[RPG • 0] Hogwarts • The Final Year | Speeltopic - Speeltopics

Het verhaal speelt zich af gedurende Harry Potter and the Half Blood Prince, dus het zesde jaar van Harry Potter. Onze personages zitten een jaar hoger: in hun laatste jaar. De wereld wordt duisterder nu Voldemorts macht zich steeds verder uitbreidt, ook op Hogwarts verandert de sfeer en zullen de leerlingen moeten beslissen aan welke kant ze staan. Los van alles wat er buiten de kasteelmuren gebeurt, hebben ze ook hun eigen machtsstrijd binnen de school, worden ze met hun eigen problemen geconfronteerd en is Voldemort wellicht niet eens het grootste gevaar dat hen te wachten staat…

Gryffindor • Cole • Catan • Rafael • Beater/Prefect • Slughorn • • • • Margo • Chaser• Klaar • Jordyn • Beater• Peitho • Kyra • Chaser/Prefect • Morrigann • •

Ravenclaw • Nomad • Catan • Roman • Keeper/Headboy • Croweater • Noah • Trijn • • • Blythe • Chaser• Catan • Isabella • Slughorn • Jemina • Morrigann • •

Slytherin • Casper • Croweater • Mosh • Seeker • Croweater • Marcus • Beater • Schumacher • • • Prudence • Trijn • Lene • Keeper • Klaar • Daphne • Croweater • Zoya • Head girl • Peitho •

Hufflepuff • Lee • Chaser • Croweater • Theo • Chaser/Prefect • Schumacher • • • • Mavis • Beater • Catan • Rosalie • Slughorn • Tilly • Catan • Maddie • Trijn • Novalie • Prefect •Peitho

[ bericht aangepast op 4 mei 2021 - 10:59 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Nomad Morphew
>> In de coupé met Daphne, Prudence en Marcus <<

Hij haalde zijn schouders op. 'Soms heb je een gekke fase waar je doorheen gaat,' zei hij. Hij probeerde het luide bonzen van zijn hart te negeren. 'En heb je even een vakantie nodig om weer bij zinnen te komen.'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Daphne

Daphne keek hem met hernieuwde interesse aan. 'Oh, is dat zo? En weet onze stuiterbal dat ook al? Die arme jongen springt nog eens van het dak af doordat zoveel mensen hem laten stikken,' zei ze met gespeelde medelijden.

[ bericht aangepast op 5 mei 2021 - 20:21 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Blythe Carmichael
>> In de coupé met Raf <<

Ze had haar handen nog om zijn torso gehad omdat ze elkaar hadden omhelsd, maar Blythe drukte haar lichaam wat meer tegen de zijne aan. Een rilling trok over haar rug toen hun tongen elkaar kort raakten en het zorgde ervoor dat ze hem nog meer tegen zich aan wilde voelen. Ze vergat het gesprek dat ze net hadden gehad; ze vergat dat Novalie dit niet leuk zou vinden, en Isa waarschijnlijk ook niet; ze vergat dat ze in een treincoupé zaten, en dat iedereen op elk moment zou kunnen binnenkomen. Op dit moment was ze volledig in haar eigen wereldje, met Rafaël, waar ze haar tweede kus met hem had.
Ze had écht niet voorzien dat dit ging gebeuren en toen ze elkaar - voor haar gevoel pas na een hele tijd - loslieten, zat haar ademhaling hoog en voelde ze een spanning door haar lichaam vloeien die ze in tijden niet gevoeld had. Hun kus was beëindigd, maar ze hielden elkaar nog wel vast en hun gezichten zaten nog steeds slechts een paar centimeter van elkaar verwijderd - tot Blythe zich realiseerde wat ze gedaan hadden en ze toch wel ietwat vlug naar achteren krabbelde.
Ze had echt wel vaker met mensen gezoend en zelfs geslapen. En toch voelde dit anders. Misschien omdat ze zo goed bevriend waren geweest. Misschien omdat ze wist dat het zijn tweede kus ooit was (al was hij er verdomd goed in!). Misschien omdat ze niet verwacht had ooit met iemand te zoenen in deze setting. Ze wist niet hoe het kon, maar er verscheen toch een kleine glimlach rond haar lippen. 'Oeps,' zei ze zacht.

[ bericht aangepast op 5 mei 2021 - 20:24 ]

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Nomad Morphew
>> In de coupé met Daphne, Prudence en Marcus <<

Nomad voelde een brok in zijn keel. Had hij zijn bek maar gehouden. Hij wíst dat het onvermijdelijk was en dat hij niet langer met Lee kon omgaan, maar hij voelde zich nu al knap lullig dat de eerste die hij het had laten weten degene was die Lee zoveel pijn had gedaan in het verleden. Plotseling zag hij Lee's gezicht voor zich; zijn krullen, die op en neer dansten als hij enthousiast was, zijn lippen, die bijna altijd lachten, en zijn ogen, die een twinkeling hadden als hij blij was...
Zo kun je niet meer denken.
Hij haalde even diep adem. 'Ach, moet je zoiets per se zeggen?' zei hij. 'Mensen zijn het toch al gewend dat ik ze negeer, dus dat werkt vast ook wel bij hem.' Hij wenste dat Daphne hierover ophield - en dat zijn tactiek van het negeren ook werkelijk zou werken. Maar hij kende Lee en hij wist dat hij dat zichzelf vooral voornam om de confrontatie uit de weg te gaan, want het laatste wat hij wilde was dat hij de reden was dat die twinkeling uit zijn ogen zou verdwijnen.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Hij was een sukkel, een complete sukkel. Dit was idioot om te doen, dat wist hij ook wel. Waarom was dit dan stiekem toch zo leuk? Waarom wilde hij het dan stiekem toch nog een keer proberen? Toen Blythe weg krabbelde, keek hij haar kort met opgetrokken wenkbrauw aan. Toen de oeps volgde, schoot hij toch in de lach. "Oeps zegt ze dan," zei hij grijnzend. Rafael schoof iets terug over de bank om Blythe de ruimte te geven. Daardoor viel zijn blik op de lege plek aan de overkant. Om een of andere reden voelde hij zich schuldig.
      "Misschien kunnen we dit voorlopig maar even tussen ons houden. Als het echt waar is dat Novalie.." hem leuk vond? Nee toch, ze waren gewoon vrienden. Het kon niet anders. Hoe kon Novalie hem leuk vinden. Dat had hij toch wel gemerkt? "Ik wil haar geen pijn doen," zei hij met een opgeperste lippen, terwijl hij terug keek naar Blythe. "Of vermoord worden door haar tweelingzus," grapte hij erachteraan.

[ bericht aangepast op 5 mei 2021 - 20:52 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Blythe Carmichael
>> Met Raf in een coupé <<

'Je realiseert dat je dan van me vraagt dat ik me stil moet houden naar mijn beste vriendin, die hoe dan ook gaat vragen naar hoe ons gesprek is gegaan?' zei Blythe, die wist dat ze dit Rafaël niet kon beloven. 'Ik kan wel met haar gaan praten, de situatie uitleggen. Ik begrijp dat je eh - dat je Novalie geen pijn wilt doen. Dat wil ik ook niet.' Ze schuifelde met haar voet heen en weer. 'Ik hoop dat je hier ook geen spijt van hebt.'
Ik in ieder geval niet...

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Daar had hij niet over nagedacht. Handig dit... Maar goed, als hij dit door zou zetten (wat niet slim was), dan kwam ze er vast toch wel achter. Of hij moest hopen dat Isa haar mond hield. Wat onwaarschijnlijk was...
      Hij zuchtte. "Ik snap het," zei hij zachtjes. Moest hij zelf met Novalie gaan praten? Dat idee schudde hij meteen uit zijn hoofd. Dat leek hem al helemaal een slecht idee. Hij kon niets voor haar doen, zelfs al was Blythe er niet geweest, hij kon haar niet geven wat ze wilde. En misschien maakte hij het wel erger, hij had geen idee wat een gebroken hart met je deed. Elke verliefdheid die hij ooit had gehad had hij vakkundig proberen te slopen voor die begon.
      Hij keek met een glimlach naar Blythe. "Nee, geen spijt."

[ bericht aangepast op 5 mei 2021 - 21:12 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Dat jong is net een parasiet. Daar kom je niet zomaar vanaf hoor.’ Daphne leunde naar achteren en bestudeerde Nomads gezicht. Ze vroeg zich af of het zijn pappie was geweest van wie hij de vriendschap moest verbreken of dat hij het écht zelf wilde. Tenslotte was het een modderbloedje, dus hun omgang was hoe dan ook een schande, om nog maar te zwijgen over het feit dat het een smerige flikker was. Van Nomads gezicht viel echter niks af te leiden, wat ze niet zo goed kon hebben. Ze was geneigd om het hem rechtstreeks te vragen, maar deed toch liever op een moment waar Marcus niet bij was. ‘Al wil ik gerust een handje helpen.’ Ze glimlachte donker. ‘Van mij moet ie toch niets hebben.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━

▸De deur ging open achter ons en ik kreeg bijna een hartverzakking. Met mijn vinger nog achter de stropdas van Mosh gehaakt, trok ik hem met me mee naar achteren. Ik wist nog net te voorkomen dat we vielen doorsteun te vinden aan het deurkozijn.       “Hé daar,” zei ik met een grote grijns tegen mijn ‘ex’ ondanks de ongemakkelijke positie waar we ons in bevonden. “Als je zin hebt om mee te doen: wees welkom. Hoe meer zielen hoe meer vreugd. En anders, zou je zo vriendelijk willen zijn om de deur achter je dicht doen? Bedankt alvast.”

---

I have seen my own sun darkened

---

"for the healers and feelers of the world: — " " — be kind to yourself first."

Isabella haakte haar arm door de mijne en trok me mee de gang door. Dankbaar kneep ik zachtjes in haar arm. “Dank je. Ik wilde dat ik soms net zo was als jij,” verzuchtte ik terwijl ik een zijdelingse blik op mijn tweelingzus wierp. “Jij hebt tenminste geen prins, of in mijn geval prinses, op het witte paard nodig om je te redden. Jij redt jezelf.” Mijn luchtige toon zou Isabella zeker niet voor de gek kunnen houden maar het leek me geen goed idee om met haar over Rafaël te praten. Ik wist immers wat voor een hekel ze aan hem had.       Uiteindelijk bezweek ik toch aan mijn onzekerheid. "Viel het echt zo erg op?"

[ bericht aangepast op 6 mei 2021 - 1:59 ]

---

I have seen my own sun darkened

Mosh’ handen hadden net hun weg naar Jordyns beha gevonden, dus echt fantastisch vond hij de onderbreking niet. Al was hij ook niet weg van een trio. Eentje met haar en Kyra stond toch best hoog op zijn bucketlist. Toen hij over zijn schouder kreeg, verstarde hij echter.
      Hell no.
      Echt niet dat hij wat met een kerel ging doen. En zeker niet met die flikker.
      ‘Doe dat laatste maar,’ mompelde Mosh. ‘Doei.’
      Hij keerde zich weer tot Jordyn en viel haar lippen opnieuw aan.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Roman gaf een knikje naar Zoya.
      ‘Ik zal de trein eens langsgaan. Kijken of iedereen zijn taak uitvoert en niet ergens in een coupé zit te chillen.’
      Hij voorkwam ternauwernood dat hij boven op een muis ging staan en glipte snel de deur door, die hij meteen achter zich dichttrok. Hij kon best een geintje hebben, maar een muizenplaag in de hele trein ging wel heel ver. Hij hoefde toch ook weer niet als de rampzaligste head boy de boeken in te gaan.

[ bericht aangepast op 6 mei 2021 - 8:02 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Maddie

<>

[face=times]
[face=times]Behajacht? Waar heeft hij het in godsnaam over? Iets zei haar dat ze het niet wou weten.
Haar maag trok wat samen bij het horen van de algekende naam. Mosh. Die naam had ze de gehele zomer zoveel mogelijk proberen te vermijden in haar hoofd, omdat het te veel pijn deed om terug te denken aan alles. Zijn lieve woorden, tintelende aanrakingen en dan vooral het harde dumpmoment en het besef dat ze het zoveelste slachtoffertje was geworden. Ze hoopte dat ze hem de gehele treinrit kon vermijden. Plus die twee heksen. Ze onderdrukte een zucht, en keek haar vriend met een flauwe glimlach aan.
'Kom, laten we naar de coupé gaan... ik ben stikkapot van al dat geloop.'

Ze bloosde ietwat onder het compliment. "Nou, net in die situatie met Mosh was ik ook geen held hoor. Toen was ik blij dat Kyra me kwam helpen." Ze keek even opzij naar haar zus en glimlachte naar haar. Dit was wel het minste wat ze had kunnen doen toch? Toen Novalie onzeker aan haar vroeg of het opviel, legde Isa een hand op haar zus de arm. "Voor mij wel. Maar goed, ik ken je dan ook door en door. Ik weet niet of.." Ze wilde ergens nog steeds afgeven op Rafaël, maar daar schoot Novalie niets mee op. " Rafaël het gezien heeft. Al denk ik dat hij een vermoeden had, door de manier waarop hij naar je keek."
      Ze keek even naar haar zusje naast haar. "Maar dan weet hij nog niet wat er aan de hand is natuurlijk. Misschien is het slim als je de komende tijd gewoon je rondes met Theo doet of met Roman. Dan hoef je hem gewoon een tijdje niet te zien en hopelijk wordt het dan minder." Ze hoopte dat ze Novalie hier een beetje gerust mee kon stellen. Als ze met Raf om zou blijven gaan, zou het al helemaal lastig worden om hem te vergeten. Hij ging gewoon door met zijn stomme gedrag.
      "Ik kan je ook een lijstje geven met honderd redenen waarom je hem zou moeten haten," zei ze grappend erachteraan. Novalie zou het dan nog wel niet geloven, maar voor haar had het geholpen in het eerste jaar. Isa schudde haar hoofd. Gewoon alle jongens waren een lul, op eentje na. "Als we Noah zien, vindt je het goed dat ik dan heel kort even hoi zeg? Ik ben het op het perron vergeten door alles met Mosh en ik voel me nogal stom daarover."

[ bericht aangepast op 6 mei 2021 - 9:05 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

---

Terwijl Marcus met een half oor luisterde naar het gesprek tussen Daphne en Nomad, ging hij wat onderuit zitten en legde vervolgens zijn voeten op de bank tegenover hem. Toen hij eenmaal goed zat luisterde hij wat beter naar het gesprek. Zijn blik gleed naar Nomad, die zijn gezicht neutraal hield. Een grijns sierde zijn lippen. Marcus wist dat Daphne daar niet van hield. De grijns werd wat groter toen ze er op in bleef gaan. ''Het ziet er naar uit alsof Morphew het regelt, Daphne,'' Hij keek haar aan en vervolgde: ''dus je hoeft er geen tijd aan te verspillen.''

---

Tommi, ich glaub, ich hab' Heimweh. Ich will mal wieder am Rhein stehen.