[RPG • 300] Les Alouettes d'Or • Speeltopic - Speeltopics

---

Montreal, Canada. De een na grootste stad van Canada, waar voor iedereen wel iets geweldigs te beleven valt. Het paradijs bezit ook een schaduwzijde. In de arme buurten van de stad heerst er altijd een gespannen sfeer op straat en heeft de politie niets te zeggen. Vroeger heersten hier bende oorlogen, maar de laatste jaren zijn alle arme buurten overgenomen door Les Alouettes d'Or. Les Alouettes d'Or heeft haar uitvalsbasis in Hochelaga-Maisonneuve, de Franstalige ghetto van Montreal, waar ook de meeste van haar leden vandaan komen. De gang bezit hier en in Montréal-Nord meerdere bars, clubs en winkels, delen van de haven, stukken land, en enkele blokken met appartementen. Voor de arme inwoners is Les Alouettes d'Or een god's geschenk, gezien ze door hen betaalbaar kunnen huren, te werken voor een goed salaris, en veilig kunnen wonen, maar voor iedereen van buiten de ghettos, zijn ze staatsvijand nummer 1. De gang verdient namelijk niet haar geld met het verhuren van huizen, of het schenken van cocktails. Dit is maar een front voor alle illegale praktijken die er achter gesloten deuren omgaan. Het hart van de organisatie vind je op het grote trailerpark aan de rand van de haven. Dit is een plek die de politie en zelfs de marechaussee niet durft te betreden. Voor buitenstaanders is het een bijzonder vijandige plek, maar voor eenieder die het thuis noemt, brengt het veiligheid, familie, en geborgenheid. De wildste geruchten gaan er over wat er allemaal gebeurt op het trailer park, maar voor iedereen die er woont is het een ding: La Maison

---

• Les Alouettes d'Or • Een bende ontstaan op de straten van Hochelaga-Maisonneuve. Het heeft enkele generaties geduurd voor een groep straatschoffies zonder toekomst is uitgegroeid tot de grootste speler op het criminele toneel van Montreal, maar dat is nu zeker het geval. Elk aspirant lid moet een zware ontgroeningsperiode doorstaan. Mocht dit lukken, dan wordt die ingelijfd en ontvangt het teken van de gang die zowel befaamd als bevreesd is: Een tattoo van een leeuwerik met een goudgele accenten. De meeste van de gang wonen in de twee buurten waar ze de meeste macht hebben. Slechts de families waarmee het in begonnen, samen met weeskinderen uit de buurten, wonen op La Maison trailer park. Het is een echte warme gemeenschap, een echte familie, ondanks alle duistere praktijken die zich er afspelen. De kinderen gaan naar school een worden zo ver mogelijk van de illegaliteit afgeschermd. Ze worden enkel van tijd tot tijd gebruikt als brief couriers. Dit betekent niet dat zij zich snel los zullen breken van hun afkomst. Nog altijd zijn er namelijk amper kansen voor de kids uit deze buurten, en is de keuze vaak makkelijk om hetzelfde te doen als hun ouders voor hen. Toch mag geen enkel kind beginnen aan de ontgroening voor ze 16 zijn, en is de initiatie niet voor hun 17e. De gemeenschappelijke plek voor de gang is l'Étoile Rouge, een oude bar, origineel voor zeelieden, maar al tientallen jaren lang de plek waar zaken worden besproken en plannen worden gedeeld onder bendeleden. Hier zijn ook de initiaties van nieuwe leden en wordt er gestemd over de toekomstplannen. Daarbij kan je er nog altijd een koud biertje drinken en een stevige maaltijd eten.

---

• Rollen • • Abel Hugo Pelletier • Barman @ l'Étoile Rouge • KIaus • 1.1 • Amor Chesterfield • Positie • Hargreeves • 1.1 • Gabriel Jordan • Wapenhandelaar • Ricciardo • 1.2 • Jackson Malcolm Thorpe • Mensenhandelaar • xJess • 1.4 • Manuel Zachary Lockwood • Pooier/Bordeeleigenaar • Hargreeves • 1.5 • Ruby Novac • Illegaal gokken • JudithSuzann • 1.4 • Julia Walker • Cybercrime • Kavinsky • 1.2 • Blanche Tremblay • Kidnapping • Gwisin • 1.4 • Freya DeLuna • Dief • Nesryn • 1.4 • Valerie Michelle De La Fonté • Coordinator ontgroening • DevIce • 1.7

