[200] We're not Alone • One Direction • Speeltopic één. - Speeltopics

[ bericht aangepast op 19 jan 2014 - 19:38 ]

That is a perfect copy of reality.

Aidan James Styles
Kon Harry nooit eens zijn mond houden. "You egg" mompelde ik voor ik richting de auto liep met twee koffers. ik zette ze netjes achterin en liep toen terug om de handbagage spullen te pakken. Toen ik die netjes weg wilde zetten zag ik wat een rommeltje Harry ervan had gemaakt. You rampallian!" zei ik met een zacht gesis, voor ik de achterklep weer netjes inruimde en hem toen sloot. Ik moest echt minder Shakespeare gaan lezen, want ik leek wel alleen nog mensen te kunnen beledigen in het Victoriaanse Engels. Ik schoof op de bestuurdersstoel en stelde alles goed af. Wat was onze moeder toch klein. in elk geval in vergelijking met Harry en mij. Wij waren allebij vrij lang, zeker voor Britten. Toen alles goed stond zette ik de radio aan en zette hem op mijn favoriete zender. Harry zette hem direct weer op een of andere jaren 80 zender. Ik rolde met mijn ogen bij zijn woorden. "Nee, maar jij hebt geen Shotgun geroepen voor je in de auto stapte, dus ik mag de muziek bepalen." Snel deed ik wel zijn deur op slot, zodat hij niet er weer uit kon om het alsnog te doen. Ik zette de zender terug en begon vrolijk mee te trommelen op het stuur. "Wees blijd at het niet de Shakespeare zender is, Hazza." zei ik voor ik verder ging emt het genieten van de muziek. Plots klonk de claxon, waardoor ik direct met mijn voeten de ren en de koppeling vol intrapte en ik in schok naar Harry keek. "Doe dat alsjeblieft nooit meer>' zei ik nogsteeds wat in schook, terwijl ik langzaam relaxte. Ik startte de auto vast en zette hem in z'n 1 terwijl we ongeduldig wachtten op Jace.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Hij had wel een ruime woordenschat, dat moest ik hem nageven. Zelf had ik ooit verplicht Shakespeare moeten lezen, en daarin was ik zo doorgeslagen dat ik heel Hamlet uit mijn hoofd kon vertellen zonder een fout te maken. Verveeld keek ik uit de vooruit, totdat Aidan instapte en we gelijk al een discussie kregen over de zender. Ik wou gelijk de auto uitstappen, maar dat rotjong had de deuren op slot gezet. Even overwoog ik het raam uit te klimmen, ik paste er best doorheen. Berekenend keek ik van het raampje naar mijn mijn broer, inschattend hoe lang het zou duren voor hij me terug zou trekken, maar werd uit mijn gedachten getrokken toen hij van de claxon schrok. Geamuseerd door zijn blik lachte ik hem uit, en keek even toe terwijl hij de auto alvast startte. Jace mocht nu best wel eens gaan opschieten, anders gingen we maar zonder haar weg. Eigen schuld, ze heeft tijd zat gehad. Mijn blik gleed weer naar Aidan, en besloot dat hij nu wel afgeleid genoeg was. Godzijdank had ik het raampje open gehouden, dus ik kon snel ontsnappen. Heel sneaky bewoog ik me iets dichter naar het raam en deed alsof ik er wat verveeld uitstaarde. Ik keek nog een keer achterom en schoot toen als een pijl uit een boog door het kleine raampje, het was smal maar het lukte. Iets minder was dat ik daardoor op de harde stoep terechtkwam, maar toch. 'Shotgun!' riep ik op de top van mijn longen, en krabbelde overeind zodat ik hem triomfantelijk grijnzend aan kon kijken.

Because I love him, do I need another reason?

