{RPG} The Walking Dead: Boat of Doom ~ 4 - Speeltopics

De Opheilia torende trots boven alle boten in de haven uit. Alle mensen hadden zich rond haar verzameld, klaar om te vertrekken voor een reis naar de Caraïben. De reis duurde een paar weken en toen alle passagiers terug aan wal komen, was de wereld helemaal veranderd.
Het grootste deel van de populatie bestaat uit zombies - ook wel Walkers genoemd. Alles is chaotisch en mensen vertonen zich zelden. Bijna niemand gaat alleen over straat, vooral 's nachts niet.

De passagiers van de Opheilia besluiten aan boord te blijven van het grote cruiseschip. Hoewel het schip niet meer uit kan varen - er is geen benzine meer - lijkt dat de veiligste plek. De voedselvoorraad slinkt snel en de groep wordt steeds kleiner door mensen die ouder worden en sterven, zelfmoord plegen of verhongeren. Op het schip zwerven hier en daar zombies rond: vergeten mensen die nooit teruggevonden zijn toen ze stierven. Het is uiterst gevaarlijk om alleen aan wal te gaan, dus dat gebeurt ook enkel wanneer nodig.
Daarbij komt ook nog eens dat er steeds meer ruzie ontstaat binnen de groep.
Zal de groep uit elkaar vallen door ruzies? Of zullen ze allemaal in leven te blijven als ze samenwerken?

Groepsleden (houdt mannen en vrouwen een beetje gelijk):
- Rebecca Morgan ~ Morrowind
- Rowan Ava Carter ~ Assassin
- Daryl Dixon ~ Apocalyptic
- Xari Jarrett ~ LexLover
- Quentin Alfredo Burenti ~ RabidKiller
- Elizabeth Destiny Harkness ~ Ianto
- Tyler Grey ~ ForbesBrooks
- Nathan Morgan ~ Swizzle
- Jessalyn Hope ~ Assassin
- Ryan Dawnstar ~ Morrowind
- Flynn Donovan ~ Tortura

Personage:
Naam:
Leeftijd: (Alle leeftijden zijn toegelaten)
Uiterlijk:
Innerlijk:
Wapen:
Extra's:
Familieleden: (mag onderling besproken worden)

Regels:
- Minimaal 8 regels schrijven
- Graag met leestekens en hoofdletters typen.
- OOC graag met haakjes; [] {} () - -
- Liefde tussen mensen mag, maar houdt het realistisch.
- Geen Mary Sue's (perfecte personages)
- 16+ en schelden mag, maar niet OOC
- Geen personages van anderen besturen.
- Geen personage's doden zonder toestemming van die persoon
- Alleen Ortelius maakt topics aan
- Melden als je je nickname veranderd

[ bericht aangepast op 3 feb 2013 - 14:17 ]

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Rebecca Morgan
"Je moet doen wat je moet doen om te overleven," mompelde ze. "Wel goed van je, trouwens. Zelf geschoten, hm?"
Ik knikte trots en keek haar toen inschattend aan. "Is er iets? Je doet zo vreemd?" Vanmorgen leek ze in ieder geval een stuk gezelliger. Tuurlijk was er er niet mee gediend dat ik haar nu dwong om te eten, maar ze begreep toch ook wel dat ik haar niet kwijt wilde.
Ik nam nog een klein stukje en knabbelde alles goed voordat ik het doorslikte. Rowan had nog niet veel gegeten, maar ik was al blij dat ze iets had gegeten. "Wat is er tussen jou en Daryl op het strand gebeurd?" floepte ik eruit. Geschrokken sloeg ik mijn hand voor mijn mond. Ik had mezelf verboden om me te bemoeien met haar zaken en nu deed ik het weer. "Sorry, laat maar. Het zijn mijn zaken niet..."

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Rowan Ava Carter

Ze is eigenlijk best schattig als ze zo trots is, maar haar inschattende blik daarna vind ik maar niets. "Is er iets? Je doet zo vreemd?" vraagt ze, net wat ik had kunnen verwachten. Ik schud gelijk met mijn hoofd en klem mijn kaken iets op elkaar. Misschien ben ik toch leuker als ik gek ben, mijn normale mij is wel wat saai en afstandelijk eigenlijk. "Wat is er tussen jou en Daryl op het strand gebeurd?" vraagt ze ineens, maar ze lijkt er zelf van te schrikken omdat ze haar handen voor haar mond slaat. Ik kijk haar met grote ogen aan. "Sorry, laat maar. Het zijn mijn zaken niet..." vervolgt ze meteen. Ik schud iets met mijn hoofd en lach zacht. "Ik weet niet meer precies wat er gebeurd is eigenlijk, anders zou ik het wel zeggen," biecht ik op met een iets trieste glimlach. De afgelopen uren zijn gewoon een enorme waas voor mij. Ik weet nog wel dat ik met haar op het strand was en dat hij er was, dat we werden aangevallen al weet ik niet eens of dat echt was en ineens was Diana er en was ik boven. "Weet jij misschien... iets?" vraag ik dan. Ik zou wel willen weten wat er precies is gebeurd, maar dat zal zij me ook niet kunnen vertellen omdat ze het anders niet aan mij zou vragen. Het eten laat ik voor wat het is en ik vouw mijn handen lichtjes ineens op mijn benen.

---

Your make-up is terrible

Rebecca Morgan
"Weet jij misschien... iets?" vroeg ze nadat ze had geantwoord. Ik schudde mijn hoofd langzaam heen en weer. "Je was opeens weg, daarna was je terug en daarna was je naar Daryl en daarna sleurde je mij mee naar binnen en toen was je weer weg," somde ik alles op. Dat was in ieder geval toch alles wat ik me kon herinneren.
Rowan sloeg haar handen om haar benen. Ze had amper het eten aangeraakt, maar ik kon niet meer van haar gaan verlangen. Ik begreep het hele bang om dik te worden niet echt. Het was gewoon onze fucked up maatschappij, maar zelfs tijdens de apocalyps bleef het aanhouden. Ze had Jess toch ook gezien? Ze was toch ook niet graatmager en was toch ook prachtig?
Met een zucht propte ik de rest van de vogel in mijn mond. Als zij het niet wilde, ging ik het ook niet koud laten worden. Daarbij had ik nog steeds honger.

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Rowan Ava Carter

Ik kijk iets teleurgesteld toe hoe ze langzaam haar hoofd schud. "Je was opeens weg, daarna was je terug en daarna was je naar Daryl en daarna sleurde je mij mee naar binnen en toen was je weer weg." vertelt ze wat ze weet. Ik knik er even op. Ik kan me wel herinneren dat hij er was, een imposante verschijning, ietwat dreigend. Ik had iets verkeerds gedaan, dat weet ik wel. Maar wat? En waarom hebben we gepraat? Ik kan het me niet meer herinneren, behalve dat er een afwijzend gevoel aan vast hangt. Tot mijn genoegen eet ze de rest van het vlees op en wordt mijn glimlach wat breder omdat de druk daarvan weg is. "Nou, nu hebben we er tenminste een jager bij," glimlach ik en ik vis het flesje water van het nachtkastje af, waar ik een paar slokjes van neem. "Wil je wat water?" vraag ik en houd haar het flesje voor. "Trouwens, sorry dat ik ineens weg was. Ik weet niet wat me bezielde. Ik heb wel deze gevonden..." Wat aarzelend haal ik de oude foto uit mijn achterzak, de foto van Diana en mij bij de Grand Canyon. "Ik denk dat ik er een nieuw fotolijstje voor ga zoeken en hem op mijn kamer hou." glimlach ik. Met of zonder muur, zoals ze al zei. Dit is zonder muur, de muur is weg en ik probeer zoveel mogelijk mezelf te zijn.

---

Your make-up is terrible

Rebecca Morgan
"Nou, nu hebben we er tenminste een jager bij." Rowan nam het flesje water van haar nachtkastje af en dronk ervan. "Wil je wat water?"
Ik knikte en nam dankbaar het flesje aan, terwijl ik mijn lippen op de teut zette en er genietend van dronk.
"Trouwens, sorry dat ik ineens weg was. Ik weet niet wat me bezielde. Ik heb wel deze gevonden..." Ze haalde een foto uit haar achterzak. Ze stond erop, samen met nog een meisje. "Ik denk dat ik er een nieuw fotolijstje voor ga zoeken en hem op mijn kamer hou."
Ik wreef zachtjes met mijn vinger over de foto. "Wie is dat?" vroeg ik nieuwsgierig. Ik herinnerde me de woorden weer die ze mij had verteld toen ik de foto van James had laten zien, blijkbaar gelde haar woorden niet voor zichzelf, want ze had zelf ook nog een foto. "Die achtergrond komt me zo bekend voor..." mompelde ik nadenkend. Ik wist alleen niet van waar.

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Rowan Ava Carter

Haar vinger glijd over de foto heen en ik droom iets weg bij de gebeurtenis. We lachen beide zo breed, omdat iemand daar achter de camera constant geintjes maakte. Geen hologige tieners, gewoon twee mooie, onbezorgde meisjes. Toch zie je iets anders aan mij, de kleding die ik draag ondanks dat het in de woestijn was en zij in haar korte broek loopt met een topje. "Wie is dat?" vraagt ze nieuwsgierig, waarop ik glimlach. "Diana, ze was ook bij me tijdens de cruise," vertel ik haar. "We kenden elkaar al bijna ons hele leven." Sinds preschool om precies te zijn. "Die achtergrond komt me zo bekend voor..." zegt ze op een nadenkende toon. Ik lach zachtjes. "Grand Canyon, wie is daar nou niet geweest?" Ik pak de foto weer terug en leg die op het kastje, dat moet maar zolang ik nog geen lijstje heb. Het is de eerste foto die ik zie sinds ze van boord gesprongen is. Daarvoor wilde ik het gewoon niet zien. "Jij bent daar vast ook geweest." concludeer ik, vooral omdat ze de achtergrond zo goed herkent.

---

Your make-up is terrible

Rebecca Morgan
'Nou nee,' grinnikte ik zachtjes. 'Moet ik me schamen?' vroeg ik zachtjes. Ik herinnerde me nog dat Rowan me iets over her meisje verteld, ze was er niet meer, als ik me het nog goed kon herinneren. 'Het spijt me voor je dat ze... Er niet meer is.'
Ik had het meisje nooit eerder gezien. Was ze al weg sinds het hele beginn van dit alles, of was ze er nog een tijdje geweest? In ieder geval was het volgens mij erger om je dierbare te zien veranderen in een Walker en hem dan zelf moeten doden, in plaats van dat 'ie het zelf deed. Ik weet enkel niet welk van de twee het geval is bij Rowan. Wat de doodsoorzaak ook was, het verliezen van een dierbare is nooit leuk.

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Rowan Ava Carter

"Nou nee." grinnikt Rebecca zacht als antwoord. "Moet ik me schamen?" vraagt ze en ik schud zacht lachend met mijn hoofd. "Dat was ook pas mijn eerste keer hoor, enkele weken voor de apocalyps. Cadeautje van haar ouders, anders had ik het nog niet gezien." biecht ik op met een klein glimlachje op mijn lippen. "Het spijt me voor dat ze... er niet meer is." zegt ze dan en ik kijk haar even zwijgend aan, waarna ik koppig met mijn hoofd schud. "Ze is niet helemaal weg." mompel ik eigenwijs. Ik heb daarnet nog een heel gesprek met haar gehad, gelachen met haar. Voor mij is ze niet weg, hoewel ik weet dat ze allang dood is en het allemaal niet echt was. Ik weet dat ik ergens twijfel en gewoon hoop dat ze zich opgehouden heeft, maar ik zag haar springen en verdrinken, zonder dat ik iets kon doen. Ik heb haar dood zien gaan... Ik ril kort en wend mijn blik van Rebecca af om een slok water te nemen en mezelf af te leiden. Ik hou er eigenlijk niet zo van om over dat soort dingen te praten. "Ik heb nu wel trek in een cocktail," grijns ik naar Rebecca. Hoewel ik nog geen 21 ben en daardoor geen alcohol mag, legaal, zal niemand erop letten. Vroeger hadden we valse ID's en haalden we het gewoon.

---

Your make-up is terrible

[Zal ik Jess anders naar Daryl laten gaan, anders dwaalt die ook steeds zo alleen rond.]

---

Your make-up is terrible

[Haha, ik vind het prima (; ]

---

ars moriendi

Jessalyn Hope

Nieuwsgierig volg ik de gangen op deze verdieping, maar er is hier niet echt iets interessants eigenlijk. Het verveelt me al snel, alles lijkt ook veilig te zijn. Ik kom langs veel verschillende eetgelegenheden, die allemaal onderling verbonden lijken te zijn met deuren. Toch waag ik me er niet, gezien de grote eetzaal eerder die helemaal vol zat met Walkers, opgesloten. Ik vraag me af hoelang het eigenlijk duurt tot die eens verhongeren. Ik weet in ieder geval wel dat het een stuk langzamer gaat dan bij ons, heel veel langzamer. Ik vraag me af wat er boven is, beneden ben ik al eens geweest. Nieuwsgierig vervolg ik mijn weg de trappen op, langs de gangen met kamers naar boven. Deze trap zit heel ergens anders aan het einde en is minder luxe. Een soort noodtrap, maar toch bekleed met stoffen treden. Ik vind het niet erg, het dempt mijn voetstappen als ik naar boven sluip. Op de volgende verdieping kom ik uit bij allerlei glazen deuren die ik aandachtig aanschouw. Zwembaden, fitness, dat soort troep. Een hoop Walkers achter glazen wanden. Het lijkt bijna wel het hoerencentrum van de Walkers. Ik grinnik kort om mezelf. Als ik een Walkers verderop zie liggen bij het zwembad, kan ik zien dat hij vers is door het bloed. Er is hier iemand geweest en dan ook nog niet zo lang geleden. Ik loop verder op mijn tenen, misschien is het iemand die ik niet ken. Als ik de hoek omsla, merk ik tot mijn verrassing dat het Daryl is. "Jij ook hier?" De humor klinkt door in mijn stem.

---

Your make-up is terrible

[Even mijn topics bericht. .]

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Rebecca Morgan
"Ze is niet helemaal weg," beaamde Rowan. Ik keek haar een tijdje glimlachend aan. Ik wou dat ik ook zo positief kon blijven denken over James, maar ik had hem zelf doodgeschoten; hij was écht weg.
Rowan rilde kort en keek me niet meer aan. Ze plaatste het flesje weer aan haar dunne, rozige lippen en nam een paar slokken. "Ik heb nu wel trek in een cocktail." Haar grijns was aanstekelijk en om eerlijk te zijn had ik ook wel zin in zo'n lekkere cocktail volgepropt met alcoholische dranken en weet ik wat allemaal.
"Ik ook," grinnikte ik toen. Te bedenken dat we een paar maanden geleden nog op zee aan het ronddobberen waren, nietsvermoedend en allemaal rustig met een cocktail in onze zongebruinde hand. Het was zalig.

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Rowan Ava Carter

"Ik ook." grinnikt Rebecca dan en ik ben blij dat ik het onderwerp heb kunnen veranderen zonder dat ze me raar aankijkt. "Daryl en Jess waren gister toch dronken..." begin ik aarzelend. "Dat moet betekenen dat er ergens drank is en ik gok in die barruimte waar ze waren." grijns ik iets onbeholpen. Ik weet dat ik niet eens mag drinken en het helemaal niet moet doen met zo weinig als ik heb gegeten, maar het lijkt me zo prettig om me te ontspannen samen met Rebecca dat het me gewoon niets uitmaakt. Als Rebecca ermee instemt, tenminste. "Wil je kijken?" vraag ik aan haar. Nu is zij de volwassene en eigenlijk wacht ik een beetje op haar toestemming. Dan moeten we ook nog maar zien of er nog drank over is en zij niet zo egoïstisch zijn geweest om alles op te zuipen. Vooral Daryl leek ver heen te zijn en ik vraag me af hoe snel dat gebeurd bij zo'n vent. De gedachte eraan is misselijkmakend, het linkt gelijk aan die gebeurtenis bij mij en daar wil ik eigenlijk liever niet aan denken, nog steeds niet. Ik denk dat het de komende periode moeilijk zal blijven, hoewel ik nu al minder boos erom ben.

---

Your make-up is terrible

Rebecca Morgan
"Daryl en Jess waren gister toch dronken... Dat moet betekenen dat er ergens drank is en ik gok in die barruimte waar ze waren." Haar knullig grijnsje maakte haar schattig. "Wil je kijken?"
Ik grinnikte zachtjes. Als Nathan mocht drinken, mocht ik dat ook. "Zijn wij lekker bezig," grinnikte ik. "Elke keer als ik je tegenkom gaan we iets roekeloos doen. Maar dat maakt het des te aanlokkelijker, dus tuurlijk gaan we kijken."
Ik stond al op, met mijn halve vogel nog steeds in mijn handen. Ik voelde me net een holbewoner. Het bord stond nog eenzaam te wezen op het bed en het was me eigenlijk ook alleen maar ten laste. Gulzig nam ik een grote hap uit het beest en begon ik alles binnen te schrokken. Manieren of niet, we zaten in een zombie apocalyps, manieren waren hier niet nodig.

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov