[RPG • 0] Hogwarts • The Final Year | Speeltopic 2 - Speeltopics

Het verhaal speelt zich af gedurende Harry Potter and the Half Blood Prince, dus het zesde jaar van Harry Potter. Onze personages zitten een jaar hoger: in hun laatste jaar. De wereld wordt duisterder nu Voldemorts macht zich steeds verder uitbreidt, ook op Hogwarts verandert de sfeer en zullen de leerlingen moeten beslissen aan welke kant ze staan. Los van alles wat er buiten de kasteelmuren gebeurt, hebben ze ook hun eigen machtsstrijd binnen de school, worden ze met hun eigen problemen geconfronteerd en is Voldemort wellicht niet eens het grootste gevaar dat hen te wachten staat…

Gryffindor • Lane • Isolophilia • Rafael • Beater/Prefect • Slughorn • Justin • Catan • Andreas • Sombre • Brenn • Trijn • Margo • Chaser• Klaar • Jordyn • Beater• Croweater • Kyra • Chaser/Prefect • Morrigann • Arianna • Frangente •

Ravenclaw • Nomad • Catan • Roman • Keeper/Headboy • Croweater • Noah • Trijn • Cole • Catan • • Blythe • Chaser• Catan • Isabella • Slughorn • Jemina • Morrigann • Rhae • Croweater • Elsie • Catan

Slytherin • Casper • Croweater • Mosh • Seeker • Croweater • Marcus • Beater • Frangente • Thomas • Slughorn • Evan • Sombre • Prudence • Trijn • Lene • Keeper • Klaar • Daphne • Croweater • Zoya • Head girl • Catan • Nora • Morrigann

Hufflepuff • Lee • Chaser • Croweater • Theo • Chaser/Prefect • Frangente • Vinnie • Croweater • • • Mavis • Beater • Catan • Rosalie • Slughorn • Tilly • Catan • Maddie • Trijn • Novalie • Prefect •Slughorn

[ bericht aangepast op 30 mei 2021 - 21:51 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Daphne vond het welletjes geweest. Het was hun traditie om op de eerste avond een weddenschap af te sluiten en aangezien ze in dit jaar hun groepje wilden uitbreiden met Nora – die lieve meid had nog een hoop te leren – dus het paste niet in haar plan dat die zich nu ging bedrinken. Ze stond op en sloeg een arm om het meisje heen.
      ‘Je wilt er met zijn tweetjes op uit? Toe maar. Achter in de rij aansluiten hoor, Nora heeft al andere plannen voor vanavond,’ zei ze met een blik op Evan. ‘Kom je, meis? Prudence en Mosh staan al op ons te wachten.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze werd even door Tilly aangetikt dat Vinnie er was. Het liefst sprak ze gewoon even met hem alleen, maar ze wist niet zeker of haar vriendinnen haar alleen zouden laten met hem. Niets dat er iets mis was met Vinnie, maar meer haar eigen handicap. "Vinnie?" vroeg ze nieuwsgierig. Ze had geen idee waar hij stond, want ze had hem nog niet horen praten.

---

It's never gonna happen, Guys.

Lane moest lachen om het protest van Kyra en rolde met zijn ogen. "I can't help myself, Aliyeva." grijnste hij en trok een quasi-onschuldig gezicht. Opnieuw schoot de jongeman in de lach door de manier waarop Kyra tegen Andreas praatten, daarom hield hij ook zo van hen. Hij kon de humor wel inzien van het onderlingen gekibbel en gestook. Hij had het zeker getroffen met zulke fijne vrienden. Het gesprek ging weer over in hun plannen voor vanavond. Hij knikte dan ook enthousiast toen hij hoorde over het voorstel van Andreas. Lane haalde onverschillig zijn schouders op terwijl hij door de dame de hal doorgetrokken werd, Als een puppy volgde hij de brunette terwijl hij even dacht over haar vraag. "Ik ben niet zo kieskeurig, zeker niet op de eerste dag." Antwoorde hij haar. "Zolang het maar een goede nacht word." Hij trok een wenkbrauw omhoog. "Maar dat moet wel goedkomen als jij meedoet, Aliyeva." Een speelse grijns sierde zijn gezicht. De twee waren al jarenlang bevriend maar nooit had hij romantische of seksuele gevoelens voor zijn beste vriendin ontwikkeld, dus was hij ook niet zo bang dat een avondje dat zou gaan veranderen, hij was ervan overtuigd dat hun vriendschap daar te sterk voor was. Lane richtten zich weer even op Andreas. "En jij, met wie ga jij vannacht het bed delen, William?" Er volgde opnieuw een gelach uit zijn keel. "Met mij misschien?" plaagde hij zijn vriend en klopte hem op zijn schouder. Het drietal liep de gang door richting de common room, daar kon Lane in ieder geval zijn alcohol bemachtigen.

"I choose being real over being perfect."

---

• Everyone wants a magical solution to their problem, and everyone refuses to believe in magic. •

JEMIMA GAUTHIER ravenclaw • ravenclaw table • roman, nomad & cole Jem trok een wenkbrauw op. "Dezelfde prefects die muizen hebben losgelaten in de trein? Die zouden eerder gaan meefeesten dan het feest opbreken." Dumbledore maakte soms vreemde keuzes, op veel gebieden, maar het zorgde in elk geval voor wat entertainment. "Kun je niet Zoya er op af sturen?" Jem vroeg zich af wat Roman zou doen, want ze vond hem ook niet zo zeer het type om een feest te beëindigen.       Lee voegde zich bij hen en blikte verwachtingsvol naar Nomad. Jem keek van de Hufflepuff naar Nomad en gaf toen een zachte tik tegen Roman's been met haar voet. "Kom. Moest jij me niet nog iets laten zien?" hintte ze.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

---

Hij gaf de blondine een knuffel terug, wat ook niet heel handig ging vanuit zijn kant en keek haar met een glimlach aan. "Een stoel bij de haard klinkt perfect." stemde hij in. Met alcohol. Er zou vast iemand anders zijn die ook een drankje luste. "Het is ook goed om jou weer te zien." antwoordde hij. Er was geen woord van gelogen, hij had Novalie gemist tijdens de vakantie. Dus hij was blij terug te zijn. "Mijn vakantie was prima, best rustig. Die van jou?" Ondertussen had Vinnie zich ook bij hen gevoegd, terwijl Lee naar de Ravenclaw tafel was gelopen. "Moeten we nog op Lee wachten of kunnen we alvast naar de Common Room?" vroeg hij aan niemand in het bijzonder.

---

Tommi, ich glaub, ich hab' Heimweh. Ich will mal wieder am Rhein stehen.

Daphne wist niet echt wat ze vond van het feit dat Evan terug was. Nora was lekker beïnvloedbaar – ze had gedacht haar te kunnen kneden naar hoe zij dat wilde en daar kon ze Evan niet bij gebruiken. Ze vond hem maar een stuk chagrijn – een beetje een boek lezen tijdens een feestmaal, was hij wel helemaal lekker? – en als hij gezelschap wilde zocht hij Casper maar lekker op. Konden ze samen een zwijgcontest houden ofzo. Dolle pret.
      Ze liet haar arm om Nora’s middel glijden en leidde hij haar bij de anderen vandaan. Ietsje verderop stonden Mosh en Prudence te wachten. Met Prudence had ze net al een slachtoffer voor Mosh uitgekozen, voor Prudence twijfelde ze nog tussen twee mensen en ze vond iemand voor Nora uitkiezen ook niet al te makkelijk. Vooral omdat het de bedoeling was dat zíj iemand versierde en niet versierd wérd.
      Ze gingen de zaal uit. Daphne keek even misprijzend naar het groepje Huffelpuffs dat zich daar verzameld had en blijkbaar niet in groepjes van minder dan tien personen over de gangen durfde. Die kleine etterbak was er niet bij, zag ze. Wel kruiste haar blik die van Vinnie, die zich zoals verwacht meteen van haar wegdraaide.
      Ze zei er niets van, negeerde het prikje schuldgevoel dat zo hardnekkig was als de pest en liep daarna richting de kerkers. Twee bochten daarvoor duwde ze een schilderij van Hogwarts-in-spiegelbeeld opzij, waardoor er een smalle gang onthuld werd die naar een klein balkon leidde waar voor zover zij wist bijna niemand kwam.
      ‘Nou, welkom op ons mooie balkonnetje. Dé plaats als je eens seks wilt hebben met mooi uitzicht.’ Ze gaf Nora een knipoog. ‘Want nu je in je laatste jaar zit, wordt het wel tijd voor je eerste keer, vind je ook niet?’

[ bericht aangepast op 29 mei 2021 - 10:20 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Vinnie schrok toen Rosalie vanuit het niets vragend zijn naam stelde. Afwachtend keek hij haar aan, maar ze zei verder niets en keek ook niet naar hem. Had hij het dan verkeerd verstaan? Ja – dat moest haast wel. Hij wierp nog een vlugge blik op het meisje en keek toen Theo aan. ‘Lee ging… eerst nog wat anders doen,’ zei Vinnie weloverwogen. Hij had dan wel zo spontaan verteld dat hij Nomad mee uit ging vragen, maar ondanks dat Lee nogal open was, wist hij niet of het de bedoeling was dat het hele House dat wist.
      Opeens zag hij Nora – en zijn hart sputterde in zijn borstkas.
      Zeg hoi tegen haar, doe het dan!
      De eerste letter bevroor echter op zijn lippen toen hij zag dat Daphne naast haar liep en een arm om haar hen had geslagen. Verward dwaalde zijn blik naar het meisje dat hij zo leuk vond, maar niets gaf hem het gevoel dat ze ergens toe gedwongen werd.
      Waren ze vrienden?
      Zijn binnenste veranderde in een enorme ijsklont.
      Kon zo’n lief meisje echt bevriend met iemand die- die…
      Op dat moment kruiste zijn blik die van Daphne. Direct draaide hij zich van haar weg. Hij kreeg spontaan buikpijn en voelde de schaamde over zich heen vallen. Hij ademde diep in en uit, probeerde niets aan de anderen te laten merken.
      Wel stond hij nu met zijn gezicht naar Rosalie toe, die recht langs hem heen staarde, haar hoofd ietsje schuin alsof ze probeerde op te vangen wat er gebeurde.
      Was ze nog steeds blind?
      Hij deed een stapje naar haar toe. Met haar ogen reageerde ze daar niet op.
      Misschien had ze toch wel zijn naam gezegd?
      ‘H-hoi,’ begon hij hakkelend. ‘Ik ben het. V-vinnie.’
      De zenuwen zwermden door hem heen. Wat als ze helemaal niet om hem gevraagd had? Wat moest hij dan tegen haar zeggen?

[ bericht aangepast op 29 mei 2021 - 10:11 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Rhae keek door het raam naar binnen. Hogwarts had iets… robuusts, iets heel ouds, als je door de gangen liep was het alsof je het verleden inademde. Het had daardoor iets magisch, maar op een andere manier dan het glamoureuze Beauxbatons, waar ze altijd het gevoel had door een zoetsappig sprookje te wandelen. Ze liet haar hand over het grove steen glijden. ‘Hogwarts voelt zo oud… en alsof het vol met geheime gangen zit.’ Haar lippen krulden omhoog. ‘Hebben jullie na zeven jaar echt alles uitgeplozen? Ik vind het een hele fascinerende plek.’

[ bericht aangepast op 29 mei 2021 - 10:43 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jordyn was samen met Raf, Margo en Justin in de leerlingenkamer van Gryffindor aangekomen, waar al een haardvuur knapperde. Hier weer naar binnen stappen voelde echt als thuiskomen. ‘Ik ga dit volgend jaar echt missen,’ zei ze tegen Raf.
      Ze dacht daar nog maar liet over na. Wat haar betrof bleef ze hier nog tien jaar. Het voelde alsof het leven hierna serieus werd en dat vond ze maar niks.
      In de leerlingenkamer trof ze ook de rest van haar klasgenoten aan. Ze ging bij hen staan en leunde met haar arm op Arianna’s schouder. ‘Hé man. Waar heb jij de hele dag uitgehangen?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze had zijn stem wel gehoord, maar ze kon niet zo goed peilen waar hij nu was. Er gebeurde in ieder geval iets, maar ze kon het niet zien. Ze had de buitenzintuigelijke spreuk allang weer laten zakken vanwege de drukte in de eetzaal, waardoor ze nu volledig op haar gehoor af moest gaan. Het voordeel van dat haar zicht kwijt was, was dat haar gehoor scherper leek, waardoor ze de lichte zenuwen in Vinnie zijn stem hoorde. Ze grinnikte er zachtjes om.
      "Hi Vinnie" zei ze vrolijk, maar wel rustig om de jongen niet af te schrikken. "Ik zou willen zeggen, leuk je weer te zien. Maar dat gaat zo moeilijk." Ze hoorde een geschrokken kreet van Novalie komen, die haar gesprek met Theo voor even onderbrak door een beschuldigende "Roos.." los te laten. Dat liet Rosalie alleen nog maar meer grinniken. "Wat?" vroeg ze onschuldig. "Het is toch zo?" Rosalie had besloten om maar met humor met haar beperking om te gaan. Ze had er lang genoeg om gehuild en was er boos om geweest, maar die gevoelens zouden haar niet verder helpen.
      Rosalie keek terug in de richting waar Vinnies stem vandaan had geklonken. Ze moest nog wel even haar best doen om de stem van die van hem en Theo uit elkaar te halen. "Oke, laten we teruggaan dan. Ik ben de drukte hier wel een beetje zat. Ik krijg hoofdpijn van al die stemmen." Rosalie glimlachte even vriendelijk. "Mag ik jouw schouder even lenen, Vin?" Ze stak haar hand uit naar voren, in een soort vraag om hulp.

[ bericht aangepast op 29 mei 2021 - 10:59 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Rafaël was het compleet eens met Jordyn. Het liefste rekte hij dit jaar oneindig op. Met een zucht plofte hij in een van de stoelen neer, die wonderbaarlijk nog vrij was. Zijn collectie laten zien kwam later wel. "Was je verdwaald?" Haakte Rafaël in op Jordyns vraag.

---

It's never gonna happen, Guys.

Nomad Morphew

'Eh - dat kan nu wel,' zei Nomad. Hij was moe, maar kon eigenlijk altijd wel energie opbrengen voor gitaar. En hij was ook wel een beetje benieuwd geworden waar Lee nou zo enthousiast over was geworden, al voelde hij ook wat zenuwen. Hij kon namelijk ook maar beter meteen vanavond vertellen dat de wekelijkse gitaarlessen dit jaar niet meer zouden plaatsvinden.

[ bericht aangepast op 29 mei 2021 - 12:04 ]

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Blythe Carmichael

'Volgens mij nog láng niet,' grinnikte Blythe. 'Er zijn nog honderden gangen en tunnels en kamers die we niet kennen. Het kasteel is enórm. Al maken Lee en Mavis er elk jaar weer een sport van om een nieuwe plek te ontdekken, die ze heel af en toe nog wel eens delen. Al denk ik dat ze de leukste plekjes voor zichzelf houden.' Ze lachte. Ze was ook één keer met Lee mee geweest vroeger, in hun tweede jaar. Toen hadden ze één of ander rommelhokje ontdekt; niet heel spannend, maar toch had Blythe het heel cool gevonden.

[ bericht aangepast op 29 mei 2021 - 13:10 ]

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Waarom wilde ze op hem leunen? Haar vriendinnen konden haar toch ook helpen?
      Het was niet zo dat hij te beroerd was om te helpen – helemaal niet juist, maar hij vroeg zich wel af waarom.
      Doe normaal, joh. Ze bedoelt er heus niets mee.
      Hij haalde diep adem en knikte toen – wat ze natuurlijk niet kon zien.
      Er trok een schokje over zijn vingers toen hij haar hand pakte en die op zijn schouder legde.
      ‘Ik ben hier,’ zei hij zachtjes.
      Mocht hij haar hand op haar rug leggen om haar te leiden? Of – of hoorde dat niet?
      ‘Gaat dat zo?’ vroeg hij nadat ze twee stappen hadden gezet. Hij vond het maar een gevaarlijke onderneming om te moeten wonen op een plek met zo veel verraderlijke trappen.

[ bericht aangepast op 29 mei 2021 - 15:04 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.