[RPG • 0] Hogwarts • The Final Year | Speeltopic 12 - Speeltopics

Het verhaal speelt zich af gedurende Harry Potter and the Half Blood Prince, dus het zesde jaar van Harry Potter. Onze personages zitten een jaar hoger: in hun laatste jaar. De wereld wordt duisterder nu Voldemorts macht zich steeds verder uitbreidt, ook op Hogwarts verandert de sfeer en zullen de leerlingen moeten beslissen aan welke kant ze staan. Los van alles wat er buiten de kasteelmuren gebeurt, hebben ze ook hun eigen machtsstrijd binnen de school, worden ze met hun eigen problemen geconfronteerd en is Voldemort wellicht niet eens het grootste gevaar dat hen te wachten staat…

Gryffindor • Aleksi • Natas • Rafael • Beater/Prefect • Danique • Justin • Keeper • Marjanne • Andreas • Demi • • Jordyn • Beater• Natas • Vivienne • Demi • Josephine • Demi • Ivana • Natas • Elena • Marjanne

Ravenclaw • Nomad • Marjanne • Roman • Keeper/Headboy • Natas • Noah • Katrijn • Cole • Marjanne • Jeremy • Natas • Blythe • Chaser• Marjanne • Isabella • Danique • Rhae • Natas • Elsie • Marjanne •

Slytherin • Casper • Natas • Mosh • Seeker • Natas • Thomas • Danique • Evan • Demi • • Prudence • Katrijn • Daphne • Natas • Zoya • Head girl • Marjanne • Melody • Danique • Faye • Marjanne

Hufflepuff • Lee • Chaser • Natas • Vinnie • Natas • Feliks • Danique • Sefu • Marjanne • • Mavis • Beater • Marjanne • Rosalie • Danique • Tilly • Marjanne • Maddie • Katrijn • Novalie • Prefect •Danique

[ bericht aangepast op 20 nov 2021 - 15:59 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Daphne schudde haar hoofd op zijn laatste vraag – ze hield meer van thee. ‘Vind je nieuwsgierigheid geen prettige eigenschap? Iemand met een gebrek daaraan, kan zo doorgaan voor zombie.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Tilly James

Tilly wist niet waaróm ze zich ergerde aan Rosalie, maar het was wel gebeurd. 'Je hoeft niet te gaan, als je het niet wilt,' zei ze zachtjes tegen Novalie.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Mavis Keegan

'We gaan net iets voor de play-offs nog wel even trainen,' zei Mavis, die het niet leuk zou vinden als haar beste vriend niet in het team zou komen. Voor zichzelf vreesde ze minder; ze was altijd middenmoot geweest.
Ze sloeg haar benen over elkaar. 'Wat was dat van jou en Casper? Heb je ook met hem gezoend gisteravond?'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Lee probeerde de blos die zijn wangen over dreigde te nemen tegen te houden, maar hij geloofde niet dat hij erg effectief was. ‘Ja. Nou ja – heel eventjes maar, want toen trok Roman ons uit elkaar.’ Hij trok een verongelijkt gezicht. ‘Soms is hij wel echt een bemoeial hoor, ook al bedoelt hij het vast allemaal goed.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Mavis Keegan

'Ja maar - hoe gebeurde het? Wat speelde er zich af? Valt Casper op mannen? Wat gaat er nu gebeuren?' Ze legde haar hand op zijn schouder. 'Ik wil alles weten!' Ze grijnsde.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

---

Novalie keek even naar haar beste vriendin. Het was niet echt dat ze niet wilde gaan, meer dat ze niet durfde. Gisteravond was wel echt leuk geweest en niet voor de eerste keer bedacht ze dat het hopelijk zou helpen om eindelijk Rafaël te vergeten. "N-nee, dat is het niet. I-ik vind het gewoon... spannend." Ze glimlachte even naar Tilly en keek toen terug naar Rosalie. Soms wenste ze wel eens dat ze meer was als haar vriendin, dat ze wat vrijer was in hoe ze reageerde op mensen, niet zo verlegen. Rosalie leek nergens bang voor te zijn en dat bewonderde Novalie aan haar vriendin. "W-wil je meelopen?" vroeg ze maar. Dan hoefde ze het in ieder geval niet alleen te doen.
      Nadat Rosalie had geantwoord met een 'tuurlijk', keek Novalie weer terug naar Tilly met een glimlach. Tilly was ook een stuk dapperder dan haar en Novalie wilde niet onderdoen voor haar vriendinnen. Hoewel Tilly soms stil kon zijn, had Novalie niet het idee dat ze zich zomaar liet afschrikken. Dat wilde ze zelf ook kunnen. Gewoon doen, in plaats van niet durven.

---

It's never gonna happen, Guys.

Lee begon ook te grijnzen – haar ondervraging was heel anders dan Romans reactie en hij voelde zijn schouders gek genoeg iets ontspannen. Door Vinnie had hij niet zoveel bij hun zoen stilgestaan, maar na het gesprek van net had hij een beetje het gevoel gehad dat hij iets verkeerd had gedaan.
      ‘Nou… Eerder al op de avond daagde ik hem, Nomad en Noah uit om iemand ten dans te vragen. Toen wilde hij het zich er al makkelijk vanaf maken door mij te vragen, dus ik zei dat hij iemand anders moest vragen. Later op de avond zei hij dat hij nog een dans tegoed had. Dus nou ja, toen gingen we dansen…’ Hij dacht weer even terug aan dat moment en er kwam een glimlach om zijn lippen. ‘En het was een langzaam nummer… En we waren gewoon wat aan het praten en toen vroeg ik of hij wel eerder met iemand geslowed had. Hij zei één keer, maar hij wilde niet zeggen met wie en toen vroeg hij of we niet stil hoorden te zijn bij zo’n dans. Dus ik zei dat ik – als we dan toch de etiquette gingen volgen – wel zijn hoofd tegen zijn schouder moest aanleggen straks. Toen keek ie om zich heen en zei hij dat niemand dat deed, maar hij zag wel een stel zoenen dus toen vroeg hij of ik die move dan wilde uitproberen. Eerst dacht ik gewoon dat hij een grapje maakte, maar toen zei hij dat hij nog nooit gezoend had en mij wel leuk vond voor de eerste keer.’ Lee dwong zichzelf om even adem te halen, aangezien hij was begonnen te ratelen. ‘Dus nou ja, toen zoenden we en toen trok Roman ons uit elkaar – en daarna kwam Isabella over Vinnie vertellen en zijn we hem allebei gaan zoeken. En net bij het ontbijt vroeg hij of we even konden praten en toen vertelde hij dat Roman hem gisteren een preek had gegeven.’ Beschaamd keek hij naar zijn voeten. ‘Dus dat was best awkward.’ Hij glimlachte toch weer flauwtjes. ‘Maar hij is echt lief en verrassend open – en hij zei ook dat hij niet echt weet wat hij voor me voelt, omdat het hele vriendschapsding ook al zo nieuw voor hem is. En nou ja – ik weet ook wel dat ik niet na één dag over Nomad heen ben… al doet hij nu echt wel heel stom, dus dat maakt het wel makkelijker.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Nieuwsgierigheid was leuk, tot op zekere hoogte. Evan had de kan met koffie weer op tafel gezet en een slok van zijn eigen kop genomen, waarna hij zich naar Daphne draaide.
      'Tuurlijk wel, maar de grens tussen nieuwsgierigheid en bemoeizuchtigheid is vrij dun.' Evan leunde met zijn hoofd in zijn hand en keek Daphne schuin aan. 'Bemoeizuchtigheid vind ik in ieder geval geen prettige eigenschap, maar dat ben jij natuurlijk niet, toch?' hij knipoogde naar haar. De sarcasme droop van zijn woorden af. Hij nam nog een slok van zijn koffie en kwam in de benen.
      'Volg jij geen muggle studies het eerste uur?' Zei Evan terwijl hij naar zijn horloge keek.

---

- thank you for existing -

‘Ik bemoei me alleen met mensen die me wat te bieden, wat jij tot dusver niet bent,’ zei ze met een knipoog. ‘Wel interessant dat jij zo op de hoogte van mijn rooster bent. Je hebt geen stiekeme crush toch?’ Ze nam nog een slokje van haar thee. Muggle studies was een vreselijk onzinnig vak, maar helaas verplicht als je iets met journalistiek wilde doe.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Evan rolde met zijn ogen en kwam in de benen.
      'Het was een gokje, ik heb het eerste uur vrij, het eerste uur is muggle studies...' Hij leunde even tegen de tafel aan, half over Daphne heen.
      'Het is geen hogere wiskunde Daf,' Hij zette zichzelf weer af van de tafel en ging weer rechtop staan. 'En ik heb genoeg te bieden, maar alleen aan de mensen die ik het wil bieden.' Knipoogde hij weer terug.

---

- thank you for existing -

Er waren maar zes leerlingen die Muggle Studies hadden en zij was heus niet iemand van wie je dat vak verwachtte, maar ze ging er verder niet op in. Ze stond op. ‘Dat zal dan wel. Nou, dan ga ik maar eens naar de les.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

      'Succes,' Evan glimlachte flauw naar Daphne en zwaaide haar uit terwijl ze weg liep. Hij kon het niet laten om haar toch even te bekijken. Ondanks dat haar innerlijk niks voor Evan was, was haar uiterlijk absoluut niet verkeerd. Toen ze uit de zaal was verdwenen liep Evan naar buiten om daar in de bossen even rustig een sigaretje te roken en te ontspannen voor de dag begon.

---

- thank you for existing -

Zodra Andreas het klaslokaal binnenkwam, zag hij Justin direct zitten. Zonder twijfel liep hij naar de tafel en nam hij naast hem plaats.
      'Hoi,' begon hij. Andreas draaide zich richting Justin en keek hem even afwachtend aan. 'Even eerlijk, man tot man,' Andreas schraapte zijn keel en nam een zachte toon aan zodat niet heel de klas mee kon genieten.
      'Wat wil je met Rosalie? Hm?' Hij keek Justin met opgetrokken wenkbrauwen aan, wachtend op een hopelijk niet al te schokkend antwoord.

---

- thank you for existing -

Justin Trelawney

Rafaël en Jordyn waren bij Verweer tegen de Zwarte Kunsten naast elkaar gaan zitten en gedachteloos was Justin erachter gaan zitten - maar daar had hij nu spijt van. Zodra hij Andreas naar binnen zag lopen, had de jongen zo steevast naar hem gekeken dat Justin wist dat het mis was. Maar hij had hier zo ontzettend weinig zin in...
Hij probeerde de grijns van Jordyn en de ietwat medelijdende blik van Rafaël te vermijden terwijl hij zich richtte op de jongen naast hem. Met moeite onderdrukte hij een behoorlijk diepe zucht en zette hij een kleine glimlach op. 'Daten, trouwen, en dan kindjes krijgen,' zei hij met een bloedserieus gezicht. 'We zitten te denken aan vijf, maar alleen als we vaak genoeg een oppas voor ze kunnen regelen. Jij wil af en toe wel op je toekomstige neefjes en nichtjes passen, toch?'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Nomad Morphew
In de ochtend

Nomad was al vroeg wakker. Hij had erg onrustig geslapen. De gebeurtenissen van de vorige dag waren in gekke vormen in zijn droom teruggekomen - Lee had Casper gekust terwijl Roman er met knalroze haar hoofdschuddend naast had gestaan en gezegd dat het zijn eigen schuld was. Daarna was hij plotseling onder water geweest, waar Rhae in de vorm van een meermin hem een gitaar had aangereikt, maar hij had hem telkens niet kunnen aanraken. Vervolgens was hij plotseling uit het water getrokken en keek hij recht in het gezicht van Lee, die hem met grote ogen en een teleurgestelde blik aankeek. En dat was het punt dat Nomad wakker was geworden...
Hij zag de daaropvolgende minuten de teleurstelling van Lee nog steeds voor zich als hij zijn ogen sloot. Daarom besloot hij dat maar niet te doen, en veel eerder dan zijn wekker stond hij op. Hij kleedde zich zachtjes aan en liep naar beneden. Naar de grote zaal gaan had geen zin, want daar waren nu voorbereidingen voor het ontbijt bezig. Daarom nam hij een pakje sigaretten mee en liep hij naar buiten.
Meestal rookte hij niet in de ochtend. Hij rookte sowieso niet veel, maar als hij zich slecht voelde, stak hij toch wel graag even een sigaret op. Hij zocht zijn favoriete plekje bij het meer op en zakte daar op een steen neer. Zijn blik ging weer naar het water en hij liet zijn gedachten afdwalen naar zijn droom, tot hij zichzelf dwong om daar niet langer over na te denken. Nadenken over Roman hielp ook niet en ook het gesprek met Casper terughalen gaf hem weinig positieve energie.
Rhae.
Het was zo ongeveer het enige moment op de avond geweest dat hij het wél leuk had gehad en dat hij echt even niet had nagedacht over zijn problemen. En ze was mooi - en ze wilde gitaarles van hem. Die gedachte troostte hem wel een beetje.

Hij zat een tijdje bij het meer en besloot toen via het verboden bos terug naar het kasteel te lopen. Hij verwachtte niet dat hij al les zou hebben, omdat hij de eerste twee uren vrij had, maar het zou niet onverstandig zijn als hij zijn gitaarles voor Rhae voorbereidde. Dat had hij vorig jaar niet gedaan bij Lee en dat had ervoor gezorgd dat het nogal chaotisch was verlopen - al was dat ook wel weel grappig geweest. Toch wilde hij graag indruk op het meisje maken.
Hij werd afgeleid toen hij iemand tegen een boom zag leunen. Hij herkende de jongen - waarvan herkende hij hem? Hij fronste even en toen pas ging er een lichtje branden. Dit was Evan, de jongen met wie Casper bevriend was geweest die nu ineens terug was gekomen. Nomad kon zich hem nog wel een beetje herinneren. In zijn eerste twee jaar op Zweinstein was hij ook meer naar de zwadderaars toegetrokken en Evan was er één van geweest, al hadden ze nooit echt een band opgebouwd.
Hij stak zijn hand naar de jongen op. Ze hadden ten slotte twee avonden geleden met elkaar gesproken, al wist Nomad niet meer wat - daarvoor was hij toch echt te dronken geweest.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain