The Last Lucky Straw • One Direction • 5SOS • Speeltopic - Speeltopics

Datingsites, de meeste mensen kunnen er wel een paar zo uit hun hoofd opnoemen. Plekken waar je jezelf kunt zijn zonder toch teveel prijs te geven, aangezien de meeste anoniem zijn. Foto's komen er niet aan te pas, alleen een vakje waar je iets over jezelf kunt vertellen, van hobby's tot verre familieleden, niks is te gek. Als je geïnteresseerd bent in iemand kun je diegene een berichtje sturen of chatten. Het is altijd riskant, want je weet nooit wie er achter het scherm zit, of diegene wel echt die eenentwintigjarige jongen in plaats van drieënveertig. Toch kan het ook voor hechte vriendschappen en relaties zorgen, waar iedereen natuurlijk op hoopt. Zo ook een aantal jonge mannen die het hoogtepunt van hun leven hebben bereikt, of dat nou komt omdat je een gezin hebt of al twintig weken op nummer een staat met je hitsingle. Ze hebben alles wat ze willen, maar compleet gelukkig zijn ze niet. Ze missen namelijk iets. Liefde. Dat kan komen omdat je vriendin of vrouw, vriendje, je amper meer ziet staan en je liever kwijt dan rijk is of omdat mensen je alleen willen voor de roem. Waarom zou je -je dan niet inschrijven op een anonieme datingsite? Niemand kent je of weet hoe je eruit ziet, dus kan daar niet op beoordeeld worden, ook niet over je verleden. Als je dan iemand vind waarmee het klikt en waarop je toch wel verliefd wordt is elkaar in het echt meeten de logische volgende stap. Maar wat nou als degene nou is wat je dacht? Of misschien zelfs beter is dan dat? Ga je dan samen verder als stel, vrienden, of breek je het contact toch maar volledig af?

Rollen •
Louis William Tomlinson • IamGroot
Zayn Javadd Malik • TateLangdon
Liam James Payne • Malikhuana
Niall James Horan • Ashwin
Harry Edward Styles • Styford
Ashton Fletcher Irwin • Tethys
Calum Thomas Hood •
Michael Gordon Clifford • IamGroot
Luke Robert Hemmings • Hemlinson
Zachary 'Zack' Gamble • Goner
Tate Evan Walker • TateLangdon

Regels •
• Minimaal 7 regels, 200 woorden, schrijven, dat is niet heel erg moeilijk.
• Graag met leestekens en hoofdletters typen.
• OOC graag met haakjes; [] {} () - -
• Als je een week niet hebt gereageerd zonder te laten weten waarom lig je er zonder pardon uit.
• Reserveringen blijven 48 uur staan. Reservatie telt tot dat de rol helemaal af is.
• Geen Mary Sue's (perfecte personages)
• Naamsveranderingen doorgeven.
• Geen personages van anderen besturen.
• Alleen Malikhuana of Atweh maken de nieuwe topics aan.

Begin: Het lijkt een doodnormale dag als alle anderen, de zon schijnt, maar niet te fel en op een fijne temperatuur, een paar wolkjes aan de lucht waarvan het sowieso niet zal gaan regenen. De perfecte nazomersedag dus. Toch is het een niet heel normale zaterdag, het is de dag dat de jongeren eindelijk degene die ze hebben ontmoet op het de site in het echt zullen zien. De spanning ligt hoog en daardoor hebben sommigen nog wel de neiging om de verwachting ook iets te hoog te hebben. Het zou goed kunnen dat het een enorme tegenvaller is en je het alleen uit zit voor de beleefdheid, maar met een klein beetje geluk is deze middag er een waarin je iemand ontmoet die je nooit meer kwijt zou willen.

[ bericht aangepast op 31 okt 2014 - 20:18 ]

---

Because I love him, do I need another reason?

Harry Styles
Een zachte giechel rolde over mijn lippen bij zijn woorden en ik kreeg de neiging om te zeggen dat ik hem eraan zou houden, maar daar was misschien te vroeg voor. Dat liet ik toch liever aan hem over om die stap te zetten, want in principe kenden we elkaar meer dan lang genoeg ervoor alleen had ik zelf het lef niet. Met een glimlach gaf ik een kneepje in zijn hand voor ik mijn vingers door de zijne haakte, zijn kleine hand in de mijne voelde fijn. Bij het bedankje dat ik gaf wuifde ik het snel weg, het was niet nodig en ik zou het zo weer voor hem doen. Mijn glimlach werd breder toen Louis bloosde om mijn woorden terwijl het -het minste was wat ik kon doen voor een van de belamgrijkste personen in mijn leven. Al bloosde ik ook vanwege het kusje dat hij op mijn hand drukte. Het was een heel klein gebaar, maar erg lief en daar kon ik slecht tegen. Ik stemde in met zijn voorstel om naar de winkel te gaan en waarschuwde hem gelijk dat ik niet kon beloven dat hij onder het bakken schoon ging blijven. Ik trok een wenkbrauw op bij zijn weerwoord en schudde daarna met een glimlach mijn hoofd. Als we echt zo erg onder kwamen te zitten dat we moesten douchen zou ik het om heel eerlijk niet zo erg vinden als hij meeging. Ik pruilde een omdat Louis mijn hand losliet maar maakte dat voor mezelf goed door wat onderuit te zakken en mijn hoofd op zijn schouder neer te leggen. Ik zette de radio iets harder en humde wat mee, ik kon niet tegen stiltes, hoe kort die ook waren. Gelukkig duurde het niet eeuwig voor de winkels in zicht kwamen en ik een zacht kusje in zijn nek drukte en rechter ging zitten zodat hij de auto uit kon. Ik wilde zelf al ook uitstappen nadat ik de gordel los had gemaakt, maar de jongen was me voor door de deur voor me open te houden. Met een dankbare glimlach zwaaide ik mijn benen uit de auto en knikte bij zijn woorden. Ik pakte zijn arm vast en hield me er licht aan vast om overeind te komen, blozend weliswaar door het kusje op mijn haar en zijn woorden. "Zegt degene die deuren voor me openhoudt en niet stopt met complimenten geven," mompelde ik voor ik voorzichtig zijn kin vastpakte en mijn lippen op de zijne drukte. Het was te merken dat er nogal wat spanning door hem heen ging en er was een goede kans dat ik hem zo kon helpen er vanaf te komen. Door de foute opmerking die hij in de auto had gemaakt vond Louis het ook vast niet erg dat ik licht op zijn onderlip beet voor ik terugtrok en nog een kusje op zijn neus drukte. Ik grijnsde even naar hem en sloeg de autodeur achter me dicht voor ik zijn hand weer vastpakte. "Kom, als je nog met me gezien wil worden," zei ik zacht en trok hem wat mee naar de winkel. Sowieso vielen we al op zonder dat de meeste Louis al zouden herkennen door de bloemen in ons haar, dus hij mocht nog altijd omdraaien als hij zich niet comfortabel voelde.

---

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Harry was zo schattig als hij bloosde, maar ik kon er niet te lang door afgeleid zijn, omdat ik moest rijden. Gelukkig was het niet heel ver en kon ik me al snel weer bij hem voegen. Nu kende iedereen me in deze buurt, de cashserre, de ijscoman, het oude dametje van 3 hoog, echt iedereen. Daarbij was dit zoizo een buurt waar roddels snel gingen en roddels over mij nog sneller, omdat iedereen erin geïnteresseerd leek te zijn. Ik snapte niet wat er interessant was aan mijn dagelijkse boodschappen, maar goed. Dit zal wel hele sappige verhalen opleveren. Ik kon de verhalen al bijna horen en de koppen in de roddelbladen al bijna zien: Nummer 17 met z'n boytoy. Daar maakte ik me een stuk minder zorgen om dan om wat de jongens en de hoge heren zouden vinden. Ik gaf hem een klein kusje op zijn hoofd en vertelde hem een waarheid. Zijn gebloos deed me glimlachen, maar al snel was ik ook aan het blozen. Zijn kusje kwam dan ook als een hele welkome verrassing. Ik sloeg mijn armen eigenlijk direct om zijn nek en drukte me wat dichter tegen hem aan. Hij was zo lief. Toen hij toch op mijn lip beet, kreeg ik een scheve grijns op mijn lippen, maar geen kans om er op in te spelen. Ik pruilde een beetje en kneep toen zachtjes in zijn hand. Zijn woorden snapte ik alleen niet goed. Ik was toch al met hem gezien en daarbij gaf hij me een te goed gevoel om dit alles weg te smijten, alleen omdat ik erdoor op mijn flikker kreeg en mijn carrière mogelijk zou stagneren. "Alleen als je me niet zo blijft plagen in de winkel, want zoenend in een blaadje staan is een ding, maar de kop 'Tomlinson scheurt kleren van boytoy in supermarkt' kan ik echt niet verantwoorden." zei ik voor ik nog een kusje op zijn kaak drukte. Daarna liet ik me door hem meenemen naar de supermarkt. Daar pakte ik een mandje en keek naar de jongen. "Wat wil je bakken en wat wil je koken? Of lopen we een rondje om wat te verzinnen?" vroeg ik aan hem terwijl ik het mandje vrolijk aan mijn arm liet bungelen. Ik zag vanuit mijn ooghoek de cashserre zwaaien en met een glimlachje zwaaide ik even terug. Ik zag haar een wenkbrauw optrekken en ik knikte. We wisten allebei wat er werd bedoelt. Ze likte even haar lippen, waarop ik met mijn ogen rolde, maar wel daarna betrapt knikte. Daarna maakte ze een snel gebaar dat ik me maar weer op Harry moest richten, wat ik zeker ook graag deed. Straks bij de kassa zou ze me nog wel uithoren, zonder schaamte zoals altijd. En anders zoizo morgen als ik weer wat boodschapjes kwam halen. Ze was een enorm nieuwsgierig aagje, maar wel een lief meisje. Als ik nu niet zo hetero was geweest als een regenboog, zou ik haar wel eens uit hebben gevraagd, maar ik vond het gewoon niet eerlijk haar te laten denken dat ik geïnteresseerd was, terwijl ik toch echt nooit voor een vrouw zou vallen. Toch waren we wel vrienden en kwam ze ook wel eens over de vloer. Nu zou ik me alleen eerst even op de boodschappen moeten richten, want anders kwam hier echt niets meer van.

[ bericht aangepast op 21 okt 2014 - 18:21 ]

---

Bowties were never Cooler

[RocketRaccoon -> IamGroot]

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Het was zeldzaam dat je een jongen vond die nog zo ouderwets beleefd was door een deur voor je open te houden dus waardeerde ik dit ik het heel erg, ik hield wel van die stijl. Ik wuifde zijn compliment weg door het te verdraaien en sloot de deur achter me. Ik sloeg een arm om Louis' middel en trok hem wat naar me toe, om mijn lippen liefdevol op de zijne. Hij was echt te lief en zolang hij het me toeliet hield ik hem lekker voor mezelf, de jongen was me teveel waard om het niet te proberen. Ik glimlachte in de kus toen hij zijn armen om mijn nek sloeg en dichter tegen me aan kroop, maar ik kon het niet laten om zacht op zijn lip te bijten en snel genoeg weer terug te trekken dat hij geen enkele kans had om me terug te kunnen pakken. Niet in het openbaar in ieder geval. Met een grijns aaide ik door zijn haren toen hij pruilde en ik drukte nog een klein kusje op zijn pruilende lippen om het nog een beetje goed te maken. Bijna zou ik Louis zijn zin geven en hem me terug laten pakken, maar die lol ging ik hem niet geven. Ik stelde voor om maar te gaan als hij nog durfde, ik wist wel dat hij allang met me gezien was maar de schade viel nog te beperken. Een zachte lach rolde over mijn lippen bij zijn woorden en het kusje op mijn kaak, al raakte het me ergens wel, dat 'boytoy'. Zo zou het inderdaad in de bladen staan, maar het idee alleen al dat mensen klakkeloos aan zouden nemen dat ik gewoon een opvlieging was van Louis, een tijdelijk iets tot hij me zat was, deed me nog best pijn. Ik zei er niks van en rolde gewoon nonchalant met mijn ogen, om hem mee te trekken, de winkel in. "Laten we sowieso de basisdingetjes voor de cupcakes halen, dan kunnen we altijd nog verzinnen wat voor topping je erop wilt en wat we voor avondeten willen," antwoordde ik met een zwakke glimlach, voor ik bij een van de rekken wat bleef staan en rondkeek. Ik kwam bijna nooit in dit deel van de stad en dus ook niet in deze winkel, waardoor ik even moest oriënteren. Hummend liet ik mijn blik er overheen glijden voor ik een van de cupcake mix pakken greep en die in het mandje van Louis legde en me op de jongen richtte. Ik trok een wenkbrauw op toen ik zag dat zijn aandacht even was afgeleid door een van de meisjes achter de kassa, ze was verre van lelijk, maar ik gaf geen commentaar en keek Louis alleen wat vragend aan. Dat deed ik liever dan gelijk conclusies trekken en daarmee een discussie uitlokken waardoor er serieuze ruzie van kwam. Toch kon ik het niet laten om een klein kusje op zijn wang te drukken als een soort claim en hem mee verder te trekken, ik wist niet wat hij zelf al in huis had dus dat moest hij maar voor me aanwijzen, al had ik zo het idee dat hij niet veel in de koelkast had als hij al niet normaal gekookt eten had negen van de tien keer.

---

Because I love him, do I need another reason?

Zayn Malik
Het was niet echt het onderwerp waar ik graag over praten. Gewoon omdat ik wist dat ik Mabel enorm tekort schoot. Toch vond ik dat Zack recht had op de waarheid. Het was tenminste geen geheim dat ik niet zo'n goede vader was als ik zou willen. Al dacht Zack niet dat het fout was. Ik drukte een kus op Mabel haar kruin, maar keek al snel naar Zack toen hij zijn hand op mijn onderrug legde. Langzaam vormde er zich weer een glimlach op mijn gezicht. Het was heel raar, maar het voelde niet vreemd of iets. 'Maar als ik niet meer zou studeren, zou ik meer tijd voor haar hebben.' Ik had het vaak overwogen om wel gewoon te stoppen met mijn studie. Maar ik kon ook moeilijk voor altijd in de club blijven werken. Daarbij, als ik het nu zou opgeven, was alles voor niets geweest. Gelukkig probeerde Zack het iets luchtiger te maken, door over mijn studie te beginnen. 'Ik studeer aan de kunstacademie, maar weet eigenlijk niet zo goed wat ik er verder mee moet.' Gaf ik toe. Het was gewoon iets wat ik altijd al had wilde doen, zonder er bij na te denken wat ik er nu werkelijk aan had. 'Jij bent tatoeëerder toch?' Als ik het tenminste goed had onthouden. Het was vreemd. We praten dag en nacht met elkaar, maar wist eigenlijk nog niet eens zo veel over elkaar. Onze gesprekken gingen dan ook meestal niet zo heel diep, maar dat hoefde ook nooit. Al werd nu welk duidelijk hoe weinig we van elkaar wisten.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

TateLangdon schreef:
Tate Walker
Het was dat ik geleerd had zeker van mezelf te zijn en dat ik door mijn beroep vaak nieuwe mensen leerde kennen en dus heel open was ingesteld, anders had dik hier waarschijnlijk enorm zenuwachtig voor geweest. Wat nu wel meeviel en eigenlijk ook niet echt nodig geweest zou zijn. Misschien kwam het ook wel omdat ik nooit zulke hoge verwachtingen durfde te hebben. Zo kon de tegenvaller alleen maar meezitten en hoe sneller ik door kon met mijn leven. Maar tot nu toe was Liam alles behalve een tegenvaller en was ik blij dat ik hem nu eindelijk eens in het echt zag. Hij ging zitten en hing zijn jas over zijn stoel, nadat hij mijn voorbeeld volgde en drinken bestelde bij de serveerster die er daarna snel weer vandoor ging om het voor ons te halen. Ik lachte even onschuldig. 'Nergens voor nodig. Ik bijt echt niet, ik beloof het.' Beloofde ik met een engelen gezichtje. Ik was dan ook een pro in gezichtsuitdrukkingen, maar dat moest natuurlijk ook wel. Liam begon over mijn werk en ik besefte me dat hij nog altijd niet wist wat ik deed. Ik had het expres achterwege gelaten omdat ik wilde dat hij me mocht voor wie ik was. Niet voor ho de wereld me neerzetten. Maar aangezien hij me toch niet leek te herkennen en me al mocht, kon ik vast wel een steekje laten vallen. 'Zoals altijd weer super. Het liep enkel drie uur uit, waardoor ik meteen door moest vanaf de set.' Ik keek even op naar de serveerster die ons drinken kwam brengen en bedankte haar vriendelijk. 'En, hoe gaat het op school?' Vroeg ik geïnteresseerd terwijl ik wat van mijn icethee nipte.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Zack Gamble
Hij had wel een punt dat hij zonder een studie meer tijd voor haar zou hebben, maar dan zou hij in de toekomst juist harder moeten werken om hen te kunnen onderhouden. Toen hij zei wat hij studeerde, vond ik het wel meteen bij hem passen. 'Gaaf. Ook dat je dat door hebt gezet - ik ben er halverwege mee gekapt,' zei ik, en grinnikte. Het was niet helemaal mijn roeping geweest om abstracte kunst te moeten maken en kunstgeschiedenis te moeten leren. 'Als jij dat ook wil, wil ik wel een keertje je kunst zien.' Dat vond ik toch altijd wel leuk om te zien, en zou misschien ook wel een goed excuus zijn om nog een keer met hem af te spreken. Ik was namelijk niet van plan om het bij deze afspraak te laten. Het verbaasde me dat Zayn nog had onthouden dat ik in een tattoo-shop werkte, aangezien het volgens mij maar heel kort was voorgekomen in de gesprekken die we hadden gehad. 'Klopt - tenminste, een soort van, want ik ben nog in de leer in de shop. Ik moet dus voornamelijk schoonmaken en heel af en toe mag ik een kleine tatoeage zetten. Voor de rest vertrouwen ze me nog niet echt genoeg, geloof ik,' antwoordde ik. Ik vond het niet erg, want ik wist ook nog niet of ik mezelf wel vertrouwde om grote tatoeages te zetten op andermans lichaam, dus ik zou er wel naartoe werken. Daarbij ging het altijd zo in het wereldje van de tatoeages, dus ik had geen reden om te klagen.

---

Sometimes to stay alive, you gotta kill your mind.

Louis Tomlinson
Ik zag in Harry zijn ogen dat de media hem toch echt wel kon raken, al zei hij van niet. De media was ook zeker niet het fijne van mijn leven, verre van. Waarschijnlijk zou het maanden duren voor ze zouden geloven dat Harry niet alleen een leuk speeltje voor me was. Dat was hij namelijk echt niet. Ik liet hem me meetrekken de winkel in en pakte daar een mandje. Ik vroeg wat we nodig zouden moeten hebben voor ik een non-verbaal gesprek begon met de cashserre, die ik goed kende. Ik keek naar Harry toen hij een kusje op mijn wang drukte en ik glimlachte. "Maak je geen zorgen om Vanessa. Ze is gewoon een vriendin en de dag dat ik met een meid aan de haal ga, is de dag dat pratende regenboog-eenhoorns zich vrijwillig laten castreren." zei ik voor ik een kusje op zijn lippen drukte. "Maar als je graag wat jaloers wil zijn, vind ik het zeker niet erg hoor. Je bent leuk als je jaloers bent. Jammer dat het nog niet de derde date is." zei ik met een scheve grijns. Nog even beroerde ik zijn lippen met de mijne voor ik het pakje cupcake-mix pakte en keek wat we nodig hadden. Alles, behalve eieren. Ik pakte zijn hand en nam hem vrolijk mee door de winkel, terwijl ik ondertussen af en toe iets uit het schap haalde, zoals chocolade, melk, suiker, fondant, slagroom en nog meer van dat soort dingen. Onderweg zag ik macaroni liggen en gooide een pakje in het mandje aan mijn arm. "Macaroni is goed, toch? Met wat saus, groentjes en wat vlees? Of liever iets anders? Zeg het maar." zei ik met een twijfelachtige glimlach. Ik wist niet wat hij graag kookte en wat hij graag at. Ik at alles wel en ik kreeg het meeste wel door mijn strot. Daarbij had ik al zeker een week of twee geen vers gekookt voedsel op, omdat ik niet bij mijn ouders was geweest. Dat was het nadeel als je niet kon koken, dat de afhaal een standaard ritueel werd per dag. Meestal alleen niet op wedstrijddagen, want dan aten we samen in het stadion, zeker als we 's avonds speelden. Soms at ik ook wel eens bij een van de jongens, mijn grootouders, of Vanessa, maar meestal zat ik toch thuis op de bank met een bordje afhaal. Ja, ik was een triest geval, maar na een tijdje had de media al lang besloten dat mijn etensrituelen niet echt interessant waren. Nu zouden ze me toch wel weer op de voorpagina zetten met mijn 'toyboy'. Het zou een tijd duren voor dat ook weer zou afzwakken. Of ik zou dit een stap verder moeten nemen, maar dat durfde ik echt nog niet. Misschien als het over een half jaar of een jaar, maar nu zeker nog niet. Ik wilde eerst eens zien hoe het ging lopen. Hij had me nu wel beloofd dat we samen zouden vechten, maar hij wist echt nog niet hoe groot deze strijd zou worden. Ik wist dat ook niet, maar ik had er een nog iets beter beeld van dan hij, had ik zo het gevoel. Nu wilde ik er niet aan denken en gewoon een leuke dag hebben met de jongen voor wie ik zo knoerthard was gevallen.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Soms was het zo dat ik letterlijk elk klein ding in mijn omgeving merkte en niets me ontglipte, al had ik ook dat ik af en toe gewoon blind leek. Dat laatste had ik vaak als ik me ergens op moest focusen, dan zag ik niets en dacht aan niets behalve dat. Zoals met schoolwerk of Louis daarstraks bij de kinderboerderij. Op dit moment was de eerste situatie het geval en merkte ik vanuit mijn ooghoeken de signalen tussen de jongen en het meisje achter de kassa terwijl ik de mix van de cupcakes pakte. Het stond me maar weinig aan, ondanks dat ik geen overdreven jaloers type was. Misschien was het omdat ik hem eindelijk had dat ik wat meer territoriaal reageerde dan ik anders zou doen, maar ik kon voor mijn gevoel niet anders dan een kusje op zijn wang drukken om aan te geven dat hij toch echt van mij was. Ik mompelde wat onverstaanbaars bij zijn woorden en glimlachte, die kleine bevestiging was het enige dat ik nodig had. Bij hetgene wat hij eraan toevoegde rolde ik met mijn ogen en kuste hem nog even zacht terug voor ik hem me met zich mee liet trekken. "Weet je, als je het dan toch zo graag wil als je laat merken, waarom wachten tot die derde date?" liet ik nonchalant vallen tijdens het lopen. Want ja, ik zag het punt niet van constant innuendo's maken terwijl er niks ging gebeuren, dat zorgde alleen maar voor frustratie waar niemand iets mee kon. Daarbij was dit wel een stapje verder dan over de telefoon. Op mijn gemak liep ik met Louis mee terwijl hij ondertussen de benodigde dingen in het mandje deed. Dat hij zo uit zijn hoofd leek te weten wat we nodig hadden maakte het voor mij duidelijk dat hij geen volledig hopeloos geval was en dat ik hem met voldoende geduld bij kon brengen hoe hij gewoon warm kon eten zonder het door iemand anders te laten doen. "Macaroni is goed, Boo. Niet zo onzeker," zei ik met een glimlach en tikte zacht met mijn wijsvinger tegen zijn neus aan, voor ik er een kusje op drukte. Als er hier iemand onzeker moest zijn was ik het. Hij was degene die iedereen zonder te knipperen kon krijgen, man of vrouw. Ik deed mijn uiterste best om ervoor te zorgen dat de jongen me niet saai ging vinden en overging op iets nieuws. Het was niet dat ik Louis niet vertrouwde wat dat betrof, maar ik was te gewend dat mensen me zonder geldige reden achterlieten en ik was als de dood dat hij dat ook zou doen. Ik zuchtte en keek wat in het rond en schoot in de lach toen ik nu pas de borden van de voetbalplaatjes in het oog kreeg. Ik wees naar een van hun en prikte de jongen in zijn zij. "Dat ben jij, Boo," zei ik met een giechel en sloeg daardoor gelijk een hand voor mijn mond. Beschaamd door de plotse actie sloeg ik mijn ogen neer en werd rood. Ik moest echt me in gaan houden met de eerste dingen die in me op kwamen als ik iets zag, want ik geneerde me kapot.

---

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Harry zijn nonchalante woorden deden me blozen. Ik glimlachte een klein beetje en aaide zacht over zijn kaak terwijl we rondliepen. "Omdat ik je wil bewijzen dat ik je absoluut niet zie als een toyboy, maar als een serieuze relatie." zei ik zacht en een beetje beschaamd. Ik wilde niet zwak lijken, maar dit was de waarheid en ik wilde niet meer liegen tegen hem. Ik was wel een beetje een softie, meestal liet ik dat toch liever niet zien. Ik nam hem mee door de winkel in de hoop hem af te leiden. Uiteindelijk zag ik macaroni liggen op ons pad en vroeg of hij dat wilde hebben. Ik bloosde weer met een klein glimlachje. Zijn kusje maakte mijn hele dag weer goed. Hij was toch zo'n enorm schatje. Ik hield echt van hem en dat wist ik nu eigenlijk al zeker. Ik liep rustig met hem verder tot hij plots giechelend iets uitkraamde over mij. Ik grinnikte zacht en keek op om inderdaad een grote heel oncharmante foto van mezelf op een van de borden te zien staan. Ik drukte een kusje op zijn wang en liep met hem verder. "Dat klopt, Boo, en het is een hele lelijke foto." zei ik zacht voor ik hem meenam om nog wat dingetjes te halen. Ik hobbelde met hem naar het groente pad en keek daar wat verdwaast naar alle groenten. Ik had geen idee wat er nodig was en hoe alles bereid moest worden. Ik was gewoon een roekie die nog net wist hoe een kropsla eruit zag. Hopelijk zou hij iets makkelijks verzinnen, want meer dan mengen kon ik niet. Zelfs aardappels schillen liet mijn moeder me niet doen, omdat ik afgeleid raakte en dan ofwel mezelf sneed, ofwel bleef schillen tot er geen aardappel meer over bleef. Dat was allebei gewoon niet handig. Ik keek even naar Harry om te zien wat hij wilde gaan doen. De verdwaasde blik bleef wel in mijn ogen staan. Ik had echt geen idee. Man, wat was ik een hulpeloze kneus. Ik was nu echt een lammetje wat geen idee had wat die moest doen. Ik drukte nog een kusje op zijn lippen, toen ik plots een tikje op mijn schouder voelde. Ik draaide me om en zag daar mijn buurvrouw staan, een oud vrouwtje van een jaar of 80, die soms wel eens voor me kookte, ze was een soort extra oma voor me. "Dus dit is de jongen waar je het over hebt gehad?" Ik bloosde een beetje en knikte. "Ja, nona, dat klopt. Nona, dit is Harry, Harry, dit is mijn buurvrouw nona." zei ik wat verlegen en beschaamd. Dit was vreemd, maar goed. Het oude vrouwtje knikte naar de krullenbol. "Zorg goed voor hem, hij is als een kleinzoon voor me." zei ze tegen hem en keerde zich toen naar mij. "En laat me niet merken dat je grof bent tegen deze jongen, want ik weet dat je beter bent opgevoed dan dat, William." zei ze voor ze even in mijn wang kneep en weg scharrelde. Ik draaide me blozend naar Harry. "Dat was dus nona." zei ik zacht. "Maar wat voor groente wil je?" vroeg ik snel in de hoop wat afleiding te verzorgen.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Een vertederd geluidje rolde over mijn lippen door het antwoord dat Louis gaf. Het was verrassend lief dat hij er zo over dacht en me duidelijk wilde maken dat ik meer voor hem was dan wat de media van me ging maken. Ik waardeerde het ook dat hij het met zoveel oprechtheid zei en geen stoer verhaal ging ophangen omdat hij vond dat het moest. Het was misschien wat overdreven, maar voor mijn gevoel werkte dat eerlijk zijn er bij mij heel goed voor om hem weer voor de volle honderd procent te vertrouwen. Op mijn gemak liep ik met hem mee door de winkel en stopte toen hij de macaroni pakte en wat onzeker aan mij vroeg of het goed was. Ik stelde hem snel gerust dat het allemaal prima was en drukte nog een kusje op zijn neus. Zijn blozen was ontzettend schattig en ik had bijna de neiging zijn hele gezicht vol te drukken met kleine kusjes, maar ik hield me goed in. Ik wilde alweer verder lopen, tot ik iets het zicht kreeg wat me daarvan weerhield. Met een hele spontane en tikkeltje vreemde reactie maakte ik dat de jongen naast me duidelijk, en schudde resoluut mijn hoofd bij zijn woorden. "Dan heb jij verdomd slechte ogen, Tomlinson," zei ik rustig en vol overtuiging voor ik hem naar de groentes toe volgde. Geamuseerd keek ik toe terwijl Louis als een kind dat zijn moeder kwijt was in het rond op iets dat leek op wat we nodig hadden. Eigenlijk zou ik hem nu te hulp moeten schieten, maar ik wilde eerst even zien of hij het zelf uit kon vogelen voor ik ook maar iets zei. Ik glimlachte naar hem toen hij naar mij keek, al deed ik niks en haalde ik onschuldig mijn schouders op alsof ik geen flauw idee had. Toch kuste ik hem zacht terug en pruilde toen hij na veel te kort terugtrok, waar ik snel mee ophield toen ik de reden daartoe zag. Met nieuwsgierige oogjes keek ik de oudere vrouw aan terwijl Louis ons aan elkaar voorstelde. Beleefd schudde ik haar hand en glimlachte, om alvorens te knikken bij haar woorden. "Ja, mevrouw. Dat beloof ik," zei ik met een klein knikje en gaf de jongen een zacht kneepje in zijn hand. Ik gniffelde zacht om het kneepje dat de vrouw in zijn wang gaf maar hield mijn gezicht neutraal. Ik richtte me op Louis zodra ze wegliep en grijnsde half naar hem, zijn vraag negerend. "Dus je had het al over me?" vroeg ik met glimmende oogjes. Dat deed me toch wel goed om te weten, dat ik belangrijk genoeg was dat hij er zelfs met zijn buurvrouw over praatte. Toch draaide ik me richting de schappen en liep richting de koeling, om daar een pakje macaroni-groenten uit te halen en het in zijn mandje te leggen. "Wil je er nog iets speciaals bij of doen we er gewoon ketjap overheen? Ik weet niet hoe je het anders eet dus ik vraag het maar," vroeg ik hem met met een licht schuin gedraaid hoofd. Ik boog me voorover en drukte mijn lippen voor even zacht tegen de zijne. Waarom wist ik niet, maar sinds hij me gekust had op dat bankje kon ik niet voor langere tijd meer zonder. Het zat me in ieder geval zeker niet dwars en ik durfde te zeggen dat het bij hem hetzelfde zat.

---

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Het was schattig hoe Harry reageerde op nona. Ze was dan niet mijn echte oma, maar zo voelde het wel. Een beetje familie in deze grote onpersoonlijke stad. Iemand die net als Harry niet gaf om het feit dat ik een voetballer was, maar eerder zich zorgen maakte dat ik niet genoeg gewoon gekookt voedsel in mijn systeem kreeg. Ik hoorde Harry grinniken toen ze in mijn wangen kneep en draaide me naar hem toe. Ik vroeg hem nog welke groente hij wilde, maar dit leek hij totaal in de wind te slaan. Ik bloosde even bij zijn woorden en knikte. Ik moest eens stoppen met al dat gebloos. Ik leek wel op een verliefd tienermeisje. Ik was een profvoetballer van 22, verdomme. Toch kon ik er niets aan doen. "Nona is een extra oma voor me, dus ja. Zij weet net als de rest van mijn familie over je." zei ik voor ik me mee liet nemen naar de koeling, waar Harry een pakje groente uit haalde. Bij zijn vraag trok ik wel een wenkbrauw op. "Ketjap? Eet jij het niet gewoon met kaas en spekjes? Maar ik heb het volgens mij wel thuis ergens nog staan" vroeg ik aan hem voor mijn mond werd gesmoord door zijn lippen. Dat vond ik zeker geen straf. Het liet me warm voelen van binnen en compleet stralen. Ik voelde me geweldig en dat alles door de pluizenbol met de roos achter zijn oor. Ik trok toch langzaam terug en zag verderop in de koeling spekjes liggen. Ik hobbelde erheen en gooide een pakje in het mandje. Ook gooide ik er nog een pakje strooikaas in die ik zag liggen. Ketjap had ik volgens mij wel ergens in mijn keukenkastjes staan, net als chilisaus als het goed was. Ik had wel altijd een aantal sausjes in huis voor over de afhaalmaaltijden. Dat hadden ze vaker dan eens echt wel nodig, want lang niet al het eten wat ik voor mijn neus zette was echt smaakvol. Ik moest toch wat eten en elke dag sla was nou ook niet echt iets. Dat was namelijk een van de weinige dingen die ik wel kon maken, omdat het alleen inhield dat ik dingen hoefde te snijden en in en bak moest gooien. Dat was ongeveer mijn niveau. Daarom was het ook wel begrijpelijk dat mijn ouders, grootouders en nona zich wel eens zorgen maakten over wat er van me terecht moest komen. Een ei bakken was namelijk al hogere wiskunde voor mij. Ik keek naar Harry en sprong op om een kusje op zijn neus te drukken. "Denk je dat we nog iets nodig hebben, Boo? Of zullen we maar gaan betalen?" Het maakte me allemaal helemaal niets uit. Als hij dit genoeg vond was het prima, maar als hij dacht dat er iemand niet in het al volle mandje lag konden we dat nog wel gaan zoeken. Ik kwam dan wel vaak in deze winkel, ik had geen idee waar het meeste lag, omdat ik dat nooit nodig had. Ik wist waar de afhaalmaaltijden stonden, de spulletjes voor salades, de melk, de cornflakes, de sausjes, het beleg en het brood. Alles van frisdrank tot aan spullen voor normaal eten had ik geen idee van. Zelfs de drank niet. Als ik namelijk iets dronk was het ofwel in een kroeg met de jongens of thuis een glaasje wijn met mijn moeder, maar nooit in mijn appartementje. Daar dronk ik alleen thee, die ik van thuis meenam. Die thee was namelijk veel lekkerder dan wat ze hier verkochten.

---

Bowties were never Cooler

IamGroot schreef:
Michael Clifford
Het was goed om te zien dat door mijn enthousiasme, of zo leek het in elk geval, zijn humeur ook een boost kreeg. Aan de andere kant was het natuurlijk wel weer jammer dat door mijn goedbedoelde vraag het weer zakte. Toch was ik blij dat hij wel iets in zijn leven had naast zijn werk. Ik grinnikte zacht bij zijn muzieksmaak, maar was zelf even schuldig eraan. Bij de woorden Disney was Luke daarbij ook nog eens rete druk geworden. Het zou ook weer eens niet. Ik liet Ash zijn hand weer los om kalmeren door het haar van mijn zoon te aaien. "Dan hebben we in elk geval een ding gelijkend in onze privélevens." zei ik vrolijk. Langzaam begon de date goed te komen. Ik was er eerst niet gerust op geweest, maar inmiddels kreeg ik er een veel beter gevoel over. "Wat voor sporten doe je dan graag? Hardlopen, zwemmen, voetballen, of iets totaal anders?" vroeg ik oprecht geïnteresseerd. Ik wilde meer over hem te weten komen, buiten het feit dat hij een roemruchte sexwerker was. "Papa gaat met me naar Disney als ik 6 jaar wordt." zei het kleine mannetje op mijn schoot trots. Ik grinnikte zacht en aaide door zijn haren. "Dat klopt, Lukey. Dan gaan we naar Disney." zei ik en zag zijn oogjes glunderen. Het was fijn om te zien dat hij zo enthousiast kon zijn. Ik kon alleen nu Disney zeker nog niet betalen, maar ik had gelukkig nog een paar jaar om te sparen. Ik was dan wel een redelijk bekende gitarist, echt rijk was ik zeker niet en wonen in hartje London was ook niet gratis. Ik deed hard mijn best en spaarde zoveel mogelijk om Lucas ook naar een goede school te laten gaan als hij ouder was en om af en toe wat leuks te kunnen doen tijdens, maar vooral ook buiten het touren om. Dan kon echt al mijn aandacht naar hem gaan, wat hij zeker wel verdiende. "Als je vanavond trouwens echt mee wil kan je kiezen veels te vroeg met ons mee te gaan en flauw backstage eten schaften, of dat je later komt en ik je naam op de gastenlijst laat zetten." zei ik entausiast, maar toch iets onzeker. Dit was iets volwassenere praat dan dat Lucas wist, maar wel belangrijk, want het leek me nu niet heel interessant voor Ash als hij uren zou zitten rondhangen en luisteren naar saaie soundchecks. Maar het bleef zijn keuze. "We zouden ook uit eten kunnen gaan, maar dan wordt het wel een erg kort etentje. Ik heb maar een uurtje. Het spijt me. Optredens zijn altijd veel wachten en weinig vrije tijd." zei ik voor ik zijn hand weer pakte en die naar mijn lippen bracht om een kusje op zijn handrug te drukken. Ik dacht er maar niet meer aan wat deze handen allemaal hadden gedaan, dan zou het allemaal niet goed komen, en ik wilde zo graag dat het goed kwam, want Ash was echt een lieve en goede jongen die ik niet meer kwijt wilde.

---

Bowties were never Cooler

Ashton Fletcher Irwin.

Door zijn vraag wat voor sport ik doe en zijn oprechte interesse verbreed mijn glimlach weer iets. "Vanaf kleins af aan heb ik fanatiek gezwommen, maar ik vind eigenlijk bijna alles leuk. Hardlopen doe ik veel voor mijn conditie en krachttraining is ook belangrijk in die routine."
      Lucas verteld ineens trots dat hij en Michael samen naar Disney gaan als de peuter zes is. Michael beaamt dit. "Dat is leuk," zeg ik met een glimlach tegen zijn zoon, enthousiast voor het kleine jongetje.
      Hierna gaat Michael over naar een wat meer serieuze zaak en vraagt of ik meteen mee wil of later wil komen. Daarna voegt hij er nog aan toe dat we uit eten zouden kunnen gaan, maar dat dit wel snel zou moeten. Michael pakt mijn hand weer vast, die hij even los had gelaten en drukt een kusje op de handrug, waarbij ik opnieuw even bloos.
      "Ondanks het weinige aan tijd lijkt me het toch leuk om uit eten te gaan," zeg ik glimlachend en laat heel even voorzichtig mijn duim over de rug van zijn hand glijden, onzeker wat ik eigenlijk precies moet doen. "En ik denk dat het handiger is later te komen, ik moet nog wat regelen met mijn baas, sorry," zeg ik, ietwat op mijn lip bijtend, het liefst zou ik mijn hele werk gewoon terplekke laten vallen, maar het kan niet. "Maar ik zal zorgen dat ik er zeker op tijd ben, want ik wil het echt niet missen."

---

Reality's overrated.

Zayn Malik
Het was stom dat we eigenlijk niets van elkaar leken te weten, terwijl we al zo lang met elkaar spraken. Maar ik vond het eigenlijk ook nooit zulke interessant gespreksstof. Al werd ik nu wel benieuwd naar wat Zack allemaal deed. Ik stond er even verteld van dat hij ook op de kunst academie had gezeten. Nog verstelder stond ik van het feit dat hij interesse leek te hebben in mijn werk. Iets wat me ook wel weer zenuwachtig maakte, want ik was absoluut geen natuurtalend. 'Tuurlijk mag dat.' Besloot ik toch eerlijk. Het was ook wel eens leuk om te horen wat andere mensen er van vonden behalve mijn leraren en medestudenten. Ik bleek goed te hebben onthouden dat Zack zelf in een tatoeshop werkten. Al was dat alles, want ik had geen flauw idee gehad dat hij nog leerling was. 'Jij mag wel op mij oefenen.' Grijnsde ik onschuldig. Mijn lichaam stond toch al helemaal onder, dus eentje meer of minder maakte toch niet uit. 'Papa.' Ik richte me snel weer op Mabel, waarvan ik bijna alweer was vergeten dat ze op mijn schoot zat, zo stil was ze. 'Wat is er schat?' 'Me vervelen.' Ik had het kunnen weten. Anders kwam ze nooit zo bij me hangen. Ik beet even op mijn lip en keek naar Zack. 'Wilde je nog wat specifieks doen?' Misschien konden we anders wat leuks bedenken om te gaan doen, maar mijn creativiteit liet me een beetje in de steek op het moment.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''