• One Direction, een van de bekendste boybands op dit moment. Alleen delen ze alle vijf een geheim met elkaar, wat niemand weet, zelfs niet hun vriendinnetjes. Namelijk, dat ze graag in vrouwenkleding rond lopen en het liefste een vrouw willen zijn. Ook vinden ze het fijn om onder elkaar –elkaar met een vrouwennaam aan te spreken. Wat zou er gebeuren als de fans erachter kwamen? Of nog erger, hun vriendinnetjes? Gaat het de jongens lukken om hun geheim veilig te houden?




    Rollen:

    Harry Edward Styles | Henriëtte | Script.
    Louis William Tomlinson | Louise | Spooklinson.
    Zayn Javadd Malik | Zwanetta | Walsh.
    Liam James Payne | Lianne | KiliOfDurin.
    Niall James Horan | Nianne | Aquari.

    Vriendin Harry | Clarisse Rye Greene | Averalda.
    Vriendin Louis | Evelynn Dianna Gabriëls | Raccoon.
    Vriendin Zayn | Kyara Alice Harrison | Depay.
    Vriendin Liam | Samelynin 'Sam' Madyn Jareau | Days.
    Vriendin Niall | Deirdre Niamh Buckley | Number.

    Regels:
    - Minimaal rond de 130 woorden per stukje.
    - Geen perfecte personage's!
    - Ga niet teveel off-topic en als je wel off-topic gaat, zet het tussen haakjes; ( ), { } of [ ].
    - Naamverandering en afwezigheid doorgeven.
    - 16+ is toegestaan.
    - Alleen Spooklinson en Script openen de nieuwe topics.

    Het begin:
    De jongens zijn net even hun alter ego's geweest, maar moeten nu weer heel snel terug switchen want ze hebben een afspraak met hun "vriendinnetjes".

    [ bericht aangepast op 27 okt 2013 - 17:56 ]


    stay safe because I like being alive at the same time as you

    Samelynin "Sam" Madyn Jareau.

    Als ik mijn hoofd tegen zijn gespierde borstkas laat rusten drukt hij een kusje op mijn kruin. Waarna hij zijn hoofd op die van mij laat rusten. Dit doet mijn mondhoeken nog wat omhoog krullen. Mijn ogen sluit ik even, vredig. Ik denk terug aan vroeger, aan de tijd dat Liam en ik niets meer en niets minder dan buurkinderen waren, vrienden. Catriona, mijn pleegmoeder, had gedacht dat ik meer met zijn zussen op zou trekken, ondanks het leeftijdsverschil. Maar toch werd Liam mijn maatje. Nu hebben we een relatie en hoewel het regelmatig de vriendschap enorm kan verpesten ben ik blij dat het zo is gelopen. Een enorme cliché eigenlijk, maar dat maakt niet uit. Als wij, ik in ieder geval, nou gelukkig zijn? Dan is het goed toch?


    Reality's overrated.

    Liam James Payne || Lianne
    Ik danstte rustig met Sam. Ik was echt heel erg blij met haar, maar mijn geheim drukte zwaar op mijn geweten. Ik durfte het alleen niet zo goed tegen haar te vertellen. Ik zuchtte zacht en aaide door haar haren. Wat was ze toch een schatje. Ik kon toch haar hart niet breken door dit verschrikkelijke nieuws. Nee, ik schaamde me er niet voor, maar toch was ik bang voor wat ze zou denken. Rustig dansten we door. Aan het einde van de plaat liet ik haar los. "Ik draai hem even om, goed?" Ik liep naar de kast met de platenspeler erin, maar voor ik het kon struikelde ik. Om mezelf omhoog te houden greep ik me random aan iets vast. Ik bleef wel staan, maar op de grond lagen nu een paar van mijn jurken. Ik keek er met grote ogen naar en toen naar Sam. Kut. Hoe moest ik dit nou weer uitleggen. Ze zou vast denken dat ik vreemd ging ofzo. Dat was nog veel erger dan erachter komen wie ik echt was. "Ik kan het uitleggen." zei ik zacht en ik keek onzeker naar haar. Hopelijk liet ze me uitpraten.


    Bowties were never Cooler

    Samelynin "Sam" Madyn Jareau.

    Zachtjes zucht hij en aait door mijn haren. Aan het einde van de plaat laat hij me los. "Ik draai hem even om, goed?"
    Voor hij naar de kast loopt knik ik. Ineens struikelt Liam en verschrikt kijk ik op. Maar als hij zichzelf omhoog wilt houden, wat lukt, liggen er als gevolg daarvan een aantal jurken op de grond. Met grote ogen kijkt Liam naar de jurken en dan naar mij, maar zijn ogen zijn nog niet zo groot als de mijnen zijn. Wat doen deze jurken hier? Wat is er aan de hand? Gaat Liam vreemd? En dan niet één keer, van een One Night Stand krijg je geen jurken op je kamer. Nee, hij moet haast wel... Mijn vuisten ballen zich langs mijn zij en even knijp ik mijn ogen stijf dicht. Om nu niet meteen kwaad te gaan roepen en weg te rennen, driftkikker die ik soms kan zijn.
    "Ik kan het uitleggen," hoor ik Liam zacht zeggen.
    Na zijn woorden begin ik te tellen, tot tien, in de hoop rustig te worden. "Doe dat," zeg ik, de brok in mijn keel wegslikkend.


    Reality's overrated.

    Liam James Payne || Lianne
    Ik zag Sam boos worden bij het zicht van de jurken. Ik kon het wel begrijpen. Natuurlijk zou ze denken dat ik vreemd ging. Dat was wel het laatste wat ik ooit zou doen, maar jurken in mijn kast die niet van haar waren wezen wel die kant uit. Snel zei ik dat ik het uit kon leggen. Nu pas werd het lastig voor mij. Ik beet op mijn onderlip en keek naar de vloer. Ik vond dit echt heel lastig, zeker nu ze zo boos was en ik haar niet wilde laten flippen. Ik had echt geen zin in een blauw oog. "Het klinkt misschien raar, maar die zijn van mij..." mompelde ik zacht, al was het nogsteeds goed verstaanbaar in de doodse stilte van de kamer. Mijn hart klopte in mijn keel en ik stond te shaken op mijn benen, bang voor haar reactie. Als ze me niet zou geloven of accepteren zou dat een ramp voor me zijn. "Ik lieg echt niet." piepte ik er achteraan. Voorzichtig keek ik haar wat onzeker aan. Nu ik het vertelde stond ik strak van de zenuwen, maar er was wel een zwaar pak van mijn schouders gevallen. Het geheim stond niet meer tussen ons in, al kon het nogsteeds wel het einde van onze relatie betekenen. Dat was het laatste wat ik wilde. Ze was de liefde van mijn leven en ik wilde haar niet kwijt. Nu de kans zo groot was dat het wel zou gebeuren was ik erg bang en onzeker. Mijn vingers friemelden intussen gedachtenloos en nerveus aan mijn shirt.


    Bowties were never Cooler

    Samelynin "Sam" Madyn Jareau.

    "Het klinkt misschien raar, maar die zijn van mij..." mompelt hij zacht. "Ik lieg echt niet," piept hij erachteraan.
    Het verward me, verstond ik het nou goed? Het was zo zacht dat ik niet zeker ben. Dan ontspannen mijn handen zich weer, pak ik zijn hand - misschien wel voor de laatste keer, dat licht eraan wat hij nu gaat vertellen, want als het blijkt dat hij de baas is van een één of andere protustutietent ben ik weg. Niet dat de jurken er zo uit zien en dat ik dat van Liam verwacht, zeker niet. Ik zet mezelf neer op het bed en hem ernaast.
    "Oké, Liam, wil je het me helemaal goed uitleggen?" vraag ik hem dan zachtjes, terwijl ik hem doordringend aankijk. Een beetje bezorgd ook, iets zit hem dwars en ik wil weten wat.


    Reality's overrated.

    Liam James Payne || Lianne
    Het bleef even angstvallig stil. Ik durfde niets te zeggen of te doen. Plots voelde ik haar handen op de mijnen. Ik keek op naar haar en liet me door haar op mijn bed zetten. Ik keek naar haar en ze keek me erg indringend aan terwijl ze de vraag stelde. Ik beet weer op mijn lip en probeerde het brok weg te slikken dat mijn woorden onderdrukte. Ik zuchtte nog een keer en keek naar mijn jurkjes op de vloer. "Ik kleed me gewoon graag als een meisje." zei ik zacht. Even bleef ik stil en schraapte mijn keel zacht. "Ik weet niet wat het is maar een meisje zijn vind ik gewoon fijner. Het is raar en dat weet ik, maar ik kan er niets aan doen." Mijn stem was lichtelijk hees. Ik sloeg nu mijn chocolade bruine ogen naar haar op. "Toch zou ik dat allemaal laten gaan voor jou." Het was zeker waar. Voor haar zou ik 24/7 een jongen zijn als ze het graag wilde. Tuurlijk zou ik liever thuis, ook later, in een jurkje kunnen lopen, maar goed. Voor haar zou ik het opgeven.


    Bowties were never Cooler

    Samelynin "Sam" Madyn Jareau.

    Zijn woorden lieten me stil vallen. Je hoort niet iedere dag dat je vriend zich graag als meisje kleed. Dit had ik nooit verwacht, nooit achter Liam gezocht. En ik weet dan ook even niet wat ik moet zeggen. Alles gaat door me heen, maar nee, geen afschuw, niet de gedachte hem te verlaten en zeker niet hem te laten veranderen. Daarvoor hou ik teveel van hem. Ik ben in een shock en het duurt dan ook een tijdje voor ik antwoord geef. "Li..." zeg ik zachtjes. "Als een gewone vriendin zijnde had ik nu waarschijnlijk gezecht dat we dan maar nodig eens samen moesten gaan shoppen, waarschijnlijk heb je een betere smaak voor kleding als ik. Maar als meer dan dat... Natuurlijk ga ik er geen probleem van maken, ik ga nu niet boos worden. Een heel drama schoppen. Maar het verward me even. Weet, je hoeft niet te veranderen voor mij," besluit ik dan. "Ik eh, ik moet er even aan wennen. Maar gosh, wat voor monster zou ik zijn als ik je zou laten veranderen? Je bent wie je bent, als jij gelukkig bent in vrouwenkleding, dan ben ik dat ook." Even val ik stil. "Het is alleen even een beetje raar voor me, snap je? Ik bedoel, dit had ik gewoon nooit gedacht en-" Ik hou op met ratelen en haal mijn schouders op. "Ik hou van je," spreek ik, mijn hand leg ik zachtjes op zijn wang. "Voor wie je bent."

    [ bericht aangepast op 14 dec 2013 - 21:27 ]


    Reality's overrated.

    Liam James Payne || Lianne
    Ze bleef geschokt zitten. Ik was haar kwijt, dat was wel zeker. Mijn ogen sloeg ik neer en ik keek naar onze handen die nogsteeds om elkaar gevouwen waren. Bij haar woorden keek ik verbaasd op. Ik hoefde niet van haar te veranderen. Ik snapte er echt geen snars meer van. Was ik haar nou kwijt of niet? Meestal was ik degene die nadacht, degene met alle antwoorden. Maar nu was mijn brein zo'n beetje gestopt met werken. Ze viel even stil en ik was nog niets verder. Plots begon ze weer te ratelen. Het ging me allemaal veels te snel. Het zonk heel langzaam in wat ze had gezegd. Toen het uiteindelijk binnenkwam glimlachte ik en ik legde mijn arm om haar heen. "Je wil niet weten hoeveel dit voor me betekent. Ik hou zo veel van je en ik snap dat je tijd nodig hebt." Ik drukte zacht een kusje op haar wang. "Ze blijven in de kast tot je er klaar voor bent." Ik kon niet geloven hoe goed ze dit opnam. Al het gedoe met de jongens kwam later wel. Ik was nu maar wat blij dat ze me accepteerde voor wie ik was. Nu was het voor mij alleen maar duidelijker dat ze de ware voor me was. Als ze dit accepteerde en we dit samen konden uitvogelen konden we alles denk ik wel aan. Daarbij kon dit nu het eruit was onze band ook sterker maken omdat het een gedeelt geheim was. Maar alleen tijd kon dat uitwijzen. Met mijn hand die op haar schouder lag speelde ik met een plukje van haar haren. "Dit betekent niet dat ik de dingen die we samen hebben gedaan niet fijn vond. Je bent en blijft de liefde van mijn leven en aan onze relatie hoeft niets te veranderen." mompelde ik rustig. Ik meende het echt, maar het leek me nu niet zo belangrijk. We waren nog samen. Dat was het belangrijkste.

    [ bericht aangepast op 14 dec 2013 - 22:23 ]


    Bowties were never Cooler

    [ik heb hem aangepast]


    Bowties were never Cooler

    Samelynin "Sam" Madyn Jareau.

    Het duurt even voor het bij hem binnenkomt, maar dan glimlacht hij en legt hij zijn armen om me heen. "Je wil niet weten hoeveel dit voor me betekent. Ik hou zo veel van je en ik snap dat je tijd nodig hebt." Zachtjes drukt hij een kusje op mijn wang. "Ze blijven in de kast tot je er klaar voor bent."
    Ik knik. "Okay, maar ik begin nu wel nieuwsgierig te worden," grinnik ik.
    Met zijn hand die op mijn schouder lag speelt hij met een plukje van mijn haren. "Dit betekent niet dat ik de dingen die we samen hebben gedaan niet fijn vond. Je bent en blijft de liefde van mijn leven en aan onze relatie hoeft niets te veranderen." mompelt hij rustig.
    Weer knik ik. "Ik wil je echt niet kwijt, Li," fluister ik.

    [ bericht aangepast op 15 dec 2013 - 14:30 ]


    Reality's overrated.

    Liam James Payne || Lianne
    Ik glimlachte teoen ze zei dat ze wel nieuwschierig was. Zo erg leek ze het gelukkig niet meer te vinden nu de ergste schok geweken was. Ik speelde rustig met een plukje van haar haren en mompelde wat over onze relatie. Ik zou er echt niets aan willen veranderen. Bij haar reactie daarop glimlachte ik breed. "En ik jou ook echt niet, Sammy." Ik drukte nog een kusje op haar wang. Ik was best blij dat nu ook zij de waarheid wist. Het had voor mijn gevoel altijd tussen onze relatie in gestaan. Nu dat er tussenuit was, konden we sterker worden dan ooit.Voorzichtig trok ik haar met de arm die nogsteeds om haar schouders lag op mijn schoot en sloeg mijn bijde arm om haar heen. Mijn kin legde ik op haar schouder. "Ik hou zo veel van je." fluisterde ik zacht in haar oor gevolgd door een zacht kusje in hert holletje achter haar oor. Misschien was het na zo'n bedrukte situatie raar om zo kleffig te doen, maar ik wist niet wat we anders moesten doen. De stilte die in de kamer had gehangen was niet echt prettig geweest. Ik vond het zo wel prettig. Als zij dat niet zou vinden zou ze me wel stoppen. Daar vertrouwde ik haar wel in.


    Bowties were never Cooler

    Samelynin 'Sam' Madyn Jareau.

    Hij glilmacht breed. "En ik jou ook echt niet, Sammy." Ik glimlach en Liam drukt nog een kusje op mijn wang. Voorzichtig trekt hij mij op zijn schoot en slaat beiden armen om me heen. Zijn kin legt hij op mijn schouder. "Ik hou zo veel van je," fluisterd hij zacht in mijn oor, gevolgd door een zacht kusje in het holletje achter mijn oor. Een gevoelige plek en zachtjes verlaat een 'hmm,' mijn mond.
    "Ik nog meer van jou," fluister ik terug. Vragen wie allemaal van zijn geheim weet en hoe lang hij dit al voelt kan later altijd nog wel eens. Nu wil ik gewoon met Liam zijn. Met Liam, en niemand anders.


    Reality's overrated.

    Liam James Payne || Lianne
    Toen ik een tevreden geluidje uit haar keel hoorde komen bij mijn kusje achter haar oor wist ik dat het goed was. Bij haar woorden glimlachte ik breed. "Waarom wordt dit toch altijd een wedstrijd tussen ons?" sprak ik hardop mijn gedachten uit. Ik keek naar Sam's mooie haar. Dit momentje met z'n tweeën was heel fijn en rustgevend. "Help je me even met opruimen? Dan kunnen we daarna iets gaan doen wat jij graag wil, want deze dag hoorde over ons te gaan en niet alleen over mij." Ik voelde me best egoïstisch nu ik er zo over nadacht. We hadden een hele tijd over mij zitten praten en dat zat me op zo'n 'ons-avond' niet lekker. Maar toch kon ik de jurken niet zomaar laten liggen. Dat zij het wist was ik best blij om, maar de andere meisjes en de rest van de wereld, op mijn ouders en zussen na, hoefden er niets van te weten. Dit was een ongeluk geweest, maar ze hier laten liggen zou onzorgvuldig zijn. De smoes dat ze van Sam waren zou ook echt niet werken, want daar waren ze veel te groot voor. De rest van de dag zou daarna draaien om wat zij wilde. Dat mocht namelijk ook wel. Dat verdiende ze heel erg.


    Bowties were never Cooler

    Samelynin Madyn Jareau.

    "Waarom wordt dit toch altijd een wedstrijd tussen ons?" vraagt Liam zich hardop af.
    Onschuldig haal ik mijn schouders op.
    "Help je me even met opruimen? Dan kunnen weer daarna iets gaan doen wat jij graag wil, want dag hoort over ons te gaan en niet alleen over mij."
    "Natuurlijk." Ik draai me om, om hem serieus aan te kijken. "Het is echt goed dat je dit eerlijk hebt uitgelegd, Liam. Het was nodig. En daarbij, het maakt me niet uit wat we doen, zo lang ik maar bij jou ben."
    Zachtjes druk ik een kort kusje op zijn lippen. Dan sta ik op en loop naar de jurken. Waar ik buk om dezen te pakken en ze dan één voor één voorzichtig en netjes opvouw.

    [ bericht aangepast op 19 dec 2013 - 16:54 ]


    Reality's overrated.

    Liam James Payne || Lianne
    Bij mijn vraag draaide ze zich naar me toe. Gelukkig wilde ze me helpen. De rest van haar woorden lieten me verbaasd staan. Toch liet het me goed voelen en haalde het de twijfels weg of ik niet had moeten liegen. Een glimlachte straalde op mijn gezicht en ik kuste haar kort terug. Ik kon niet in haar hoofd kijken, dat wilde ik ook niet, maar ik was er erg blij mee dat ze het in elk geval goed op leek te nemen. Ik stond na haar op en begon ook een paar jurkjes op te pakken en op te vouwen. Ik had er geen die korter waren dan net boven mijn knieën. Mijn favourite rode jurk ging bovenop. Ik pakte voorzichtig het stapeltje ook uit haar armen en legde ze allemaal terug op de plank. "Dank je, lief." zei ik met een glimlach. Ik sloeg van achter mijn armen om Sam heen. "Dus, wat wil je doen?" fluisterde ik in haar oor voor ik nog een kusje op haar kruin drukte.


    Bowties were never Cooler