[RPG • 0] Hogwarts • The Final Year | Speeltopic 2 - Speeltopics

Het verhaal speelt zich af gedurende Harry Potter and the Half Blood Prince, dus het zesde jaar van Harry Potter. Onze personages zitten een jaar hoger: in hun laatste jaar. De wereld wordt duisterder nu Voldemorts macht zich steeds verder uitbreidt, ook op Hogwarts verandert de sfeer en zullen de leerlingen moeten beslissen aan welke kant ze staan. Los van alles wat er buiten de kasteelmuren gebeurt, hebben ze ook hun eigen machtsstrijd binnen de school, worden ze met hun eigen problemen geconfronteerd en is Voldemort wellicht niet eens het grootste gevaar dat hen te wachten staat…

Gryffindor • Lane • Isolophilia • Rafael • Beater/Prefect • Slughorn • Justin • Catan • Andreas • Sombre • Brenn • Trijn • Margo • Chaser• Klaar • Jordyn • Beater• Croweater • Kyra • Chaser/Prefect • Morrigann • Arianna • Frangente •

Ravenclaw • Nomad • Catan • Roman • Keeper/Headboy • Croweater • Noah • Trijn • Cole • Catan • • Blythe • Chaser• Catan • Isabella • Slughorn • Jemina • Morrigann • Rhae • Croweater • Elsie • Catan

Slytherin • Casper • Croweater • Mosh • Seeker • Croweater • Marcus • Beater • Frangente • Thomas • Slughorn • Evan • Sombre • Prudence • Trijn • Lene • Keeper • Klaar • Daphne • Croweater • Zoya • Head girl • Catan • Nora • Morrigann

Hufflepuff • Lee • Chaser • Croweater • Theo • Chaser/Prefect • Frangente • Vinnie • Croweater • • • Mavis • Beater • Catan • Rosalie • Slughorn • Tilly • Catan • Maddie • Trijn • Novalie • Prefect •Slughorn

[ bericht aangepast op 30 mei 2021 - 21:51 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Eigenlijk had Mosh gedacht dat Mavis wel met wat boeienders zou komen dan met de meest standaard vraag die zelfs Tilly zou durven stellen. ‘Zoals een vakantie hoort te zijn: relaxed. En de jouwe dan? Het is toch wel ieder jaar een hele opluchting om te zien dat je weer naar Hogwarts terugkeert en dat die sukkel naast je je niet heeft opgeblazen.’
      Hij keek even uitdagend opzij naar Lee, verwachtend dat die wel met een weerwoord zou komen, maar hij had zijn pad op zijn schoot gezet en zat daar zachtjes tegen te praten, wat om de een of andere reden Mosh’ ego raakte.
      ‘Je zit hier wel met een volbloed in de koets, Williams,’ zei hij ijzig. ‘Als je je daar niet naar gedraagt, spoel ik die kikker van je de door de plee.’
      ‘Pad,’ verbeterde Lee. ‘Je zou toch denken dat die o zo superieure volbloeds op zijn minst een kikker en een pad uit elkaar kunnen houden.’
      Mosh klemde zijn kiezen op elkaar. Wat was het toch een irritant snotjong. Als hij zo doorging, kreeg hij op 4 oktober echt een paar kikkerbilletjes geserveerd. Of paddenbilletjes dan. Smaakte vast hetzelfde.

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Ik red me wel vanaf hier,' zei Justin een beetje ongemakkelijk tegen Jessica. Hij vond het maar niets dat ze hem zo bemoederde; zeker niet omdat hij zich heftig aangetrokken tot haar voelde. 'Ik ben volwassen.'
'Je papa zei dat je je nog niet volwassen gedraagt,' zei ze. Ze liet haar vinger even glijden over haar perfect geëpileerde wenkbrauw en tuitte daarna even haar lippen, terwijl ze langs een raam van één van de winkels in Zweinsveld liepen. 'Als je te laat bent voor de trein naar Zweinstein, dan heb je dus begeleiding nodig.'
'En hij vond het te veel moeite om zelf mee te gaan?' Justin zuchtte. Hij was altijd kortaf tegen haar - het moest vervelend voor haar zijn, maar ze zou toch niet lang in de picture blijven en het was makkelijker dan dat hij in flirtmodus zou stappen en per ongeluk de nieuwe vriendin van zijn vader zou versieren.
'Nee, je wéét toch dat hij het druk heeft.' Ze lachte haar tanden bloot en schudde haar hoofd, waarbij de enorme ringen die ze in haar oren had, begonnen te rinkelen. 'Hij had je dólgraag willen brengen.'
Alleen een idioot dacht dat - en dat was natuurlijk wel wat zij was. Enorm heet, maar ook oliedom. Zijn vader had haar sowieso meegestuurd om hem te pesten. Beetje treiteren omdat hij zo dom was geweest om de trein te missen, terwijl dat ook gewoon háár schuld was geweest. Zij had nog een familiefoto willen maken voor hij vertrok ('De eerste keer dat ik Justin naar de trein mag brengen!'). Alsof die foto ergens anders zou belanden dan in een fotoframe met z'n vaders laatste aanwinsten.
Het was nog best een stukje lopen vanaf het punt dat ze verschijnseld waren tot het terrein van zijn school, en Jessica stond erop dat ze hem helemaal naar de deuren bracht. Maar met haar hoge naaldhakjes duurde dat echt een stuk langer dan hij wenste. Hij maakte graag een grootse entree, maar de trein missen was wel idioot en het zou toch wat jammer zijn als hij middenin de sorteerceremonie ineens binnen kwam stappen. Hij dacht niet dat hij dan indruk zou maken op de dames in de groep.
'Nou, héél veel plezier. En hopelijk zie ik je weer bij kerst!' Jessica pakte zijn gezicht in haar handen en drukte een kus op zijn wang. Goh, wat had hij graag zijn hoofd gedraaid en een échte kus in ontvangst genomen, al was het alleen maar om te laten zien dat ze hem niet als een klein jongetje hoefde te behandelen. Ze was verdorie maar vier jaar ouder dan hij.
'Jo, thanks.' Hij draaide zich om en trok zijn koffer achter zich aan. Hij keek even op het horloge om zijn pols - een erfstuk van zijn grootvader, die naast de tijd ook de stand van de sterren liet zien - en zag dat hij nog net op tijd kon zijn om voor de sorteerceremonie binnen te zijn. Hij zette zijn hutkoffer in een hoekje in de gang - die zou hij straks wel naar de Griffoendortoren brengen - en liep op een drafje richting de eetzaal.
Toen hij de deuren opende, zag hij direct dat de sorteerceremonie nog niet begonnen was - maar de eetzaal zat al aardig vol, en er werd wel verbaasd opgekeken toen hij daar ineens stond. Zijn mondhoeken krulden omhoog en met zijn schouders recht liep hij naar Rafaël, die al aan de afdelingstafel zat, om zijn verhaal te doen. 'Tip van de dag,' zei hij ten teken van begroeting. 'Wees op tijd voor de trein, anders moet je een teringeind lopen.'

[ bericht aangepast op 17 mei 2021 - 11:11 ]

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Mavis vond het heerlijk als Lee het voor zichzelf opnam. Vroeger was dat wel anders geweest, maar inmiddels leek het hem ook gewoon wat minder te interesseren - zolang het bij woorden bleef, en niet bij daden. 'Lief dat je zo om mijn welzijn geeft,' zei Mavis, doelend op zijn opmerking over het opblazen. 'Mochten we nog wel iemand willen opblazen, dan hebben we daar de merchandise van de Tovertweeling Topfoshop voor. We mogen het in de eerste week met flinke kortingen verkopen, dus mocht je geïnteresseerd zijn, laat het me weten.' Mosh mocht dan weliswaar niks met de Wemel-tweeling hebben (hoe kon dat nou? Ze waren zo leuk!), maar dat betekende niet dat hij geen interesse in hun producten kon hebben. Ten slotte had hij al eens een liefdesdrankje ingezet, al zou ze die niet meer aan hem verkopen. Dan moest hij maar zelf naar de winkel gaan; ze wilde niet dat hij daar opnieuw misbruik van ging maken.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

---

"H-h-hoe bedoel je Roos is weg?" Novalie leek die vervelende stotter er vandaag maar niet uit te krijgen. Hoewel ze super veel zin had gehad om vandaag weer terug naar Hogwarts te gaan, was haar hele dag al ontregeld door haar aanvaring met Rafaël en een aantal vervelende Slytherins in de trein. Novalie keek om zich heen, maar ze zag Rosalie inderdaad nergens. Voor een moment keek ze op naar Prudence, die net wel op het echt verkeerde moment, te vriendelijk over kwam. "Waar heb je Rosalie gelaten?" vroeg ze haar vriendelijk, ondanks het feit dat ze niet echt een vriendelijk antwoord terug verwachtte.

---

It's never gonna happen, Guys.

Thomas keek even opzij naar de jongen die naast hem was komen te zitten. Marcus was altijd op zich prima gezelschap, in ieder geval beter te haggelen dan sommige anderen. Hij lachte stilletjes in zichzelf om het sarcasme van de jongen. "Wel, elk jaar heeft zo zijn eigen charme niet?" zei hij, terwijl hij een mondhoek optrok. Om heel eerlijk te zijn vond Thomas het helemaal niet erg om terug te zijn. Hij vond het altijd heerlijk door de school te struinen, deals te sluiten en zoveel mogelijk overal de vinger in de pap te hebben. Een klein beetje leedvermaak hier en daar erbij en zijn jaar was compleet.
      "Al mogen ze wel wat doen aan die idioot van een Dumbledore," zei hij zachtjes tussen neus en lippen door richting Marcus, terwijl hij zijn ogen langs de docententafel liet gaan. Thomas had het niet zo op hun schoolhoofd. Hij zat hem veel te erg op de huid en kwam soms met vage uitspraken die elke gek kon uitkramen.

[ bericht aangepast op 17 mei 2021 - 19:25 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Hij was zo in gesprek geweest, dat hij schrok van Justin die ineens achter hem opdook. "Welke idioot mist dan ook de trein?" grijnsde hij. Er werd even een broederlijke handdruk tussen hen uitgewisseld, voor Justin naast hem neerplofte. Met een plagende grijns keek Rafaël Justin aan. "Je hebt wat daar trouwens," zei hij grijnzend, terwijl hij naar zijn eigen wang wees.

[ bericht aangepast op 17 mei 2021 - 17:42 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Justin Trelawny
>> Met Jordyn en Raf aan de Griffoendor tafel <<

'Hè, dat meen je niet,' zei hij met een diepe zucht. 'Dat nieuwe wijf van m'n pa moest en zou me hierheen brengen. Ik had haar afscheidskus liever ergens anders willen hebben.' Hij wiebelde met zijn wenkbrauwen, maar begon wel met de mouw van zijn gewaad over zijn wang te vegen.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Blythe Carmichael
>> Loopt de eetzaal binnen <<

'Als we daar de knapste man van Zweinstein niet hebben!' Blythe grijnsde toen ze haar handen op Roman's schouders legde en haar hoofd op één van haar handen liet rusten. 'Ik heb je gemist, man. En ik heb je niet eens gespot in de trein, lopen pronken met je hoofdmonitor-badge.'

[ bericht aangepast op 17 mei 2021 - 17:37 ]

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Rafaël rolde met zijn ogen en kon net een zucht onderdrukken. Justin was geen haar beter dan Jordyn op dat vlak betreft. "Wel, je hebt niets gemist aan de treinreis, he Jor?" Vroeg hij, terwijl hij met meisje naast hem aankeek. "Doodsaai," al kon hij de grijns niet helemaal onderdrukken en was hij met zijn ogen al op zoek naar Kyra.

[ bericht aangepast op 17 mei 2021 - 18:16 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Casper was redelijk op tijd naar de eetzaal gegaan. Met de sorteerceremonie erbij was het een lange zit die hij niet onnodig langer wilde maken, maar hij wilde ook weer niet als laatste aanschuiven met de kans dat er alleen plek over was naast Daphne en Prudence en dat hij urenlang hun geblaat moest aanhoren. Wetend dat Zoya spaarzaam met haar woorden was, ging hij na een hoofdknikje naast het meisje zitten, schuin tegenover Marcus en Thomas, die hij op dezelfde manier begroette.

[ bericht aangepast op 17 mei 2021 - 19:10 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Daar heb ik nauwelijks de tijd voor gehad, met coupés die waren omgetoverd tot dierentuinen, zwembaden en moerassen. Het was zo onderhand een rijdend vakantieoord.’ Hij schonk zijn vriendin een vluchtige glimlach. ‘Was jouw treinreis ook zo enerverend?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Laten we zeggen dat wij het tijdens de reis iets verder hebben geschopt dan een kusje op de wang,’ antwoordde Jordyn met een vette knipoog naar Justin. Ze plantte haar ellebogen op de tafel en leunde met haar kin op haar handen. ‘Maar vertel, op welke spectaculaire wijze ben jij hier gekomen?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

---

Samen met Kyra was het hem gelukt om de muizen op een diervriendelijke manier te vangen. Ze hadden ze in het bos weer vrijgelaten en waren terug gelopen naar het kasteel. Het muisje dat tijdens de trein reis in zijn borstzakje had gezeten, zat nu in de zak van het gewaad. De muis was nog steeds naamloos, Theo kon nog steeds niet bedenken. Er was ook nog het ding dat hij het beestje veilig moest houden van zijn kat Poppy, dat zou nog een uitdaging worden. Hij schudde lachend met zijn hoofd toen Kyra zijn haar in de war bracht voordat de dame ervandoor ging. Theo liep naar de Hufflepuff tafel en nam plek ergens in het midden, waar nog genoeg ruimte was.

---

Tommi, ich glaub, ich hab' Heimweh. Ich will mal wieder am Rhein stehen.

Justin Trelawny
>> Met Jordyn, Raf en Kyra aan de Griffoendortafel <<

'Ik ben in Zweinsveld verschijnseld samen met mijn schoonmoeder, en daarna met al m'n spullen hierheen gelopen. Maar ik heb dus spannende treinavonturen gemist?' Hij vond het heerlijk om met Jordyn over dit soort dingen te praten als Raf erbij was. Een beetje het groentje plagen. Ze waren beide nu eenmaal niet bepaald preuts te noemen.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain