• Hogwarts • The Final Year

    SPEELTOPIC




    Het verhaal speelt zich af gedurende Harry Potter and the Half Blood Prince, dus het zesde jaar van Harry Potter. Onze personages zitten een jaar hoger: in hun laatste jaar. De wereld wordt duisterder nu Voldemorts macht zich steeds verder uitbreidt, ook op Hogwarts verandert de sfeer en zullen de leerlingen moeten beslissen aan welke kant ze staan. Los van alles wat er buiten de kasteelmuren gebeurt, hebben ze ook hun eigen machtsstrijd binnen de school, worden ze met hun eigen problemen geconfronteerd en is Voldemort wellicht niet eens het grootste gevaar dat hen te wachten staat…

    Personages
    Onderstreepte zwerkbalposities houden in dat de spelers team captains zijn.

    Gryffindor

    • Lane • Isolophilia
    • Rafael • Beater/Prefect • Slughorn
    • Justin • Catan
    • Andreas • Sombre
    • Brenn • Trijn
    • Margo • Chaser• Klaar
    • Jordyn • Beater• Croweater
    • Kyra • Chaser/Prefect • Morrigann
    • Arianna • Frangente
    •
    Ravenclaw

    • Nomad • Catan
    • Roman • Keeper/Headboy • Croweater
    • Noah • Trijn
    • Cole • Catan
    •
    • Blythe • Chaser• Catan
    • Isabella • Slughorn
    • Jemina • Morrigann
    • Rhae • Croweater
    • Elsie • Catan
    Slytherin

    • Casper • Croweater
    • Mosh • Seeker • Croweater
    • Marcus • Beater • Frangente
    • Thomas • Slughorn
    • Evan • Sombre
    • Prudence • Trijn
    • Lene • Keeper • Klaar
    • Daphne • Croweater
    • Zoya • Head girl • Catan
    • Nora • Morrigann
    Hufflepuff

    • Lee • Chaser • Croweater
    • Theo • Chaser/Prefect • Frangente
    • Vinnie • Croweater
    •
    •
    • Mavis • Beater • Catan
    • Rosalie • Slughorn
    • Tilly • Catan
    • Maddie • Trijn
    • Novalie • Prefect •Slughorn

    [ bericht aangepast op 30 mei 2021 - 21:51 ]


    Every villain is a hero in his own mind.

    Blythe Carmichael
    >> Aan de Ravenklauw-tafel <<

    'Ik denk dat niemand het gewend is dat er een zevendejaars nog gesorteerd wordt,' zei Blythe vlug. Ze wist hoe onhandig Roman met vrouwen was, al was dit misschien wel het toppunt. Misschien omdat Rhae heel knap was - maar er waren wel meer knappe meiden op Zweinstein. 'Ik ben ook blij dat je bij Ravenklauw terecht bent gekomen! Daar hoopte ik al op.' Ze legde kort een hand op haar schouder. 'Ik zal je vanavond een rondleiding geven door onze leerlingenkamer. En morgen eventueel een rondleiding door Zweinstein zelf, als je dat leuk vindt, al kunnen we nooit in één keer het hele gebouw doorspitten.' Ze glimlachte.


    If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

    Isabella Fitzgerald
    Aan de Ravenclaw tafel met alle Ravenclaws


    Isa trok haar wenkbrauw op naar Blythe, maar zei er niets over. Dat was echt niet de reden geweest dat Roman Rhae zo raar aanstaarde, maar Isa wilde niet in haar eerste minuten al vervelend doen. Ze keek met een plagende grijns naar Blythe aan de overkant. Ze was niet anders gewend van haar vriendin dat die vriendelijk deed naar iedereen, maar toch wilde ze niet door zich voorbij laten gaan bij deze. Het leek Isa wel leuk, iemand nieuw. "Mag ik ook mee? Of kan je het niet hebben om je beste vriendin op sleeptouw mee te nemen?" vroeg ze plagend aan Blythe. Een lichte grijns stond op Isabella haar gezicht.
          Daarnaast, ze moest Blythe nog wel even vanavond spreken. Over wat er in de trein was gebeurd en hoe het afgelopen was met Rafaël.

    [ bericht aangepast op 23 mei 2021 - 16:28 ]


    It's never gonna happen, Guys.

    KYRA ALIYEVA
    gryffindor • chaser • prefect • gryffindor table • rafael, jordyn & justin
    Kyra luisterde geamuseerd naar het gesprek tussen Jordyn, Justin en Rafael. Het was soms een wonder dat Rafael het zolang met de groep had volgehouden, met de opmerkingen die soms over en weer vlogen.
          De sorteerceremonie stond op het punt om te beginnen, toen er iets gebeurde aan de Slytherin tafel. Een pratende onderbroek nota bene. Tegen Mosh. Oh, die ging ze er zeker inhouden, zeker na de jongen’s chagrijnige reactie.
          Iets later ging de sorteercerenomie toch eindelijk van start, met een stuk interessanter begin dan de gebruikelijke eerstejaars. “Oh daar wil ik ook wel een beschuitje mee eten,” mompelde Kyra. Net zoals vele keek ze richting het nieuwe Ravenclaw meisje. “Ik denk dat Raf hier liever gebruikt maakt van haar eitjes dan die van jou, Jor."


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Blythe Carmichael
    >> Aan de Ravenklauw-tafel <<

    Ze grinnikte. 'Natuurlijk, als je belooft lief te doen.' Maar Rhae was geen jongen, dus dat moest vast goedkomen.


    If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

    NOVALIE ARIA FITZGERALD
    17 years      —      Hufflepuff Prefect      —      Hufflepuff tafel      —       w. Tilly



    "Ze is hier niet, Tilly," zei ze een lichtelijk in paniek tegen Tilly naast haar. Tilly en zij waren maar gewoon aan de Hufflepuff tafel gaan zitten, aangezien ze niet echt een andere keuze werden gelaten. Met ietwat moeite was ze naar de tafel gehinkt en hoewel Novalie zich zorgen maakte om haar vriendin -die gewoon al meteen op de eerste avond verdwaald was in het kasteel, zonder zicht- was ze ergens ook opgelucht dat ze kon zitten. "Als het eten begint, gaan we direct zoeken, oké?" Tilly stemde in, maar voor ze verder konden praten, werden ze al onderbroken door de sorteerceremonie. Toch niet helemaal lekker, bewoog Novalie ietwat onrustig op de bank heen en weer. Waar zou Rosalie toch kunnen zijn?

    [ bericht aangepast op 23 mei 2021 - 16:56 ]


    It's never gonna happen, Guys.

