[RPG • 0] Hogwarts • The Final Year | Speeltopic 12 - Speeltopics

Het verhaal speelt zich af gedurende Harry Potter and the Half Blood Prince, dus het zesde jaar van Harry Potter. Onze personages zitten een jaar hoger: in hun laatste jaar. De wereld wordt duisterder nu Voldemorts macht zich steeds verder uitbreidt, ook op Hogwarts verandert de sfeer en zullen de leerlingen moeten beslissen aan welke kant ze staan. Los van alles wat er buiten de kasteelmuren gebeurt, hebben ze ook hun eigen machtsstrijd binnen de school, worden ze met hun eigen problemen geconfronteerd en is Voldemort wellicht niet eens het grootste gevaar dat hen te wachten staat…

Gryffindor • Aleksi • Natas • Rafael • Beater/Prefect • Danique • Justin • Keeper • Marjanne • Andreas • Demi • • Jordyn • Beater• Natas • Vivienne • Demi • Josephine • Demi • Ivana • Natas • Elena • Marjanne

Ravenclaw • Nomad • Marjanne • Roman • Keeper/Headboy • Natas • Noah • Katrijn • Cole • Marjanne • Jeremy • Natas • Blythe • Chaser• Marjanne • Isabella • Danique • Rhae • Natas • Elsie • Marjanne •

Slytherin • Casper • Natas • Mosh • Seeker • Natas • Thomas • Danique • Evan • Demi • • Prudence • Katrijn • Daphne • Natas • Zoya • Head girl • Marjanne • Melody • Danique • Faye • Marjanne

Hufflepuff • Lee • Chaser • Natas • Vinnie • Natas • Feliks • Danique • Sefu • Marjanne • • Mavis • Beater • Marjanne • Rosalie • Danique • Tilly • Marjanne • Maddie • Katrijn • Novalie • Prefect •Danique

[ bericht aangepast op 20 nov 2021 - 15:59 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Blythe Carmichael
‘Lekker vliegen,’ grinnikte Blythe. ‘Wat dat betreft is het nauwelijks een date te noemen, want dat deden we vorig jaar ook al.’ Ze grijnsde even. ‘Al stond ik dan toch wel minder lang voor de spiegel.’ Ze twijfelde of ze nog een beetje mascara op haar wimpers moest doen, maar besloot het niet te doen. Ze gingen ten slotte iets actiefs doen waarbij haar ogen wel eens door de snelheid konden gaan tranen.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Oh, was dat alles? Dat had zij zelfs gisteren nog met Rafaël gedaan. Was het dan misschien toch geen date?
      Er flitsten beelden door haar hoofd; van hoe ze gisteren elkaars hand hadden vastgehouden, en hun zoen…
      Natuurlijk was het wel een date.
      ‘Vind je dat jammer?’ vroeg ze zich af. ‘Dat het zoiets gewoontjes is?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Na een paar minuten stilte en 1 sigaret verder kwam er iemand het bos uitgelopen. De jongen die zijn kant op kwam lopen had een hand opgestoken, waardoor Evan zichzelf afzette van de boom. Zodra hij dichterbij kwam herkende hij de jongen, Nomad.
      'Goeiemorgen, was je verdwaald?' Vroeg hij al wijzend richting het bos. 'T' is wel erg vroeg voor een boswandeling.' Zei hij er nog achteraan terwijl hij nog een sigaret uit zijn gewaad toverde. Hij hield een tweede in de lucht richting Nomad, voor het geval hij ook zou willen.

---

- thank you for existing -

Andreas kon niet anders dan gewoon met zijn bek vol tanden de jongen aanstaren. Wat was dit nou weer voor grap. Heel stiekem vond hij het wel grappig, hij kon het ook niet goed genoeg onderdrukken, zijn mondhoeken krulden stiekem toch wat omhoog. Hij schudde zijn hoofd en keek Justin weer aan.
      'Gast,' hij hield het niet meer, hij begon te lachen. 'Doe me dit niet aan.' Hij probeerde zichzelf weer te verzamelen.
      'Oké, Justin, serieus...?' Andreas schoof wat heen en weer in zijn stoel. 'Ik ga je heus niet opvreten ofzo, ik wil gewoon wel écht weten wat je intenties zijn.' Hij wilde dit helemaal niet, tuurlijk niet, maar hij zou er toch ooit aan moeten geloven. En het is dan maar beter om Rosalies interesses in de gaten te houden en te proberen het allemaal goed te laten gaan.

---

- thank you for existing -

Noah Adams

°Op weg naar de Grote Zaal°

Na nog een half uur tegen zichzelf te liggen jammeren, verstopt onder zijn deken, besloot hij toch maar van op te staan en zich richting het dagelijkse schoolleven te sleuren ondanks dat hij zich echt belabberde voelde. Dat werd nog maar eens pijnlijk duidelijk toen hij moeizaam uit zijn bed kroop en zijn spiegelbeeld zag in het raam naast zijn bed. Zijn huid zag eruit alsof je er recht kon doorkijken en zijn ogen waren lichtelijk opgezwollen en bloeddoorlopen. O ja, hij had zijn ogen zitten uitjanken, dat verklaarde het wel. Met veel moeite ging hij richting de badkamer om zich op te frissen en stond een half uur later beneden in de leerlingenkamer zoveel mogelijk blikken ontwijkend, maar blijkbaar zaten er toch wel een paar leerlingen in hetzelfde schuitje en waren ze te druk bezig met zichzelf mentaal op te peppen voor de dag. Na zijn boeken te verzamelen voor de lessen, want hij wou ook nog even naar de bib, vertrok hij schoorvoetend naar de Grote Zaal. Bij het naar binnen stappen had hij het gevoel dat menig mens naar hem zat te staren, ook al was dat niet echt het geval, en de geuren knalden zijn neusgaten binnen waardoor hij nog net een kokhals kon binnen houden. Eten is geen optie vandaag.

Hij draaide een half rondje zodat hij weer de hal inliep en verstarde toen hij plots bij de kraag werd getrokken en in een donker hoekje belandde om daarna te beseffen dat het Prudence was die voor hem stond.

Ze had wat ongeïnteresseerd zitten porren met haar lepel in de kom yoghurt voor haar neus. Ze had best rot geslapen, maar dat zou ze niet snel toegeven. Het gedoe met Daphne boeide haar niet zo zeer wat best verwonderlijk was, maar sinds vorig jaar had ze zich best beginnen irriteren aan het gedrag van haar ‘beste’ vriendin. Als ze Daphne zelfs zo kon noemen. En het was duidelijk dat Daphne blijkbaar interesse had in andere mensen aangezien ze amper nog een woord tegen elkaar hadden gezegd sinds het voorval met Rosalie. Het enige wat haar momenteel dwars zat is waarom die stomme nerd gisteravond plots zat te huilen. Nog nooit had een kerel zitten huilen na een moment met haar. Ze kneep haar ogen onwillekeurig even samen terwijl er een wat verwarde blik op haar gezicht ontstond. Abrupt werd ze uit haar gedachten getrokken toen ze merkte dat de knul plots in de deuropening stond en meteen weer verdween. Even aarzelde ze, maar sprong toen recht en liep zo snel mogelijk de zaal uit in de hoop dat het niet te hard zou opvallen dat ze hem achterna ging. Vluchtig keek ze rond en greep hem toen bij zijn kraag om hem mee te sleuren naar een donker hoekje. ‘En nu wil ik graag weten wat er aan de hand is?’ Ze onderdrukte een snuif terwijl ze hem lichtjes veeleisend aankeek. ‘Nog nooit heeft er iemand zitten janken als een puppy na een leuk momentje met mij.’

[ bericht aangepast op 21 nov 2021 - 9:19 ]

Noah Adams

°Gesprek met Prudence – donker hoekje°

Hij wreef over de achterkant van zijn nek terwijl hij haar afwachtend aankeek. Wat was haar probleem nu in godsnaam? Hier had hij eerlijk gezegd totaal geen zin in. Hij had een fout gemaakt met zijn dronken kop, en hij vond dat hij nu wel genoeg gestraft was. Zijn wenkbrauw schoot omhoog bij haar vraag. Vooral de toon stond hem niet aan, en eigenlijk ook de vraag op zich. ‘Wat boeit jou dat nu?’ Ging ze hier nou de bezorgde moeder Maria uithangen en wat met zijn voeten rammelen? Oh ja, ze vond het vast fantastisch dat ze er in geslaagd was om ongeveer heel zijn vriendenkring te verpesten. ‘Laat mij gewoon met rust, Prudence. Het was stom en ik vergeet het liever.’ Hij deed de tas beter over zijn schouder en wou langs haar passeren maar ze nam geen aanstalten om aan de kant te gaan. Great.

Een diepe rimpel verscheen op haar voorhoofd bij zijn antwoord. Dat was niet eens een antwoord op haar vraag en het stond haar allesbehalve aan. ‘Het was stom?’ M’excuse me?!
Haar lippen warden smalle streepjes. ‘Nou, ik vond het niet stom-‘ Ze zweeg abrupt en begon hem opstandig aan te kijken.

°Gesprek met Prudence – donker hoekje°

Noah zijn ogen werden wat groter en uit het niets kon hij een lach niet vermijden. ‘Straks ga je nog zeggen dat je mij leuk vindt.’ Hij sloeg zijn ogen op. ‘Is het gesprek dan nu afgelopen?’ Hij probeerde zich tussen haar en de muur te wurmen waardoor ze haast borst tegen borst stonden. ‘Ga gewoon aan de kant.’ Ging er geïrriteerd over zijn lippen. Hij zag hoe ze naar hem opkeek en ze snoof diep. ‘Vergeet niet dat jij mij gezoend hebt.’ Antwoordde ze met een lichte grom vanuit haar keel en probeerde de spanning te negeren die tussen hen aanwezig was.

Ze keek naar haar op en deze keer kon ze een diepe snuif niet achterwege laten. ‘Vergeet niet dat jij mij gezoend hebt.’ Antwoordde ze met een lichte grom vanuit haar keel en probeerde de spanning te negeren die duidelijk tussen hen aanwezig was terwijl ze een harde por tegen zijn borst gaf. Ze wist niet goed of ze die spanning nu leuk vond of net niet.
‘Hoef je mij niet aan te herinneren.’ Gromde hij terug en gaf haar een duw zodat hij eindelijk kon passeren. Ze wilde nog iets naar zijn hoofd slingeren maar dat zou veel te hard opvallen. Nu wist ze nog niet wat er aan de hand was. Ze herstelde zich vlug terwijl ze hem nakeek en stoof er dan zelf met een nijdige pas vandoor.

[ bericht aangepast op 20 nov 2021 - 13:07 ]

Blythe Carmichael

Blythe schudde haar hoofd. ‘Nee, ik denk dat het wel goed is. Gisteravond was het een klein beetje ongemakkelijk, op een gegeven moment. Ik denk dat we nog moeten ontdekken hoe we met elkaar omgaan in deze - nieuwe situatie?’ Ze vond het nog lastig om het een naam te geven. Ze hadden ten slotte nu in totaal wel drie keer gezoend, maar nog niet één date gehad. Daardoor waren ze nogal zoekende hoe ze nu met elkaar omgingen - zij was dat in ieder geval wel. Ze had wel vaker dates gehad in haar leven, maar die waren altijd om de ander beter te leren kennen. Het werkte anders als je elkaar al best goed kende en ineens met andere ogen ging bekijken.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Haar hart maakte een sprongetje toen ze begreep dat het nog niet helemaal vlekkeloos ging.
      Hou op!!
      Dit sloeg echt nergens op, ze moest deze rottige gedachten heel snel kwijtraken.
      ‘Lijkt me inderdaad lastig, om vanuit een vriendschap naar iets door te groeien. Dat heb ik eigenlijk nooit gehad.’
      En ze wist ook niet of dat voor haar werkte. Ze kon zich moeilijk voorstellen dat aantrekkingskracht, die er eerst niet was geweest, opeens wel kwam.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Blythe Carmichael

‘Oh? Hoe ging het bij jou, dan?’ Het voelde alsof ze Rhae al langer kende, maar dit soort momenten deden haar realiseren dat dit de derde dag was dat ze elkaar spraken. Er was nog zoveel dat ze niet wist van Rhae.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

‘Ik merkte meestal wel al bij de eerste ontmoeting of ik diegene leuk zou kunnen vinden,’ antwoordde ze. ‘Of diegene “iets” heeft, wat dan in de tijd daarna iets kleins blijft of juist groter wordt.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Blythe Carmichael

Blythe grinnikte. ‘De eerste keer dat ik Rafaël zag, waren we elf en deelde hij smekkies uit. Hij deelde wel alleen de snoepjes uit waarvan hij dacht dat ze smerig zouden zijn, want dat leek hem wel grappig.’ Ze grijnsde bij die herinnering. ‘De mijne smaakte naar braaksel. Ik ging bijna écht over mijn nek.’

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain