The Last Lucky Straw • One Direction • 5SOS • Speeltopic - Speeltopics

Datingsites, de meeste mensen kunnen er wel een paar zo uit hun hoofd opnoemen. Plekken waar je jezelf kunt zijn zonder toch teveel prijs te geven, aangezien de meeste anoniem zijn. Foto's komen er niet aan te pas, alleen een vakje waar je iets over jezelf kunt vertellen, van hobby's tot verre familieleden, niks is te gek. Als je geïnteresseerd bent in iemand kun je diegene een berichtje sturen of chatten. Het is altijd riskant, want je weet nooit wie er achter het scherm zit, of diegene wel echt die eenentwintigjarige jongen in plaats van drieënveertig. Toch kan het ook voor hechte vriendschappen en relaties zorgen, waar iedereen natuurlijk op hoopt. Zo ook een aantal jonge mannen die het hoogtepunt van hun leven hebben bereikt, of dat nou komt omdat je een gezin hebt of al twintig weken op nummer een staat met je hitsingle. Ze hebben alles wat ze willen, maar compleet gelukkig zijn ze niet. Ze missen namelijk iets. Liefde. Dat kan komen omdat je vriendin of vrouw, vriendje, je amper meer ziet staan en je liever kwijt dan rijk is of omdat mensen je alleen willen voor de roem. Waarom zou je -je dan niet inschrijven op een anonieme datingsite? Niemand kent je of weet hoe je eruit ziet, dus kan daar niet op beoordeeld worden, ook niet over je verleden. Als je dan iemand vind waarmee het klikt en waarop je toch wel verliefd wordt is elkaar in het echt meeten de logische volgende stap. Maar wat nou als degene nou is wat je dacht? Of misschien zelfs beter is dan dat? Ga je dan samen verder als stel, vrienden, of breek je het contact toch maar volledig af?

Rollen •
Louis William Tomlinson • IamGroot
Zayn Javadd Malik • TateLangdon
Liam James Payne • Malikhuana
Niall James Horan • Ashwin
Harry Edward Styles • Styford
Ashton Fletcher Irwin • Tethys
Calum Thomas Hood •
Michael Gordon Clifford • IamGroot
Luke Robert Hemmings • Hemlinson
Zachary 'Zack' Gamble • Goner
Tate Evan Walker • TateLangdon

Regels •
• Minimaal 7 regels, 200 woorden, schrijven, dat is niet heel erg moeilijk.
• Graag met leestekens en hoofdletters typen.
• OOC graag met haakjes; [] {} () - -
• Als je een week niet hebt gereageerd zonder te laten weten waarom lig je er zonder pardon uit.
• Reserveringen blijven 48 uur staan. Reservatie telt tot dat de rol helemaal af is.
• Geen Mary Sue's (perfecte personages)
• Naamsveranderingen doorgeven.
• Geen personages van anderen besturen.
• Alleen Malikhuana of Atweh maken de nieuwe topics aan.

Begin: Het lijkt een doodnormale dag als alle anderen, de zon schijnt, maar niet te fel en op een fijne temperatuur, een paar wolkjes aan de lucht waarvan het sowieso niet zal gaan regenen. De perfecte nazomersedag dus. Toch is het een niet heel normale zaterdag, het is de dag dat de jongeren eindelijk degene die ze hebben ontmoet op het de site in het echt zullen zien. De spanning ligt hoog en daardoor hebben sommigen nog wel de neiging om de verwachting ook iets te hoog te hebben. Het zou goed kunnen dat het een enorme tegenvaller is en je het alleen uit zit voor de beleefdheid, maar met een klein beetje geluk is deze middag er een waarin je iemand ontmoet die je nooit meer kwijt zou willen.

[ bericht aangepast op 31 okt 2014 - 20:18 ]

---

Because I love him, do I need another reason?

Michael Clifford
Ash had gelukkig ook wel andere dingen waar hij fanatiek over was, behalve sex. Ik luisterde geintereseert, voor Lucas er natuurlijk weer van alles doorheen moest gooien. Mafketeltje dat hij was. Hij was dan niet mijn genetische zoon, op dit vlak leek hij erg op mij. Uiteindelijk ging ik toch verder over de meer technische zaken van vanavond, als hij wilde komen. Ik drukte nog een kusje op de rug van zijn hand, waardoor ik weer de schattige blosjes op zijn wangen zag verschijnen en de kuiltjes in zijn wangen. Ik begon te stralen bij zijn woorden over het dinertje, maar bij zijn volgende woorden, betrok mijn gezicht weer. Hij zou dus moeten werken, terwijl ik moest werken. Ja, ik had moeite met zijn werk, al deden we in wezen hetzelfde. We vermaakten allebei mensen met ons lichaam, onze bewegingen en onze stem, maar ik had er toch veel moeite mee. Ik vond het dan wel heel fijn dat hij zijn werk af wilde zeggen voor mij, het bleef iets waar ik moeite mee had, en waar ik waarschijnlijk veel moeite mee zou houden. Een vriendje die sex had met vreemden voor geld, of het nou op beeld was of in een aftands straatje, was toch wel lastig te bevatten. Ik was normaal niet heel jaloers en bezitterig aangelegd, maar het had toch iets vreemds en ongemakkelijks om te weten dat jij niet de enige was die je vriendje zo zag en zo mocht aanraken met zijn toestemming. Ik wist niet hou het zou zijn als we eenmaal zover waren, maar nu voelde het een beetje of ik zijn hobby was naast zijn werk, net zoiets als mijn gitaarspel buiten de optredens en het repeteren om. Dat was eigenlijk ook de voornaamste reden dat ik zijn lippen nog niet had beroerd. "Ashton, zou je het heel erg vinden om een eerste kus nog even uit te stellen? Misschien tot vanavond? Ik vind het nu nog een beetje ongemakkelijk." zei ik met een verlegen blos op mijn gezicht. Ik vond de jongen erg leuk, maar dit alles ging mij allemaal nog even boven het hoofd. Hopelijk kon ik het een beetje verwerken in mijn tijd alleen die ik zou hebben, of in elk geval mijn tijd weg van hem. "Ik vind je echt leuk, Ash. Daar hoef je niet over te twijfelen. Ik hoop alleen dat je snapt dat ik het graag iets rustiger aan wil doen dan de meesten. Niet alleen door Lucas, maar ook voor mezelf." zei ik zacht. Ik schaamde me er best een beetje voor en wilde nu zeker niet uit gaan wijden over mijn verleden in relaties en mijn ervaring met dit soort dingen, maar ik wilde echt niet dat hij dacht dat het aan hem lag. Zijn baan maakte mij ongemakkelijk, wat betekende dat ik daar iets aan moest veranderen, want hij kon er niets aan doen en hoefde voor mij echt niet te veranderen. Ik had er maar mee te leven als ik hem in mijn leven wilde, en dat laatste wilde ik heel erg graag.

---

Bowties were never Cooler

Ashton Fletcher Irwin.

Allereerst doen mijn woorden hem stralen, maar als ik verder ga betrekt zijn gezicht weer. Het maakt dat ik me een beetje schuldig voel, om wat voor reden dan ook, het maakt dat ik me een beetje schaam, want natuurlijk is het niet leuk als je date pornoster - en eigenlijk ook nog parttime hoer, of het nou voor geld is of omdat hij misschien een lichte seksverslaving heeft - is. Michael vraagt ineens om onze eerste kus nog even uit te stellen. Aan de ene kant komt het een beetje ineens, een beetje random en hierdoor ietwat verwarrend. Maar als ik er even over nadenk is het ook begrijpelijk, het is niet niks en om iemand te kussen waarvan je weet dat zijn lippen meer ledematen van ontelbaar veel mensen heeft aangeraakt in misschien alleen al de afgelopen week dan hij in zijn leven. Als ik alleen al door naar mijn handen te kijken dat vieze gevoel krijg, wat moet hij dan wel denken als zijn lippen de mijnen raken. Hoeveel ranzige beelden moeten er dan wel niet door zijn hoofd gaan. "Natuurlijk," zeg ik. "Het kan zo lang wachten als jij wilt," probeer ik hem gerust te stellen en geef een zacht kneepje in zijn hand, gewoon om bij te dragen aan mijn woorden, of dat hoop ik tenminste. Het lijkt me niet prettig nu stil te blijven en al geef ik hem even denkruimte en ruimte wat terug te zeggen, het lijkt me alleen maar awkward als ik nu een stilte zou laten vallen. Wat zit ik te bazelen, ook dit maakt weer overduidelijk hoe handig ik ben in dit hele dategebeuren. "Zullen we dan nu richting een restaurant gaan? Heb jij toevallig een idee?" vraag ik hem.

---

Reality's overrated.

Michael Clifford
Ik voelde me echt heel opgelaten toen ik na wat vreemde hersenkronkels hem vroeg om onze eerste kus uit te stellen. Ik was er gewoon nog heel onzeker over en voelde me er niet heel erg goed bij. Vooral omdat hij in een week er waarschijnlijk meer doorheen jaste dan dat ik in mijn leven had gehad. Nu moest ik toegeven dat het er niet veel waren en dat ik heel erg onervaren was op dit gebied, maar toch. Het was gewoon voor mij nog net iets te ongemakkelijk om te proberen een toch enigsinds bijzondere kus met iemand te hebben die mensen zoende, en meer maar dat liet ik er nu even buiten, als werk en hobby. Bij zijn zachte kneepje in mijn handen en zijn woorden glimlachte ik weer een beetje. Hij was zo lief. Hoe kon iemand zo lief zijn? Hij bazelde iets onverstaanbaars, maar begon dan toch over het eten. "Het is net lunch geweest, Ash, maar als je wat wil reserveren weet ik nog wel een heel schattig plekje aan de kade." zei ik met een glimlachje en keek toen naar Lucas. In dat restaurantje hadden ze ook kinderstoelen en kleurplaten voor hem, terwijl het ook nog eens heel romantisch was. Ik hoopte alleen wel dat ze een beetje snel zouden zijn met het eten, want we zouden maar een uurtje hebben. Ik mocht niet te laat komen voor het optreden, maar voor een dinertje met Ashton zou ik zeker graag tijd maken. Ik zette Lucas terug in zijn kinderwagen en klikte hem vast. Als we zo toch langs zouden gaan, moest Luke in zijn wagen zitten. Daarbij moest ik over een uurtje alweer in de zaal zijn om de eerste soundcheck te doen. Daarna zouden we alles doorspreken en had ik hopelijk anderhalf, maar waarschijnlijk maar een uurtje, om met Ashton en Lucas te dineren, of zonder Lucas als hij zich prettig voelde bij de crew. Ik was altijd erg voorzichtig met het jongetje, maar ik kende de gasten van deze zaal best goed, een deel zat ook bij me op school, dus als Lucas wilde mocht hij daar blijven. "Zal ik eens afrekenen, dan maar?" vroeg ik aan hem, terwijl ik iets aan zijn vingers friemelde die ik weer had vastgepakt. Ik was nogsteeds iets onzeker en voelde me niet helemaal comfortabel met alle aspecten van zijn leven, maar het voelde ontzettend goed om bij hem te zijn en dat was het belangrijkst voor me. Zolang dat zo was, durfde ik dit echt wel met hem aan.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik liet zijn poging om me af te leiden van dit alles door naar de groenten te vragen compleet achterwege en vroeg met een vertederde glimlach of Louis het dan al over me had gehad. Het idee op zich was al zo lief. Niet dat ik niet over de jongen had verteld aan mijn ouders en zus, die me praktisch had uitgehoord over alles wat ik van hem wist, en aan mijn huisgenoot natuurlijk. Hij moest het wel weten als er opeens een vreemde op de stoep stond, hoewel hij Louis zeker weten zou herkennen, met zijn bijna overdreven liefde voor voetbal. Toen hij bloosde wist ik het zeker, het deed me goed dat ik hem überhaupt kon doen blozen. Ik maakte een vertederd geluidje bij zijn antwoord en nam hem mee richting de koeling waar ik de juiste groenten voor de macaroni uit haalde. Vervolgens vroeg ik hem of hij nog ketjap thuis had, en of hij dat sowieso normaal gesproken bij macaroni gebruikte, ik wel namelijk maar ik zou er niet van opkijken als hij het anders at. Iedereen zo zijn smaak en verschillende variaties bij het eten. Ik zag hem wat vreemd opkijken waardoor ik wist dat hij het inderdaad anders at. "Spekjes soms, maar eigenlijk nooit met kaas. Dat doe ik vooral bij spaghetti," antwoordde ik, al zou het best lekker kunnen zijn met een beetje geraspte kaas erbij. Ik drukte mijn lippen zacht op die van hem, gewoon omdat ik het kon en het veel te goed voelde om niet te doen. Aan de manier waarop Louis me terugkuste merkte ik dat hij het net zo min erg vond als ik. Nadat hij terugtrok pruilde ik lichtjes maar volgde ik hem toch toen hij de spekjes en geraspte kaas uit de koeling pakte. Ik lachte zacht bij de sprong die hij maakte om een kusje op mijn neus te drukken, dat hij de moeite al deed was schattig, hij mocht nog altijd vragen of ik gewoon voorover wilde buigen. Ik knikte lichtjes bij zijn vraag. "Laten we maar gewoon naar de kassa gaan, ik word nu wel benieuwd naar jouw huis. Ik betaal," zei ik met een glimlach en prikte hem in zijn zij voor ik hem meetrok naar de kassa's. Zelf had ik ook geld bij me en wilde ik er niets van horen als Louis mee wilde betalen, het voelde als mijn plicht om te doen op een eerste date. Het was nog redelijk druk in de rijen dus ging ik met de jongen in de kortste daarvan staan en gaf een klein kneepje in zijn hand. Om eerlijk te zijn keek ik nog ontzettend uit naar de rest van de middag, dat ik gewoon een gezellige middag kon hebben met degene die ik al zo lang wilde zien. "Ik ben echt zo blij dat ik je heb," fluisterde ik in zijn oor en drukte een kusje op zijn wang. Met een glimlach keek ik weer op, niks kon mijn humeur nu nog verpesten, de lange rij niet, het voorval bij de kinderboerderij niet. Er moest wel heel wat gebeuren voor mijn dag stuk kon gaan op dit moment, en ik ging ook niet naar die problemen zoeken en ging gewoon genieten van vandaag.

---

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Ik glimlachte bij Harry's antwoord over macaroni en hobbelde naar de koeling om kaas en spekjes te pakken. Zijn kusjes waren verslavend en ik was dan ook erg blij dat ik er nog eentje van hem had gekregen voor ik de laatste spulletjes had gepakt voor het avondeten. Ik had pas net mijn eerste kus van hem gehad en nu al kon ik niet meer zonder. Het was dus maar goed dat hij in dezelfde stad woonde, want ik wist nu al niet of ik een dag zonder hem zou kunnen. Daarna liep ik al snel weer terug naar mijn vriendje en drukte met een sprongetje een kus op zijn neus. Hij was zo lief, alleen wel wat lang, waardoor dit soort dingen nodig waren. Ik wist dat hij wel wilde bukken, maar ik wilde er niet om vragen, omdat ik me dan al helemaal kinderlijk voelde. Ik vroeg hem of hij nog iets wilde hebben, of dat we gingen afrekenen. Bij zijn antwoord wilde ik tegenstribbelen, want ik wilde eigenlijk betalen, maar door het geprik in mijn zij, kon ik het niet. Met wat gestruikel liet ik me met hem meeslepen naar de rij. Daar bleef ik tegen hem aan gekleefd staan in de rij en genoot echt van zijn aanwezigheid. Ik bloosde lichtjes bij zijn woorden en drukte een kusje tegen zijn kaak. "En je raakt me nooit meer kwijt, Boo. Nooit meer." fluisterde ik zacht en kneep zacht nog even in zijn hand. Ik wilde de jongen nooit meer kwijt en wist dat nu al zeker. Misschien kwam dat ook wel doordat we al tijden met elkaar spraken over het internet en de telefoon. Dit leek namelijk niet op een eerste ontmoeting, het leek of we elkaar al jaren kenden en dit het normaalste was van de wereld. Na nog even te moeten wachten waren we dan eindelijk aan de beurt. "Hey Vanessa." zei ik met een glimlach terwijl ik het mandje op haar balie zette. "Dus dit is de gelukkige?" vroeg ze met een knipoog, terwijl ze de producten scande en in een tasje deed. "Nee, ik ben de gelukkige hier." zei ik voor ik nog een kusje op Harry zijn wang drukte. "Stop met kleffen in het openbaar, Tomlinson. Het is echt niet zo smakelijk als je denkt." zei ze met een grinnik, waardoor ik het niet kon laten om nog een kusje van Harry zijn lippen te stelen. Ik keek met een grijns naar Vanessa. "Nog iets op of aan te merken, Vanes?" vroeg ik aan haar, terwijl ze met haar ogen rolde. "Je bent echt onuitstaanbaar." zei ze hoofdschuddend, terwijl ze de laatste spulletjes scande. "En toch blijf je met me rondhangen." zei ik met een grijns. Daar kon ze niet omheen, maar inmiddels was ze klaar met scannen en moesten we zo stoppen met kletsen. Ik wilde mijn portemonnee al uit mijn zak trekken, toen ik me herrinderde dat Harry wilde betalen. Ik keek even naar hem en kneep in zijn hand, voor ik toch ook mijn bankpas uit mijn zak viste om te kunnen betalen. "Heb in elk geval nog een hele leuke dag samen en veel succes met de wedstrijd overmorgen, Lou." zei ze met een glimlach. Ze was een lief meisje, maar soms, net als ik, best druk en irritant.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Het was echt te schattig dat de oudere jongen er nog de moeite voor deed om een kusje op mijn neus te drukken, vooral omdat het hem kleiner liet lijker dan anders. Want enerzijds moest hij erboor springen en anderzijds moest ik ervoor bukken. Louis kon in ieder geval niet zeggen dat hij nu niet schattig was, met de krans in zijn en al het andere. Ik wilde er niet van horen dat hij het niet wilde hebben dat ik betaalde, dus prikte ik hem zijn zij zodat hij zijn mond hield. Dat ik het niet al te breed had betekende niet dat ik me dit niet kon veroorloven. Ik trok hem rustig mee naar een van de kassa's en hield hem daar dicht tegen me aan. Dit werd nog wat als ik nu al niet zonder hem wilde. Het leek misschien vreemd omdat dit pas het eerste 'echte' contact was, maar als je naging dat we elkaar al zo'n twee jaar kenden viel het nog te begrijpen. Vanaf nu zou ik in ieder geval geen genoegen meer nemen met alleen chatten en urenlange telefoongesprekken. Voorzichtig trok ik Louis nog iets dichter tegen mijn zijde aan, maar zonder hem te pletten of het ongemakkelijk te maken. Ik fluisterde zacht in zijn oor hoe blij ik met hem was en drukte een kusje op zijn wang. Een tevreden glimlach verscheen op mijn gezicht bij zijn antwoord en zijn lippen die kort tegen mijn kaak rusten. Zowat direct erna waren wij aan de beurt bij het meisje waardoor ik daarnet even een jaloers momentje had gehad. Nadat Louis het had uitgelegd had ik geen problemen meer met haar, maar toch kon ik er niks aan doen dat ik een beetje op mijn hoede was. Verlegen keek ik naar de grond bij haar woorden, bij vreemden was ik sowieso een stuk meer timide dan bij mensen die ik al wat langer kende. Ondanks dat rolde ik met mijn ogen door het cliché antwoord dat Louis gaf, al was het wel lief. Stil en een beetje ongemakkelijk bleef ik erbij staan terwijl die twee rustig met elkaar aan het praten waren tot Vanessa klaar was met scannen. Ik pakte mijn portemonnee uit mijn achterzak en liet Louis' hand los nadat hij er een kneepje in had gegeven. Schuin keek ik hem aan toen hij pinpas pakte en ik schudde mijn hoofd lichtjes, voor ik de jongen opzij duwde met mijn heup. "Niks daarvan," mompelde ik en legde het gevraagde geld voor haar neer. Ik pakte er nog een tasje bij en deed de spulletjes erin, want het was teveel om gewoon te dragen, al was het maar naar de auto. Daarna pakte ik Louis' hand weer en trok er wat vragend aan. "Zullen we gaan kijken of we de schade in de keuken nog een beetje kunnen beperken?" vroeg ik met een glimlach. Ik wist zeker dat met types zoals wij alles onder zou zitten en om nou eerst alles schoon te maken zodat we fatsoenlijk avondeten konden maken was ook zo wat. Sowieso had ik het idee dat als we klaar waren ik moest douchen, dan kon ik dat best een beetje uitbuiten in mijn voordeel. En ik wilde gewoon gaan omdat ik me niet prettig voelde op plekken met veel mensen.

---

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Ik bleef onder het hele afrekengebeuren dicht tegen Harry aan geplakt staan. Het maakte me niets uit, want het deed me enorm fijn voelen. Misschien dat ik toch die 4 dates regel liet varen voor nu. We kenden elkaar toch al ruim twee jaar, daarbij wist hij al wat voor een ideeën er in mijn hoofd omgingen als het om het omgaan met zijn lichaam was. Ik liet me een beetje opstoken door Vanessa, maar zeker niet genoeg om domme dingen te gaan doen. Ik viste uiteindelijk mijn pinpas uit mijn kontzak, maar werd er direct voor afgestraft door de krullenbol. Ik keek hem met grote onschuldige oogjes aan, voor ik voorzichtig wat spulletjes in een tasje. Harry deed hetzelfde en ik glimlachte breed bij zijn hand in de mijne. Ik gaf hem een klein kneepje in zijn hand en grinnikte zacht bij zijn woorden. "Misschien is het beter om die hoop vast te laten varen, Boo." zei ik voor ik een kusje op zijn wang drukte en hem toen meenam terug richting de auto. Daar zette ik mijn tasje op de achterbank en wachtte tot Harry hetzelfde zou doen. Intussen liep ik om, om zijn deur voor hem open t houden, zodat we snel naar mijn appartement konden gaan. Nu was dat niet ver van hier, maar het was wel handig om mijn auto weer op z'n plek te hebben. Als ik hem dan naar huis wilde brengen hoefden we niet eerst weer naar de winkels te lopen. Nu vond ik dat met Harry niet erg, maar goed. Ik keek op naar de krullenbol en gaf hem een speelse knipoog. "Als je echt wil kunnen de 4 dates, ook veranderen in 4 uurtjes en twee glazen wijn." zei ik plagend, al zou ik het zeker menen als hij er serieus op in zou gaan. Ik zou namelijk niets liever willen dan zijn grote handen over mijn compacte lijfje voelen. Ik zag mezelf nooit als echt klein, dat had mijn moeder me geleerd: Boo, je bent niet klein, je bent gewoon compact. In dat lijfje van je zit namelijk een enorme persoonlijkheid. Of zoals mijn coach vaak zei: Je bent een kleine opdonder met iets te veel pit, Tomlinson. Nu was ik hier met Harry en had die 'grote persoonlijkheid' me toch echt wat opgeleverd. Ik had de liefste en zeker knapste jongen ten wereld nu bij me, die me normaal behandelde en me aan leek te kunnen. Dat kon ook echt niet iedereen. Zelfs mensen die het wel konden hadden er nog wel eens moeite mee, maar dat zou Harry vast ook wel merken. Waarschijnlijk eerder dan hij zich realiseerde, want waarschijnlijk zou het bakken die kant al wel naar buiten brengen. Ik kon niet eens garanderen dat we kwamen tot het mixen, want zelfs een meelgevecht zou kunnen gebeuren. Ik bleef nu eenmaal een volwassen man met een groot kinderhart. "Kom, Boo. Dan gaan we cakejes bakken en mijn keuken eens flink mishandelen." zei ik met een vrolijke glimlach en twinkelende oogjes. Ik kon niet koken, en vond het daarom ook heel frustrerend, maar als hij me wilde helpen kon dit nog wel eens heel erg leuk worden. Niet dat ik erop gokte dat het bakken iets ging worden, maar zolang het gezellig was, maakte het me echt geen zak uit.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Stribbelend tegen het feit dat Louis alsnog wilde betalen ondanks dat ik hem had gezegd dat ik het deed duwde ik hem met mijn heup weg van de kassa zodat hij alvast de spulletjes in de tassen kon doen. Ik rolde met mijn ogen om zijn veel te onschuldige blik en overhandigde het geld aan Vanessa, zodat ik mee kon helpen met alles in de tassen doen. Zo veel was het niet dus was het snel klaar. Ik pakte het tasje op en met mijn vrije hand pakte ik die van Louis, om mijn vingers door de zijne te haken en te glimlachen. Langzaam begon ik weer richting buiten te lopen en zei hem wat plagerig of we de keuken nog een beetje heel konden houden en ik haalde mijn schouders op door het antwoord dat hij me gaf. Dat viel te verwachten en om eerlijk te zijn had ik die hoop al opgegeven het moment dat ik had voorgesteld om cupcakes te maken. Op mijn gemakje liep ik met hem terug naar de auto en bleef even staan toen hij zijn tas erin deed, waarna ik hetzelfde kon doen. Ik maakte vervolgens mijn weg naar mijn kant van de auto, waar Louis nog steeds heel lief de deur voor me open hield. Ik dacht niet dat hij hier kilometers ver vandaan woonde, anders was hij wel naar de grotere winkelcentra gegaan. Natuurlijk kon ik het fout hebben, maar het leek me niet logisch. Net toen ik in wilde stappen hoorde ik zijn speelse woorden en iemand als ik kon die kans niet laten liggen. "Het zou zo jammer voor jou zijn als je tijdens de training niet meer kon lopen," zei ik met een fake bezorgdheid en aaide even over zijn wang, in mijn taal was dat dus een overduidelijke toestemming. Het was alleen leuker om er op deze manier omheen te draaien. Ik stapte in na een kusje op zijn voorhoofd gedrukt te hebben en sloeg de deur dicht, om mijn riem om te doen en geduldig te wachten. "Trouwens, ik drink niet. Dus heb je nog een voorstel?" vroeg ik nonchalant. Het was zeer zelden dat ik een glas alcohol aanraakte, uitsluitend bij hele grote evenementen. Bij iemand van mijn leeftijd werd er anders verwacht, maar ik had het er niet zo op en echt lekker vond ik het ook niet. Daarbij, wie verwachtte dat nou echt bij een jongen die bloemen in zijn haar droeg en een edelsteen om zijn nek die niemand mocht aanraken? Compleet onschuldig was ik ook zeker niet te noemen, iemand die onschuldig was maakte niet zulke dubbele opmerkingen en zat zeker niet onder de tatoeages. Nu ik er zo over nadacht, Louis had geen idee hoeveel ik er nou echt had, waarschijnlijk meer dan hij van me zou denken. Het was dat ik wist dat hij er ook een aantal had, anders zou ik bang zijn dat de hoeveelheid inkt op mijn huid hem zou afschrikken. Omdat ik lange mouwen had zag je op dit moment niks behalve het kruis op mijn hand, zelfs het anker en de zwaluwen waren volledig bedekt. Ik was altijd nieuwsgierig naar de betekenissen achter die dingen en als ik straks de kans zag om hem over de zijne uit te horen zou ik die met beide handen aanpakken. Met een glimlach knikte ik bij zijn woorden en zuchtte, voor ik wat gemakkelijker ging zitten. Dat zou niet een klein beetje schade worden ook, ik zag zelfs de mogelijkheid dat we er een expert bij moesten halen om alles weer op orde te brengen als we klaar waren. Je wist het nooit als je types zoals wij bij elkaar zette.

[ bericht aangepast op 23 okt 2014 - 23:27 ]

---

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Ik liep met de krullenbol naar de auto, maar toen we daar eenmaal waren, kon ik het toch niet laten een opmerking te maken over mijn zelfopgelegde wachttijd. Het idee van hem die me eens goed onderhanden nam, klonk me net iets te goed in mijn oren. Ik rolde met mijn ogen bij zijn woorden, maar door zijn kusje kwam er toch weer een vrolijk glimlachje op mijn gezicht. Toch bleef er een, wel hele foute, opmerking in mijn hoofd ronddwalen, die ik niet meer tegen kon houden. "Wie zegt dat jij niet degene bent die morgen niet naar de campus kan komen omdat je niet kan lopen?" vroeg ik speels voor ik omliep naar de bestuurderskant en daar instapte. Ik klikte net mijn riem vast bij zijn woorden. Ik trok een wenkbrauw op bij het feit dat hij niet dronk. Dan werd het dus een dinertje bij kaarslicht met thee in plaats van wijn. Ach, dat kon ook, al was het iets minder romantisch. Ik startte de auto en vroeg hem of we konden gaan. Zijn glimlach vertelde me dat het kon, waardoor ik netjes uitparkeerde en richting mijn appartement reed. Deze route had ik al zo vaak gereden, alleen nog nooit met een date, laat staan met iemand die ik eigenlijk als mijn partner zag. Ik moest er onder het rijden alleen niet te veel aan denken, want dan zou ik nog brokken maken op de weg. Ik parkeerde uiteindelijk op de plek waar ik mocht staan en stapt eruit. Het was een goede buurt in London, een buurt waar ik eigenlijk niet thuis hoorde voor mijn gevoel, maar aangezien mijn voetbalmaten ook in deze buurt wonen was ik hierheen verhuist toen het heen en weer reizen vanuit Doncaster elke ochtend toch wat veel werd. Ik liep om de auto heen om mijn sporttas en de boodschappen uit de achterbak te pakken. Daarna hobbelde ik met volle handen naar Harry zijn deur toe om zo met hem naar binnen te lopen. Ik woonde op de bovenste verdieping met twee kamers waarvan de buitenmuren en het dak volledig van glas waren. Het was prachtig om zo over de stad te kunnen kijken, zowel overdag als 's nachts. Mijn huissleutels zaten aan mijn autosleutels en die zaten in mijn broekzak. Ik kon er nu alleen niet bij, dus ofwel Harry mocht een aantal van de tassen overnemen, of hij mocht in mijn broekzak gaan grabbelen naar mijn sleutels. Geen van beiden vond ik eigenlijk een heel groot probleem. Toch zou het laatste mogelijk erg genante foto's en genante momenten opleveren. Normaal gaf ik er weinig om, maar nu ze ons toch al zoenend hadden gevangen, hoefde het niet nog erger te worden. Ik had al genoeg problemen hiermee, dus ik keek er zeker niet naar uit om het erger te maken. Het zou toch al genoeg moeite kosten om alles tot een goed einde te breien van wat er nu al in de roddelpers was verschenen. Gegrabbel in mijn broek zou het allen maar lastiger maken. Dat hij dat nu binnen zou doen was geen probleem, maar buiten was een heel ander verhaal en zou ons beiden waarschijnlijk veel problemen opleveren. Dan was het beter om zo even de boodschappen neer te zetten, al zou het ook lachwekkende momenten en foute opmerkingen tegenwerken. "Kom je, Boo? Dan kunnen we proberen te beginnen met cakejes maken." zei ik, wachtend op de krullenbol.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
De manier waarop hij zijn eigen regels veranderde zei mij al meer dan genoeg dat hij het toch wel wilde. Daarom ging ik er met alle liefde weer op in, want het was zeker geen slecht idee om die tijd wat te verkorten. Alleen waren ietwat foute opmerkingen er niet door te vermijden. Ik drukte een kusje op zijn voorhoofd om het zijn te sarastische reactie te doen verdwijnen en stapte daarna in de auto. Het viel te verwachten dat ik niet eens rustig mijn gordel om kon doen zonder dat ik een opmerking terug kreeg. "Dat zien we dan vanzelf wel, niet?" zei ik met een veelbetekenende blik voor ik de deur dicht deed en het me gemakkelijk maakte. Ik sloeg mijn benen over elkaar en wachtte tot Louis zich bij me voegde, maar ondertussen zei ik hem wel dat ik niet dronk dus dat hij maar iets anders moest verzinnen. Ik trok mijn schouders wat op bij de wenkbrauw die hij optrok, ik wist ook wel dat je dat niet iedere dag hoorde van iemand in de twintig, maar het was mijn eigen keus en dat had hij te respecteren. Nieuwsgierig bleef ik uit het raam kijken terwijl Louis reed, ik kwam zelden in deze buurt dus wilde ik tenminste een beetje rond kunnen kijken. Toch had ik er maar weinig tijd voor, want hij woonde inderdaad nogal dichtbij. Langzaam deed ik mijn gordel los en stapte uit, om nog eens goed om me heen te kijken. Voor iemand als ik was dit een dure buurt, die ik nog niet kon betalen al spaarde ik er mijn hele leven voor. Het was zeker mooi hier, dat kon ik niet ontkennen, al vond ik dat er een klein gebrek was aan de hoeveelheid natuur. Eerst fikste ik de roos achter mijn oor die er bijna vandaan was gegleden en schudde mijn hoofd toen ik Louis mijn kant op zag komen. "Kom hier, dat ga je niet allemaal zelf dragen," mompelde ik terwijl ik de boodschappen tassen uit zijn handen nam, zijn sporttas kon hij nog prima zelf aan. Daarbij moest hij toch ergens een sleutel vandaan kunnen halen anders kwamen we nog niet ver, wat lastig ging met je armen vol. Helaas kon ik zo ook zijn hand niet vastpakken dus moest ik maar genoegen nemen met mijn lippen zacht op de zijne drukken. Dat we in het openbaar waren kon me nog maar weinig schelen, ze had allang foto's van ons zo en eentje meer of minder had dan echt geen effect meer. Dit keer hield ik me in om niet op zijn onderlip te bijten en trok ik met een glimlach terug. "Proberen. Alsof we nu al gedoemd zijn te falen," zei ik met een klein lachje en liep richting de ingang. Waarschijnlijk waren we dat wel, maar het was zo'n pessimistische gedachte. Geduldig wachtte ik op de jongen om me te volgen, want zonder zijn leiding hier was ik zo goed als hulpeloos met mijn handen vol. Met afwachtende oogjes keek ik hem aan en blies een loszittende krul uit mijn gezicht. "Als ik straks het beslag niet meer uit mijn haar krijg ga jij me mooi helpen het eruit te halen," zei ik beschuldigend tegen hem, alsof het een straf zou zijn. Ik wist wel beter dan te denken dat hij dat ook zo zou zien, misschien zei ik het daarom ook. Dan kon ik er helemaal op rekenen dat er beslag in mijn haar terecht ging komen.

---

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Harry was zo'n lieve jongen. Ik stond wat ongemakkelijk met alle tassen te hannesen bij Harry zijn deur en hij bood zijn hulp aan. Ik glimlachte en gaf hem de boodschappen. "Wat ben je toch een schatje." zei ik met een klein glimlachje voor ik zijn kusje maar al te graag in ontvangst nam. Ik hield zo veel van hem, nu al. Het kon me weinig schelen dat mensen ons nu zo konden zien. Er waren nu toch al zat foto's en zolang we niet verder gingen zou ik ook zeker niet nog meer problemen krijgen. Ik genoot zelfs van deze kleine dingetjes heel erg. Ik was echt verslaafd, dat was ik al aan zijn telefoontjes, maar nu ook zeker aan zijn fysieke verschijning. Zijn tanden in mijn onderlip deden me zachtjes een beetje grommen, maar niet meer dan alleen de irritatie dat ik er niet op kon reageren op de manier waarop voor mij normaal was. Mijn ene hand had ik namelijk vol en met een hand in het openbaar ging het niet. Ik mompelde nog iets over de cakejes, wat Harry duidelijk rooskleuriger inzag dan ik. Ik rolde met mijn ogen en liep met hem naar de ingang, waar ik in mijn zak grabbelde voor mijn sleutels. Eerst sloot ik mijn auto af, waarna ik de juiste sleutel in de deur stak. Nog even grinnikte ik bij zijn woorden. "Je hoeft het echt niet zo uit te lokken hoor, Boo. Ik smeer je ook wel onder beslag zonder dat je gaat smeken." zei ik met een grijnsje. Ik drukte nog een kusje op zijn lippen en duwde de deur naar het trappenhuis open. Ik trok mijn sleutels uit de deur en pakte zijn arm om hem mee te nemen naar boven. Het waren flink wat trappen, maar het was een prachtig uitzicht wat je ervoor terug kreeg. Ook was het een heel goedkoop appartement geweest en nogsteeds best ruimtevol, voor dit deel van de stad dan. Bij de deur liet ik hem even los en opende de deur. "Welkom in Casa del Tommo. Mi casa es su casa." zei ik met een scheve glimlach op mijn gezicht. Vergeleken met mijn voetbalvrienden was het erg bescheiden en dat vond ik wel fijn. Het deed me toch nog een beetje als thuis voelen. Het was nog enigsinds knus en ik had een klein tuintje op mijn dakterras. Ook was het ongeveer even groot als het appartementje wat ik in Doncaster had, waar ik toch maar weinig was, omdat ik altijd bij mijn ouders thuis zat. Toch gaf het iets huiselijks, iets noordelijks hier in het zuiden. Ik gooide mijn sporttas in de hoek en keek naar Harry, opzoek naar een reactie op zijn gezicht. Ik hoopte dat het toch niet te luxe was en dat hij dacht dat ik een arrogante zak was. Het fijnst zou zijn als hij dit ook een beetje als thuis zou zien, zodat hij hier ook vaker wilde zijn. Ik wilde namelijk echt niet meer zonder hem. "Wil je thee? Of iets anders?" vroeg ik aan hem terwijl ik de boodschappen van hem overnam en ze naar mijn keukentje liep. Daar pakte ik de boodschappen snel uit en zette de waterketel aan. Ik ging op het aanrecht zitten en bungelde wachtend met mijn benen. "Kijk wat rond. Ik wacht hier wel in de keuken." zei ik vrolijk terwijl ik wat met de kraag van mijn overhemd. Harry kwam zo hopelijk wel, maar ik snapte ook dat hij graag even rondkeek in mijn appartementje voor we aan de slag gingen.

---

Bowties were never Cooler

[Sorry dat ik een lange tijd niet gereageerd heb. Ik zal proberen morgenavond een stukje te schrijven.]

---

How far is far

Zack Gamble
Ik was blij dat hij me genoeg vertrouwde dat ik zijn werk mocht zien. Zelf had ik er nooit veel problemen mee om mijn kunst te laten zien, want al was ik zo perfectionistisch als het maar kon, onzekerheid ging daar niet echt mee gepaard. Altijd als ik een van mijn kunstwerken op de kunstacademie was mislukt kon ik er hard om lachen. Wat ik nog bijzonderder vond, was dat hij me toestemming gaf om een keer een tatoeage bij hem te zetten. 'Ik ben wel wat minder goed dan de mensen die je andere tatoeages hebben laten zetten, maar als je het goed vind, graag,' zei ik. Ten slotte was het altijd goed om te kunnen oefenen, want veel gelegenheden daarvoor had ik niet. Daarbij zorgde het er ten slotte voor dat we meteen iets te doen hadden de volgende keren dat we elkaar zagen. Alhoewel ik er nooit echt problemen mee had om lang met iemand te praten zonder verder echt een activiteit te doen, was het logisch dat Mabel wel iets te doen wilde hebben en ze zich verveelde. 'Hm, zelf had ik niet echt iets gepland. Is er iets wat Mabel leuk vind om te doen? Mij maakt het niet zo veel uit, namelijk,' zei ik, en glimlachte. Meestal wist ik wel genoeg leuke dingen om te doen in de buurt, maar aangezien Mabel erbij was, wist ik niet precies wat ze leuk zou vinden om te doen.

---

Sometimes to stay alive, you gotta kill your mind.

Ashton Fletcher Irwin.

Michael glimlacht weer een beetje, een glimlach die ik graag zie. Bij mijn vraag om het eten kan ik mezelf wel voor mijn hoofd slaan en ik word rood, hoe kan je zo'n domme fout maken? Serieus? Oké, ik ben zenuwachtig, maar het is middag en oh, dit komt zo clumsy en dom over. Maar ik knik verlegen en glimlach heel lichtjes, nog steeds beschaamd. "Dat klinkt goed."
      Michael zet Lucas in de kinderwagen en maakt het vast. Daarna vraagt hij of hij af zou rekenen, terwijl hij met mijn vingers friemelt. Ik knik. "Maar vanavond trakteer ik," zeg ik, nog altijd een beetje verlegen. De stomme fout die ik eerder maakte vind ik nog steeds enorm gênant. Ik wil echt dat Michael dit als een leuke date beschouwt en ook dat het goed zit met Lucas, tot nu toe lijkt met nog oké, maar om eerlijk te zijn, zoveel weet ik niet over kinderen dus wie weet gaat het straks helemaal mis. Deze gedachte maakt de ietwat onrustige kriebels in mijn buik nog een klein beetje opborrelen, het helpt in ieder geval niet. Het is gek, ik voel me op mijn gemak bij Michael, maar tegelijk ben ik ook doodsbang iets fout te doen. Ik weet gewoon echt niet hoe ik me moet gedragen.

---

Reality's overrated.

Harry Styles
Het ging me niet gebeuren dat ik een van die egoïstische personen werd die het negeerde als iemand duidelijk moeite had met dingen tillen, dus nam ik gewillig de boodschappen van Louis over. Ik glimlachte bij zijn woorden, het deed me meer goed dan normaal was dat hij me zo noemde. Liefdevol drukte ik mijn lippen op die van hem en genoot omtzettend van de zachtheid van zijn lippen. Dat ze wat aan de dunne kant waren stoorde me absoluut niet, het feit alleen dat het Louis was die ik kuste zorgde er al voor dat ik het warm kreeg en ik nogal wilde vlinders in mijn buik kreeg. Ondanks dat beet ik heel zachtjes op zijn onderlip en trok gelijk terug toen ik hem hoorde grommen, om hem geen kans te geven er zijn eigen draai aan te geven. Bij zijn opmerking over de cakejes was ik enigszins verontwaardigd, zulke mislukkelingen konden we nou ook we niet zijn dat het op voorhand al fout ging. Als ik in mijn eentje cupcakes maakte ging het prima en zo'n grote ramp met Louis in de buurt kon het niet worden. Ik liep met de boodschappen naar de deur en wachtte daar op hem om de deur open te doen terwijl ik zei dat hij mooi mocht helpen het beslag uit mijn haar te halen straks. Bij zijn weerwoord rolde ik met mijn ogen, maar kuste hem alsnog gretig terug voor ik hem op mijn gemak de trappen op volgde. Nu had ik niet veel keus aangezien hij mijn arm vast had, maar alsnog. Hij had me te voren wel even mogen waarschuwen dat hij op de bovenste verdieping woonde, want mijn conditie was prut en dan had ik me er tenminste mentaal op voor kunnen bereiden. Eenmaal boven keek ik hem een beetje buiten adem beschuldigend aan nadat hij me had losgelaten. Al veranderde mijn blik al snel in nieuwsgierig toen hij de deur opende, ik was al een tijdje benieuwd naar hoe de jongen woonde wat ik eindelijk dus eens kon gaan ondervinden. Ik stapte naar binnen en keek eens goed rond. Het was heel licht en oogde ruim, maar knus, dat was al een grote plus voor mij. Ik kon niet tegen donkere en kleine ruimtes waar je een claustrofobisch gevoel van kreeg. Er hing hier een fijne sfeer, die ik verder alleen thuis, bij mijn ouders of zus had, dus dat was een goed teken voor mij. Dat betekende dat ik me in ieder geval niet ging haastten om weg te komen. "Doe maar gewoon thee, zonder iets erin," zei ik met een glimlach en volgde hem naar de keuken. Ik keek toe hoe hij uitpakte en de ketel aanzette, waarna ik tussen zijn benen in ging staan en met mijn handen op zijn bovenbenen leunde. Ik knikte opgetogen bij zijn woorden en boog me iets naar voren om hem een klein kusje te geven. Vervolgens liet ik hem los en ging op verkenningstocht. Hetgene wat gelijk al mijn aandacht had getrokken was het bed dat letterlijk boven de woonkamer leek te hangen, dus liep ik het smalle trapje op dat ertoe leidde. Persoonlijk vond ik het zo nog wel gezellig ingericht, ondanks dat je dit niet elke dag zag. Daarna glipte ik naar het dakterras, wat best groot was in vergelijking met de rest, net als het bed trouwens. Maar het was niet uit verhouding als je zou denken, het stond allemaal gewoon goed bij elkaar. Ik liep de trap weer af en keek nog even in de woonkamer rond voor ik terug naar Louis liep. "Het is fijn hier, ik zou willen dat ik zelf zoiets kon betalen," zei ik met een zucht en leunde wat tegen hem aan. Als het goed bleef gaan tussen ons zou ik er zeker geen moeite mee hebben om over een aantal maanden of zo bij hem in te trekken. Mijn eigen huisgenoot kon de flat toch prima betalen en ik had het idee dat ik vaker een last dan een aanwinst voor hem was.

---

Because I love him, do I need another reason?