[RPG • 0] Hogwarts • The Final Year • Prequel || 1 - Speeltopics

Gryffindor • Aleksi • Natas • Rafael • Beater/Prefect • Danique • Justin • Keeper • Marjanne • Andreas • Demi • • Jordyn • Beater• Natas • Vivienne • Demi • Josephine • Demi • Ivana • Natas • Elena • Marjanne

Ravenclaw • Nomad • Marjanne • Roman • Keeper/Headboy • Natas • Noah • Katrijn • Cole • Marjanne • Jeremy • Natas • Blythe • Chaser• Marjanne • Isabella • Danique • Rhae • Natas • Elsie • Marjanne •

Slytherin • Casper • Natas • Mosh • Seeker • Natas • Thomas • Danique • Evan • Demi • • Prudence • Katrijn • Daphne • Natas • Zoya • Head girl • Marjanne • Melody • Danique • Faye • Marjanne

Hufflepuff • Lee • Chaser • Natas • Vinnie • Natas • Feliks • Danique • Sefu • Marjanne • • Mavis • Beater • Marjanne • Rosalie • Danique • Tilly • Marjanne • Maddie • Katrijn • Novalie • Prefect •Danique

[ bericht aangepast op 23 dec 2021 - 22:01 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Rosalie aarzelde. Aan de ene kant wilde ze graag wel ingaan op zijn uitnodiging, aan de andere kant zat ze met Casper. Ze keek even naar de jongen in de auto, wist dat hij niet goed op nieuwe mensen reageerde. Hij was echter nu ook chagrijnig op haar. Dus eigenlijk wist ze niet zo goed waar ze nu goed aan deed. Zelf vond ze het super leuk nieuwe mensen te leren kennen en deze Mikhail was interessant. Daarnaast als ze daar die Feliks een plezier mee kon doen.
      "Natuurlijk," zei ze naar waarheid. "Alleen.. Uhm.. Moment." Rosalie liep langs de deur en leunde voorover de auto in. Ze zette haar handen onder haar hoofd, terwijl je naar Casper keek. "Vind je het erg als Feliks hier komt zitten? Hij is blijkbaar net zo dol op draken als jij." Misschien was het ook wel goed als Feliks hier zou komen zitten. Het zou super leuk voor Casper zijn als hij een nieuwe vriend kon maken.

[ bericht aangepast op 1 jan 2022 - 19:21 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Casper staarde haar ongelovig aan. ‘Of ik het érg vindt?’ herhaalde hij minachtend. ‘Wat denk je, dat je m’n handje moet vasthouden ofzo? Tyf op man. Hoe verder je weg zit, hoe beter.’
      Hij haatte het hoe ze nu opeens tegen hem deed. Alsof hij een of andere gehandicapte was die begeleid moest worden. Stuurs draaide hij zijn gezicht van haar weg. Vanuit zijn ooghoeken zag hij dat Mikhail bij haar op de achterbank schoof. Hij hoorde hem grinniken.
      ‘Die knul is allergisch voor complimenten zeker? Of ze nou voor hem of voor jou zijn, het schiet sowieso in het verkeerde keelgat.’
      Casper klemde zijn kiezen op elkaar. Hij had zin om die lul een klap voor z’n kanis te geven.
      ‘Nou, ga zitten,’ sneerde hij naar de jongen die nog weifelend in de deuropening stond. ‘Dan kunnen we eindelijk weg.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Rosalie had zijn sneer niet verwacht en keek hem nogal ongelovig aan. Ze wist dat Casper wel eens lelijk uit de hoek kon komen, maar dit had ze ook weer niet verdiend. "Nou het spijt me, meneer," beet ze hem toe. "Dat ik aan mijn partner vraag, met wie ik deze opdracht heb gewonnen of hij het erg vindt dat iemand anders naast hem kom zitten. Ik had verwacht dat je het misschien wel leuk vond om dit samen met mij te doen, vandaar dat ik het vroeg. Maar bedankt dat je het even duidelijk heb gemaakt dat dat dus niet het geval is." Ze kwam overeind en ging naast Mikhail op de achterbank zitten. Haar humeur was als het weer omgeslagen en opeens had ze geen eens meer zin in deze reis. Na zoveel maanden moeite te hebben gedaan voor Casper om samen die reis te winnen, kreeg ze dit. "Allergisch voor mensen die aardig tegen hem doen, kun je beter zeggen," haakte ze chagrijnig op Mikhail in. Ze ging zitten en sloeg nors haar armen over elkaar.
      Toen Casper de jongen voor de deur afblafte, keek ze even naar het bange jongetje wat voor de deur stond. Meteen zakte haar bui weer en voelde ze vooral medelijden opkomen voor de verlegen jongen buiten de auto. "Kom maar zitten hoor. Hij blaft wel, maar bijt niet." Ze schonk Feliks een vriendelijke glimlach.

[ bericht aangepast op 1 jan 2022 - 22:54 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

---

---

Het meisje in de auto lachte zo lief tegen hem dat hij wel aarzelend in durfde te stappen. Voorzichtig ging hij zitten op zijn plek, ervoor zorgend dat hij zo ver mogelijk van zijn buurman zat en trok de deur van de auto achter hem dicht. Even keek hij verlegen over de zitting van de bank naar het meisje achter hem. Hij had het eigenlijk niet zo prettig gevonden dat Mikhail hem gebruikte om naast het meisje te zitten, dat had hij zelf ook wel graag gewild, maar voorin in de auto zitten had ook zo zijn voordelen. "Ik hoop dat we een.. Uhm... shotlandskiy zwarte kop zien" zei hij zachtjes. Hij voelde een blos naar zijn wangen stijgen. Hij had de afgelopen weken heel hard op zijn Engels geoefend, maar het was nog niet vlekkeloos. "Er zijn een... paar in het park? Ieder op zijn eigen -uhm- Territoriya. Ze zijn namelijk best... agressivnyy. Ze doen paarse ogen hebben. Dat is waarom ik ze leuk vindt." Feliks zenuwen om met het meisje achter hem te praten, zorgde ervoor dat hij continu naar Engelse woorden aan het zoeken was. Hoewel hij hard geleerd had om de basis en een paar feitjes in het Engels te kunnen vertellen - hij hoopte dat het een goede indruk maakte - was het toch echt moeilijk als er iemand naast je zat.

[ bericht aangepast op 1 jan 2022 - 23:46 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Nomad Morphew

'Waarschijnlijk ga ik op het ministerie werken,' zei Nomad schouderophalend. Hij vond 'toekomst' nooit echt een prettig gespreksonderwerp, en zeker zijn eigen niet. 'Jij dan?' deed hij een poging om het dan ook niet over zichzelf te moeten hebben.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

"Klaar voor?" vroeg hij grijnzend. Rafaël pakte de bal beter beet. Hij betoverde de tennisbal, zodat de bal zweefde en sloeg daarna met zijn knuppel de bal zo hard mogelijk in de richting van de zwevende ringen. Het was aan Justin om de ballen ook echt te vangen. Grijnzend bleef Rafael ballen voor hemzelf opgooien en ertegen meppen om Justin bezig te houden. Een potje quidditch was altijd de manier om de zomer goed door te komen, ook al mochten ze niet veel hoger vliegen dan de bomengrens. Ze waren net een uurtje bezig, toen Lonny ineens onder hen verscheen. "Meneer," hoorde Rafaël opeens haar piepende stem. Hij schrok zo van haar onderbreking dat hij de tennisbal een hele andere kant op sloeg, dan waar Justin vloog. "Uw moeder is weer thuis."
      "Thanks, Lonny!" riep hij naar hun huiself, daarna zwaaide hij naar Justin. "Jo gast. Schaftijd." Rafaël vloog met zijn bezem naar de rand van het veld en stapte daar van zijn bezem. Zijn ouders hadden liever niet dat hij over het verdere terrein vloog. Rafaël wachtte tot zijn beste vriend naast hem neer landde. "Je moet trouwens wat meer letten op je linkerschouder. Daar zou ik mijn bal heen gooien als ik een Chaser was."

[ bericht aangepast op 1 jan 2022 - 21:41 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Rosalie grinnikte bij het horen van Feliks gebrekkige Engels. Ondanks dat er een paar Russische woorden tussen zaten, had ze hem prima begrepen. Hij was gewoonweg schattig dat hij het probeerde. Rosalie schoof iets naar voren en ging op het randje van de bank zitten. Ze sloeg haar armen over de leuning van de bank voor haar. Ze lette erop dat ze iets langzamer sprak, dan dat ze normaal zou doen, zodat de jongen haar kon volgen.
      "Vind je de kleur paars mooi?" Vroeg ze nieuwsgierig. Ze dacht even na. "Ik zou graag een Afrikaanse waterdraak zien. Die lijken me prachtig. Casper had echt een mooie tekening van ze gemaakt." Rosalie glimlachte even vriendelijk naar de jongen voor haar.

[ bericht aangepast op 2 jan 2022 - 8:14 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

---

---

Feliks keek een beetje verbaasd naar de vriendelijke glimlach die het meisje hem gaf. Hij was zo gewend dat de wereld om hem heen vervelend tegen hem deed dat hij zich af vroeg of ze het wel meende. Of straks alsnog vervelend ging doen. Toch voelde hij zichzelf helemaal warm worden van binnen. Rosalie was niet alleen knap, maar ook nog eens heel aardig. "Ja," zei hij enthousiast. "Mijn lievelingskleur."
      Haar volgende zin duurde het even voor hij die ontrafelt had. Koortsachtig probeerde hij te bedenken wat hij van waterdraken wist, maar hij wist niet zo goed hoe dat in het Engels te vertellen. "Hij is de blauwe draak, als een" zei hij uiteindelijk. "Een die kan zwemmen." Hij keek even naar de jongen naast hem, die zo chagrijnig voor zich uit keek. Uit Rosalie haar verhaal had hij gehaald dat hij ook tekende. Ergens wilde hij daar wel iets over zeggen, misschien kon hij zijn eigen tekeningen wel laten zien! Al kwam hij daar al gauw op terug toen hij zag hoe nors de jongen keek. Vlug keek hij terug naar Rosalie. "Hou je van blauw?" vroeg hij de vraag maar terug.

---

It's never gonna happen, Guys.

Rosalie had Feliks blik op Casper wel gezien. Het zou mooi zijn als die twee bevriend met elkaar zouden raken, al Casper niet zo verdomd koppig deed! "Nee," zei Rosalie met een glimlach. "Ik vind groen mooier." Feliks knikte even enthousiast, leek haar om en of andere reden te bekijken en knikte toen. Alsof hij iets had bedacht. Hij zei er echter niets over, want de jongen draaide zich terug naar voren nu de auto was begonnen met rijden. Rosalie kon zich wel voorstellen dat met deze hobbels achterstevoren zitten niet echt lekker was.
      Nieuwsgierig keek ze even uit het raam, maar er was nog niet echt wat te zien. Ze keek even naar de lange jongen naast haar en grijnsde. "Moet ik ook naar jouw lievelingskleur vragen of is dat te cliché?"

---

It's never gonna happen, Guys.

Casper snoof enkel in reactie op Rosalies woorden. Ze moest gaan zitten waar ze wilde – en niet omdat hij dat misschien zou willen. Als ze dat alleen maar uit liefdadigheid deed, zat ie net zo lief alleen. Hij had opeens een enorme drang naar een sigaret, maar die zaten nog in zijn tas. Onrustig krabde hij met de nagels van zijn linkerhand in zijn handpalm, al werd de onrust iets minder toen de wagen in beweging kwam en ze door een poort naar binnen reden. Op de achtergrond hoorde hij Rosalie met de jongen naast hem praten, maar hij deed zijn best zich daar niet op te focussen.
      De wagen bewoog uit zichzelf, er zat niet eens een stuur in. Hij vroeg zich af of er anderen waren die net als hij weleens in een echte auto hadden gezeten, maar die vraag verdween al snel uit zijn gedachten toen de poort achter hen sloot en hij eindelijk echte draken kon zien. Hij schoof naar het puntje van zijn stoel en leunde met zijn armen op het dashboard terwijl hij met gespannen verwachting om zich heen keek, op zoek naar een draak. Het was een soort savanne, met wuivend geel gras en hier en daar wat bomen. Het duurde niet lang voordat hij een groot wezen zag. Meteen leunde hij verder naar voren, het gedoe met Rosalie vergeten.
      ‘Kijk daar!’ riep hij enthousiast. ‘Een savannedraak!’
      Het oranjebruine dier zag er op het eerste gezicht uit als een paard met vurige gouden manen en twee sterke vleugels. Het leek best wat op een terzieler, alleen dan vijf keer zo groot – en het kon natuurlijk vuur spuwen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Roze,’ antwoordde Mikhail met een knipoog. Hij richtte zijn blik naar voren toen Casper opeens uitriep dat hij een of ander beest zag. Hij grinnikte een beetje spottend. ‘Wat schattig dit.’
      Casper draaide zich met een ruk om. Mikhail grijnde en blies hem een kus toe – hij vond zijn opvliegendheid wel geinig.
      ‘En ik maar denken dat Feliks de enige was die zich…’ hij zocht naar het Engelse woord voor aftrekken, maar kon er helaas niet op komen, ‘met zichzelf speelde bij de gedachte aan draken.’
      De jongen rolde met zijn ogen. ‘Probeer het ook eens, zou ik zeggen.’
      Mikhails blik dwaalde even naar Rosalie af. Misschien geen heel geschikt onderwerp naast zo’n degelijk meisje, maar ze grinnikte zacht terwijl ze naar Casper keek. ‘Misschien doe ik dat wel.’ Wellicht leverde hem dat minder schuldgevoel op dan wanneer hij aan zijn beste vriend dacht. Hij schudde de gedachte aan Aleksi uit zijn hoofd en keek Rosalie aan. ‘En jij, waar denk jij aan wanneer je een feestje met jezelf hebt? Of doen dames daar niet aan?’
      Hij was wel benieuwd of ze een vriend had, ofzo. Niet dat hij van plan was om een romance te beginnen, maar tegen een beetje avontuur op dat vlak zei hij geen nee. Of dat nou met Rosalie of met Casper was maakte hem eigenlijk weinig uit. Beiden gaf vast ook een interessante dynamiek, dacht hij met een grijns.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Rosalie stond even met haar mond vol tanden, toen ze jongen zich naar haar richtte met zijn vraag. Natuurlijk had ze met Lee wel eens grapjes erover gemaakt, maar die had nog nooit zo'n directe vraag aan haar gesteld. Toch verscheen al gauw een flauwe grijns op haar gezicht. "Aan leuke Russische jongens, nou goed?" Ze liet sarcasme door haar stem schemeren en keek Mikhail aan met een uitdagende blik. Daarna rolde ze met haar ogen, voor ze zich op de draak richtte die Casper had aangewezen. Ze moest er iets voor naar voren leunen om hem beter te kunnen zien. Rosalie legde haar handen op de leuning en keek naar het prachtige gele beest wat verderop liep.
      "Hij is prachtig!" zei ze met een tevreden glimlach. Even keek ze naar Casper om te zien hoe hij erop reageerde, dit was waar ze het voor hadden gedaan. Hij keek haar glunderend aan, met zo'n vrolijkheid in zijn ogen die ze nog nooit eerder bij hem gezien had. Het maakte haar helemaal warm van binnen, hem zo te zien. Het maakte nu al al die tijd die ze samen aan hun werkstuk hadden gezeten waard.

---

It's never gonna happen, Guys.

Justin Trelawney

'Thanks.' Hij grijnsde. 'Alle tips zijn welkom.' Ze liepen samen naar binnen en Justin snoof de heerlijke geur op van een dennenappelsoep. 'Jeetje, mevrouw Wilson, wat ruikt dat heerlijk. Heeft Lonny dat bereid?

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Rafaël voelde een blos naar zijn wangen stijgen. Hij hoopte maar dat zijn moeder Justins taalgebruik niet kwalijk zou nemen, al was Rafaël allang blij dat haar haar met mevrouw Wilson aansprak. De strenge blik van zijn moeder ging even over hem heen, waarbij Rafaël zijn blik van haar afsloeg. Zijn moeder was gelukkig dol op Justin, alleen al vanwege het feit dat hij wel een pureblood wizard was. "Mister Trelawney, wat leuk dat je er ook weer bent," knikt Mevrouw Wilson Justin toe. Rafaël merkte op dat zijn moeders stem zoeter klonk dan anders, dat deed ze altijd tegenover gasten. Om de naam Wilson hoog te houden. "Rafaël." Rafaël keek even op naar zijn moeder en besefte toen met een glimlach dat ze niet verstoord was door wat er gezegd was. Dat ze met een glimlach naar hem keek en hij zich nu even niet aan de allerstrengste etiquette hoefde te houden, omdat ze gasten hadden. Hij liep op haar af en ging in op haar uitnodiging door voor een moment even zijn armen om zijn moeder heen te slaan. "Fijn dat u weer veilig thuis bent, moeder," zei hij tegen haar schouder. Hij drukte even een kus op haar wang, voor hij naast Justin aan de tafel schoof.
      Zijn broertje kwam niet veel later binnen en na een begroeting tussen zijn moeder en hem plofte Michael vlak tegenover hem op de stoel. Voor de verandering ging zijn moeder ernaast zitten, wat het kringetje ineens veel gezelliger maakte. Zijn vader was natuurlijk nog niet thuis. "Zo, mister Trelawney. Al zenuwachtig voor de uitslag van de N.E.W.T's?"

---

It's never gonna happen, Guys.

Justin Trelawney

'Het valt nog mee met de zenuwen, maar er zaten wat vakken bij die wat minder goed gingen dan gehoopt,' gaf hij eerlijk toe. 'Maar als straks de uitslag binnen is, dan -' Eigenlijk wilde hij zeggen dat hij hem dan wel even kneep, maar hij wist niet of dat netjes genoeg was voor deze omgeving. '- dan vind ik het toch wel een stukje spannender, denk ik.' Hij glimlachte even naar Rafaël. 'Voor uw zoon hoeft u waarschijnlijk minder bang te zijn. Die jongen is de slimste van de afdeling.'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain