een enkel traan liep nu ook heel langzaam over Celeste haar wang. Met het puntje van de lakens van het bed veegde ze de rest van de tranen die in haar ogen staken weg. Een zwarte veeg vormde zich zo op het laken, maar Celeste liet het. Daar waren kamermeisjes toch voor om dat op te ruimen...
Kort keek de jongedame om zich heen, nu pas kreeg ze door dat ze nu helemaal alleen in de slaapkamer was, ergens had ze door dat Malin en Tanner zich in de badkamer bevonden. Wat voor Celeste betekende dat de overige tranen die achter haar ogen voelde branden daar moest laten. Ze huilde niet en zeker niet in de aanwezigheid van anderen. De enige bij wie ze ooit had uitgehuild was Valentine en dat was nu net geen optie. Een rilling liep over Celeste haar rug alsof ze het nu pas echt realiseerde. Als ze het niet oploste was ze Valentine kwijt, haar steun en toeverlaat, haar beste vriend, haar alles. Celeste wist dat ze hem niet kwijt mocht raken, maar hoe ze dit nog kon voorkomen wist ze niet.
Langzaam duwde Celeste zich zelf omhoog van het bed, uit haar tas viste ze een pakje sigaretten en een aansteker, met deze twee dingen in haar hand liep ze naar het raam welke ze volledig opende. Behendig klom ze op de vensterbank, haar benen liet ze uit het raam bungelen terwijl ze de sigaret aanstak. Valentine had er altijd een hekel aan gehad wanneer ze rookte, maar ja... die was er nu niet om er iets van te zeggen. Celeste beet hard op haar onderlip om de tranen niet terug te laten komen. Ze kon niet gaan zitten janken, niet met Malin en Tanner in de badkamer.

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

Harper Aliz Channing 18 y/o - W. Heath - Hotelroom - Outfit       Heath was zich er duidelijk van bewust dat hij in een zone was aanbeland waar zijn grijpgrage vingertjes niet mochten komen. Of het per ongeluk ging of niet kon me niet schelen. Het feit bleef dat zijn warme hand nu op een plek zat waar hij niet hoorde en ik hem daar weg wilde hebben. Koeltjes gaf ik hem te kennen dat ook voor hem de regel gelde dat je alleen mocht kijken met je oogjes.       “Naar mijn weten heeft onze relatie nog niet echt zijn hoogtepunt bereikt. Tenzij...” zei ik terwijl ik de rest van de zin in de lucht liet hangen alvorens ik me dichter naar Heath toeboog zodat we oog in oog kwamen te hangen. “Jij vind van wel.” Een grijns speelde om mijn lippen. Wel vond ik dat ik zijn persoonlijke ruimte genoeg had geterroriseerd - vandaar dat ik mijn rug weer rechtte zodat ik op hem neer kon kijken.       Mijn duimen haakte ik achter de riemlussen van mijn broek. Afwezig luisterde ik naar Heath’s gewauwel. Om eerlijk te zijn was ik erger van slag dan dat ik me voordeed. Het was lang geleden dat iemand me daar had aangeraakt – zelfs al was het in Heath zijn geval – per ongeluk. “Ho, ho,” zei ik terwijl ik mijn handen omhoog hield in de lucht. “Tieten vallen in een andere categorie dan wangen, vriend.”       Dit leek hem helaas niet de ontmoedigen. “Daarbij vind ik dat we nu wel quitte staan, gezien ik ongewild begluurd werd in de badkamer.” Ik snoof – een geluid dat ongewild als een lachje klonk. “Niet ongewild. Je had er ook voor kunnen kiezen om je achter het douchegordijn te verschuilen, maar dat heb je niet gedaan. Daarbij hield ik mijn handen achter mijn rug. Weet je, laat maar.” Met een zucht kneep ik in mijn neusbrug, waarna ik mompelde: “Ik heb echt behoefte aan iets sterks...”       Voor even wenste ik dat ik weer tussen de straatgevechten stond waar ik mijn conflicten op kon lossen met mijn spierkracht in plaats van met woorden. Pas wanneer ik een aantal party-pillen achter in mijn mik had hangen, zou ik daarmee kunnen winnen. En voor nu had ik daar echt behoefte aan...

---

I have seen my own sun darkened

DAVID 'NEWT' NEWTON CHAMBERLAIN

at the party with Parker

Volgensmij hadden mijn beide vrienden een doodswens gezien ze daar maar wat stonden te gapen. Parker haf me dan ook een aai over mijn hoofd waardoor ik hem even annoyed aankeek. Idioot. Ik schrok me dan ook rot doen er hard op de deur gebonsd werd en een ‘nope’ verliet mijn lippen waarna ik achter Parker sprong en me aan de jongen vastklampte. Iets wat ook weer niet verstandig was van me gezien hij de naam van mijn vriendje luid uitbrulde. Yikes… Parker wist enkel wat zenuwachtig zijn handen uit te schudden en Roman… Die mafketel ging de deur openen. "Shit's about to go down," zuchtte deze nog en ik schudde even met mijn hoofd, echter toen ik uit het niets een kus op mijn lippen gedrukt werd door Parker keek ik hem even dommig aan. 'Hebben jullie ijs klaar liggen?' “zijn jullie beide gestoord.” Siste ik dan ook waarna Roman de leeuw in onze kamer liet. Parker was dan ook nog eens zo idioot om zich als ‘held’ tussen de twee kerels in te zetten. Oh god, dit hoefde ik niet te zien.

VALENTINE COOPER ANDERSON

Prince Charming, party, With Emily

De deur werd wonderbaarlijk geopend en mijn blik stond op pure haar toen ik het domme gezicht van Roman zag verschijnen “Hey there.” Klonk het dan ook en dit leek net de druppel te zijn die opnieuw mijn emmer liet overlopen. Ik wilde naar binnenstormen maar een hand op mijn borst hield me tegen. "Guys," Parker. Mijn blik stond vurig, het liefst zag ik mijn ‘vriend’ nu ver weg hier vandaan, gezien ik vanaf vandaag hem uit mijn vriendencirkel geschopt heb. "Waarom gaan we niet naar buiten toe?" klonk hij dan ook, goede Maria wezend. Bullshit. Ik schonk hem dan ook een sarcastisch glimlachje.” Wat bereik je ermee als je nu klappen uitdeelt?" vervolgde deze en een lachje verliet mijn blik, waarna ik mijn koele kijkers weer op Roman richtte en Parker vervolgens aan de kant duwde zodat ik Roman een harde mep in zijn gezicht kon verkopen. “ Bespaar me je nepvrede Parker. “ Gromde ik naar Parker. Waarna ik mijn bloedende hand even schudde. “ Nu snap ik waarom iedereen je haat, Malin, Tanner en nu mag je mij ook van je vriendenlijst schrappen.” Ik haf Roman nog een schop echter was er ook niets aan als Roman niet terug vocht. “Veel plezier nog .” met deze woorden ging ik de kamer weer buiten en keek even woest naar de nieuwsgierige koppen die aan het luistervinken waren. “WAT?” sneerde ik nog waarna ik richting buiten liep.

HEATH GRAYSON NEWMAN

Musicfan, In his room, With Harper

Ho, ho,” Harper haalde haar handen even in de lucht “Tieten vallen in een andere categorie dan wangen, vriend.” Klonk het waardoor ik haar even fronsend aankeek. Ik snapte haar punt maar ze was nogal hypocriet zeg . “Niet ongewild. Je had er ook voor kunnen kiezen om je achter het douchegordijn te verschuilen, maar dat heb je niet gedaan. Daarbij hield ik mijn handen achter mijn rug. Weet je, laat maar.” Klonk het dan vervolgens, een argument dat ze niet kon winnen, gezien het mij nog eens dwingen leek om me nog meer te verschuilen. Dan nog had ze sowieso al mijn privacy geschaad, dus haar woorden waren niet eens logisch. “Ik heb echt behoefte aan iets sterks...” klonk ze vervolgens waardoor ik één van mijn wenkbrauwen aankeek. Ze wist toch wel dat drank en drugs illigaal waren voor je twintigste he? Ik besloot mijn rode wangen even rust te geven en wat in stilte verder te tokkelen op mijn gitaar. “Wat dacht je van een douche of andere kamer?” kwam er vervolgens nogal bot over mijn lippen. Veel zin om drie dagen met haar hier te zitten als ze me ging vals beschuldigen van alles en nog wat.

[ bericht aangepast op 30 april 2018 - 13:10 ]

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

---

Hardhandig word ik aan de kant geschoven en in dezelfde seconde hoor ik hoe Valentine's vuist contact maakt het gezicht van Roman. "Bespaar me je nepvrede Parker. Nu snap ik waarom iedereen je haat, Malin, Tanner en nu mag je mij ook van je vriendenlijst schrappen.” Bij het horen van die woorden knapt er iets in me. Ik weet niet waar hij het vandaan haalt, althans niet wat Tanner betreft, maar het idee dat mijn broertje zulke woorden over me in de mond genomen heeft raakt me oneindig diep. Malin kan ik het niet kwalijk nemen, al lijkt het me ook helemaal niks voor haar. Een luide schreeuw vult de gang en het kost me twee seconden rond kijken voor ik besef dat hij van mezelf komt. Een waas verspreidt zich voor mijn ogen en als vanzelf ballen mijn handen zich tot vuisten. Wie in hemelsnaam denkt Valentine wel dat hij is? Gestuwd door woede brengen mijn benen zichzelf in beweging en met een sprintje weet ik Valentine in te halen. Met sprong breng ik hem genadeloos, helaas daarmee ook mezelf, naar de grond. "Vuile hypocriet!" roep ik hem toe, terwijl ik de bovenhand probeer te krijgen door bovenop hem te proberen klauteren. "Mister fucking innocent!" ga ik verder, waarna ik hem bij de schouders grijp en zo tegen vloer aan beuk. "Weet Celeste dat je meedoet?" snauw ik, doelend op het spel. "Dat je puur voor de fun in het broekje van één van haar vriendinnen probeert te komen? Jij wel hé, alleen om het aanzien?!" Deze woorden zijn een pak stiller dan voorheen, gezien ze alleen mij en hem aangaan. Hoe fucked up Roman Celeste voorheen ook mag behandeld hebben, ik weet dat hij er deze keer voor gaat. Dat kan van Valentine en Emily(?) niet gezegd worden, maar dat houdt hem blijkbaar niet tegen er achterna te gaan. "Natuurlijk haat niemand jou, want niemand kan beter liegen dan jij!" In het heetst van de strijd laat ik mijn vuist op zijn gezicht neer komen. En daar heb ik onmiddellijk spijt van. Geschrokken van mezelf kruip ik bij Val vandaan, waar ik hem hijgend van de inspanning zit aan te kijken. Ik hijs mezelf overeind met behulp van de muur naast me en staar mijn zelfverklaarde voormalige vriend aan met een toenemend gevoel van leegte. "Hou je vriendschap maar. Als er zoveel voorwaarden aan zitten dan hoeft het voor mij ook niet," deel ik hem mee.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

Ik kijk recht in het gezicht van Valentine, maar voor een van ons twee wat kan doen plaatst Parker zich tussen ons in. Ik heb niet door hoe gespannen ik er eigenlijk bij sta tot ik zijn hand op mijn borstkas voel, en mijn ogen voor een kort moment daarop richt, voor ze weer strak naar Valentine kijken. "Guys," brengt Parker uit. "Waarom gaan we niet naar buiten toe?" Ik kijk kort naar hem en zucht diep, waarna ik wat probeer te kalmeren terwijl hij zich op Valentine richt. "Wat bereik je ermee als je nu klappen uitdeelt?" vraagt hij hem nog. Het was echter al te laat, dat bleek wel weer. Het duurde namelijk niet lang voor een harde mep op mijn gezicht terecht kwam en ik zet een stap naar achter. Die had ik eigenlijk moeten zien aankomen. Terugvechten doe ik echter niet. Deels omdat ik het misschien ook wel een beetje verdiend heb, maar ook omdat ik weet dat Celeste daar niet blij van zal worden en omdat het gewoon simpelweg geen nut had.
“Bespaar me je nepvrede Parker. Nu snap ik waarom iedereen je haat, Malin, Tanner en nu mag je mij ook van je vriendenlijst schrappen.” hij gaf mij nog een schop. “Veel plezier nog .” Met die woorden loopt hij weg en ik zucht diep. Ik voelde het onder mijn oog al kloppen en wist dat het een plek ging worden. Voor ik de deur kan sluiten en de rust kan wederkeren, vult echter een luide schreeuw de gang. Het laatste wat ik van Parker zie is dat hij dezelfde kant op rent. Nu gaan we het krijgen hoor. Ik kijk naar Newt en knik. 'Duty calls.' mompel ik en met grote stappen volg ik Parker. Ik kom net bij de jongens aan als Parker Valentine een harde klap verkoopt. Ooh, nice hit buddy. Oké niet het punt. Hij komt langzaam overeind en ietwat voorzichtig loop ik naar hem toe. "Hou je vriendschap maar. Als er zoveel voorwaarden aan zitten dan hoeft het voor mij ook niet," deelt hij hem nog mee en ik leg rustig een hand op zijn arm.
'Parker kom, het is het niet waard.' zeg ik kalmpjes en werp Valentine een blik, voor ik me volledig op mijn beste vriend richt. 'Laten we gewoon gaan. Newt wacht op je. Beetje chillen, rustig worden, je weet wel.' mompel ik en knik naar onze kamer. De volwassene spelen hier was duidelijk niet mijn ding.

---

El Diablo.

• Eighteen • Swimmer • Hotelroom, with Celeste, Tania & Valentina • Outfit •

Ik was nog geen vijf minuten de badkamer in verdwijnen of de eerste boze woorden, afkomstig van Val, kwamen door de houten deur heen gedreund. Soepel stap ik uit mijn salopette terwijl een frons zich tussen mijn wenkbrauwen in nestelt en ik een poging doe om iets van binnen mee te krijgen. Het leek haast voelbaar vanuit hier hoe de sfeer binnen gedaald leek te zijn, waardoor ik me zo snel mogelijk terug naar binnen wilde bevinden. Net wanneer ik mijn shirt over het hoofd heen getrokken heb, en zo in niks minder dan mijn lingerie in de badkamer sta, gaat de deur zo zacht mogelijk open. Direct draai ik me om en bijt vervolgens zacht op mijn lip als Tanner met zijn hand over zijn ogen de badkamer binnen geglipt komt.
      ”Ik eh... Het werd me wat te - eh... blèh... daar zo,” stamelt hij. Ik grinnik zacht, meer vanwege het feit hoe hij tegen de muur aan blijft staan met zijn hand nog altijd over zijn ogen. Zoveel respect.. Ik glimlach en besluit zo snel mogelijk mijn short en zijn shirt aan te trekken. “Wat is daar aan de hand?” vraag ik hem, tegelijkertijd met dat Tanner me een vraag stelt. “Gracie, kan ik mijn hand weghalen?” Opnieuw vormt een glimlach zich op mijn lippen terwijl ik het shirt over mijn hoofd heen trek, waarna ik op Tanner afstap. Zachtjes haal ik de hand voor zijn ogen weg. “Boe,” fluister ik zacht en grijns lichtjes. Echter verdwijnt deze algauw als de deur binnen met een knal dicht geslagen wordt. “Wat..?”
      ”Zal ik gaan? Misschien moet je haar - Ik bedoel... Ik ben niet goed in eh - troosten.”
Lichtjes schud ik mijn hoofd en neem Tanner onbewust bij de hand als ik de badkamerdeur open om de kamer terug in te gaan. Dat mijn kleding nog over de wasbak hing kwam later wel. Eenmaal terug in de kamer blik ik vluchtig een keer rond, maar van een woeste Valentine was geen spoor meer te bekennen. Mijn blik vangt Celeste echter algauw, die op de vensterbank was gaan zitten met een peuk tussen haar vingers, waardoor een iet wat bezorgde uitdrukking over mijn gezicht heen glijdt. Heel even kijk ik naar Tanner, waarna ik hem voorzichtig loslaat en richting mijn vriendin stap. Ik kende de jonge vrouw goed genoeg om te weten dat ze in onze aanwezigheid geen traan zou laten, maar de moeilijke uitdrukking op haar gezicht verried dat ze er tegen vocht om ze binnen te houden. “Gaat het een beetje?” vraag ik haar zacht doch op een warme toon. Heel veel tijd lijkt er niet te zijn om een antwoord terug te krijgen, want algauw klinkt er rumoer op de gang die een nieuwe frons op mijn gezicht doen verschijnen. Ik wil Tanner vragen wat er kan zijn, maar wanneer er een schreeuw door de hal lijkt te klinken gaan mijn nekharen recht overeind staan; heel goed wetende van wie deze afkomstig is.
      ”Tanner, dat is…” reageer ik en kijk hem ietwat geschrokken aan als ik doel op zijn tweelingbroer, Parker. Als deze zo hard door de hal heen schreeuwde dan was er meer gaande dan een simpele woordenwisseling en ik bad zowat in stilte dat het niks ergs betekende.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

---

Opeens bevinden we ons terug in de slaapkamer zelf en word ik opnieuw een beetje aan mijn lot overgelaten terwijl Gracie Celeste gaat troosten. Hoewel dat mij in een eerder ongemakkelijke positie achter laat kan ik de blondine er alleen maar om bewonderen. Ze is altijd zo onzelfzuchtig en staat immer klaar met raad en daad. Hoe Parker dat niet gewaardeerd kan hebben is me nog steeds een raadsel. Mijn band met Celeste mag dan wel allesbehalve positief zijn, maar dat wil niet zeggen dat het me koud laat haar zo klein te zien; als een vogeltje met een gebroken vleugel dat in het midden van de snelweg zit te wachten op een ongeluk dat ooit moet gebeuren. Het is een kant van haar die ik niet ken en ik krijg er de rillingen van. Ik wandel rustig naar mijn kussensloop en haal er het blikje uit met de joint die ik eigenlijk wilde bewaren voor Gracie en mezelf later, maar op dit moment krijg ik het idee dat Celeste er misschien meer nood aan heeft. Kortstondig raak ik afgeleid door wat gestommel op de gang, gevolgd door een bekende, dan wel zeer luidruchtige stem, en wat luidere klappen. Ik trek mijn wenkbrauw op, gevolgd door mijn schouders. ”Tanner, dat is…” brengt Malin uit, haar stem nog zachter dan deze normaal al is. "Niet onze zorg, toch?" maak ik haar zin af. Parker is groot genoeg om op zichzelf te passen, en hij maakt inderdaad soms betwijfelbare keuzes maar we weten allemaal dat eens hij zijn keuze gemaakt heeft er niks is dat hem daar weer van af kan brengen. Bovendien heb ik mijn broer nog zelden zo kwaad gehoord, dus daar zal hij vast wel zijn redenen voor hebben. Parker is namelijk helemaal niet moeilijk om het mee te vinden, dus als hij kwaad is op iemand dan is het vaak gegrond. "Hier," zeg ik stilletjes, nadat ik de afstand tussen het bed en de vensterbank waar Celeste op zit gesloten heb en haar de joint toe reik. "Het kalmeert mij altijd," vervolg ik, mocht ze nog twijfelen waarom ik hem haar aanbied. Ergens heb ik er meteen enorm veel spijt van, zeker omdat de jongedame doorgaans allerminst aardig is tegen mij, maar tegelijk vind ik niet dat dat op mijn persoonlijkheid zou moeten effect hebben. "Ik weet dat kerels dom kunnen zijn," ga ik verder, omdat het de beste troost is die ik haar kan schenken. "Ik ben er zelf één."

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

DAVID 'NEWT' NEWTON CHAMBERLAIN

at the party with Parker

Alles gebeurde vrij snel en eens Valentine de kamer uit was had ik me meteen naar Roman gestuurd om te kijken of hij wel in orde was. Echter leek hij niet dood enkel zijn oog leek wat rood te kleuren en wat te zwellen. "Jeez Roman, we moeten er wat ijs bij gooien tegen de zwelling. " mompelde ik waarna ik even rondkeek en enkel de fles whiskey vond. Echter was deze op kamer temperatuur en dus niet echt bruikbaar. Echter toen ik met naar Parker wilde omdraaien leek die weg te zijn vervolgd met een luide schreeuw in de hal. Oh shit , oooooh shit. "Parker!" klinkt het dan ook haast alsof ik net mijn konijntje zag omvergereden worden. 'Duty calls.' klonk Roman die rustig naar buiten aan het wandelen was. Was ik de enige die hier zat te stressen? Met een vreemd huppeltje leek ik naar buiten te springen in de hoop mijn man niet in een plasje bloed te vinden, echter is dit niet het geval en weet ik opgelucht adem te halen.
"Hou je vriendschap maar. Als er zoveel voorwaarden aan zitten dan hoeft het voor mij ook niet," Klonk Parker nog, ik zijn van ver hoe Valentine's neus leek te bloeden echter wist ik niet hoe Parker erbij zat. Alsjeblieft niet zijn knappe koppie. Roman legde zijn hand op Parkers schouder om hem wat te bedaren.
'Parker kom, het is het niet waard.' Vervolgde hij en ik zette enkele stappen dichterbij in de hoop Parker zo ver mogelijk van Valentine te sleuren. Normaal gezien was ik echt niet bang van een gevecht, en ik zou zo enkele klappen opvangen voor mijn vriendje. Maar daar zat het hem nu ook, Parker was mijn sterkte en mijn zwakte, nu hij bedreigd is wilde ik niets doen waarbij hij zichzelf in nog meer problemen kan werken. "Laten we gewoon gaan. Newt wacht op je. Beetje chillen, rustig worden, je weet wel.' Ik knikte instemmend met Romans idee. "Kom Parker, hij heeft gekregen wat hij verdient. " mompelde ik en keek mijn vriendje haast smekend aan om gewoon mee te gaan.

VALENTINE COOPER ANDERSON

Prince Charming, party, With Emily

Voor ik het wist klonk er een luide schreeuw achter me waardoor ik me in een fractie omdraaide. Parker kwam op me afgerend en hoewel ik me er klaar voor wilde zetten, lukte het me niet door alle adrenaline. Hierdoor belande zowel ik als Parker op de grond en de harde klap op mijn rug liet me toch even kort naar adem happen. "Jij vuile-" kwam er grommend over mijn lippen. "Vuile hypocriet!"Riep de jongen me terug waarna hij bovenop me klauwe, ik deed mijn best om hem van me af te duwen. "Mister fucking innocent!" Ik wist hem bijna van me af te duwen, maar helaas voor mij wist hij me met mijn schouders terug op de grond te drukken. "Weet Celeste dat je meedoet?" snauwde Parker waardoor ik hem een waarschuwende blik schonk. "Dat je puur voor de fun in het broekje van één van haar vriendinnen probeert te komen? Jij wel hé, alleen om het aanzien?!" Ik duwde tegen zijn borst aan. "Alsof jij veel beter bent Parker, alsof er geen redeis waarom jij en Malin uit elkaar zijn." sneerde ik hem afschuwend toe, maar al een stuk minder woest dan daarnet, hij had een punt ik had zo ook mijn mankementen, maar ik had nog niet aan de meisjes gezeten, laat staan nog gedacht aan de stomme weddenschap. "Natuurlijk haat niemand jou, want niemand kan beter liegen dan jij!" Voor ik het wist voelde ik zijn vuist hard tegen mijn gezicht rammen waardoor ik in een poging hem ook een mep te verkopen hem toch van me af kon duwen zodat ik wat bloed met speeksel vermengd uit kon spugen. Mijn neus bondsde en ik voelde ook een warme stroom naar beneden sijpelen...fuck... "Hou je vriendschap maar. Als er zoveel voorwaarden aan zitten dan hoeft het voor mij ook niet," ik veegde mijn gezicht iets prober met de hand van mijn rug en kwam ook even overeind. Mijn borstkas ging even hevig op en neer maar ik wist me in te houden om hem niet nog een mep te verkopen. "Morgen op de parking om vijf uur, jij en ik Parker een echt gevecht." daagde ik hem uit.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

---

Celeste had zich amper genesteld op de vensterbank of de deur zwaaide alweer open. Celeste wist dat dit betekende dat Malin en Tanner de kamer binnen waren gekomen, maar Celeste keek niet op. Ze staarde maar een beetje leeg in de verte niet eens meer wetend wat ze nu met zich zelf aan moest. Ze kon zichzelf niet echt een houding aangeven, als Malin en Tanner er niet waren geweest had ze waarschijnlijk in tranen op het bed gelegen, maar nu moest ze zich groot houden, maar Celeste wist niet hoe. Ze voelde zich kut... zwaar kut. Net toen alles een beetje de goede kant op leek te gaan, ze had Roman en Valentine, viel alles weer uit elkaar. Nu had ze geen van beide niet meer, tenminste Celeste was niet van plan om Roman weer te bezoeken. Als ze dat deed wist ze zeker dat ze haar vriendschap met Valentine wel kon vergeten.
“Gaat het een beetje?” Celeste schrok op door Malin haar stem die plots de kamer vulde, ze was weer zo ver in haar gedachten verdwenen dat ze niet eens door had gehad dat Malin naar haar toe was gelopen. 'Gaat wel,' mompelde Celeste waarna ze haar sigaret weer naar haar lippen toe bracht en een trekje nam. Op hetzelfde moment klonk er een luide schreeuw vanaf de gang, Celeste fronste kort, maar was niet van plan om er meer aandacht aan te besteden. Malin daarentegen leek de stem te herkennen. ”Tanner, dat is…” Malin maakte haar stem niet af, Tanner leek inderdaad wel door te hebben wie hun persoon was, maar Celeste had nog altijd geen flauw idee. Ze was echter niet in de mood om nieuwsgierig te zijn en liet de twee maar gewoon hun dingetje samen houden.
Uiteindelijk kwam ook Tanner Celeste haar richting op lopen, Celeste keek even op naar de jongen. Celeste had nooit echt iets met Tanner gehad, ze vond hem gewoon een loser en veel meer kon ze er niet van maken. Normaal gesproken had ze zijn aanwezigheid ook zeker niet kunnen waarderen, maar vandaag liet het haar koud. "Hier," zei Tanner uiteindelijk, hij had zijn hand uitgestoken met tussen zijn vingers een joint. "Het kalmeert mij altijd," Celeste schudde al snel haar hoofd. Ze mocht dan wel roken en grote hoeveelheden alcohol nuttigen, een joint had ze nog nooit gerookt. Ze had nog nooit enige vorm van drugs gedaan en wist niet dit nou echt het juiste moment was om te gaan experimenteren. 'Bedankt, maar je mag hem houden,' mompelde Celeste.
"Ik weet dat kerels dom kunnen zijn, ik ben er zelf één," zei Tanner vervolgens, Celeste haar mondhoek gleed kort omhoog. Ze begreep niet helemaal waarom Tanner zo aardig tegen haar deed, ze was enkel maar gemeen tegen hem geweest. 'Ik weet het,' zei Celeste waarna ze een hand door haar bruine haar heen haalde. Ze rechtte langzaam haar rug en veegde de tranen die in haar ogen hadden geprikt weg. 'En weten jullie wat, ik ga het niet mijn avond laten verpesten,' zei Celeste terwijl ze zich zelf uit de vensterbank liet glijden. 'Ze moeten in dit gat waar we zijn toch wel iets van een leuke kroeg hebben. ' Celeste bekeek kort haar gezelschap. 'Laten we uitgaan, Val kan de pot op, ik ga veel liever uit met mijn favoriete dame en....' nu viel Celeste even stil, want ja Tanner viel niet bepaald tussen een van haar haar favoriete mensen. 'Tanner,' zei Celeste uiteindelijk simpel. Ze wist dat haar nieuwe opgewekte stemming nep was, maar misschien als ze deed als of alles oké was ze het ook zo ging voelen...

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

---

---

Ik voelde me opgelaten om meer over mezelf te vertellen. Zoiets deed ik amper. Ik was namelijk altijd degene die een luisterend oor bood aan anderen en precies de juiste vragen bleef stellen zodat ze niets doorhadden. Het was niet dat ik er niet van hield om over mezelf te praten, maar ik vond het niet noodzakelijk. Niet als andere mensen dringender problemen hadden om met mij te bespreken. Vandaar dat ik Nolan afscheepte met een grapje in de hoop dat hij het onderwerp zou laten liggen. In plaats daarvan stelde ik hem een veilige vraag – tenminste – dat hoopte ik dan.       Blijkbaar was hij niet zo best in het zien van stille hints – gezien het feit dat hij zijn vraag nogmaals stelde. “Je hebt nog geen antwoord gegeven op mijn vraag,” zei hij simpelweg. De glimlach gleed van mijn lippen en ik richtte mijn blik op onze gevouwen handen. “Ehm – in mijn vrije tijd bak ik veel,” begon ik daarom voorzichtig. Dat was algemeen bekend dus zo persoonlijk was het niet. Ik had bijna niemand vertelt over het feit dat ik cello speelde aangezien veel mensen dit zaken als een hobby voor nerds en ik dat imago probeerde te vermijden als de pest. Nog meer negatieve aandacht had ik echt niet nodig.       “En trouwens, zo vreemd is mijn passie voor sterren toch helemaal niet.” Met vragende ogen keek ik hem aan. Sterren beschouwde ik als de enige constante in mijn leven. Ik kon niet zonder ze – niemand kon zonder ze. Stuk voor stuk waren ze belangrijk in het universum. Heel anders dan hier op aarde, als je het mij vroeg. De plagerige toon die Nolan aansloeg, liet me echter weer lachen waardoor de kuiltjes in mijn wang zichtbaar werden. “Hou je vooral voor wat je wilt. Misschien is het wel niet eens echt en heb je me maar wat dingen aangewezen.”       Quasi-verbouwereerd liet ik mijn mond openvallen en prikte hem speels in zijn zijde. “Hoe durf je? Ik zou nooit liegen over zulke dingen.” Ik rimpelde mijn neus – een tik van mij die aangaf dat ik bezig was om mijn lachen in te houden. “Vanaf mijn balkon is de Kleine Beer een stuk beter te zien.”       Zodra ik me realiseerde hoe suggestief die zin klonk, hapte ik naar adem. “Ik bedoel – Daar wil ik niets mee zeggen, of zo. Je bent natuurlijk van harte welkom, maar niet meteen dat je denkt – Ik ben echt niet dat type meisje...” Ik moest mijn nagels even in mijn handpalm zetten om me weer bij de les te krijgen. “Praten is lastig,” probeerde ik mijn woordenstroom af te doen met een grapje alvorens ik mijn hoofd langzaam op Nolan zijn schouder liet zakken.

---

I have seen my own sun darkened

• Eighteen • Swimmer • Hotelroom, with Celeste & Tanner • Outfit •

”Niet onze zorg, toch?”
Het was de rust in zijn houding, tezamen met de uitdrukking op zijn gezicht waarmee Tanner liet merken dat er niks gaande was waar wij ons zorgen over hoefde te maken; Parker dopte zijn eigen bonen wel. Diep van binnen wist ik dat wel, maar deze kreet was er een die ik nog nooit gehoord had, waardoor even lichtelijk twijfelde. Een kleine glimlach krult zich op mijn lippen als ik naar Tanner op kijk, terwijl deze zijn uiterste best doet om toenadering te zoeken bij Celeste. Ik wist dat de twee elkaar niet erg nauw lagen, maar ik waardeerde Tanner zijn poging enorm. “Hier,” zegt hij stilletjes en reikt de joint naar haar uit die hij tevoorschijn had gehaald. Misschien had ik hem eerder moeten informeren dat ik vermoedelijk een van de weinige was uit onze vriendenkring die een jointje op zijn tijd heerlijk vond, maar zijn gebaar was lief en ik hoopte maar dat celeste nu niet al te hard terug zou reageren gezien ze elkaar beide niks kwalijk kunnen nemen. “Het kalmeert mij altijd.”
Met een schuine, ietwat afwachtende blik kijk ik naar mijn vriendin, die op haar beurt al snel met haar hoofd schudden. “Bedankt, maar je mag hem houden,” mompelde ze vervolgens.
      ”Ik weet dat kerels dom kunnen zijn, ik ben er zelf één,” zegt Tanner vervolgens. Ik glimlach kort en blik schuins naar Celeste. “Ïk weet het,” zegt ze zacht, waarna ze haar rug iets recht en een verdwaalde traan uit haar ogen veegt, “Het komt wel goed,” spreek ik haar vervolgens bemoedigend toe. “Later zal hij zich wel realiseren hoe dom het is geweest om zo tegen je tekeer te gaan.” Misschien wist ik niet exact waar het tussen haar en Val mis was gegaan, maar ik wist ook dat er een kans was dat Val hier nog wel eens spijt van kon gaan krijgen,
      ”En weten jullie wat, ik ga het niet mijn avond laten verpesten,” klinkt het dan. Een tikkeltje nieuwsgierig kijk ik Celeste aan. “Ze moeten in dit gat waar we zijn toch wel iets van een leuke kroeg hebben. Laten we uitgaan, Val kan de pot op, ik ga veel liever uit met mijn favoriete dame en....” heel even bleef het stil, waarop ik zacht op mijn onderlip beet. Celeste deed haar best, dat kon ik zien, maar toch voelde het eventjes ongemakkelijk terwijl dat meer kwam doordat de twee elkaar nooit echt gelegen hebben. “Tanner.” Met een lichte twijfel kijk ik van haar naar Tanner en weer terug. Ik wist niet goed of nu nog op stap gaan een slim plan was, maar ik wilde geen spelbreker zijn. “Weet je dat zeker?” vraag ik haar daarom. “Ik wil best gaan hoor, daar niet van, maar alleen als je echt zeker bent." Een zachte glimlach vormt zich op mijn lippen. "We kunnen ook de minibar plunderen en kijken of we op het dak terecht kunnen?"

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

---

. “Ehm – in mijn vrije tijd bak ik veel,” vertelde Lichelle Nolan uiteindelijk, Nolan liet zijn blik weer kort op de jongedame naast hem vallen. Bakken? Misschien moest Nolan dan toch maar iets meer met Lichelle aan pappen, dan zou ze hem wellicht ook één van haar baksels schenken. Tenminste Nolan ging er dan toch wel vanuit dat als Lichelle veel bakte ze hier ook iets van kon en dat ze niet de helft van haar baksels aan liet branden. Of nog erger dat ze de keuken van haar huis al meerdere malen in de fik had gestoken, Nolan wist wel dat dat was wat er zou gebeuren als hij ging bakken. Hij was nou niet bepaald een keukenprinses, een ei bakken ging hem nog net goed af, maar veel verder kwam je met Nolan niet. Het hoefde ook niet, er werd toch wel voor hem gekookt, dus waarom zou hij zelf meer dan een ei leren klaar maken, hij zou het toch niet gebruiken. 'Nou, als je ooit iets lekkers hebt gebakt, mag je altijd zo vrij zijn mij een deel te schenken,' zei Nolan dan ook, waarna hij klein naar Lichelle glimlachte. Na deze vriendelijke glimlach van zijn kant keek hij weer recht vooruit en probeerde hij zijn blik weer in dezelfde harde blik te veranderen die altijd droeg, maar hij was weg. Hij kon niet meer half chagrijnig voor zich uit staren, voor het eerst in een lange tijd voelde hij niet een bepaalde spanning op zijn schouder, hij voelde zich oké.
“Hoe durf je? Ik zou nooit liegen over zulke dingen.” zei Lichelle, nu rolde er zelf een echte lach over Nolan zijn lippen. Lichelle was schattig, wanneer ze zo verdedigend deed over haar sterretjes. “Vanaf mijn balkon is de Kleine Beer een stuk beter te zien.” zei de jongedame dan ook vervolgens. Nolan wou net iets over haar woorden zeggen, maar Lichelle was hem al voor. “Ik bedoel – Daar wil ik niets mee zeggen, of zo. Je bent natuurlijk van harte welkom, maar niet meteen dat je denkt – Ik ben echt niet dat type meisje...” zei Lichelle duidelijk een beetje ongemakkelijk door haar eigen woorden. “Praten is lastig,” ging ze vervolgens verder, op hetzelfde moment liet ze haar hoofd op Nolan zijn schouder zakken. Nogmaals keek Nolan naar de jongedame, wat deed ze nu? Haar hoofd op zijn schouder? Nolan had het niet verwacht en wist ook niet wat hij er mee moest doen. Normaal brachten meisjes hem nooit zo in verlegenheid, was een hoofd op zijn schouder meer een overwinning, maar nu... Lichelle was anders. 'Nou..' begon Nolan lichtelijk onwennig. 'Als jij zegt dat je me de Kleine Beer wel vanuit je kamer kan laten zien, laten we gaan dan,' zei Nolan, waarna hij snel op stond, zodat Lichelle haar hoofd weer van zijn schouder viel. Een nerveuze glimlach vormde zich nu op Nolan zijn lippen. 'Of ben je niet het type meisje bent dat jongens uitnodigt op haar kamer om sterren te kijken?'

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

---

18 y/o - W. Heath - Hotelroom - Outfit       Ik was kapot, moe, gebroken, half-dood en daarbij ook nog eens opgescheept met een jongen waarmee ik een kamer moest delen. Het was een geluk dat het een verlegen snoeperd was – aangezien we anders gigantische problemen zouden hebben gekregen. Ik was het type dat niet nadacht voordat ze wat zei en haar mening uitte zonder erbij stil te staan dat deze anderen zou kunnen schaden. Ook nu was dat weer het geval. De uitdrukking op het gezicht van Heath sprak immers boekdelen.       “Ik heb echt behoefte aan iets sterks...” verzuchtte ik – duidend op een joint of een fles pure whisky. Dat stond echt bovenaan mijn verlanglijstje op dit moment. Wat ik niet verwacht had, was dat Heath me gehoord had. Zijn gezichtsuitdrukking liet me in lachen uitbarsten. “Jezus Christ, volgens mij ben jij de mannelijke incarnatie van de Heilige Maagd Maria,” perste ik er tussen mijn lachsalvo uit.       Uiteindelijk begaf ik me hoofdschuddend naar de douchecabine en deed wat ik de hele tijd al had willen doen. Het rustgevende geluid van Heath die lustig op zijn gitaar tokkelde, liet me tot rust komen. Een vreemd soort kalmte stroomde over me heen die ik al een lange tijd geleden niet had gekend. Ik dacht niet eens dat ik haar zou herkennen al mepte ze me met een honkbalknuppel pal op mijn neus. Vluchtig droogde ik me af en sprong in een hemdje met pyjama-broek. Nog steeds bezig met het drogen van mijn haar kwam ik de badkamer weer uit.       “Over een andere kamer gesproken,” begon ik, “ik denk dat ik liever met jou opgescheept zit dan een of andere tuthola. Met jou kan je tenminste lachen. In een positieve zin – geen zorgen.” Ik grijnsde hem toe en mijn ogen twinkelden plagend. “Maar als jij weg wilt; ik hou je niet tegen.”

---

I have seen my own sun darkened

---

"Parker kom, het is het niet waard," klinkt de stem van Roman achter me, gepaard met een hand op mijn schouder. Zijn woorden echoën door mijn hoofd en hoe langer ik ze blijf horen hoe minder waar ze gaan klinken. Ik sluit mijn ogen en doe mijn best niet als een vierjarige die zojuist door zijn vriendje in de zandbak genepen werd te gaan grienen. Ik snap niet waarom Val zich moet gaan moeien tussen Celeste en Roman. Ze zijn beiden oud genoeg om verantwoordelijkheid te nemen voor hun daden, en te weten wat ze wel of niet willen. Wat Malin betreft kan ik hem geen ongelijk geven, maar het is helemaal zijn plaats niet me dat onder de neus te wrijven. "Laten we gewoon gaan. Newt wacht op je. Beetje chillen, rustig worden, je weet wel," probeert Roman me ondertussen te kalmeren. Mijn hart gaat nog steeds als een bezetene te keer maar verder voel ik me zo slap als een vod. Ik weet dat Roman en Val het nooit met elkaar zullen kunnen vinden, maar ik ben dat constante getouwtrek zo zat. Wil ik met Val afspreken moet ik Roman niet uitnodigen, wil ik naar Roman toe dan weet ik dat Val er niet zal zijn. Het klinkt misschien ontzettend lame maar tot nu toe hield ik gewoon van alletwee die kerels. Ze zijn mijn maatjes, elk met hun sterktes en zwaktes. "Morgen op de parking om vijf uur, jij en ik Parker een echt gevecht." Wel. Ze waren alletwee mijn maatjes. Verslagen haal ik mijn schouders op terwijl ik Val aan kijk. "Whatever, Val. Wat jij wil," deel ik mee. Ik laat mijn blik even naar Newt glijden en glimlach voorzichtig naar hem, alvorens zonder omkijken de gang verder op te wandelen. Ik heb hier allemaal gewoon even geen zin meer in. Niet in Val, niet in Roman, niet in Roman en Celeste. Ik neem de trap naar beneden en ga via de schuifdeuren de tuin van het hotel in, waar ik mezelf op een bankje laat zakken. Ik had er gewoonweg nooit aan gedacht dat het scenario van net zou kunnen gebeuren; dat iemand op een dag tegen mij zou zeggen: ik ben je vriend niet meer. Relaties komen en gaan, dat is gewoon zo, maar over vriendschap had ik toch een heel ander idee.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.