    Rosalie Williams
    ~ Op de gang/ Hufflepuff eettafel ~


    ”Sensus Sensitivo,” fluisterde ze voor zich uit. Rosalie voelde de buitenzintuiglijke bezwering als een soort mist over haar heen zakken. Meteen was ze zich veel meer bewust van de omgeving om zich heen. Ze kon met de bezwering nog steeds niets zien, maar het was wel alsof ze meer kon voelen. Zo voelde ze dat vlak naast haar aan de rechterkant een soort wal zat, wat de muur van de gang moest zijn. Ook voelde ze de grond iets beter onder haar voeten en scherpte haar gehoor zich verder aan. Als Ravi met zijn vleugels had bewogen, dan zou ze het gehoord hebben.
          Maar de uil was natuurlijk verstijfd en bewegen kon het diertje niet. Voor een moment twijfelde Rosalie erover of ze de spreuk ‘Accio’ zou gebruiken. Het probleem was dat door die spreuk dingen zo snel konden gaan of zo’n trekvlucht konden voelen, dat ze Ravi misschien pijn deed met de spreuk. Ondanks dat het beestje verstijfd was. Voorzichtig nam het meisje een paar stappen door de gang heen. Ravi moest hier ergens liggen en hopelijk zou de zintuigsspreuk haar helpen om zijn aanwezigheid te voelen. Of misschien: “Rennervate,” zei het meisje hoopvol. Ze wachtte even tien seconden, maar ze hoorde helaas geen vleugelslag. Zolang ze geen gericht doel had, zou de spreuk haar niet helpen. Dus begon ze maar gewoon te lopen, in de hoop dat ze Ravi ergens kon vinden.
          Uiteindelijk had ze geluk. Ze voelde Ravi zijn aanwezigheid vlak naast haar linkervoet. Ze knielde neer en voelde met haar handen over de grond. Uiteindelijk tikte haar linkerhand tegen iets hards aan. Rosalie nam het bolletje in haar handen en zwaaide er met haar toverstok overheen. “Rennervatie,” zei ze nog een keer krachtig. De spreuk werd welkom beantwoord met het geklapwiek van vleugels. Rosalie voelde hoe Ravi terug op haar schouder kwam zitten en even liefkozend een beetje in haar oor gaf. Opgelucht aaide ze de vogel even op zijn kop. “Ja, ik ben ook blij dat dat voorbij is.”
          Rosalie kwam weer overeind. Ze wist absoluut niet hoeveel tijd ze hier was verloren, maar voor nu was het belangrijk de eetzaal terug te vinden. “Oke, Ravi, naar de eetzaal.” Aangezien ze nu alleen was, liep Rosalie iets langzamer om niet tegen dingen op te botsen. Ze volgde het geluid van vleugelslagen en af en toe het korte gekras van Ravi. Uiteindelijk had ze met behulp van de uil de eetzaal wel gevonden. Ze stond nogal zenuwachtig voor de deuren van de eetzaal. Hoeveel later zou ze zijn? De deuren waren in ieder geval gesloten, dus ze waren in de Grote zaal al begonnen. Rosalie taste de deur af naar een klink. Voor een moment haalde Rosalie diep adem, voor ze de klink naar beneden deed en de deur openzwaaide. Ze waren niet meer bezig met de sorteerceremonie, maar Rosalie hoorde wel dat Dumbledore even zweeg in zijn preek, voor hij weer ongestoord verderging. "Zoek Tilly en Novalie," zei ze zachtjes tegen Ravi. Rosalie voelde de uil opspringen en hoorde hem later fladderend voor haar neus zweven. Rosalie was blij dat ze haar scherpe zintuigen nog aan had staan, waardoor ze in ieder geval niet tegen tafels aan liep. Ze was zich ervan bewust dat waarschijnlijk de hele zaal haar nu aanstaarde.
          Dat was maar het voordeel dan van het niet kunnen zien. "Roos, hier," hoorde ze Novalie zachtjes fluisteren. Met behulp van haar vriendin kreeg ze het voor elkaar om op de bank te gaan zitten. Oké, ze was er. Zie, dit kon ze best.

    [ bericht aangepast op 23 mei 2021 - 16:56 ]


    It's never gonna happen, Guys.

    Isabella Fitzgerald
    Aan de Ravenclaw tafel met alle Ravenclaws


    Ze keek Blythe met grote ogen aan en deed net alsof ze beledigd was. "Ik doe altijd lief," zei ze haast onschuldig. Ze keek even naar Rhae naast haar en schonk haar een brede glimlach. "Wel, in ieder geval leuk je te ontmoeten, Rhae,"zei ze met een kleine glimlach. Ze leunde iets naar Rhae toe. "Mag ik vragen waar je vandaan komt?" probeerde ze het gesprek op te starten met het nieuwe meisje.

    [ bericht aangepast op 23 mei 2021 - 17:24 ]


    It's never gonna happen, Guys.

    Rhae


    Rhae was blij dat Blythe en Isabella bij haar zaten, want na die opmerking van de laatste over dat kwijlen voelde ze zich alleen maar ongemakkelijker. Het feit dat het meisje graag met Blythe en haar mee wilde en dat ze nu interesse in haar toonde, gaf haar wel een fijn gevoel. In elk geval leek ze niet het jaloerse type. 'Ik kom uit Frankrijk,' vertelde ze. 'De afgelopen jaren heb ik op Beauxbatons gezeten.' Ze was heel benieuwd of ze niveauverschillen zou ontdekken of andere dingen die heel anders waren. 'Bij ons schiet je in het eerste jaar een zilveren pijl af,' vertelde ze, terugdenkend aan dat magische moment. 'Na een paar seconden barst die uiteen in kleuren: paars, groen of blauw. Dat laat zien bij welke afdeling je hoort.'


    Every villain is a hero in his own mind.

    Jordyn Mariah Kingsley

    >> Aan de Gryffindor-tafel met Justin, Kyra en Rafaël <<

    ‘Raf weet dat ik een prachtwijf ben, op elk vlak. Dat grietje daar mag dan wel een knap snoetje hebben, maar wie weet wat voor draak erin verborgen zit.’ Ze sloeg een arm om Rafaël heen en kriebelde in zijn nek. ‘Ik zou echt voor mijn eitjes gaan, Raffie.’
          Je mams draait dan geheid door en eindigt in een gesticht. Ben je ook meteen van haar af. En Zoya.
          Maar dat zei ze vanzelfsprekend niet hardop.


    Every villain is a hero in his own mind.

    Blythe Carmichael
    >> Aan de Griffoendortafel <<

    Blythe reageerde enthousiast, al was het geen nieuws voor haar. Tijdens het toverschooltoernooi was ze bevriend geraakt met een paar meiden van Beauxbatons, waarmee ze af en toe nog eens schreef. Toch vond ze het leuk dat Rhae uit zichzelf ook dingen vertelde; het was toch soms lastig om gesprekken aan te gaan wanneer er weinig respons kwam. 'In welke afdeling zat je daar?' vroeg ze.


    If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

    (Voor de sorteerceremonie)

    Casper Ainsworth


    >> Aan de Slytherin-tafel met Zoya, Marcus en Thomas <<

    Casper hield bewust zijn blik van de grote deuren van de ingang afgewend. De vraag of ze vandaag zou komen opdagen was al vaak genoeg door zijn hoofd gespookt. Hij zou het vanzelf wel merken.
          Tegen de tijd dat de deuren sloten, betrapte hij zich erop dat zijn blik toch weer naar de Gryffindor-tafel gleed.
          En daar zat ze inderdaad, met een grote glimlach op haar gezicht terwijl ze met haar vrienden praatte. Met een verwarrende steek in zijn maag draaide hij zijn gezicht weer terug.
          Ze is helemaal niet weggegaan. Je hebt het voor jan lul verkloot tussen jullie.
          Hij drukte de gedachte weg.
          Dat was het punt helemaal niet geweest. Hij had gewoon geen zin in… dít. Iets voelen dankzij een ander. Het was toch prima zo? Hij moest niet zo janken.
          Hij had behoefte aan de brandende smaak van whisky, maar in plaats daarvan was er alleen pompoensap, wat hem flink chagrijnig maakte. Niet dat iemand daar wat van zou merken, want hij was toch al niet de vrolijkste. Ongeduldig wachtte hij tot Perkamentus met zijn preek kwam aanzetten.

    [ bericht aangepast op 23 mei 2021 - 21:49 ]


    Every villain is a hero in his own mind.

    Casper Ainsworth


    >> Aan de Slytherin-tafel <<

    Het was al het tweede praatje van het schoolhoofd dat verstoord werd. Eerst door een schreeuwende onderbroek – nu door een of andere idioot die de weg kwijt was geraakt en er een eeuwigheid voor nodig had gehad om die te vinden. Casper nam een slok van zijn drinken en wierp een blik op Daphne, die een veel te grote grijns op haar smoel had.
          ‘Goh, ze staat wel graag in de schijnwerpers hè, met zo’n entree… Ze is ons vast dankbaar.’
          Casper wierp een blik op het meisje dat door de zaal liep – langzaam en begeleid door een uil. Pas na een paar passen herkende hij haar.
          Zijn ogen werden wijd en hij verslikte zich acuut in zijn drinken.
          Was dat Rosalie?
          De littekens op zijn rug brandden venijnig.
          Hoestend probeerde hij zich bij elkaar te rapen, maar zijn blik liet de Hufflepuff niet los. De manier waarop ze in het niets staarde, liet hem weten dat ze nog steeds blind was.
          Haar eigen schuld. Het was haar eigen schuld dat ze achter me aan ging. Dat was gewoon fucking dom.
          Het hield het schuldgevoel niet tegen.


    [ bericht aangepast op 23 mei 2021 - 22:56 ]


    Every villain is a hero in his own mind.

