[200] When Generations meet - HP - Topic 4 - Speeltopics

Harry Potter en zijn vrienden en vijanden gaan weer naar school voor hun zesde jaar. Wat als ze er opeens achter komen dat hun ouders en hun toekomstige kinderen ook naar Zweinstein gaan? James Potter, Harry Potter en Albus Potter zitten alle drie in hun zesde jaar en komen elkaar tegen. Niemand weet wat er aan de hand is. De toekomstige kinderen mogen niets tegen hun ouders zeggen over de toekomst, maar kunnen ze dat wel volhouden? En wat als de ouders erachter komen wat er later van hun gaat worden, dat sommige vriendschappen verbreken? En Voldemort is er ook nog. Kunnen ze hem tegenhouden?
Rollen:

[ bericht aangepast op 25 aug 2014 - 18:46 ]

Spoiler alert: you will save yourself

Albus Severus Potter

‘Albus; Albus.’ hoorde ik Ginny mompelen die voor me neer knielde voor me neer.
‘Niet dood gaan; Albus. Het spijt me- alles komt goed. Ik-’ 
Ik keek haar even aan en wilde wat terug gaan zeggen maar ik snoerde al gauw mijn mond weee toen ginny zijn lippen op die van mij drukte waardoor ik nog dieper de boom in ging. Mijn hart ging te keer en ook ik plaatse mijn hand in haar haren waar ik even door heen streelde voordat ik haar los liet en in haar ogen staarde. Dit was mam.
'Het- het gaat al wat beter, Gin.' Glimlachte ik en keek even weg. Dit was echt waar mam.. ohoh, moet ik dat zeggen? Ik trok mezelf weer overeind en trok ginny ook mee. Ik glinlachte even en voelde me steeds warmer en warmer worden.
'Dat was.. heel erg a-o -aardig van je- ik bedoel- je bent een hele leuke meid Gin, maar er is een wolf achter - ik bedoel - we kennen elkaar pas een halve dag - jij, jij kent me las een halve dag maar geloof het of niet maar ik ken je al sinds mijn geboorte..' ik keek gauw weg en begon wat nep te lachen.
'Ik bedoel, ik hou van je.' Dat zei ik op een dramatische toon maar schudde dan haastig mijn hoofd.
'Ik bedoel, ik kom uit.. verle- de toekomst en het gaat grappig klinken maar je trouwt met mijn vader, Harry, wat grappig..' ik keek wg en beet op mijn lip.
'Ik bedoel, vergeet wat ik net zei. Ik ben erg slecht in grapjes.. ha-ha, zullen we terug naar het kasteel en mag ik je hand vasthouden?' Ik weet zeker dat ik roder dan de officiële kleur "rood" was en zelfs roder dan dat.

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Scorpius Malfoy

‘Sorry. Ik dacht dat er geen uitweg was; aangezien er geen ramen zijn en geen andere deuren, kunnen we denk ik alleen nog bonken tegen de deur tot er iemand langs komt lopen.’ Ik heb de drang om boos te worden op George en hem een paar rake klappen te verkopen, maar dat doe ik niet. Ik blijf rustig staan en kijk bezorgd naar Campbell, die eruit ziet alsof hij ieder moment flauw kan vallen.
‘Misschien.. is bonken niet zo’n slecht idee.’ Hij blijft zitten en mijn eerste reactie is om hem te helpen, maar ik stop mezelf. Ik wil niet meer zijn slaafje zijn. Ik wil mijn eigen leven opbouwen. Ik loop naar de deur en begin te schreeuwen en te bonken. Hopelijk zit er geen betovering op de deur waardoor niemand ons kan horen. Dan moeten we hier misschien wel de hele nacht blijven. En op dit moment, met deze mensen, dan zou dat echt een ramp zijn. Ik kijk weer naar Campbell.
'Gaat het wel? Je ziet eruit alsof je ieder moment van je stokje kan gaan en dat kunnen we op dit moment niet gebruiken. We kunnen geen hulp halen, dus blijf hier.'

Spoiler alert: you will save yourself

George Weasley

‘Misschien.. is bonken niet zo’n slecht idee.’ zei Campbell en stond op. Hij zag er niet al te best uit, alsof hij net een heftige feest heeft ondergaan en nu doodmoe + dronken was geworden. Ik liep naar hem en Scorpius toe die denk ik ook hetzelfde dacht.
'Gaat het wel? Je ziet erut alsof je ieder moment van je stokje kan gaan en dat kunnen we op dit moment niet gebruiken. We kunnen geen hulp halen, dus blijf hier.' Ik trok wat aan Campbell zijn pols en duwde hem zachtjes op een klaslokaal stoel neer.
'Deze keer ben ik het ook met hem eens, Campbell. Ga jij maar zitten, wij zoeken wel een uitweg. Of.. iemand die ons kan bevrijden.' Zei ik en liep naar Scorpius toe.
'Op een gegeven moment gaan we allemaal net als hem worden, George.' Hoorde ik plotseling van Ralf. Die voor ook op de vloer zat.
'Kunnen we geen gat creëeren in de muur zodat we naar buiten kunnen gaan; ik betaal de schade wel aan Perkamentus.' Zei hij dan. Ik zucht en liep ook richting de deur waar ik geweldadig aan bonkte voordat ik me weer terug trok en even naar Campbell keek.
'Als je hoofdpijn hebt; ik heb nog een pilletje in mijn zak dus ik kan die geven als je wilt.' Zei ik en liet mijn handen even in mijn zakken glijden.

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Hmm- zou ik Campbell knock-out laten gaan of zou ik hem 'aanwezig.' laten blijven :p

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Ginny Weasley

De bos leek even verdwenen te zijn terwijl de tijd leek stil te staan en slechts de aanrakingen van Albus op mij voelde branden. Zijn hand die zachtjes door mijn oranje-haar streelde terwijl zijn lippen ook die van mij beroerde. Zelfs toen onze lippen scheiden leek ik alles verdwenen te zijn. Alle enge geluiden; het feit dat Albus gewond was tot het gedeelte dat we in levensgevaar waren.
‘Het-het gaat al wat beter, Gin.’ Hij trok me met hem mee overeind en ik keek met rode wangen naar de grond waar mijn voeten over de grond schuifelde. ‘Dat was… heel erg a-o aardig van je- ik bedoel- je bent een hele leuke meid gin, maar er is een wolf achter – ik bedoel – we kennen elkaar pas een halve dag – jij, jij kent me pas een halve dag maar geloof het of niet maar ik ken je al sinds mijn geboorte…’ hij lachte en ik keek slechts voor een milliseconde hem aan voordat ik weer omlaag keek. Hij lachte en hij maakte me belachelijk; het was voor hem een spelletje. Natuurlijk zag hij niks in míj. Er waren zat leukere meisjes. Ik was maar een van de zoveelste kinderen van de Weasleys. Ik blonk nergens in uit behalve de vleddervleerspreuk waar zelfs Fred en George bang voor waren.
‘Ik bedoel, ik hou van je.’ Uit mijn ooghoeken zag ik hem zijn hoofd schudden. ‘Ik bedoel, ik kom uit… verle-de toekomst en het gaat grappig klinken maar je trouwt met mijn vader, Harry, wat grappig.. Ik bedoel, vergeet wat ik net zei. Ik ben erg slecht in grapjes.. ha-ha, zullen we terug naar het kasteel en mag ik je hand vasthouden?’ ik beet op mijn lip en durfde hem niet meer aan te kijken. Waarom had ik mijzelf niet kunnen inhouden? Ik stond enorm voor paal en dat kon misschien mijn broers reputatie verpesten wat ze me zeker niet in dank zouden afnemen. Misschien zeiden ze wel dat ik hun zusje niet was; dat ik dood voor hen was. Hun reputatie was hen zeer belangrijk. Een enorme onrust begon in mijn hart te knijpen. ‘Ik dacht dat je- hetzelfde voelde..’ ik schrok van mijn stem en van mijn antwoord. Ik had moeten doen alsof het me niet uit maakte. ‘Als ik je nu niet meer lastig val- wil je dan alsjeblieft niks tegen je vrienden zeggen. Mijn broers zouden boos op mij worden.’ Murmelde ik en draaide me direct om. Ik haatte het om zo’n over-emotioneel persoon te zijn als ik ben. Hij lag straks zich kapot te lachen. Ik maakte met mijn hand een vuist en zette het tegen mijn mond om geen geluid te maken maar ik voelde mijn kin al trillen. Wat een leed-vermaak zou hij straks hebben. Zonder dat ik het zelf besefte kwamen mijn voeten in beweging en voordat ik het wist renden ik het duisternis in. Allerlei takken haakte zich in mijn haar en striemden over mijn armen maar het leek me niet te deren. Het enige wat ik wilde was weg van alles. Weg van mijzelf. Mijn emoties kwijtspelen evenals mijn zelfmedelijden.

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Albus Severus Potter

‘Ik dacht dat je- hetzelfde voelde.. Als ik je nu niet meer lastig val- wil je dan alsjeblieft niks tegen je vrienden zeggen. Mijn broers zouden boos op mij worden.’ ik fronste mijn voorhoofd even en schudde met mijn hoofd.
'Nee, wacht..?'
Ginny rende al weg en verdoofd bleef ik staan. Oh god, ik kan mezelf nu wel gaan doden. Fuck, fuck, fuck, ik ben alleen in de verboden bos met een gewonde enkel, weet niet waar ik ben en dr meisje van mijn dromen.. uh, is netweg gerend. Dat is de teken van de dood; dit ga ik niet kverleven.
'GINNY, wat bedoel je? Ik heb nooit gezegd dat ik niets voor je voelde!' Riep ik haar achterna en hinkelde haar ook achterna. Ik gritste nog een lange, dikke tak van de vloer wat het hinkelen makkelijker ging maken en bij elke stap ontsnapte weer een zachte pijnkreet uit mijn mond.
'Ginny, wacht!' Riep ik maar, maar ik zag haar niet meer. Sowieso zou ik haar niet kunnen inhalen met.. deze enkel, want ze rent. Snel ook. Ik zuchtte en bleef staan, hopend dat ze dan maar stil zou staan en terug zou komen. Maar toch zag ik een snelle schim voor me die vooeuit aan het rennen was en ik nam aan dat het Ginny was.
'Ginny, wacht, ik deed zo stom daarnet, ik begreep mezelf niet eens. laat me alles voor je vertalen, kom even terug!'


Laat ze serieus een gehandicapte jochie achter in de verboden bos met een hondsdolle weerwolf wat verderop :'D

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Campbell Saunders

Een enorm geschreeuw en gebonk werd teweeggebracht uit Scorpius die de deur leek te mishandelen evenals mijn gehoor en bewustzijn. Alles was wazig en ik voelde mijn handen trillen. Dit was letterlijk de betekenis dat ik míjn medicijnen nodig had. Trillend wist ik op te staan terwijl de hele omgeving leek te bewegen. Ik probeerde scherp te kijken maar niks leek een vaste vorm aan te nemen. Ik kon slechts nog Scorpius zijn hoofd nog naar me zien omdraaien terwijl zijn lippen bewogen. ‘…gaan… niet gebruiken..hier..’ ik voelde iemand aan mijn pols trekken en ik wilde me eigenwijs losrukken maar ik leek geen kracht meer te hebben en werd op een stoel gedrukt. ‘…Net als hem worden, George.’ Net als míj? Wat dachten ze dat ik had. Automatisch legde ik een hand tegen mijn hoofd die uit elkaar leek te willen klappen.
Ik voelde iets warms uit mijn neus over mijn gezicht glijden en met moeite wist ik mijn trillende hand erheen te brengen terwijl het goedje uit mijn neus bleef stromen. Ik hield mijn vingers voor mijn ogen en herkende de bloedrode kleur van bloed.
‘Scorpius.’ Fluisterde ik haast onhoorbaar wat mij agressief maakte. Ik heb al eerder deze probleem bij Scorpius gehad en had me toen voorgenomen om altijd die pillen bij me te dragen maar toch was ik het vergeten vandaag. Of zou het uit mijn zak gevallen zijn toen met George. ‘Scorpius.. medicijnen.. vergeten..’ murmelde ik terwijl er bloeddruppels op mijn gewaad gleden waar ik geen enkele moeite voor deed om ze tegen te houden. Het zou net zijn als lekken met de kraan open. Het ergste van dit is dat het alleen maar erger werd en uitgerekend nu was ik opgesloten. De vorige keer toen ik dit had was ik met Scorpius in het Verboden Bos. Ik had bepaalde dingen daar nodig- voor mijn privé toverdrank voorraad en ik had een tweede man daarvoor nodig. Ik was toen ook mijn medicaties vergeten en Scorpius wist de weg niet terug. Gelukkig wist hij ons beide uit de bos te trekken en kon ik mijn medicaties slikken. Ik had hem gevraagd; nee verplicht om nooit een woord erover te spreken. Ik wilde niet dat men wist dat míjn leven afhing van slechts medicaties. Ik stond op om naar Scorpius te lopen maar in plaats daarvan viel ik machteloos op de grond. ’S-Scorpius..’ murmelde ik zachtjes.
‘Je.. weet dat ik het..’ ik kuchte en bloed vormde zich op de grond wat mij liet weten dat het slechts tijd was tot het allemaal uit de hand zou lopen. ‘nodig; heb..’ met die woorden kuchtte ik weer bloed op en rustte mijn hoofd op de grond. Ik was moe; te moe. Mijn ogen sloten en wist ze niet verder meer open te krijgen dan een halve centimeter.

Plottwist ^^

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

SphinxX schreef:
Albus Severus Potter

‘Ik dacht dat je- hetzelfde voelde.. Als ik je nu niet meer lastig val- wil je dan alsjeblieft niks tegen je vrienden zeggen. Mijn broers zouden boos op mij worden.’ ik fronste mijn voorhoofd even en schudde met mijn hoofd.
'Nee, wacht..?'
Ginny rende al weg en verdoofd bleef ik staan. Oh god, ik kan mezelf nu wel gaan doden. Fuck, fuck, fuck, ik ben alleen in de verboden bos met een gewonde enkel, weet niet waar ik ben en dr meisje van mijn dromen.. uh, is netweg gerend. Dat is de teken van de dood; dit ga ik niet kverleven.
'GINNY, wat bedoel je? Ik heb nooit gezegd dat ik niets voor je voelde!' Riep ik haar achterna en hinkelde haar ook achterna. Ik gritste nog een lange, dikke tak van de vloer wat het hinkelen makkelijker ging maken en bij elke stap ontsnapte weer een zachte pijnkreet uit mijn mond.
'Ginny, wacht!' Riep ik maar, maar ik zag haar niet meer. Sowieso zou ik haar niet kunnen inhalen met.. deze enkel, want ze rent. Snel ook. Ik zuchtte en bleef staan, hopend dat ze dan maar stil zou staan en terug zou komen. Maar toch zag ik een snelle schim voor me die vooeuit aan het rennen was en ik nam aan dat het Ginny was.
'Ginny, wacht, ik deed zo stom daarnet, ik begreep mezelf niet eens. laat me alles voor je vertalen, kom even terug!'


Laat ze serieus een gehandicapte jochie achter in de verboden bos met een hondsdolle weerwolf wat verderop :'D

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Ik haat Campbell zijn post speciaal omdat dit alles weer door George komt.

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Ginny Weasley

Ik hoorde een stem achter mij schreeuwen maar ik durfde de woorden niet in mij op te nemen. Kon hij me niet met rust laten of deed het hem meer deugd om tranen over mijn gezicht te zien stromen? Niet dat ze dat deden. Waarom zou ik huilen- ik kende hem niet en hoe kon ik dan van hem houden? Eigenlijk wist ik het antwoord al. Het voelde alsof ik hem jaren kende en het voelde fijn bij hem. Zo fijn dat ik niet eens in de gaten had dat ik hem gekust had tot hij mij terug kuste. Maar Albus had gelijk en ik zou hem nooit meer onder ogen durven te komen. Hoewel hij met een flauw excuus wilde afdoen dat hij mijn zoon was en ik met dé Harry Potter zou trouwen. Iets waar ik beide niet in geloofde. Als hij me niet wilde mocht hij heus eerlijk zijn. Ik kon de waarheid wel aan. Ik bleef maar doorrennen tot ik over iets heen struikelde en op de grond viel. Mijn hoofd leek uit elkaar te barstte en voelde ook een warm vloeistof over mijn hoofd heen glijden wat mij akelig deed denken aan bloed.

Zo Ginny heb ik wel even op de grond gebracht zodat George haar kan vinden- waar ze ongetwijfeld voor zou wegrennen ^^ wie weet :p

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Albus Severus Potter

De gedaante rende maar door en verdween de duisternis in. Vloekend draaide ik me om en ging met een hand door mijn haren.
'Dood me..' murmelde ik in mezelf en meteen hoorde ik weer de al tebekende gegrom achter de bosjes. Alweer vloekte ik hardop en kneep even in de tak die ik vasthield en verbeelde me dat die tak Ginny haar hand was en hinkelde zo snel mogelijk weg en wat verderop liet ik me weer tegen een boom aan vallen. Ik scheurde een grote stuk van mijn gewaad en wikkelde die om mijn gewonde enkel zdat ik niet leed naar nog meer bloedverlies en stond weer op om verder te hinkelen. Deze keer liep ik terug naar de koetsen toe en volgde de sporen. Verdomme Gin, als er iets met haar gebeurt ga ik hier ook dood. Waarom denkt ze dat ik niet vaan haar hou? Ik heb dat nooit gezegd. Ik volgde maar de sporen waardoor ik uiteindelijk echt terug bij het perron kwam,maar die was ook verlaten. Er waren ook geen koetsen meer. Ik zucht en volgde de weg die naar Zweinstein leed wat me echt liet opluchten en ik ging niet eens eerst naar de geote zaal maar naar de ziekenzaal. En de hele tijd murmelde ik Ginny haar naamen dat iemand me moet doden. De hele tijd voel ik weer mijn handen die door haar haren gleden en de hele tijd vloek ik weer om het fijt dat iemand me dood, ik haat mezelf. Tot Madama Plijster me in mijn gezicht sloeg.
'Pas op je taalgebruik, Auron.'
Ik wreef, alweer vloekend, langa mijn wangen die aan het branden en tintelen waren. Toen Madama Plijster eenmaal met mijn enkel klaar was liep ik de ziekenzaal weer uit, hopend dat ik geen weerwolf ben geworden. Ik ging terug naar de grote zaal ondanks de dag al weer bijna voorbij was, hopend dat ik Ginny daar zag zitten.. oh god, ik kan mijn vader ontmoeten!
Echter lieten een paar stemmen me stoppen met lopen. Wat geluiden kwamen achter een deur vandaan en ook gebonkt en geschreeuw. Ik schuifelde er naar toe en oende de deur en tot mijn verbazing zag ik een blonde jongen, iets wat kleinere en dunnere jongen met fel grijze ogen,een bloederige jongen op de grond en een oranje harige.. Oom! Fred? Uh.. Forge!
'Wat is er gebeurt hier..' murmelde ik met een gigantische brede glimlach.
'Oo- o - G-George, iemand.. roept je. Ginny heeft je nodig,' de oranjeharige jongen leek me eerst te negeren en knielde neer voor de bloederige jongen en zuchtend greep ik hem bij zijn arm en trok hem mee de kamer uit.
'Laat me los- ik moet terug! Wie ben jij?'
Ik keek even rond en herkende de jongen als de jongen van de trein.
'G-Ginny, ze zit ergens in de verboden bos omdat ze dacht dat ik niet van haar hield!'
'Wacht- wacht.' Hij keek even terug naar de kamer van waar hij kwam en ik zag hem op zijn lip bijten voordat hij zich weer naar mij toe keerde.
'Toekomst heden of verleden?'
'Toekomst, ik ben haar zoon, Albus Potter en jij bent mijn oom, asjeblieft breng haar terug- ze weet niet wat ze doet.'
Ik hoorde George duidelijk grommen en gooide de deur achter zich met een klap weer dicht en liep langs me heen.



George Weasley

Ik liep langs hem heen en en gauw voelde ik zijn vingers om mijn pols.
'Kan ik mee? Ik weet waar we waren.'
'Je hebt al genoeg problemen verricht, Albus. Ik weet haar wel te vinden, geloof me.' Ik trok me los uit zijn greep en liep de kasteel uit, direct naar de verboden bos toe. Ik liep maar een willekeurige richting toe met hoop om haar te kunnen vinden. Ik vervloek Albus en Ginny om voor te zorgen dat ik bij Campbell vandaan ben die haast op de randjw van leven en dood zat. Na een tijdje lopen zag ik haar op de grons liggen, haar hoofd bloedde. Ik knielde naast haar neer en deed een hand achter haar hoofd waar ik iets vloeibaars voelde die langs mijn vingers dooe gleden en ik herkende het als.. meer bloed.
'Ginny, wat heb je jezelf aangedaan?' Gromde ik zachtjes en schudde even met mijn hoofd. Ik haat alles op dit moment. Wat voor lot hebben ik deze leven? Ik sloot mijn vingers in haar haren zodat als ze weg gaat rennen, dat het wat moeilijk gaat worden om op te staan.


Zo snel mogelijk getypt. ;'x

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Scorpius Malfoy

‘Scorpius.’ Ik draai me om en zie dat Campbell helemaal onder het bloed zitten. In paniek kniel ik naast hem neer. De laatste keer dat dit gebeurde is het bijna zijn dood geworden. ‘Scorpius.. medicijnen... Je weet dat ik het...' even is hij stil. ‘Je.. weet dat ik het.. nodig; heb..’ Ik knik en voel in alle zakken van mijn gewaad. Campbell heeft mij ook ooit een portje met pillen gegeven zodat ik hem kon helpen als hij dit weer kreeg. Maar nu kan ik het even niet vinden.
'Ik heb hem!' schreeuw ik bijna. Ik open het potje en pak er een pil uit. Even kijk ik om me heen en dan zie ik een bekertje. 'aguamenti,' zeg ik snel en ik stop de pil in Campbells mond. Daarna laat ik hem het bekertje drinken. Nu pak realiseer ik me dat iemand is gekomen omde deur te openen en dat George is. Is hij echt weg gegaan toen Campbell hier aan het doodbloeden was? Ik kijk maar Campbell en demk aan de belofte die ik aan mezelf gemaakt heb; om hem nooit meer te helpen. Maar nu moet ik wek, toch? Ik kan hem niet zomaar laten sterven. 'Kom, ik zal je meenemen naar de ziekenzaal. Maar denk niet dat ik daarna nog iets met je te maken wil hebben.' Ik leg een van zijn armen over mijn schouder en loop zo naar de ziekenzaal. Madame Plijster kijkt geschokt, maar niet verbaasd. Ze weet dat Campbell altijd medicijnen moet slikken. Ik leg hem in een ziekenhuis bed en wil eerst meteen weglopen. Uiteindelijk bedenk ik me toch en blijf ik naast het bed staan.

Spoiler alert: you will save yourself

Dit word nog wat met Scorp, Camp en George x'q

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Campbell Saunders

Ik kon niet eens naar de deur kijken die open ging. Een akelige gehoest bracht ik voort waardoor er bloed op de grond spoot en ik probeerde mijzelf omhoog te drukken maar klapte alweer tegen de grond vol op mijn arm waardoor er weer bloed uit mijn keel spoot op de grond. Mijn geweldige gewaad kleefde van het bloed terwijl mijn maag samenkneep en mijn beeld alsmaar waziger werd. ‘Ik heb hem!’ hoorde ik Scorpius’ stem haast in mijn oor tetteren. Een pil werd abrupt in mijn mond gepropt en het water volgde. Althans ik hoopte dat er niks in zit of zat- maar ik moest Scorpius daar op vertrouwen. De pil slikte ik door en even dacht ik dat hij terug omhoog zou komen maar hij bleef er zitten terwijl de bloed uit mijn neus bleef stromen en ik mijzelf nog voelde trillen. Mijn blik werd iets helder terwijl het nog steeds hartstikke wazig was. Ik zag een oranjeharige gedaante weglopen wat mij in mijn zij deed knijpen terwijl ik de lichamelijke pijn in het niets viel met het mentale pijn. Hij liet me alleen. George liet mij alleen. ‘Kom, ik zal je meenemen naar de ziekenzaal. Maar denk niet dat ik daarna nog iets met je te maken wil hebben.’ Ik voelde hoe Scorpius mijn arm om zich heen trok en me meenam. Normaal zou ik tegengesputterd hebben maar ik leek niet meer in mijn lichaam te zitten. Het was alsof ik van een afstandje toekeek naar twee jongens. Het was alsof ik mijn lichaam verlaten had terwijl ik wist dat ik niet dood was. Ik wist dat hij me alleen ging laten; maar ik dacht niet dat hij zo harteloos was om me nu alleen te laten. Iets wat Scorpius niet had gedaan hoewel ik niet naar de ziekenzaal wilde waar hij me nu neerlegde. Ik voelde tranen opkomen maar hield ze tegen terwijl ik me probeerde te concentreren op Scorpius gezicht wat te pijn deed omdat ik besefte dat hij me niet achtergelaten had maar George wel. George; de jongen die ik dacht dat hij zijn woorden meende. Dat hij me niet alleen zou laten- dat hij me nooit pijn zal doen. Ik was stom om mijzelf zo zwak op te stellen. Ik wilde niet dat madame Plijster of Scorpius bij mij was nu. Ik wilde alleen zijn. In een donkere kelder die voor mij aangenaam was zodat ik kon schreeuwen en mijn tranen kon laten vloeien zonder dat iemand ooit daar weet van zal hebben. Ik wilde niet dit voelen wat ik nu voelde. Ik beet op mijn lip terwijl mijn zicht langzaam helderder werd maar nog steeds gleed er bloed uit mijn neus wat de hemelwitte bed verkleurde terwijl er weer een lading bloed mijn mond verdween. Een rauw geschraap weerklonk uit mijn mond voordat ik ‘Scorpius.’ Fluisterde.

[ bericht aangepast op 20 aug 2014 - 18:47 ]

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Ik haat je Campbell, George werd weg getrokken en haat iedereem omdat hij niet bij camp kan sijn D''=

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••