[RPG]Summer Residence||Topic 1 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 17 juli 2013 - 21:52 ]

You can’t hammer tin into iron, no matter how hard you beat it, but that doesn’t mean tin is useless. -Jon Snow

CityOwls >>> Vlahos

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Anna Rose Montrose
Hij knikt. "Ja, i heb wel iets met chocola. Is het erg als het richting een dessert gaat?" vraagt hij en hij kijkt me even aan. Ik schud mijn hoofd. "Nee, dat is geen probleem, ik houd van desserts" antwoord ik dan. Hij is inmiddels al bezig met het bij elkaar zoeken van benodigdheden. Ik hield van toetjes. Die waren meestal zoet en het lekkerste van alle gangen. Ik wacht rustig in de keuken op mijn 'dessert' dat hij klaar maakt en als hij het uiteindelijk af maakt bedank ik hem. Het ziet er zoals altijd weer heerlijk en helemaal top uit. Ik wandel met mijn dessert de keuken uit en laat Leslie en Camille weer samen achter. Ik wandel naar buiten en zoek een plekje in de schaduw van een boom. Ik ga ertegenaan zitten en begin aan het overheerlijke eten. Het smaakt heerlijk.

[Ik ben vanaf morgen tot en met zondag in Frankrijk. Ik heb werkelijk geen idee of ik wifi heb dus ik weet niet of ik kan reageren.. vandaar dat ik haar ook weer weg laat gaan haha ]

[Ik zal binnenkort weer reageren. Ik zit met wat privéproblemen]

26 - 02 - '16

(Kan je Camille's tweede naam veranderen in Janelle, want haar tweeling zus heet al Jane van haar voornaam en anders is het een beetje vreemd )

Camille Janelle Montrose.

"Tja, ik moet de rest van het jaar inhalen en een reserve opbouwen voor als we weer terug gaan" Grapt Anna dan en ik grinnik, ook Leslie glimlacht flauw naar ons en loopt alvast naar het houten aanrecht.
Anna vraagt om aardbeien met slagroom en ik grinnik zachtjes. "Standaard." zeg ik terwijl ik even met het strikje van mijn jurk speelde. "Ja, ik heb wel iets met chocola. Is het erg als het richting een dessert gaat?" zegt Leslie dan en ik hou me eventjes stil. Hij gaat vrijwel meteen aan de slag en ik kijk even naar Anna en vervolgens draai ik me weer terug naar Leslie. "Nee, dat is geen probleem, ik houd van desserts" Hoor ik nog naast me en kijk vol interesse als Leslie begint.
Ik kijk vol bewondering toe als ik zie hoe hij alles uit het hoofd maakt, alle ingrediënten op precieze hoeveelheid in het dessert stopt. Ik glimlach als het af is en kijk er bewonderend naar. "Dat ziet er verrukkelijk uit." glimlach ik dan en kijk naar Anna die het aanneemt en hem bedankt.
Ze loopt rustig weg en ik kan al raden waar ze naar toe gaat., naar buiten richting de schaduwen en genietend van het mooie weer. Ik kijk Leslie aan en steel nog een hapje. "Heb je nog veel te doen Les?" vraag ik dan aan hem. Ik bind mijn haar in een iet wat slordige knot. "Ga je anders mee naar buiten?" vraag ik dan met een zoete glimlach. Ik groet iedereen nog in de keuken en glimlach.

[ bericht aangepast op 15 juni 2013 - 12:24 ]

The duty of youth, is to challenge corruption.

Leslie Micheal Voilence. || Landgoed Norland || Kok.

Anna schud haar hoofd. "Nee, dat is geen probleem, ik houd van desserts" Ik glimlach licht. Mijn vraag was overbodig, want het antwoord wist ik al, maar om beleefd te zijn, had ik het toch maar gevraagd.
Wanneer ik alle ingrediënten en benodigde spullen bijeen heb, ga ik aan de slag. Ik weeg de hoeveelheden precies af, behalve bij de suiker, aangezien ik weet dat Anna van zoete gerechten houd. Niet dat Anna er iets van zal merken, want ik doe alles uit mijn hoofd. Dus er is geen mogelijkheid om te controleren of ik alles wel goed doe. Terwijl ik aan het koken ben, vergeet ik even dat Anna en Camille hun ogen op mij en mijn dessert hebben gericht. Het enige waar ik aan kan denken is aan mijn dessert. Alles moet op en top perfectie zijn. Mijn perfectionisme is een voordeel, maar kan ook in mijn nadeel werken.
Zo'n vijf á zes minuten later, staat het dessert gepresenteerd op een schaaltje. De laatste toevoeging is een plat chocolaatje in de vorm van een vleugel van een vlinder. Ik glimlach trots naar het gerecht en haal mijn hand even door mijn haar heen, waarna ik alles begin op te ruimen. "Dat ziet er verrukkelijk uit." Glimlacht Camille. Er komt een bedankje uit Anna haar mond, waarna ze haar dessert meeneemt en de keuken uit loopt. "Dankje, Camille" De glimlach siert nog steeds mijn gezicht, terwijl ik de laatste spullen terug op hun plek zet.
"Heb je nog veel te doen, Les?" Vraagt Camille, terwijl haar hand nog een keer naar het dienblad met hapjes gaat. Ik kijk Camille aan en haal mijn schouders wat nonchalant op. "Als ik niets meer hoef te maken voor de familie het komende uur," Begin ik, terwijl ik met mijn armen tegen het aanrecht aan leun en haar aan kijk, "Dan heb ik niet veel te doen". "Ga je anders mee naar buiten?" Vraagt ze met een zoete glimlach, nadat ze haar haren in een nonchalante knot heeft gebonden. "Prima," Ik glimlach en haal nog een doekje over heet aanrecht, waarna ik aanstalten maak om de keuken uit te lopen. Ik wacht eenmaal bij de deur op Camille, omdat het onbeleefd is om als eerste de deur uit te gaan. "Dames gaan voor" Glimlach ik naar haar, waarna ik haar op de voet volg, richting buiten.

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

Camille Janelle Montrose.

"Als ik niets meer hoef te maken voor de familie het komende uur," Hij leunt met zijn armen op het aanrecht en ik denk na. Mijn ouders zijn er nog niet en de rest kan het wel aan toch? Hopelijk. "Dan heb ik niet veel te doen" Ik knik. "Ik denk dat je wel een uurtje pauze kan nemen toch? " zeg ik dan en grinnik.
"Prima," Hij glimlacht en haalt nog een doekje over heet aanrecht. "Mooi." grinnik ik dan. Iedereen verdient toch pauze?
Hij maakt aanstalten om de keuken uit te lopen en ik loop achter hem aan. Hij wacht bij de deur op me en ik glimlach. "Dames gaan voor" Glimlacht hij naar me. Ik loop de deur uit, "Zoals ik al zei, niks veranderd." glimlach ik en we lopen het pad op.
We gaan de tuin in en ik kijk naar Leslie. "Is er nog iets gebeurd sinds de vorig jaar?" glimlach ik dan en geniet van de warmte om ons heen. Het is warm, maar niet benauwd. Er waait een lichte bries langs ons en het zonnetje schijnt vel. Vogels fluiten luid en overal in de tuin rennen konijnen en andere knaagdieren rond. Ik glimlach. Ik had zo erg er naar uit gekeken om weer terug te gaan. Ik heb het hier zo gemist, iedereen zo gemist.
Ik werp een blik rond ons heen en laat ze dan weer rusten op Leslie die minstens een kop langer is dan ik.

[ bericht aangepast op 15 juni 2013 - 13:20 ]

The duty of youth, is to challenge corruption.

William Thomas Montrose

Jonathan kijkt naar me, maar kijkt me niet aan. Hij trekt zijn wenkbrauw op na mijn vraag en fronst lichtjes.
"Opzich wel, maar wat?" vraagt hij en ik denk na. Dat vroeg ik volgens mij net ook al aan Jonathan zelf. Ik heb even geen zin om naar buiten te gaan, er staat een briesje die nog wel eens fris wil zijn. En ik heb al niet zo heel erg veel vet, en ik draag ook nog eens mouwen tot boven mijn elleboog. Dus ik zal het snel koud krijgen.
"Wat vind je leuk om te doen?" vraagt Jonathan rustig en ik kijk naar hem. Ik vind zijn blik op die naar buiten tuurde.
"Veel zin om naar buiten te gaan heb ik niet," zeg ik mompelend en denk even na. Wat vind ik nog meer leuk, schilderen heb ik nu geen zin in. Ik zet mijn vinger even tegen mijn wang en kijk even naar het plafond. Wat vind ik nog meer leuk, wat nog meer...
"Schaken," zeg ik enthousiast en kijk Jonathan aan. Ik ben dan niet heel goed in schaken, maar ik vind het wel leuk, en het leren is ook wel interessant. Ik kijk Jonathan met een vragende blik aan. Hopelijk heeft hij zin om mee te doen. Want zeg even eerlijk, schaken in je eentje is ook een saaie boel.

