• De Story

    Regels:
    - Schelden en geweld mag IC, OCC niet
    - 16+ is toegestaan
    - Ik open een nieuw topic als het andere vol is, ik wijs twee anderen aan die ook een topic mogen openen als ik afwezig ben.
    - Als er na 24 uur na het sluiten van het oude topic geen nieuw topic is geopend mag je mij pb’en
    - Ik wil deze RPG actief houden dus het is wel handig als je iedere dag (of iedere twee dagen als je een dagje niet kan) iets post (behalve als dat onmogelijk is) en je er ook niet binnen een week mee stopt (i.v.m. beperkt aantal rollen)
    - Posts hebben het minimum van 3 regels, dit geldt niet als je een gesprek voert en dus omstebeurt een zin zegt (o.i.d.)
    - OCC het liefste met {}, [], (), \/, /\, ||, **, ~~, <> etc.
    - IC met de naam van het personage erboven
    - Als vanzelfsprekend niemand buitensluiten, en omdat er zo weinig rollen zijn is het ook niet leuk als er allemaal groepjes van twee personen ontstaan (dus probeer met verschillende mensen in contact te komen)
    - Houd rekening met elkaar qua tijd en gesprekken (dus niet dat het bij de een ochtend is en bij de ander avond of dat je een gesprek voert o.i.d. en dat je dan ineens niet meer online komt waardoor de ander niet meer verder kan)
    - Naamveranderingen doorgeven via het topic
    - Speel je eigen personage, niet dat van iemand anders

    - Af en toe komt er een reactie van mij in een quote blokje, dit betekend dat er een stukje verhaal lijn wordt geschreven, dit is dan niet vanuit de ogen van mijn personage, jullie mogen zelf weten hoe je daar op in speelt

    Rollen
    - Michelle Yvonne Maria Varlow (v)- SpringRose/Eline
    - Tayuya Hoshigaki (v)- AkatsukiXxX??
    - Vintain Ayden O'Connor (m)- Zayngasm/Naomi
    - Timothy Floris McAllister (m)- Wonderway??
    - Luna María van den Nou (v)- Amor8/Noa
    - Elena Mae Perret (v)- SupahBaby/Yara
    - Nala Rose Garcia (v)- JokerBaby/Femke
    - Sanne claire Smith (v)- nakito/ Anne



    [ bericht aangepast op 22 aug 2012 - 13:30 ]


    Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

    Nala
    Uiteindelijk veegde ik mijn hand aan mijn broek af en greep mijn koffer beet. Ik sleurde hem naar binnen en begon hem al de trap op te werken. In de helft kon ik niet meer door, omdat Vintain daar nog steeds stond.
    "Euhm... pardon?" zei ik voorzichtig en verplichte mezelf weer te glimlachen. Ook al hijgde ik al en voelde ik me helemaal niet goed.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    {Hmm, ik probeer een oplossing te vinden, maar misschien wijst het zich wel vanzelf ^^}


    Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

    Michelle
    Als ik geen tranen meer over heb en mijn hysterische huilbui wat is gekalmeerd loop ik naar de zadelkamer. Ik houd mijn gezicht onder de koude kraan en drink wat van het ijzige water. Dat doet me goed. Dan veeg ik mijn gezicht af aan een handdoek en ga ik terug naar de ranch. In mijn gedachtes blijf ik een zinnetje herhalen: Sterk zijn, sterk zijn, sterk zijn. Ik moet mezelf dwingen om niet wanhopig te worden en probeer het te relativeren. Ik stel me aan, het is allemaal niet zo erg, alles komt wel goed, ik moet niet zo melodramatisch doen. Ik stel me echt ongelooflijk aan. Ik schiet in de lach als ik me dit besef. Ik had altijd een hekel aan meisjes zoals ik, aanstellers die zodra iets al tegen zat begonnen te huilen en nu ben ik net zo. Mijn lach verflauwde, ik moest me inderdaad niet zo aanstellen. Met stevige passen ging ik verder naar de ranch.
    Op de drempel zag ik Nala staan, mijn eerste reactie was blijdschap; ze was eindelijk terug!! Mijn tweede was schrik; wat zag ze er uit, mager en bleek. Ik besloot dit tweede maar eventjes te negeren, Nala verdiende een warm ontvangst, hoe ze er ook uit zag. Gelijk sloeg ik mijn armen om haar heen en ik gaf haar een kus op haar ingevallen wang.
    'Ik heb je gemist,' zei ik tegen haar. Ik kon het niet opbrengen om superenthousiast te klinken, daarvoor was ik te geschokt.


    Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

    Nala
    "Ik jou ook!" glimlachte ik. Ik liet mijn armen ook om haar middel gaan en trok haar dichter tegen me aan dan ik normaal gezien zou doen. Ik had gewoon even een knuffel nodig. Een warme omhelzing. Niemand had me in deze moeilijke tijd enige steun gegeven. Natuurlijk wist bijna niemand ervan, maar toch...
    Ik legde mijn hoofd op haar schouder en probeerde het moment zo lang mogelijk te laten duren.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Sanne
    Ik zie dat Vintain en Michelle bezorgt naar Nala kijken en het valt me ook op dat ze al helemaal buiten adem lijkt. Ik houd me maar een beetje op de achtergrond want ik heb steeds het gevoel dat ze mij niet helemaal wilt of durft toe te laten tot een goede vriendin. Ik zie dat Michelle ook wat minder opgewekt is, ook al weet ze het goed te verbergen. Oke, niet teveel gaan nadenken nu. Ik zet de koffer neer en kijk glimlachend naar de stevige omhelzing die Michelle aan Nala geeft. Tussendoor moet ik toch even kijken naar Vintain's gezicht, snel wend ik mijn blik weer af voordat hij het ziet.

    [ net zoveel reacties ]


    When you believe your dreams come true

    [Arme Nala. Hoe kan ze in drie dagen zo achteruit gaan.. Awwhh!
    Sorry XD Moet weer weg XD]


    Stop acting normal. It gets bored.

    {Ik kan morgen niet reageren (of amper) want ik heb manege en een feestje tot 23:00}


    Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

    [Have fun! Ik ga met mijn paardrijden morgen ook ergens heen overdag, dus kan dan natuurlijk niet reageren]


    Stop acting normal. It gets bored.

    [Bew ^v^
    Wanneer kan Luna op de ranch komen? Beter gezegd: wanneer zijn er twee, drie uur om?]


    Stop acting normal. It gets bored.

    {ik weet niet... als er meer mensen online zijn en er dus meer reacties kunnen komen? ;p}


    “To live will be an awfully big adventure.”

    [ ik ga nu paardrijden en ben vanaf half 9 weer online ]


    When you believe your dreams come true

    [Oke, have fun!]


    Stop acting normal. It gets bored.

    Vintain
    Als Michelle de kamer binnenkomt schrik ik even op uit mijn gepeins. Zij ziet er ook niet zo goed uit op de één of andere manier. Ze knuffelt Nala en vanuit mijn ooghoek zie ik Sanne's hoofd mijn kant opdraaien. Ik kijk expres niet terug. Wat is er toch aan de hand allemaal... Ik word gek van al dit gecompliceerde gedoe.


    I can't define who I am.

    Michelle
    Ik voelde aan haar lichaamstaal dat ze even een stevige knuffel nodig had, dus ik gaf haar in dat opzicht haar zijn. Ik pakte haar ook wat steviger beet, maar niet alleen voor de knuffel. Het klinkt misschien wat overdreven, maar ik moest het controleren. Mijn handen lagen om haar hals en middel. Ik kon ieder bot voelen. Haar ingevallen buik drukte tegen de mijne en haar heupbotten laten een vervelende afdruk achter. Ze is dunner, veel dunner dan ik had verwacht. Een trillerige zucht verlaat mijn lippen en ik zet een stapje achteruit, ik houd Nala bij haar schouders vast en bekijk haar goed. Ik probeer een blije blik te veinzen, maar het mislukt. Dan kijk ik naar Vintain, probeer zijn blik te vangen en mijn bezorgdheid te uiten zonder woorden.
    Wat moeten we doen?! Is de geluidloze vraag die mijn hele lichaam uitstraald, maar ik weet dat hij net zo min als ik een antwoord heeft.


    Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

    Nala
    Ik zie het. Ik zie het allemaal. De blikken, de bezorgdheid, af en toe zelfs angst.
    En ik haat het. Ik wil hen geen pijn doen, maar... wat er net gebeurd was, kon ik gewoon niet doorkomen zonder mijn lichaam uit te hongeren, zonder mezelf pijn te doen. Ik had het nodig. Net als ik zuurstof nodig had.
    Ik kon toch ook moeilijk stoppen met ademen?
    Gelukkig had niemand me zien aankomen in die taxi. Anders waren er vast vragen gevolgd.
    "Pfoe, ik ga even wat uitrusten. Als iemand me zoekt, ik ben boven." zei ik op geveinsde vrolijke toon;
    Ik laat mijn koffers staan, die kreeg ik toch nooit de trap op en liep naar boven. Ik plofte neer op mijn bed en staarde voor me uit. Plots viel er me een krant in het oog.
    Ik stond op om hem te halen en sloeg de pagina open. Het was nog een recente. Té recent. Want ik kon het nieuws dat erin stond niet aan.
    Koppel opgepakt voor drugssmokkel, wapenhandel, verkrachting en veel meer. Onder de zwart gedrukte kop, zag ik de gezichten van mijn ouders naar me kijken.
    "Nou, nu weet ik tenminste wat ze al die tijd deden, toen ze nooit oog voor mij hadden." mompelde ik zacht. Ik beet op mijn lip, om te voorkomen dat ik weer zou huilen en gooide de krant terug weg.


    “To live will be an awfully big adventure.”