[RPG • 0] Hogwarts • The Final Year | Speeltopic 8 - Speeltopics

Het verhaal speelt zich af gedurende Harry Potter and the Half Blood Prince, dus het zesde jaar van Harry Potter. Onze personages zitten een jaar hoger: in hun laatste jaar. De wereld wordt duisterder nu Voldemorts macht zich steeds verder uitbreidt, ook op Hogwarts verandert de sfeer en zullen de leerlingen moeten beslissen aan welke kant ze staan. Los van alles wat er buiten de kasteelmuren gebeurt, hebben ze ook hun eigen machtsstrijd binnen de school, worden ze met hun eigen problemen geconfronteerd en is Voldemort wellicht niet eens het grootste gevaar dat hen te wachten staat…

Gryffindor • Lane • Robin • Rafael • Beater/Prefect • Danique • Justin • Keeper • Marjanne • Andreas • Demi • Brenn • Katrijn • Jordyn • Beater• Natas • Kyra • Chaser/Prefect • Cheryl • Arianna • Noa • •

Ravenclaw • Nomad • Marjanne • Roman • Keeper/Headboy • Natas • Noah • Katrijn • Cole • Marjanne • • Blythe • Chaser• Marjanne • Isabella • Danique • Jemina • Cheryl • Rhae • Natas • Elsie • Marjanne

Slytherin • Casper • Natas • Mosh • Seeker • Natas • Marcus • Beater • Noa • Thomas • Danique • Evan • Demi • Prudence • Katrijn • • Daphne • Natas • Zoya • Head girl • Marjanne • Nora • Cheryl

Hufflepuff • Lee • Chaser • Natas • Theo • Chaser/Prefect • Noa • Vinnie • Natas • • • Mavis • Beater • Marjanne • Rosalie • Danique • Tilly • Marjanne • Maddie • Katrijn • Novalie • Prefect •Danique

---

Every villain is a hero in his own mind.

Nomad Morphew

Nomad knikte. Dat was waar. 'Ik had gewoon - gehoopt dat het makkelijker zou gaan. Sneller. Dat ie wel klaar met me zou zijn na gisteravond.' Ieder ander zou dat wel zijn geweest, maar Lee niet.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

‘Bloedstatus vindt hij belangrijk. Of zijn ouders, in elk geval.’ Hij trok zijn schouders op. ‘Maar als je een halfbloed bent, is dat al een stuk beter.’ Hij stopte zijn handen in zijn zakken. Ondanks dat hij de waarheid nu grotendeels kende, deed dat niets af aan het holle gevoel in zijn borst. ‘Maar alle jongens van je afdeling dus hè?’ Daar praatte hij toch liever over dan zijn afwijzing. ‘En wilde geen van die sukkels met je daten?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Hij wordt al jaren getreiterd, hij heeft best een dikke huid.’ Er speelde een glimlachje om zijn lippen. ‘Hij bood zelfs mij z’n vriendschap aan, dus dan moet je wel een volhouwer zijn, hoor. Maar na wat er vanavond is gebeurd zie ik 'm niet heel snel weer naar je toe gaan.'

[ bericht aangepast op 14 sep 2021 - 22:45 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Elsie Bee

'Nee. Ik heb het een keer tegen Roman gezegd, maar die was heel ongemakkelijk en ik was ook niet heel erg verliefd op hem. En Cole reageerde eigenlijk een beetje net als jij.'

[ bericht aangepast op 14 sep 2021 - 22:49 ]

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Hoe bedoel je, Cole reageerde als ik?' onder brak Lee haar. 'Is hij gay?' Zijn ogen werden groot. Cole was een van zijn beste vrienden, waarom had hij hem dat nooit verteld!

[ bericht aangepast op 14 sep 2021 - 22:50 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Nomad Morphew

Hij schudde zijn hoofd. En dat was beter. Het zou hem moeten opluchten.
Maar in werkelijkheid deed het eigenlijk gewoon ontzettend veel pijn. Nomad had voor gisteren niet stilgestaan bij hoe het zou zijn als hij Lee niet meer zou zien. De ene helft van zijn vakantie had hij zin gehad om hem weer te zien, de andere helft van de vakantie had hij alleen maar nagedacht hoe hij zijn vriendschap moest verbreken. En nu was dat gebeurd, en realiseerde hij zich dat Lee hem écht met rust zou laten, voelde hij alleen maar een enorme leegte.
Omdat hij verliefd op Lee was.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Elsie Bee

Elsie grinnikte. 'Nee, nee, nee, hij reageerde dat hij me lief vond, maar dat hij niet hetzelfde voelde. Al was dat wel waarom ik het Nomad nooit verteld had. Ik dacht dat hij gay was.'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Zwijgend nam Casper een trek van zijn sigaret. Vanuit zijn ooghoeken keek hij opzij. Nomad keek verre van gelukkig. Moest hij wat zeggen? Ze waren geen vrienden, hij kon gewoon weglopen. Toch had Casper het gevoel dat hij een beetje verstoppertje met zichzelf aan het spelen was. Tegen jezelf en tegen iedereen die het maar horen wilde zeggen dat je niet aan vrienden deed, hield bepaalde gevoelens niet tegen.
      Niet wetend wat hij daarvan moest vinden, slenterde hij bij de jongen vandaan. Als vanzelf droegen zijn voeten hem naar de waterkant, waar hij op het gras neerzakte. Het was raar om hier zonder Sage te zitten. Hij stak een nieuwe sigaret op en slaakte een zucht terwijl hij naar de sterrenhemel staarde. Het koude briesje was niet onaangenaam.
      Zijn gedachten dwaalden af naar drie jaar geleden, naar hoe ruk hij zich had gevoeld toen Evan wegging. Naar hoe licht ontvlambaar hij was geweest, hoe labiel. Zelfs Nora had hij daarmee weggejaagd – iemand die hem wel tien kansen had gegeven. Die echt haar best had gedaan om een goede vriend te zijn. Hij slikte toen hij dacht aan dat moment in de eetzaal, aan de kutopmerkingen over zijn moeder. De razernij, de schaamte die door zijn lichaam woedden. Hij zag zichzelf de zaal uitstormen, hoorde die zachte bezorgde stem en…
      Hij kneep zijn ogen dicht.
      Zo zag haar wereld er nu uit. Pikdonker.
      Hij vloekte.
      Meer dn twee jaar lang had hij gedaan alsof het hem niks kon schelen, alsof níks hem kon schelen. Maar haar nu zien, met die doodse ogen, vertrouwend op de aanwijzingen van een uil. Man – hij kon bij hoog en laag beweren dat hij geen hart had, dat het hem geen moer deed, maar dat was één grote leugen. Hij voelde zich wél teringschuldig en het deed hem wel wat.
      En hoe kon hij ooit weer een vriendschap met iemand aangaan als zijn vorige ertoe geleid had dat hij iemands leven had verwoest? Dat kon niet.
      Straks was Nomad de volgende, of Noah, of Lee.
      Ze konden maar beter uit zijn buurt blijven.

[ bericht aangepast op 15 sep 2021 - 11:54 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Nomad Morphew

Hij had niet verwacht een lichte vorm van teleurstelling te voelen toen Casper wegliep. Hun gesprek was beter verlopen dan hij had verwacht en hoewel hij zelf ook gestopt was met praten, had hij nog best even van wat gezelschap willen genieten. Zijn alternatief was om naar de slaapzaal van zijn afdeling te gaan, maar slapen zou hem toch niet lukken - dat zou alleen maar piekeren betekenen. Bovendien zou Roman hem waarschijnlijk ook opzoeken en daar had hij echt geen behoefte aan.
Hij wist dat hij Roman één dezer dagen weer onder ogen moest komen. Hij zou het niet snel hardop zeggen, maar hij koesterde hun vriendschap enorm. Het had zijn tijd op Zweinstein enorm veel beter gemaakt en zeker nu zijn vriendschap met Lee verbroken was, kon hij de afleiding wel gebruiken.
Maar niet vanavond. Want Roman nu zien zou gaan afleiding zijn, maar zou hem juist met zijn neus op de feiten drukken. En daar was hij niet aan toe.
Hij ging staan en veegde even met zijn hand over zijn broek om het beetje zand dat op het muurtje had gelegen, ervan af te vegen. Zijn blik ging ondertussen het donker in. Inmiddels was hij daar wat aan gewend geraakt en kon hij verschillende contouren ontwaren. Het meer was dichtbij - hij had Casper erheen zien lopen. Zou hij daar weer naartoe gegaan zijn? Zou Casper, net als Nomad, het meer gebruiken als plek om na te denken? Het kabbelende water deed Nomad altijd wel goed, zelfs op zijn minste momenten. En de gedachte dat hij, als hij het écht allemaal niet meer zag zitten, gewoon het meer kon inlopen en niet meer boven zou komen, kalmeerde hem vaak.
Hij overwoog het nooit écht. Maar het feit dat hij die keuze had - dat hielp.
Zijn hand greep naar het pakje sigaretten in zijn zak. Hij kon er prima nog eentje opsteken. Daarna volgde hij het pad dat Casper ook had gevolgd.
Het verbaasde hem niet dat hij de jongen inderdaad aan de waterrand zag zitten. Nomad wist eigenlijk niet zo goed waarom hij weer achter hem aan was gegaan. Ten slotte was hij eerder deze avond nog kwaad geweest. Maar iets aan Casper kalmeerde hem. Hij had woorden tegen hem uitgesproken die hij nog nooit in zijn hele leven had durven uitspreken - over zijn pa, over Lee. Hoe Casper het uitlokte, wist Nomad niet, maar hij voelde zich op een bepaalde manier vertrouwd bij de jongen. Op een andere manier als bij Roman, voor wie hij door het vuur zou gaan - maar die bepaalde dingen van zijn leven niet mocht weten, omdat dat gevaarlijk zou zijn. Omdat Roman ook voor hém door het vuur zou gaan - en als híj zou weten wat Nomad had doorstaan de afgelopen zomer, dan zou hij het zéker niet laten rusten. En - Nomad durfde het niet echt aan zichzelf toe te geven, maar hij wist diep vanbinnen wel dat het waar was - hun ouders stonden pal tegenover elkaar. Als Roman zou weten dat Nomad's vader bijna de rechterhand was van Hij-Die-Niet-Genoemd-Mag-Worden, dan was het klaar.
Bij Casper was hij daar niet bang voor. Hij had niet het idee dat Casper überhaupt een kant koos, en daardoor ook dat het hem weinig kon schelen wie je familie was. En dat was toch wel een verademing.
'Denk je dat die fles hier nog ergens met een drupje drank rondslingert?' vroeg Nomad. Hij had het idee dat Casper ook in gedachten was geweest, want hij had niet gereageerd op zijn voetstappen.

[ bericht aangepast op 15 sep 2021 - 19:01 ]

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Lee staarde haar aan. ‘Hè? Nomad… gay?’
      Hij had het gehoopt. Heel erg hard. Had hij het ook echt gedácht? Het had hem om de een of andere reden niet onmogelijk geleken. Maar om zoiets uit de mond van Elsie te horen… Nee, dat had hij absoluut niet verwacht.
      ‘Waarom dacht je dat? En – en denk je dat nu niet meer?’
      Zijn hart bonkte in zijn keel. Wat als ze een goede reden had om dat te denken? Maar – waarom zou Nomad hem dan een flíkker hebben genoemd? Dat… dat zei je toch niet over jezelf?
      Nee – Elsie moest er naast zitten. En toch… toch kriebelde zijn buik bij de gedachte dat het meisje misschien gelijk had. Misschien, heel misschien had ze wel een ontzettend goede reden om dat te denken.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Er rare vlaag warmte trok door zijn borstkas toen Nomad naast hem kwam zitten.
      Helemaal vrijwillig.
      Hij verborg zijn ongemak achter een scheve grijns. ‘Daar komen we dan zo achter. Accio fles whiskey.’
      Niet heel veel later vloog er een fles op hen af, die Casper maar net kon tegenhouden voor hij tegen zijn kop knalde.
      Het was niet de fles van gisteren – deze zat nog goed vol.
      ‘Iemand zal wel niet blij met ons zijn,’ grinnikte hij. 'Maar top dat ze het voor ons naar binnen hebben gesmokkeld.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Nomad Morphew

Nomad keek enigszins verbaasd naar de fles. 'Misschien zit er wel gif in,' suggereerde hij - het was niet onmogelijk. Hij zag zijn vader daar wel toe in staat, als hij wist wat Nomad met de jongen naast hem had besproken. 'Probeer jij maar eerst uit.' Hij grijnsde.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Elsie Bee

'Oh, nou, ik weet het niet zeker, natuurlijk. Maar hij heeft nooit echt interesse in meisjes. En niet op dezelfde manier als Roman, die zich altijd een beetje raar gaat gedragen als hij bij meisjes is, maar gewoon op een manier dat meisjes hem gewoon écht niet interesseren. Ik dacht eigenlijk dat ie vorig jaar een beetje verliefd was op jou, want hij was altijd bij iedereen chagrijnig, zelfs bij Roman lachte hij niet vaak, maar bij jou moest hij best wel vaak lachen. En dat is wel uniek, zo vaak lacht hij niet. Dus toen heb ik maar mijn best gedaan om over hem heen te komen - en toen eh, toen werd ik verliefd op jou.' Ze lachte even verlegen. 'Maar ja, van jou wíst ik natuurlijk wel dat je gay was...' Maar hij had haar wel aandacht gegeven, en dat had haar verliefdheid gevoed. Zo erg dat ze zichzelf zelfs had overtuigd dat hij misschien wel op beide geslachten viel.

[ bericht aangepast op 15 sep 2021 - 19:48 ]

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Casper grinnikte en draaide de dop eraf.
      ‘Mijn begrafenis is toch het goedkoopst.’ Hij nam een slok. ‘Hij smaakt best. Is het risico waard, zou ik zeggen.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Nomad Morphew

'Mijn pa zou waarschijnlijk dansen op mijn graf tijdens mijn begrafenis,' zei Nomad spottend. 'Wie zouden er naar jouw begrafenis komen?'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain