[RPG — 3OO] Davenport Private School • Speeltopic - Speeltopics

      Candace heeft genoegen moeten nemen met koude handdoeken in haar nek — welke er zacht gezegd uitziet alsof hij is fijngeknepen. Haar gezicht staat op onweer en voor even prijst ze zich enorm gelukkig met haar momentele omgeving: niemand zou haar op deze manier moeten zien.
      De jurk is ergens over één van de decoratieve stoelen heen gedrapeerd en ze heeft besloten voorlopig geen hooggehakte schoenen aan haar voeten te doen. Vechten met Valentino's aan? Een grote no—go. Candy staart zichzelf bedenkelijk aan in de enorme spiegel die een halve muur in beslag heeft genomen: gesierd door verschillende sfeerverlichting waardoor ze zichzelf vanuit elke hoek kan bekijken. Ook haar rug heeft meerdere blauwe plekken opgelopen — dankzij de muur. Er ontsnapt een diepe zucht aan haar lippen, welke ze met haar vrije hand terloops aanraakt.
      Lippen die Beau Sinclair hebben gezoend. Nadat zijn handen haar bijna hadden gewurgd. Candace kijkt met een spottend glimlachje omlaag, naar de rechterhand die om de lauwe handdoek is gevouwen. Haar knokkels zijn er misschien nog het beste aan toe van allemaal: ze is het goed slaan in ieder geval niet verleerd. Het doet haar goed om te weten dat hij haar zal herinneren de komende tijd, wanneer hij naar zijn eigen spiegelbeeld kijkt, en de kaakslag onder ogen zal komen die Candace Fairhaven hem schaamteloos heeft gegeven. Al zal dat uiteraard niet het verhaal zijn wat hij aan anderen ophangt. . .
      Al die geheimen. De school baadt erin.
      Candy maakt bijna een sprongetje in de lucht wanneer twee korte klopjes haar hardhandig uit haar gemijmer halen. Met haar hartslag in haar keel keert ze zich tot de gesloten deur, inschattend, waarna ze uiteindelijk toch haar badjas omslaat en hem opent. Haar verbaasde uitdrukking maakt al snel plaats voor een milde glimlach wanneer Amara haar in het oog springt. De iets langere jongedame is duidelijk niet meer helemaal helder — waardoor ze alleen maar kan raden naar haar reden voor dit plotselinge bezoek.
      ‘Am — kom binnen, love.’
Ze opent de deur verder voor de jongedame — welke ze toch wel rekent tot één van haar betere vriendinnen — waarna ze hem opnieuw sluit. ‘Ik stond eigenlijk op het punt om te gaan douchen. Kan ik je hier achterlaten zonder dat je m'n bed onderkotst of gaar rondsnuffelen. . . Of ga je mee?’
Haar glimlach neemt haar halve gezicht op, tot ze haar telefoon ziet oplichten vanaf haar nachtkastje en snel door alle berichten scant. Veruit de meeste SMS'jes zijn van studenten die vragen naar afterparty's en spul voor op die feestjes. Het meest recentelijke bericht is echter van niemand minder dan Beau — of de B met de kroon—emoji, zoals hij in haar telefoon staat. God mag weten waarom — maar Candy houd nu eenmaal van emoji's.
      • B | Ik dacht dat we vrienden waren.
Ze kijkt neer op het zielige bericht, voor ze haar hoofd schudt en het verwijderd.
      • B | Je acties hebben consequenties. Als ik de enige ben in de hele wereld bij wie dat geldt — so be it.
Candy kopieert en plakt het nummer van haar opvolger gedachteloos, voor ze op verzenden drukt en de telefoon teruggooit op haar bed. Die jongen is een walking, talking headache — waarom in Godsnaam moet hij dan ook zo aantrekkelijk zijn?
      Met een schone set ondergoed en kleding in haar armen gaat haar aandacht terug naar Amara.
      ‘En?’

      Amara is vele malen lammer dan Candy in de eerste instantie is opgevallen — waardoor de jongedame zich wel voor haar kop kan slaan. Ze is ook zo ontzettend met zichzelf bezig geweest. Schuldbewust neemt ze Amara dan ook nog eens in zich op — van haar roze gekleurde wangen tot aan haar prachtige kledij. Zelfs ten midden van haar bed, waar ze als een ware mess oogde — is Amara nog altijd prachtig.
      ‘Uh – Ik beloof niks. Over het kotsen, noch rondsnuffelen. Als je meteen - Als je vertelt waar je je spul verstopt - dan bespaar je mij ook de moeite om… Om rond te snuffelen.’
De hakkelende manier waarop de woorden over haar dubbele tong naar buiten rollen — zorgt ervoor dat Candy's wenkbrauwen langzaam in een diepe frons naar elkaar toetrekken. Ze kan enkel raden naar de hoeveelheid alcohol die ze in het afgelopen uur achterover heeft geslagen. . .
      Even koeltjes als altijd, zakt Candace voor Amara door haar knieën, waardoor het tweetal op ooghoogte komt en ze een betere inschatting kan maken van de situatie.
      ‘Hoe aanlokkelijk je voorstel klinkt - over het douchen, sla ik het toch af.’
De glimlach komt terug op Candace' gezicht bij het horen van haar gegrinnik, waarna instemmend knikt. Gelukkig is Amara nog steeds aanwezig.
      ‘Ik bespaar je de moeite, babe. Mijn spul ligt goed verborgen.’
Candy tikt plagend tegen haar neus omdat haar reflexen toch al niet meer al te best zijn — waarbij ze opstaat om een glas water te halen. Halverwege de kamer wordt ze echter opgeschrikt door een tweede klop tegen de deur.
      ‘Ah, ik ben volgens mij precies op tijd aangekomen voor de samen douche. Niet waar, dames?’
Heel even, een seconde of vijf, is Candy van haar stuk geslagen. Maar dan begint haar bloed opnieuw te koken en balt ze haar handen tot vuisten om te voorkomen dat er een sequel op haar eerdere slagen volgt. Bovendien is Amara de eerste die Beau te woord staat.
      ‘Nope. Helaas heb je het net gemist.’
Candace vervolgd haar weg naar haar reistas, welke nog een ongeopend flesje water bevat, zonder daarbij ook maar enige erkenning te tonen aan Beau's bestaan.
      ‘Hier, Am — de beste drug van de markt.’
Ze schenkt de jongedame een knipoog wanneer ze het overhandigd, afwegend of ze rechtop zal kunnen blijven zitten, om er uiteindelijk toch maar voor te kiezen haar met rust te laten en de afgedankte blazer van de grond te plukken.
      ‘Trek je de deur achter je dicht als je gaat?’
Candy trekt één van haar wenkbrauwen op richting Beau wanneer ze ook haar toilettas heeft opgepakt, waarna ze koers zet richting de aangrenzende badkamer. De rozeharige dame is duidelijk geweest.