Aidan James Styles
Ik werd door Harry uitgelachen. Ik pruilde even en ging toen weer verder met trommelen op het stuur. "Niet grappig, Haz." mompelde ik terwijl ik mijn aandacht weer verloor. Ik haalde een hand door mijn gestijlde haren en staarde uit het raam aan mijn kant. Ik schrok op en drukte op de claxon toen Harry shotgun riep. Door de claxon schrok ik nog erger. Ik keek naar Harry en rolde met mijn ogen voor ik de deur van het slot deed. Plots zag ik een geitje over de straat lopen. Ik sprong uit de auto en liep naar het beestje toe. Ik aaide over zijn koppie en keek rond opzoek naar iemand die het kleine geitje zocht. Er leek niemand te zijn. Ik tilde het beestje op en hij begon zacht aan mijn oor te knabbelen. Ik grinnikte zacht en aaide over zijn rugje. Ik liep naar de stoep en bleef daar staan. Misschien was hij te ver weg gelopen en kwam zijn baasje er zo aan. Ik vond het wel een leuk beestje. Misschien mocht ik hem wel houden als niemand hem kwam ophalen. Ik drukte een kusje op zijn koppie en het geitje mekkerde zacht. Ik glimlachte en keek om naar Harry. "Mag ik hem houden, denk je?" vroeg ik met het schattige geitje in mijn armen. Ik wilde hem best graag houden. Misschien zou ik hem wel een leuke halsband om doen en een cape. Of een strikje. Het liefst een babyblauwe riem en een zwart strikje. Nu maar hopen dat ik hem mocht houden en het een zwerfgeitje was.

[ bericht aangepast op 18 jan 2014 - 13:59 ]

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik kwam niet meer bij terwijl Aidan zich kapot schrok van mij en de claxon die hij zelf indrukte. Ik moest tegen de auto aanleunen omdat ik anders om zou vallen van het lachen, en kon dus niet opkijken toen ik hem uit de auto hoorde stappen. Na een paar keer diep ademhalen had ik mezelf onder controle en keek aar wat hij nou weer aan het doen was. Een geit. Ongelooflijk. Die jongen wist op de raarste plekken de raarste beesten te vinden. Zuchtend liep ik om de auto heen naar Aidan en het dier. Om eerlijk te zijn was het beestje ontzettend schattig, vooral toen het een zacht gemekker liet horen. 'Ik weet niet of mam dat nou zo leuk gaat vinden, maar ik hoop van wel.' Voorzichtig aaide ik het even over zijn kop, het mekkerde weer even en daardoor was ik meteen verkocht. 'Misschien is hij, of zij ik heb geen idee, wel van iemand en mist degene hem wel,' zei ik en keek op naar mijn broer. Anders zou ik wel een oplossing vinden, het was niet zo dat ik niet genoeg geld had om het beestje over te kopen of een extra stukje land. 'Het is wel een leuk beestje, hoe wou je het dan noemen?' Ja, het moest wel een naam, het zou zo lullig zijn als iedereen gewoon "geit" zei. Dat klonk zo gemeen.

Because I love him, do I need another reason?

Aidan James Styles
Niet veel later kwam Harry, die me weer eens vierkant aan het uitlachen was, naar me toe. Ik hield het geitje stevig tegen me aan die vrolijk en zacht mekkerde. Ik vroeg of hij dacht of we hem misschien mochten houden. Weer mekkerde het geitje zachtjes. Ik glimlachte en keek naar Harry bij zijn woorden. "Mam draait vast wel bij. De eend, de eekhoorntjes en het egeltje vond ze ook prima." Ja ik kwam altijd thuis aan met de meest vreemde dieren. Toen ik 7 was had ik een eenzaam eendje uit de sloot meegenomen, toen ik 11 was twee eekhoorntjes had ik meegenomen van het oud vuil vandaan waar ze in een kooi stonden en toen ik 15 was een egeltje met 3 poten. Het egeltje had ik nogsteeds. Ze woonde in een kooitje op mijn kamer. Vaak nam ik haar mee naar buiten. Nu stond de kooi achterin de auto met haar riempje erop en de bus voer ernaast. Ik krabte even achter het geitje zijn oor. Het mekkerde weer zacht. Ik schudde mijn hoofd bij zijn woorden. "Anders zouden die nu hier wel zijn. Hij liep namelijk helemaal alleen over straat zonder oormerk." Ik drukte een kusje op het geitje zijn hoofd. Ik had hem nog geen 5 minuten in mijn armen en ik was nu al helemaal verzot op hem. Ik dacht even na over Harry's vraag. "Banquo." zei ik met een glimlach en het geitje mekkerde vrolijk en knabbelde weer kort aan mijn oor. Hij vond het vast een leuke naam. "Nemen we hem mee op vakantie?" vroeg ik met twee grote smekende ogen aan Harry.

Bowties were never Cooler

Jacelyn Maeve Styles

Ik zuchtte diep en wreef in mijn ogen. Was ik in slaap gevallen? Nogal paniekerig stond ik op en keek rond. Ik zou Harry en Aidan vermoorden als ze ervandoor waren gegaan. "Jace, je bent wakker." Mijn moeder keek me glimlachend aan en ik fronste. "Wat? Ben ik serieus in slaap gevallen?" Oké, het zou me niks verbazen, ik was uitgeput. "Opschieten, ze gaan zo zonder jou vertrekken als je niet opschiet." Ik knikte en rende door mijn kamer om mijn tas nog te pakken, mijn haren goed te kammen en met een laatste blik keek ik in de spiegel. Zuchtend deed ik de deur opnieuw dicht en glimlachte kort. Ik zou hier voor even niet zijn. Ik sprintte naar beneden en keek Aidan raar aan. "Een.. Geit?" Mompelde ik stomverbaasd. Ik keek schuin naar het geit en zuchtte. "Jullie weten dat hij niet meegaat, of ik ga simpelweg niet mee." Zei ik em kruiste mijn armen defensief. "Het spijt me, maar je kent me," Een glimlach sierde mijn lippen en ik keek ze allebei grijnzend aan. Zo te zien was Aidan gehecht aan de geit, maar ik kon er niks aan doen.

I don't want you to die, I want you to suffer.

Harry Styles
Hij had wel een punt, tot nu toe had ze al het vreemde gespuis toegelaten dat hij meebracht. Vraag me niet waarom, zelf snapte ik het ook niet. Ik knikte even bij zijn verklaring, het was inderdaad vreemd dat het dier geen oormerk had. Langzaam aaide ik het beestje weer terwijl Aidan zijn nieuwe naam uitsprak, ik vond het wel een leuke naam. Banquo likte even over mijn hand waardoor ik zacht grinnikte. Bij mijn broer zijn vraag keek ik weer even op. 'Ik vind het pr-' Ik werd ruw onderbroken door de stem van Jace. Spelbreekster. Eerst te laat komen en dan weigeren een schattig geitje mee te nemen, ongelooflijk. Ik draaide me naar haar om en kopieerde haar defensieve houding. 'Dan ga je toch lekker niet mee,' kaatste ik arrogant terug. 'Jij was te laat dus je hebt niks te zeggen.' Tegen Aidan en mij kon ze niet op. Vooral niet als we beide nu al zo dol waren op het diertje. Zelfs zij kon niet ontkennen dat het beestje de schattigheid zelve was, vooral als het mekkerde. De andere jongens zouden hem vast geweldig vinden, vooral Niall dacht ik, alleen wist ik niet waarom ik dat dacht. Gewoon een voorgevoel. Ik keek even schuin achterom naar Aidan en wachtte tot hij mijn woorden zou bekrachtigen.

Because I love him, do I need another reason?

Aidan James Styles
Harry vond het prima dat Banquo mee ging, maar toen kwam daar Jace. Die was al jaren tegen alle dieren die ik mee naar huis nam en waar onze moeder en Harry net als ik voor het blok voor vielen. Ik wilde mijn geitje niet loslaten of thuis laten. Harry ging er meteen tegenin. Ik glimlachte. Het was toch wel eens fijn een tweelingbroer te hebben. Ik grinnikte bij zijn woorden en liep al richting de auto. "Banqo gaat gewoon mee en onderweg gaan we langs het tuincentrum om spulletjes voor hem te halen. Ik ben de chauffeur en Harry heeft Shotgun, dus je mag meerijden, maar geen geklaag over mijn geit." zei ik tegen haar. Meestal was ik niet zo, maar ik ging hem niet achterlaten. Hij kon prima ofwel op mijn schoot, ofwel bij Harry op schoot. Anders kon hij altijd nog in een bench naast Juliet's bench op de achterbank. Ik aaide zacht nog even over Banquo's hoofdje en hij mekkerde zacht. Ik liep vrolijk terug naar de auto en stapte weer in met het kleine geitje op mijn schoot. Hij was echt heel klein. Waarschijnlijk zelfs een baby dwerggeitje. Ach, het maakte mij niet uit, want hij was een schatje. Ik zou hem gewoon houden. Mijn moeder zou hem vast ook niet kunnen weerstaan.

Bowties were never Cooler

Louis Tomlinson.

Ik slaakte een lichtelijke zucht toen Anna keihard mijn naam schreeuwde, waardoor het waarschijnlijk aan het einde van de straat nog te horen was. "Ja, ja, rustig maar, wat is er?" Vragend keek ik naar het meisje, terwijl ik al zag wat het probleem was. De hoeveelheid aan koffers die ze had, stonden allemaal rondom haar en waarschijnlijk moesten die nu de auto in. "Zal ik je maar even helpen?" Een grinnik verliet mijn mond en hoofdschuddend opende ik eerste de voordeur, om daarna mijn auto open te klikken en mijn eigen koffer te pakken plus eentje van Anna. Voor de kofferbak zette ik deze weer neer, om mijn kofferbak open te maken en de koffers opnieuw op te pakken en ze er netjes in te zetten, zodat de rest er zeker nog bij kon. Ik hoopte maar dat -dat van Genelle en Loënné er nog bij zou kunnen. Ik pakte de rest van haar koffers en plaatste ze er netjes bij, om haar daarna glimlachend aan te kijken. "Nah, ben je nu klaar om te gaan?" Ik kneep even flauw in haar wang, om daarna mijn hoofd in het trappengat te steken. "Kom op meiden, we gaan!" Gilde ik richting die twee, hopend dat ze me gehoord hadden, want veel zin om naar boven te lopen had ik niet.

stay safe because I like being alive at the same time as you

Genelle Kayleigh Tomlinson

'Dat gaan ze niet doen' zegt Lows nadat ik tegen haar zeg wat ik moet doen als ze allemaal gaan haten. Ik glimlach weer. 'Laten we dat maar hopen dan' zeg ik.
Weer kijk ik haar aan. Dankje dat je me probeert op te beuren, maar hoe goede zus ben ik nou? Ik verpest jullie vakantie alleen omdat ik door iedereen gehaat wordt. De meeste zussen zouden daar niet al te happy mee zijn? Wel dan?'' Wanneer ik dat heb gevraagd trek ik haar in een knuffel. Lows wrijft gerustellend over mijn rug. 'Je hoeft niet zo onzeker te zijn, Genelle. Ik ben blij dat je mijn zus bent en wil dat je meegaat, zonder jou gaat het zeker nooit leuk worden. Mensen zijn gek als ze jou haten, daar moet je -je niks van aantrekken. We gaan er gewoon het beste van maken.' Ik glimlach nog een keer en laat dan los uit de knuffel. 'Je bent echt geweldig Lows, je weet me altijd wel weer blij te maken' zeg ik dan tegen haar. 'Kom op meiden, we gaan!' hoorde ik daarna Louis vanaf beneden naar boven schreeuwen. Ik kijk Lows aan en trek haar dan mee naar beneden. Ik had nog steeds niet veel zin, maar ik had toch niet veel keus. Als we beneden zijn roep ik. 'We kunnen gaan hoor, we zijn er!' Ik pak mijn koffer en leg die in de auto en doe dan ook die van Lows erin. Daarna ga ik in de auto zitten.


| Ik ga zo met Riley reageren. |

That is a perfect copy of reality.

Loënné Sarah Tomlinson.

Genelle laat los uitdeknuffel. "Je bent echt geweldig Lows, je weet me altijd wel weer blij te maken," zegt ze tegen me.
Ik glimlach naar haar. Dan klinkt de stem van Louis. "Kom op meiden, we gaan!"
Mijn oudste zus kijkt naar me en trekt naar beneden. "We kunnen gaan hoor, we zijn er!" Gelukkig is ze wat opgevrolijkt. Ze pakt mijn koffer en legt deze in de auto. Al voor ik de mijne pak legt Genelle deze al in de auto, waarna ze in de auto gaat zitten. Ik ga naast haar zitten en glimlach naar haar.Blij dat ze toch meegaat. We gaan er een leuke vakantie van maken, al drukt mijn geheim wel zwaar op me. Ik ben ook bang dat dit niet zo licht zal vallen. Het zou de hele vakantie toch kunnen verpesten, dan ben ik de gene die alles verprutst. Hoe heb ik ook zo dom kunnen zijn? Zo stom? Ze zullen zich vast dood voor me schamen, niets meer met me te maken willen hebben. Logisch natuurlijk. Ineens bedenk ik me dat Liam zich waarschijnlijk afvraagt waar we blijven. Ik pak mijn telefoon uit mijn zak en type snel een bericht. Sorry, we hadden wat vertraging, maar zitten nu dan toch in de auto. Tot zo! X Loënné.

Reality's overrated.

Zayn Malik

Ik lig al de hele tijd te huilen. Ik wil geen ruzie maar het idee dat we nu al meteen ruzie hebben een bevalt me helemaal niet. Eindelijk komt Niall de tent binnen. Hij kruipt tegen me aan maar ik verroer me niet. 'sorry Zayn het is alleen. Het begon al met onze eerste album toen moest ik minder eten enzo van ze omdat ik dik was en nu willen ze dat ik minstens tien kilo af val en meer sport en weet ik het en ik mocht niet zeggen dat ik homo ben. En als ik dit zou door vertellen of niet zou doen dan zouden ze met roddels jullie tegen mij opstoken zodat jullie mij eruit wouden en dat ik dan van het management eruit moet . En ik weet dat ik het moet vertellen maar ik was gewoon heel bang omdat ik deze baan niet wil verliezen,' Zegt hij. Hij begint te huilen, wat mijn hart breekt. Toch zeg ik niks en knuffel ik hem niet terug. 'Sorry Zayn het spijt me, ik wil geen ruzie met jou of met de lads,' snift hij. 'Niall, je hebt geen idee hoeveel je voor mij betekend, maar ik denk dat als we nu al ruzie maken.. We gewoon niet goed voor elkaar zijn.' Tranen stromen nu wel over mijn gezicht. 'Misschien dan ooit... Maar voor nu is het voorbij,' zeg ik met trillende stem. Ik voel me vreselijk en weet dat het gevoel nog wel even blijft.

Spoiler alert: you will save yourself

Niall HOran

Hij reageert niet, zegt niets of raakt me niet aan. Niall, je hebt geen idee hoeveel je voor mij betekend, maar ik denk dat als we nu al ruzie maken.. We gewoon niet goed voor elkaar" stil kijk ik hem aan. 'maar het was mijn fout enbik zal die fout verbeteren. Ik zal stoppen met sporten en afvallen en en"zeg ik huilend . 'Misschien dan ooit... Maar voor nu is het voorbij,'  gebroken kijk ik hem aan. " Nee nee neeeee Zayn nee dit doe je me niet aan nee dit doe je niet"roep ik hard en helemaal ocerstuur.
'slaap jij maar hier ik ik'verder kom ik noet. Flibk overstuur sleur ik alles uit de tent en blijf op een bankje voor me uit statrn. Was ik niet goed enoeg. Was ik te dik? Was dat wat hij me probeerde te zeggen. Of wou hij niet dat hij ook haat ging krijgen. Pf of was ik niet knap genoeg

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Zayn Javvad Malik

'Maar het was mijn fout en ik zal die fout verbeteren. Ik zal stoppen met sporten en afvallen en en,' hij maakt zijn zin niet af. Ik zeg niets en laat niet merken dat dit mijn hart breekt. 'Nee nee neeeee Zayn nee dit doe je me niet aan nee dit doe je niet,' roept hij hard en overstuur. 'Jawel. Ik doet dit wel. Het spijt me enorm veel, en zoals ik al zei, misschien dat ooit...' zeg ik, maar ik krijg niets meer uit mijn keel. 'Slaap jij hier maar ik ik...' verder komt hij niet. Hij sleurt alles uit de tent naar een bankje. Ik weet dat hij nu gaat denken dat het aan hem ligt. 'Niall, je bent geweldig, je moet niks aan jezelf proberen te veranderen zolang je jezelf maar blijft. Ik wil niet dat je denkt dat ik je niet goed genoeg vind ofzo want dat vind ik wel. Ik hou van je maar ik heb tijd nodig en ik weet niet of ik dit aankan,' zeg ik, en ik kus hem nog een laatste keer voordat ik weg loop. Ik wil blijven maar dat durf ik niet. Ik loop naar mijn auto, mijn portemonnee ligt daar nog. Ik zie Emily zitten en ga naast haar zitten. 'Wat is er? Ik hoorde van Niall dat jij met Jesse gezoend hebt,' zeg ik en ik sla troostend een arm om haar heen.

Spoiler alert: you will save yourself

(wacht eventjes ik heb een goed idee voor brook en emily maar ik ga eerst eten)

“Destroying things is much easier than making them." Suzanne Collins