[RPG] The Habit [6] - Speeltopics

[ bericht aangepast op 26 jan 2012 - 20:49 ]

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Noah Morrigan

Ik stop met lachen als ik merk dat Cedric het verre van grappig vind. 'Sinds jij mij beter kent dan ikzelf heb ik maar besloten naar je te luisteren om misschien er nog enigszins iets aan te doen,' Hij zuchtte even en ik begon voor mij uit te kijken, niet goed wetend wat te zeggen. 'Naar mij luisteren is niet altijd zo'n goed plan, weet je?' Begon ik dan maar zacht.

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Cedric
'Wat moet ik anders?' vraag ik. 'Jij bent wel degene die me meer over mezelf heeft kunnen vertellen dan dat ik ooit zelf heb gedaan. En zolang jij meer weet moet ik er maar naar luisteren in de hoop om misschien nog iets van mezelf te begrijpen.'

Noah Morrigan

Ik schudde even mijn hoofd. 'En toch zou je dat niet moeten doen.' Met een klein honend lachje sloot ik mijn zin af. Afwezig begon ik kleine steentjes op te rapen en voor me uit te gooien.

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Cedric
Langzaam begon het me wat te irriteren. 'Heb je een beter idee dan?' vraag ik geïrriteerd. 'Ik doe hier verrekte mijn best om niemand op z'n bek te slaan en het enige dat ik vraag is een manier om dat makkelijker te laten zijn.' Ik slik even en vervolg: 'Van andere mensen begrijp ik vrij weinig, maar van mezelf nog 10 keer minder. Nu heb ik iemand gevonden die me meer kan vertellen waardoor het misschien makkelijker word en gaat diegene er steeds tegenin. Begrijp nou gewoon eens dat ik er alles aan doe dat ik maar kan bedenken om rustiger te worden!' Verwoed sta ik op. 'Als je een beter idee hebt vind je me ergens in het bos!' Ik been snel weg. Mijn tempo zorgt ervoor dat ik al snel tussen de bomen ben. Bij een boom met uitzicht over de verwoeste vlakte blijf ik staan. Behendig klim ik erin. In de verte zie ik nog een stuk gebouw gecontroleerd branden en nog een stuk volledig rechtop staan. Gelukkig was mijn kamer nog heel samen met die van de andere jongen geloof ik, hij sliep in ieder geval een paar deuren verderop.

Ik ga proberen morgen te reageren, Vluuvje Maar ik garandeer niks, want ik moet nog een shitload inzendingen nakijken voor een schrijfwedstrijd.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Aw, Vluuvje, wat klinkt dat lief c:
Nou, Archie , don't worry, take your time ;] Ik wacht zolang het nodig is. Veel succes met nakijken trouwens!

Noah Morrigan

Ik veerde als gestoken op als Cedric boos wegbeende. 'De laatste die naar mij luisterde is nu dood!' Met lichte passen begon ik de andere kant op te lopen, naar het strand toe, en zakte daar neer op het zand. Het water spoelde tegen mijn benen aan waardoor mijn broek helemaal nat werd maar daar keek ik zelfs niet naar. Vermoeid legde ik mijn kin op mijn armen en begon naar de zee te staren.

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Cedric
Wat had ik gedaan? Noah had dat helemaal niet verdiend. Langzaam draaide mijn humeur bij. Echt boos was ik helemaal niet, meer geïrriteerd door alles. Nu zou ik ook Noah mijn excuses moeten aanbieden. De geluiden van het bos maakten me rustig. Ik voelde me weer rustiger. Een rondje lopen zou me misschien wel goed doen. Ik sprong na een lange tijd weer uit de boom. Langzaam liep ik weg van het bos. Midden over de puin naar het strand. Dat was de tweede plek om rustig te worden. De zee gaf soms het geluid dat je kon gebruiken. Of liet zien hoe je je voelde. In de verte zag ik iemand zitten. Met een rustige pas begon ik er naar toe te lopen. Mijn hoofd was naar de grond gebogen, lichtelijk schaamde ik me er wel voor. Wat had Noah nou gedaan? Helemaal niets, maar ik kon gewoon niet rustig blijven. Toen ik eindelijk in de buurt kwam zag ik dat Noah naar de zee zat te kijken. Met gebogen hoofd ging ik langs haar staan. 'Sorry, ik had dat niet mogen doen,' zeg ik zacht. 'Het is niet jou schuld.'

Noah Morrigan

Ik keek niet om als ik iemand door het zand hoorde lopen, ook al kwam die persoon mijn kant op. Waarschijnlijk was het gewoon iemand anders die even weg moest en hier kwam zitten om even stil te zijn. Ergens in de verte passeerde een hele zwerm vogels, ze waren bijna allemaal zwart en ik zuchtte even zacht.'Sorry, ik had dat niet mogen doen,' Ik schrok op als ik de zachte stem van Cedric achter me hoorde. 'Het is niet jou schuld.' Heel even sloot ik mijn beide ogen. 'Maakt niet uit.' Ik keek niet op naar hem maar bleef verder over de zee uitstaren.

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Cedric
'Voor mij maakt het wel uit,' zeg ik. We kijken niet naar elkaar. 'Dat zijn juist de momenten waarvoor ik me schaam. De momenten waar ik zo reageer en niet gewoon rustig kan blijven zitten. Ik wil niet dat ik tegen iemand die me niks heeft gedaan ga schreeuwen en dan weg loop omdat het anders uit de hand loopt.' We kijken nog steeds beide naar de zee, maar weten dat de ander luistert. De zee was redelijk rustig.

Even antwoorden met Dana.

"Ignite, my love. Ignite."

Dana
Gawain gaf me gelijk over mijn opmerking en ik glimlachte even. Toen ik op keek zag ik dat Gawain's humeur was omgeslagen. Ik besloot er verder niet op in te gaan. 'Je moet gewoon alles positief bekijken, hoe moeilijk het soms ook is.' Ik keek naar de vloer waar ik op zat. Hij was nog schoon. Geen druppeltje bloed of een stofje te zien.

"Ignite, my love. Ignite."

Gawain
'Je moet gewoon alles positief bekijken, hoe moeilijk het soms ook is,' zegt Dana. 'Ik doe mijn best,' zeg ik enigszins glimlachend. 'Alleen ziekenhuizen of EHBO-posten zijn meestal niet echt positief helaas.' Ik besefte dat het raam nog dicht was. Van binnen vloekte ik snel alles bij elkaar. 'Zou iemand uit voorzorg het raam open willen maken?' vraag ik snel. Om er nu iets bij te krijgen kon ik niet gebruiken, of ik moest scène gaan schoppen.

Dana
Toen Gawain vroeg of het raam open moest keek ik verbaasd op. Mijn eerste gedachte was om te vragen waarom het perse open moest. Ik besloot dat dadelijk te vragen, het leek nogal dringend. Zonder wat te zeggen stond ik op en opende ik het raam. Daarna liep ik weer naar Gawain toe.
'Is je doek nog steeds lauw?' vroeg ik. Nu ik toch stond kon ik dat ook wel vragen.

"Ignite, my love. Ignite."

Gawain
Dana leek verbaast door mijn vraag, maar opende gelukkig snel het raam. Als ze terug zou zijn zou ik het wel uitleggen. De koele lucht werkte verfrissend in mijn longen. 'Is je doek nog steeds lauw?' vraagt ze als ze weer terug is. 'Niet echt meer,' zeg ik. Van binnen was ik echt blij dat het raam open was. Mijn lichaam was aan de temperatuur gewend en voelde dus niet zo koud als eerst.