Do What I Say, Or... || Topic 1 - Speeltopics

Vijf gestoorde fans hebben een plan bedacht om de aandacht van One Direction te krijgen. Het probleem is dat ze echt tot alles in staat zijn. Hun plan gaat als volgt: Ze ontvoeren het gezin van alle leden van One Direction. Daarna maken ze een mooie video, met beelden waarin ze uitleggen wat de spelregels zijn, en die zijn simpel. Ze moeten gewoon doen wat hun wordt opgedragen, en dan gebeurt hun familie niets. Als dat niet het geval is... Dan gaat de jongste als eerste.

Regels:
# Geen one-liners. Ik ben hier niet al te streng in, maar als ik iemand erop aanspreek, moet diegene wel langere stukken schrijven
# OOC tussen ()[]{}, spoiler, en als het praattopic er is, in het praattopic
# Geen sneltrein, dit maakt het erg moeilijk voor anderen
# Niet zomaar een tijdsprong maken, dit is niet te overzien voor anderen
# Probeer niet de hele tijd met zijn tweeën te RPGen, dit maakt het niet leuk voor de anderen
# Maximaal 2 personages per persoon. Dit kan nog veranderen
# Inspringen is goed mogelijk.

Rollen:
One Direction: VOL
Louis Tomlinson: Immence
Niall Horan: MinimuisBeta
Zayn Malik: Taundriel
Harry Styles: Magicales
Liam Payne: Kendizzzle

De ontvoerders:
- Rhine Jessica Mason || Taundriel - Bedreigt Liam Payne
- Justin Jay Parker || Kendizzzle - bedreigt Zayn Malik
-
-
-

Vrienden en familie:
Zusje Niall || Lysan Ashlyn Rose Horan || IrishNialler
Vriendin Zayn || Lina Vermear || MinimuisBeta
Zusje Zayn || Elinor Malik || NayNay
Goede vriendin Louis || Dervilia Downett Dohorty Whisperings
Zusje Harry || Mylana Roselyn Hannah Styles || Irish Nialler
(maximaal 5 per lid)

Overig:


Dit topic was eerder al geopend, en toen hadden de leden van 1D niet veel te doen. Dit kwam voornamelijk doordat de ontvoerders geen plan hadden om uit te voeren, of zich er niet aan hielden. Dit keer zal ik er strenger op zijn zodat de leden van 1D meer te doen hebben. Als je al een rol had ingevuld uit het oude rollentopic

Begin:
De ontvoerden zijn net ontvoerd en worden nu wakker in een kleine kamer. De ontvoerders hebben net een videobericht gestuurd met daarin de opdracht die het 1D-lid uit moet voeren. De leden van 1D zelf zijn net klaar met een tour door Engeland en willen hun familie/vrienden weer zien. Ze krijgen het bericht en komen erachter dat er iemand (of misschien wel meer) weg is.

[ bericht aangepast op 20 jan 2014 - 16:29 ]

---

Spoiler alert: you will save yourself

Jacelyn Aimee Everald

'Ik!' Ik keek om me heen en zag toen het meisje dat verdacht veel op de beste vriendin van Tomlinson leek. Met een frons op mijn gezicht liep ik naar de stem toe en knielde bij haar neer. ''Ik ben Jace en ik ben verantwoordelijk voor je. De anderen kunnen je niks aandoen jij je goed gedraagt tegen hun en ze niks aandoet.'' zei ik. ''Dervilia?!'' hoorde ik een andere stem. 'Ik ben trouwens Louis' zusje' Ik zuchtte even en liep naar de stem toe, opnieuw legde ik het verhaal uit en knikte weer. Met een zuchtje stond ik weer op en streek mijn kleren glad. Dit ging nog interessant worden met Tomlinson's smeekbeden om zijn beste vriendin en zusje. Ik grinnikte even en schudde mijn hoofd bij de gedachte dat ze denken dat ze nog kans maken om hier uit te komen.

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

Dervilia Downett Dohorty • Outfit

Feeksie, mijn bijnaam voor dit achterlijke wijf, knielde bij me neer toen ik vertelde dat ik Louis kende. 'Ik ben Jace en ik ben verantwoordelijk voor je. De anderen kunnen je niks aandoen jij je goed gedraagt tegen hun en ze niks aandoet.' vertelde degene die blijkbaar Jace heette. 'Rot op.' siste ik in haar gezicht. 'Achterlijk wezen.' Daarna sloeg ik haar in haar gezicht, het zou haar leren om me zomaar te ontvoeren.
'Dervilia?!' hoorde ik een stem roepen. 'Riley!' riep ik terug. Toch nog iemand die ik kende. Riley was Louis' zusje, ik kon redelijk goed met haar opschieten. Logisch, ik kwam haast elke dag bij Louis thuis, als hij thuis was. 'Ik ben trouwens Louis' zusje.' zei Riley. 'Je gaat ons niets aandoen, feeks!' riep ik, terugkomend op het feit dat ze "verantwoordelijk" voor ons was. Ik had geen idee wat hier aan de hand was, of wat die mensen van ons wilden. Het had sowieso iets met Louis te maken, Riley en ik waren tevens samen ontvoerd. Dat kon toch geen toeval zijn?

---

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

Joél Lucas Lockwood

Ik liep de kamer in waar alle gevangenen zaten en grijnsde breed toen ik zag dat Tyler al weer bezig was geweest. 'Ty, even rustig. Je hoeft ze niet gelijk zo hard te slaan dat het bloed de hele kamer besmeurt' zeg ik tegen Tyler. Ik keek even de kamer rond en vond het zusje van Styles. Degene die ik moest bedreigen. Ik had hem net mijn videoboodschap gestuurd. Hij moet en zou boeten omdat hij mijn zusje totaal heeft genegeerd wanneer ze hun het meeste nodig had. Ik loop naar het zusje van Styles toe en ga voor haar zitten. 'En wat is joun naam, sweetheart?' vroeg ik liefjes aan haar. Ik begon zacht te lachen. 'Wees gerust. Ik ben niet zo erg als die andere. Ik doe je niks als je voorlopig meewerkt, anders ..' zeg ik en ik pak mijn mes erbij. Ik zet hem tegen haar keel aan en ik maak een beweging waardoor het net lijkt alsof ik haar keel doorsnijdt.

[ bericht aangepast op 11 jan 2014 - 18:15 ]

---

That is a perfect copy of reality.

Mylana Styles

Stilletjes kijk ik rond naar alles, als ik me rustig en stil hield gebeurde me niets.. althans dat vertelde mezelf. Maar ik wist ook wel dat als er iets zou gebeuren en ik dacht er anders over dat ik dat dan ook fel zou laten weten. De deur gaat weer open en een andere jongen praat wat tegen de jongen die het zusje van Niall een bloedneus had geslagen. Hij loopt naar me toe en ik slik even. Hij gaat voor me zitten 'En wat is joun naam, sweetheart?' vraagt hij liefjes en angstig kijk ik hem aan. Hij begint te lachen 'Wees gerust. Ik ben niet zo erg als die andere. Ik doe je niks als je voorlopig meewerkt, anders ..' Ik verstijf met grote ogen als hij een mes pakt en tegen mijn keel aan houd en een snijbeweging maakt. Ik haal even diep adem 'Mylana Roselyn Hannah Styles ' zeg ik zachtjes maar duidelik verstaanbaar en snel uit angst voor wat er kon gebeuren. Ik hield hem nauwlettend in de gaten.

---

Change is for weirdos ~ Niall Horan

MinimuisBeta schreef:
Lina

Ik dacht goed na over wat hij zei. Ik weet ook niet precies. 'Nou ten eerste kan ik je wel in contact brengen met Zayn, je hebt zn nummer al dus, en jij hebt me toch ontvoerd? niet een van hen dus, waarom zouden ze dan achter mij aankomen?'vraag ik bezorg. Wat moesten zij nou van mij? Is het het waard om terug te kunnen naar Zayn, maar geen idee hebben voor hoelang? Ik werd wat bangig en leg mijn andere hand op mijn buik. Ik moet eraan denken dat ik thuis kom en Zayn het toch niet aan kan om vader te worden. Ik krijg traanen in mijn ogen en kijk omlaag. Wat een vreselijke plek was dit, het enige wat ik hier kreeg waren slechte gedachten.

Justin Parker.
'Nou ten eerste kan ik je wel in contact brengen met Zayn, je hebt zn nummer al dus, en jij hebt me toch ontvoerd? niet een van hen dus, waarom zouden ze dan achter mij aankomen?' vroeg ze. 'Omdat ze hier alleen maar mensen willen martelen. Des te meer des te beter.' zei ik. Ik snap niet hoe ze hier allemaal zo wreed met hun om kunnen gaan. Ik ging weer tegen de muur aan zitten, en dacht na.

No inspi

---

How far is far

Lina

Zijn woorden deden mij verstijven. Pijn doen, betekent slaan. En slaan betekent, slaan in je buik. Slaan in mijn buik, betekent... Ik schud spastisch met mijn hoofd om de gedachte weg te kunnen halen. Als hij wat meer tegen de muur aan gaat zitten ga ik er pal naast zitten. Alsof ik dan bescherming had van de muur, ,voor mijn rug. Misschien ook nog wel dat hij mij kon beschermen, want hij vond het duidelijk niets om iemand pijn te doen. Opeens begin ik te huilen, ik weet niet waarom. Ik trek mijn benen op, leg mijn armen erop en leg mijnn hoofd op mijn armen. Ik snik en weet niet waarom maar kan niet stoppen.

---

Don't be a salad, be the best goddamn brocoli you could ever be!

Joél Lucas Lockwood

Angstig kijkt het meisje me aan. Ik begin te lachen 'Wees gerust. Ik ben niet zo erg als die andere. Ik doe je niks als je voorlopig meewerkt, anders ..' Ze verstijft helemaal en kijkt me met grote ogen aan als ik een mes pak en het mes tegen haar keel aan houd om daarna een snijbeweging te maken. Ze haalt even diep adem. 'Mylana Roselyn Hannah Styles' zegt ze zachtjes, maar toch duideljik verstaanbaar en snel uit angst voor wat er kon gebeuren. Ze hield me nauwlettend in de gaten. Ik haalde het mes weg voor haar keel en zei 'Drie namen. Zo zo. Aangezien ik een hekel heb aan je namen heet je vanaf nu slet oké. Als ik in een hele goede bui ben misschien Roselyn, maar anders slet. En we doen niet aan tegenspreken' zeg ik dan. Ik bekeek het meisje even en ik kreeg opeens zin om haar vast te tapen om haar daarna angst aan te jagen. Ik grijnsde even bij dat idee.

---

That is a perfect copy of reality.

Jacelyn Aimee Everald

De beste vriendin bleek me niet zo aardig te vinden en dat terwijl ik aardig probeerde te zijn. 'Rot op.' siste ze in mijn gezicht. 'Achterlijk wezen.' Ze sloeg me in mijn gezicht waarna ik kort gromde en mijn hoofd schudde. "Dat moest je niet doen," bromde ik en keek haar aan. Ik moest moeite doen om niet mijn hand om haar keel te grijpen en haar ergens mee te slepen. Ik haalde een paar keer diep adem en knikte. Met een zucht herpakte ik me en stond op om naar het zusje van Louis te gaan en haar mee te slepen naar Dervilia. "Kan je het haar alsjeblieft duidelijk maken dat ik haar echt serieus niks aan ga doen tenzij ze niet meewerkt zoals daarnet en ik erge woedeaanvallen heb waardoor ik mensen pijn kan doen." Zuchtte ik. "En als jullie beiden me niet accepteren, dan haal ik iemand erbij die jullie wel makkelijk pijn kan doen." Zei ik en glimlachte. Dit ging absoluut niet makkelijk worden.

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

Mylana Styles

' wees gerust ik bwn ni .et zoals de andere. Ik doe je vorlopig niekts als je mee werkt anders' ik knik maar weer. Ik kon er tegen in gaan maar dan zou ik het mezelf moeilijk maken. Drie namen. Zo zo. Aangezien ik een hekel heb aan je namen heet je vanaf nu slet oké. Als ik in een hele goede bui ben misschien Roselyn, maar anders slet. En we doen niet aan tegenspreken'  ik knik. Van binnen was ik het totaal niet met hem eens. Ik was geen slet, hij kende me amper dus hij had het revht niet. Dus met moeite wist ik me in te houden om niet uit te barsten maar ik hield me aan de gedachte dat als ik me gedraagde dat ik dan weer naar mijn familie mocht. Of dat echt zo was zal wel niet en dat was ligisch maar hier moest je wel iets aan steun hebben aangezien je anders helemaal verliren ben. Ik aai zachtjes over mijn tattoos op mijn pols. Een vogeltje van vrijheid en klein Believe.

---

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Dervilia Downett Dohorty

Jace schudde kort haar hoofd toen ze had gegromd. 'Dat moest je niet doen.' Ik keek haar doodleuk aan en antwoordde: 'En ik deed het toch. Balen hè?' Met een zucht stond ze op, alsof ik een vijfjarig ettertje was dat niet naar bed wilde. Jace liep naar Riley en sleepte haar naar mij toe. 'Stop, feeks.' siste ik nogmaals. 'Dit verdienen wij niet. Riley zeker niet.'
'Kan je het haar alsjeblieft duidelijk maken dat ik haar echt serieus niks aan ga doen tenzij ze niet meewerkt zoals daarnet en ik erge woedeaanvallen heb waardoor ik mensen pijn kan doen." zuchtte Jace nogmaals. "En als jullie beiden me niet accepteren, dan haal ik iemand erbij die jullie wel makkelijk pijn kan doen.' Ik besloot even zorgvuldig na te denken over wat ik zou gaan zeggen. Van binnen kookte woede in me, waar had ze het recht vandaan om ons zo te behandelen? 'Wat kunnen mij die woedeaanvallen schelen?' gromde ik. 'Ik zit sinds mijn vijfde op karate. Ik wed dat jij niet eens weet wat dat is.'

---

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

Riley Alexia Tomlinson

Met een zucht herpakte die meid zichzelf en stond daarna op om naar mij toe te gaan en me mee te slepen naar Dervilia. 'Kan je het haar alsjeblieft duidelijk maken dat ik haar echt serieus niks aan ga doen tenzij ze niet meewerkt zoals daarnet en ik erge woedeaanvallen heb waardoor ik mensen pijn kan doen' zuchtte ze. Ik schudde mijn hoofd even. 'Niet nodig en daarbij werkt niet. Eerst zien, dan geloven' zeg ik tegen die meid. 'En als jullie beiden me niet accepteren, dan haal ik iemand erbij die jullie wel makkelijk pijn kan doen' zei ik en glimlachte. 'Wie dan?' vroeg ik uitdagend. 'Wat kunnen mij die woedeaanvallen schelen?' gromde Dervilia toen. 'Ik zit sinds mijn vijfde op karate. Ik wed dat jij niet eens weet wat dat is' vervolgde ze daarna. Ik keek Dervilia aan. 'Dervilia. Ik denk dat zij zeer zeker wel weet wat dat is. Doe nou alsjeblieft niet aan grootspraak. Daar bereik je niks mee' zeg ik tegen haar. Ik wilde echt niet dat ze haar iets aandeden.

---

That is a perfect copy of reality.

Dervilia Downett Dohorty

Toen Jace Riley naar me toe had gesleept, had het meisje een aantal dappere zinnen uitgesproken. Het zusje van mijn beste vriend keek me aan. 'Dervilia. Ik denk dat zij zeer zeker wel weet wat dat is. Doe nou alsjeblieft niet aan grootspraak. Daar bereik je niks mee.' Dat besefte ik ook wel, maar die Jace-mens moest eens bedenken dat zij niet de hele wereld is. Dat wij er ook nog zijn. 'Zolang ze Louis en jou niks aandoet, maakt het mij niet uit.' fluisterde ik terug, zodat Jace het niet hoorde. Ik had een enorm sterke band met Louis én zijn zusje. Hoe zou Lou zich voelen als hij hiervan wist. Zijn zusje wad vermist en ik had niet gereageerd op sms'jes en zo. 'Waar is Louis?' siste ik naar Jace. 'Als je hem met één vinger aanraakt, ben je dood.'

---

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

Justin Parker.

Ze schudde met haar hoofd. Ze kwam naast me tegen de muur aan zitten, en begon te huilen. Ze trok haar benen op, en egde haar hoofd op haar armen. 'Waarom huil je?' vroeg ik. Tuurlijk wist ik wel waarom, maar ik wist niet wat ik anders moet zeggen. 'Het komt wel goed.' zei ik in een poging om haar te troosten. Nog zoiets waar ik slecht in ben, troosten. Mijn ouders hebben gelijk, ik kan echt niets, ik kan niet eens iemand troosten. Nu begon ik ook te huilen. Ziet er vast gezellig uit, twee huilende mensen tegen een muur.

---

How far is far

Lina

Ik snik nog even en hoor dan dat Justin ook aan het huilen is naast mij. Dit was echt raar en ongemakkelijk, ik voelde me alleen en hij was zo aardig dat het leek alsof hij ook ontvoerd was en we waren allebei aan het huilen. Mijn hoofd ontplofte van de gedachten en ik weet niet wat ik aan het doen was. Plotseling heb ik het gevoel alsof ik naast Zayn zit in en ik leun tegen Justin aan. Ik heb het gevoel alsof ik tegen Zayn aan lig en ik word direct rustiger. Ik hou mijn ogen dicht om me van de realiteit te weren. Ik snik nog wat door en blijf in dezelfde houding zitten bang voor wat er allemaal kan gebeuren.

---

Don't be a salad, be the best goddamn brocoli you could ever be!

Joél Lucas Lockwood

Ze knikte toen ik zei dat ik haar vanaf nu slet ging noemen. Ik trok haar aan haar haren overeind. 'En ik verwacht graag een antwoord terug als ik tegen je praat, niet alleen een stomme knik' zei ik toen tegen haar. Toen ik de slet zo hard omhoog had getrokken dat ook haar voeten van de grond kwamen liet ik haar weer los. Daarna pakte ik haar hardhandig en stevig vast en nam ik haar mee naar een andere kamer. Ik zou mijn idee met de tape gaan uitvoeren. Toen we in de aangewezen kamer waren daarvoor gooide ik haar neer en deed ik de deur opslot. Ik pakte een rol ducktape en plakte eerst haar mond stevig vast. Ik grijnsde nog een keer en pakte toen hardhandig haar armen vast. Ik draaide met de rol ducktape eromheen en toen ik vond dat het goed zat en wist dat ze hier niet zo snel meer zou loskomen begon ik haar voeten aan elkaar vast te maken. Na een half uur was Mylana bijna helemaal bedekt met ducktape, ik had alle plekken vastgemaakt waarbij ik het nodig vond. Ik trok hardhandig en snel het tape van haar mond af. Ik gooide haar op de tafel neer en maakte haar daar ook aan vast. 'En hoe vind je het om helemaal vast te zitten?' vroeg ik grijnzend. Ik ging op mijn knieën zitten zodat mijn hoofd gelijk aan de hare stond.

---

That is a perfect copy of reality.