[RPG • 0] Hogwarts • The Final Year | Speeltopic 11 - Speeltopics

Het verhaal speelt zich af gedurende Harry Potter and the Half Blood Prince, dus het zesde jaar van Harry Potter. Onze personages zitten een jaar hoger: in hun laatste jaar. De wereld wordt duisterder nu Voldemorts macht zich steeds verder uitbreidt, ook op Hogwarts verandert de sfeer en zullen de leerlingen moeten beslissen aan welke kant ze staan. Los van alles wat er buiten de kasteelmuren gebeurt, hebben ze ook hun eigen machtsstrijd binnen de school, worden ze met hun eigen problemen geconfronteerd en is Voldemort wellicht niet eens het grootste gevaar dat hen te wachten staat…

Gryffindor • Aleksi • Natas • Rafael • Beater/Prefect • Danique • Justin • Keeper • Marjanne • Andreas • Demi • • Jordyn • Beater• Natas • Vivienne • Demi • • •

Ravenclaw • Nomad • Marjanne • Roman • Keeper/Headboy • Natas • Noah • Katrijn • Cole • Marjanne • Jeremy • Natas • Blythe • Chaser• Marjanne • Isabella • Danique • Rhae • Natas • Elsie • Marjanne •

Slytherin • Casper • Natas • Mosh • Seeker • Natas • Thomas • Danique • Evan • Demi • • Prudence • Katrijn • Daphne • Natas • Zoya • Head girl • Marjanne • Melody • Danique • Faye • Marjanne

Hufflepuff • Lee • Chaser • Natas • Vinnie • Natas • Feliks • Danique • • • Mavis • Beater • Marjanne • Rosalie • Danique • Tilly • Marjanne • Maddie • Katrijn • Novalie • Prefect •Danique

[ bericht aangepast op 11 nov 2021 - 9:41 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Nomad Morphew

‘Hé, ik vertel steeds van alles over mezelf, jij mag ook wel eens wat over jezelf vertellen.’ Hij gaf de jongen een klein duwtje.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Casper trok zijn benen op en rustte met zijn elleboog tegen zijn knieën. ‘Ik heb daar gewoon geen behoefte aan.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Nomad Morphew

