[Rpg • 0] Experium || 11 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •(studieobject) 7223 (Michiel)• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •(studieobject) 8102 (agami) •15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Kamerindeling

Panthers Jongens (boven) • Onyx en Jester • 7223 en 8175 • Yrla Meisjes (beneden): • Vienna en Fayr • Dezi en 8102 • FersePhone

Lions Jongens: • Fire en Astreal • Fox en Tony • Emil Meisjes: • Onna en Heidi • Serena en Vera • 8226

Elephants Jongens: • Ed(noces) Meisjes: • onbekend

Rhino's Jongens: • Romeo Meisjes: • Maaya

Buffalo's Jongens: • Meisjes: • Kijo

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 8 april 2020 - 21:43 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

'Lesson learnt,' zei hij met een grijns en hij sloot tevreden zijn ogen toen ze zijn schouders en nek kneedde. 'We moesten maar eens teruggaan,' zei hij ietsje later en hij draaide zich naar haar toe. 'Voordat zich allerlei onzedige verhalen de ronde gaan doen.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Vienna

Oh help. Hij stond zo dicht op haar. Ze voelde de vlinders als een bom door haar maag verspreiden en er verscheen een kleine glimlach op haar gezicht. "Niemand weet toch dat ik hier ben," zei ze ademloos. Ze tilde haar hand op, liet hem in twijfel halverwege hangen, maar veegde uiteindelijk toch een van zijn krullen uit zijn gezicht. Wat deed deze jongen toch met haar? Dit was iets wat ze in lange tijd niet voor iemand gevoeld had, dat ze niet maar had durven voelen na Kay. Haar gevoelens overvielen haar, overdonderden haar zelfs een beetje. Waarom precies deze jongen? Geschrokken van haar gevoelens ontwaakte het meisje uit haar dromerige staat. Nee, nee. Niet nu, niet hier, ze kende de jongen pas net. "Maar misschien heb je gelijk," zei ze met een kleine glimlach.

[ bericht aangepast op 7 april 2020 - 17:23 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Hij deed echt heel erg zijn best om niet 'ik zei het toch' te zeggen, maar zelfs nu hij zijn lippen stevig op elkaar hield, leek het in de stilte toch nog door te klinken.
      "In ieder geval gaat ze haar best doen om ervoor te zorgen dat jij er niet achterkomt. Dus mentaal pestkop lopen spelen klinkt wel als een logische stap. Ik vraag me trouwens ook af hoeveel 8102 weet van wat er speelt. Misschien is het verstandig om haar wat aan te moedigen de vriendschap vol te houden." Na een blik op de klok kwam Jester overeind en trok zijn shirt uit. "En wat de bloedband betreft: niet geschoten is altijd mis? Als ze het litteken kan helen en je weer kan terugbrengen tot originele-staat-Onyx-post-bloedband, dan komt ons dat wel heel mooi uit. Morgen vragen?" Hij stak ondertussen zijn tandenborstel in zijn mond.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Nadat ze twee rondjes hadden gespeeld, zei Agami dat ze ging douchen. Adam antwoordde dat hij nog even zijn hoofd wilde leegmaken door buiten een rondje te wandelen en daarmee gaf hij zijn vriendin meteen de ruimte om zich klaar te maken om naar bed te gaan. Adam zei de twee meiden gedag. Fayr had ook aangegeven dat ze ging slapen, dus toen de twee meiden de trap op waren gegaan, was Adam alleen in de woonkamer. Hij liep naar de keuken, deed de kast open en pakte een leeg flesje bier uit het kratje. Met het flesje in zijn hand verliet hij het gebouw.
      Buiten was al niemand meer. Het weekend was voorbij, de meesten gingen gewoon op tijd slapen. Toch liep Adam een eind bij de campus vandaan, naar het meer. Bij iedere stap die hij zette, voelde hij zich onrustiger. Toch zette hij door. Zodra hij bovenaan de grasheuvel was gleed zijn blik langs de oever, maar er was zoals hij al had verwacht verder niemand. Hij ging aan de waterkant zitten, zocht naar een grote kei en sloeg het bierflesje kapot. Zijn vingers trilden niet toen hij er een scherf uitviste en met zijn duim de scherpte controleerde. De druk van de punt tegen zijn huid luchtte hem al meteen een beetje op.
      Hij was blij dat hij eindelijk écht iets kon doen aan zijn gevoelens, nu Dezi’s zogenaamde plan mislukt was.
      ‘Sorry,’ fluisterde hij in de duisternis. Hij schaamde zich voor de beelden die hij straks zou gaan oproepen, maar hij wist dat die het sterkst waren. Zelfs bij de gedachte dat Michiel nooit in zijn hoofd zou kunnen kijken, voelde hij zich schuldig.
      Hij sloot zijn ogen. Hij waande zich weer op Michiels bed, waar hij zijn vriend instopte nadat hij veel te veel had gedronken. Op de een of andere manier gebeurde het dat hun lippen elkaar raakten. In plaats van zich terug te trekken, begonnen ze elkaar te zoenen. Adam kon Michiels gladde huid onder zijn vingertoppen voelen. Hij beeldde zich zijn gejaagde ademhaling in, de glimlach om zijn lippen toen ze elkaar loslieten en Adam in zijn blauwe ogen keek.
      Ze waren weer ontwaakt, de vlinders in zijn buik. Ze fladderden wild, probeerden hem over te halen om verder te fantaseren.
      Hij zette de scherf tegen zijn onderarm, drukte net zo lang tot er bloed opwelde. Daarna trok hij de scherf een stukje opzij zodat er een dunne snee ontstond. Een hete pijn flitste door zijn hele arm, maar hij klemde zijn kiezen op elkaar.
      Pijn was goed. Hij moest zijn hersenen, zijn lichaam straffen. Alleen op die manier zou de opwinding over zulke beelden verdwijnen. Er zou dan een negatieve associatie aan vast komen te zitten, net zoals bij een normaal mens. Een gezond mens.
      Hij probeerde niet te letten op het warme bloed dat naar beneden droop. In plaats daarvan pakte hij zijn fantasie weer op. Nu stelde hij zichzelf voor onder de douche, samen met zijn vriend. Samen – net als die keer bij het zwembad. Maar nu zonder zwembroek aan. Terwijl hij hem zoende, liet hij zijn hand langs de borst van Michiel dwalen, en verder naar beneden. Hij stelde zich Michiels handen op zijn lijf voor, hoe hij hem in zijn nek kuste terwijl ook zijn vingers hun verkenningstocht startten.
      Hij begon iets sneller te ademen, merkte dat zijn broek strakker zat.
      Opnieuw bracht hij het glas naar zijn arm, maakte een nieuwe snede.
      Beide wonden staken. Maar het was nog niet genoeg.
      Verder durfde hij echter niet over Michiel te fantaseren en daarom riep hij de fantasieën van gisteren in zijn herinnering. Hij dacht aan Fox en hem, die naakt op elkaar lagen. Die elkaar zoenden, handen die overal kwamen, lippen die volgden. Bij iedere stap van het proces kerfde hij een nieuwe kras in zijn vlees, totdat de pijn te erg werd, begon te overheersen en zijn erectie verdween.
      Hij keek naar zijn bloedende arm. Zeven strepen.
      Genoeg voor vanavond. Het zou een langzaam proces zijn, maar uiteindelijk zou zijn brein de juiste gevoelens opwekken. Pijn, walging. Hij trok de pleister uit zijn zak en plakte de wond af.
      Hij voelde zich leeg toen hij de scherf naast zich in het gras liet zakken. Er was alleen nog een dof schuldgevoel omdat het voelde alsof hij twee jongens om wie hij gaf, had aangerand.
      Maar het was de enige manier, hield hij zichzelf voor. De enige manier om beter te worden. De enige manier om zijn gave onder de knie te houden en ervoor te zorgen dat Dezi zijn vriend niets zou aandoen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fox had zich een beetje ongemakkelijk gevoeld toen ze een krul voor zijn ogen weg veegde en schoof dan ook subtiel ietsje bij haar vandaan. Feit was dat hij makkelijk flirtte met woorden en gebaren, maar als het er écht op aankwam, raakten zijn gevoelens altijd in de knoop. En dat werd versterkt door de plaats waar ze waren. Hoe vaak hadden Kris en hij hier niet in het water gestaan — nog een heel stuk inniger dan Vienna en hij nu stonden? Hij had het gevoel alsof zijn vriend, of hij dat nou nog was of niet, naar hem stond te kijken en plotseling voelde hij zich niet meer op zijn gemak.
      'Jij gaat met een wildvreemde een donker bos in en niemand weet daarvan af? Nou, jij houdt wel van gevaarlijk hè?' Hij gaf haar een plagerig duwtje en probeerde zich met een lichte toon weer net zo licht te voelen als even geleden. 'Gelukkig weet Merrin het wel, mocht je me ineens heel eng zijn gaan vinden,' zei hij terwijl hij naar de kant begon te zwemmen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Vienna

Ze had de donkere blik in zijn ogen gezien. Wat zou er in zijn hoofd omgaan? Ze staarde hem even bezorgd achterna, voor ze het nare gevoel van zich afschudde en achter hem aanzwom naar de kant. Hij zou het haar wel vertellen als hij wilde. En als hij niet wilde, was hij haar nergens toe verplicht.
      Zonder naar hem om te kijken, liep ze door naar haar eigen kleding. Het idee dat ze niet naar hem keek, gaf haar het gekke idee dat hij ook niet naar haar keek. "Merrin?" vroeg ze, terwijl ze haar bril opzette. "Juist ja.." Ze voelde ongemak over zich vallen. Merrin had haar halve dag verpest, al kon hij er natuurlijk niets aan doen. Ze wilde gewoon heel graag voor hem er zijn. Het was alleen wel vreemd dat precies haar date van gisteravond het wist dat ze hier was. Zou Merrin moeilijk gedaan hebben? Ze durfde het niet te vragen. Gehaast trok ze haar kleren aan, wat lastig was aangezien de stof elke keer aan haar huid bleef plakken. Eenmaal omgekleed ging ze weer naast Fox staan. "Wel, ik vind het ergens jammer dit te zeggen. Maar zou deze gentleman zo vriendelijk willen zijn om mij thuis te brengen?" zei ze met een kleine glimlach.

[ bericht aangepast op 7 april 2020 - 18:07 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

'Ja, dat klinkt wel als een plan.' Hij draaide zijn hand om en wreef even met zijn duim langs het litteken. Het was een raar idee dat het weggehaald zou kunnen worden en tegelijkertijd snapte hij dat hij het niet eerder had bedacht. 'Wat doen we morgen met die Lions?'

---

Every villain is a hero in his own mind.

      "En ik zat nog te denken, is er een limiet aan het aantal mensen waarmee je een bloedband hebt? Stel Maaya krijgt geheel per ongeluk een bloedband met iemand anders, volledig hypothetisch, wat gebeurt er dan? Is het een soort driehoeks-verhouding, of merk jij er niks van, of is de bloedband met jou gewoon verbroken omdat ze iemand anders heeft gefixt en overleef je dat?" zei hij, met een mond vol tandpasta.
      Jester spuugde het vele schuim in de wasbak en spoelde zijn mond na. "Blijkbaar heeft Merrin dus Fox laten schrikken door bij hun House in de verkeerde persoon te veranderen. Mijn geld staat op een Rhino met wie Fox geen vriendjes is, waaruit hij de conclusie trok dat we met hen samenspanden. Volgens Merrin is dat ondertussen weer opgelost, maar dat zal morgen moeten blijken." Hij deed zijn tandenborstel weer in de daarvoor bestemde beker. "Fire mag best met een awesome excuus komen aanzetten, als je het mij vraagt," grijnsde hij.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

'Natuurlijk, natuurlijk...' Hij stak zijn arm uit zodat ze bij hem kon aanhaken. Hij overwoog even welke route hij terug zou nemen, maar besloot een iets langere te nemen zodat ze in elk geval wat nieuws zou zien.
      Na zo'n tien minuten kwamen ze echter bij een stenen omwalling aan. 'Hé...' reageerde hij. 'Dit is nieuw.' De muur was zo'n drie meter hoog, hij kon er niet zo maar op klimmen. Hij veranderde in een vogel, fladderde omhoog totdat hij op de bovenkant terechtkwam. Daarna veranderde hij terug en bleef op het muur zitten. De muur leek een groot gebied te omspannen met verschillende soorten landschappen.
      'Het lijkt wel een arena ofzo,' zei hij over zijn schouder. 'Misschien is dit wel voor de eerste opdracht.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Onyx wist niets over bloedbanden, hij kon met geen mogelijkheid iets zinnigs over Jesters theorieën zeggen.
      'Vaag verhaal is het wel,' mompelde Onyx. 'Ik weet dat ik normaal gesproken een pokerface heb, maar het verbaast me niet als Fire wel een reactie heeft opgepikt toen hij over een verbond met de Rhino's begon.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

      "Dat kunnen we uitleggen met onze intense afkeer voor Creepy Chick en haar afdeling?"

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

'Denk je dat hij daarvoor gaat vallen?' Onyx schudde zijn hoofd. 'Je moet hem niet onderschatten. Ik denk dat we alleen onszelf ermee hebben als we hem om de tuin proberen te leiden.' Hij zuchtte. 'Maar we kunnen hem ook moeilijk de waarheid vertellen. Hopelijk werkt het plan met Fayr, dan hebben we nog een middag om te testen of de band verbroken is en hoeven we niet te liegen.'
      Het was allemaal wel erg optimistisch — terwijl optimisme nou niet echt zijn tweede naam was.

---

Every villain is a hero in his own mind.

      "Gezien hij momenteel 'fout' zit, hoop ik dat hij met een uitleg komt voordat we het om-de-waarheid-heen-dansen spelletje moeten beginnen." Jester plofte met zijn pjamabroek aan op het bed neer. "We willen absoluut geen verbond met de Rhino's, zij zijn wel de laatsten met wie we willen samenwerken, we zouden er alles aan doen dat te voorkomen, heck yeah willen we wel met de Lions in zee en niet met de Rhino's. Genoeg mogelijkheden. Eerlijk zijn gaat ons hier niet heel ver brengen, tenzij je wil dat Fire van de Maaya-vormige zwakke plek afweet."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

'Liegen gaat ons ook niet ver brengen als hij inderdaad een of andere leugendetector weet te fiksen,' antwoordde Onyx. En Fire had zo zelfverzekerd gekeken... Hij twijfelde er niet aan dat hij een manier wist. 'Als we bij voorbaat zeggen niets te willen pakt hij dat vast beter op dan wanneer we eerlijk pleiten te zijn en dan door de mand vallen. Geen samenwerking met de Lions is één ding, hen het gevoel geven dat we hen bedriegen en vervolgens target nummer 1 worden is een ander verhaal.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

      "Hé, alles wat ik net zei was waar. 'Willen' en 'gedwongen zijn om' zijn twee compleet verschillende dingen," zei Jester. "Wat kunnen we anders doen, het bondgenootschap niet aangaan?"

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.