[RPG • 0] Experium || 31 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •[Onbekend] • [Onbekend]

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen • Rai •Electriciteit •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •Nemesis • Vloeistoffen sturen •Maevis • [Onbekend] •Sarah • [Onbekend]

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 17 okt 2020 - 21:42 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

'Omdat het er nu uitkwam,' reageerde hij zonder opzij te kijken. 'Ik zit er al de hele avond mee in mijn maag. Ik wilde er niet je avond mee verpesten, maar ik weet me ook geen houding te geven maar het is beter zo.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Wat was beter zo? Dat ze dit wist? Zelf had ze misschien liever gehad dat hij nog een paar dagen gewacht had, dan had ze meer tijd gehad om haar eigen gevoel te ontcijferen. Het voelde nu alsof ze te vroeg op examen geroepen werd. "Hoe kan je mijn avond verpesten door te vertellen dat je me leuk vind?" Ze glimlachte even naar hem, ook al betwijfelde ze dat hij het zag. Dit moest ook niet makkelijk voor hem zijn... Het hard op zeggen maakte het echter voor haarzelf wel veel echter. Het had nu haar eigen lippen verlaten. En het idee dat de jongen naast haar blijkbaar om haar gaf, warmde haar langzaam op van binnen.

[ bericht aangepast op 14 okt 2020 - 19:48 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

'Om wat ik daarna zei. Mijn afdelingsgenoten doen je wat aan als ze erachter komen en dat wil ik niet. Een vriendschap tussen ons kan niet en meer kan al helemaal niet. Dat had ik je al eerder moeten zeggen, maar ik je was mijn enige uitlaatklep en ik bleef het uistellen.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Heb je het niet koud?’
      Onyx draaide zijn hoofd opzij. In tegenstelling tot hem, had Nish een vest aangetrokken. ‘Neuh.’ Hij had het eigenlijk zelden koud en zat vaak genoeg rond dit tijdstip in zijn T-shirt buiten. Het woord ‘koud’ liet zijn gedachten naar Jester schieten. Hij dacht terug aan het naamfeestje van Merrin, toen ze buiten op de trap hadden gezeten en hij zijn armen om Jester heen had geslagen. Om de jongen tegen de kou te beschermen – of omdat hij dat gewoon fijn had gevonden. Een relatie hadden ze toen nog niet officieel gehad – en ze hadden ook maar één keer gezoend. Toch had het vanzelfsprekend gevoeld. Het was een dierbare herinnering, eentje die een zeurend gevoel in zijn borst veroorzaakte, maar die hij niet wilde wegdoen om van dat gevoel af te komen.
      "Scary Vibes, ik ben verliefd op je. Echt. Je bent afschuwelijk in het oppakken van hints, gelooft me niet eens als ik het récht in je gezicht zeg en je geeft zoveel dubbele signalen dat ik er helemaal gek van word. En toch ben ik verliefd op je. Het begon ergens tussen de eerste kus en de tweede in en ik ben zo fucking verliefd dat ik constant rood word, niet meer kan nadenken als je me zoent en er zelfs vlínders in mijn buik opfladderen als je me aankijkt. Al die fluffy shit en meer. Ik houd van je als je tegen me aan in slaap valt omdat we een disneyfilm kijken die jij veel te saai vindt en ik houd nog steeds van je als je boos van me wegloopt, of als je m'n hoofd bijna door een spiegel ramt en je zelfbeheersing in rook op is gegaan."
      De woorden drongen met ruw geweld zijn hoofd binnen. Jesters liefdesverklaring. Waar hij de afgelopen weken heel vaak aan had gedacht. Hij trok zijn knieën op en sloeg zijn armen eromheen. Het klonk anders nu, wetend dat hij zoiets de afgelopen weken toch voor Fox had gevoeld. Zelfs al zei hij dat hij alleen maar dácht dat hij op Fox verliefd was. Maar die rode wangen, die vlinders, die had hij toch gevoeld. Ze waren vast vermorzeld door hoe de avond verlopen was, net zoals bij Onyx zelf, maar dat betekende niet dat het niet echt was geweest.
      Wie weet waren Fox en Jester het nu wel aan het goedmaken, kropen ze in elkaars armen en voelde Jester toch wel iets. Zelfs al wilde hij met heel zijn hart wensen dat hij zich daar echt in kon berusten, van harte ging het niet. Pijn deed het nog steeds.
      En zelfs al had Jester zijn gevoelens voor Fox inderdaad verkeerd geïnterpreteerd, dan nog had hij ze niet meer voor Onyx. Had hij er verkeerd aan gedaan door te zeggen dat Jester zijn keuze had gemaakt? Op dat moment was hij er zo zeker van geweest, maar dat was voor Jester zijn uitleg had gedaan. Maar Jester was er meteen in meegegaan, hij had uit niets laten blijken dat hij wel weer terug wilde wat ze hadden.
      Nish’ arm gleed om hem heen. ‘Je zit te piekeren.’
      Onyx zuchtte. ‘Ik heb een nieuwe fles nodig.’
      ‘Nope.’ Nish kwam overeind en trok hem overeind. ‘Je hebt gewoon afleiding nodig. Positieve gevoelens blijven veel langer hangen dan die druppels whisky van je. Dus kom op kerel, we gaan nog een liedje zingen. Ik zal zwichten en Queen met je doen.’
      Er gleed een flauwe glimlach over Onyx’ gezicht. Hoe hij de avond zonder die gast zou zijn doorgekomen wist hij niet. Hij liet zich door Nish overeind trekken, die daarna meteen een arm om hem heen sloeg.
      ‘We Are The Champions, wat zeg je daarvan?’
      ‘Mijn held ben je vanavond zeker.’
      ‘En jij de mijne.’
      Onyx schoot in de lach en gaf hem een duw met zijn schouder. ‘Nog even en ik heb een teiltje nodig.’
      ‘Voor die liter whisky die je naar binnen hebt gekieperd?’
      ‘Laten we het daar op houden, ja.’
      Er flitste een grijns over Nish gezicht en ze liepen naar binnen toe om het nummer aan te vragen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Wacht even.... Dit gesprek ging van een hoopvolle wending naar ineens een ijskoud bad. Hij wilde wat? Geschrokken en zelfs ietwat beledigd keek ze naar Darian naast haar. Ze trok ietwat arrogant haar wenkbrauw op. "Je zou niet de eerste Rhino zijn waar ik een relatie mee heb, en toentertijd liepen er nog ergere namen rond, zoals Zebediah. Zelfs Romeo is er op het moment niet. En de verschrikkelijkste van hen was Thor zelf natuurlijk." Ze sloeg haar armen over elkaar. "Ik weet dat de Rhinos geen pretje zijn. Maar waarom zouden ze zich met ons bemoeien?"

---

It's never gonna happen, Guys.

Ze was na haar ruzie met Vienna naar buiten gevlucht en was uit automatisme het halve schoolterrein overgestoken in de richting van de haar sloopparadijs. Ze was woest op zichzelf, omdat ze zich zo had laten gaan met Vienna. Dat had helemaal niet de bedoeling mogen zijn, maar dit stomme kut gedoe met Yrla maakte haar woedend, vooral op zichzelf. Ze had geen controle over de situatie? En sinds wanneer was ze zo'n lafaard dat ze gewoon niet zei waar het op stond. De afgelopen weken was ze aan Yrla gewend geraakt, hun vriendschap was beter geworden. Maar dit was al de tweede keer dat Yrla dit geprobeerd had, geprobeerd had haar te zoenen. En het was iets wat ze absoluut niet wilde. Het probleem was dat ze dan waarschijnlijk in gesprek met hem moest. Ze kon hem gewoon bot zeggen dat hij op moest rotten, dat hij met zijn poten van haar af moest blijven. Maar ze was bang dat als ze te bot was, dat ze hem weg zou jagen. Yrla was in die tijd de enige wie ze misschien wel 'vriend' noemde. Nu Dezi er niet meer was, was hij er altijd. Iemand om mee te kloten, om gezellig mee te doen als ze daar behoefte aan had. En nu voor het eerst moest ze iets kuts doen en ze wilde koste wat het kost haar beste vriend houden.
      Ze schreeuwde haar woede eruit, waardoor een auto spontaan ontplofte. Het voelde goed om de woede er even uit te laten, om haarzelf even te laten gaan. Dat hielp voorkomen dat ze het straks op Yrla zou botvieren, net zoals ze met Vie had gedaan. Spijt gleed over haar gezicht heen. Ze had nooit zo hard mogen zijn voor Vienna, nooit zo lelijk mogen doen. Ze was alleen bang dat het meisje weer de verkeerde richting uit ging, dat ze weer voor een persoon koos die haar hart zou breken. En misschien Fayr opnieuw mee zou nemen in die val. Natuurlijk had Fersephone gezien hoe bang Fayr de afgelopen weken was geweest. En ze voelde zich verschrikkelijk machteloos dat ze daar niets aan kon doen. Misschien dat ze daarom zo boos op Vienna was geworden, omdat ze het idee had dat dit misschien wel zou helpen. Maar ze voelde zich alleen ontzettend kut.

[ bericht aangepast op 14 okt 2020 - 21:05 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

"We moeten praten." Yrla verslikte zich in zijn slok whiskey, toen er aan zijn kraag getrokken werd. Onyx was net een minuut of tien geleden verdwenen en hij was gek genoeg helemaal alleen geweest. Hij had naar Vienna gezocht in de menigte, maar haar niet gevonden. Net als Phone. Die nu opeens vanuit het niets achter hem stond. "Oke.." zei hij argwanend. Als een vrouw dat tegen je zei, kon dat nooit iets goeds betekenen toch?

---

It's never gonna happen, Guys.

Darian vond Thor bij lange na niet de ergste, maar dat hield hij maar voor zich. ‘Omdat ze mij haten en omdat jij dan de makkelijkste manier bent om mij te raken,’ antwoordde hij eenvoudig.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Gelukkig volgde Yrla zonder mokken, wat al stap 1 was. Nu de rest nog... Op haar weg naar buiten liep Fersephone langs Fire heen. Ze schonk de blonde jongen even een flauwe glimlach. Deze avond had zo anders in haar hoof gelopen, ze had zulke andere plannen gehad, maar Yrla had een hoop nu in de war geschopt. Buiten was het een stuk frisser, maar Fersephone liep stevig door. Om de hoek van het gebouw ging ze tegen het gebouw staan en wachtte tot Yrla naast haar kwam staan. Iets te dicht naar haar zin, natuurlijk, waardoor ze standvastig een stap opzij zette.
      "Yr, ik moet even iets kwijt." Dat was een start. Ze keek even op naar de blonde jongen naast haar. "Ik weet dat we de laatste tijd veel hebben opgetrokken. En ik vind ons contact heel prettig. Het is alleen.."

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Zeg ik heb jou nog niet horen zingen vanavond. Of heb ik dat gemist?’
      Fire draaide zich opzij en keek Onyx aan. Nish stond naast hem en liet weinig geïnteresseerd zijn blik over hem heen glijden.
      ‘Nee, dat klopt.’
      ‘Schandalig. Kun je mooi met ons meedoen.’
      Fire zou tegen zichzelf kunnen zeggen dat hij wel wat leukers kon bedenken, maar dat viel eigenlijk best mee. Fersephone had het al de hele avond druk met zo’n beetje de rest van de school, Darian was verdwenen en ook Fox was al de hele avond de hort op. Hij had gehoord dat Jester en hij met elkaar gezoend hadden en dat de twee jongens tegenover hem daar vrij heftig op gereageerd hadden, maar omdat hij Onyx en Fox ook samen terug had zien keren, vermoedde hij dat Fox nu met Jester was.
      ‘Ik ben niet zo’n zanger.’
      ‘Wat geeft dat. Ik steel de show toch wel.’ Onyx sloeg een arm om zijn schouders en duwde hem in de richting van het podium. ‘En hé. We zetten toch een mooi voorbeeld neer als drie kerels van een andere afdeling. Misschien nog een Rhino en een Elephant erbij trekken en we zijn compleet.’ De Panther grinnikte. ‘Wat toch best een prachtidee van me is. Als jij Kijo nou overhaalt,’ hij keek Nish aan, ‘dan krijg ik Maaya wel zo ver.’
      ‘Je kan ook Ednoces vragen.’
      Onyx trok zijn neus op. ‘Bah. – Nope, jij mag je als second-in-command laten zien,’ vervolgde hij. ‘Sta ik er ook niet zo alleen.’
      En Onyx liep weg.
      Fire onderdrukte een zucht. Hij kon wel botweg weigeren, maar hij kon nu al bedenken dat Onyx gewoon zijn naam doorgaf en hij wilde zich ook weer niet laten kennen. Hij wierp een geïrriteerde blik op Nish, die breed grijnsde.
      ‘Ziet er naar uit dat jij ook eens met de voetjes van de vloer mag, ouwe.’ Nish gaf hem een klap op zijn schouder en liep toen in de richting van de Elephants.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Voor een moment werd zijn hart vervuld van hoop, hoop dat Fersephone ook iets in hem zag. "Het is niet meer dan dat, oké?" Zijn adem stokte in zijn keel. De vlinders die door haar woorden waren losgekomen, leken met een pistool uit de lucht geschoten te worden. "Dit moet stoppen, Yrla. De armen om mijn schouders, het feit dat je zo dicht op me komt zitten. Het is vervelend en kut."
      Yrla lachte een beetje zuur om Fersephone haar woorden. "Overdrijf je nu niet een beetje?" vroeg hij met opgetrokken wenkbrauw. "Het is maar een arm. Ik doe heus niets." Fersephone kwam van de muur los en sloeg haar armen over elkaar. "Werkelijk? Dus je hebt niet geprobeerd om te zoenen vanavond?" Yrla zweeg. Ja, dat had hij geprobeerd, omdat hij dacht dat Fersephone dat ook wilde. Dat ze nu anders beweerde, was gewoon een kut streek. Zijn zwijgen bevestigde echter Fersephone haar vraag, want verbitterd ging ze door. "Oke, laat me nu voor een keer duidelijk zijn dan. Wij zijn gewoon vrienden, Yrla oké?! Hou op met die gekkigheid."
      En om een of andere reden werd hij boos. Het feit dat Fersephone zo hard op zijn hart trapte, ging hem niet in de koude kleren zitten. "Doe normaal, Phone. Er is niets tussen ons, ook niet geweest ook. Ik weet niet wat je je allemaal in je hoofd haalt, maar hoe zou ik ooit interesse in je kunnen hebben?" Hij wist dat het zo oneerlijk was, maar hij ging hier echt niet zomaar een blauwtje lopen. "We zijn gewoon vrienden, zoals je zegt."

---

It's never gonna happen, Guys.

"Dus je geeft gewoon op?" Het frustreerde haar. Hoe makkelijk Darian erover praatte. Ja, het Rhino-house was kut. Maar er moest toch een andere manier zijn waarop ze wel met elkaar om konden gaan? Vienna merkte hoe makkelijker Darian over dit onderwerp ging praten, hoe erger zij zich erin vast ging bijten. Ze wilde hem nog helemaal niet kwijt. Ze hadden net een heel serieus gesprek gehad, ze had weer een plek gevonden waar ze zich veilig voelde en ja, misschien, misschien vond ze hem toch ook wel heel erg leuk. Ook al wilde ze dat liever niet toegeven. "Het is nu gewoon klaar. Je loopt straks door die deur heen en dan zie ik je nooit meer?" Vienna verbaasde zichzelf erover dat ze lichtelijk verbitterd klonk, maar dat liet ze geenszins aan Darian merken.

---

It's never gonna happen, Guys.

Haar blik zocht hem altijd meteen op. Ze vroeg zich af of het door hun bloedband kwam dat ze altijd moeiteloos wist waar hij was. Ondanks de zoen tussen Jester en zijn nieuwe speeltje zag hij er vrolijk uit. Gelukkig maar. Die roodharige dwerg was het toch niet waard. Ze had wel een beetje met hem te doen dat hij opnieuw een middelvinger van een “vriend” in zijn neus geschoven kreeg, gelukkig trok hij zich er deze keer weinig van aan. Zijn blik kruiste zelfs die van haar en ze was verbaasd toen hij zelfs naar haar toe kwam met een glas drank.
      ‘Om je keel te smeren.’
      De zoete geur die ervan af kwam, maakte haar meteen misselijk. ‘Ik drink niet.’
      ‘Vanavond wel. Je wilde veranderen toch? Kom op – bij jou begint dat met een niet creepy-glimlach. Als die bestaat.’
      Ze rolde met haar ogen en pakte toch het glas aan. Ze wierp er een argwanende blik in. Het was jaren geleden dat ze iets goors als dit had gedronken. Haar vingers klemden zich om het glas. Ze wist dat het drinken van dit glas betekende dat ze de controle zou verliezen. Wilde ze dat?
      Nee – absoluut niet.
      Maar als dat haar nou een stapje dichter bij Onyx bracht… Tijdens zijn zoektocht naar zichzelf had hij vast ook wel uit zijn comfortzone moeten stappen. Met een grimmig gezicht nam ze een slokje. Ze trok een grimas toen de achterlijke zoete drank door haar keel gleed.
      ‘Het is goor.’
      ‘Dat ben je na één glas vergeten.’
      Ze liet haar blik over hem heen glijden. ‘Je wilt me dronken hebben?’
      ‘Stomdronken.’
      Het leek voor het eerst dat zijn blik niet hatelijk of argwanend was. Kwam dat omdat hij in had gezien dat hij beter verdiende dan Jester? Vond hij het niet meer zo’n ramp dat zijn relatie met dat kotsjong kapot was gegaan? Was hij haar stiekem dankbaar?
      ‘Waarom?’
      Hij trok een mondhoek op. ‘Dan ben je misschien beter te pruimen. Hé, we gaan zingen. Kom op.’
      ‘Maar…’
      ‘Drink dat glas leeg en kom mee. Je wou toch veranderen? Nou hier is stap één. Voor de hele school zingen. Met de andere leiders of hun vettere sidekicks.’
      Voordat ze zich kon bedenken, werd ze omgeroepen. Ze voelde opluchting toen ze inderdaad niet de enige was en sloeg het glas achterover. Voor ze bij het trappetje was, voelde ze de uitwerking van de suiker al en werden haar stappen veerkrachtiger.
      ‘Wat voor liedje gaan we eigenlijk doen?’ Haar stem klonk schel in haar eigen oren.
