[RPG] The Habit [6] - Speeltopics

Jongeren:
Gawain Marlon Iolani - Havik
Cherie Beth Jones -kat
Cedric Dean Dux - Aap
Dana Alexia Pippens - Pinguïn
Noah Morrigan - Hert
Kwon Ji Yong - cheeta
Dina Darcy Mitchell - Filipijns spookdiertje

Staf:
Sasha Afanasiy Filischkin Wapenexpert/ Leraar
Heather Knochenmus Lerares Plantkunde/Schoolarts
Valerie Savarin

Tijdelijke dodenlijst.

jongeren:
Mireille Amelia Scott.- Slang
Maud Fally- Kameleon
Caitlinn Morgana Camelot- Sneeuwuil
Silver Madeline Rue Shaw- Zwarte Panter
Hayes Vukovic- Wolf
Mike kaimana- Orka
Eleanor Anthea Hope- Zwaan

Trainers:
Prixor Tapsanter Trainer/Oprichter TAP/Omroeper.
Lily Haspers

Verdeling moet opnieuw gemaakt worden.

Regels:
- Geen grote besluiten nemen zonder toestemming.
- Geen ruzie (in de 'rpg'mag dat natuurlijk wel), je word uit het topic gezet.
- Geen reclame voor andere dingen zonder toestemming
- Je moet lol hebben!

[ bericht aangepast op 26 jan 2012 - 20:49 ]

---

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Souza schreef:
(...)
Oja, haha. Maar dan is ze in de tussentijd naar Heather gegaan om te kijken of die tijd had, en dat dan blijkt dat dat dus niet het geval was? ;'D

ik vind het best, goede oplossing

Cherie Beth Jones ~ Kat

Toen ik zeker wist dat Gawain goed zat, en tijdelijk in goede handen was, was ik op zoek gegaan naar Heather die spoorloos was verdwenen. Ondertussen was ik zo ongeveer overal geweest, behalve terug in het gebouw. Daar wilde ik even afstand van nemen. Een beetje teleurgesteld dat ik Gawain niet kon helpen, ben ik daarom maar terug gaan lopen naar de EHBO tent die een aantal verpleegkundigen hadden ingericht. 'Heather is nérgens te bekennen,' begon ik tegen Gawain, waarna ik me even tot Dana wendde. 'Hoi.' Ik pakte Gawains hand vast en kneep er zacthjes in. 'Gaat het wel?'

---

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

Gawain
Na een tijdje kwam Cherie weer terug. Ze begroette Dana en pakte daarna mijn hand weer. Zacht knijpt ze in mijn hand en ik glimlach. 'Gaat het wel?' vraagt ze een beetje bezorgd. 'Niks om je zorgen over te maken. Zolang ik me niet te veel ga bewegen valt het allemaal reuzen mee. Het doet minder pijn als de vorige keer dat we hier waren,' zeg ik. Cherie's aanwezigheid had mijn humeur weer wat op gekrikt. 'Je hoeft je echt geen zorgen te maken, ik overleef het wel hoor.' Ik kijk even glimlachend naar Cherie. Ik ben blij dat ze er weer is. Met mijn duim ga ik over de rug van haar hand. Het is raar dat ze me tijdens de meest vervelende momenten van me heeft gezien. Het lijkt me niet bepaald leuk om je vriend te zien pijnleiden.

[ bericht aangepast op 15 jan 2012 - 10:07 ]

Dana
'Hoi,' zei ik tegen Cherie. Ik keek even naar de twee en glimlachte. Ja, ze waren echt gemaakt voor elkaar. Ik dacht aan Cedric, ik had hem al een tijdje niet meer gezien. Maar hij kon voor hemzelf zorgen. Dat wist ik zeker.
'Hoe gaat het met jou Cherie?' vroeg ik. Ik wist nog hoe we samen voor de brand vluchtte, het leek al zolang geleden maar het was eigenlijk maar een paar uur.

---

"Ignite, my love. Ignite."

Blegh, sorry guys, but I have to go now. Ik reageer morgenochtend wel, oké? :W

---

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

Cherie Beth Jones ~ Kat

Ik glimlachte naar Gawain, in een poging mijn zorgen te verbergen... Iets wat waarschijnlijk allang mislukt was, maar ik bleef proberen. 'Met mij gaat het prima,' zei ik tegen Dana. 'Ik kan me zoals je al wist weer bewegen, en die man taseren voelde verbazend goed.' Ik glimlachte bij de gedachte daaraan. 'En hoe gaat het nu met jou? Nog iets gebeurd?' Ik was Dana een soort van kwijtgeraakt toen ik het gebouw in was gelopen om naar lichamen en Gawain te zoeken. Toen ik hem had gevonden, had ik me zo ongeveer op hem gestort, en was hij op de brokstukken gevallen. De enorme snee in zijn rug die hij daarbij opgelopen had was de reden dat hij hier nu zat, wachtend tot een van de verpleegkundigen tijd had om te helpen.

---

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

Heather Knochenmus - Lerares Plantkunde en Schoolarts
Als ik naar buiten stap kijkt de zuster niet eens op, wat me ergens wel oplucht. Ik was namelijk bang dat ze me plotseling zou aanvallen of iets dergelijks. De vrouw gaat echter rustig door met het peuren in de oogkassen van de man. Ik voel de misselijkheid in mijn buik opborrelen als ik de geur ruik die van het hoofd af komt, en snel knijp ik met mijn hand mijn neus dicht. Dan hoor ik Sasha zachtjes wat zeggen: "Gaat u uw gang." Ik kijk hem aan, zie niets dan nog steeds die ondoorgrondelijke blik, wend mijn hoofd weer naar de vrouw, haal mijn hand van mijn neus en klem stijf mijn lippen op elkaar om niet spontaan mijn hele maaginhoud naar buiten te gooien. Met ingehouden adem en zo voorzichtig als ik kan loop ik op de vrouw af en hurk voorzichtig naast haar neer. "Mevrouw?" zeg ik, en voorzichtig laat ik mijn adem ontsnappen. Ze stopt even met peuteren en blijft doodstil zitten. Dan fronst ze en kijkt verwilderd om zich heen, maar ik weet niet zeker of ze me ziet. "Hoorde jij dat ook, Vinnie?" Ze vernauwt haar ogen en kijkt priemend om zich heen, maar zelfs als ze me een paar seconden recht in mijn ogen staart lijkt ze me niet te zien. Dan begint ze ineens te grinniken, dan te lachen, steeds harder tot ze schokkend heen en weer trilt en hinnikende geluiden maakt. "Mevrouw? Alstublieft, mevrouw, doe eens rustig." zeg ik nog eens, maar ik weet van te voren al dat het niets uit zal halen. Hulpeloos kijk ik achterom naar Sasha, terwijl de vrouw nog steeds lacht. Ik wil net aan Sasha vragen wat we nu moeten als ik voel dat iemand van achteren mijn haar vast pakt. Meteen worden mijn ogen groot, maar voordat ik me los kan krijgen trekt de vrouw me hard tegen de grond aan mijn haar. Ik gil geschrokken en voel een brandende pijn door mijn hoofdhuid gaan. Dan zie ik de vrouw, die het hoofd opheft en me er zo te zien mee wil gaan slaan, en ik rol me zo snel als ik kan om zodat ik op mijn buik lig. De vrouw slaakt een of andere aanvalskreet en met mijn handen over mijn hoofd heen krimp ik in elkaar om mezelf tegen de klap te beschermen.

Zoals verwacht maakte de vrouw een erg verwilderde indruk. Ze leek zich in een compleet andere wereld te bevinden, alsof wij niet meer dan schimmen waren. Vage schaduwen op het banale oppervlak van haar bestaan. Heather benaderde haar voorzichtig, testend of ze reageerde op een doodnormale aanspreking. De reactie bleef volledig uit. Kort snoof ik, ik had al een voorgevoel dat dit niet zou werken. In mijn hoofd begon ik reeds een strategisch plan op stellen om de vrouw van haar tweede hoofd te beroven. In feite bestond dat gewoon uit plots het hoofd uit haar handen grissen en dan als de bliksem weglopen. Mijn aandacht werd opnieuw naar de dokter gezogen, toen de verpleegster als een bezetene begon te schaterlachen en Heather me een hulpeloze blik toe wierp. Voor ik goed en wel de tijd had om een antwoord te bedenken en uit te brengen, zag ik Heathers ogen vol schrik openvliegen en haar lichaam tegen de grond gesmeten worden. Even weet ik van pure verbazing niet wat te doen, maar wanneer ik haar een gil hoor slaken en de mafketel het hoofd omhoog hief om haar ermee af te ranselen, schoot ik in actie. In twee stappen dook ik naar voren en duwde de vrouw bij haar middel naar achteren. Blijkbaar liet ze het hoofd los, want ik voelde iets zwaars over mijn rug rollen en daarna met een doffe plof in het gras belanden. Een dierlijke, razende kreet rees op uit de zuster die haar woede richte op het voorwerp dat zich het dichtste bij haar bevond: ik. Een regen van vuistslagen daalde neer op mijn rug en wanneer ik eindelijk de kans vond om mijn bovenlichaam op te richten, lanceerde ze een vuistslag op mijn neus. Warm gutste het bloed over mijn lip, maar ik verbeet de pijn en probeerde haar polsen vast te grijpen. De razernij van de zuster leek nog steeds niet overgewaaid, want toen ik haar ene pols vastgreep zag ze de kans om haar nagels langs mijn wang te schrapen en het vlees open te rijten. Op dat moment kreeg ik er genoeg van. Over het algemeen hield ik er niet van om geweld tegen zwakkeren te gebruiken, maar dat principe keilde ik nu met veel plezier overboord. Met een welgemikte elleboogstoot werkte ik de zuster van me af, waarop die brullend in het gras stortte. De pijn leek haar echter weinig te doen, want ze kronkelde woest over de grond, ontwortelde verscheidene arme bussels gras en maakte onnatuurlijke, gestoorde geluiden. Met walging op mijn gezicht schoot ik opnieuw naar voren, ontweek een aanval door op het achterste van mijn rechtervoet te balanceren en greep haar schouder vast, zodat ik haar door de zenuwbundel tussen haar nek en haar schouder een duwtje te geven, bewusteloos kon krijgen. 'Fucking hell,' mompelde ik overdonderd toen ze verpleegster met een dof geluid tegen de grond zakte. Het bloed hing intussen over mijn gehele gezicht en ik gebruikte de zoom van mijn intussen niet meer zo witte T-shirt om het af te vegen. 'Kan je misschien mijn neus rechtzetten?' vroeg ik aan Heather nadat ik over de zuster heen was gestapt en gecontroleerd had of ze fysiek oké was. 'Stomme trut heeft 'm volgens mij gebroken...' Ik besefte te laat dat ik haar getutoyeerd had. Oh well, ze had 't waarschijnlijk toch niet eens gemerkt. Ik pikte later mijn beleefdheid wel weer op. 'Wat doen we met haar?' In mijn achterhoofd overwoog ik al de optie om haar te doden. We hadden toch niks aan haar en ze zou alleen een last vormen voor zowel ons als zichzelf.

Wat is hij toch weer lekker sociaal ;x

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

Lol, ik wil verder. :W
Dit is dus een doelloze reactie om deze RPG terug onder de aandacht te trekken zodat ik verder kan. :'D

---

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

Noah Morrigan

Iedere beweging en trilling die Cedric maakte viel me onbewust toch op. 'Niet aan denken, je maakt het jezelf alleen maar moeilijker.' Te laat besefte ik dat ik er weer eens iets had uitgeflapt. Met een grimas begon ik mezelf uit te schelden met de enige scheldwoorden die ik kende.

---

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

-Cedric-
'het maakt niet uit dat je dat gezegd hebt,' zeg ik als Noah het zichzelf kwalijk neemt. 'zoiets moet je misschien juist tegen me zeggen. Dan kan ik eraan werken. Helaas heb ik nog geen andere manier gevonden om te accepteren wat ik doe of om iets te vinden om het te verhelpen.' ik zucht even en kijk naar de lucht. 'Noah, ik wil niet meer zo boos worden, maar ik kan het niet anders. Iets in mijn hoofd heeft me zo geprogrammeerd en dat krijg ik maar niet omgeschakeld.' onbewust dacht ik weer aan de dood van mijn zusje en de bijna dood van Dana, het gebeurde beide op dezelfde manier. Ik zou nooit meer iemand anders mee de bomen in nemen. Nooit meer!

Heather Knochenmus - Lerares Plantkunde en Schoolarts
Verlamd blijf ik even in elkaar gedoken op het gras liggen, dan open ik voorzichtig mijn ogen weer en zie hoe Sasha en de zuster elkaar te lijf gaan. Ik voel hoe mijn lip trilt en bibberig blijf ik zitten. Mijn hoofdhuid schrijnt nog altijd pijnlijk na, maar de wonden die de vrouw Sasha toe brengt zien er een stuk pijnlijker uit. Ik wil wel helpen, maar ik weet niet wat ik moet doen. Ik zou toch alleen maar in de weg lopen. Dus blijf ik zitten en deins achteruit als de vrouw Sasha in zijn gezicht slaat. Aan het einde van het gevecht ligt ze, tot mijn opluchting, echter rustig op de grond. Ik krabbel overeind terwijl ik Sasha hoor vloeken loop ik voorzichtig op hem af. Ik houd nog steeds de zuster in de gaten, bang dat ze elk moment weer op kan veren en ons op nieuw aan zal vliegen. "Kan je misschien mijn neus rechtzetten? Stomme trut heeft 'm volgens mij gebroken..." Ik wil al antwoord geven als ik me bedenk dat hij "je" in plaats van "u" zei. Moet ik nu ook je zeggen? Of niet? Net als ik besluit dat het niet belangrijk is en als ik antwoord weer geven praat Sasha al verder. "Wat doen we met haar?" Ik kijk hem even aan. "We kunnen haar nu maar beter naar binnen brengen en kalmeringsmiddelen toedienen. Daarna leggen we haar in een kamer op een bed en doen de deur op slot. Als ze dan weer wakker is en wat gekalmeerd zal ik proberen weer met haar te praten." Ik klink niet zo zeker als ik graag had gewild, en ik moet eerlijk zeggen dat het vooruitzicht nog eens met de zuster te praten met niet erg aan staat. "Hoe dan ook, we kunnen beter eerst dat hoofd hier weghalen. En daarna ook uw neus rechtzetten." Ik trek een pijnlijk gezicht nadat ik kort een blik op zijn neus heb geworpen. Hij staat helemaal scheef en het bloed druipt van zijn gezicht af. Dat doet vast enorm veel pijn.

[Sorry Nore, maar ik weet gewoon niks om voor Dana te typen.]

---

"Ignite, my love. Ignite."

Noah Morrigan

'ik weet het.' zei ik zacht terwijl ik mijn ondertussen in het Russisch uitgedrukte scheldtirade verder zette in mijn hoofd. 'je moet het gewoon, ja,' Ik wreef even onrustig door mijn haren. 'Ik denk dat je er mee zal moeten leren omgaan.'

---

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

-Cedric-
Ermee leren omgaan. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. 'ik ben er alleen nog niet achter hoe ik dat moet doen,' zeg ik rustig. 'vanmorge heb ik de kapitein er al advies over gevraagd, maar toen namen mijn emoties het over en ging het wat mis. Net voordat dit alles is gebeurd heb ik mijn excuses aangeboden en toen gebeurde dit waardoor hij nog niet echt tijd heeft.' ik laat mijn hoofd weer tegen het brokstuk leunen en kijk naar de lucht.