[Speeltopic 2] Harry Potter and the Goblet of Fire - Speeltopics

Sowieso 200 woorden, iedereen heeft weleens een slechte dag maar meld dat wel.
Je mag zoveel personages als wilt maar geen 100 ofzo
In het Speeltopic graag praten tussen haakjes, [] {} () - -
Geen ruzie! IC wel! OOC niet!
Niet elkaars personage besturen, (tenzij je toestemming hebt.)
Volg de verhaallijn van J.K Rowling.
Graag melden als je niet meer meedoet.
Graag de Engelse namen gebruiken, anders ontstaat er verwarring.
Houd de jongens en meisjes gelijk! Geld ook voor de afdelingen!
De belangrijkste regel: Have fun (:

OOC: Out Of Character.
IC: In Character.

[ bericht aangepast op 27 april 2014 - 11:40 ]

''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''

Ginny Weasley

Ralf liep weg zoals ik al verwacht had. Vast naar Brooke of Belinda. Wat zou het me ook uitmaken. Hij ging tenminste zijn geluk tegemoet. Iemand die hem geluk bracht in plaats van enkel en alleen ellende. Alles was beter zo. Mijn broers waren gelukkig nu ik er niet was. Ze negeerde me zelfs toen ik naast ze zat met Ralf. Ergens had ik gehoopt op een opmerking; al was het negatief zoals altijd. Het was dan tenminste een teken dat ze me zagen maar nu leek ik onzichtbaar voor ze. Dood zelfs. Wat zou het nog uitmaken of ik dood was of levend? Ik was nu al dood van binnen. Iedere dag liep ik door de gangen met een hol gevoel in mijn lichaam; in mijn hart die ik verborg achter een grijns en rake opmerkingen die totaal niet van mij kwamen. Alsof iemand anders mijn lichaam bestuurde en ik die persoon alle touwtjes in handen had gegeven. Ik kromp dichter ineen terwijl mijn hoofd tegen de muur lag en mijn hart die al gebroken was in nog meer stukken brak. Ik sloot mijn ogen niet eens meer zorgen makend over wat er met me zou gebeuren. Ik wilde dat ik samen met deze muur samen kon smelten. Weg van alle enge gedachtes en ellende in de wereld. Weg van mijzelf.

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

George weasley

‘Niks is gebeurd, oke.’ zei hij. Ik voelde me wat rood worden en schuddw mijn hoofd.
'Vertrouw me Camp..' zuchtte ik, maar snel haakte ik al af toen Campbell tegen de deur aan viel en dan op de grond lag.
'Camp?!' Riep ik angstig en hurkte voor hem neer.
'Idioot, er is wel wat!' Riep ik uit angstige kreten, maar hij bleef stil liggen. Ik beet op mijn lippen en voelde de tranen al achter mijn ogen prikken. Ik heb iets nog nooit zo eng gevonden. Ik bukte voor hem neer en gooide zijn arm om mijn nek heen waarna ik heb prpbeerde op te tillen en greep gauw met mijn hand zijn zij vast zodat hij niet weggleed.
'Niks is aan de hand? Dat gaan we verdomd straks zien,' siste ik gespannen en probeerde Campbell naar de zevende verdieping mee.te sjouwen, en we waren op de tweede ook. Bijna dood kwam ik aan bij de ziekenzaal en zonder dat madama plijater iets zij legde ik Campbell op een willekeurige bed neer en liet mezelf vervolgens in een stoel naast hem vallen.
'Madama plijster!!' Krijste ik en al gauw verscheen ze voor mijn neus, ze zuchtte.
'Jongeren van tegenwoordig..'
'Hij heeft geen zelfmoord gepleegd,' zei ik gauw.
'Hij viel plotseling neer,'
Madama plijster zuchtte en draaide zich weer terug naar Campbell om terwijl ik weer bij adem probeerde te komen.
'Als je ooit weer gaat zeggen dat er niks aan de hand is, vergeet het maar dat ik je ga geloven,' siste ik.

[Zus alarm sorry :')]

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Haha slaap lekker (: Poor George!

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Campbell Saunders

Veren kraste over het perkament en gestrest keek ik om mij heen. Ik heb wekenlang met mijn neus over het stof gezeten maar alles leek ik vergeten. Niet dat ik mega veel tijd had door de vele zwerkbal trainingen maar ik had wel geleerd. Mijn hoofd leek leeg en schaamte voelde ik omhoog komen terwijl ik nog een keer naar elke vraag keek. Ik wist dat ik ze had geleerd maar het antwoord leek zoek geraakt te zijn in mijn hoofd terwijl het gekras over ging in geschreeuw.
Ik zat op mijn bezem; de vuurflits terwijl we allebei vol op de snaai afgingen. Ik zou hem raken. Ik zou net iets sneller zijn. Ik zou niemand teleurstellen. Plots leken al mijn ledematen te verstijven en met volle vaart viel ik uit de lucht op de grond waarna ik meteen weer geschreeuw hoorde en euforische geluiden. ‘We hebben dit jaar wéér gewonnen.’ Ik zag mijn aanvoerder trots voor ons staan en automatisch kwam er een glimlach over mijn gezicht heen terwijl mijn teamleden verdwenen en ik en mijn aanvoerder achter bleven.
‘Je hebt goed gespeeld; Campbell. Nog even wat puntjes versterken zodat we volgend jaar nog beter worden.’ Hij klopte op mijn schouder en ik glimlachte naar hem waarna hij de deur open deed en Rita Pulpers en alle andere mensen stonden. Mijn naam te schreeuwen. Vragend om een interview. Verstijfd bleef ik staan terwijl ik mijn luchtwegen voelde verstikken. Adem kon ik niet meer halen en ik zag hoe mijn aanvoerder geïrriteerd me aankeek. Ik hoorde hem zuchtte.
‘Ik behandel alle vragen. Saunders heeft een beetje plankenkoorts.’ Hij sloot de deur voor mijn neus en mijn adem ging jachtig op en neer en om mijzelf tot rust te manen ging ik zitten terwijl ik mijn hoofd in mijn handen legde.
‘Je kon niet eens een simpele taak van heer Voldemort vervullen, Campbell. Hoe denk je niet hoe ik en Nathaniel ons nu voelen? Straks denkt Voldemort dat we niet eervolle aanhangers zijn. Je maakt ons ten schande.’ Sneerde mijn moeder terwijl ik naar de grond staarde. Meteen voelde ik pijn naar boven komen en met een schreeuw sperde ik mijn ogen open en een fel licht ontmoeten mijn ogen terwijl mijn hoofd klam en heet aanvoelde. Alsof het zojuist overuren had gemaakt. Jachtig haalde ik adem en mijn hand had zich om de reling vastgegrepen. Waar was ik?
‘In het ziekenhuis, liefje.’ Hoorde ik opeens een vrouwenstem alsof ze mijn gedachten gelezen had.
Ik voelde hoe een hand door mijn haar streek en mijn hoofd leek te voelen. Door die aanrakingen voelde ik mijn hoofd direct licht worden en even dreeg ik weer flashbacks te krijgen maar ik kneep zo hard in de reling om bij bewustzijn te blijven.
‘Je hebt rare wonden op je achterhoofd.’ Hoorde ik haar berekenend zeggen. Ik voelde hoe ze iets op smeerden en mijn hart leek in mijn keel te bonzen. ‘W-wat. N-niks is er met me aan de hand. I-ik voel me perfect.’ Ik wilde opstaan maar de vrouw hield me tegen.
‘Ik weet haast zeker dat ik in mijn ST Holisto jaren het zelfde tegen gekomen was, meneer Saunders en je komt niet zo maar in ST Holisto dus u blijft hier tot ik weet wat het was. Dit kan gevaarlijk zijn voor uw gezondheid en prestaties. U vertrekt niet. Desnoods bind ik u vast. Daar heb ik geen problemen mee.’

Madame plijster word helemaal gek van ons Xd iedere keer eerste avond met ons is de ziekenhuis aan te pas gekomen

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

George weasley

Met een velle schrweuw kwam Campbell weer tot zinnen, zowel ik ook want ik sprong op en kwam naast madama plijster staan.
‘In het ziekenhuis, liefje. Je hebt rare wonden op je achterhoofd.’ ik zag Campbell's hand die gespannen in de relling kneep en ik beet op mijn lip. Hij waa door door de war. ‘W-wat. N-niks is er met me aan de hand. I-ik voel me perfect.’ hij wilde opstaan en ik wilde hem terugduwen, maar madama plijster was me al voor. ‘Ik weet haast zeker dat ik in mijn ST Holisto jaren het zelfde tegen gekomen was, meneer Saunders en je komt niet zo maar in ST Holisto dus u blijft hier tot ik weet wat het was. Dit kan gevaarlijk zijn voor uw gezondheid en prestaties. U vertrekt niet. Desnoods bind ik u vast. Daar heb ik geen problemen mee.’
'En zo nodig bind ik je ook vast.' Ik schuifelde meer naar de bed toe zodat ik hem beter kon bekijken.
'Ik dacht dat er niets aan de hand was. Althans, dat zei jij.' Ik knielde wat meer voor de bed en plukte de hand van Campbell van de relling zodat ik in zijn hand wat kneep, om te laten zien dat hij me kan vertrouwen.
'Vertrouw me, Camp. Zeg gewoon wat er aan de hand is. Ik ga het niet doorvertellen... ik wil je helpen.. als je het me niet zegt komt Madama Plijster er toch achter.' Ik kneep nogmaals in zijn hand en zuchtte. Ik maak me zorgen over hem. Dat is alles. Ik wil hem helpen, maar dat kan ik niet als ik niet weet wat er aan de hand is met hem. Waarom valt hij de hele tijd flauw? De probleem met Malfoy en karkarov heb ik op dit moment helemaal achterwegen gelaten. Ik maak me gewoon nu zorgen om hem, en voor wat ik straks nog mee ga zien en horen. Hij is mijn vriend en ik wil hem ook al weer niet zo snel kwijtraken. Als ik eenmaal weet wat er mis is met hem, ga ik nooit stoppen met het proberen om hem daarmee te helpen. En dat gaat ook lukken.

[Ghehe, ik dacht; ik maak het lekker wat moeilijker voor jou :')]

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Campbell Saunders

‘En zo nodig bind ik je ook vast.’ Mijn blik gleed van de vrouw af naar George. Ik keek gauw weg. Ik hoorde een voorbeeld te zijn voor fans. Ik was geen voorbeeld meer voor George. Ik was een mislukking. Wat had ik gedaan?
‘Ik dacht dat er niets aan de hand was. Althans, dat zei jij.’ Hij haalde mijn hand van de reling en hield de mijne vast. Wat me deed duizelen en plotseling veranderde omgeving weer en zag ik Karkarov voor me terwijl zijn hand onder mijn kin lag en ik mijzelf niet kon verroeren.
‘Ik word echt kotsziek van jou. Ik heb in heel mijn schooljaren nooit zo’n slechte leerling als jou gezien.’ Zijn gezicht stond vol walging naar mij. ‘Misschien kan ik zo benul in je krijgen.’ Hij liet me met een smak los waardoor ik op de grond viel op de koude kerkers op de grond.
‘Levicorpus.’ Meteen hing ik in de lucht door een onzichtbare haak in de lucht hing.
‘Crucio.’ Zei Karkarov emotieloos meteen reisde pijn omhoog die mijn hele lichaam vulde. Zelfs mijn gedachtes konden niks anders meer denken terwijl ik op mijn lip beet om mijn klaagzang tegen te gaan. Karkarov liep dichter naar me toe en keek mij strak aan terwijl de pijn door mijn lichaam heen raasde.
‘Je mag schreeuwen hoor. Niemand die jou lafheid hoort. We zitten toch een eind onder Klammfels.’ Een glimlach gleed over zijn gezicht terwijl ik me niet kon verroeren omdat ik in de lucht hing en de cruciatusvloek zich meester van mij maakte. Plotseling zwiepte Karkarov met de toverstaf waardoor het net zo gauw verdween als het gekomen was. Hoewel ik wel de striemen op mijn rug voelde branden. ‘Wat moet ik toch met jou, Campbell? Je enige geluk is dat je goed bent in zwerkbal anders.’ Hij zweeg en ik keek naar de grond. Hoe vaak ik dat wel niet gehoord had. Buiten zwerkbal was ik niks. Een niemand, een loser.
Meteen voelde ik de bekende pijn weer terugkomen en plotseling zat ik in het klaslokaal van Klammfels. ‘Vandaag mogen jullie de spreuken uitoefenen die we de afgelopen tijd geleerd hebben.
Jullie zullen deze spreuken op elkaar uitvoeren. Paar op.’ De leraar sloeg in zijn handen en automatisch paarde ik op met Viktor waar ik meestal naast zat.
Een glimlach gleed over zijn gezicht; ‘Vrouwen eerst?’ hoorde ik hem zeggen.
Ik keek hem niet aan. Ik wilde dit niet straks deed ik iemand pijn. Voordat ik echter na kon denken voelde ik al een mes door mij heen snijden en verbaasd keek ik naar Viktor die al de eerste spreuk op mij had afgevuurd en net toen hij de volgende spreuk wilde afvuren riep ik; Protego maxima!.’
Meteen kaatste de spreuk van Viktor van de barricade naar hem terug en trof hem vol in zijn borst.
‘Meneer Saunders, hier.’ Hoorde ik de boze stem van mijn leraar zeggen. Aan zijn gezicht te zien kon ik zien dat hij heel erg boos was en dat ik hier niet zonder schande en schade weg zou kunnen komen met laaghangende schouders liep ik op hem af en plotseling zag ik het ziekenhuis weer voor me en zat ik niet meer in het bed maar lag ik terwijl ik een kneepje in mijn hand voelde en ik keek naar mijn hand die verstrengeld was met die van- George. Verward ging ik weer overeind en keek ik om mij heen terwijl ik weer verbaasd om mij heen keek. Nogal verbaasd waar ik was.
‘Vertrouw me, Camp. Zeg gewoon wat er aan de hand is. Ik ga het niet doorvertellen… Ik wil je helpen.. als je het me niet zegt komt Madame Plijster er toch achter. Verbaasd keek ik om me heen en ik zag de vrouw staan die madame Plijster moest wezen.
Ik kneep mijn ogen dicht maar deed ze gauw weer open. Bang om weer in een andere herinnering te vallen en dat was het laatste wat ik wilde. Ik wilde alles gewoon vergeten en de jongen wezen waar iedereen naar op kon kijken. Al was ik dat nooit geweest.
Ik wist zelf niet eens wat ik had. Het enige wat ik wist is dat ik buiten bewust zijn raakte voor een tijd om vervolgens weer op te staan en door te gaan. Nog steeds maakte het me bang. Vooral de gedachtes van mijn verleden waar ik weer geconfronteerd werd met alles wat ik fout had gedaan en mijn angsten. Alsof ik er nooit meer uit zou komen terwijl mijn adem moeilijk door mijn lichaam pompen wat steeds vaker gebeurden.
Ik zette mijn hand aan mijn mond terwijl ik hoestte maar in plaats van niks te zien kwam er bloed uit waardoor Madame Plijster meteen een bak naast me zet waar het bloed in gleed terwijl ik nog een keer hoestte waardoor weer bloed tevoorschijn kwam. Akelig werd ik van bewust dat George dit allemaal zag en waarschijnlijk zouden zijn gedachtes weer verder gaan dan nodig. Er was niks met mij aan de hand. Dit had ik wel vaker. Madame Plijster legde haar handen op mijn borst en leek mijn ademhaling te voelen die erg stroef ging. Plotseling liet ze me los en legde ze haar hand op haar mond. ‘Heb je last van misselijkheid, zweetaanvallen, duizeligheid en plotselinge hoofdpijn?’
Ik keek haar aan en twijfelde. Ik had daar last van maar dat kon ik niet toegeven. Wat als Karkarov erachter kwam. ‘Nee.’ Zei ik ontkennend terwijl ik mijn hoofd van allebei de personen wegdraaide.
‘Ik heb nergens last van. Alles is goed.’

Haha ik plaag je nog even door nog niet te vermelden waar hij last van heeft (:

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

[Ik haat je x) je weet dat als campbell dood gaat.. george achter hem aan gaat springen door schuldgevoel.. hmm?]


George weasley

Campbell keek even weg en begon bloed te gaan hoesten wat mij een afschuwelijke gevoel gaf. Ik liet zijn hand los en wikkelde mijn handen achter mijn nek. Waarom zegt hij het niet gewoon..
‘Heb je last van misselijkheid, zweetaanvallen, duizeligheid en plotselinge hoofdpijn?’ 
‘-Nee.’ zei hij ontkennend en draaide zijn hoofd van ons weg.
‘Ik heb nergens last van. Alles is goed.’ ik zucht. Ik heb zin om het uit te gaan schreeuwen. Waarom zegt hij hen niet gewoon? Ik verberg mijn gezicht in mijn handen en nam weer plaats op de stoel.
'Campbell. Als je je schaamt voor mij, of bang bent dat ik het door zpu gaan vertellen aan karkarov of zo iets.. dan kan ik weg gaan als je wilt.' Ik stond weer op om weer naast hem te komen staan, en boog zo dat hij wel naar me moest gaan kijken.
'Je weet dat dat niet hoeft, als je me kunt vwrtrouwen. Ik weet zeker, er is iets aan de hand met jou. Waarom zeg je het niet gewoon?' Ik stond weer rechtop en keek hem.strak in de ogen aan. Ik ben het eigenlijk gedeeltelijk zat. Elke keer zegt hij dat er niets aan de hand is, maar ik zie het toch!
'Weet je wat, zeg het maar als je wilt en zeg het niet als je het niet wilt.' Ik nam weer plaats op de stoel en wierp me met gekruiste armen naar de raam toe.
'Ik ben maar George Weasley. Hoe kan een simpele fobbemaker net als ik je overtuigen?' Ik draaide me terug naar Campbell en schonk hem mijn ''neutrale'' blik.
'Maar ik blijf je vriend die om je zorgen zit te maken.' Ik stop even en wierp me naar Madama Plijster en schudde even met mijn hoofd.
'...laat hem in deze bed. Aangezien hij zegt dat hij niets heeft, moet hij wat uitrusten.'
Ik keek om en begon wat te grinikken. Eigenlijk ben ik ook bang om terug naar de grote zaal te gaan; malfoy en karkarov gaan me bijden doden. Waar is Fred wanneer ik hem nodig heb??

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Ralf Auron

Woest sprong ik op en draaide me om waarna ik onverwachts mijn vuist in de pilaar naast me boorde waardoor er een aantal bloedvlekken op mijn knokkels uitbarste. Ik trok geweldadog aan mijn haren en probeerde de schuldgevoel en woedde uit me te halen. Waar ging het mis? Overal ging het mis! En nu ben ik weer alleen, zonder iemand om me heen. Ik liet se tranen weer over mijn wangen glijden waarna ik ruw met volle vaart verschillende voorwerpen van me weg duwde. Ik wil haar terug. Waarom heb ik haar alleen gelaten? Ik draai me om en rende de trap af. Mijn knokkels brandde van de pijn, net als mijn benen en ogen. Maar ik lette er niet op. Ik pakte de doosje met pillen uit mijn zak vandaan terwijl ik mijn weg terug baande naar Ginny toe die nog steeds wanhopig tegen de muur aan zat. Ik goot de hele inhoud in mijn handen en gooide de doosje weg, naar een willekwurige kant op en hurkte voor Ginny neer. Ik ga alles voor zorgen zodat ze me geloofd.
'Ginny,' begon ik. Mijn hart flipte door maar ik lette er niet op.
'Kijk, dit zijn de pillen waar ik erover had.' Ik liet de precies 27 kleine pillen in mijn handen aan haar zien. Na het nemen van 3 pillen ging ik al bijna dood. Wat als ik al de 27 in neem? Wat maakt het uit. Als ik haar ermee bewijs dat ik niet loog voor Belinda's liefde. Ik walgde al bij die gedachtes.
'Meer dan een op een dag inemen is gevaarlijk. Ik nam perongeluk drie tegelijk in daarnet, daarom dat ik buiten bewust haar had gezoend.' Ik zucht even en bracht al de 27 pillen dichterbij bij mijn mond.
'Ik hou van je en ik wil je niet kwijtraken, ginny. Als je dat nog steeds niet geloofd, kun je het nu zien.' En met mijn laatste adem gooide ik al de 27 kleine pillen in mijn mond, nog steeds met mijn ogen gericht op Ginny, waarna ik mijn ogen met een stekende pijn dichtkneep door de brandende gevoel op mijn tong. Ik kan dit doen, voor haar vertrouwen... Vertrouwd ze me dan wel?

[Damm damm damm kijk wat je hem aandoet ]

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Blijf. Ij campbelll ik ga als ik klaar ben posten want t word weer een lanhe poste.. en mss ga ik zeggen wat hij mankeerd (;

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Omfg ik heb echt iets vies in me hoofd door ralf.. och naomi je moet je gedachten uitschakelennnaar kan nu nog niet posten soz. Straks hoop ik (;

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Leora schreef:
Omfg ik heb echt iets vies in me hoofd door ralf.. och naomi je moet je gedachten uitschakelennnaar kan nu nog niet posten soz. Straks hoop ik (;

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Leora schreef:
Blijf. Ij campbelll ik ga als ik klaar ben posten want t word weer een lanhe poste.. en mss ga ik zeggen wat hij mankeerd (;

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Ik ben bijna klaar met werken hoor.. kan bijna reageren xd

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

IK GA REAGEREN

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

jeej

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••