The 19 years later, the new Generation • Harry Potter RPG [Speeltopic 7] - Speeltopics

*je mag zoveel karakters als je wilt aanmaken
*als je iets wilt zeggen of vragen, tussen haakjes*houw het netjes a.u.b.
*volgt de verhalenlijn van J.K Rowling.
*min. 100 woorden per post.
*geen ruzies
*als je niet meer mee doet, ga je netjes afmelden.
*Geen andere personages besturen tenzij je daar toestemming voor hebt van de person zelf
*wil je mee helpen met het opbouwen van deze RPG? stuur me maar een PB'tje (:
*je Nederlands of spelling hoeft niet goed te zijn, als je er maar plezier in hebt!
*en heb vooral veel plezier
*en geef me een koekje
*en er is altijd wel plaats voor een nieuwe karakter, ook al zijn we in het midden van de jaar

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Scorpius Malfoy

‘Ik denk dat als Campbell er klaar voor is, het zelf wel tegen je vertelt. Scorpius.' Ik probeer alleen te denken aan het feit dat ik Campbells hand vast heb, zodat ik rustig blijf. Ik knik en forceer een glimlach. Als hij het zo wil spelen.
'Ik vraag me gewoon welke van alle trauma's die u Campbell aangedaan heeft u aan het Schoolhoofd verteld hebt,' zeg ik zo onschuldig mogelijk. 'Gezien de situaties die zich tussen de leerlingen lijkt me dat beter, ja,' zegt het Schoolhoofd. Ik glimlach en moet moeite doen om niet meteen Campbell te knuffelen omdat we weer samen kunnen zijn. Op de een of andere manier vind ik het ook wel jammer. Ik had het best naar mijn zin in Zwadderich, maar aan Campbell was duidelijk te merken dat hij het maar niks vond.
Naar Campbells vader kijken is alleen maar denken aan de dingen die hij gedaan heeft. Alle mensen waar ik ooit van gehouden heb, heeft hij pijn gedaan. Ik richt me tot het Schoolhoofd. 'Ik wou even zeggen dat het ministerie al op zoek is naar de persoon die mijn ouders erft vermoord. Die persoon kan dan de rest van zijn leven in Azkaban doorbrengen.' Ik werp een snelle blik naar Campbells vader, hopend dat hij de hint begrijpt.

Spoiler alert: you will save yourself

Campbell Saunders

‘Ik vraag me gewoon welke van alle trauma’s die u Campbell aangedaan heeft u aan het schoolhoofd verteld hebt.’ Er ging een steek door mij heen en ongewild liet ik mijn hand naar mijn buik gaan. Nooit mocht iemand er achter komen want sommige waren zelfs door mijzelf gemaakt waardoor er middels al nieuwe waren die niet door mijn vader kwamen. Iets wat ik nooit tegen Scorpius zou durven zeggen.
‘Ik wou even zeggen dat het ministerie al op zoek is naar de persoon die mijn ouders heeft vermoord. Die persoon kan dan de rest van zijn leven in Azkaban doorbrengen.’ Ik keek even naar mijn vader. Zijn gezicht verried niks; geen woede, geen angst, geen blijdschap. Helemaal niks. Dat is iets waar ik vooral bang ben bij mijn vader; ondoorgrondheid. Ik leek totaal niet kwa uiterlijk op hem. Mijn vader was lang en haar en had bruin haar en een charmante grijns. Ik was donker blond met bruine ogen en klein voor mijn leeftijd. Sommige schatten me juist jonger.
‘Meneer Malfoy; meneer Saunders is een zeer respectabele man die al de nodige achter zijn kiezen heeft gekregen. Ik kan niet toelaten dat u hem zo te woord staat. Ik zal uw gewaad weer naar geel kleuren en dan verwacht ik van u dat u deze zaal verlaat.’ Hij richtte zijn toverstok op Scorpius en even had ik de neiging om hem tegen te houden maar het kwaad was al geschied. Scorpius kleuren waren al veranderd en het gaf mij een raar gevoel die ik niet kon omschrijven.
‘Het geeft niet, professor. Soms snappen kinderen nog niet waar ze het over hebben. Onwetendheid.’ Een kleine glimlach scheen op mijn vaders gezicht. ‘Campbell. Zou je ons willen excuseren. Volgens mij heb je per slot van rekening zo les en het lijkt me het best als je zo gauw mogelijk weer in een normale sfeer valt. Dan kan ik nog wat met het schoolhoofd praten.’ Zijn hand ging door mijn haar naar mijn wang. ‘Alles komt goed.’ Zei hij. Ik durfde hem niet aan te kijken. Ik was bang dat ik het verkeerde zou doen. ‘o-oke.’ Zei ik zachtjes. Met moeite stond ik op en wierp nog een blik op Scorpius voordat ik naar de deur liep.

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Scorpius Malfoy

‘Meneer Malfoy; meneer Saunders is een zeer respectabele man die al de nodige achter zijn kiezen heeft gekregen. Ik kan niet toelaten dat u hem zo te woord staat. Ik zal uw gewaad weer naar geel kleuren en dan verwacht ik van u dat u deze zaal verlaat.’ Hij richtte zijn toverstok op mij en ik kijk naar mijn gewaad, wat weer geel is.
‘Het geeft niet, professor. Soms snappen kinderen nog niet waar ze het over hebben. Onwetendheid.’ Het was niet mijn bedoeling om hem aan te vallen. Alleen die glimlach op zijn gezicht kon ik niet aanzien. Ik trek mijn toverstok en sta op. Mijn toverstok gebruik ik niet, ik sla gewoon die grijns van zijn gezicht.
'Meneer Malfoy, als u rustig zou-' 'Nee! HIJ VERMOORDDE MIJN OUDERS! Hoe kan ik rustig blijven als-' Opeens kan ik niks meer zeggen en kan ik niet meer bewegen.
'Ah, dat is beter. Meneer Saunders, als u hem even meeneemt, zometeen zal hij weet gewoon normaal worden, maar hij moet hier even weg.' Ik wil iets doen maar dat kan ik niet. Smekend kijk ik naa Campbell. Ik wil zo graag Campbells vader nog een keer aanvallen, hem slaan voelde erg fijn. Ik kon mijn woede kwijt en op het zelfde moment deed ik hem pijn.

Spoiler alert: you will save yourself

Omg ('x Scorpiusje toch; mijn kleine rebeltje is de verstijfspreuk over hem afgevuurd? ('x

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Ja die :'D ik wist alleen niet meer precies hoe die heet dusja

Spoiler alert: you will save yourself

RAB schreef:
Ja die :'D ik wist alleen niet meer precies hoe die heet dusja

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Ja dat was ik dus vergeten(A)

Spoiler alert: you will save yourself

Campbell Saunders

Ik draaide me om door de stemmen en ik zag Scorpius zijn toverstok uitsteken.
‘Meneer Malfoy, als u rustig zou-‘ hoorde ik de professor nog zeggen maar Scorpius was buiten zinnen.
‘Nee! Hij vermoordde mijn ouders! Hoe kan ik rustig blijven als…’ het bleef ijzig stil en ik had de vermoeden dat de schoolhoofd een spreuk op hem afgevuurd had.
‘Ah, dat is beter. Meneer Saunders, als u hem even meeneemt, zometeen zal hij weer gewoon normaal worden, maar hij moet hier even weg.’ Voor een seconde bleef ik stil staan. Ik was bang dat Scorpius boos op mij zou worden als ik hem weg bracht- als ik hem niet weg bracht zou mijn vader boos worden die mij nu ook aanstaarde waardoor ik zweet op mijn voorhoofd voelde parelen. Ik wist niet eens of mijn vader werkelijk zijn ouders vermoord had. Maar ik wist ook weer niet of hij het niet gedaan had. Voorzichtig deed ik een paar passen naar Scorpius. Ik voelde me enorm zwak en ik betwijfelde of ik hem kon tillen.
‘We hebben niet de hele dag de tijd; meneer Saunders.’ Hoorde ik de professor zeggen. Voordat ik wat kon doen verdween Scorpius waardoor ik schrok. ‘Waar is Scorpius?’ ik haalde verward een hand door mijn haar. ‘Hij staat gewoon voor mijn deur; meneer Saunders. Hij hoeft niet meer te proberen binnen te komen want het wachtwoord is veranderd. Het is niet aan leerlingen om mijn wachtwoord te weten.’ Hij gebaarde dat ik mocht gaan en voordat ik weg kon lopen trok mijn vader me in een omhelzing. Verbaasd bleef ik stijf in zijn armen staan. Dit was gewoon allemaal te veel. Ik wilde dolgraag zijn troost. Zijn liefde. Voordat ik er zelf aan kon wennen liet hij me los en staarde hij me aan. ‘Misschien kom ik zo nog even langs; oke. Maak je maar geen zorgen.’ Hij wreef over mijn wang voordat hij weer bij de schoolhoofd plaats nam die geroerd leek. Twijfelend liep ik de trap af en ging door de deuren waar ik Scorpius ontmoette. Als het goed is was hij nu niet meer verstijfd. Direct trok ik hem in een omhelzing. Deze keer niet om steun vragend maar steun gevend.

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Scorpius Malfoy

Ik voel dat ik geteleporteerd word naar buiten het kantoortje en dat is inderdaad ook zo. Ik voel me vreselijk en wacht tot Campbell naar beneden komt. Hij trekt me meteen in een omhelzing. Een eenzame traan rolt langs mijn wang naar beneden.
'Hij heeft mijn ouders vermoord en niemand zal hem ervoor straffen, Campbell. Ze zullen allemaal denken dat ik een zielig klein jongetje ben die dingen bedenkt. En daarom haat i hem, maar ik weet dat jij dat niet doet en dat kan ik je niet kwalijk nemen.' Ik ben even stil en leg mijn hoofd op zijn schouder. 'We moeten denk ik maar naar de Grote Zaal, sowieso heb ik honger,' zeg ik met een kleine glimlach. 'Maar we zitten weer bij elkaar in de les,' zeg ik zo vrolijk mogelijk.

Sorry ik kan even niet meer verzinnen.

Spoiler alert: you will save yourself

Campbell Saunders

Ik voelde een traan op mijn hoofd vallen die afkomstig was van Scorpius. Het deed me zeer dat hij verdrietig was.
‘Hij heeft mijn ouders vermoord en niemand zal hem ervoor straffen, Campbell. Ze zullen allemaal denken dat ik een zielig klein jongentje ben die dingen bedenkt. En daarom haat ik hem, maar ik weet dat jij dat niet doet en dat kan ik je niet kwalijk nemen.’ Ik beet op mijn lip. Ik voelde me schuldig dat ik nu niet met hem op een lijn stond. Maar het was mijn vader; je kon je vader toch niet zomaar afvallen? Scorpius deed dat ook niet toen zijn vader nog leefde en op Scorpius en mijn vader na had ik niemand; ook al leek het voor andere anders.
‘We moeten denk ik maar naar de Grote Zaal, sowieso heb ik honger. Maar we zitten weer bij elkaar in de les.’ Zoals ik goed gegokt had vond hij dat niet leuk. Zoals ik al gedacht had heeft hij het opgegeven door mij; fijn.
‘Scorpius. Je hoeft echt niet je afdeling voor míj op te geven. Je was net zo blij.’

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Scorpius Malfoy

‘Scorpius. Je hoeft echt niet je afdeling voor míj op te geven. Je was net zo blij.’ Ik twijfel even wat ik moet doen; gewoon doen alsof ik het helemaal niet erg vind of zeggen dat ik er zelf ook wel van baal.
'Luister, het is niet dat ik Zwadderich niks vind, maar jij was ongelukkig toen ik daar was, waardoor ik ook ongelukkig was, dus is het voor ons allebei,' zeg ik met een glimlach. Ik pak zijn hand vast en trek hem mee naar de Grote Zaal. Daar neem ik plaats aan de Huffelpuf-tafel. Ik zie Zino naar me staren en probeer dat te negeren. 'Ik ga even iets tegen Zino zeggen,' zeg ik tegen Campbell. Ik loop naar Zino en hij negeert mij nu. Met een zucht ga ik even naast hem zitten. 'Zoals je ziet ga ik weer naar Huffeluf, ik hoop dat je het niet erg vind,' zeg ik. Zino reageert een tijdje niet.
'Je doet alles voor die jongen, hij bepaalt je leven. Je moet niet alles doen wat hij zegt, geloof me. Hij zal je alleen maar meer pijn blijven doen. Maar als jij iets anders wilt geloven, dan wens ik je veel succes.' Ik knik en loop weer terug naar Campbell.
'Ik ben er weer.'

Spoiler alert: you will save yourself

Campbell saunders

'Luister, het is niet dat ik Zwadderich niks vind, maar jij was ongelukkig toen ok daar was waardoor ik ook obgelukkig was.' Een stewk ging door mijn buik. Wat een verschrikelijk vriendje was ik toch. Ik wens hem niet eens het beste toe. Ik heb hem letterlijk van zijn afdeling weggejaagd. Voordat ikk wat kon zeggen trok Scorpius mij mee en ik had een flauw vermoeden waar naartoe door de luide stemmen. Met een ruk werd ik aan de huffelpuf tafel neergezet en voordat ik uberhaupt iets kon doen verscheen er een gevulde bord voor mijn neus. Hoe konden de elfen nou weten dat ij hier zat. Waarom was het bord zo vol. 'Ik ga even iets tegen zino zeggen.' Mijn hart ging alleeb bij die naam al sneller bonken terwijl er allemaal alarmbellen weerklonken in minn hoofd. Dus dit was jaloezie? Ik durfde nier naar zino en scorpius te kijken. In plaats daarvan proveerde ik de bofd weg te schuiven maar hij leek magisch vastgeroest. 'Ik ven er weer.' Vlug keek ik op en met moeite toverde ik een glimlach op mijn gezicht. Uitgerekend nu komt madame plijster langs en stopte toen ze mij zag. 'Ik zocht je al. Maar ik zie dat de huiselfen weten dat je hier bent. Je moet minstens dit hele bord leegeten.' Automatisch voelde ik tranen in mijn ogen springen terwijl ik de hakjes weg hoorde tikken van madame plijster. Ik prikte met een deel van het vork in een worstje waar een soort sappig substantie uit kwam. 'Allemaal vet.' Murmelde ik zachtjes. Ik zette mijn handen tegen mijn slapen. Ik kon dit niet eten. Het mocht niet. 'Was dat de bel, we moeten naar de les.' Het klonk nogam zenuwachfig vooral omdat er duidelijk geen bel gehoord was. We hadden nog een overvloed aan tijd en dat maakte me bang.

Ik haat zino volgens mij haat hij scorpius van me afpakken. Zino mag lekker james aflrbberen.

Ohja en campbelk komt wel over zijn anorexia gedrag heen hoor. Hij heeft alleen nog een klein zetje nodig xd.

[ bericht aangepast op 19 juli 2014 - 0:16 ]

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Scorpius Malfoy

Madame Plijster komt langsgelopen en zegt iets tegen Campbell over zijn eten. Hij heeft een bord voor zich met allemaal eten.
'Allemaal vet,' mompelt hij. Ik kijk hem met medelijden aan, maar zeg verder niets. Hij moet er zelf overheen komen. 'Was dat de bel, we moeten naar de les.' Ik zucht en schud mijn hoofd.
'Er ís nog helemaal geen bel afgegaan. We hebben nog wel een tijdje. Dus jij kan lekker gaan eten.' Ik pak zijn vork en prik in een worstje. 'Eet, anders moet ik je gaan voeren,' zeg ik met een glimlach. 'Maar je krijgt het toch wel naar binnen. Je hebt het nodig, hoe wil je anders in het zwerkbalteam komen? Je moet wel kracht hebben. Morgen zijn de try-outs hè. En ik kan niet zonder de topscoorder van het team.' Ik glimlach weer en zwaai met het worstje voor zijn gezicht. Zelf heb ik ook honger maar ik kan zometeen nog wel eten. 'Madame Plijster vertelde me gisteren dat ze je iedere nacht aan het infuus gaat leggen als je niet genoeg gaat eten,' zeg ik zodat ik hem bijna dwing om te eten.

Spoiler alert: you will save yourself

Campbell Saunders

‘Er ís nog helemaal geen bel afgegaan. We hebben nog wel een tijdje. Dus jij kan lekker gaan eten.’ Ik zuchtte onhoorbaar. Ik vervloekte letterlijk iedereen die niet op was gestaan om naar de les te gaan.
‘Eet, anders moet ik je gaan voeren. Maar je krijgt het toch wel naar binnen. Je hebt het nodig, hoe wil je anders in het zwerkbalteam komen? Je moet wel kracht hebben. Morgen zijn de try-outs hé.’ Direct vormde zich er een knoop in mijn maag en voelde mijn gezicht voor zover het nog kon; witter wegtrekken. Het zwerkbalteam; hoe kon ik überhaupt zwerkbal vergeten zijn? Het lijkt wel een eeuwigheid dat ik zwerkbal gespeeld heb; laat staan überhaupt op een bezem gezeten heb. Ik kon al haast niet lopen of rennen; hoe moest dat dan met vliegen. Ik zal het team nooit halen. Voor het eerst. Ik was altijd een model-leerling geweest en nu was daar geen spoor meer van te vinden. Ik wist dat Scorpius deed alsof hij er niet mee eens was; maar ik haatte mijzelf. Alles had ik verpest. Ik kon niet eens meer eten of drinken. De lijst wat ik niet meer kon was veel langer dan wat ik nog wel kon.
‘Madame Plijster vertelde me gisteren dat ze je iedere nacht aan het infuus gaat leggen als je niet genoeg gaat eten.’ Ik keek Scorpius geschokt aan waardoor ik de controle over mijn tranen verloor en er al gauw twee paar over mijn wangen rolden; iets waar ik me nogal voor schaamde. ‘Ik heb alles verpest he.’ Murmelde ik zachtjes terwijl ik ruw de tranen wegveegde. Ik wilde wel eten als dat zou betekenen dat alles weer goed kwam- maar dan zou ik dik zijn. Nog veel dikker als nu. Maar nu? Ik kon niet eens mijn hand op heffen om Scorpius te troosten. Niet eens mijn lippen tegen de zijne aandrukken en er van te genieten. Alles was haperig en teer. Mijn hele lip was schraal en waarschijnlijk zou Scorpius in plaats van mijn lip allemaal bloed voelen. Daarnaast was ik ook ontzettend moe. Ik was gewoon in Scorpius armen in slaap gevallen terwijl ik hem moest troosten. Ik was er totaal niet voor hem. Ik slikte mijn droge keel. Met moeite legde ik mijn hand op zijn hand die op het bankje stond. Zo’n simpel gebaar koste te veel moeite.
‘Je weet nu wel dat je met een dik persoon opgescheept zit he.’ Ik probeerde te lachen maar het lukte niet. Voorzichtig boog ik me voorover en nam een kleine hap wat vervolgens in mijn mond belandde. Het voelde zo raar; zo fout. Met moeite probeerde ik te kauwen. Ik zat zeker wel 30 keer op een klein stukje te kauwen voordat ik het doorslikte wat al helemaal raar voelde. Tot mijn ellende daarin tegen begon mijn buik geluiden te maken waar ik me nogal voor schaamde. ‘ohgod dit is zo erg.’ Murmelde ik voordat ik met al mijn kracht nog een klein stukje van diezelfde worstje nam. Ik kon het niet laten om mijzelf af te vragen hoeveel calorieën ik wel niet binnen had gekregen.

Spoor hem aan en hij gaat meer eten ("; sorry maar ik kan niet doen dat hij opeens zijn bord in een keer leeg eet want dat zou raar zijn :p

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Scorpius Malfoy

De hele wereld lijkt van mij gescheiden te worden. Het geluid verstomd en mijn zicht vertroebeld zodat ik alleen nog maar vaag zie en amper meer iets hoor. Alsof een dik, plastic scherm tussen mij en de wereld zit. Mijn handen beginnen te trillen, wat ik voor Campbell probeer te verbergen.
Hallo Scorpius, ik weet waar je bent, wie je bent. Ik ken je grootste verlangens maar ook je grootste angsten. Jou keuze is het of je jou grootste angst of jou grootste verlangen waar kan maken. Beelden schieten door mijn hoofd: Campbell en ik die naast elkaar zitten als oude mannen, maar ook Campbell die dood op de grond ligt of mij dingen toeschreeuwt. Alles wat je hoeft te doen is mij helpen. Kom vanavond, als je vriend slaapt naar mij toe, in het verboden bos. Anders zul je hem nooit meer terugzien.
De wereld wordt weer normaal. Ik merk dat ik hyperventileer en probeer weer normaal te ademen. Ik zweet helemaal en veeg dat weg. Campbell heeft een beetje gegeten. Ik forceer een glimlach.
'Je heb gegeten! Goed zo! Als je het op hebt krijg je een kusje,' grijns ik.

[ bericht aangepast op 19 juli 2014 - 21:09 ]

Spoiler alert: you will save yourself