    Rafaël Wilson
    ~Aan de Gryffindor tafel~


    Hoe waren ze toch weer terug op dit onderwerp gekomen? De manier waarop Jordyn zijn naam afkorte, bezorgde hem nog erger de kriebels dan de vingers in zijn nek. Met een zucht gaf hij zich maar over. "Je weet dat je altijd al mijn favoriet bent," zei hij met een glimlach, terwijl hij leunde naar zijn beste vriendin.

    [ bericht aangepast op 24 mei 2021 - 0:42 ]


    It's never gonna happen, Guys.

    Zoya Elaine Crawfort

    Ze was wel klaar met dit kinderachtige gedoe. Die kleuters van Huffelpuf met hun flauwe grapjes... Waar een mens zich al niet druk om kon maken. De sorteerceremonie vond ze een stuk belangrijker. Ezra hield zich wat afzijdig toen de groep was binnengelopen, maar toen zijn naam genoemd werd, kon ze zien dat hij wat nerveus was. Hij keek echter met een zelfverzekerde blik voor zich uit toen de hoed op zijn hoofd gezet werd en al snel schalde er een luide 'Zwadderich' door de zaal. Zoya's mondhoeken trokken een heel klein beetje omhoog. Ze had niets anders verwacht. Hun blikken ontmoetten elkaar even en Zoya gaf een bemoedigend knikje. Daarna ging Ezra ergens tussen twee andere Zwadderaars zitten, niet te ver van haar vandaan.
    Daarna konden ze aan het feestmaal beginnen. Terwijl mensen om haar heen aan elkaar vroegen hoe hun zomer was geweest, hield Zoya zich stil. Ze keek om zich heen, luisterde af en toen een gesprek mee, maar voelde geen behoefte om ook haar zomer te bespreken. Ze had geen zin in reacties op de dood van haar vader. Hij had het over zichzelf heen geroepen, en daarmee ook over zijn familie.
    Ze was opgelucht dat Ezra nu zijn tijd op Zweinstein kon beginnen. Ze hoopte dat hij een enigszins zorgeloze tijd kon hebben, zonder zich te druk te maken om hun reputatie en hun banden. Dat waren háár zorgen.


    If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

    Eileen Greengrass
    17 › Slytherin › Great Hall › Slytherin afdelingstafel

    Eileen snelde de Grote Zaal binnen. Wat was deze dag verdomd hectisch geweest. Eerst die onzin thuis, dan de treinrit die ze voornamelijk gespendeerd had op de toiletten omdat haar ogen eruit zagen als tomaten en het laatste wat ze gewild had, was praten met mensen. Dan had Hagrid haar bovendien nog eens opzij geroepen om te helpen met het één of ander, waarschijnlijk omdat ze als laatste van de trein gestapt was en die halfreus het overzicht kwijtgeraakt was. Net alsof ze dáár zin in gehad had. Ze kon natuurlijk moeilijk nee zeggen, dus had ze maar geholpen met het botenavontuur van de eerstejaars voor ze snel naar de laatste - lege - koets gerend was om toch nog op tijd te zijn voor de sorteerceremonie. Hectish. Abnormaal hectisch. Op normale eerste schooldagen zou ze op dit moment van de dag al al haar vrienden teruggezien hebben, maar ze had vandaag létterlijk nog niemand gesproken, uitgezonderd een bende eerstejaars, de snoepvrouw van op de trein, en Hagrid. Die combinatie kon ofwel het begin zijn van een bijzonder goede grap, of van een uitermate saai verhaal. Lene beklaagde het zich mateloos dat het bij haar het tweede geworden was.
          Half uitgeput liep ze naar de tafel toe. Ze zag haar meeste afdelingsgenoten zitten aan de tafel van Slytherin. Feest. Ach wel, het waren de slechtste niet. Er zaten er zelfs een paar heel goeie bij. Ze schoof haar benen onder tafel en zette zich naast Zoya, die haar aandacht op haar ingedeelde broertje had. In één slok werkte ze een beker pompoensap naar binnen. Had ze al de hele dag naar uitgekeken.


    Even as we grieved, we grew; even as we hurt, we hoped; even as we tired, we tried