‘Zelf weten.’ Nomad haalde zijn schouders op. Alsof het hem niet kon schelen - ook al voelde hij toch een kleine steek in zijn maag. Hij was nog nooit zo open tegen iemand geweest en het voelde toch wel onprettig dat het andersom niet gebeurde.
Ze zaten een tijdje stilzwijgend naast elkaar op de steen. Nomad vond stiltes meestal niet vervelend, maar er hing nu een spanning die hij onaangenaam vond. Zeker omdat zijn gedachten weer gleden naar de kus tussen Lee en Casper.
Hij stond op. ‘Ik ga tukken.’
Hij nam afscheid van Casper met een ‘Trusten’ en liep toen terug naar de hoofdingang.
Hij had zich nog niet eerder ongemakkelijk bij Casper gevoeld en vond het maar niets. Toch schoten de woorden door zijn hoofd.
Ik werd iets te nieuwsgierig naar hoe het zou zijn om te zoenen.
En hij had Lee gekozen. En Lee was erop ingegaan. Zou hij nu alweer iemand anders leuk vinden? Nomad wist dat Lee snel verliefd werd, maar had niet verwacht dat het zó snel zou gaan.
Bij de ingang was het een stuk rustiger dan toen hij was vertrokken. Toen hij naar binnen liep, zag hij dat veel leerlingen het voor gezien hielden deze avond en richting hun leerlingenkamers gingen. Hij voelde er weinig voor om met de rest mee te lopen, die geanimeerd aan het praten waren over de avond. Daarom liep hij toch nog de andere kant op, richting de lokalen. Daar zou hij vast niemand tegenkomen. Het was een omweg, maar dat had hij er nu wel voor over.
Toen hij een hand door zijn haren haalde, besefte hij dat dat nog steeds groen was. Hij hoopte maar dat het niet lang zou duren voor die spreuk uitgewerkt was, want hij had weinig zin om morgen een groene haardos in de spiegel te zien - naast kleine ogen en een lijkbleek gezicht, want hij ging er niet vanuit dat hij zich morgen goed zou voelen.
Terwijl hij door de verlaten gangen liep, merkte hij pas hoe moe hij was. Hij had wat hoofdpijn gekregen en hij voelde zich leeg - wat niet gek was als je twee keer had overgegeven, maar enfin.
Hij probeerde alle gedachten over Casper en Lee, Roman’s afkeuring en Stuppy de huiself uit zijn gedachten te bannen door aan iets anders te denken - knalpoker (maar dat deed hij vaak met Roman). Gitaar spelen (maar dat herinnerde hem alleen maar aan Lee). Zijn vakken van morgen? Wat voor vakken had hij, misschien moest hij zich dat proberen te herinneren, zodat zijn gedachten niet afgeleid zouden worden. En dan vooral niet aan Toverdranken, want daar zat hij naast...
Lee.
Nomad’s hart maakte een sprongetje en hij wist dat hij zijn eerste verbazing niet had kunnen onderdrukken toen hij de jongen opeens een paar meter verderop om de hoek zag komen. Hij slikte toen hun blikken elkaar ontmoetten. Het voelde alsof hij een baksteen in zijn maag had, terwijl die inmiddels toch wel flink geleegd was. Voor een milliseconde wilde Nomad de jongen begroeten - een lach op zijn gezicht zien, een sprankeling in zijn ogen herkennen - maar daarna draaide hij zich om en liep hij de andere kant op. Hij had Stuppy dan wel geïnstrueerd om hem vanavond niet langer in de gaten te houden, maar hij kon niet met zekerheid zeggen dat er niemand anders hem volgde. Bovendien moest hij zich voorhouden dat het beter was dat Lee hem haatte nu, zodat hij in ieder geval afstand zou houden.
Maar het voelde niet beter. Het voelde helemaal niet beter.
Hij liep uiteindelijk in stilte terug naar de Ravenklauwtoren. Het was nog redelijk druk bij de ingang, maar hij liep stilletjes met de menigte naar binnen en ging in één keer door naar zijn slaapzaal. Hij zag dat Roman al in het bed naast de zijne lag. Hij had wel door dat de jongen nog niet sliep, maar voelde weinig behoefte om hem aan te spreken. Hij wilde gewoon slapen - en het liefst heel lang niet meer wakker worden.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Rafaël
Rafaël kroop voor Jordyn het portretgat uit. Hij schudde grijnzend zijn hoofd bij haar opmerking. Een hand kon hij nog wel hebben en als in een soort protest pakte hij de hand van Jordyn vast. “Ik zal er toch een keer aan moeten wennen he. En liever met jou dan Miss griezel.”

---

It's never gonna happen, Guys.

Ze mocht Raf dan wel plagen om zijn groenigheid, maar het was niet alsof ze zelf ooit met iemand hand in hand had gelopen en helemaal comfortabel was het dan ook niet. Wat ze natuurlijk niet aan hem ging toegeven, dus ze negeerde de drang om haar hand los te trekken.
      ‘En hoe zit het dan met Miss Perfect?’
      Een deel van haar wilde helemaal niet weten hoe het tussen die twee ging, maar Raf was haar beste vriend. Hij moest over zulke dingen met haar kunnen praten, ook al kon zij Blythe niet uitstaan.
      ‘Is je eerste date een beetje bevallen?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Op Ilvermorny spelen ze Quodpot,' begon Evan. 'Daar speel je met een explosieve bal die naar de andere kant van het veld moet. Er is geen snitch in dat spel, maar verder lijkt het wel op Quidditch.' Evan gooide het glas achterover en zette het lege glas vervolgens op tafel.
      'De Quod ontploft alleen als hij te lang in het spel is, dus er zit wat tijdsdruk achter.' Hij moest even denken aan een van de weinige keren dat de bal hem bijna ontplofte, hij kreeg hem net op tijd in het doel. Dat was wel zenuwslopend.
      'Die wedjes zijn vast alleen leuk als het juiste team wint, anders ben je al je geld kwijt.' Hij haalde zijn wenkbrauwen even op. Gokken was een gevaarlijk iets, vooral als het om minder onschuldige dingen ging als Quidditch.
      'Kom anders kijken bij de try-outs van de week, dan weet je of het een gokje waard is, zodra het seizoen start.' Knipoogde hij naar de jongen terwijl hij opstond. 'Bedankt voor het drankje, ik ga pitten.'

---

- thank you for existing -

Tegen ieder ander zou hij gezegd hebben dat het prima was, dat hij best een leuke avond had gehad. Maar dit was Jordyn, en daar kon hij gewoon eerlijk tegen zijn. “Wisselend,” gaf hij toe. Hij aarzelde even. “Ik denk dat ik er meer van had verwacht.”

---

It's never gonna happen, Guys.

Thomas keek een beetje beteuterd in zijn glas. Zo ver voor een drinking buddy. Morgen toch maar weer Marcus vragen. Met een zucht keek hij in zijn glas. De avond was nog jong en Thomas vond het veel te vroeg om naar bed te gaan. Met een zucht gooide hij het brandende goedje in een keer achterover in zijn keel en besloot zich toch nog maar even naar het feest te begeven. Wie weet had Daphne nog iets leuks beleefd. Thomas hoopte het.
      Eenmaal terug in de zaal, met gelukkig wat meer drank achter zijn kiezen, zocht hij naar Daphne op de dansvloer. Zijn oog viel echter op een roodharig meisje dat zijn richting uit kwam en dat hij eigenlijk al popelde om te spreken van ver voor de zomervakantie. Voor hij echter ook maar een woord tegen Isabella kon zeggen, werd ze door Mosh uit de menigte getrokken. Het was misschien ook maar beter ook als mensen hen niet samen zagen, dus verdween hij terug in de menigte. Al verloor hij Isabella voor geen seconde uit het oog.
      Zodra hij door had dat Isabella zich niet comfortabel voelde bij Mosh had hij binnen twee seconden zijn toverstok in zijn handen. Niet jouw probleem meer, las hij zichzelf de les, waarmee hij de jeuk verbeet om Mosh te vervloeken. Ooit, ooit had hij een afspraak met Isabella hierover gehad, dat hij haar zou beschermen. Maar ze had het zelf verneukt. Zij had hun deal verpest! Een oude woede sidderde onder zijn huid, die Thomas maar lastig onder controle kreeg. Ondanks dat de deal verbroken was, bleven Thomas zijn ogen argwanend de handelingen van Mosh volgen. Zodra Mosh zijn handen liet zakken, wat zeer tegen Isabella het verkeerde been aanstootte, hief hij toch zijn toverstok. Die Mosh mocht niet nu al het voorwerk van zijn wraak doen, zodat het minder zoet zou smaken. Isabella was van hem.
      Voor Thomas echter een goed gerichte spreuk kon uitspreken, kwam er een nogal nietszeggend kereltje tussen. Verbaasd liet Thomas zijn stok zakken en keek toe hoe opeens een naakt speenvarkentje de zaal uitrende, met Isabella erachteraan. Interessant.... Thomas liet zijn ogen voor de laatste keer over Mosh glijden en haalde even een mondhoek op. Lucky bastard.

[ bericht aangepast op 9 nov 2021 - 16:28 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Ze keek Vinnie naast haar. Ze toverde een glimlach tevoorschijn en knikte de jongen even kort toe. “Ik zie hem morgen wel terug. Slaap lekker,” zei ze zachtjes. Ze ging zelf ook maar naar terug naar de Ravenclawtoren. Het feestje was wel mooi geweest voor vandaag en ze had geen zin in nog meer gedoe. Daarnaast moest ze morgen gewoon het tweede uur beginnen. Als ze dan toch een beetje fit wilde zijn, moest ze het niet te laat maken.
      Terwijl ze terugliep naar de trappenhal kwam ze langs de buitendeur. Voor een moment aarzelde ze. Een frisse neus zou vast goed doen, dan kon ze alles van vanavond een beetje loslaten. Na een keer diep adem gehaald te hebben, liep ze het binnenplein van de school op. Doordat ze zo druk was geweest met Vinnie had ze nog geen tijd genomen om stil erbij te staan wat er nu eigenlijk gebeurd was. Mosh was gewoon veel te ver gegaan. Daar ging hun afspraak om aardig tegen elkaar te doen. Was dit zijn insteek geweest vanaf het begin? Had hij zich gewoon aan haar willen vergrijpen? Isabella kreeg het ijskoud bij het idee.
      ”We zijn geen oude hobby’s aan het oppakken toch?” Isabella voelde direct de kriebels over haar huid lopen. Angstig keek ze om zich heen, op zoek naar waar de stem vandaan kwam. Haar maag draaide een keer om toen ze het puntje van zijn sigaret ving onder de boom. Ergens wilde Isabella heel hard omdraaien en keihard wegrennen, maar het leek alsof haar spieren die opdracht niet meer begrepen. Machteloos keek ze toe hoe de blonde jongen met halve grijns en al vanuit de schaduwen tevoorschijn kwam. Als ze gezien had dat hij op het bankje onder de boom had gezeten, had ze wel direct rechtsomkeer gemaakt. “Want als we dat gaan doen, maak ik er ook graag gebruik van.”
      Isabella keek met grote ogen op naar Thomas voor haar. Zo van de buitenkant zag hij er gewoon uit als de typische, leuke jongen. Isabella wist echter maar al te goed hoe ver hij bereid was te gaan en hoe gevaarlijk hij was. Alleen bij het zien van zijn gezicht sidderde ze nog steeds na. Maar er is ook een einde aan gekomen! Vorig schooljaar!. “J-je mag niet met me praten!” zei ze veel dapperder dan ze zich voelde. Ze kromp lichtelijk in elkaar doordat ze veel luider praatte dan ze van zichzelf gewend was.Hij mocht niet met haar praten. Dat was afgesproken, vorig jaar. Haar ouders waren erbij geweest en de docenten. Hij had een officiële waarschuwing gekregen! Als hij niet zou stoppen, dan zouden ze hem van school sturen. Er mocht geen contact tussen hen bestaan.
      De jongen grinnikte echter. ”Ah, Isa. Je dacht toch niet dat het hiermee nu klaar was?” Isabella voelde hoe zijn hand haar kin zachtjes omsloot, een gebaar dat haar liet rillen tot in haar tenen. Ze keek toe hoe hij de rook van zijn peuk via zijn rechtermondhoek uitblies en daarna zijn peuk weg schoot. Haastig trok ze haar kin uit zijn greep. Kom op, Isa! Isabella greep zichzelf bij elkaar en stak ietwat arrogant haar neus in de lucht. “Jawel. Dit is klaar. En anders stap ik nu direct naar Banning en laat je nu al terug naar huis sturen.” Loop weg, Isa. Loop weg. Ze keek hem nog even boos aan en zette toen een stap van hem weg. Haastig draaide ze zich om en probeerde niet te doen alsof ze eigenlijk keihard van deze plek wilde wegrennen. Ze haalde al bijna opgelucht adem, toen ze een hand om haar pols voelde. Voor ze het wist stond ze met haar rug tegen de boom aan en voelde ze een paar vingers haar kin stevig omklemmen. Een paar keer hapte ze naar adem, terwijl ze haar handen angstvallig om zijn hand klemde. Echter hoe ze ook probeerde de klem om haar nek los te krijgen, Thomas grip was te sterk. “Thomas, alsjeblieft,” smeekte ze hem, terwijl ze tegelijkertijd naar adem probeerde te happen.

---

It's never gonna happen, Guys.

Voor een moment verstevigde hij zijn grip op Isabella haar nek, gewoon om haar even te kwellen. Maar uiteindelijk liet hij zijn greep iets verslappen, al voelde Thomas de woede nog steeds door zijn lichaam razen. Hoe durfde ze hem te bedreigen?! Zíj was degene die hun deal had gebroken. “Zeg nooit meer tegen me dat je naar een docent stapt. Als het jouw schuld is dat ik van school gestuurd wordt, zoek ik je alsnog op en vermoord je zus op de meest langzame dreuzelmanier en lever haar in stukjes bij je aan. Duidelijk?”
      Thomas hoorde Isabella bevestigend piepen onder zijn handen, waardoor Thomas iets de rust terug voelde komen. Kalm, Thomas, maande hij zichzelf. Woede had nooit iets goeds gebracht, dan maakte je te snelle beslissingen. De controle lag bij hem. Thomas liet Isabella zakken, waardoor ze zelf op de grond kon staan. Hij vertrouwde erop dat ze nu niet zomaar van hem weg zou lopen. Hij temperde zijn blik en keek naar het roodharige meisje voor hem met een halve glimlach.
      Hij liet zijn hand glijden van haar nek naar haar wang, dwong Isabella naar hem op te kijken en leunde iets dichter met zijn gezicht naar de hare, wetende dat Isabella een hekel had aan aanrakingen. In het weinige licht hier op de binnenplaats kon hij net haar grasgroene ogen net zien, de angst erin en de machteloosheid waarmee ze naar hem opkeek. Het gaf hem een enorme rush die blik, het feit dat hij blijkbaar nog altijd de macht over haar had. “Ik ben nogal teleurgesteld in je, Isabella,” zei hij zachtjes. “Je hebt onze afspraak verbroken.”

[ bericht aangepast op 9 nov 2021 - 17:03 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Teleurgesteld. Isabella voelde een enorme knauw in haar maag bij dat woord. Tranen sprongen direct aan de rand van haar ogen. Ze wilde niemand teleurstellen. Kleintjes keek ze op naar de blonde jongen voor haar. Ze wist dat ze hem te kort had gedaan, maar het was zo makkelijk geweest als ze nu gewoon had kunnen weglopen. Waarschijnlijk te makkelijk, te naïef. Het idee was zo fijn grweesr, zo fijn als ze eindelijk, EINDELIJK, van Thomas verlost was. Ze begreep nu dat het niets meer dan een mooie droom was geweest. “Het spijt me,” piepte ze. “Ik kon er niets aan doen… Ze hadden me betrapt… Ik... “ Thomas maande haar tot stilte en Isabella gehoorzaamde meteen, ze wist wel beter dan hem tegen te spreken. “Ik weet het, maar je had mij er buiten kunnen laten. Je hebt gesproken over onze deal, mij in je val meegenomen. Dat had niet gehoeven. Nu zit ik met het probleem van een officiële waarschuwing, Isa. En ik was niet van plan in mijn laatste jaar van school gestuurd te worden.”
      De toon in Thomas stem was donker. Isabella wist al wat er ging gebeuren. Ze had het al zo vaak gezien, hij had haar laten kijken wat hij deed met mensen die zijn deals verbraken. En zij had het misschien nog wel erger verpest dan de rest.
      Isabella schudde wanhopig haar hoofd, terwijl de afdruk van Thomas hand nog steeds leek te branden. “Het spijt me,” piepte ze nogmaals. Thomas gleed even met de achterkant van zijn hand langs haar wang heen, een gebaar dat Isabella van top tot teen liet rillen. “Je weet dat ik dit niet zomaar kan vergeten he?” Isabella voelde een golf van angst door haar lichaam trekken. Was hij het maar vergeten. Had hij zich er maar gewoon bij neergelegd, maar Isa begreep ook wel dat dat valse hoop was geweest.

[ bericht aangepast op 9 nov 2021 - 17:06 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

De angst in haar ogen en stem stelde zijn wraakgevoelens tevreden. Hij had de perfecte straf voor het meisje bedacht. Eentje waar hij zelf waarschijnlijk een ook nog een beetje lol aan zou beleven. Hij liet even een donkere blik over het meisje glijden. Als ze nu gewoon haar mond gehouden had dan was er niets aan de hand geweest.
      Hij was zeker teleurgesteld in haar, hun samenwerking was perfect geweest. En zij had dat kapot gemaakt. Hun deal verbroken. Iets wat hij absoluut niet kon hebben. Thomas voelde woede opnieuw opkomen en voor even sloot hij zijn ogen om het gevoel onder controle te krijgen. Toen hij weer keek, zag hij Isa hem nog altijd afwachtend kijken. Hij trok een halve grijns op. “Maak het niet te gezellig met die jongens, Isa,” greep hij terug op wat hij eerder zei. “Je bent vanaf nu van mij en ik wil alles.” Hij trok Isabella tegen zich aan en liet zijn hand langs haar zij naar haar billen lopen. “Elk klein stukje huid. De eerste keer dat iemand deze lijn overgaat.” Thomas liet zijn hand verder lopen over de binnenkant van haar been. “Dat is wat ik als compensatie wil voor het feit dat je onze deal verbroken hebt,” fluisterde hij in haar oor.

---

It's never gonna happen, Guys.

Ze schudde heftig haar hoofd. Isabella moest de tranen onderdrukken, ze wilde niet dat Thomas het zag. Nee! Nee alles behalve dat! Ze zag in zijn ogen dat hij dat ook wist, dat dat precies de reden was dat hij erom vroeg. “Je weet best dat je gestraft moet worden, Isabella.” Het meisje wendde haar ogen van hem af. Ze was het niet met hem eens. Het was zijn schuld dat ze zo diep in de problemen zat, zijn schuld dat ze dingen had gedaan waar ze absoluut niet achter stond. Maar dat durfde ze niet tegen hem te zeggen. Het zou Thomas alleen maar razender maken.
      Toen ze Thomas hand over haar zij voelde gaan, kon ze een kreetje van angst niet onderdrukken. Ze hoorde Thomas grinnikten. “Rustig maar, ik zal niet open en bloot hier je pakken. Ik heb geduld.” Isabella voelde hoe hij haar gezicht naar hem toe draaide. Ze moest wel naar hem opkijken, naar de nare glimlach op zijn gezicht. “Fijn dat we even gepraat hebben.” Voor Isabella door had wat Thomas deed, voelde ze al zijn lippen bovenop die van haar. Isabella bevroor volledig, maar voor ze goed en wel doorhad wat er gebeurde, had hij haar al los gelaten. “Weltrusten schoonheid.”
      ”S-s-slaap lekker, Thomas.” Pas toen ze het terug had gezegd, liet de jongen haar los en liep zonder verder nog iets te zeggen het donker van de nacht in.

---

It's never gonna happen, Guys.

Ietwat verrast keek ze hem aan. Ze hadden gezoend — dat was al meer dan waar de meesten blij mee zouden zijn, en meer dan Justin had gepresteerd, voor zover zij wist — dus ze was wel benieuwd wat hij dan verwacht had. In plaats van plagerig te vragen of hij dan verwacht had dat ze op een knie zou gaan, bleef haar gezicht serieus. ‘Wat had je verwacht? Of gehoopt?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij haalde zijn schouders op. “Dat het gezellig zou zijn? Samen konden lachen?” Hij keek even naar Jordyn naast hem, blij dat ze de toon van het gesprek serieus hield. Hij wist namelijk niet zo goed wat hij nu fout had gedaan deze avond en was er nogal onzeker over, omdat dit zijn allereerste date ever was geweest. “Normaal is het wel altijd gezellig enzo, maar vanavond was anders. Er hing een beetje vervelende spanning tussen ons. Ik heb geprobeerd een beetje de sfeer te verlichten, uiteindelijk de spanning tussen ons te verbreken met een zoen. En dan krijg ik ineens het verwijt dat ik dat niet mag doen, omdat blijkbaar Novalie een crush op me heeft.” De frustratie die hij eerder die avond had gevoeld kwam weer omhoog. Het was een flinke domper op hun date geweest en hoewel ze het daarna nog wel gezellig hadden gehad, was het toch een beetje anders.
      ”Ik had het gewoon gezelliger verwacht, meer lol ofzo. Wat ik een beetje met jou heb op een feestje.”

---

It's never gonna happen, Guys.