      ‘Iets wat je heus wel kent.’ Hij klom als eerste het trappetje op.
      Fire had zoals altijd zijn ik-kan-niet-lachen masker op en ook Kijo keek niet echt alsof ze hier zin in had. Nish en Onyx wisselden echter een samenzweerderige grijns uit, waarna Onyx haar een microfoon in handen duwde.
      ‘Ik wil je wel horen hè? Anders wordt het volgende nummer de themesong van de Titanic.’
      ‘Dat ken jij?’ vroeg ze met opgetrokken wenkbrauwen.
      ‘Dat krijg je als je in een huis vol mensen woont, in plaats van robots.’
      Ze rolde met haar ogen. Voor ze nog wat kon zeggen, begon de muziek te spelen. De tekst kende ze niet en leek ook te snel te gaan en ze was blij toen ze hakkelend met het refrein kon meedoen.
      Ze was blij als dit over was.
      Dat Onyx tijdens het refrein een arm om haar heen gooide en zij blijkbaar hetzelfde bij Fire moest doen – die dat aan zijn gebrom te horen ook niet echt een puik idee vond – maakte de boel alleen maar erger.
      Maar met het liedje van de Titanic in haar achterhoofd, zong ze braaf verder.
      Het moest maar, als ze erbij wilde horen. Als ze niet een verschoppeling wilde blijven.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Darian haalde zuchtend zijn schouders op. ‘De enige optie die ik zie, is dat we stiekem afspreken. Stiekem voor mijn afdeling, in ieder geval.’ Hij aarzelde, voelde toch een beetje hoop opborrelen. ‘Zou je dat zien zitten dan?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Had ze zijn gedrag dan zo verkeerd opgevat dan? Fersephone schudde haar hoofd. Ze zag aan zijn gezicht dat Yrla zich groot probeerde te houden, maar dat ze hem wel degelijk geraakt had. Voor een heel kort moment wilde ze haar excuses aanbieden, wilde ze de pijn voor hem iets verzachten. Maar Phone was bang dat als ze dat zou doen, Yrla haar woorden niet serieus nam. Ze waren vrienden, maar nu kon ze dat niet voor hem doen.
      Als ze maar hetzelfde erover dachten. Dat was het belangrijkste toch. "Precies, als dat maar duidelijk is." Fersephone draaide zich om en liep zo rustig mogelijk als ze kon terug naar binnen. Het gesprek met Yrla had haar een naar gevoel gegeven, had een nare smaak achtergelaten. Voor de ingang van de zaal bleef ze even staan wachten, wilde ze nog naar binnen gaan, ja of nee? Ze kon in ieder geval even afscheid nemen van Fire, ondanks dat ze die nauwelijks had gezien.
      Na een zucht liep ze toch naar binnen, om tot haar schok Fire op het podium te vinden. Hij zag er niet al te vrolijk uit op het podium, maar hoe kon het ook als Maaya een arm om je heen geslagen had. Hoewel haar bui het niet helemaal toegestaan had, schoot ze toch zachtjes in de lach van dit beeld. En precies op dat moment leek haar blik even te kruisen met die van Fire. De halve glimlach die hij haar toewierp, liet de kriebels tot in haar tenen schieten. En maakte de lach op haar gezicht al breder dan hij geweest was. Ze vroeg zich hoofdschuddend af wie hem zo ver gekregen had. Bij het einde van het lied zocht ze hem op, toen hij van het podium kwam. “En ik maar denken dat ik alleen in mijn dromen je ooit een liedje zou zien zingen,” zei ze, terwijl ze hem aanstootte met haar schouder.

---

It's never gonna happen, Guys.