---

• Regels • • Minimaal 300 woorden. • Q Huisregels gelden hier. • OOC in het praattopic. Geen ruzies en weer respectvol naar elkaar toe. • Houd het graag REALISTISCH! Relaties hebben problemen, vrienden hebben soms ruzie met elkaar, dingen gaan vaak fout en lopen niet hoe je wil, deals gaan mis, als arme sloeber heb je geen banden met de maffia, als 20 jarige ben je niet de hoge baas, en NIEMAND is oppermachtig de bende is een democratie. • Geen Mary Sue's, ook geen te sterke krachten/mutaties • Naamsveranderingen doorgeven. • Geen personages van anderen besturen. • 16+ mag, maar onder spoiler en aangegeven bovenaan de post • IrisWestAllen maakt nieuwe topics aan. • De Situatie • Zaterdag 1 Juni, 12.02, 25 graden met een stralende zon en geen wolkje aan de lucht. De loodzware ontgroening van enkele aspirant leden is in volle gang. Tot nu toe is er nog niemand afgevallen, maar enkelen balanceren op het randje van breken. Voor de rest van Les Alouettes d'Or, is dit meestal een moment om kort terug te denken aan hun eigen ontgroening. Toch is er maar weinig tijd om stil te staan. Het werk stopt namelijk voor niemand en tijd om het rustig aan te doen is er niet. Vanavond is de traditionele verkoop van de groentjes in l'Étoile Rouge. Dit betekent dat leden kunnen bieden op de aspirant leden, waarna ze een week het 'eigendom' worden van de hoogste bieder, met de regel dat je niets met ze doet, wat je met een vol lid ook niet zou doen. Als ze geluk hebben, zijn ze een week lang aan het schoonmaken, als ze pech hebben... dan leren ze snel het harde leven van een lid wel kennen. De opbrengst van de veiling gaat naar hun fonds voor weduwen en wezen. Geniet van het weer, neem nog een biertje bij de bar, denk misschien over vroeger, of nog beter over vanavond vanavond, want wie weet neem je wel iemand mee naar huis. Maandag 24 December, 14.22, -4.3 met een snijdende wind vanuit het noorden. Ondanks dat het Kerstavond is, is het bij Les Alouettes d'Or business as usual. Iedereen is hard aan het werk. De ene om te zorgen dat ze morgen bij hun familie kunnen zijn, de ander om last minute nog wat geld te verdienen om cadeaus te kunnen kopen, de ander gewoon omdat het werk nooit stopt. Vanavond is er nog een kleine bijeenkomst in l'Étoile Rouge om elkaar een fijne kerst te wensen en nog eens duidelijk te maken dat met Kerst de zaken met de buitenwereld voor een dag stil liggen in alle takken van de bende, van drugsdealen tot omkopen. Het is een oud gebruik, maar tot nu toe heeft niemand eraan durven tornen. Dus, zorg dat je al je zaakjes op orde hebt, voor de 'vrije dag', en kom dan gezellig wat drinken in de bar, of ga nog snel even cadeaus kopen voor je geliefden, of doe nog de laatste boodschappen voor het kerstdiner van morgen. De meesten zullen zich ophouden in de bar om hun laatste zaakjes te regelen en voor te bereiden voor de 24u stop die om klokslag 12u 's nachts ingaat. Daarbij zal iedereen hier in de loop van de dag toch verzamelen voor de kerstborrel. Canada kent geen 2e Kerstdag zoals wij, en alles zal dus weer terug gaan naar normaal op 26 December.

---

[ bericht aangepast op 15 april 2019 - 14:56 ]

---

Bowties were never Cooler

Mine.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

MT.

---

Tommi, ich glaub, ich hab' Heimweh. Ich will mal wieder am Rhein stehen.

Mt

---

El Diablo.

Mt

---

Good people are like candles, they burn themselves up to give others light

Mt

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

Mt

---

The best way to destroy an enemy is to make him your friend

MT

MeIpomene schreef:
Mine.

Mijn topics.

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

B L A N C H E            T R E M B L A Y Het was een bijzondere dag voor de bendeleden. Eentje zoals geen ander. White Winter noemde het ook weleens de 'doodsdag', wat viel voor haar 'luie dag'. Leden moesten zichzelf twee keer harder in te zetten om hun werk af te maken voor de dag aanbrak dat er geen enkel werk verricht mocht worden.       Doch voor nu, zat Blanche meer de huidige situatie waar ze zich met een andere bendelid in bevond. Namelijk dat er een aantal belangrijke wapens mistten. Enkele dagen geleden was er een deal gemaakt met de wapenhandelaar van de bende, Gabriel Jordan, wat ging over een paar speciale wapens. Het bleek gister dat die wapens vermist waren geraakt door de desbetreffende klant.       Hoe dit kon gebeuren? Dat was eerder de vraag geweest, en niet enkel voor haarzelf. Gabriel was een slimme man, dus dat dit naar het zuiden ging (naar de klote) was best een schok voor Blanche. "Als jij me alle informatie geeft die je over deze klant kan vinden, dan zal ik de rest doen," sprak ze dan ook zakelijk tegen hem toen dit probleem met haar was besproken.

Het was pikkedonker in de ruimte, behalve middenin — waar fel licht van een staande lamp vandaan kwam. Ze zaten daar al uren en de ondervrager begon ongeduldig te worden. Op het moment hielp haar opvliegende karakter niet veel mee... of wel? Blanche blikte op de klant voor haar. Ze was vastgebonden aan een stoel met een stevig stuk touw. Ze zag er nu meer uit als een raggedol dan voorheen, toen de klant de ruimte in werd gegooid.       Met een enkele blik op de klok wist de ondervrager direct hoe snel zij te werk moest gaan, voelde zelfs het beetje onrust in haar lichaam. De tijd begon namelijk te dringen en zoals het er nu voor stond...       De gedaante voor Blanche hield stijf de mond dicht, niet van plan nog één kik te laten. Begon het niet echt op te schieten, dacht ze gefrustreerd.       "Je hebt een geluk, schat, dit moet ik afraffelen." Met die woorden had de jonge vrouw al een dolk in haar hand. Gefascineerd hield ze het ietwat omhoog; haar bruine kijkers nog op het vlijmscherpe onderwerp. Het felle licht van de lamp kaatste er vanaf.       Jachtig zwierde ze de dolk door de lucht, wat met een stevige kracht de knie doorboorde van de gedaante. Het gevolg was het bloed wat eruit spoot, de spijkerbroek bevlekt met het rode vloeisel. Een hard gekerm klonk door het gehele gebouw.       'Bitch,' werd er gejammerd. 'Ik weet niets. Hoe vaak moet ik dat zeggen?!'       "Ik heb hier geen tijd voor. Ik moet ook nog kerstcadeau's kopen," siste ze ziedend. Blanche schoot gevaarlijk naar voren. Beide handen aan ieders kant van de leuning. Enkele centimeters was ze van de gedaante verwijderd; het hevige en warme ademen van de ander kon ze voelen op haar huid.       "Vertel mij waar de wapens zijn... of ik maak je leven een levende nachtmerrie." Haar blik vast op haar gericht, geen intentie om dit te veranderen. "Je familie, je liefde, heck — zelfs je kinderen als je die hebt, ik zal ervoor zorgen dat die geslacht en opgehangen zijn als een stel varkens." White Winter vond het fantastisch te zien hoe de bangige ogen van de klant probeerden te kijken naar het voorwerp dat zij nu achter zich tevoorschijn haalde. "We gaan een spelletje spelen," sprak ze met een smalende glimlach.       'Al—alsjeblieft... D—d—doe ze niets aan...'       "Ssst," Blanche drukte haar wijsvinger tegen de mond. "Als jij wint... overleef je het. En als ik win... nou, dat is wel duidelijk, denk je ook niet?" Schaterde ze. Het beetje spelen met haar slachtoffers vond ze vaak het vermakelijkste wat er bestond. Het zweet dat op hun voorhoofd begon te druppen, de angstige blik, maar voornamelijk het hart dat steeds harder bonkte. Hemels!       Blanche hield de revolver voor zich uit. "Mijn eerste, simpele vraag," het wapen gericht op de linkerschouder van de vrouw. "Wie ben jij?" Een simpele instinker. Natuurlijk wist Blanche wie de vrouw was. Dit was haar werk.

[ bericht aangepast op 4 feb 2019 - 1:42 ]

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

---

Sinds Thanksgiving was de bar al volledig in de kerstsfeer. Dagen lang waren we bezig geweest om alle versieringen op hun plek te hangen, met de kerstboom aan de zijkant van het podium als hoogtepunt. Nu speelde er ook al dagen kerstmuziek, en vandaag was mijn kerstman kostuum ook weer tevoorschijn gekomen. Ik trok de muts nog wat beter over mijn oren, en ging toen verder met het poetsen van de bar. Er waren wat mensen, maar het zou in de loop van de middag nog veel drukker worden, zoals elk jaar. Ik floot vrolijk mee met de muziek tijdens het werk. Ik had al mijn kadotjes al gekocht, ik zou morgen bij mijn ouders eten, en had alleen vanavond nog een show, voor middernacht natuurlijk, want prostitutie was nog altijd verboden. Ik haalde de poetsdoek waarmee ik bezig was nog een keer over de bar, en hing hem toen weg, voor ik met een andere zachte droge doek de glazen begon op te poetsen. Dit was dan voor velen het hol van de leeuw, dat betekende niet dat het er hier uit hoefde te zien als een gore onverzorgde bende. Tussen het poetsen door schonk ik hier en daar nog een glas drank ik. Toen ook dat was gedaan vulde ik de bar nog aan. Ik was hard bezig om te zorgen dat ik bezig bleef, want anders was het hier snel niet heel fijn meer om te zijn. Ik moest altijd bezig zijn, en werken achter een bar hielp daar zeker mee. Er was altijd wel iets wat schoon gemaakt moest worden, of aangevuld moest worden, of iemand die bedient moest worden. Ook was elke dag toch weer een beetje anders. Tijdens het werk danste ik wat op de muziek, waarbij er een zacht geluid van belletjes te horen was. Er zaten geen belletjes aan mijn kerstmanpak, maar wel aan de string die ik al aan had voor vanavond. Het was een leuk ding, maar niet heel handig voor iemand die z'n bijbaan verborgen wilde houden voor zijn familie. Ik had alleen echt te weinig tijd om me om te kleden voor vanavond, dus het moest maar. Daarbij was het best leuk om mensen te verwarren, omdat ze niet weten waar het geluid van belletjes vandaan komt. Ik ging rustig verder met voorbereiden voor vanavond, en met rinkelen, want meer was er nu voor mij toch niet te doen.

---

Bowties were never Cooler

MANUEL ZACHARY LOCKWOOD

Geconcentreerd zat ik aan mijn bureau over een boel papier gebogen. Vanavond was het kerstavond en morgen Kerst wat betekende dat al het werk opgeschoven zou gaan worden, waardoor ik een behoorlijke stapel zou hebben na deze feestdagen. Daardoor was ik nu druk bezig met mijn boekhouding op orde te stellen, zodat mijn werknemers ook optijd hun loon zouden krijgen. Meestal verliep dit erg vlot en kon ik na twee drie uur op mijn gemak een koffie drinken, maar nu. Het irriterende 8bit muziekje van mijn zoons gameboy stoorde me al een goed half uur, terwijl er zo nu en dan een verveelde zucht zijn lippen verliet. Ik draaide me dan ook even om waarbij een zachte zucht, vervolgd door een lichte glimlach mijn lippen sierde. Seb en Camille zaten geconcentreerd op hetzelfde beeldschermpje te kijken en zo nu en dan hoorde ik kleine mompelingen van Camille, wat duidelijk aangaf dat ze volledig in het spelletje zat. Ik schudde zachtjes gniffelend mijn hoofd waarna ik me weer naar mijn papieren omdraaide en tot mijn verbazing een blad met een tekening ertussen stak. "Liv, viens ici." zei ik geamuseerd naar mijn jongste die vlug onder de tafel door aan het vluchten was. Ik rolde iets naar achteren met mijn bureau stoel zodat ik kon opstaan en de jongste spruit kon optillen waarbij ik haar in haar zij kietelde. "Hier jij sloeber." lachte ik tussen haar giechelen door, waarna ik weer op mijn stoel plofte en haar mijn schoot op trok. "Oké eens kijken, wat heb je gemaakt." zei ik waarna ik het blad nam en probeerde te ontcijferen wat het hoorde te zijn. "Ik heb ons getekend!" kirde ze vrolijk waarna ze met haar vingertje op de tekening tikte. "Dit ben jij, Mammie, Seb, Cammie ik en peppermint." sprak ze vrolijk terwijl ze naar de vijf stokmannetjes wees " En dat is de kerstman" sprak ze wijzend naar de rode blob naast de groene blob die een kerstboom moest voorstellen. Een beetje verderop zag ik ook een triest mannetje en ik wees ernaar. "En wie is dit?" vroeg ik haar dan ook en ik zag haar bruine oogjes glinsteren. "Dat is oom Chris!" haar vrolijkheid om het druilerige mannetje deed me lachen waarna ik het blad nog even bekeek. "Inderdaad! lijkt er sprekend op." grinnikte ik wat haar tevreden maakte en ze nam het blad terug van me af, waarna ze van mijn schoot af gleed. "Ik ga oom Chris tonen!" en voor ik ze kan tegenhouden was ze al mijn bureau uitgeglipt. Oh well. Ik was het al vrij gewoon dat mijn kids rondliepen in het gebouw. Het bordeel was zo ingericht dat onze bureau's achterin te vinden waren, enkel Chris en ik konden hierheen en het leidde ook naar een toiletruimte en we hadden ook een klein keukentje. De voorkant was het werkgebied en hier kwamen de kiddo's ook nooit, dus zorgen maakte ik me niet. Ik stond dan ook maar op en keek even naar Seb en Camille. " Tijd voor een snack, komen jullie mee?" ik had de vraag nog maar net gesteld of Camille sprong al recht, wetende dat oom Chris enkele lekkere snacks verborgen had in zijn bureau en Seb die stond als een ware zombie op en liep ook al richitng de deur, zijn blik niet van het spel afhalend. Ik moest dan ook de deur openhouden voor de twee of er zouden ongelukken gebeuren. Eens bij Chris aangekomen zag ik zijn deur al op een kier staan waardoor ik vermoedde dat Liv al binnengeslopen was. Ik klopte dan ook aan voor ik de deur opengooide, hopende dat ik niet -opnieuw- op een verkeerd moment binnenkwam. "Klop klop, tijd voor pauze."

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

---

Terwijl ik onderweg was naar de bar, begon ik mezelf al af te vragen waarom ik naar de bijeenkomst ging - en dan ook nog eens op tijd. Had ik niet gewoon langer weg kunnen blijven met het smoesje dat er een probleem was? Het was aantrekkelijk maar ik was nog maar één straat verwijderd van de bar en ik had er ook weinig zin in om dezelfde weg weer terug te gaan. Bovendien, misschien zou wat alcohol in mijn systeem me goed doen. Kerst is iets wat niet voor mij was weggelegd. Ik bleef liever alleen thuis en sloot mezelf op in mijn slaapkamer. Als het even kon met een bedpartner maar jammer genoeg had ik eerder al gemerkt dat dat vrijwel onmogelijk was tijdens kerst. Mensen wilden altijd naar hun familie of hadden andere plannen. Ik snapte het niet en zou het waarschijnlijk nooit gaan snappen. Zolang ik maar met rust gelaten werd. Ik had niet per sé gezelschap nodig om kerst door te komen. Met een geïrriteerd zucht ontweek ik mensen die haastig door de straat liepen, waarschijnlijk op pad om nog wat cadeautjes te kopen. Zodra ik dan eindelijk de deur bereikte van l'Étoile Rouge, duwde ik die open. De warmte van binnen sloeg me meteen in het gezicht maar het was aangenamer dan de kou van buiten. Ik liet de deur dicht vallen terwijl ik mijn weg maakte naar de bar en ondertussen mijn jas uit trok en die over de kapstok gooide. Ik was echt vroeg, kwam ik tot de conclusie bij het zien van de klok die in de bar hing. Mijn blik viel op Abel, die achter de bar rondhuppelde en er echt niet uit zag. Kende hij dan echt geen schaamte? Ik hield mijn mond en liet me op één van de barkrukken zakken terwijl ik eens rond keek.

AMOR CHESTERFIELD

Ietswat verveelt pulke ik wat pluisjes van het warme deken onder me terwijl ik toe zat te kijken hoe mijn bestie het zoveelste setje kleren voor zich hield. "Ariii" zeurde ik ongeduldig wiebelend met mijn benen die ik als een jonge tienermeid in de lucht liet zwieren. Ik lag wel lekker zo. Op mijn buik, mijn hoofd op mijn armen rustend terwijl ik mijn dagdagelijkse stijladvies aan de brunette haf. "Je ziet er geweldig uit in alles, zelf de gay jongens draaien zich voor je om." grimaste ik waarna ik het niet kon laten me op mijn rug te draaien en mijn hoofd naar achteren te kantelen om haar vanuit deze invalshoek te kunnen bestuderen. Ari en ik kenden elkaar al sinds... Tja sinds we kleinde kiddo's waren in het weeshuis, ik herinner me amper een dag zonder haar. "Ooh wacht nee ik neem dat terug." zei ik fronsend toen ik een afgrijzelijke trui zag hangen. Ik deed bijna een soort achterwaartse koprol vooraleer ik het bed uit kwam en ik mijn neus in haar kast drukte. Ik haalde de wreselijke fleese kaki jas uit en trok mijn neus op. "Oh Ari , hiermee lijk je net op die vuilnisbakmuppet." pruilede ik waarna ik het ding ergens op de grond gooide, naast alle andere kleren die hier rongestrooid waren. "Oké, heef me even , zit jij maar neer." ik drukte haar het bed op en schonk haar een grijnsje. "Ik fix je probleem zo wel. Onmogelijk dat je vanavond niet met een man weggaat. " begon ik waarna ik over mijn schouder naar haar keek. "En nee ik tel niet als die plus one." knipoogde ik waarna ik nog wat verder rommelde en het perfecte jurkje vond. Het was zwart, met een mooie uitsnijding aan haar decoillte , waaronder ze een licht kanten lingeriesetje moest bij aandoen en om het een beetje in de kersfeer te houden een bonten sjaal om haar schouders toch een beetje te bedekken en die jaren 20 diva in je boven te halen. "Oh nog zwarte handschoenen en diamanten en je zou precies Audrey Hephburn zijn." zwijmelde ik bijna terwijl ik het setje tegen me aandrukte, wie weet kon ik hier ook nog mee staan. Hoewel mijn achterste een stuk dikker was als die van mijn squirlfriend en ik haar jurkjes niet wilde uitrekken. "Hier probeer maar es. Dan stuur ik Julia dat we bijna klaar zijn om te feesten." zei ik dolenthouasiast. Waarna ik haar de kleren toeworp en vervolgens zelf weer op het bed sprong. Ik haalde mijn al wat oudere smartphone boven en drukte op de belknop op mijn geliefde Julia ook wat te gaan opjutten.

[ bericht aangepast op 27 dec 2018 - 20:43 ]

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

---

Ik wilde net het podium gaan stofzuigen, toen ik iemand de bar in zag lopen, met verontrustend weinig kerst gezelligheid. Ik liep naar hem toe, met net wat extra sprong in mijn gang, zodat mijn belletjes bleven rinkelen. "Merry Christmas!" zei ik vrolijk tegen de man, die Jax bleek te zijn. Ik wist het niet wat het was met de man, maar hij leek niet iemand die graag lol had. "Wat kan ik voor je inschenken? Warme glühwein, bier, warme chocolademelk?" Ergens ooit zou iets van mijn opgewektheid toch moeten overslaan. Daarbij was het bijna kerst, de dag om je frons een keertje om te draaien. Terwijl ik hem tijd gaf om te bedenken wat hij wilde drinken, haalde ik nog een doekje over de bar. Het was al redelijk schoon, maar een extra keer poetsen kon geen kwaad. Ik had echt het gevoel dat sommige van mijn collega's niet eens wisten waar de vaatdoeken liggen, laat staan dat ze ooit eens de vloer dweilen of de tap poetsen. Een deel deed het wel, hoor, maar echt niet allemaal. Ik liet mijn ogen nogmaals door de bar glijden, die op dit moment nog vrij leeg was. Dat zou de komende uren wel veranderen. Kerstavond was altijd een heerlijke avond om te werken. Het was super gezellig, even geen zaken, competitie, of zorgen. Even een 'normaal' leven. Nu had ik een vrij normaal leven, in vergelijking met de meeste mensen met de tattoo, maar toch was kerst speciaal. Ik haalde een hand door mijn haren, en verplaatste mijn focus weer naar Jax. "En, wat staat er bovenaan jou verlanglijstje dit jaar?" vroeg ik met een grijns. "Laat me raden... Warme sokken... Nee, een stel handschoenen... Nee, ik weet het al: Een goed humeur" Ik schonk hem een glimlach en leunde wat op de bar. Als hij kortaf zou zijn, zou ik hem wat inschenken en gaan stofzuigen, maar het was kerst, dus ik had hoop dat de gezelligheid toch wat effect op hem zou hebben en we toch een beetje konden kletsen, want daar had ik op dit moment echt behoefte aan.

---

Bowties were never Cooler