[ bericht aangepast op 15 juni 2013 - 13:53 ]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Sourire schreef:
(...)

[Ik heb Jai voor je?]

Spoiler alert: you will save yourself

[Zijn naam is nog niet veranderd. Kyle Luke Rosefield ipv Kyle moet het Jai zijn..]

† Impossible isn't something that can't be done, it's something that isn't done before. †

[Arriver --> Paradises]

That is a perfect copy of reality.

[Ik denk steeds; Yay nieuwe reactie! Zijn het naamsveranderingens en ooc ]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

[Ik reageer zo]

Bowties were never Cooler

Jonathan Mitchell
Ik was opgelucht toen hij zei dat hij niet naar buiten wilde. Anders had ik namelijk een rits smoezen moeten verzinnen om niet te gaan. Daar had ik dus echt geen zin in. Ik wilde zo eerlijk mogelijk zijn tegen de familie en de andere bedienden, maar sommige dingen kon ik toch beter verzwijgen. Opeens kwam er schaken uit zijn mond. Ik had het wel eens een paar keer gespeeld, maar ik was er echt niet zo goed in. Toch was het opzich wel een spel waarmee je leuk een tijdje bezig kon zijn. "Vind ik prima." Daarbij, ook als ik het niet prima had gevonden had ik het waarschijnlijk gewoon gedaan om hem een plezier te doen. Ik was hier aangenomen om de familie het verblijf zo prettig mogelijk te maken en daar hoorde dit bij. Toch vond ik het zo erg nog niet. Ik vond het leven zo fijn. Het was bijna 'normaal', iets wat ik van hiervoor niet kon zeggen. Het maakte me kalm en onderdrukte de meeste van mijn ongure verlangens en de rest maakte het dragelijk.

[ bericht aangepast op 16 juni 2013 - 10:32 ]

Bowties were never Cooler

Leslie Micheal Voilence. || Landgoed Norland || Kok.

"Zoals ik al zei, niks veranderd." Glimlacht ze wanneer ik haar voor me de deur uit laat gaan. "Is dat positief of negatief?" ik schenk haar een glimlach en loop vervolgens achter haar aan. Wanneer we de tuin in lopen, voel ik dat Camille haar blik op me heeft gericht. "Is er nog iets gebeurd sinds vorig jaar?" Ik kijk haar aan en zet een scheve glimlach op. "Er is hier niet veel gebeurd. Niet dat ik ervan weet in ieder geval. Het is hier zoals altijd saai wanneer jullie er niet zijn" Het is zo. Wanneer de familie hier niet is gebeurd er nooit iets. Het enige wat ik wel heb opgemerkt is dat er iets speelt tussen twee bediendes, maar verder weet ik hier het fijne niet van dus ik vind het niet nodig om het Camille te vertellen.
De lichte bries zorgt ervoor dat, naar mijn mening, mijn haar door de war gaat zitten. Normaal gesproken is mijn haar ook warrig en slordig, maar dan heb ik het zelf gedaan. Dit is de schuld van de wind en ja daar irriteer ik me aan. Ik haar een hand door mijn haar om heen poging te doen om het een beetje te fatsoeneren, maar ik staak al snel mijn poging als ik merk dat het toch geen zin heeft. Op dit moment snap ik waarom een meisje zich druk maakt op haar haren.
"Had je er zin in om weer terug te gaan naar Norland? En kan de kok thuis net zo goed koken als ik?" Een speelse glimlach verschijnt op mijn gezicht, maar vervaagt al snel, wanneer er iemand van de tuin langsloopt. Het is nogal ongepast om zo naar een dochter van Lady Montrose te kijken en zeker als je een bediende bent. Ik weet maar al te goed dat je niet alle bediendes kunt vertrouwen. Camille vertrouw ik wel ook al is zij diegene die ik juist niet hoor te vertrouwen, omdat ze in feite mijn bazin is. Maar Camille zelf vind het, volgens mij, juist fijn dat ik zo tegen haar doe en dat ik zo ongeveer mezelf bij haar ben. Ik kan niet volledig mezelf zijn hier, maar dat is logisch. Toch?

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

[Damn I missed a lot. Sorry ik denk dat ik me uit ga schrijven, ik raak gewoon telkens in paniek wanneer ik dit topic zie omdat ik simpelweg niet weet waar ik moet beginnen]

26 - 02 - '16