[RPG] [300] A Marauders Story of Secrets [SPEELTOPIC] - Speeltopic - Speeltopics

16 feb 2021 - 19:26 darkurge is offline

A Maurauders Story of Secrets

I solemnly swear that I am up to no good.

Welcome to Hogwarts, Welcome home
De kerstvakantie is voorbij, het jaar is 1977. De leerlingen van Hogwarts keren terug naar het kasteel om hun schooljaar te vervolgen. Buiten ligt nog de laatste sneeuw van de winter, maar de meeste leerlingen zijn al gericht op het voorjaar. De klassenoudsten zijn belast met het organiseren van het voorjaarsfeest. Dit feest zal alleen toegankelijk zijn voor leerlingen in hun zesde en zevende jaar.
Daarnaast worden de leerlingen verrast in hun leerlingenkamers door een briefje dat is opgehangen:
Een nieuw jaar, een nieuw semester... wat zal dit semester voor roddels en geheimen met zich meebrengen? Wie zal het zeggen.... Er is één ding waar ik wel zeker van ben: ik zal er zijn om jullie geheimen te onthullen. En natúúrlijk kunnen jullie mij daarbij helpen. Heb jij informatie die de rest van de school ook móet weten, geef dan een opgerold stuk perkament mee aan een schooluil geaddreseerd aan 'Hogwarts' Truth'. Ik hoop snel van jullie te horen...
Niemand weet van wie dit stuk perkament afkomstig is, maar het belooft een interessant semester te worden op the best school for Witchcraft and Wizardy.
Kan jij een geheim bewaren?

CHARACTERS

Naam — Faceclaim — User — Pagina
[Dit mogen zowel bestaande als zelf bedachte rollen zijn.]
Gryffindor
• Ashley Joseph Jones — Cole Sprouse— calice — 1.4
• Ethan Clearwater — Toby Regbo — DarkOne — 1.4
• Caleb Clearwater— Joshuah Melnick — Calice — 1.4
• Jordyn Mariah Kingsley — Dasha Taran— Peitho — 1.3
• Marlene McKinnon — Kennedy Walsh— Schumacher — 1.3

Ravenclaw
• Kyle Nicholas Scott — Blake Steven— Reeses — 1.3
• Pandora Lovegood — Sabrina Carpenter — Calice — 1.2
• Avalon Isolde Fitzgerald — Elle Fanning — Iotte — 1.4
• Dante Aurora Montanque— Zoe Kravitz— Artwork — 1.5

Hufflepuff
• Aidan Tomas Fenwick — Max Barczak — Delahaye — 1.4
• Julian Nolan Lartius — Faceclaim — Fika — 1.5
• Novalie Aria Fitzgerald — Elle Fanning — Peitho — 1.3
•

Slytherin
• Zaheer Aceves Selwyn— Iotte — 1.2
• Jasper Achilles Nott — Roy van Leeuwen — Schumacher — 1.2
• Ezra Crawfort — Darwin Gray— Peitho — 1.3
Abel Jabobs — Faceclaim — Darksorrow — 1.4

• Serenity Malfoy— Dove Cameron — DarkOne — 1.2
• Lysandra Zwarts — Anna von Klinski — Reeses — 1.1
• Christina Luna LeStrange— Cara Delevingne — Blodreina — 1.5
• Wilhemina Ravens— Faceclaim — Trijn — 1.5

VAKKEN

QUIDDITCH

PREFECTS

RULES

STORY OVERZICHT

ROLLENTOPIC • PRAATTOPIC • SPEELTOPIC

[ bericht aangepast op 21 april 2021 - 11:13 ]

6 maart 2021 - 10:01 DarkOne is offline

DarkOne 2666

Serenity Malfoy

‘Mij doen ze niks, joh.’ Zei Caleb op, Serenity lachte even zenuwachtig ze was er niet helemaal zeker van dat ze hem niks zouden doen, maar ze wist wat Caleb er mee bedoelde. ‘Denk het ook niet, je bent te sterk voor ze.’ Zei ik, natuurlijk had haar vader en broer veel meer ervaring in toverkunst dan Caleb, maar er kwam wel meer bij kijken iets wat je machtiger maakte dan de machtigste tovenaars en dat was vrienden en liefde.
‘Niemand kent mij. Of onthoudt mij. Caleb Clearwater, the muggleborn…’ Caleb lachte even spottend en Serenity moest ook lachen, hij heeft er wel voor gezorgd dat ze weer moest lachen, weer wat vrolijker werd en ze even haar eigen problemen vergat.
‘Maak je maar geen zorgen om mij. Wil je naar de ziekenzaal? Misschien is het verstandig om even naar je keel en buik te laten kijken?’ vroeg hij vervolgens. Serenity zuchtte en sloot even haar ogen. ‘Wil je me er heen brengen?’ zei ze uiteindelijk zacht. Caleb knikte.
‘Als ik ooit verdwijn, dan was het Lucius en mijn vader. Kom je me dan redden?’ glimlachte ze.
‘Tuurlijk.’’ Hoorde ze Caleb zeggen, ze wist niet zeker of hij het serieus meende of niet maar mocht het ooit gebeuren, dan zou er een mogelijkheid bestaan dat er iemand moeite doet om haar te redden. ‘’Ik zal ze proberen strafwerk te geven, al weet ik niet of dat veel impact zal hebben..’ grapte hij, Serenity lachte maar stopte algauw toen haar buik iets te veel pijn begon te doen.
Ze liepen samen de trappen af van de astronomie toren, Serenity probeerde op haar hoede te zijn terwijl ze samen richting de ziekenzaal liepen, ze wist niet of haar broer hier nog ergens rond struinde als dat zo was zou die elk moment elk hoek om kunnen lopen en dan zouden ze echt in de problemen zitten.
‘Trouwens als je een keer met iemand wilt praten van je eigen afdeling… Mina is heel aardig, volgens mij heeft ze nog niet zo heel veel vrienden op school.’’ Serenity dacht diep na, ze kon die naam niet echt thuis brengen. ‘Wilhemia Ravens.’ Vervolgde hij. Maar nog steeds begon er niks te knagen. ‘Ik kijk wel volgens mij ken ik haar nog niet nee.’’

Gelukkig kwamen ze de hele weg van de ziekenzaal niemand tegen, tenminste geen personen waarvoor ze moest oppassen.
‘Serenity. Ik moet gaan.’ Serenity keek Caleb aan en knikte. ‘Als er iets is, moet je het me laten weten.’ Zei hij, ze keek hem verbaasd aan nog niet zo lang geleden had zij hem uitgemaakt voor modderbloedje en nu helpt hij haar. ‘Ik meen het, je moet het me laten weten. Beloof je het?’ vroeg hij. Serenity knikte en glimlachte. ‘Ja, ik beloof het.’ Zei ze, ze wilde de ziekenzaal inlopen maar bedacht zich toen, ze draaide zich om en keek naar Caleb met een brede glimlach. ‘Caleb? Nog bedankt voor alles.’ Zonder verder nog op antwoord te wachtte liep ze de ziekenzaal in waar ze aan madame Pomfrey uitlegde wat er was gebeurd.
Ze werd onderzocht op breuken, kneuzingen en andere dingen die de cruciatus vloek had kunnen veroorzaken maar ook de schoppen en het keel dichtknijpen, ze kon gelukkig niks bedreigends vinden. ‘Ik zie geen reden om je hier te houden, ik wil wel dat je een ding doet aangezien dit een hele impact op je heeft gehad zowel fysiek als mentaal wil ik dat je vandaag de lessen overslaat, blijf de hele dag in je leerlingenkamer ik wil je vandaag niet door de gangen zien lopen.’ Ze keek haar streng aan en bedacht zich toen nog even. ‘Tenzij als je ineens misselijk wordt, duizelig of iets anders dan moet je terug komen. En vertel dit ook tegen de schoolhoofd, dit tolereren we hier niet.’ Zei madame Pomfrey. Serenity werd weggestuurd en dacht even na over haar woorden. Ze kon het wel zeggen tegen de schoolhoofd maar zou die haar geloven? Dat niet alleen als Lucius en vader er achter zou komen dan zou er wat zwaaien.

Op weg naar de leerlingenkamer wist ze niet meer zeker of ze Caleb nou had bedankt ze liep daarom naar haar eigen leerlingenkamer, pakte een stuk perkament en schreef op. Caleb, bedankt voor je hulp ik waardeer dit echt, je bent een goed iemand. Ik hoop dat ik je een keer kan trakteren op een boterbier bij de drie bezemstelen om je te bedanken? Liefs S

Ze toverde een roos tevoorschijn en zocht een Gryffindor die in hetzelfde jaar zat van Caleb, al snel had ze er een gevonden. ‘Jij zit toch in hetzelfde jaar als Caleb?’ de Gryffindor knikte en ze overhandigde hem de roos en de brief. ‘Zou je dit aan hem willen geven of als je hem niet kan vinden op zijn bed willen leggen?’ de jongen knikte en liep weg, Serenity liep zelf terug naar de leerlingenkamer.

8 maart 2021 - 16:14 Reeses is online

Reeses 1269

Lysandra Zwarts
Sixteen years ● Slytherin ● Prefect ● Bloedverraadster ● Outfit: Slytherin uniform

Ethan was een geweldige een luisteraar, iets dat Lysandra zo in hem kon waarderen. Hij onderbrak haar niet, liet haar enkel rustig haar verhaal vertellen. Slechts één keer onderbrak hij haar en toonde Ethan een glimlach. “Dreuzeltelgen zijn geweldig, ze zijn zoals iedereen.” Lysandra gaf hem een instemmend knikje en een glimlach terug, al bereikte die glimlach niet haar ogen – waarna ze haar verhaal vervolgde.
Lysandra voelde hoe Ethan zijn hand op haar been wreef, waardoor de brunette weer opkeek. “Dus Zaheer kan niet tegen dat hij een keer iets niet krijgt wat hij wilde.” Lysandra knikte en ditmaal was haar glimlach wat oprechter. “Ja, als je het zo stelt,” antwoordde Lysandra. “Eigenlijk is het te triest voor woorden. Als Zaheer op die manier denkt mij te kunnen krijgen…” Kort schudde Lysandra toen haar hoofd. “Al zal dat wel niet meer het geval zijn. Bloedverraders vindt hij haast net zo erg als Dreuzeltelgen. Net als mijn ouders.
Toen Ethan weer naar haar keek, stond zijn blik ernstiger dan daarvoor. “Lysandra. Ik zal je altijd maar dan ook altijd beschermen ik laat je ouders je nooit pijn doen, ik laat Zaheer je nooit pijn doen je bent veilig bij me, geloof me oké?” Hij glimlachte en gaf haar een kus. “Ik hou van je.” Maar in plaats van dat die woorden haar opluchting brachten, werd de knoop in haar maag enkel en alleen strakker. Langzaam schudde Lysandra haar hoofd. “Ethan, alsjeblieft, doe dat niet,” zei Lysandra en hoorde opnieuw hoe smekend haar toon was. “Als mijn ouders erachter komen… Ze zullen er echt geen moeite mee hebben om je te vermoorden. En Zaheer ook niet, zodra hij eenmaal van school is.”
Ze hield zich een poosje stil, hield haar hand in die van Ethan en staarde voor zich uit. “Hier binnen de muren is alles misschien oké, maar erbuiten… Voldemort heeft zoveel macht, Ethan. En jij zou straks nog degene zijn die wordt gestraft, alleen omdat je een volbloed familie zou aanvallen.” Ditmaal stond Lysandra’s blik ernstig. “Alsjeblieft, Ethan. Laat het rusten, goed? Als we klaar zijn met school, vertrekken we wel naar het buitenland of zoiets.” Ze keek hem ernstig aan. “Beloof me dat je er niet achteraan gaat.”

"I am not a product of my cirsumstances,
I am a product of my decisions"

8 maart 2021 - 16:16 Reeses is online

Reeses 1269

Kyle Nicholas Scott
"Wijsheid zonder grens is ieders liefste wens"

» Sixteen years
» Ravenclaw
» Just a little nerdy
» Pureblood
» Outfit: Ravenclaw uniform

“Ja, joh. Ik zeik bijna in mijn broek van angst.” Het sarcasme was duidelijk te horen in Jordyns stem. Ondanks dat haar cijfers ook niet bijster hoog te noemen waren, wist Kyle dat ze redelijk aan elkaar gewaagd waren als het op een duel zou uitkomen. Bovendien zou Kyle zijn pleegzus nooit vervloeken, hoe irritant ze soms ook mocht zijn.
Dit was de eerste keer dat Kyle Jordan om hulp vroeg, maar aan haar advies had de Ravenklauw vrij weinig. Hij was niet het type die gemakkelijk op iemand – Novalie – afstapte en een praatje met haar zou aanknopen. Aan de gedachte alleen al voelde Kyle hoe hij een kop als vuur kreeg en niet in staat zou zijn een fatsoenlijk woord uit te brengen. Enkel gestamel en gestotter. Maar als hij weer zolang zou wachten, zou Nova misschien door een andere jongen worden gevraagd, net als eerder de situatie was geweest met Nova en Zaheer. Keuzes, keuzes, keuzes…
De knuffel die Jordyn hem vervolgens gaf was ongemakkelijk, tegelijkertijd voelde het goed. Jordyn nam hem in ieder geval serieus, ze lachte hem niet uit en dat had hij nu net even nodig. Het gaf hem het idee dat hij een kans had bij Novalie, anders had Jordyn dat waarschijnlijk al wel duidelijk gemaakt. Over Jordyn gesproken… Hij kreeg een geweldig idee die hij hardop deelde met zijn pleegzus – kon zij niet met Novalie gaan praten.
Onmiddellijk liet Jordyn hem los en zei half lachend: “Ben je nou helemaal van de ratten besnuffeld? Zeg, ik hoef geen relatie met haar. Het is jouw vriendin, dus mag jij daar moeite voor gaan doen. Ze bijt niet hoor, je kan gewoon met haar praten. Ik wil er eventueel best bijstaan om je handje vast te houden, maar het gesprek mag je toch echt zelf doen.” Shit, dat was niet het antwoord waar hij op gehoopt had. Hoewel, iets anders had hij ook weer niet van Jordyn verwacht.
“Nou, Kyle, ik weet niet wat jij gaat doen maar ik ga mijn ronde afmaken en ontbijt naar binnen stouwen. Enneh. . . Novalie is gek als ze niet inziet wat voor een mooi mens jij bent.” Voor Kyle daarop kon reageren, was Jordyn al weggerend. Kyle zuchtte diep, tastte nog wat om zich heen maar kon de Terzieler niet meer vinden – al waren het ditmaal maar halfslachtige pogingen. Ook Kyle besloot maar richting de Grote Zaal te gaan, toen hij zich opeens iets bedacht. Shit, hij had vanmorgen met Caleb afgesproken!. Door de Terzieler, Jordyn en hun gesprek was hij dat helemaal vergeten…
Met een wat hoger wandeltempo verliet Kyle de rand van het Verboden Bos en liep terug naar het kasteel, onderweg mijmerend over zijn gesprek met Jordyn en hoe hij Novalie het beste kon aanpakken. Zodra hij echter de Grote Zaal bereikte, had hij nog altijd geen plan van aanpak wat Novalie betreft. Dat zette hij echter even opzij – nu wilde de Hoofdmonitor van Griffoendor hem spreken. Kyle zag hem algauw aan de tafel van Griffoendor zitten en zigzaggend tussen de andere leerlingen door, op Caleb af.
“Hoi,” begroette Kyle de Hoofdmonitor. “Sorry dat ik wat later ben – tijd vergeten,” verontschuldigde hij zich vervolgens. “Je wilde me spreken?” Het waarom was voor Kyle een raadsel. Hij had Caleb de avond ervoor kort gesproken, die hem vroeg elkaar de volgende ochtend in de Grote Zaal te ontmoeten, daar Caleb een aantal vragen voor hem had.

8 maart 2021 - 19:47 Basim is offline

Basim 18647

A I D A N F E N W I C K

16 jaar ~ Hufflepuff prefect ~ In de gangen ~ met Novalie, Pandora & Zaheer -> alleen

Aidan keek toe hoe Novalie haar handen uit die van Pandora liet glippen, hoe ze weer afstand nam. Ze leek duidelijk niet te weten wat ze met de vaagheid van haar vriendin aan moest.
'Pandora, je weet dat ik slecht ben met raadsels. Wat kom je hier precies doen?' Haar hand ging naar achter, zijn richting op en haast automatisch pakte hij deze vast. Hij was er voor haar als ze dit nodig had. Altijd, zolang dit binnen zijn grenzen paste.
'Ik weet dat je me graag wilt helpen, Dora, maar het lijkt me eerlijker tegenover Zaheer om hem eerst de kans te geven zijn kant van het verhaal uit te leggen.' Hij waardeerde dat Novalie het beste in mensen wilde zien, maar in dit geval werd hij er gewoon gek van. Hij rolde dan ook met zijn ogen, blij dat Nova dit niet kon zien, omdat ze nog met haar rug naar hem toe stond.
Hij schrok even op toen ze juist weer wat steviger in zijn hand kneep. Gauw zocht hij de reden hiervoor en zijn gezicht betrok direct. De laatste persoon die hij nu wilde zien kwam precies aangelopen.
'Ah, zo te zien kom ik als geroepen,' zei Zaheer, de blik die hij op hem en Pandora wierp uitdagend en direct wilde Aidan het liefst wegkruipen. Hij had sowieso al moeite om ook maar een beetje tegen Zaheer op de kunnen en zoals hij zich nu voelde, was hij daar helemaal niet toe in staat. Hij wist het voor elkaar te krijgen hem boos aan te staren, maar dit was het. Hij kroop dan ook steeds meer weg richting de muur, hopen dat hij Zaheer niet al te zeer zou opvallen.
Pandora leek er een stuk rustiger onder te zijn en reageerde dan ook op haar typische kalme manier. 'Zaheer?' vroeg ze, zo zijn aandacht trekkend. 'Wat ik wou zeggen was dat het niet waar is van Ashley en mij.'
Aidan's hart maakte een salto, maar hij bleef zelf als verstijfd staan. Het had helemaal niet geleken alsof ze dit had willen zeggen en leek puur een manier te zijn om Zaheer af te leiden. Maar zou ze liegen om hem af te leiden of inderdaad de waarheid spreken? Hij hoopte dat ze de waarheid sprak, dat zijn crush voor Ashley niet helemaal verloren was.
'Dus misschien zijn die andere dingen ook niet waar,' vervolgde ze uiteindelijk. Zijn hart eindigde toch ergens in een diepe put. Hoe kon ze dit nu zeggen? Pandora was duidelijk ook nooit een groot fan van Zaheer geweest, hoe kon ze het nu voor hem opnemen? Hij had geen enkel idee van wat hij van deze situatie moest maken. Zaheer maakte het er ook helemaal niet beter op.
'Degene die deze roddels heeft verspreid is alleen maar uit op drama. Dat geloofd toch niemand.'
Aidan was het hier niet mee eens, want hij was ervan overtuigd dat op zijn minst één van de roddels waar was, dat Lyssandra dreuzelkunde volgde. Dat kon juist net zo goed betekenen dat de andere twee ook waar waren, hoe hard Zaheer en Pandora ook stonden te beweren dat dit niet zo was.
Hij moest zijn uiterste best doen om zijn gezicht verder zo neutraal mogelijk te houden, de anderen mochten niet weten hoe zeer dit alles hem aanging. Zaheer al helemaal niet, dan had hij weer wat om Aidan het leven mee zuur te maken. Aidan hield zich dan ook heel bewust op de achtergrond, zei niets, maar binnenin begon de paniek juist toe te nemen. Sprak Pandora wel of niet de waarheid? Hoe hard ging Zaheer nu zijn best doen om Novalie in te palmen? Hard zijn best blijkbaar.
'Hey Beautiful, heb je zin om samen te ontbijten, of stond je op het punt om met je vrienden weg te gaan?'
Aidan moest bijna kotsen van hoe flink Zaheer daar stond te slijmen. Hij kon het gewoon niet aanzien. Hij gunde Novalie echt het beste en ze leek blij van hem te worden, maar Aidan was er gewoon van overtuigd dat dit niet voor heel lang zou zijn. Zaheer zou haar vast uiteindelijk keihard laten vallen en hierbij haar hart in zoveel stukjes breken dat het veel te lang zou duren om dat te repareren. Die gedachte alleen al deed tranen in zijn ooghoeken opwellen. Hij wilde niet dat hij dit Novalie zou aandoen, maar hij was machteloos. Er was niets dat hij kon doen en nu al helemaal niet.
Hij stond hier toch al niets bij te dragen, hij kon beter weggaan, weg voor hij zichzelf echt niet meer bijeen kon houden. Hij had nu al het gevoel dat hij op het punt stond van breken, overmand door veel te veel emoties en gedachten.
'Goeiemorgen,' bracht een nieuweling opeens binnen, een meisje uit hun jaar dat hij wel vaker had gezien, maar wiens naam hij niet kende. Haar plotselinge aanwezigheid in dit al dramatische gesprek maakte dat hij al helemaal weg wilde, weg van iedereen die hem vast elk moment kon gaan aanstaren als hij zijn emoties niet meer binnen kon houden.
'Er... is nog iets dat ik moet regelen,' stamelde Aidan. 'Ik zie jullie later.' Hij negeerde Zaheer en hield zijn blik vooral op Novalie gericht. 'Het spijt me,' fluisterde hij tegen haar, terwijl hij haar hand uit de zijne liet glijden.
Hij negeerde ze verder en liep gauw weg, op zoek naar een rustige plek om tot adem te komen. Dit vond hij in een gang die nu rond het ontbijt niet snel genomen zou worden en hij liet langs de muur naar beneden glijden tot hij op de grond zat. Hij trok zijn knieën op en trillend haalde hij adem. Waarom kon hij nou helemaal niets doen aan deze hele klote situatie? Waarom was hij zo machteloos in dit? Hij vouwde zijn armen over zijn knieën en liet zijn hoofd zakken in het gat dat hij hiertussen vormde. Zijn hart ging nu als een wilde tekeer, maar hij probeerde zijn ademhaling weer rustig te krijgen.
Zo bleef hij enkele minuten zitten, hopend dat niemand hem zou storen.

[ bericht aangepast op 8 maart 2021 - 19:54 ]

Stenenlikker

9 maart 2021 - 17:28 darkurge is offline

darkurge 3074

♠ Ashley Joseph Jones ♠
- Ready to start a Revolution -
17 years old • Gryffindor • Progressive • Great Hall • with Julian Lartius

Ashley zat aan de tafel van Gryffindor. Hij moest toegeven dat hij zich begon te vervelen in zijn eentje. Hij zag Caleb met Kyle praten aan de tafel van Ravenclaw, maar verder was er niemand van zijn jaar. Hij vroeg zich af waar Pandora was. Zou ze al zijn aangesproken over de roddels over hun twee? Ashley ging met zijn handen door zijn donkerbruine haar en stond op het punt om de Great Hall te verlaten.
"Goedemorgen." Klonk een stem.
Ashley keek op en zag Julian Lartius, een jaargenoot van Hufflepuff. Ashley mocht Julian erg, ondanks dat hij zou willen dat hij nog meer vocaal zou zijn over zijn geaardheid en de ongelijkheid in de tovergemeenschap. Hij was blij om Julian te zien, nu kon hij zijn voorstel voor het lentefeest aan hem voorleggen. De mening van Julian was belangrijk voor Ashley.
"Het nieuwe jaar begint al goed." Zei Julian.
Er verscheen een klein glimlachje op Ashley zijn gezicht. Die hele situatie zorgde wel voor wat commotie in de school, inderdaad.
"Is het echt zo van jou en Pandora?"
De directheid van Julian zorgde ervoor dat Ashley even uit het veld geslagen was. Hij zette zijn glas pompoensap langzaam op de tafel neer en zijn grijns werd breder.
"Hoezo, Lartius?" vroeg Ashley en hij keek Julian aan. "Ben je jaloers?"
Ashley kon het gezicht van Julian niet goed lezen, waarom stelde hij deze vraag opeens? Ashley had niet het gevoel dat Julian ooit interesse in hem had getoond. Hun relatie was altijd puur vriendschappelijk geweest.
"Ik voel me gevleid, maar moet eerlijk toegeven dat ik momenteel mijn peilen op anderen heb gericht." Zei Ashley. "Nott bijvoorbeeld, die blauwe ogen zijn niet goed voor me." Ging Ashley verder, hij wist dat hij zich overdreven gedroeg, maar hij hield van duidelijkheid. Hij dacht aan Aidan, aan zijn blonde krullen, maar besloot om niet ook over hem te beginnen.

10 maart 2021 - 11:50 Aynur is offline

Aynur 2380

Novalie Fitzgerald

"the price of having a soft heart — "

" — is feeling the worlds pain."

• 16 years • Hufflepuff Prefect • In the Hallways • w. ~~Aidan~~, Pandora, Zaheer & Mina •

De toon die mijn jeugdvriendin aansloeg, bracht mijn zekerheid in Zaheer zijn onschuld aan het wankelen. Ik tastte haast automatisch naar achteren – op zoek naar de hand van Aidan. Zodra mijn hand weer door de zijne omsloten werd, voelde ik mijn kracht weer terugkomen en ging ik rechterop staan. Ik wist dat Pandora het goed bedoelde en ze bezorgd was om mijn welzijn, maar mijn hoofd stond op tollen en ik probeerde duidelijk te maken da ik eerst Zaheer zijn verhaal wilde aanhoren voordat ik conclusies trok. In plaats van dat Pandora antwoord gaf, hield ze haar hoofd schuin en keek langs me heen in de richting van Aidan. Ook ik draaide me om en zag hem nog net met zijn ogen rollen.
Echter kon ik het me nu niet veroorloven om daar een opmerking over te maken. Doordat ik me omdraaide zag ik Zaheer de hoek om komen en greep ik de hand van Aidan steviger beet. Natuurlijk begreep ik dat mijn beste vriend moeite had met mijn relatie tot de jongen die het grootste gedeelte van zijn schooltijd had verpest, maar ik was er vrij zeker van dat ik in staat was om het goede in Zaheer naar boven te halen. Misschien was ik egoïstisch in mijn keuze geweest – al hadden mijn vrienden mijn zo vaak aangemoedigd eigen keuzes te maken onafhankelijk van de belangen van anderen.
Tijd om al mijn zonden te overdenken, kreeg ik niet. Zaheer nam het woord: “Ah, zo te zien kom ik als geroepen.” Hij liet zijn blik langs iedere aanwezige glijden en ik merkte op hoe zijn ogen verzachten zodra hij mijn ogen ontmoeten. Mijn hart stak en ongemakkelijk keek ik weg, naar Pandora die aangaf dat de roddels over haar en Ashley niet waar waren, dus misschien dat die over Zaheer ook verzonnen waren. Ik moest mijn drang om mezelf naar Aidan om te draaien onderdrukken – zo opgelucht was ik voor hem.
“Degene die deze roddels heeft verspreid is alleen maar uit op drama. Dat geloofd toch niemand,” was de aanvulling van Zaheer op Pandora. Een voorzichtig glimlachje verscheen over mijn lippen, zeker toen ik zag dat hij mijn favoriete bloemen in zijn hand hield, alhoewel deze snel weer van mijn gezicht afgleed zodra ik dacht aan het bericht over Lysandra. Aangezien ze mijn beste vriendin was, wist ik over haar voorliefde voor Dreuzeldingen. Ik beet op mijn lip en aarzelend ging mijn mond open en dicht terwijl ik nadacht over hoe ik dit het beste kon gaan formuleren zonder iemand voor zijn hoofd te stootten.
Zaheer doorbrak mijn gedachtestroom en zijn benaming voor mij (‘beautiful’) liet een lichte blos op mijn wangen verschijnen. “Eh, ik. . . Aidan. . . Ik had geen trek, maar Aidan. . .en toen Pandora,” deed ik mislukte poging orde in mijn hersenen aan te brengen. Mijn hand bevond zich nog steeds in die van Aidan en ik keek achterom om te vragen wat hij zou willen. Als Aidan gewild had dat ik met hem meeging, zou ik dat hebben gedaan. Ergens had ik nog langer de tijd nodig gehad om mijn gedachten op een rij te krijgen en stiekem hoopte ik dat Aidan me nu kon vertellen wat ik het beste kon doen.
Een zachte begroeting deed me doen opkijken en ik zag een meisje van Slytherin voorzichtig dichterbij komen. Als ik het me goed herinnerde, was haar naam Mina. Ik knikte haar toe en glimlachte om erkenning te geven aan haar “Goedemorgen”. Echter ging de rest van mijn aandacht volledig uit naar Aidan. “Er... is nog iets dat ik moet regelen,” bracht hij stamelend uit waardoor ik zorgelijk mijn wenkbrauwen fronste. “Wat ga je doen? Kan ik je ergens mee helpen?” vroeg ik hem dan ook – bezorgd om de tranen die ik in zijn ogen zag staan. Hij mompelde een verontschuldiging en liet mijn hand los. Ik wist dat het egoïstisch van me was om nu van hem te verlangen dat hij bij me zou blijven – die tranen waren immers mijn schuld. Met één stap naar voren en mijn hand iets uitgestrekt, moest ik toekijken hoe mijn beste vriend van me wegrende. Natuurlijk kon ik hem begrijpen, ik begreep hem dondersgoed maar voor even voelde ik me weer net zo eenzaam als aan het begin van mijn schoolcarrière.
Mijn gezicht betrok even alvorens ik diep adem haalde en me weer tot Pandora, Zaheer en Mina richtte. “Het spijt me, maar ik maak me zorgen om Aidan.” Ik keek vanonder mijn wimpers door naar Zaheer aangezien mijn blik automatisch op zijn gezicht was blijven hangen – op de zachtheid in zijn ogen die mijn hart altijd sneller deed doen slaan. Nu ik geen hand meer van Aidan had om kracht uit te putten, friemelde ik aan een los draadje bij mijn mouw. Ik had geen flauw idee wat nu het beste was om te doen: achter Aidan aangaan en hem de troost bieden die hij verdiende of ingaan op Zaheer zijn uitnodiging om meer zekerheid te hebben over de echtheid van de roddels. Ik wist wat ik wilde geloven, maar was nuchter genoeg om te beseffen dat ik in sommige opzichten niet aan Zaheer zijn verwachtingen kon voldoen. Het vasthouden van zijn hand liet mijn hart al overuren draaien.
“Wat moet ik nu doen?” vroeg ik ietwat verloren – tegen niemand in het bijzonder en ik sloeg mijn armen om me heen om mezelf bijeen te houden.

[ bericht aangepast op 10 maart 2021 - 12:02 ]

I have seen my own sun darkened

10 maart 2021 - 19:33 Aynur is offline

Aynur 2380

• Jordyn Mariah Kingsley •
________________________________________________________________________________________________________________

Aangezien mijn spieren al behoorlijk afgekoeld waren in de tijd dat ik met Kyle aan het praten was, snelwandelde ik de rest van het pad in de richting van Hogwarts. Iemand kon me onderhand van verre al aan horen komen door het gerommel dat mijn maag veroorzaakte en ik grimaste. “Nog even volhouden jongen,” fluisterde ik binnensmonds en ik klopte geruststellend op mijn buik.
Ik sloeg een aantal hoeken om – met de bedoeling naar de keuken te gaan en daar te eten. Nog nauwelijks was ik de hoek om of ik zag een willekeurige ineengedoken gedaante op de grond zitten. Met moeite wist ik te voorkomen dat ik over hem heen struikelde en een grom van inspanning ontsnapte aan mijn lippen.
“Jemig, welke idioot gaat er nu precies hier zitten?” viel ik uit terwijl ik mijn balans weer wist te hervinden. Toen pas vielen zijn blonde krullen me op, evenals de kleuren van Hufflepuff – niemand minder dan de befaamde Aidan Fenwick. Mijn ogen werden groot en ik lachte ongemakkelijk alvorens ik een stap achteruit zette.
“Fenwick, hey, ik – eh. Ik had niet door dat jij het was, vriend.” Ik bestudeerde zijn profiel en trok mijn wenkbrauw op bij het zien van zijn hangende schouders. Dus als zelfs ik door had dat er iets met deze gozer aan de hand was, moest er wel iets heel heftigs gebeurd zijn. Met mijn voet gaf ik hem een klein tikje tegen de zijkant van zijn schoen. “Ik ben niet zo van het ‘praten over gevoelens’ maar ik weet wel dat na een stevig ontbijt iedereen zich een stuk beter voelt.” Ik stak enthousiast mijn duim op en liet mijn braafste glimlach zien.

17 years • Gryffindor • Quidditch Captain • w. Aidan

Not all girls are made of sugar and spice & everything nice. Some girls are made of adventure, fine butterbeer, brains and no fear.

[ bericht aangepast op 10 maart 2021 - 19:44 ]

I have seen my own sun darkened

10 maart 2021 - 22:56 Novalunosis is offline

Novalunosis 525

Julian Nolan Lartius

Hufflepuff - Seeker - Great Hall - With Ashley

Aan de blik van de Ashley te zien overviel de vraag hem nogal. Bij nader inzien had Julian ook wel iets tactischer te werk kunnen gaan, dan direct met de deur binnen te vallen. Hij moest het gewoon weten, zeker gezien er een kans was dat iemand gewoon aan het stoken was.
De blik van Ashley veranderde al vrij snel in een steeds breder wordende grijns. Een grijns die hij wel vaker had zien verschijnen, maar wat niet altijd een al te best voorteken was. Tenminste voor degene aan wie het gericht was. Enigszins gespannen keek Julian de donkerharige jongeman aan, afwachtend wat er zou gaan komen.
''Hoezo, Lartius? Ben je jaloers?''
Het antwoord op de vraag was simpel; ja. Een antwoord waar Julian eerder die dag zelf pas achter was gekomen, en een antwoord dat hij absoluut niet ging delen met Ashley hoe zeer hij hem ook mocht. Waar Julian een afwachter was, was Ashley een ondernemer en dat was nog even een stap te ver voor Julian.
Wat hem wel zorgen baarde was hoe snel Ashley tot de conclusie was gekomen dat hij jaloers was. Was het zo opvallend dan? Hij kon zichzelf wel vervloeken dat hij het gesprek niet met wat smalltalk was begonnen.
Pas toen Ashley verder sprak realiseerde Julian zich dat Ashley het over zichzelf had. Er viel direct wat spanning weg waarbij ook Julian hoofdschuddend begon te grijnzen. ''Nee, gewoon uit nieuwsgierigheid.'' Zei Julian gevolgd door een plagend schouderduwtje. ''Niet alles gaat direct om romantische jaloezie.''
Hoofdschuddend richtte Julian zijn blik even voor zich uit voordat hij zich weer tot Ashley keerde. ''Maar serieus, Nott?'' Tja, Ashley had wel een punt. De jongeman zag er zeker niet verkeerd uit, maar Julian kende hem niet goed genoeg om te weten wat voor soort Slytherin hij was, wat eigenlijk automatisch betekende dat hij wat afstand hield.

[ bericht aangepast op 10 maart 2021 - 22:57 ]

Adventurer at heart, but oh how she loved to be home

11 maart 2021 - 16:27 darkurge is offline

darkurge 3074

☽ Caleb Clearwater ☾
♕ Headboy ♕
16 years old • Gryffindor • Hopeless Romantic • Great Hall • with Kyle Scott

De Great Hall was vol en druk. Leerlingen aten hun ontbijt, kregen van hun afdelingshoofd hun rooster en wachtten op de post. Caleb zat nog steeds aan de tafel van Ravenclaw te wachten op Kyle.
"Hoi." Caleb keek op en zag dat Kyle, een jaargenoot van hem, met donkerbruin haar, een bril en in Ravenclaw gewaad. Caleb kende Kyle niet heel goed, maar had een goed gevoel bij hem. Hij had hem niet zien aankomen tussen alle leerlingen door.
"Sorry dat ik wat later ben - tijd vergeten." Verontschuldigde hij zich tegenover Caleb.
Dat is maar goed, dacht Caleb, met de ochtend die hij heeft gehad zou hij hun afspraak ook niet hebben gered.
"Je wilde me spreken?" Vroeg Kyle toen.
Caleb knikte. "Ja, thanks dat je tijd hebt gemaakt om even met me te komen praten." Zei Caleb. Het voelde goed om weer aan de slag te kunnen als Head Boy. De ochtend met Serenity was intens geweest, het was fijn om nu even iets 'normaals' te doen. Daar kwam bij dat hij genoot van zijn positie als Head Boy. Om de docenten te helpen en dingen te kunnen organiseren voor zijn medeleerlingen.
"Voor het lentefeest aankomende vrijdag wilde ik iets speciaals doen." Begon Caleb met uitleggen. "Ik wou eerst bij jou peilen wat de mogelijkheden waren, naar jouw inziens, voordat ik het later vandaag voorleg aan Avalon en de andere klassenoudsten." Avalon was Head Girl, zij moes het natuurlijk eens zijn met de plannen. Samen zouden ze de taken vervolgens verdelen onder de klassenoudsten: Aidan en Novalie van Hufflepuff en Zaheer en Lysandra van Slytherin. Over de zomer had hij stiekem gehoopt dat Lysandra Head Girl zou worden, maar dat had hij nooit aan iemand verteld. Hij was bovendien erg tevreden met zijn Avalon. Ze was slim, nam graag initiatief en kende veel mensen op school. Wat goed van pas komt.
"Aangezien het thema lente is, wil ik iets met natuur doen. Ik zat te denken aan planten of Magical Creatures." Legde hij uit. "Alleen heb ik dat vak al laten vallen en valt het niet echt in mijn kennisgebied. Vandaar mijn vraag; hoe zouden we planten of Magical Creatures een plek kunnen geven op het feest?"
Caleb had zijn vraag net aan Kyle voorgelegd of hij werd afgeleid door de honderden uilen die plotseling door de Great Hall raasden. Ze zorgden voor redelijk wat kabaal en zijn medeleerlingen keken vol verwachting omhoog. Caleb had nog nooit, in al zijn jaren op Hogwarts, een brief van iemand ontvangen. Hij probeerde de uilen dan ook te negeren, voor hem was het een pijnlijke herinnering aan het feit dat zijn ouders hem nooit een brief zouden sturen.

[ bericht aangepast op 11 maart 2021 - 16:32 ]

11 maart 2021 - 16:57 darkurge is offline

darkurge 3074

♠ Ashley Joseph Jones ♠
- Ready to start a Revolution -
17 years old • Gryffindor • Progressive • Great Hall • with Julian Lartius

"Nee, gewoon uit nieuwsgierigheid." Zei Julian. Hij gaf Ashley plagerig een duw tegen z'n schouder.
Ashley lachte. Gelukkig maar, dacht hij. Hij mocht Julian erg en zou het jammer vinden als hij hem zou moeten afwijzen.
"Niet alles gaat direct om romantische jaloezie." voegde hij eraan toe.
Julian schudde zijn hoofd en keek Ashley vervolgens weer aan. "Maar serieus, Nott?"
Wat was er met Julian? Ashley kon het niet plaatsen. Hij verschoof even op de bank waar hij zat, sloeg zijn benen over elkaar heen en pakte nog een glas pompoensap.
"Ja.." Zei Ashley knikkend. "Wat zou ik graag een paar minuten alleen zijn met Jasper Nott. Ik moet toegeven dat ik hem nog nooit écht heb gesproken, maar volgens mij is het niet zo'n kwal als Selwyn. Dat zou dan wel bekend zijn. Alhoewel, hij blijft wel een Slytherin, dan moet je natuurlijk altijd op je hoede blijven. En niet vallen voor mooie praatjes of looks.... Do kijkt altijd naar hem, Selwyn bedoel ik dan, ik zeg dat ze ermee moet ophouden, aangezien hij zo'n rat is weet je wel? Zij zegt dan dat ze alleen van het uitzicht geniet en natuurlijk nooit iets met hem zou beginnen. Dat weet ik ook wel, dat zou ze nooit doen, maar zo zit ik niet in elkaar. Looks en persoonlijkheid moet je niet los van elkaar zien.. dat is vragen om problemen. Als iemand zo verdorven is van binnen." Ashley schudde zijn hoofd en trok een gezicht alsof hij iets stinkends rook. "Dan kan ik ook alleen maar een verdorven buitenkant zien, snap je?" Ratelde hij aan een stuk door, niet zo goed wetend of hij het nu vooral tegen zichzelf of Julian had. Ashley keek in de blauwgrijze ogen van Julian. "Ik ben het trouwens niet met je eens." Zei hij vastberaden. "Alles gaat om romantische jaloezie. Daar is deze hele wereld op gebaseerd... én een beetje xenofobie, haat en hebzucht, maar laten we het leuk houden. Dus als Nott niet je ding is, wie dan wel?"
Onderzoekend keek Ashley naar Julian, wachtend op zijn antwoord.

[ bericht aangepast op 11 maart 2021 - 17:10 ]

11 maart 2021 - 20:22 DarkOne is offline

DarkOne 2666

Ethan Clearwater

Lysandra hield zich een poosje stil, Ethan keek haar aan en vervolgens pakte hij haar in zijn armen, hij gaf haar een kus op haar haren en streelde met zijn hand haar zachtje prachtige haren.
‘Hier binnen de muren is alles misschien oke, maar erbuiten.. Voldemort heeft zoveel macht, Ethan. En jij zou straks nog degene zijn die wordt gestraft, alleen omdat je een volbloed zou aanvallen. Ethan stopte met haar te omhelzen maar hield haar hand nog steeds vast, hij zag dat ze ernstig keek.
‘Alsjeblieft, Ethan. Laat het rusten, goed? Als we klaar zijn met school, vertrekken we wel naar het buitenland of zo iets.’ Weer keek ze hem ernstig aan. ‘Beloof me dat je er niet achteraan gaat’
Ethan keek even naar de blauwe lucht, zuchtte diep en nam Lysandra weer in een omhelzing. ‘Ik ben niet bang voor Voldemort, maar oke voor jouw beloof ik dat ik er niet achteraan zal gaan.’ Ethan keek haar met een brede glimlach aan. ‘Heb je al gegeten? Misschien moeten we naar de grote zaal gaan, voordat we duidelijk verhongeren.’ Nu kwam pas het besef dat als ze zouden gaan eten dat betekende dat ze elkaar voor een tijdje niet meer konden zien, niet meer elkaar konden aanraken, niet meer met elkaar konden praten. Triest keek hij voor zich uit. ‘Maar dat betekend dat ik je voor even moet missen.

12 maart 2021 - 22:56 Iotte is offline

Iotte 928

ZAHEER ACEVES SELWYN

The beast inside is sleeping, not dead
Sixteen years • Slytherin • Prefect • with Novalie, Pandora and Mina • @ Hallways

Het was Zaheer niet ontgaan hoe Novalie onder zijn blik verstarde en vervolgens met een lichte blos op haar wangen wegkeek. Een twinkeling verscheen in zijn ogen. Zaheer vond het altijd erg fascinerend hoe Nova zich in zijn bijzijn gedroeg. Hij had haar goed bestudeerd voor hij avances had gemaakt en tijdens hun dates was hij haar onopvallend maar nauwkeurig in de gaten blijven houden. Hij kende haar voorzichtige glimlachje die op datzelfde moment op haar gezicht verscheen. Hij zag haar hand vertrouwd in die van Aidan, volgde haar blik die kort bleef rusten op de bos zonnebloemen in zijn hand. Zaheer herkende haar nerveuze gebijt op haar lip en de aarzeling voor ze haar mond open deed. Hij zag het en herkende het allemaal. “Eh, ik. . . Aidan. . . Ik had geen trek, maar Aidan. . .en toen Pandora,” kwam er uiteindelijk stotterend uit. Haar hoofd liep nog net niet rood aan. Ergens vond Zaheer het wel vertederend.
Zijn aandacht werd echter opgeëist door Wilhelmina Ravens, die met een zachte begroeting voorzichtig dichterbij kwam. Hij kende de goedlachse Mina vanuit de common room van Slytherin. “Mina” knikte hij haar als begroeting vriendelijk toe voor zijn aandacht weer terug naar Nova ging.
“Er... is nog iets dat ik moet regelen,” bracht Aidan plotseling stamelend. Wat een zorgelijke frons van Novalie opleverde. Aidan had zich de gehele tijd op de achtergrond gehouden, waardoor Zaheer hem eigenlijk al vergeten was. Hij wist dat Aidan Nova’s beste vriend was, maar hij had nooit begrepen wat zij in hem zag. “Wat ga je doen? Kan ik je ergens mee helpen?” vroeg Novalie hem bezorgd. Aidan mompelde een verontschuldiging en liet haar hand los. Met één stap naar voren en haar hand iets uitgestoken, bleef Novalie verslagen achter terwijl Aidan van hun wegrenden. Arme meid.
Nova’s gezicht betrok even alvorens ze diep adem haalde en zich weer tot Pandora, Zaheer en Mina richtte. “Het spijt me, maar ik maak me zorgen om Aidan.” Verontschuldigde ze zich terwijl ze vanonder haar wimpers Zaheer aankeek en aan een los draadje van haar mouw friemelde. “Wat moet ik nu doen?” vroeg Nova ietwat verloren, tegen niemand in het bijzonder, terwijl ze haar armen om zichzelf heen sloeg. Het was bijna zielig hoe kwetsbaar Novalie zich opstelde.
Showtime.
Zaheer wist precies wat hij moest doen en twijfelde geen seconde. Met zijn vrije hand pakte hij kalmerend Nova’s hand vast en leidde haar zachtjes van de groep vandaan. “Noof..” zijn ogen stonden nog steeds warm en vriendelijk. “Ik heb je gemist in de vakantie en ik zou vreselijk graag nu bij je zijn - maar..” hij schonk haar een welgemeende glimlach. “Ik denk dat je nu het liefst bij je vriend Aidan wil zijn en het laatste wat ik wil is je daar in tegen houden.” Hij schoof een verdwaalde haarlok liefkozend achter haar oor en keek diep in haar felblauwe ogen. “Maar ik zou dan wel graag samen met je willen lunchen.” Hij raakte nog even haar wang aan voor hij zijn arm liet zakken. “Oh ja, voor ik het vergeet,” met een speelse grijns toverde hij de bos zonnebloemen van achter zijn rug tevoorschijn en overhandigde Nova deze triomfantelijk. “Als ik het goed heb zijn dit je favorieten!”

[ bericht aangepast op 12 maart 2021 - 22:57 ]

someone out there feels better because you exist

12 maart 2021 - 23:21 Novalunosis is offline

Novalunosis 525

Julian Nolan Lartius

Hufflepuff - Seeker - Great Hall - With Ashley

Zijn laatste vraag leverde een uitgebreid antwoord op, Ashley bleef maar door ratelen terwijl Julian zijn best deed om het verhaal te blijven volgen. Hier en daar knikte hij even instemmend, bijvoorbeeld toen Ashley aangaf dat hij Jasper ook nog nooit gesproken had, maar dat hij waarschijnlijk een minder grote kwal was dan Selwyn. Daar had Ashley hoog waarschijnlijk gelijk in. Ook Julian zelf had Jasper nooit eerder gesproken, maar dat hield ook in dat hij nooit een negatieve ervaring met de jongeman had gehad. Geen getreiter, geen pijnlijke benamingen, geen opmerkingen over zijn bloedstatus. Dat was eigenlijk al een +1.
Vanaf het moment dat Ashley de naam Do liet vallen begonnen delen van het gesprek weg te vallen. Ze kwamen wel binnen, maar verdwenen eigenlijk ook direct. Julian staarde voor zich uit terwijl hij de woorden binnen liet dringen.
''Do kijkt altijd naar hem...Zij zegt dan dat ze alleen van het uitzicht geniet...'' Langzaam liet hij zijn vork zakken. Zijn maag draaide om alsof hij zojuist in een heftige achtbaan was gestapt. Als Zaheer zich in de categorie goed uitzicht bevond, dan bungelde Julian ergens bij de Goblins.
De laatste woorden van Ashley wisten toch nog enigszins binnen te drinken, maar de afwezigheid klonk toch door in zijn stem toen Julian probeerde deel te nemen aan het gesprek. ''Een mooie buitenkant kan een rotte binnenkant niet goed praten.'' Bevestigde hij gezien het bijna precies hetgeen was wat Ashley zojuist zei. Ondertussen liet Julian zijn vork tussen zijn vingers dansen.
Plotseling veranderde de toon van Ashley wat Julian uit zijn gedachten trok. '’Ik ben het trouwens niet met je eens.'' Vragend richtte Julian zijn blik op Ashley. In zijn ogen kwam romantische jaloezie niet eens zo vaak naar boven in het dagelijks leven. Ashley had een bepaalde kijk op de wereld, een unieke kijk welgezegd dat was algemeen bekend. Dat was tevens een eigenschap die hij wel kon waarderen aan de jongeman. Als er iemand helemaal zichzelf leek te zijn dan was het Ashley wel.
''En reguliere jaloezie dan?'' Het was een zwakke poging tot afleiding van Ashleys laatste vraag, een vraag die Julian niet bereid was te beantwoorden. Echter maakte de onderzoekende blik van Ashley duidelijk dat hij dit onderwerp niet zomaar ging laten rusten. Zelfs het verbreken van het oogcontact was tevergeefs.
Dus restte hem niets anders dan een antwoord te geven. ''Oh..uhm..'' Stamelde hij waarbij hij nonchalant zijn schouders ophaalde, ondertussen was hij hevig aan het graven naar een gepast antwoord. Echter begon de tijd te dringen en moest hij wel iets gaan zeggen. ''Nott is trouwens niet niet mijn ding, maar ik moet er zeker van zijn dat iemand geen onverwachte verdorven binnenkant heeft voordat ik iemand als wel mijn ding beschouw.'' Tevreden glimlachte hij. Hopelijk was het voldoende om de nieuwsgierigheid van Ashley te dempen. Afwachtend keek hij Ashley aan, waarbij hij ondertussen een slok van zijn drinken nam.

[ bericht aangepast op 12 maart 2021 - 23:25 ]

Adventurer at heart, but oh how she loved to be home

14 maart 2021 - 11:30 darkurge is offline

darkurge 3074

❂ Pandora Lovegood ❂
Experimental Witch
17 years old • Ravenclaw • Free Spirit • In front of the Hufflepuff Common Room • With Mina Ravens help [/11]

Pandora was niet graag met zoveel mensen... Ze voelde zich overprikkeld en verloor zichzelf al snel in haar gedachten. Deze hele situatie met Novalie, Aidan en Zaheer zat haar helemaal niet lekker. Niet alleen omdat ze helemaal níets meer snapte van Novalie en Zaheer hun relatie, maar ook omdat Aidan haar nogal benauwd over kwam. Dat gevoel hadden ze dan gemeen. Pandora overwoog om van de groep weg te lopen zonder iets te zeggen, zij maakte geen onderdeel meer uit van deze hele situatie.
"Goeiemorgen." Het was alsof Pandora een plens koud water in haar gezicht kreeg. Mina!
Ze draaide zich om en zag de zesdejaars Slytherin aankomen. Haar bruine krullen bewogen speels op en neer terwijl ze liep.
"Mina!" Bracht Pandora vrolijk uit. Wat fantastisch om haar nu te zien. "Goeiemorgen." Pandora omhelsde haar vriendin.
"Er... is nog iets dat ik moet regelen," stamelde Aidan. "Ik zie jullie later."
“Wat ga je doen? Kan ik je ergens mee helpen?” vroeg Novalie, maar Aidan was al verdwenen.
Pandora hield haar hoofd schuin ten keek hem vragend na. Wat was er met hem aan de hand?
“Het spijt me, maar ik maak me zorgen om Aidan.” zei Novalie vervolgens.
Pandora kreeg de indruk dat Novalie en Aidan beiden hun gevoel niet goed uitten op deze ochtend.
“Wat moet ik nu doen?” Vroeg ze vervolgens.
Zaheer pakte de hand van Novalie vast en hij nam haar mee, weg van Pandora en Mina.
Pandora slaakte een zucht. "Wat een ochtend..." Zei ze hoofdschuddend. "Hoeveel drama één stuk perkament met inkt kan veroorzaken! Wat was ik blij om jouw stem te horen. Hoe is het met jou? Heb je een fijne vakantie gehad?"

[ bericht aangepast op 14 maart 2021 - 11:31 ]

16 maart 2021 - 11:50 darkurge is offline

darkurge 3074

♠ Ashley Joseph Jones ♠
- Ready to start a Revolution -
17 years old • Gryffindor • Progressive • Great Hall • with Julian Lartius

"Een mooie buitenkant kan een rotte binnenkant niet goed praten.'' Was Julian het met Ashley eens. Gelukkig! Dacht Ashley. Iemand die me begrijpt!
''En reguliere jaloezie dan?" Vroeg hij vervolgens.
Ashley keek hem fronsend aan. "Ach, allemaal hetzelfde... Of je nou iemand wilt zijn, met iemand wilt zijn, of iets wilt wat een ander heeft... komt het niet allemaal op hetzelfde neer? Welk label je er ook op wilt plakken, jaloezie is de drijvende kracht achter mensen hun acties. Ik durf te wedden dat degene die die stukken perkament verspreid ook handelt uit jaloezie, of afgunst... " Antwoorde Ashley, die niet langer wou stilstaan bij dit onderwerp, maar nieuwsgierig was geworden naar Julian zijn ontwijkende gedrag.
"Dus als Nott niet je ding is, wie dan wel?"
''Oh..uhm..'' zei Julian nonchalant. "Nott is trouwens niet niet mijn ding, maar ik moet er zeker van zijn dat iemand geen onverwachte verdorven binnenkant heeft voordat ik iemand als wel mijn ding beschouw." Hij glimlachte en nam vervolgens een slok van zijn drinken.
Ashley bleef Julian vragend aankijken en grijnsde uiteindelijk. "Oke, oke, ik weet niet wat voor verborgen agenda jij hebt, maar je maakt me nieuwsgierig..." Ashley besloot het onderwerp te laten rusten, hij vond het wel leuk dat Julian zo mysterieus deed. Bovendien hadden mensen recht op hun geheimen, zolang ze Ashley er maar geen onderdeel van uitmaakte. "Maar weet jij iets over die vreemde roddels? Wie is degene die die stukken perkament ophangt? Het moet wel iemand uit ons jaar zijn.... maar wie?"
Ashley keek de Great Hall rond, wie uit hun jaar was erop uit om dit jaar onrust te stoken? Relaties op scherp te zetten? Wat was diegene zijn verborgen agenda?

[ bericht aangepast op 16 maart 2021 - 11:52 ]

Index RPG Actieve Topics Zoek