New York City -RPG- 3 - Speeltopics

NIEUUUWWW TOPIC

GOFORTH schreef:
NEW YORK CITY

Deze RPG gaat over een groepje jongeren die in NY wonen, ze zitten met z'n allen op een bekakte school. Allemaal zijn ze rijk, maar sommige van hun zetten zich er tegen af, anderen houden van de luxe en maken er optimaal gebruik van.

Er zijn 4 verschillende groepen:
- De 'celebritys' deze jongeren zijn een beetje beroemd, voornamelijk omdat ze it-girls/boys zijn
- Girl: Delaney Marie McClain N4I5
- Girl : Nadine Liv Jackson AGENTP
- Boy: Samuel Lucas McClain N4I5
- Boy: Tyler Jay Montez Wonderwatch
VOL
- De haters[/b] zij willen eigenlijk niet rijk zijn en proberen zo punk/rock/anders te zijn
- Boy: Jordan Everbeet EDWESTWICK
- Boy: Andrew Cole quin98
- Girl: Allison Rose-mary Greens thatlastkiss
- Girl: Mary-Lia Liberty Carter curlies
VOL
- De luxe-paarden zij zijn een beetje neutraal, ze vinden het fijn dat ze genoeg geld hebben, maar zouden ook zonder kunnen
Boy: Rafael Greywood Blanes
Noralie Anderson jaimyhoi
Anna Bailey Miller mismi
- De bitches deze jongeren zijn de stereotype rijke tieners. De jongens en meiden zijn achterbaks en bitchy.
- Girl: Charlynn Cassidy Williams. DREAMWISHES
-Boy: Hayden Clark Memoria
- Boy: John Ellean Brody. EDWESTWICK
In elke groep zitten 4 mensen, twee jongens en twee meisjes.

Excited? Vul dan dit even in:
Naam:
Bijnaam:
Leeftijd:
Groep:
Relatie?:
Familie:
Karakter:
Uiterlijk (+foto):
Extra:

Have fun!

[ bericht aangepast op 28 okt 2012 - 13:39 ]

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

[Sorry Naïs ]

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

[Snorrie]

"Fuck feelings, be a bitch" - Blair Waldorf

[Is niet erg hoor Het was ochtend, ik had een kuthumeur ;p]

jaimyhoi schreef:
[morrrning ^.^]

Noralie Anderson
Drew vraagt me plagerig of hij aan Rafael moet vragen om een paar liefdesbrieven te schrijven. Ik geef hem een zachte stomp. 'Als je dat maar uit je hoofd laat Drew,' zeg ik dan. 'Tenzij je vermoordt wil worden. Dan oké, vraag het aan me.' Ik weet zelf ook best wel dat Drew me alleen maar plaagt, maar toch. Het idee.. 'Meisjes zijn ook niet zomaar jaloers hoor,' zeg ik tegen Drew. Maar dan lach ik, 'nee oké. Dat zijn ze vaak wel zomaar.' Drew zegt een ik-zei-het-toch-ding. 'Oke, Drew, stel dat het van hem niet vriendschappelijk is, het etentje, zeg dan alsjeblieft niet een; ik zei het je toch. Want als het niet vriendschappelijk is voel ik me ontzettend naïef.' Drew zegt dat ik volgens hem niet zoveel problemen heb met jongens. 'Niet? Het begon vanochtend met Hayden, volgens Charlynn tenminste. Nu Rafael. Dat lijken me dan toch wel problemen. Op z'n minst twee.' Aangezien ik niet weet wat ik er mee aan moet en ik ook niet weet wat ik moet geloven. 'En superdrew klinkt wel goed,' zeg ik dan met een flauw glimlachje. En zo had ik het nog niet bekeken, dat het kan zijn dat Rafael er wel in geloofd. 'Mm, misschien, misschien niet.' Drew geeft me een blaadje met zijn nummer en ik schud lachend mijn hoofd. 'Ik zou het ook meteen in mijn mobiel kunnen zetten weet je,' zeg ik. Ik pak mijn mobiel erbij en maak een nieuw contact aan. Drew. En dan zijn nummer erbij. Ik neem niet de moeite om Andrew te typen, want voor mij is hij gewoon Drew. Ik kijk dan nog een laatste keer naar het blaadje van Rafael. Wacht eens even. Ik kijk beter en zie dan een telefoon nummer. Zijn telefoon nummer. 'Hm,' mompel ik dan. Ik zet het er maar gelijk in. 'Even Rafael een whatsapp sturen dat ik mee ga vanavond,' zeg ik tegen Drew.
Hee Raf,
heb je briefje gekregen, ik neem je aanbod graag aan. Kom je me dan ophalen vanavond?
X N.
Ik ben altijd te lui om mijn hele naam te typen. En zo weet hij ook wel dat ik het ben. Dan richt ik me weer op Drew. Drew vraagt of ik niet zo'n buikje wil als hem en als hij zijn shirt omhoog doet fluit ik een keertje. 'Looking good,' zeg ik dan, voordat ik er erg in heb. Een heel licht blosje verschijnt op mijn wangen als ik merk wat ik gezegd heb. Ik praat er snel overheen, 'Nope, zo'n buik wil ik niet. Dat staat gewoon niet bij meisjes.' Dan begint Drew aan wiskunde en mijn ogen worden groot zo makkelijk en snel hij dat doet. Hij schuift het blaadje weg zodat ik het antwoord niet kan zien. Damn. Maar Drew helpt me met de som. Stap voor stap. En het lijkt zowaar een iets mindere warboel voor me. Drew vraagt wat het antwoord is. '42?' Vraag ik aarzelend.

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

[Hayden ? x3]

Hayden Clark
Zuchtend ruim ik mijn blok op, het lukt vandaag gewoon niet. Ik probeer al de hele tijd Anna na te tekenen, maar het mislukt de hele tijd. Ik stop het blok in mijn tas en ruim netjes mijn spullen op. Ik kijk om me heen, het is heel rustig. Ik pak mijn rooster die ik in mijn broekzak had gestopt te voorschijn en kijk naar alle lessen die ikvandaag nog moet volgen. Mijn ogen vallen op het woord wiskunde en als ik op mijn horloge kijk zie ik dat ik al een aantal minuten te laat ben. Ik ben ook echt zo´n kluns, het geeft echt een hele goed indruk om de aller eerste dag al te laat te komen. Ik ga staan en klop wat gras en lichte modder van mijn broek af, ik kan niet met een vieze broek in de klas komen. Ik begin op mijn gemak naar het lokaal te lopen, het maakt nu niet meer uit hoeveel ik te laat ben. Ik zie het lokaal al liggen en ik haal nog even rustig adem voordat ik het lokaal binnenloop. De leraar staat iets op het bord te schrijven, ik zie veel letters. Leuk. Ik glip het lokaal binnen, als ik geluk heb merkt de leraar niet dat ik te laat ben gekomen. Ik ga op een willekeurige stoel zitten en als ik naar rechts kijk zie ik dat het Delaney is, ze is best aardig. Mijn schrift en boek pak ik uit mijn tas, waarna ik me naar haar toebuig om haat te vragen waar we zijn. ´Waar zijn we nu?´

"It takes ten times as long to put yourself back together as it does to fall apart."

Delaney Marie McClain.

Netjes schreef ik alles over en beet hard op mijn lip. Ja tuurlijk, het was ook echt zo makkelijk ! Ik had niet eens gemerkt dat Hayden naast me was komen zitten. Ik keek op met een verwarde uitdrukking op mijn gezicht. "Uhm, op een pagina" mompelde ik waarna ik keek naar welke pagina we zaten. Ik sloeg een paar pagina's om en kwam toen op de juiste pagina terecht, "117" antwoordde ik toen. Ik keek terug naar het bord en liet mijn potlood neervallen. "Ik geef het op" zuchtte ik net ietjes te luid. De leraar draaide zich om, "Wat geef je op ?" vroeg hij. Ik trok mijn wenkbrauwen aan en leunde naar voren toe, mijn ellebogen en onderarmen steunend op de bank, "Dit alles hier, ik snap er niets van ! Waarom zitten er letters in oefeningen ? Dat is niet logisch".

Hayden Clark
Ik zie dat Delaney zelf niet op de goede pagina en ik grinnik, ze snapt het waarschijnlijk neit. Na een paar seconden heeft ze de pagina gevonden en ze wijst de pagina aan. Ik ga naar pagina 117 en kijk snel wat we nu aan het behandelen zijn. Gelijk zie ik de letters al staan, als je het snapt is het best makkelijk. Als je het niet snapt is het een heel ander verhaal. "Ik geef het op" zuchtte Delaney plotseling. Helaas voor haar zei ze dat iets te hard en de leraar nam een verkeerde beslissing, namelijk emt haar in discussie gaan. Ik grinnik, wiskunde is niet logisch. Als de leraar mijn kant op kijk kijk ik hem vrolijk aan, ik heb wel zin in wat leedvermaak. Ik steun met mijn hoofd op mijn hoofd, wiskunde is vermoeiend. Ik kan het niet laten om mijn mond open te doen, ik ben een harde prater. 'Ja, het is toch helemaal neit logisch?'Zo, de leraar heeft iets om ons uit te leggen, kom maar op.

[ bericht aangepast op 27 okt 2012 - 20:19 ]

"It takes ten times as long to put yourself back together as it does to fall apart."

Delaney Marie McClain.

Oh, dus er kwam een beetje leven in Wiskunde ? Wel wel, waar gingen we dat schrijven ? Alleszins niet in mijn boek van Wiskunde, want daar keek ik dus nooit in. De leraar begon een hele uitleg te doen, maar ik praatte er vrolijk doorheen.
"Meneer, kan je een beetje voortmaken ? Zondag over 2 weken heb ik een hele belangrijke afspraak die ik niet mag missen" zei ik serieus. Als ik zo doorging, dan zou ik het lokaal nog worden uitgezet. Yes. Alhoewel, mijn ouders zouden echt helemaal flippen, moesten ze in het land zijn en om me geven, maar goed.
"Wie heeft jou opgevoed ?!" hoorde ik hem opeens woedend briesen. Ik stond op, en keek hem met vernietigende blik in mijn ogen aan.
"De mensen die ervoor zorgen dat jij je fucking job hier nog hebt ! Moesten ze weten hoe je les geeft zouden ze je allang hebben buitengesmeten, want aan je uitleg te horen weet je zelf niet eens waarom die stomme letters in die oefeningen zitten !". Mijn toon was nog redelijk kalm, maar ik praatte met mijn tanden op elkaar, enkel en alleen omdat ik woedend was. Hij moest niet zeggen hoe ik was opgevoed. Mijn jeugd was toevallig de beste die ik me kon wensen en moest ik het opnieuw mogen doen, dan zou ik het net hetzelfde hebben gedaan. Hij moest niet twijfelen aan mijn ouders, dat was enkel en alleen respectloos zijn. Hayden naast mij kon het niet meer houden van lachen waardoor de kernbom totaal ontplofte. Hij opende zijn mond om iets tegen me te schreeuwen maar opnieuw was ik hem voor.
"Ja ja, ik weet het al, vanonder mijn ogen, bla bla bla, strafwerk die ik toch niet maak, bla bla bla, het boeit me niet". Ik pakte mijn spullen bij elkaar en begon naar de deur te lopen.
"Hayden, als je het toch zo grappig vind, dan mag je best mee gaan met haar ?" hoorde ik hem nog zeggen. Ik verwachtte niet dat Hayden met me meeging. Waarom zou hij ? Ik was saai als ik niets voelde, maakten ze me boos, dan werd ik leuk om het zo te zeggen.

Hayden Clark
Ik viel echt bijna van mijn stoel van het lachen, dit was beter dan welke film dan ook. Ik kon niet meer stoppen met lachen, gemeen van mij. Terwijl Delaney tegen de leraar blijft scheeuwen pak ik snel mijn tas in, ik weet wel wat hier na volgt. Nu pas valt het me op dat de leraar op een briesende stier lijkt, hij heeft zich zelf nog nooit in de spiegel gezien. Toen de leraar over haar jeugd begon ontplofde de bom, letterlijk. Daar had hij beter niet over kunnen beginnen, Delaney haar ogen stonden op woedend, wat ik niet heel vaak bij haar zie. Ik zie de ogen van de leraar wat kleiner worden en ook heeft hij de neiging om een stapje achteruit te zettern, maar hij houdt zich in. Hij troost zich nu waarschijnlijk met dat hij de baas is, maar wie kan dan nu schelen? Ik voel mijn stoel bijna onder mijn billen weg glippen dus ik pak de stoel van Delaney vast, die nu leeg is. Delaney loopt naar de deur en terwijl ik blijf lachen hoor ik de leraar iets tegen me schreeuwen."Hayden, als je het toch zo grappig vind, dan mag je best mee gaan met haar ?" Ik kijk hem lachend aan, ik wil graag weg.'Met alle p-lezier meneer.' Ik sta rustig op en lachend maak ik een belachelijk buigje en loo[p daarna achter Delaney aan, dit had ze waarschijnlijk nooit verwacht. Normaal zou ik me nooit zo laten wegsturen, maar wat de leraar niet weet is dat mijn vader zijn collega heel belangrijk is op deze school. Ik akn zo mijn vader opbellen en hem vragen of zijn collega deze leraar kan ontslaan, maar zo gemeen ben ik niet. Ik doe netjes de deur achter me dicht en loopa chter Delaney aan.

"It takes ten times as long to put yourself back together as it does to fall apart."

Delaney Marie McClain.

Mijn ademhaling ging gejaagd, maar ik hoorde wel hoe Hayden me achternaliep. Ik gooide mijn tas voor mijn kluisje en leunde ertegenaan. Zo mensen, nu wist iedereen hoe boos ze me konden krijgen en hoe ik reageerde. Bravo bravo. Ik telde in mijn hoofd tot 10, knipperde een paar keer met mijn ogen en liet mijn ogen afglijden naar Hayden.
"Oké, het was wel geniaal, maar hij moest niet over mijn ouders beginnen, dat doet niemand" zei ik met onschuldige blik in mijn goudkleurige ogen. Ik beet op mijn lip om mijn lach in te houden maar schoot toen toch in lachen uit. Mijn hand leunde tegen de muur met kluisjes aan om een beetje steun te hebben.
"Moest hij zichzelf in de spiegel hebben gezien, dan zou hij vast flauwvallen of zoiets" zei ik grijnzend. Ik nam mijn tas op, smeet die in mijn kluisje en bond mijn haren samen, dat was sowieso makkelijker.
"Ik moet echt eens een verborgen camera opstellen in de klas, ik krijg vast duizenden hits op YouTube" zei ik nadenkend. Ik dacht er serieus over na hoor, het zou vast geniaal zijn.

[Sorry, mijn ouders eisen dat ik sociaal doe en beneden ga zitten, dus ik kom terug rond tien, half elf x SORRYY. Niet weggaan huh ? ]

[Nee hoor(:
Mijn nichtje is net aangekomen, ik ga maar eens lekker sociaal doen.]

[ bericht aangepast op 27 okt 2012 - 20:46 ]

"It takes ten times as long to put yourself back together as it does to fall apart."

Hayden Clark
Nog steeds lachend ga ik naast Delaney zitten, ik hoop echt dat iemand het gefilmd heeft. Dan staat ze binnenkort bij de meest bekeken filmpjes en wordt ze ondekt. Ze zou eigenlijk zo in een film kunnen spelen, ze heeft een perfect lichaam. Haar goudkleurige ogen stralen doordat ze ook hard lacht, ze is me er eentje. 'Dat moet je zeker doen, dat wordt leuk.' Ik zet weer een lach op en ik leg mijn hand op mijn buik, ik heb buikpijn van het lachen. Ik pak een flesje water uit mijn tas en gulzig drink ik wat van mijn water. Ik vind in mijn tas ook een zak met snoepjes en ik leg hem tussen ons neer zodat zij ook kan pakken. 'Nou, er is tenminstte iets te beleven op school.'

"It takes ten times as long to put yourself back together as it does to fall apart."

Delaney Marie McClain.

Ik begon te lachen toen hij gulzig van zijn water begon te drinken. Mijn slechte karakter zou ik geen slechte karakter kunnen noemen als ik niet deed wat ik zou moeten doen. Kort gezegd betekende dat, dat ik mijn vinger aan de onderkant van het flesje legde om het een beetje naar boven te duwen. Door mijn plotse actie verslikte hij zich bijna waardoor ik plat ging van het lachen. Ik nam wat snoepjes en stak ze in mijn mond. Hiervan hield ik dus. Gewoon wat lachen met een vriend op de grond van je school tegen een paar kluisjes aan terwijl je wat snoepjes at, beter kon niet toch ? Ik keek voor me uit met een glimlach op mijn lippen en draaide mijn hoofd toen. Ik nam Hayden in me op. Zijn warrige blonde haren die voor mij een mysterie bleven, want ik wist echt niet hoe hij zijn kapsel zo kon laten zitten. Het zag er natuurlijk uit dus gel gebruikte hij niet, maar misschien vergiste ik me wel. Dan heb je nog zijn ijs blauwe ogen die werkelijk waar te mooi voor woorden waren en ach ja, over zijn lichaam waar hij zo goed als na elke LO les mee door de gangen liep, met bloot bovenlijf natuurlijk dat hij door de gangen liep met zijn lichaam was normaal, ging ik maar zwijgen. Ik wendde mijn blik af en beet op mijn lip. Ik nam nog een paar snoepjes en at deze vlug op. Mijn buik deed pijn van het lachen, maar nu mijn kaken ook. Ik greep naar mijn kaken en begon nog harder te lachen.
"Heb jij nooit dat als je zure snoepjes eet en je dan lacht, dat je pijn krijgt in je kaken ?" vroeg ik mijn blik weer op de zijne gericht. Mijn handen lagen nogsteeds op mijn kaken, aangezien ik nog steeds lachte en de pijn er nog was.

[sorry, ik moest mee doen met de karaoke--
Goodmorning people^^]

"It takes ten times as long to put yourself back together as it does to fall apart."