• We must survive.





    Honderden jaren geleden konden mensen al veranderen in dieren. De leider kon merken of er weer iemand was veranderd en de leider zocht diegene dan op. Als je ervoor koos om met de roedelleider mee te gaan, kon je niet meer terug. Anders werd je gedood door of iemand uit de roedel, de roedelleider, of door de magie die in je voort leeft. Je gaat sowieso dood door de magie als je niet meegaat, je moet alle opdrachten doen om te blijven leven, als je de opdrachten overleeft. Je mocht in die tijd alleen blijven leven, als shape-shifter, als je een paar opdrachten overleefden. De eerste dag dat je in een dier bent verandert word je onderzocht. Je mag geen ziektes hebben, of zwakke botten. Als de roeddeleider denkt dat je de opdrachten overleeft, moet je een eed opzeggen samen met de roeddeleider. Degene waarvan de roeddeleider denkt dat diegene het niet overleeft, met die persoon zegt hij geen eed op. De eerste opdracht is je eerste nacht als dier overleven, je word dan door iemand getest op je snelheid, je tactiek en je sterkte. De tweede opdracht is een tocht van tweehonderd kilometer in een nacht overleven. De derde opdracht is je eerste jacht overleven. Je moet laten zien dat je goed kan jagen. De vierde opdracht is de eerste winter overleven, in de winter is het super koud en er is weinig prooi om op te jagen. Er zijn nog meer opdrachten, maar die worden pas gegeven als je de eerste vier opdrachten hebt overleefd. 's Nachts moet je in dier-vorm zijn, maar overdag mocht je mens zijn. Bij de opdrachten moest je natuurlijk wel in dier-vorm zijn. Als het voorbij is mag je weer als mens door leven, maar de meeste mensen zijn zo gehecht aan elkaar geworden dat ze in diervorm blijven en een roedel vormen. Dat is nu ook zo.



    Alle shape-shifters wonen bij elkaar in een roedel en alle dieren zijn roofdieren. Ze moeten de eerste keer veranderen door een heftige emotie. Denk maar aan Twilight. Maar nu kun je alle emoties gebruiken. In dier-vorm kun je praten, maar de eerste keer dat je verandert kun je dat niet. Je moet de eerste keer dat je wilt praten je best doen, maar als je gewent bent te praten in dier-vorm gaat het praten makkelijker. Je kunt het als je wilt ook iets naar de persoon, tegen wie je iets wil zeggen, denken. Maar dat is moeilijker dan praten. Je kunt je gedachten naar een persoon sturen, of meerdere. Maar je moet wel je best doen, want anders kan iedereen het horen. Je kunt in een dier veranderen met je kleren aan, maar dat is moeilijk. Je kunt dan ook weer terug veranderen met je kleren aan, als je het eenmaal onder de knie hebt is het makkelijk.



    Meisjes 6/6 VOL :

    - Aria Maya Angels - Coockies - Wolf
    - Melony “Mel” Christabella Garcia - Glucio - Zwarte Panter
    - Ruby Mary Evans - Flitwick - Vos
    - Yfory Seren - Vegangirl - Dingo
    - Amy Moon Duinhoven - Hiddenrose - Bunzing
    - Louize Moonsroot - annickemiek - Jachtluipaard


    Jongens: 4/6

    - Jeffrey Tristan Winter - Eluveitie - Jachtluipaard
    - Max Owens - Tarsus - Lynx
    - Lewis Ellsmor - Tarsus - Grizzly beer
    - Jake Dimitri Robusto - Winterwolves - Jaguar
    - Kane Lewis Daniels - MindBreaker - Wolf
    - Melian Dirgel - Afrikaanse Cervetkat - Venangirl


    Roederlleider: Ramon Trevegg Smith - Winterwolves - Leeuw




    Invul-ding-lijst:

    Naam:
    Dieren:
    Leeftijd:
    Innerlijk:
    Uiterlijk:
    Extra:

    Regels:

    - Er geldt een minimum van 7 regels.
    - 16+ is toegestaan, maar houdt het uiteraard netjes
    - Probeer minstens 1 post per week te schrijven
    - Reservering vervalt na 4 dagen
    - Powerplay is niet toegestaan
    - Geen perfecte personages, die bestaan niet
    - Let op spelling en interpunctie
    - Naamsveranderingen doorgeven
    - Als je even niet kan schrijven moet je dat even melden met de reden waarom je even niet kunt schrijven.
    - Geen ruzie.
    - Ik maak als enigste de topics aan.


    TOPIC 2

    TOPIC 1

    [ bericht aangepast op 13 maart 2013 - 7:31 ]


    It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

    Jake Dimitri Robusto - Jaguar

    'Het is wel zijn schuld. Hij heeft tenslotte geschoten. Dat kun je gewoon niet ontkennen Jake. Maar je kunt ook niet ontkennen dat het niet mijn schuld was, want dat was het wel. Als ik bij je gebleven was was dit niet gebeurd' Zegt Lewis. Met een zucht staat hij op. Fronsend kijk ik naar hem.
    'We kunnen het nu wel op onszelf of op een ander gaan afschuiven, maar eigenlijk is het alleen Vince zijn schuld. Ookal heb ik je direct pijn bezorgd, Jake, en dat spijt me enorm' Zegt Melian kalm en kijkt dan naar Lewis die er nog steeds uitziet alsof hij Melian het liefst wil slaan.
    'Luister, ik vergeef het je Melian, ik begrijp dat het jouw schuld niet is. En Lewis, het is NIET jouw schuld. Als je was gebleven zou Melian ook op jou geschoten hebben en dan waren we allebei gewond, of nog gewonder. Dus het is niet jouw schuld.' Ik kijk Lewis aan en kijk dan naar de andere.
    'Maar dat is nu niet het belangrijkste, het belangrijkste is; Who the heck is Vince?'


    It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

    Melian Dirgel || Afrikaanse Cervetkat

    'Luister, ik vergeef het je Melian, ik begrijp dat het jouw schuld niet is. En Lewis, het is NIET jouw schuld. Als je was gebleven zou Melian ook op jou geschoten hebben en dan waren we allebei gewond, of nog gewonder. Dus het is niet jouw schuld' zei Jake.
    Dat zou ik mezelf nooit vergeven hebben. Misschien had ik dan gezien dat het Vince niet was, en dan zou ik ze dood hebben geschoten. Een rilling trok over mijn rug. Nee, dan zou Yfory gebroken zijn. Alweer.
    Maar dat is nu niet het belangrijkste, het belangrijkste is; Who the heck is Vince?' vroeg Jake.
    Ik schraapte even mijn keel.
    'Je kan beter zeggen; Who the heck was Vince. Hij was een loverboy' begon ik en ik keek naar Yfory.
    Ze zat nog steeds in de trance.
    '- en een drugsdealer'
    Meer hoefde ik hopelijk niet te zeggen. Ja, ik was een moordenaar. Ja, ik had de schreeuwen genegeerd in de business die uit de kamers kwamen. En ja, ik voelde me schuldig. Maar ik was meer dan dat. Ik was beter dan dat.


    I will keep watch.

    Jake Dimitri Robusto - Jaguar

    Melian schraapt even zijn keel.
    'Je kan beter zeggen; Who the heck was Vince. Hij was een loverboy' begint hij en hij kijkt naar Yfory die nogal in trance lijkt.
    '- en een drugsdealer' Ik frons.
    'Je bedoelt dus dat hij dood is.' Ik kijk iedereen aan en zeg dan:
    'Waarom gebeuren er altijd zulke dingen als ik er niet ben?'


    It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

    Max Owens ~ Lynx
    Aria leek raar te reageren op het feit dat ik niet mee lachte. Ik had er nu gewoon even geen zin in en ze kon er allesbehalve iets aan doen. Het was gewoon... Ik was mijn vader een paar dagen geleden verloren, ze kon niet gaan verwachten dat ik hier nu constant met een smile van hier tot in Tokio zou gaan zitten. Al was ze wel goed in me alles laten te vergeten.
    Aria speelde zachtjes met haar haar en haar bruine ogen gleden naar de lucht. Ze weerspiegelden de sterren en de maan aan de hemel. Ik bleef er een tijdje gehypnotiseerd naar staren, totdat ze haar jas dichtrok. “Zo terug,” meldde ze, waarna ze wegliep. Ik hoopte maar dat ze niet te ver ging, zoals we daarstraks hadden gedaan. Behalve dat voelde het ook als mijn fout dat ze er even tussenuit kneep. Een zacht zuchtje ontsnapte uit mijn mond en ik ging achterover liggen met mijn handen achter mijn hoofd.
    Ook mijn blik bleef een tijdje op de hemel hangen, op dezelfde maan die zei zonet had gezien en dezelfde sterren. Mijn vader zat daar, zo zeiden ze toch. Ik hoopte dat hij me nu kon zien, dat hij me misschien kon straffen voor het feit dat ik mam in de steek had gelaten, zoals ze bij ons had gedaan en me kon gaan vertellen dat ik geen haar beter was. Om me daarna te vertellen dat het allemaal wel goed kwam en dat ik me geen zorgen moest maken. Hoewel ik niets kon zien en hoewel ik zijn aanwezigheid niet kon voelen, wist ik dat hij er ergens was.

    Lewis Ellsmor ~ Grizzly

    “Waarom gebeuren er altijd zulke dingen als ik er niet ben?” vroeg Jake nors. Ik grinnikte om zijn opmerking. Ik kende het gevoel maar al te goed, want ook ik was er niet bij geweest omdat ik op Max' kleine zusje moest letten. Maar om eerlijk te zijn vond ik het helemaal niet fijn.
    Mijn blik gleed weer verder naar Yfory, die er nogal verstijfd bij zat. Voorzichtig benaderde ik haar, waarna ik zachtjes mijn hand op haar arm legde.
    “Hé Yf,” vroeg ik zacht. Mijn adem maakte kleine wolkjes in de lucht. Mijn duim wreef zachtjes over haar vel. “Gaat alles wel goed?” vroeg ik toen bezorgd. Was het misschien omdat ik Melian niet mocht? Was dat zo raar dan? Ik kon toch niet iedereen mogen. Daarbij was hij gewoon verdacht in mijn ogen, als hij zich uiteindelijk bewezen had zouden we best nog wel goede vrienden kunnen worden. Maar enkel daarna. Ik ging niet direct iedereen die ik niet kende in vertrouwen nemen. Jake had zich bewezen, Yfory had zich bewezen... Ze hadden het allemaal niet bewust gedaan, maar ze hadden het wel gedaan.
    Zachtjes duwde ik mijn lippen op haar voorhoofd. Yfory was een stukje kleiner dan ik en haar rode haren kietelde zachtjes langs mijn lippen.


    "Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

    Melian Dirgel || Afrikaanse Cervetkat

    'Je bedoelt dus dat hij dood is' constateerde Jake.
    Ik knikte zachtjes.
    'Waarom gebeuren er altijd zulke dingen als ik er niet ben?' vroeg Jake nors.
    Lewis grinnikte om zijn opmerking, maar ik kon er niet om lachen. Alsof hij er bij had willen zijn. Lewis begon tegen Yfory te praten. Je kon wel merken dat die twee om elkaar gaven. Yfory vertrouwde mensen niet zomaar. Maar ik kon ook merken dat Lewis mij niet mocht. Ach wat, hij had er alle redenen toe.
    Mijn mobieltje begon te trillen. Trevegg keek me afwachtend aan.
    'Neem op'
    Ik knikte en ontgrendelde mijn IPhone - ik vervloekte dat ding omdat ik het had gekocht van de winst van de business, maar ik kon niet anders - en zag degene die belde. Oliver. Ik maakte een gebaar dat ik even wegmoest en ging ergens bij een random boom staan.
    'Eindelijk, je neemt op'
    Ik hoorde stemmen op de achtergrond. Gillende meiden. Oliver's stem snauwde "Kop dicht!' en ik hoorde een "pats" geluid. Ik slikte. Woede borrelde op. Zacht gesnik volgde op de achtergrond. Gedempte voetstappen en een dichtslaande, zware deur volgden.
    'Melian? Ben je er?'
    'Wat moet je, Oliver?' siste ik nijdig.
    'Sinds wanneer ben jij zo vijandig?'
    Ik zuchtte en keek even om me heen.
    'Serieus man, wat wil je?'
    'Wat ik wil? Niets, ik wilde gewoon weten wanneer je terugkomt. Vince neemt namelijk niet op...'
    Ik slikte.
    'Ik kom niet terug'
    'Wat bedoel je?'
    'Vince komt niet terug en ik kom niet terug. Dag Oliver'
    'Maar, waar ben- '
    Ik hing op. Inderdaad, dag Oliver. Dag business. Hallo nieuw leven. Ik keek naar mijn IPhone in mijn handen. Dat ding moest weg. Het moest kapot.

    Yfory Seren ~ Dingo

    'Hé Yf' vroeg Lewis zacht.
    Ik zag zijn adem in de koude lucht opgaan in kleine wolkjes en ik voelde een prettige aanraking op mijn vel.
    'Gaat alles wel goed?'
    Ik zuchtte zachtjes. Melian maakte een gebaar dat hij even wegmoest en ging bij een boom staan. Als hij maar niets verraadde... Dan kon hij het schudden. Ik maakte me los van mijn gedachten. Lewis kuste me op mijn voorhoofd. Ik glimlachte.
    'Ik denk het' zei ik zacht.
    Ik hoorde Melian zachtjes praten. Hij ergerde zich, dat zag je zo. Ik slikte en wendde mijn blik af. Hij was anders, Yfory. Anders dan Vince, Jaimes, en die hele meute. Geloof het nou. Ik keek naar Jake, naar de wond. Ookal had ik er slechte herinneringen aan, ik wist daardoor wel hoe ik hem had kunnen helpen.
    'Weet je, ik had zo'n zelfde wond als Jake, maar dan dieper en wat dichter bij het hart' zei ik zacht.
    'Maar Melian heeft me toen geholpen'
    Ik wilde hem niet verdedigen ofzo - hij was nou eenmaal één van hun - maar hij was veel beter dan die jongens in de business. Echt veel beter.

    [ bericht aangepast op 25 feb 2013 - 18:40 ]


    I will keep watch.

    Lewis Ellsmor ~ Grizzly
    “Ik denk het,” zei ze na een klein glimlachje. Het klonk niet erg geloofwaardig, maar ik nam er maar genoegen mee. Melians stem klonk over het terrein heen, alleen viel er niet goed te verstaan wat hij aan het vertellen was. Hij leek niet op zijn gemak te zijn, geïrriteerd zelfs. Ik vroeg me af wie hij aan de telefoon had. Als hij ook maar iets over ons zou vertellen, dan ging hij eraan.
    Yfory slikte en wendde haar blik af. Ik probeerde haar blik weer op te vangen door met mijn vinger haar kin naar boven te duwen. “Weet je, ik had zo'n zelfde wond als Jake, maar dan dieper en wat dichter bij mijn hard.” Een zacht grom ontsnapte uit mijn mond. Het zou toch niet door die Melian zijn? “Maar Melian heeft me toen geholpen.”
    Ze leek hem een beetje proberen goed te praten, maar ik voelde toch al wat meer sympathie, hij had haar niet aan het lot overgelaten. Ik zuchtte. “Waarom? Wie had geschoten?” vroeg ik. Ik begreep het wel als ze er niet over wilde praten, maar ik had haar ook verteld hoe ik aan mijn steekwonde en andere littekens kwam. Die kwamen er niet zomaar.
    Ik haalde voorzichtig mijn hand onder haar kin vandaan en zuchtte. Waarom had ze zoveel dingen meegemaakt die ze niet verdiende? Er waren zo veel mensen die zulke dingen verdiende, maar Yfory was daar geen van.


    "Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

    Yfory Seren ~ Dingo

    Ik keek Lewis aan.
    'Melian was altijd zorgzamer dan de rest. Vince had geschoten, en iedereen liet me achter. Maar Melian dus niet' zei ik zacht.
    'Ik probeer hem niet beter te laten klinken, ik bedoel, hij weet zelf goed waar hij schuld aan heeft en aan wat niet. Maar hij was gedwongen in dat bedrijf gekomen'
    Melian tikte nog een nummer in en belde. Een tijdje na het bellen kwam hij naar ons toe. In de verte hoorde ik sirenes. Verbaasd keek ik hem aan. Kennelijk was ik niet de enige die het niet snapte, want Trevegg keek hem afwachtend en ook verbaasd aan.
    'Ik heb de politie gebeld. De business is voorbij'' zei Melian zacht.

    [ bericht aangepast op 25 feb 2013 - 22:12 ]


    I will keep watch.

    { ik had een langer stukje, maar die was gewist door het mega slechte Error teken.. Aaaaaaarggghhh }


    I will keep watch.

    Vegangirl schreef:
    { ik had een langer stukje, maar die was gewist door het mega slechte Error teken.. Aaaaaaarggghhh }


    [Had ik gister ook de hele tijd, super irri!]


    It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

    Aria Maya Angels

    Ik staar nog altijd een tijdje over het water. Pas als ik mijn benen niet meer begin te voelen door de koud sta ik op. Ik looo langzaam terug naar de openplek. Ineens hoor ik allemaal geluiden en versteend blijf ik stilstaan. Ik zie slecht omdat het zo donoer is en de maan is verhuld acjter de bomen. Her geritsel komt steeds dichter bij en mijn hart klopt steeds wilder in mijn keel. Dan komt er ineens een klein konijntje de bos uit gehuppelt. Een kleine grinnik verlaat mijn mond. Natuurlijk zater hier ook echte dieren. Dan ineens uit het niets komt er een ander dier uit de bosjes gerend. Voor ik het weet dood hij het konijntje. Een gil komt over mijn lippen, waardoor het dier met zijn rode snoet mijn kant op kijkt. Ik blijf versteend staan, maar het dier komt al mijn kant oo. Zo hard als ik kan blijf ik rennen, achter me hoor ik allemaal takjes. Al rennend verander ik in een wolf. Tussen de bomen door zie ik het openveld. Ik draai me om en grom naar het beest. Het beest lijkt verward maar valt me dan aan. Ik vlieg er ook op af en sla met mijn poot naar zijn kop, maar her beest is sterk. Uiteindelijk zienik gaan andere oplossing dan rennen. Ik sprint weg. Klimmen. Ik moet de boom in. Ik verander terug naar mezelf en klim zo snel mogelijk de boom in, waarnij ik mijn hand en knie openhaal. Ik bijt hard oo mijn lip en kijk naar het beest onder me. Na een tijd gaat huj toch weg. Ik blijf nog even zitten, maar kom dan voorzichtig de boom uit. Helijk sprint ik naar het openveld. Daar kom ik hijgend en verwildert uit. Ik loop naar mijn rugzak en laat me ernaast vallen. Vanuit mij ooghoek zie ik Jake. Ik glimlacj even naar hem. Max geef ik geen blik, enkel omdat ik niet weet wat ik moet zeggen of doen tegen hem. Ik rek me uit en trek een dekentje over me heen. Mijn ademhaling gaat nog steeds hijgend.


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Lewis Ellsmor ~ Grizzly
    “Melian was altijd zorgzamer dan de rest. Vince had geschoten en iedereen liet me achter. Maar Melian dus niet,” klonk haar stem weer zwakjes. “Ik probeer hem niet beter te laten klinken, ik bedoel, hij weet zelf goed waar hij schud aan heeft en aan wat niet. Maar hij was gedwongen op dat bedrijf gekomen.”
    “Wat een zak,” gromde ik. Mijn blik bleef even op Yfory hangen. “Vince bedoel ik, niet Melian. Hij... Ik zal hem een kans geven...”
    Als ze het zo vertelde, leek hij de slechtste nog niet. Behalve dat kon ik hem ook maar beter te vriend houden. Ik wilde niet dat Yfory kant moest gaan kiezen door mij, of ja ons, omdat we ooit ruzie zouden krijgen of weet ik veel wat. Want ik was nogal goed in ruzie stoken, zeker als ik mensen al niet mocht. Maar ik ging mijn best doen, gewoon voor haar.
    Yfory spitste – net zoals ik – haar oren toen er in de verte sirenes te horen waren. Haar blik bleef verbaasd op mijn hangen, maar ik haalde mijn schouders op. Ze zouden toch niet onze kant uitkomen? Zo ja, ik was onschuldig, ik had niemand vermoord. Al was ik misschien wel een beetje medeplichtig, in theorie dan... Maar dan nog zou ik de rest steunen.
    “Ik heb de politie gebeld. De business is voorbij,” vertelde Melian. Opgelicht haalde ik adem. Geen politie die ons kon oppakken omdat we stoute mensjes vermoord hadden. Gelukkig.

    Max Owens ~ Lynx
    Mijn vingers speelden zachtjes met Alicia's blonde haren en mijn blik bleef lusteloos in de verte staren. Het voelde weer alsof ik iets fout gedaan had en ik wist wel ongeveer wat, maar ik kon er niet aan doen. Ik voelde me gewoon slecht. Alicia keek me aan en draaide zich om. “Maximus, wat is er?” vroeg ze zacht.
    “Niet, lieverd. Ga jij maar verder met je pop spelen,” fluisterde ik lief. Het kleine meisje knikte en stond op, weer een koude plek achterlatend op mijn schoot.
    Ik schok pas op toen er een gil over het terrein weerklonk. Aria! Ik sprong recht. Waar was ze? Welke kant was ze ook alweer uitgegaan? Het ging toch niet allemaal weer opnieuw gebeuren? Die Vince was toch wel echt dood? Zo hadden me ze toch wijs gemaakt. Een schreeuw van frustratie ontsnapte uit mijn mond. Waarom kon niemand ooit eens duidelijk zijn?
    Angstvallig keek ik om me heen, mijn blik schoot over het terrein en ik rende de eerste de beste kant uit. Nee, het was niet de juiste kant! Ze was niet in de struiken verdwenen. Paniekerig rende ik richting de andere kant, maar op datzelfde moment kwam Aria alweer de struiken uit. Ze zag er nogal verwilderd uit en buitenadem. Opgelucht haalde ik adem. “Wat was er?” vroeg ik snel. Ik trilde nog na op mijn benen.


    "Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

    Aria Maya Angels

    Ik hijg en kijk op als ik een stem hoor. Max kijkt me vragend aan. Ik blijf zitten en bijt op mijn lip. 'Eh niks,' zeg ik nog steeds een beetje angstig. 'Gewoon een ander dier,' piep ik en sluit even mijn ogen. Na een tijdje heb ik mezel weer herpakt. Ik open mijn ogen en kijk Max aan. 'Houd Alicia uit de bossen. Ik kon veranderen en mezelf enigszins beschermen, maar zij niet.' Ik kijk naar alicia en bijt op mijn lip. Dan kijk io naar mijn hand waar opgedroogd bloed aanzit en naar mijn gescheurde broek waar bloed uit suipelt. Ik bijt op mijn lip en ga recht staan. 'Ik ga mijn handen wassen i het meer.' Misschien was het niet goed on weer terug te gaan, maar ok had geen zin i een ontstoken hand. Ik bijt hard op mijn lip en glimlach even naar Max. Ij het voorbijlopen druk ik een kus op Alicia haar wang en loop ik verder. Wel op mijn hoeden en voorbereid. Eenmaal bij het meer aangekomen steek ik mijn handen i het water. Dat is verassend warm. Ik grijns en trek mijn kleding uit zonder na tedenken. Als ik eenmaal in mijn lingerie sta, maak ik een dui i het water.


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Max Owens ~ Lynx
    Aria bleef zitten. “E niks,” antwoordde ze angstig. “Gewoon een ander dier.”
    Ze leek helemaal buiten adem te zijn. Wat voor beest rende nu zo hard dat zelfs een wolf buiten adem was. “Welk dier?” vroeg ik nieuwsgierig. Mijn blik bleef op haar hangen. Ik moest haar maar op haar woord geloven, het was niet alsof ik een andere keuze had en ik vertrouwde haar ook.
    Aria leek weer op adem gekomen te zijn en opende haar ogen weer. “Houd Alicia uit de bossen. Ik kon veranderen en mezelf enigszins beschermen, maar zij niet.”
    Alicia keek op toen ze haar naam hoorde, maar ik wuifde het weg. Ze haalde haar schouders op en ging weer verder met spelen met haar pop. Ik knikte langzaam op Aria's waarschuwingen. Ik was ook niet van plan om haar alleen in de bossen rond te laten dwalen. Mijn ogen dwaalden af naar Aria's gescheurde broek. “Ik ga mijn handen wassen in het meer,” meldde ze. Ik keek haar met opgetrokken wenkbrauwen aan. Dat dier ging er niet zomaar vandoor. Ze drukte nog een kus op Alicia's voorhoofd. Lachend tilde ik Aria over mijn schouders. “O nee, jonge dame. Jij gaat niet alleen. Alicia, blijf even hier,” meldde ik mijn kleine zusje. Lachend draaide ik wat met haar rond, terwijl ik verder met haar liep richting het meertje. Daar zette ik haar neer.
    Ze stak haar handen in het water en trok haar kleding uit. Een beetje gegeneerd draaide ik me om, niet omdat ik haar lichaam niet mooi vond, maar eerder uit respect. Je ging niet zomaar naar vrouwen in hun ondergoed staren. Toen ik uiteindelijk een plons in het water hoorde, draaide ik me weer om.


    "Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

    Aria Maya Angels

    Ik lach luid als Max me opeens optild. Als ik in het water lig, draait hij zich pas weer om. Ik lach even en kijk hem aan. 'Kom ook, het is heerlijk warm,' grinnik ik en bijt op mijn lip. Ik duik onder en kom dan weer boven. Dan loop ik het water uit en ga op een rots staan. 'Of je duikt het water in of ik spring er van af,' lach ik. Ik kijk naar beneden, waar allemaal rotsen liggen. Grijnzend kijk ik naar Max en wacht tot hij zijn kleding uittrekt en in het water duikt. Ik bijt hard op mijn lip. Ik grijns even en kijk Max uitdagend aan.


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Max Owens ~ Lynx
    Ik keek Aria lachend aan toen ze boven kwam. “Kom ook, het is heerlijk warm,” opperde ze. Ik schudde grinnikend mijn hoofd en maakte het me gemakkelijk op een boomstronk. Ik had geen zin om te zwemmen, veel te koud als je er weer uit kwam. Aria dacht er blijkbaar anders over en kroop het water uit, boven op een rots, omgeven door andere rotsjes. “Of je duikt het water in of ik spring er vanaf.” Ze lachte en keek toen naar beneden. Daarna keek ze me weer grijnzend. Haar uitdagende blik zorgde ervoor dat ik rechtsprong.
    “Why are you so mean to me?” vroeg ik met een pruillip en een stem vol zelfmedelijden. Mijn blik gleed even over het bos, om maar er leek geen spoor te zijn van roofdieren of andere enge dingen die op mijn kleding konden kruipen of ermee vandoor konden gaan, dus op mijn gemakje kleedde ik me uit, terwijl ik in mijn onderbroek voor haar ging staan. “Is dat wat je wilde? Striptease?” Mijn blik bleef een moment op haar lichaam hangen. Damn, ze was lekker.
    Al snel wierp ik die gedachte van me af, straks ging ik foute dingen doen en ze zei zelf dat ik geen dingen moest doen waar ik later spijt van zou krijgen, dus dat ging ik dan ook niet doen. Toch maakte ik geen aanstalten om het water in te gaan. Wie wist nam ze hier wel genoegen mee en hoefde ik er niet in. Dat hoopte ik althans, want ik stond nu al een levend ijsklontje te worden. Ik moest mijn kaken op elkaar bijten om niet te rillen terwijl de wind mijn blote huid streelde.


    "Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov