{RPG} The Walking Dead: Boat of Doom ~ 4 - Speeltopics

De Opheilia torende trots boven alle boten in de haven uit. Alle mensen hadden zich rond haar verzameld, klaar om te vertrekken voor een reis naar de Caraïben. De reis duurde een paar weken en toen alle passagiers terug aan wal komen, was de wereld helemaal veranderd.
Het grootste deel van de populatie bestaat uit zombies - ook wel Walkers genoemd. Alles is chaotisch en mensen vertonen zich zelden. Bijna niemand gaat alleen over straat, vooral 's nachts niet.

De passagiers van de Opheilia besluiten aan boord te blijven van het grote cruiseschip. Hoewel het schip niet meer uit kan varen - er is geen benzine meer - lijkt dat de veiligste plek. De voedselvoorraad slinkt snel en de groep wordt steeds kleiner door mensen die ouder worden en sterven, zelfmoord plegen of verhongeren. Op het schip zwerven hier en daar zombies rond: vergeten mensen die nooit teruggevonden zijn toen ze stierven. Het is uiterst gevaarlijk om alleen aan wal te gaan, dus dat gebeurt ook enkel wanneer nodig.
Daarbij komt ook nog eens dat er steeds meer ruzie ontstaat binnen de groep.
Zal de groep uit elkaar vallen door ruzies? Of zullen ze allemaal in leven te blijven als ze samenwerken?

Groepsleden (houdt mannen en vrouwen een beetje gelijk):
- Rebecca Morgan ~ Morrowind
- Rowan Ava Carter ~ Assassin
- Daryl Dixon ~ Apocalyptic
- Xari Jarrett ~ LexLover
- Quentin Alfredo Burenti ~ RabidKiller
- Elizabeth Destiny Harkness ~ Ianto
- Tyler Grey ~ ForbesBrooks
- Nathan Morgan ~ Swizzle
- Jessalyn Hope ~ Assassin
- Ryan Dawnstar ~ Morrowind
- Flynn Donovan ~ Tortura

Personage:
Naam:
Leeftijd: (Alle leeftijden zijn toegelaten)
Uiterlijk:
Innerlijk:
Wapen:
Extra's:
Familieleden: (mag onderling besproken worden)

Regels:
- Minimaal 8 regels schrijven
- Graag met leestekens en hoofdletters typen.
- OOC graag met haakjes; [] {} () - -
- Liefde tussen mensen mag, maar houdt het realistisch.
- Geen Mary Sue's (perfecte personages)
- 16+ en schelden mag, maar niet OOC
- Geen personages van anderen besturen.
- Geen personage's doden zonder toestemming van die persoon
- Alleen Ortelius maakt topics aan
- Melden als je je nickname veranderd

[ bericht aangepast op 3 feb 2013 - 14:17 ]

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Rowan Ava Carter

"Dan... Dan..." begint ze en ik giechel om haar nadenkende gezicht. "Dat zul je dan wel zien, maar je gaat het niet leuk vinden!" Het is duidelijk te horen dat ze behoorlijk aangeschoten is en richting dronken gaat, maar volgens mij zit ik op hetzelfde niveau, terwijl ik nog niet eens mijn glas leeg heb. "Was er maar iemand, dan zou ik het uittesten." mompel ik meer in mezelf terwijl ik probeer te bedenken tegen wie ik het kan zeggen. Over een paar uur ben ik het idee vast alweer vergeten. Ik schrik op van de klap waarmee ze haar glas neerzet. "Aah, dat was lekker. Je moet vaker cocktails maken!" zegt ze. Ik lach opnieuw. "Goed zo en nee, dat ga ik niet doen. Ik ben echt vreselijk slecht erin, jij moet het maar proberen!" Bij deze woorden prik ik in haar bovenarm. Al snel ligt ze op haar buik met haar voorhoofd tegen de vloer aan. "Nu wil ik slaapjes doen..." Ze klinkt net als een klein kind. "Nou dan... dan ga je dat doen! Slaapkop." Ik pak mijn glas op en besluit die ook leeg te drinken, al zit er meer in dan ik dacht en moet ik ervan hoesten. "Hoe kan je nu al moe zijn! Je hebt de hele ochtend geslapen, joh. Zelfs ik ben niet moe en ik heb al twee dagen niet geslapen."

---

Your make-up is terrible

Rebecca Morgan
"Was er maar iemand, dan zou ik het uittesten."
Ik keek haar met toegeknepen ogen aan. "Lekker pech dan dat er niemand is, hmm?" zei ik pesterig.
Rowan schrok op toen ik mijn glas neerzette. "Goed zo en nee, dat ga ik niet doen. Ik ben echt vreselijk slecht erin, jij moet het maar proberen!" Ze porde zachtjes met haar vinger in mijn arm.
"Nou nee," mompelde ik met mijn gezicht tegen de grond gedrukt. "Tenzij je wilt dat ik je vergiftig moet je mij dat vooral laten doen. Nu wil ik slaapjes doen..."
"Nou dan... dan ga je dat doen! Slaapkop," reageerde ze erop. Ik moest zachtjes lachen en maakte het me al gemakkelijk op de grond. "Hoe kan je nu al moe zijn! Je hebt de hele ochtend geslapen, joh. Zelfs ik ben niet moe en ik heb al twee dagen niet geslapen."
"Een ochtend haalt de schade van een hele maand niet in hoor, slimpie." Ik trok een knie omhoog en ging met mijn armen uitgebreid uitgestrekt liggen. Ik sloot mijn ogen, maar na een tijdje raakte ik het beu. "Pff, de grond ik te hard."

[ bericht aangepast op 5 feb 2013 - 21:21 ]

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

[Weet je, ik schrijf nu gewoonweg even een postje voor de knakker. Waar is iedereen nu op het moment? Het lijkt me dat Flynn hen namelijk niet kent, of hij moet stiekem een familielid van iemand zijn? Ghehe.]

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Tortura schreef:
[Weet je, ik schrijf nu gewoonweg even een postje voor de knakker. Waar is iedereen nu op het moment? Het lijkt me dat Flynn hen namelijk niet kent, of hij moet stiekem een familielid van iemand zijn? Ghehe.]

[Rowan en Rebecca liggen nogal zat te zijn in de bar. Daryl en Jess op het dek bij het zwembad en Tyler en Ryan op het dek, de rest is even... foetsie...]

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

[Geen posts voor mij vandaag, guys, mijn mannetje is hier en we gaan zo the Boondock Saints 2 kijken (: ]

---

ars moriendi

[Haha, die heb ik daarnet gekeken. 8D Veel plezier ermee!]

---

Your make-up is terrible

[Veel plezier c:]

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Rowan Ava Carter

"Nou nee," zegt ze wat onverstaanbaar omdat ze haar gezicht tegen de grond aan houd. "Tenzij je wilt dat ik je vergiftig moet je mij dat vooral laten doen. Nu wil ik slaapjes doen..." Ik lach zachtjes. "Ik heb ons al bijna vergiftigd, erger kan het niet worden." besluit ik over mijn eigen kunsten. Ze maakt het zichzelf al gemakkelijk op de grond. "Een ochtend haalt de schade van een hele maand niet in hoor, slimpie." Ze ligt helemaal uitgespreid over de grond heen en sluit zelfs haar ogen. "Pff, de grond is te hard." klaagt ze. Ik schiet in de lach en schud met mijn hoofd. "Daarom heet het ook de grond. Kom, ik breng je wel naar die bank." Ik knijp mijn ogen even dicht zodat ik de bank verderop niet dubbel zie en begin Rebecca erheen te slepen door op mijn kont te zitten en aan haar been te trekken. Verder overeind kom ik niet, dan val ik om. Elke keer schuif ik een stukje en sleep ik haar mee. Voor de bank kijk ik er even naar en dan naar Rebecca, om haar been los te laten. "We zijn op een punt beland dat jij op moet staan, anders kom je er niet." lal ik met dubbele tong.

---

Your make-up is terrible

Rebecca Morgan
"Daarom heet het ook de grond. Kom, ik breng je wel naar die bank," reageerde Rowan op mijn geklaag. Een klein grijnsje verscheen op mijn gezicht. Ik was zo'n slecht persoon, zelfs te lui om op te staan.
Rowan begon me erheen te slepen. We kwamen langzaam vooruit omdat ze elke keer op de grond op haar kont neer zakte. Voor de bank trok ik mijn ogen weer open. "We zijn op een punt beland dat jij op moet staan, anders kom je er niet."
Ik murmelde wat, trok mezelf op de zetel en begon daarna ook aan Rowans arm te trekken, zodat ze er nog bij kon. Zo vrijgevig was ik dan wel weer, anders moest een van ons op de pooltafel gaan liggen, of op de grond.

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Rowan Ava Carter

Ze opent haar ogen weer en ik denk even dat ze obstinaat begint te murmelen, maar ze weet zichzelf mooi wel op de bank te krijgen. Ik kijk grijnzend toe, tot ze aan mijn arm begint te trekken om mij ook op de bank te krijgen. Wat onhandig geef ik mee en lig ik even later naast haar geperst, zo half in de knoop met mijn eigen lange ledematen, die met drank op nog langer lijken. "Volgens mij zijn banken niet gemaakt om twee personen erop te laten slapen." murmel ik. Hoewel we allebei magertjes zijn, past het nog maar net en lig ik bijna op de rand, waardoor ik mezelf aan Rebecca vastklamp omdat ik bang ben dat ik van de bank afrol. Ik zie het nog wel gebeuren, eigenlijk. Zeker nu ik geen evenwicht meer lijk te hebben en de kamer iets om me heen draait.

---

Your make-up is terrible

Rebecca Morgan
Volgens mij zijn banken niet gemaakt om twee personen erop te laten slapen," murmelde Rowan. Ik haalde mijn schouders op en drukte mijn heupen tegen de rugleuning aan zodat ze meer plaats had.
Rowan klampte zichzelf aan me vast, waardoor ik bijna om klapte en we beiden net niet van de bank rolden. Alweer begon ik te lachen, maar deze keer kon ik mezelf gelukkig tot bedaren brengen voordat ik weer kramp in mijn buik kreeg.
"Enig idee hoe laat het is?" vroeg ik aan Rowan. Ik had niet eens een idee welke dag van de maand het was, laat staan welke maand het was. Wie weet was ik ondertussen wel al vierentwintig in plaats van drieëntwintig, maar dat hoopte ik maar niet want ik voelde me nu al oud genoeg.
Het was gewoon zo raar om je jeugd achter je te laten en op te groeien. Ik was eerder blijven hangen tussen een klein kind en een volwassene in. Serieus wanneer dat nodig was, maar anders allesbehalve.
Rustig ademend staarde ik naar het stof van de bank, terwijl ik er zachtjes met mijn vingers tekeningen in begon te maken. Het was van dat zachte, bruine leer waar als je met je vinger in één richting veegde, het donker werd en in de andere richting licht.

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Rowan Ava Carter

Rebecca schuift nog een stukje op, waardoor ik er in ieder geval niet afval. Toch blijf ik me aan haar vastklampen omdat ik nog altijd denk dat ik ga vallen. "Enig idee hoe laat het is?" vraagt ze plotseling. Vragend probeer ik haar aan te kijken en frons ik iets. "Hoe laat? Dan moet je naar buiten kijken." antwoord ik. Denkt ze nou echt dat ik een horloge om heb of zo? Vroeger droeg ik die dingen al nooit, ik had toch een telefoon om de tijd om te bekijken. "De klok zegt half drie." giechel ik als ik de naar de stilstaande klok kijk. Ze wordt rustig en begint figuurtjes in de bank te tekenen die ik aandachtig volg. Ik gaap eens, van alcohol word ik altijd zo moe zodra ik niets meer doe. Mijn hoofd leg ik tegen die van haar aan en ik sluit mijn ogen. "Nu ben ik ook moe..." murmel ik zachtjes. De twee dagen zonder slaap en mijn achterlijke hoeveelheid verbruikte energie begint zijn tol te eisen, samen met de alcohol.

---

Your make-up is terrible

Daryl Dixon
Ik sta nog altijd in de hal als ik plots weer voetstappen hoor. Ik trek mijn kruisboog en draai me om, als ik zie dat het Jess is. "Jij ook hier?" grapt ze. Verdomme. Kunnen ze me dan ook geen moment met rust laten? Nou verwacht ze natuurlijk dat ik haar ga vertellen wat ik hier aan het doen ben. Pff, alsof ik haar dat zou gaan vertellen. Ik laat de kruisboog zakken en draai me weer om na kort te zuchten. Daryl moet weer Daryl worden. Die bibliotheek moet hier ergens zijn. Dat kan niet anders. Als ik nou ergens een plattegrond van het schip zou kunnen vinden.. Ik loop verder de hal door en kijk door de volgende glazen deur. Het is een enorme balzaal met aan het eind van de ruimte een podium, De tafeltjes die nog overeind staan, zijn mooi bedekt met roomkleurige, zijden lakens. Het plafond is van mahoniehout en de wanden zijn gedeeltelijk plint, gedeeltelijk bordeauxrood behang. Aan de zijkant staat een ellenlange bar. Misschien zijn daar nog wel vers water en wat snacks te vinden. Er zwerven een handjevol Walkers doelloos door de ruimte. Hm, dit is nu niet van belang. In geen geval ga ik nu eten verzamelen voor deze flutgroep. Ik zoek een bibliotheek om zo snel mogelijk weg te kunnen.

---

ars moriendi

Jessalyn Hope

Ik krijg alleen maar een kruisboog op me gericht, een chagrijnige blik, waarna hij met een zucht zijn kruisboog laat zakken en zich weg te draaien van me. Ik frons als hij door loopt, die opmerking die ik eerder tegen Rebecca maakte over dat hij chagrijnig was, was zeker niet overdreven. Hij lijkt nog wel erger te zijn geworden, heel anders dan vanmorgen in ieder geval. Hierdoor begin ik me alleen maar meer af te vragen wat hij hier doet, deze gangen en vooral ruimtes zijn bezaaid met Walkers. Als ik niet had gezien dat hier iemand geweest was, was ik allang weer vertrokken. "Je wordt er ook niet echt vrolijker op." mompel ik zacht. Hij lijkt iets te zoeken, ik loop rustig door de gang heen en kijk af en toe om me heen. Nog meer luxe, het houd ook nooit meer op. Het verbaasd me elke keer opnieuw, ik raak erdoor overdonderd en besef me dat niemand er meer echt gebruik van gaat maken, niet op de manier waarop het bedoeld was. De lijn tussen rijk en arm is bijna geheel weggevaagd, de mensen in hun bunkers die het wilden overleven, zitten eenzaam onder de grond weg te kwijnen als ze nog leven terwijl wij hierboven aan het overleven zijn. Ik vraag me af wat het echte leven is en of wij dat nu op het moment beleven. De harde realiteit van chagrijnige en doorgedraaide mensen. Op het schip zou men een nieuw leven kunnen opbouwen, als het Walkervrij zou zijn, tenminste. Ik zie het in ieder geval niet gebeuren met de verdeeldheid hier.

---

Your make-up is terrible

Rebecca Morgan
"Hoe laat? Dan moet je naar buiten kijken," was Rowans antwoord. Ik murmelde zachtjes en zwaaide met mijn hand. Te veel werk, het kon me eigenlijk niet veel schelen dan. "De klok zegt half drie," giechelde ze opeens. Ik fronste en draaide mijn hoofd naar achteren. Volgens mij was het al lang half 3 gepasseerd.
Ik voelde Rowans hoofd tegen het mijne. Haar lange blonde haren kriebelden in mijn nek, waardoor ik zachtjes giechelde en doorging met vormeloze bloppen tekenen.
"Nu ben ik ook moe..." murmelde ze zachtjes.
"Slaap dan," kreunde ik zachtjes. Ik draaide me zachtjes om, zodat ik haar aan kon kijken, en sloeg mijn arm over haar een terwijl ik mijn hoofd op haar schouder liet rusten.

[Sorry voor het lange wachten, ik had muziek school en een belangrijke wiskunde toets en ik kan er de ballen van ]

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov