[RPG • 0] Hogwarts • The Final Year | Speeltopic 12 - Speeltopics

Het verhaal speelt zich af gedurende Harry Potter and the Half Blood Prince, dus het zesde jaar van Harry Potter. Onze personages zitten een jaar hoger: in hun laatste jaar. De wereld wordt duisterder nu Voldemorts macht zich steeds verder uitbreidt, ook op Hogwarts verandert de sfeer en zullen de leerlingen moeten beslissen aan welke kant ze staan. Los van alles wat er buiten de kasteelmuren gebeurt, hebben ze ook hun eigen machtsstrijd binnen de school, worden ze met hun eigen problemen geconfronteerd en is Voldemort wellicht niet eens het grootste gevaar dat hen te wachten staat…

Gryffindor • Aleksi • Natas • Rafael • Beater/Prefect • Danique • Justin • Keeper • Marjanne • Andreas • Demi • • Jordyn • Beater• Natas • Vivienne • Demi • Josephine • Demi • Ivana • Natas • Elena • Marjanne

Ravenclaw • Nomad • Marjanne • Roman • Keeper/Headboy • Natas • Noah • Katrijn • Cole • Marjanne • Jeremy • Natas • Blythe • Chaser• Marjanne • Isabella • Danique • Rhae • Natas • Elsie • Marjanne •

Slytherin • Casper • Natas • Mosh • Seeker • Natas • Thomas • Danique • Evan • Demi • • Prudence • Katrijn • Daphne • Natas • Zoya • Head girl • Marjanne • Melody • Danique • Faye • Marjanne

Hufflepuff • Lee • Chaser • Natas • Vinnie • Natas • Feliks • Danique • Sefu • Marjanne • • Mavis • Beater • Marjanne • Rosalie • Danique • Tilly • Marjanne • Maddie • Katrijn • Novalie • Prefect •Danique

[ bericht aangepast op 20 nov 2021 - 15:59 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Vinnie ging naast haar zitten en keek hoe haar vingers door Coopers vacht gleden. Zijn kat was heel anders dan hij; ze voelde zich snel bij anderen op haar gemak. Hij beet op zijn lip. Moest hij iets vragen? Gisteren had hij het wel prettig gevonden om te praten, maar over de reden zelf had hij juist niet willen praten. Waar werd iemand nog meer blij van?
      Aarzelend legde hij zijn tas op zijn schoot en haalde iets uit zijn voorvakje.
      ‘Kijk. Ik uhm, heb nog een choco… chocokikker in mijn tas.’ Hij haalde even diep adem en focuste zich op zijn woorden. ‘Zullen we die delen? Als onze lu-lunch?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Isabella grinnikte zachtjes om zijn voorstel. Het voelde vreemd aan die lach, na zoveel tranen gelaten te hebben. Maar tegelijkertijd voelde het opluchtend. “Pas maar op, straks denk ik nog dat je me aan het versieren bent,” grapte ze met een glimlach, terwijl ze hem zachtjes aantikte met haar elleboog. “Eerst met katten knuffels aan komen zetten en dan ook nog chocola.” Ze grinnikte zachtjes, terwijl ze Cooper nogmaals over zijn hoofd aaide. Hoewel het maar een klein gebaar was geweest van Vinnie, merkte ze dat ze er aardig van opknapte.

---

It's never gonna happen, Guys.

Vinnie voelde dat hij rood werd tot aan de puntjes van zijn oren en sloeg verschrikt zijn ogen neer. Hij frunnikte aan een gesp van zijn tas. ‘Ik b-ben je niet aan het ver-versieren h-hoor.’ Hij slikte nerveus. ‘I-ik heb nog n-n-nooit iemand ver-versierd.’ Het laatste woord fluisterde hij bijna. Hij trok aan de hals van zijn shirt - hij kreeg het er warm van! ‘M-maar m-misschien moet ik dat ont-onthouden,’ zei hij toen hij besefte dat Isabella hem waarschijnlijk zat te plagen. ‘D-dat dat z-zo moet.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Isabella lachte zachtjes op zijn laatste woorden. Vinnie was eigenlijk best wel schattig. Het gestotter, de manier waarop hij zich gedroeg. Anders dan anderen. “Hee,” zei ze met een kleine glimlach om zijn aandacht te vragen. “Ik heb niet veel meer ervaring dan jij hoor. Ik ben vooral goed in mensen wegjagen. Versieren is niet echt mijn ding.” Ze leunde even met haar hoofd tegen dat van Cooper aan en aaide over zijn bol. “Maar ik kan me zo voorstellen dat je hier dikke punten mee scoort.”

---

It's never gonna happen, Guys.

Vinnie glimlachte toch bij die gedachte.
      ‘Wegjagen kan soms wel handig zijn.’ Hij beet weer op zijn lip. ‘Daar ben ik dan weer niet zo goed in.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Beter wordt je het ook niet. Waar die gedachte vandaan kwam, wist Isabella niet zo goed. Maar het liet de glimlach op haar gezicht voor even bevriezen. Zelf was ze al zoveel vrienden verloren in de afgelopen jaren. Ze wist dat een groot deel aan haar eigen gedrag te wijten was, maar soms waren er momenten dat ze haar oude vrienden enorm miste. Dan was ze bijna in staat naar ze toe te rennen en haar excuses aan te bieden, te vragen of ze iets leuks konden doen. Maar zeker nu Thomas weer terug was, was het gewoon beter niet te doen. Ze waren waarschijnlijk veiliger zonder haar.
      Toen ze weer naar Vinnie keek, toverde ze weer een glimlach op haar gezicht. Misschien kon ze hem ook maar beter wegjagen. Hij was gewoon te lief, Thomas zou keihard over hem heen walsen. En toch… Ze kon het niet. Om een of andere reden had ze dit gewoon even nodig. Iemand die lief naar haar deed, zonder hopelijk iets te willen. “Is er iemand die je zou willen wegjagen?” vroeg ze zachtjes. Misschien kon ze wat voor hem doen.

---

It's never gonna happen, Guys.

Vinnie kauwde op zijn lip. In plaats van antwoord te geven, haalde hij de chocokikker uit de verpakking. Hij hield het stevig vast om te voorkomen dat het brak terwijl hij het heel precies in tweeën brak. De pootjes bleven bewegen. Hij gaf het stukje chocola aan Isabella terwijl hij overdacht of hij eerlijk antwoord zou geven, maar veel te verliezen had hij toch niet. Hij had de opmerking over het wegjagen toch al gemaakt.
      ‘Mosh,’ mompelde hij. ‘En…’ Zijn vingers verstevigden om het halve kikkertje. ‘D-daphne,’ zei hij zacht. ‘V-vroeger.’ Nu liet ze hem ook wel met rust, maar hij wist nooit voor hoe lang. Hij was altijd bang dat ze terugkwam. ‘O-of als… als…’ Met een steek in zijn buik, deed hij er het zwijgen toe, zijn blik afgewend.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Er vormde een kleine glimlach op haar gezicht. “Wie wil hen niet wegjagen?” Voor een moment vroeg ze zich af of Daphne of Mosh de reden was geweest dat ze hem gisteren de eerste keer huilend had aangetroffen. Ze vroeg er echter niet naar. Als Vinnie iets wilde vertellen, deed hij dat zelf wel. Net zoals nu eigenlijk andersom gebeurde.
      Even dacht ze na over gisteren. Vinnie had laten doorschemeren dat hij ook een geheim had, iets had wat hij niet aan anderen wilde vertellen. Ze had er niet naar gevraagd, net als hij niet inhoudelijk naar de hare had gevraagd. “Vinnie,” zei ze zachtjes. Isabella liet haar hoofd iets hangen en keek naar haar vingers die ze zenuwachtig langs elkaar streken. “Wat zou jij doen als je wist dat jouw geheim je pijn zou doen in de toekomst? Maar als je het zou vertellen aan iemand, dat het dan je vrienden pijn doet? Zou je het bewaren of vertellen?”

---

It's never gonna happen, Guys.

Vinnie dacht daarover na. Hij was nooit echt bang geweest dat Daphne Lee pijn zou doen. Dat deed ze toch wel, zij het op een andere manier dan bij hem. Wel was hij bang voor Daphnes wraak als “hun geheimpje” uitkwam. Wat zou hij doen als iemand wél echt dreigde om Lee of Noah pijn te doen?
      ‘Ik zou denk ik liever zelf lij-lijden dan iemand a-anders,’ mompelde hij met neergeslagen ogen. ‘Maar dat maakt het nog niet…’ Hij zocht naar het goede woord.       ‘Gezond. Of goed. Misschien… z-zou ik het moeten zeggen… tegen iemand die niet een hele goede vriend is? Dan… kun je er samen over nadenken. En v-v-voel je je je niet - niet alleen.’
      Hij slikte moeizaam en keek opzij. Iemand deed haar pijn, daarom zat ze hier in haar eentje te huilen. Dat maakte hem verdrietig, hij wilde haar graag helpen. Haar vrienden dan vast al helemaal.
      ‘Misschien moet je hun vertellen w-welk risico ze l-lopen. Dan kunnen ze zelf k-kiezen.’ Hij slikte moeizaam. ‘Als het b-bij Blythe gebeurde… Z-zou jij dan willen dat ze niets z-zei?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze wist niet zo goed waarom ze die vraag aan Vinnie had gesteld. Zijn antwoord echter liet alle radertjes in haar hoofd draaien. Moest ze het vertellen aan iemand die niet een hele goede vriend was? Dat had een paar nadelen. Ze wist niet goed of ze diegene dan ook echt kon vertrouwen. Plus ze zou diegene ook in gevaar brengen, omdat hij of zij van het geheim wist. Misschien had die persoon niets met dit alles te maken en dan betrok ze hem of haar er ineens bij.
      Plus ze zou het niet eens weten wie ze dan moest uitkiezen om te vertellen. Haar ogen gleden even over Vinnie. Ze schatte hem in als een goede luisteraar. Maar als hij al zoveel last van Daphne en Mosh had, dan kon ze hem toch niet blootstellen aan Thomas? Ze zou ergens terug kunnen gaan naar haar oude vrienden, Jordyn bijvoorbeeld. Maar het meisje zag haar aankomen… Thomas had haar al een keer flink zeer gedaan, dat deed hij makkelijk zo nog eens. Het voelde bijna cru om Jordyn om hulp te vragen. Er bleef wel een naam in haar hoofd pulseren, een iemand waarvan ze zeker wist dat hij absoluut niet bang voor Thomas was. Casper. Ze wist echter niet of ze de jongen kon vertrouwen. Wat had hij eraan als ze zich hierover opende naar hem? De wereld kon hem niets schelen, dus waarom zou haar problemen wel daar ineens verandering in brengen?
      Of het hen zelf vertellen… Vertellen welk risico ze namen als ze haar geheim vertelde. Isabella wist niet of ze dat durfde. Blythe en Novalie waren de laatste die ze over had gehouden van de afgelopen jaren. Ze wilde hen absoluut niet ook kwijtraken. Ze wilde hun woede niet voelen, net zoals haar ouders woest waren geweest. Ze waren alles wat ze nog had. “Ik w-weet het niet,” zei ze na enige stilte. “Ik zou het verschrikkelijk voor haar vinden en haar proberen te helpen waar kon.” Misschien was ze daar ook wel bang voor, dat Blythe dat sowieso ging doen. Dan was zij straks ook nog slachtoffer van Thomas en ze wilde haar beste vriendin gewoon geen pijn doen.

---

It's never gonna happen, Guys.

Vinnie knikte. Dat was logisch, iedereen zou dat waarschijnlijk doen. Hij vlocht zijn vingers ineen.
      ‘Ik uhm, weet dat we niet echt v-vrienden zijn. En - en dat ik je ook niet echt kan helpen, w-want ik ben niet zo… s-stoer.’ Een beetje beschaamd wendde hij zijn gezicht af. ‘M-maar ik kan wel goed luis-luisteren. Als je - als je gewoon eens wat kwijt moet.’ Met een brok in zijn keel dacht hij aan Noah. ‘En ik zal niet…’ Doen als Noah. Die woorden kreeg hij niet over zijn lippen en hij zuchtte zachtjes. ‘Rot doen,’ fluisterde hij uiteindelijk. ‘W-waarschijnlijk doe ik helemaal n-niks. M-maar dan z-zit je niet alleen. En zorg ik dat ik m-meer chocokikkers heb,’ zei hij met een aarzelend glimlachje.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Isabella glimlachte kleintjes. Ze betrapte zichzelf erop dat ze dit wel een lief gebaar vond. “Ik zal het onthouden, dank je.” Het idee dat ze niet alleen zou zitten beviel haar wel en de zwaarte die op haar maag had gelegen, leek lichtelijk te verdwijnen. Ze keek even naar Vinnie en tikte hem toen met een lichte grijns aan. “Maar ik zou het leuker vinden als we elkaar de volgende keer ontmoeten en geen van ons tweeën is dan aan het huilen.”

---

It's never gonna happen, Guys.

Vinnie lachte heel zachtjes. ‘J-ja. Dat is m-misschien wel een goed idee.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Isabella glimlachte naar hem. Voor een moment keek ze op haar horloge. Ancient Runes had ze volledig gemist, maar als ze zou opschieten zou ze haar blokuur Alchemy nog redden. Isabella bedankte Vinnie nogmaals, voor ze afscheid van hem nam en haastig naar haar lessen rende. Precies op tijd kwam ze haar les binnen. Op haar gemakje ging ze op haar plek zitten, zich veel beter voelend dan ze die ochtend had gedaan. Er lag een zweem van een glimlach op haar gezicht en de hele les Alchemy vloog aan haar voorbij zonder dat ze ook maar een keer aan Thomas dacht.
      Concentreren op de les zat er echter ook nog niet helemaal bij. Een paar keer in de les schoten haar gedachten terug naar Vinnie en Cooper. Ze hadden echt haar dag gemaakt. Ze wist niet goed wat het was, maar wel dat Vinnie anders was, anders dan de rest. Isabella vond het bijzonder dat ze dat nog niet eerder had gezien en stiekem, heel stiekem verheugde ze zichzelf erop om inderdaad een keer af te spreken, zonder dat een van hen huilde.

---

It's never gonna happen, Guys.

Was het gek dat ze een beetje zenuwachtig was? Het was geen date, maar Rhae merkte toch dat ze niet helemaal zeker was wat ze moest aantrekken. Ze ging gewoon gitaarspelen met een afdelingsgenoot. Of zou hij wel bijbedoelingen hebben? De vorige avond voelde een beetje als een blur en ze wist niet eens meer zeker of zij om een gitaarles had gevraagd of dat hij dat aangeboden had.
      Hoewel hij vandaag minder door haar hoofd had gespookt dan Rafaël (waar ze zich nogal schuldig over voelde), waren haar ogen tijdens DADA en Transfiguration wel herhaaldelijk naar Nomad afgedwaald. Hij had er ongelukkig uitgezien. Ze kon zich eigenlijk ook niet meer herinneren dat ze hem had zien glimlachen gisteren. Was hun afspraak een lichtpuntje voor hem?
      Ze werd uit haar gedachten getrokken toen de deur openging en Blythe binnenkwam. Die had zo een date met Rafaël. Die gedachte deed haar buik een beetje verkrampen, maar ze weigerde er verder aandacht aan te besteden.
      ‘Heb je zin in je date?’ vroeg ze. ‘Wat gaan jullie eigenlijk doen?’
      Eerder had ze er nog niet zo veel voor gevoeld om ernaar te vragen, maar het voelde raar omdat nu niet te doen.

---

Every villain is a hero in his own mind.