[RPG] Camping Fear ~002~ - Speeltopics

Het gaat over 10 tieners die samen in de bungalow 666 zitten op de Camping fear. Ze kennen elkaar echter niet of de meeste toch. Ieder van hun verbergt een geheim. Maar wat als ze er achter komen dat er iets niet klopt op de Camping en daarbij elkaars geheimen te weten komen.
Er is een speciale dag waar je geesten kunt zien op bootjes op de vijver die net bloed lijkt net zoals de maan, je rare geluiden hoort in de bossen en je een man ziet die mensen vermoord om een stuk huid van je te nemen. Sommige van hun geheugen worden gewist na die dag, andere weten het nog perfect. Als de mensen rond hen opeens beginnen te verdwijnen en later vermoord terug gevonden zijn gaan ze op onderzoek uit en moeten ze elkaar leren te vertrouwen.

---

Jongens [Max. 5]
- Devon Dorcha~~Gatsby *Gancanagh/Hound*
-Claed Nixis ~~Albion *Ziener/Druide*
- Jake Dodge Dragon~~ Ninuturu *Hybrid Dragon*
-Daniël Xavier Woods ~~ShatterMe *half incubus/ half vampier*
-

Meisjes [Max.5]
- Dawn Katherina Madison ~~ShatterMe *Necromancer/Vuur demon*
-Jaybee Jillz Bellatrix Maple ~~Sylvesti *Faun/Fallen Angel Hybrid*
-Dhelia Athene Loreley ~~ Everdeen *Dochter van Ondine (half waternimf)*
-Jess Marie Cooper ~~ Galinda* Assassin/Droomwandelaar.*
-

---

Rules;
~Minimaal 8 regels schrijven, dat is niet heel erg moeilijk. Voeg dingen toe zoals: Omgeving, gebruik tekst van andere, gevoelens, gebeurtenissen van vroeger, ...
~OOC graag met haakjes; [] {} () - -
~Er mag best liefde tussen mensen die zelf verzonnen zijn en niet echt een karakter hebben maar natuurlijk ook tussen de rest van de schrijvers.
~Reserveringen blijven 3 dagen staan.
~Graag personages die verschillend zijn, qua karakter etc.
~Er mogen vulgaire dingen in voor komen.
~Mag van de verhaallijn afwijken.
~Niemand zegt dat iemand zijn personage niet goed is of niet kan behalve IAmADreamer.
~Plezier hebben, dat is de grootste regel hier !

Camping Fear [RPG 16+]

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 14 juni 2013 - 15:51 ]

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

[En Dhelia kan mensen ook laten slapen, whieee, hoewel ze dat nu waarschijnlijk niet zal doen nu ze kwaad is op Daniël en hem in geen enkele vorm wilt helpen.]

[ bericht aangepast op 18 jan 2013 - 21:36 ]

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Claed Nixis

"Aaah! Gadverdamme Claed, dat meen je niet!" hoor ik Devon zeggen. "Wie weet waar heeft dat mormel gezeten!" roept hij dan en ik schrik als hij plots voor me staat en de druiven uit mijn handen smijt. Hij komt als maar dichterbij. "Zet hem buiten of ik verpletter zijn schedel onder mijn voet alsof het een rotte tomaat is," zegt hij dan en ik kijk recht in zijn ogen. Ik kan er een beetje in lezen wat hij denkt.
"Weg ermee of ik draai hardhandig dat beest zijn nek om, kies maar." hoor ik Dhelia zeggen en ik kijk naar haar verontwaardigd aan. Vervolgens kijk ik weer richting Devon maar hij staat aan de andere kant van de kamer. Ik merk haast niets om me heen en zie hem ineens weg gaan.
Dhelia zegt ook nog dingen en alles wat ik van haar opving was; "Die rat is weg als ik terug ben," en toen liep ze weg. Ik kijk haar na, ik staar naar de deur waar de twee doorheen verdwenen. Wat is er zo erg aan een niet-wilde muis!? Serieus, wat doen mensen er toch moeilijk over!
Ik kijk naar Daniël en zie hem met zijn ogen rollen, verontschuldigend naar mij kijken en hij loopt weg. Ik zucht en kijk naar het muisje op mijn schouder en hij springt er net af. Midden in de lucht veranderd hij ineens in een pikzwarte kat en mijn ogen vergroten. "Nou die zijn weg," hoor ik dan bij hem vandaan komen en ik staar hem nog altijd raar aan. "Noem mij maar Dodge," zegt hij dan.
"Holy fuck..." is alles wat ik uit weet te brengen voor ik gewoon echt tegen de vlakte ga. Niet door de verandering van de muis naar kat maar eerder van de energie die ik gewoon totaal niet meer heb. Ik voel hoe ik op de grond neer kom en ik kreun een keer. Vervolgens lig ik naast het aanrecht en ik voel hoe ik diep in een slaap wordt mee getrokken.

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Jake Dodge Dragon
"Holy fuck..." is het enige wat hij zegt voor hij flauwvalt. Een verraste miauw verlaat mijn mond, ik loop naar het randje van het aanrecht en kijk naar benden waar hij ligt. "Hallo? Hallo alles goed? Claed?" vraag ik gestrest, ik had geen idee wat ik nu moest doen. Ik spring naar beneden en land naast hem, ik geef hem een kopje tegen zijn hoofd. "wakey wakey" zeg ik zacht terwijl ik zachtjes met mijn poot tegen zijn hoofd tik.
Hopeloos ga ik zitten en kijk ik naar hem, wat moet ik nou doen? De rest halen? In een mens veranderen? Ik kan wel in een mens veranderen maar dan zou ik naakt zijn, en die gassies zitten in de kamer waar mijn koffer staan...
Ik ijsbeer wat hopeloos heen en weer terwijl er wat zachte miauwtjes uit mijn mond komen. Wat moet ik nou doen? Ik lik een paar keer zijn neus.
Ik weet me geen raad en ga op zijn borst liggen, wat kon ik anders doen? Hij kan nu tenminste niet koud van de vloer. Mijn lichaams warmte is goed voor meerdere, ik zou er zelf wel even op letten dat hij niet te warm word.

---

"Find peace in who and what you are." — Saphira

Dhelia Loreley
Een lichte irritatie borrelt op als hij spontaan uit het niets begint te lachen. Neemt hij me niet serieus, ziet hij me aan als een zwak katje? Ik pers mijn lippen samen, mijn handen strak langs mijn lichaam in de vorm van vuisten.
"Oh, Dhelia toch. Je zou me een plezier doen om een vloek over mij uit te spreken. Dan was ik tenminste van dit eeuwige klote leven vanaf en je moet niet vergeten dat ik me helemaal niet geïntimideerd kan voelen. Dat is een emotie die al een paar eeuw geleden aan de duivel heb verkocht. Zelf als je iets sterker was dan ik, ik zou je voeten kunnen kussen als je me vermoord. Ik wacht er al een paar eeuw op, maar niemand heeft me tot nu toe kunnen vermoorden. Ik weet niet eens hoe ik doodga aangezien ik geen gewone vampier ben. Misschien onthoofding en in brand steken, wie weet. Je moet het niet persoonlijk vinden, maar ik reageer altijd zo als menselijke me iets proberen aan te doen. Als Devon iets doet word ik wel woedend omdat dat in mijn nature is, maar ik zou dankbaar zijn als hij me dood." Wie heeft het over doden? Dat zijn de eerste woorden die in me opgaan. Ik heb nooit het woord 'de dood' in mijn mond genomen, dat is dan ook iets wat ik nooit zal doen. Natuurlijk, ik beken heus wel dat ik spijt heb van mijn woorden van zonet, maar hij vroeg er zelf om en die krauw op zijn gezicht, die verdwijnt heus wel weer.
"Dus de volgende keer spreek je maar een vloek over me uit, maar vergeet niet dat ik nog een kant heb die je nog niet echt ontmoet hebt. Je hebt misschien vampier Daniël gezien maar nog geen incubus Daniël. Dus als je me nu excuseert ik ga even praten en ik heb ook een paar eenvoudige truckjes om je buiten te houden." Hij geeft me niet eens de kans om nog een reactie te geven, want meteen opent hij de deur al en sluit hem stevig achter zich dicht. Ik neem het handvat nog beet en probeer hem open te trekken, maar beweging lijkt er niet in te komen.
"Klootzak," brom ik en laat me op de grond zakken. Hij hoeft niet te verwachten dat ik hem ook nog maar een keer ga helpen. Ik had gewoon niets moeten doen toen Devon hem probeerde te wurgen en het te laten gaan. Dan was ik nu waarschijnlijk van hem af en was dit alles nooit gebeurd.
"Holy fuck..." Hoor ik dan vanuit de kamer, wanneer een doffe klap weerklinkt. Ik kijk even op, maar als ik niets meer hoor, zie ik het als teken dat er niets aan de hand is. Waarschijnlijk die rotrat die weggerend is, weet ik veel. Beteuterd kijk ik naar mijn nagels en probeer iets van het gesprek naast me te horen, maar helaas ben ik een persoon zonder supergehoor en hoor ik enkel wat gemompel, blijft het daar ook bij. Dan plots uit het niets hoor ik zacht gemiauw waardoor ik met een frons opsta en langzaam terug loop naar de keuken. Mijn mond valt open van verbazing als ik Claed op de grond zie liggen, bewusteloos met een kat op zijn lichaam. Ik slik moeizaam, tuur in de rondte naar de muis van zonet, maar deze is nergens te vinden.
"Claed?" fluister ik zachtjes en kijk het zwarte beest doordringend aan, laat me op de grond zakken en aai het beest over zijn kop heen, laat hem meteen los als ik de hitte voel en herinner me plots Claed zijn woorden. Het was geen normale muis.. "Verdomme!" zeg ik dan uit het niets, want deze plek is niet normaal en ik durf er haast op te wedden dat we hier met een shapeshifter te maken hebben. Ik probeer het beest enigzins van Claed af te duwen en tik met de rug van mijn handen tegen zijn wangen aan.
"Oh kom op," zeg ik lichtelijk in paniek en loop automatisch naar de kraan toe om water te pakken en dit met een handdoek op zijn voorhoofd te deppen. Ik ben hier absoluut niet goed in en een beetje hulp zal fijn zijn.

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Claed Nixis

In de verte hoor ik licht gemiauw en voel ik een druk op mijn borstkas komen. Het voelt warm aan en ik voel de kou van de grond niet eens meer. Ik voel ook licht iets tegen mijn gezicht aan maar ik ben gewoon té moe om nu nog wakker te worden.
Ergens hoor ik mijn naam zacht geroepen worden. "Verdomme!" hoor ik ineens waardoor er even schrik. Ik voel hoe er tegen hetgeen word geduwd dat op mijn borstkas ligt, maar het geeft niet mee. Ik voel daarna weer iets tegen mijn wang aan en het is minder warm dan hetgeen dat er net tegenaan kwam.
"Oh kom op," hoor ik de stem nog dichter en dan hoor ik voetstappen, kort daarna voel ik iets nattigs op mijn voorhoofd. Het doet me iets wakkerder worden en ik open wazig mijn ogen even. Ik kijk scheel naar hetgeen op mijn voorhoofd en ik volg de arm van degene die het doet naar het gezicht. Ik tl mijn hoofd iets op en kijk diegene aan.
"Dhelia?" mompel ik en mijn stem klinkt slaperig. "Ik ben bekaf..." zeg ik dan zacht en ik laat mijn hoofd weer op. "Ineens kwam de vermoeidheid heel erg," zeg ik dan en ik pak Dhelia haar pols vast. "Het was geen echte muis!" sis ik en ik kijk haar aan. "Hij veranderde midden in zijn spring in een kat," zeg ik en ik kijk om me heen, maar ik zie de kat niet. Dan kijk ik op mijn borstkas en zie hem daar zitten. "Dat is hem," zeg ik dan en ik til mijn hand op en leg hem zachtjes op de rug van de kat. Dat is dus zo warm! Het is die muis-kat. Wel een lekker kacheltje, ik duw hem zachtjes van me af. Een vermoeide zucht verlaat mijn mond en ik probeer overeind te komen. Ik draai me met mijn rug naar het aanrecht toe en ga er met mijn rug tegenaan zitten. Ik zet mijn hoofd in mijn handen en zucht weer even.
"Klote vermoeidheid..." mompel ik daarna en ik wrijf met mijn handpalmen door mijn ogen.

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Jake Dodge Dragon
Er komt iemand binnen, gelijk kijk ik in die richting, het is het meisje van de weerwolf/vampier/grom/jongen. "Claed?" fluistert ze zachtjes, ze kijkt recht in mijn ogen, waardoor ik ze dichtknijp als ze te lang naar me staart, ze aait me over mijn hoofd maar stopt gelijk, ik spin ligt geamuseerd. "Verdomme!" zegt ze, als ze nu maar niet denk dat ik het heb gedaan, ze probeert me van vriend/Claed af te duwen maar ik blijf koppig liggen en blaas boos in haar richting. "Oh kom op," zegt ze met een paniekerige stem als ze zich weer op Claed richt, met een natte handdoek dept ze zijn hoofd. Automatisch zet ik mijn haren iets op en mijn staart wat dik, en dat was niet alleen omdat ik op dit moment een kat ben. Ik draai gelijk weer mijn hoofd naar Claed als hij "Dhelia?" mompelt, "Ik ben bekaf... Ineens kwam de vermoeidheid heel erg," zegt hij daarna en hij pakt het meisje die Dhelia heet haar pols vast. "Het was geen echte muis!" sist hij "Hij veranderde midden in zijn spring in een kat," zegt hij en kijkt om zich heen, daarna merkt hij pas dat ik op zijn borst zit "Dat is hem," zegt hij en legt zijn hand op mijn rug, waardoor ik weer zachtjes spin. Daarna duwt hij mij zachtjes van zich af, terug op de grond kijk ik wat om me heen, druiven, met mijn poot sla ik er een weg, waarna ik er achteraan spring en het in mijn bek pak, mijn scherpe tanden bijten het druifje door waardoor ik het ding wel moest doorslikken. "Klote vermoeidheid..." mompelt vriend/Claed gelijk draai ik mijn hoofd en loop weer in hun richting, ik geef kopjes tegen Claeds zijn arm.

---

"Find peace in who and what you are." — Saphira

Dhelia Loreley
Ik hoor de kat nog zachtjes spinnen wanneer ik hem over zijn hoofd krab, waarna hij naar me blaast. Met een ijzige blik kijk ik hem aan, rotbeest, echt waar.
"Dhelia?" Een hele geruststelling is het als ik Claed zijn stem hoor. Slaperig, maar het is al een hele verbetering. Opgelucht haal ik een diepe teug adem en knijp met mijn hand in de doek, voel de druppels water op mijn dijen vallen waarna ik ze wegwrijf. "Ik ben bekaf..." vervolgt hij zijn woorden, ik knik begrijpelijk. Ik had het al gezien vanaf het moment dat hij zich voorstelde. De wallen onder zijn ogen, het was overduidelijk geweest dat hij heel wat slaap in te halen had. "Ineens kwam de vermoeidheid heel erg," Ik schrik wanneer hij mijn pols stevig beetpakt, maar laat het zo en kijk hem met een bezorgde glimlach aan.
"Het was geen echte muis! Hij veranderde midden in zijn spring in een kat," Meteen richt ik mijn ogen op het beest en worden mijn vermoedens bevestigd. De toon in Claed's stem is meteen van toon veranderd, een stuk helderder. "Dat is hem," zegt hij dan uiteindelijk en kijk ik toe hoe het beest van Claed zijn schoot gaat en achter een druif aanspringt. Wanneer ik me herinner dat het dus zowel de rat is, als de kat herinner ik me het beest in het bos ineens en knijp ik mijn ogen samen. Het zal me niet verbazen, als hij ons toen al in de smiezen hield.
"Ik heb je wel door hoor," zeg ik dan sissend en gooi een druif naar het beest zijn hoofd toe.
"Klote vermoeidheid..." Ik kijk toe hoe Claed zich uiteindelijk verplaatst en zo subtiel mogelijk tegen het aanrecht aanleunt, vermoeid wrijft hij in zijn ogen en klop ik gemoedelijk op zijn schouder. Ik weet wel een trucje, maar ik vraag me af of hij dat wel wilt en of ik dat goed genoeg onder controle heb. Mensen in slaap laten vallen. Het werkte in ieder geval op die halfdode vogels net.
"Waardoor komt het?" vraag ik daarom geïnteresseerd, schenk een glas water voor zowel hem als mezelf in en tik tegen de rand van het glas aan. Ik kijk Claed glimlachend aan en trek mijn benen wat omhoog. "Slaap je gewoon niet of is het iets anders of zo?"

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Daniël Woods

"Jaloers of niet, je noemt een dame geen teef tenzij ze een Hound is. En als je dat doet kan je je aan een flinke klap die zelfs jou een pijnlijke wang zou bezorgen verwachten. Geloof me, ik kan het weten. En doe niet zo neerbuigend tegenover Dhelia, ze is geen speeltje dat je aan een ander door kan geven net zoals Dawn niet jouw bezit is. Trek je ogen open en let op in wie zij interesse heeft. En mijn beste vriend, laat me je in dat geval wijzen op een grandioze fout in je plan. Dawn voelde zich veilig bij mij, niet-Dawn heb ik zojuist een fikse loer gedraaid met die ketting dus die zal zich niet inhouden om mijn gezelschap te weigeren als ze plannen heeft. We weten allebei dat de enige manier waarop ik haar kan tegenhouden is door het lichaam van Dawn aan te raken en te hopen dat dat genoeg is om haar eigen, heel erg menselijke ziel, naar boven te lokken. En het staat niet bepaald hoog op mijn verlanglijstje om Dawn van de ene verdoemenis in de andere helpen want ik vind haar een aardige meid." zegt hij en ik draai met mijn ogen.
Ik kan er niet aandoen dat het in mijn aard lag om tegen vrouwen zo te doen. Het was die incubuskant van mij die zo tegen vrouwen doet. Ik doe echt heel veel moeite om die kant te onderdrukken, maar dat lukt me niet na al die eeuwen. Ik wou het hem juist vertellen waarom ik zo tegen vrouwen doet als hij er zelf achter kwam. "Wacht. Zei je nou net tegen Dhelia dat je half Incubus ben? Alsin; schat, ik heb je niet bedrogen terwijl je moedig vocht in de strijd, het was de Incubus die me 's nachts bezocht heeft en me zwanger maakte? Als je een Incubus bent, dan kun je haar dromen binnendringen toch? Dus als we het lichaam in slaap krijgen, kun je Dawn bereiken! Maar niet-Dawn wil vast niet gaan slapen en al helemaal niet als die suggestie van ons komt, dus we moeten iets verzinnen om- Claed."
"Ja dat kan ik inderdaad en dat is ook de voornaamste reden dat ik zo tegen vrouwen doe. Het zit in mijn aard, maar we hebben één probleem. Ik heb al eeuwen niet meer in iemands droom gekropen. Ik ben gestopt met dat te doen toen ik besefte dat ik helemaal verkeerd bezig was. Daarom heb ik nog steeds problemen om geen vrouwen te nemen wanneer ik maar wil en kan ik ook moeilijker mijn bloedlust bedwingen waardoor ik snel jaloers of kwaad word zoals je hebt gemerkt." ik zucht en schud mijn hoofd. "Ik kan het proberen, maar ik sta niet in wat er kan gebeuren nadat ik die kant terug naar boven heb gehaald. Dan is elke vrouw in de omgeving in gevaar en dat is serieus. Zoals je weet kan ik me ook me in iemand anders veranderen dus je zult niet eens merken dat ik het ben geweest." Ik kijk naar mijn voeten omdat ik me schaamde over mijn kant die ik al eeuwen niet meer had gebruikt.
De kans was echt groot dat als ik die kant terug naar boven haal de meisjes die hier rondlopen in hun slaap verkrachte of zelf verleide. Ik kon veranderen in welke man die ze perfect vonden en aangetrokken door voelde. Het was dus voor mij niet moeilijk om iemand te verleiden. Ik zuchtte en dacht aan die verschrikkelijke tijd waar ik alleen maar voor bloed en seks leefde. Ik vocht ook voor mijn slachtoffers als er iemand anders achteraan wou gaan. Ik won meestal wel, maar dat was nu ook weer niet altijd. Wie weet hoeveel meisjes of vrouwen ik wel niet he zwanger gemaakt? Ik rilde al bij de gedachten aan hoe mijn nageslacht wel niet moest zijn.
"Weet je wel zeker dat je deze kant naar boven wilt halen bij mij? Ik verafschuw mezelf al genoeg voor die tijd. Ik wil niet dat ik iedereen dat meemaakt." mompel ik en ik kijk naar de muur. Ik walgde echt van mezelf en ik denk dat je dat wel kon zien aan mij.

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

Devon Dorcha

"Ja dat kan ik inderdaad en dat is ook de voornaamste reden dat ik zo tegen vrouwen doe. Het zit in mijn aard, maar we hebben één probleem. Ik heb al eeuwen niet meer in iemands droom gekropen. Ik ben gestopt met dat te doen toen ik besefte dat ik helemaal verkeerd bezig was. Daarom heb ik nog steeds problemen om geen vrouwen te nemen wanneer ik maar wil en kan ik ook moeilijker mijn bloedlust bedwingen waardoor ik snel jaloers of kwaad word zoals je hebt gemerkt. Ik kan het proberen, maar ik sta niet in wat er kan gebeuren nadat ik die kant terug naar boven heb gehaald. Dan is elke vrouw in de omgeving in gevaar en dat is serieus. Zoals je weet kan ik me ook me in iemand anders veranderen dus je zult niet eens merken dat ik het ben geweest. Weet je wel zeker dat je deze kant naar boven wilt halen bij mij? Ik verafschuw mezelf al genoeg voor die tijd. Ik wil niet dat ik iedereen dat meemaakt."
Ik kijk even naar Daniël en voel alle hoop die ik net had, en alle moed die het me gaf me weer in de schoenen zakken. Natuurlijk had ik moeten weten dat het niet zo makkelijk zou zijn.
Ik laat me terug op de grond zakken en raap de pluimen wat samen om mijn handen een bezigheid te kunnen geven.
"Nee. Dat doen we niet. Ik kan niet vragen van je om te doen waar ik zelf zo tegenop zie. Ik weet wat het is om een monster te zijn, Daniël. Ik weet hoe moeilijk het is om er tegen te vechten. Het spijt me. Ik had er moeten aan denken."
Ik haal een hand door mijn haren en zucht. Ik bijt op mijn piercing en laat mijn vingertoppen over de tattoos op mijn arm glijden.
"Het helpt, als je ze niet als vrouwen beschouwt," zeg ik dan. "Zo heb ik geleerd van ze af te blijven. Of als je je inbeeldt dat het je zus is, of iemand van je familie. Of gewoon een wezen waar je je absoluut niet tot aangetrokken voelt."
Ik denk even terug aan de tijd dat ik dat hulpmiddel nog dagelijks nodig had. In mijn geval was het niet zozeer omdat ik geen respect voor ze kon opbrengen, integendeel, maar omdat ik elk schone dame die ik tegenkwam verleid zou hebben. Het was niet iets waar ik eerst bij stil stond, het voelde natuurlijk aan. Ik deed wat mijn instinct me ingaf. Pas toen ik me bewust werd van het kwaad dat ik die meisjes, en occasioneel mannen, aandeed ben ik van dat pad afgestapt.
"Harpies," denk ik luidop. Een rilling verspreid zich over mijn rug. Ik ben in mijn hele leven maar een drietal keer met deze wezens uit het Duistere Hof in aanraking gekomen, maar prettige herinneringen zijn het niet. Hun scherpe klauwen, waarmee ze gebouwen in stukken kunnen rijten, hun snavel die zo karkassen breekt, en hun gil is zo afgrijselijk, alsof er duizenden kraaien tegelijk schreeuwen. Ik wrijf over mijn armen wanneer ik er kippenvel voel op komen.
"We verzinnen wel iets anders. Misschien is het beter als jij vanavond ook dicht bij Dawn blijft? Niet-Dawn lijkt jou een stuk aardiger te vinden dan mij. En op die manier kunnen we elkaar ook wat afwisselen als we in de verleiding komen."
Ik weet één ding heel zeker, vanavond wil ik Dhelia in de buurt en niet alleen omdat ze zo'n belachelijke macht over me heeft. Claed zou ik liefst van al aan zijn bed binden zodat hij helemaal niet in de buurt kan komen van niet-Dawn, maar iets zegt me dat hij dat niet prettig zou vinden en dat hij dan alsnog behoorlijk slecht in staat zou zijn zich te verdedigen met die touwen in de weg. Beter van niet.
Ik sta op en sla de pluimen opnieuw van me af. Ik kijk even om me heen, vanavond vraag ik wel of er iemand een kussen op overschot heeft en anders heb ik gewoon pech.
"Nou, wat denk je ervan om die tactiek eens uit te proberen en je bij Dhelia te verontschuldigen?" zeg ik zo luchtig mogelijk.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Daniël Woods

"Nee. Dat doen we niet. Ik kan niet vragen van je om te doen waar ik zelf zo tegenop zie. Ik weet wat het is om een monster te zijn, Daniël. Ik weet hoe moeilijk het is om er tegen te vechten. Het spijt me. Ik had er moeten aan denken. Het helpt, als je ze niet als vrouwen beschouwt. Zo heb ik geleerd van ze af te blijven. Of als je je inbeeldt dat het je zus is, of iemand van je familie. Of gewoon een wezen waar je je absoluut niet tot aangetrokken voelt." Ik knik als teken dat ik het zou proberen te doen."Harpies," zegt hij dan opeens waardoor ik de kluts kwijtraak. Waarom had hij het over die beesten? Ik had ze nooit persoonlijk gezien, maar er wel verhalen over gehoord en gedacht dat het maar een gewone mythe was, maar dat bleek niet te zijn als ik Devon zo over zijn armen zie wrijven. "We verzinnen wel iets anders. Misschien is het beter als jij vanavond ook dicht bij Dawn blijft? Niet-Dawn lijkt jou een stuk aardiger te vinden dan mij. En op die manier kunnen we elkaar ook wat afwisselen als we in de verleiding komen. Nou, wat denk je ervan om die tactiek eens uit te proberen en je bij Dhelia te verontschuldigen?" Ik lach schamper.
"Ik denk dat ze mijn ogen liever uit krabt dan dat ze mijn excuses aanneemt. Misschien moet ik het haar uitleggen hoe het komt dat ik zo tegen haar doe?" vraag ik een beetje onzeker terwijl ik de deur open en merk dat Dhelia er niet meer is. Ik zucht opgelucht. "Wat als niet-Dawn of beter gezegd demon Dawn al een ander plan heeft? Ik denk niet dat ze niet door heeft dat we een val aan het zetten zijn. Zelfs Dawn ziet zo'n dingen door, maar ik denk dat het inderdaad een goed idee is dat wel elkaar afwisselen. Ik denk ook dat Claed het verste bij haar weg moet blijven voor als er iets gebeurt aangezien hij zoveel voor je lijkt te betekenen. Hij kan misschien met de andere zich bezig houden. Dhelia moet ook niet al te dicht bij haar in de buurt zijn, maar ook niet te ver aangezien haar waternimf zijn wel kan helpen. Het ergste geval kan alleen zijn dat ze ons niet wil helpen en dan zitten we terug in de problemen met een plan." zeg ik dan serieus. Ik vraag me af wat Dawn nu in hemelsnaam is aan het doen.


Dawn Madison

Ik was rustig aan het wandelen toen ik terug op gebeld werd. Wat was er godverdomme weer aan de hand? Ik zucht en pak mijn gsm terug op.
"Wat nu weer?" sis ik geïrriteerd tegen Cam.
"Wijziging in het plan, we sturen de dubbelganger nu. Het is veel gemakkelijker en dan vermoeden ze helemaal niks. Ze lijkt op twee druppels water op je en gedraagt zich net hetzelfde. Ze zullen het verschil niet merken." zegt Cam dan serieus en ik zucht.
"Waar is ze nu?" mompel ik maar ik zag ze al. "Laat maar. Weet ze wat ze moet doen?"
"Ja, ze gaat nu direct de keuken binnen lopen waar volgens mij een paar mensen zitten. Als er daar iets is dan zal ze schrikken, maar ze zal in haar rol blijven. Moet je eigenlijk nog binnen zijn?" vraagt hij dan geïnteresseerd.
"Ja, in de slaapkamer voor kleren te nemen, maar ik kan door het raam naar binnen normaal."
"Oké, is goed. Bel me straks als er iets misloopt misschien of zoek de heksen op, want die zijn ook ergens in het bos. Je zult ze wel vinden en anders bel me als het gelukt is," en hij legt af.
Ik grom geïrriteerd en zie dubbelganger Dawn richting de bungalow lopen en ik loop achter haar aan, maar verscholen in het bos zodat niemand mij ziet. Ik zucht zachtjes wanneer ik haar de keuken in zag lopen en ik hoorde een geschrokken gil. Voor te zien speelde daar iets af. Jammer, dat ik het niet kon zien het zou best wel grappig zijn om een kloon van mezelf bezig te zien of beter gezegd die van Dawn. Ik grinnik zachtjes en loop door zodat ik aan de slaapkamerraam sta. Ik verstopte me even toen ik Devon en Daniël zag en wacht geduldig totdat ze weg zijn. Als ze weg zijn kroop ik door het raam dat open stond om de kamer te verluchtten en liep stil naar mijn bed waar mijn koffer opstaat. Ik moest voorzichtig zijn er waren mensen met een bovennatuurlijk gehoor hier. Ik open voorzichtig de koffer en pak er een zwart kort jurkje uit met kante korset en een bijpassend kante slipje. Zou ik me hier omklede of niet? Ja, dan was ik daar ook al vanaf. Ik kleedde me dus aan en het duurde langer dan ik zelf had verwacht. Het was te lang geleden dat ik ook maar een soort van korset heb aangehad. In mijn tijd waren er nog linten geweest waar de bediendes moesten aan trekken totdat het zo strak was dat je bijna geen lucht kreeg. Ik heb de pech gehad dat ik een bediende was. Het voordeel aan deze korset was wel dat de haakjes van voor zaten en niet vanachter en ook dat dat ik heb opgelet toen Dawn zich aankleedde. Ik zuchtte opgelucht toen ik alles aan had en propte mijn kleren in de koffer en mijn hakken en nam een ander paar zwarte stiletto's die bij het jurkje paste. Ik deed de koffer weer dicht en pakte de stiletto's op. Ik zou ze pas in het bos aandoen. Ik kroop terug door het raam nadat ik een laatste blik over mijn schouders had geworpen en liep regelrecht het bos in. Ik was eigenlijk wel benieuwd hoe dat ze op de dubbelganger zouden reageren, maar ik had geen tijd om er bij stil te staan. Het was al een beetje donker geworden en dat betekende dat het bijna mijn tijd was om te doden en dat ze elk moment hun kampvuurtje konden op steken om me bezig te houden. Ze wisten alleen niet dat de Dawn die ze nu zagen niet de Dawn is die op vuur kickte, maar de gewone Dawn die ze kende. Ik lach hardop als ik dieper het bos in ben en mijn stiletto's aan doe. Laat het feestje, maar beginnen denk ik met een grote grijns.

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

Claed Nixis

"Ik heb je wel door hoor," ik kijk naar Dhelia die het tegen de kat heeft en ik kijk naar het beest. Hij speelt met een druif en ik lach zachtjes. Al snel stop ik weer met lachen omdat de vermoeidheid daardoor terug lijkt te komen.
"Waardoor komt het?" vraagt Dhelia en ze pakt wat water voor zichzelf en mij. Ik pak het glas aan en drink er een aantal slokjes uit.
"Slaap je gewoon niet of is het iets anders of zo?" vraagt ze dan en ik kijk haar kant op. Dan kijk ik weer in het glas.
"Ik slaap niet... Telkens als ik mijn ogen alleen al een klein beetje sluit komen er visioenen op me af, ik vind het eng... Ik kan er niets tegen doen. Als het geen toekomst visioenen zijn, zijn het wel herinneringen van vroeger, die zich tien keer zo erg af lijken te spelen..." Ik kijk Dhelia weer even aan en knipper langzaam. Een lange geeuw verlaat mijn mond weer.
"De meeste herinneringen zijn van erg lang geleden, toen Devon weg ging. En het was nog wel mijn eigen schuld, het lijkt of mijn lichaam me daarvoor wil straffen of zo," zucht ik en ik neem nog een slikje water... Nu wil ze vast wel weten wat ik ben, als ik dat nog niet vertelt had dan...
"Ik ben een druïde en ziener in een," zeg ik zachtjes en ik staar weer in het glas water. "Ik zie dus, wat ik net al vertelde, visioenen van de toekomst of dingen van lang geleden. Ik heb ook magische krachten, ik kan dingen met mijn geest verplaatsen en doormiddel van spreuken. Helen is ook een van mijn krachten maar dat vergd zo veel energie dat ik, als ik dat gebruik, zelfs in coma zou kunnen raken," vertel ik dan zachtjes en ik staar even naar het plafond. Ik let niet op wat er om me heen gebeurd, alleen maar op Dhelia. Gebeurd er überhapt wel iets om ons heen?
Ik zie de zwarte kat zitten en vraag me af wie het zou kunnen zijn. Wat het is zeker weten een shapeshifter.

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Jake Dodge Dragon
"Ik heb je wel door hoor," zegt vriend-vijand/Dhelia sissend, mocht ze willen, ik leunde iets opzij zodat de druif die ze gooide niet op me land maar naast me, Mis poes. Ik zak wat onderuit en sla mijn staart om me heen, ik knijp mijn ogen een beetje dicht en ga een beetje doezelen. Nog steeds oplettend op wat er gebeurt. "Waardoor komt het? Slaap je gewoon niet of is het iets anders of zo?" vraagt Dhelia aand Claed, "Ik slaap niet... Telkens als ik mijn ogen alleen al een klein beetje sluit komen er visioenen op me af, ik vind het eng... Ik kan er niets tegen doen. Als het geen toekomst visioenen zijn, zijn het wel herinneringen van vroeger, die zich tien keer zo erg af lijken te spelen..." ik open mijn ogen en kijk hem medelevend aan, ookal kijkt hij op dit moment niet naar mij, ik wist wel een soort van wat hij mee maakte, toen ik 10 werd begonnen de herinneringen van de draak die ik ooit was in mijn hoofd te dolen, en ik kreeg geen moment rust. Hij gaapt voor dat hij verder gaat "De meeste herinneringen zijn van erg lang geleden, toen Devon weg ging. En het was nog wel mijn eigen schuld, het lijkt of mijn lichaam me daarvoor wil straffen of zo," ik schud mijn kop zachtjes, jonkie, "Ik ben een druïde en ziener in een, Ik zie dus, wat ik net al vertelde, visioenen van de toekomst of dingen van lang geleden. Ik heb ook magische krachten, ik kan dingen met mijn geest verplaatsen en doormiddel van spreuken. Helen is ook een van mijn krachten maar dat vergd zo veel energie dat ik, als ik dat gebruik, zelfs in coma zou kunnen raken," Druïde en ziener in een herhalen zijn woorden zich in mijn hoofd. Heel heel lang geleden heb ik ooit een Druïde tegen gekomen, maar die herinneringen zijn vaag alsof er mee geknoeid is. Ik ga weer rechtop zitten en kijk naar Claed, die ook naar mij kijkt. "Waar denk je aan?" miauw ik hardop aan hem, het had geen zin meer om alleen in zijn hoofd te praten, vriend-vijand/Dhelia vermoede toch al iets en ik hoefde me niet echt te verbergen voor deze 2.

---

"Find peace in who and what you are." — Saphira

[Ik win Claed, even lang stukje en bij mij zonder enters ^^]

---

"Find peace in who and what you are." — Saphira

Dhelia Loreley
"Ik slaap niet... Telkens als ik mijn ogen alleen al een klein beetje sluit komen er visioenen op me af, ik vind het eng... Ik kan er niets tegen doen. Als het geen toekomst visioenen zijn, zijn het wel herinneringen van vroeger, die zich tien keer zo erg af lijken te spelen..." Ik luister aandachtig naar hem en ergens moet ik toegeven, dat ik best medelijden met hem heb. Zelf ben ik een persoon die wanneer ze het bed induikt, binnen drie tellen weg is, dus ergens kan ik het nauwelijks begrijpen dat er ook mensen zijn die juist het tegenovergestelde probleem hebben. Visioenen, dringt er dan pas tot me door. Hij ziet de toekomst? Is dat hetgeen wat heb 'bijzonder' maakt, 'anders'? Ik grinnik wanneer ik hem zie gapen en neem een slok van mijn water.
Ik kijk op als ik wat geschuifel hoor vanuit de gang, waaruit ik de conclusie denk dat het gesprek tussen Devon en die klootzak voorbij is. Mijn ogen dwalen af naar de kat - of wat het ook mag zijn - en gooi nogmaals een druif naar het beest toe, in de hoop dat ik dit keer wel goed mik. Ik besluit hem gewoon net zolang uit te dagen, tot hij zich veranderd.
"De meeste herinneringen zijn van erg lang geleden, toen Devon weg ging. En het was nog wel mijn eigen schuld, het lijkt of mijn lichaam me daarvoor wil straffen of zo. Ik ben een druïde en ziener in een," Ik slik wanneer hij dit zegt. Is het toeval dat we allemaal een kruising zijn, halfbloedjes wel te verstaan? Mij kan je dan niet echt meerekenen eigenlijk, want veel bijzonders is mijn andere helft niet, nogal gewoontjes en normaal. Menselijk.
"Ik zie dus, wat ik net al vertelde, visioenen van de toekomst of dingen van lang geleden. Ik heb ook magische krachten, ik kan dingen met mijn geest verplaatsen en door middel van spreuken. Helen is ook een van mijn krachten maar dat vergt zo veel energie dat ik, als ik dat gebruik, zelfs in coma zou kunnen raken," Bezorgt kijk ik hem aan en trek mijn wenkbrauw op, nogal ongelovig misschien zelfs, maar ik ben bloedserieus. Misschien is het dan toch niet zo verstandig om mijn idee voor te stellen om hem door middel van een vingerknip in slaap te laten vallen. Dat zal de visoenen namelijk niet doen stoppen, misschien zelfs wel erger maken. Nee, eerst wil ik het op mezelf testen voordat ik het nog op iemand anders ga gebruiken. Kijken of het kwaad kan.
"Waar denk je aan?" Bitter kijk ik op, zeker wetend dat het geluid uit de mond van de kat komt en wijs naar de slaapkamer.
"Daar is de gang," wijs ik hem, in de hoop dat hij luistert en doorheeft dat ik mijn geduld begin te verliezen en hij zijn ware aard nou maar eens mag tonen.
"Nou, dan lijkt het me een heel verstandig plan als we dat niet uit gaan proberen." stel ik aan hem voor en wil nog verder praten, maar stop automatisch en verstrak wanneer ik het geluid van hakken aan hoor komen en niet even later Dawn binnenstapt.
"Dawn," zeg ik, mijn stem slaat over, "ik dacht dat jij in bad ging?"

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Devon Dorcha

"Ik denk dat ze mijn ogen liever uit krabt dan dat ze mijn excuses aanneemt. Misschien moet ik het haar uitleggen hoe het komt dat ik zo tegen haar doe? Wat als niet-Dawn of beter gezegd demon Dawn al een ander plan heeft? Ik denk niet dat ze niet door heeft dat we een val aan het zetten zijn. Zelfs Dawn ziet zo'n dingen door, maar ik denk dat het inderdaad een goed idee is dat wel elkaar afwisselen. Ik denk ook dat Claed het verste bij haar weg moet blijven voor als er iets gebeurt aangezien hij zoveel voor je lijkt te betekenen. Hij kan misschien met de andere zich bezig houden. Dhelia moet ook niet al te dicht bij haar in de buurt zijn, maar ook niet te ver aangezien haar waternimf zijn wel kan helpen. Het ergste geval kan alleen zijn dat ze ons niet wil helpen en dan zitten we terug in de problemen met een plan."
Ik volg Daniël mee naar buiten om tot de conclusie te komen dat Dhelia er niet meer is. Dat had ergens ook wel verwacht, ik zo namelijk ook niet doodleuk blijven rondhangen nadat iemand me beledigde. Ik bijt hard op mijn piercing om een opmerking jegens Daniël te vermijden, maar na een tijdje hou ik het gewoon niet meer. Het is beter dat ik eerlijk ben tegenover hem.
"Ik vind het niet prettig dat je doet alsof je begrijpt hoe Claed en ik tegenover elkaar staan. Het is een moeilijke situatie waarmee we beiden last hebben en last gehad hebben en om eerlijk te zijn zou ik liever hebben dat je er over zwijgt," zeg ik niet onvriendelijk. "Ik probeer ook niet in woorden om te zetten hoe ik de relatie tussen jou en Dawn zie. Het is gewoon erg ongemakkelijk."
Ik stop mijn handen in mijn zakken en bouw mijn denkbeeldige muren om mijn gedachten weer op. Na deze kleine toegeving ben ik niet van plan vandaag nog veel in mijn kaarten te laten kijken. Mijn gevoelens zijn geen dingen die ik aan de oppervlakte wil om meer dan één reden.
Zonder er echt bij na te denken laat ik mijn voeten me weer naar de keuken dragen. Gezien Claed niet achter ons was aan gekomen, zal hij vast daar nog wel zijn. Ik ben hem -alweer- een excuus verschuldigd, hoewel het helemaal niet mijn bedoeling was hem persoonlijk te bedreigen en terwijl ik helemaal niet van plan was mijn genen tegen hem te gebruiken. Ik ergerde me gewoon aan stuk bont met pootjes. En ik heb zo de indruk dat deze plaats elke emotie die je toelaat grondig uitvergroot.
"Dawn. Ik dacht dat jij in bad ging," hoor ik Dhelia zeggen wanneer we aan de deur van de keuken staan.
Ik kijk naar Daniël en trek vragend een wenkbrauw op. Nu is het zeker van belang dat ik mijn gevoelens voor me hou en doe alsof er niks aan het handje is. Ik heb mijn lot al een keer getart vandaag met die truc met de ketting, dat ben ik niet nog een keer van plan. Laat niet-Dawn maar denken dat ik denk dat ze Dawn is.
Ik duw de deur met een zo luchtig mogelijke air open, maar frons al snel als ik een kat zie zitten.
"Een muis. Een kat. Je bent Ace Ventura niet, Claed," grinnik ik. Ik glimlach zachtjes naar hem, als teken van verontschuldiging. Ik geef ondertussen Daniël met mijn schouder een duwtje naar Dhelia toe en richt me vervolgens op Dawn tot ik besef dat ik zogezegd kwaad op haar ben. Nuja, ik ben het ook. Daniël gaf haar een mep, ik redde haar en dan gaat ze hem als eerste omhelzen? Niet-Dawn of Dawn, het steekt nog steeds even hard.
Ik wandel rustig naar Claed toe en ga naast hem staan, mijn handen nog steeds in mijn zakken.
"Ik ehm, ik verloor een beetje de controle net," zeg ik zachtjes. Voorzichtig kijk ik hem aan vanuit mijn ooghoeken.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.