• Thanks to Aragog

    Panem is opgerezen uit wat vroeger Amerika heette, maar wat is er gebeurd met de andere werelddelen?
    Europa, Afrika en Azië hebben zich - na de overstroming op Australië - verenigd tot één koninkrijk: Cjokradam. Koning Jovan heerst over het gehele rijk, en is een waardige tegenstander van President Snow.
    Ondanks dat de bevolking van Panem geen idee heeft van die andere leven, bedenkt Snow tussen de Hunger Games door manieren om dit enorme, opkomende gevaar de kop in te drukken.
    Maar het meest bedreigende in Cjokradam zijn nog de Dulcinnen. Uit het oude Griekenland zijn tien nakomelingen van de oude Goden opgestaan.

    Wat gebeurt er wanneer President Snow vier van zijn volgelingen naar Cjokradam stuurt, om hen te laten infiltreren in de samenleving, het vertrouwen van de Cjokradam's te winnen zonder dat ook maar één inwoner daar er benut van heeft dat deze mensen inwoners van Panem zijn?

    Panem

    Jongens
    1. Julian Alex Bryori (Nesaea)
    2. Samuel Alexander Grey (HurtedHeart)

    Meisjes
    1. Addison Phoebe Mason (Prisoner)
    2. Melrose Joannah Xanthe (Aragog)

    Dulcinnen

    Jongens
    1. Daniël Emilio Scagotti (WillNotLearn)
    2. Ayden Jayson Bright (HurtedHeart)
    3. Nathaniël Alexander Damis (Prisoner)
    4. Caelum Niiréar (Nausicaa)
    5.

    Meisjes
    1. Chryse Jinx Chantrea (Nesaea)
    2. Ambrosia Artemis Artemyia (Prisoner)
    3. Octavia Selena Midnight (LacunaCoil)
    4. Delilah Persephone Villain (Leannan)
    5. Lagune Amphitrite Elyssia (4Everdeen)

    Cjokradam

    Jongens
    1. Jefferson 'Jef' Claude Fuentes (LacunaCoil)
    2. Nathan Orlando Scagotti (WillNotLearn)
    3.
    4.
    5.

    Meisjes
    1. Adelynn Chiara Lave (Nesaea)
    2. Diara Colleen (Leannan)
    3. Myrrha Valloittaa (Nausicaa)
    4.
    5.


    [ bericht aangepast op 5 juli 2012 - 15:38 ]


    "Do you believe monsters are born or made?"

    Myrrha Valloittaa
    Ze fronste haar wenkbrauwen. Als ze érgens een hekel aan had, was het wel aan mensen die onbenullige dingen tot iets groots verhieven, zoals deze Delilah - een typische Dulcinnennaam, trouwens - dat deed.
    "Villain," spotte ze. "Toepasselijk." Vanaf haar veertiende was ze al begonnen de lessen op school over te slaan als ze er geen zin in had, en dat was vaak, maar ze wist nog genoeg van de Engelse les om te weten wat het woord "villain" betekende. Engels, die taal werd blijkbaar in Panem gesproken. Waarom ze het had moeten leren had ze nooit begrepen.

    Caelum Niiréar
    Hij moest bekennen dat het hem toch wel verbaasde dat ze zomaar een boom in klom. Ergens stelde het het beeld dat hij nu van haar had wel bij. Medeia zou dat nooit hebben gedaan, uit angst dat haar haren uit model zouden komen.
    Maar misschien was Adelynn wel zo bang voor haar broer dat zulke banale dingen haar niets meer konden schelen...
    Maar ze had wel naar hem gekeken, vlak voor ze zichzelf de boom in begon te hijsen. Hij grijnsde; in elk geval werkten zijn krachten nog.
    "Ik zou maar uitkijken," zei hij, wetend dat roepen niet nodig was omdat ze hem sowieso wel zou horen; ze wist dat hij er was; hij wist dat zij naar hem toegetrokken werd.

    [ bericht aangepast op 4 juli 2012 - 18:25 ]


    there is a certain beauty in setting the world on fire and watching from the center of the flames.

    [Hello, ben er weer. I'm typing :3]


    "Do you believe monsters are born or made?"

    Adelynn Chiara Lave
    Ik had mezelf op de eerste tak gehezen, en pakte daarna de tweede vast. Deze was lang genoeg om boven het hek uit te komen, en niet zo hoog dat ik m'n enkel zou breken bij de landing. Tenminste, dat hoopte ik.
    Toen ik zijn stem hoorde, keek ik automatisch om. Ik wierp hem een valse blik toe, beet op de binnenkant van mijn wang om niet te vragen wat hij hier in hemelsnaam deed. Ik wou dat ik hem niet had verteld over Zeyra. Wat had het voor nut gehad? Alsof het me beter deed voelen dat iemand het wist, en alsof hij me ermee kon helpen. Alsof hij daar behoefte aan had.
    Wat was ze nou eenmaal in zijn ogen? Een kind van zestien. Hij een man van.. van wat, eenentwintig, tweeëntwintig?


    "Do you believe monsters are born or made?"

    Delilah Persephone Villain

    Ze maakte me razend door zo uit de hoogte te doen, maar toch wist ik mijn gezicht glashard te houden.
    Ergens wilde ik haar laten voelen dat ik niet lachte, maar aangezien ik haar moeilijk kon doden, besloot ik gewoon de beginfase te gebruiken als ik iemand het leven ontnam.
    Op die manier, was het voor mij niet uitputtend en zou zij enorm verzwakt worden.
    Natuurlijk ging ik op tijd stoppen aangezien ik niet graag mensen doodde, alleen als het noodzakelijk was.
    De dode mensen rondom me, begonnen te roepen dat ik het niet mocht doen, sommige vrouwen, begonnen zelfs panisch te jammeren.
    Pas toen ik hen weer wegstuurde, kon ik helder denken en verscheen er een zelfvoldane grijns op mijn gezicht.
    Ik concentreerde me op Myrrha en was volop bezig met haar te verzwakken, pas wanneer ik merkte dat ik er zelf ook een klein beetje last van kreeg, stopte ik en keek haar neutraal aan.
    Natuurlijk was ze maar tijdelijk verzwakt en zou ze binnen enkele uurtjes weer vol energie zitten, maar tot die tijd vroeg ik me af of ze nu nog steeds zo'n grote mond op zou zetten.


    Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

    [Aaaand she's gone again. Gaat lekker dit jongens :')]


    "Do you believe monsters are born or made?"

    (Op een dag vallen jullie me nog een keer aan omdat ik te sloom post -.- Meh ik doe vaak heeeel veel dingen tegelijk en dan gaat alles juist heel langzaam, lol. Anyway, ik ga 'eem posts schrijven)


    there is a certain beauty in setting the world on fire and watching from the center of the flames.

    [Maar de grote Caelum gaat toch voor al die andere dingen? :C]


    "Do you believe monsters are born or made?"

    Myrrha Valloittaa
    Nog steeds keek ze Delilah boos aan. Ze had zich compleet op het gezicht, die arrogante, lelijke rotkop, gefixeerd, waardoor de achtergrond, de huizen met de boomtoppen ertussendoor als schoonheid tussen lelijkheid, enigszins wegviel. Toen ze daar vage vlekken in plaats van vormen begon te zien knipperde ze even met haar ogen, om tot haar schrik te merken dat het nog niet weg was. Sterker nog; ook Delilah's gezicht begon vager te worden voor haar blikveld, en dingen leken heen en weer te deinen alsof ze van die ene verboden bloem had gegeten die ze per ongeluk eens in het bos had aangetroffen. Een vreemde loomheid kwam over haar heen en ze voelde hoe haar knieën week werden.
    Dit móest wel van die Dulcin komen. Haar instincten protesteerden, dit was niet natuurlijk; niet goed...

    Caelum Niiréar
    Toen ze niet eens reageerde en zelfs hoger de boom in klom trok hij een sprintje, die hij eindigde voor de boom.
    "Ik weet niet of het erger is dan... je broer, maar op betreding van het bos staat een gevangenisstraf van vier jaar." Om zich een houding te geven sloeg hij zijn armen over elkaar en staarde peinzend in de verte, naar de donkergroene schaduwen van het bos. Soms had hij er wel eens over nagedacht het idyllische huis te verlaten en een zwervend bestaan in het bos te gaan leidenn. Een zwervend bestaan dat waarschijnlijk na enkele dagen, zo niet uren, al afgebroken zou worden dankzij de regering.


    there is a certain beauty in setting the world on fire and watching from the center of the flames.

    (Als die andere dingen voornamelijk bestaan uit het leren voor de rekentoets van morgen - en als je daar een onvoldoende op haalt, moet je het hele volgende jaar extra rekenlessen volgen, waar ik dus géen zin in heb - dan is dat toch nét iets belangrijker... D: )

    [ bericht aangepast op 4 juli 2012 - 18:57 ]


    there is a certain beauty in setting the world on fire and watching from the center of the flames.

    Adelynn Chiara Lave
    Voorzichtig ging ik zitten, mijn benen bungelend naar beneden. Onwillekeurig boog ik een stukje voorover in zijn richting, ookal zat ik al aan de andere kant van het hek.
    "Als je je zogenaamd zo erg om me bekommert, kom me dan maar halen." Mijn stem klonk anders dan hoe ik eerst tegen hem had gepraat. Aanlokkelijker, zoeter. Bijna verleidelijk. Maar ik was het, dus verleidelijk leek me sterk.
    Ik keek nog even twijfelend naar de afstand tussen mij en de grond, waarna ik mezelf liet vallen en met een plof op de hoop bladeren terecht kwam. Het was zomer, maar alle herfstbladeren lagen er nog.


    "Do you believe monsters are born or made?"

    [Awh (no_chears)]


    "Do you believe monsters are born or made?"

    (Om het nog wat erger te maken, die rekentoets is een voorbereiding op het rekenexamen in de vijfde, en ik kan helemaal niet hoofdrekenen... Nou ja, wel vermenigvuldigen en die shiz, maar je moet ook van die rare meetkunde sommen oplossen van "hoeveel tegels passen er in de kamer" en daar faal ik echt in. x: )

    Caelum Niiréar
    Er was iets in haar stem dat hem wat van zijn stuk bracht. Niet al te veel, natuurlijk - hij had wel erger meegemaakt, met de dweperige massa vrouwen die hem achtervolgde iedere keer dat hij zijn gezicht in het centrum liet zien - maar toch, het déed hem wel wat.
    Maar wat moest hij dan? Achter haar aan gaan was net alsof je je eigen doodsverklaring tekende. Hij hechtte zich per definitie aan anderen. Mensen waren alles wat schoonheid niet was.
    Hij maakte zijn uitstraling sterker, terwijl hij haar aankeek met ogen van smeulend zwart vuur. "Dat zou je wel willen, zeker? Ik zeg je; van andere mensen moet je het niet hebben in het leven. Andere mensen geven per definitie geen liefde, die nemen slechts."


    there is a certain beauty in setting the world on fire and watching from the center of the flames.

    [Ik ben sowieso slecht in wiskunde. Vooral in kansberekenen.. :\]

    Adelynn Chiara Lave
    "Laat ik in dat geval je advies opvolgen en weg gaan zonder -" Ik was me niet bewust geweest van mijn lichaam, die zich naar hem toe had gedraaid als een magneet. Pas toen onze blikken elkaar kruisten viel ik stil.
    Ik wist wat hij probeerde. "Caelum, laat het," sneerde ik hem toe, terwijl ik tegen de drang vocht om weer de boom in te klimmen. Ik rukte mijn blik van hem weg, maar bleef de wil voelen om naar hem toe te gaan.
    "Klootzak," siste ik tussen mijn tanden door, zonder naar hem te kijken. Als ik te lang naar zijn ogen keek, had ik verloren.


    "Do you believe monsters are born or made?"

    [Ga je nog iets typen met Julian? 8D]


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    [Had ik die niet gezien?

    *zoeken*]


    "Do you believe monsters are born or made?"