[RPG] Oxford Acadamy for Witches and Wizards [Speeltopic 2] - Speeltopics

Ergens in de bergen van Zweden staat een school. Een school speciaal voor jongeren van 10 t/m 18met een speciale gave: het beheersen van Magie. De school gaat onder de naam 'Oxford Academy'
De jongeren die hier naar school gaan leren hoe ze deze magie moeten gebruiken.
De school is opgericht 46 jaar na Wizarding War II omdat de wizarding populatie alsmaar groter werd en de drie andere europese scholen voor jonge magiërs de hoeveelheid leerlingen niet meer konden aannemen en zo veel jonge Tovenaars en Heksen geen lessen zouden kunnen volgen.

Rollen
Vrouwen
×Phoebe Dana Jacksons - TheHorcrux 6
×Cassandra Adira Zabini - Falahee 5
×June Mercendes - Vivir 4
×America Gaia Lazar - CharmedPaige 6
×Lillith `Lills` Genevieve Malfoy - Gently 2
×Silena Zoë Paetrix - Piaffe 5
×Hunter Lake Sharrow - Oneira 4
×Carfelia Lydia Romanoff - Sangster 10
×Lily Amanda Hale - Verityy 12
×Hope Cailla Elaine Woodward - Walker 17
×Aiden Luca Millefois - Descent 18
×Jade Ira Phernon - TheHorcrux 20
×Rose Sophia Cole - Verityy 20

Mannen
×Colton Lucifer DiRomano - Falahee 10
×Jackson Charles Vanderbilt - Forman 4
×Lewis Mercendes - Vivir 10
×Timothy "Tommy" Cleaver - Eloquentiae 8
×Nathaniel Dylan Phellon - Oneira 10
×Robin McAdair - xBooBear 15
×Max Veran Phubar - Rosea 15

Leraren
×Cevelle Appoline Delacour - Charms - 4
×Ric Alexander Jones - Potions - Verityy 15
×Mary Shawna Woodsen - Divination - TheHorcrux 12
×Eva Katherine Adams - Transfiguration - Verityy 13
×Louise 'madam' hagrid -Care of Magical Creatures - Natuurix 16
×Pernilla Tyra Kjellberg -Muggle Studies - TheHorcrux 18
×Christian Andersson -Anciens Runes 19
×Christopher "Chris" Redfield - DADA 7
×Daniel Stephen Morrison -History Of Magic 18
×Amanda Sprouse -Herbology 19
×Andréas Eriksson -Flying Lessons 19
×Stefan Hägg -Astronomy 19
×Erik Olsson -Arithmancy 19

Regels

×-OOC graag in het praattopic
×Minimaal 200 woorden per post
×Naamsverandering graag doorgeven in de topics
×Houd het realistisch, nieuwe leerlingen kunnen niet meteen vanaf dag 1 al verliefd zijn op iemand.
×18+ mag, maar hou het netjes en onder een spoiler of met waarschuwing voor degenen die dit niet graag lezen.
×Het Uniform voor de dames
×Het Uniform voor de heren.
×Kamerindeling

Topics

×Rollenstory / info story
×Praattopic
×Praattopic 2
×Praattopic 3
×Rollentopic

×Speeltopic 1

Maandag 29-09 8:15
Het weekend is voorbij gevlogen, leerlingen die in het zevende of achtste jaar zitten mochten zondag het kasteel verlaten met toestemming van de professoren. Het was een rustig weekend geweest, de leraren zaten veel op hun kantoren waardoor de leerlingen veel vrij spel hadden sinds er geen gangbewaker meer is.
Over een half uur is het ontbijt over en zullen de leerlingen nog een kwartier hebben om naar de lessen te gaan. De meesten zullen al een tijdje wakker zijn, sommigen hebben zich verslapen. Al met al: Het schooljaar is begonnen, er staat na vandaag veel huiswerk op je bureau en het word weer een druk jaar met veel dingen op de Planning.
Het bestuur van Oxford acadamy is streng, niet zo streng als op Durmstrang, maar zeker niet zo losjes als op Hogwarts.

Roosters
Maandag T/M Woensdag
Donderdag & Vrijdag

[ bericht aangepast op 4 dec 2014 - 20:09 ]

---

Little do you know

"Ehm.. Een vriend van mij ehm." Ik bekijk haar even en zie dan hoe ze twijfelt. Ze lijkt pijn te hebben, "Ehm... Het gaat over mijn zus -tweeling zus eigenlijk. Ze is drie jaar gelden overleden" Tranen vullen haar ogen "Maar ik heb het gevoel dat het mijn schuld is. Ze liep weg die nacht en.. en toen vond ik haar die ochtend in het bos. D-dood" Er beginnen tranen over haar wangen te rollen en zonder echt na te denken sla ik mijn armen stevig om haar heen. Met mijn rechterhand strijk ik door haar haar. "Ik-k... sorry dat je me zo moet zien." Ik probeer haar gerust te stellen, maar een drukkend gevoel ontstaan. Aiden had precies hetzelfde als ik. Zou zij het begrijpen?
"Shh.. Het is oke, je kan het kwijt, oke. Ik begrijp hoe je je voelt."

---

#dealwithit (cool) NecklessOfHope --> Trohman

Silena Zoë Paetrix

---

take me back to the basics and the simple life

Max Veran Phubar

Als we beneden aan komen, zitten Tommy en Aiden op de bank. Silena steekt haar tong naar hem uit ().
Lily en June staan niet verderweg, en Silena sleept me er mee naar toe. 'Haii. Lopen jullie mee naar de Great Hall? Ik heb voedsel nodig.'
'Is het dan al lunch tijd?' vraagt Lily.
'To be honest, ik heb geen idee. Maar wel bijna. Volgens mij is het vijf voor een ofzo?' vraagt Silena, vragend om haar heen kijkend. Ze is niet bepaald de beste in tijd in schatten, het enige waar ze op let is of ze honger heeft of niet. Haar blik blijft heel even bij mij hangen.
'Vast wel. Ik krijg namelijk honger,' vervolgt Silena, aangezien niemand antwoordt.
'Ik hoop het wel. Ik heb zo'n honger,' zucht June. Zij en Silena zijn de vreetzakken. Ik niet zo, maar dat komt vooral door... wat er gebeurt is.
We beginnen naar beneden te lopen. Eigenlijk heb ik niet eens zoveel honger, maar dat komt omdat mijn maag kleiner is dan die van een gemiddeld persoon. Maar ik laat me altijd wel mee slepen door Silena's honger. Meestal geef ik haar de helft van mijn eten.

(Max-en-Tommy-tijd after lunch?)

---

“A queen will always turn pain into power.”

June Mercendes

"Well. Let's go." Zegt Silena. Ik ga maar al te graag mee. Op naar het eten lijkt me. Ze haakt haar armen in de armen van Lily en Max. Naar mij lacht ze even. Ik fake even dat ik diep gekwets ben.
"Hé, ik wil er ook bij." Zeg ik terwijl ik me naar Lily toe haast en mijn arm door de hare haak. "Vindt je mij niet leuk genoeg of zo?" Zeg ik heel nep diep verontwaardigd. Ik kan niet liegen. Ik moet er zelfs bij lachen. Ik kan er gewoon niets aan doen helaas. Met vier mensen naast elkaar passen we amper door de deuren heen, maar dat maakt mij niet zoveel uit. Ik buig me er wel doorheen. Alles voor de lunch. Ik glimlach als ik het eten zie. "Eindelijk lunch." Zucht ik alsof ik al jaren niet gegeten heb. Gretig neem ik plaats en kijk ik naar het eten op de tafels. Ik pak een appel waar ik gelijk een hap uit neem. Tevreden laat ik me achterover zakken. Nu is het alleen wachten op de anderen, tenzij niemand honger heeft, wat ik me eigenlijk niet kan voorstellen. Maar ja, ik ben dan ook een overdreven geval.

---

She was always looking for more..

Aiden Luca Millefois
Common Room • Outfit

---

Tommy slaat zijn armen stevig om me heen. Het voelt vertrouwd. De armen die ik deze 3 jaar zo gemist heb, het stukje begrip. Ik wist dat ik er goed aan had gedaan dit hem te vertellen. Hij was te vertrouwen, hij was me zelfs aan het troosten. Hij zei niet dat het hem speet, wat de meeste mensen altijd zeiden.
"Shh.. Het is oke, je kan het kwijt, oke. Ik begrijp hoe je je voelt." Ik schokschouder "J-je snapt me?" Het klonk heel oprecht, zo had iemand nog nooit geklonken. Hij snapte me echt.

[ bericht aangepast op 26 nov 2014 - 21:44 ]

---

I like my choices. I hope she likes hers.

Silena Zoë Paetrix

[ bericht aangepast op 26 nov 2014 - 20:28 ]

---

take me back to the basics and the simple life

"J-je snapt me?" Zodra ze die woorden uitspreekt, weet ik dat ik hiermee de fout ben ingegaan. Nu komen er vragen en deze willen antwoorden.
"Volledig." Ik laat haar voorzichtig los en kijk haar aan, niet zo goed wetend wat ik moet zeggen.
Dat ik mijn eigen broer van een bezemsteel heb geduwd? Ondanks dat het een ongeluk is, zou het altijd mijn schuld zijn en ik had er niets aan kunnen doen. Ik glimlach ongemakkelijk wanneer er een traan uit mijn oog valt. Snel veeg ik hem weg.

---

#dealwithit (cool) NecklessOfHope --> Trohman

Max Veran Phubar

Zodra we de grote zaal binnenkomen, kunnen June en Silena het niet meer aan. Ze beginnen bijna gillend richting het eten te rennen.
'Eindelijk lunch,' zucht June. Ze rent al naar onze vaste plekken, en Silena vliegt achter haar aan, waardoor Lily en ik op de één of andere manier op de grond belanden. We grinniken en gaan tegenover June en Silena zitten, die hun monden al barstensvol hebben zitten. Lily en ik zijn wat rustiger. Ik pluk en beetje aan een muffin, terwijl Silena al bezig is met haar tweede pizza punt.

crap but idc

---

“A queen will always turn pain into power.”

"Volledig." antwoord hij. Ik weet dat het nu mijn beurt ik mijn armen om hem heen te slaan, wat ik ook doe. Ongemakkelijk sla ik mijn armen om de jongen heen.
"J-je mag best huilen hoor" probeer ik hem onhandig te troosten als ik een traan over zijn wang zie lopen. "Wil je erover praten? Of-f niet? Misschien wil je er niet over praten d-dan vind ik het ook goed hoor maar ja misschien wil je het wel kwijt" ratel ik ongemakkelijk.

[ bericht aangepast op 26 nov 2014 - 21:44 ]

---

I like my choices. I hope she likes hers.

"To be honest, ik heb geen idee. Maar we bijna. Volgensmij is het vijf voor een ofzo?" gokt Silena en ze kijkt ons vragend aan.
"Vast wel. Ik krijg namelijk honger" nadat ze dat heeft gezegd glimlach ik in mezelf.
"Ik hoop het wel. Ik heb zo'n honger" zegt June en zelf kan ik ook niet ontkennen dat ik geen honger heb. Ik heb wel redelijk veel bij het ontbijt gegeten maar dat is blijkbaar allang verteerd.
"Well. Let's go" zegt Silena en ze haakt haar arm door de mijne haar andere hand is nog steeds verstrengeld met Max zijn hand.
"Hé, ik wil er ook bij" zegt June op een verschrikkelijk slechte quasi-gekwetste toon. Ze haakt haar arm snel door de mijne.
"Vindt je mij niet leuk genoeg of zo?" zegt ze nog slechter geacteerd dan de vorige zin.
"Nee June, we vinden jou niet leuk genoeg" zeg ik sarcastisch. Met zijn vieren lopen we door de deur van de Great Hall zodat we er nog maar net tussendoor passen.
"Eindelijk lunch" zucht June overdreven en ze neemt plaats aan een van de tafels. Silena volgt haar snel haar voorbeeld, te snel. Waardoor ze Max en mij onder uit haalt.
"Eh.. Oepss..?" zegt Silena en Max en ik grinniken allebei. We gaan bij Silena en June zitten die inmiddels hun bord al vol hebben geladen met eten. Zelf pak ik een bosbessen muffin en schenk ik een glas pompoensap in.
"Hebben jullie jaren niets gegeten ofzo?" zeg ik met opgetrokken wenkbrauwen en ik knik richting hun overvolle borden.

---

-

"J-je mag best huilen hoor" zegt ze zacht, waarna zij me nu omhelst. Even weet ik niet wat ik moet doen en probeer ik even van het feit te genieten dat er iemand is die me wil, kan en zal begrijpen. "Wil je erover praten? Of-f niet? Misschien wil je er niet over praten d-dan vind ik het ook goed hoor maar ja misschien wil je het wel kwijt." Ik slik en weet eigenlijk niet zo goed wat te doen. Ondanks dat ze het kan begrijpen, weet ik niet of Aiden me er niet voor kan haten. Waarom zou ze me niet haten, net zoals mijn familie? Niemand zou het normaal vinden, toch.
"Het is ehmm.. oké." Mijn stem trilt en terwijl ik het zeg, vallen er een aantal tranen over mijn wangen. "Het is oké," zeg ik weer. Ondanks dat ik er niets van geloof.

---

#dealwithit (cool) NecklessOfHope --> Trohman

Lewis Mercendes

Een tijdje lang loop ik een beetje doelloos het kasteel rond, zonder echt te weten wat ik moet doen. Dit ben ik niet echt gewend. Meestal heb ik bergen huiswerk om mijn tijd mee te verdoen, maar deze week hebben we helemaal niets opgekregen. Ik weet niet echt of ik daar blij mee moet zijn of niet. Ik heb geen idee waar ik heen kan gaan. Ik denk na over van alles en nog wat, maar niet echt over iets zinnigs of leuks. Er is toch niets leuks om over na te denken, of misschien.... Nee Lewis, zij is haar vriendin. Ze had het vast helemaal uitgedacht met June en ze zitten er nu met z'n allen over te lachen, maar toch. Ondertussen loop ik naar buiten. Gelukkig begint het middageten zo dus dan heb ik weer even iets te doen, hoe onbelangrijk dan ook als eten. Ook al zie ik hun dan weer. June.... en Lily. Zou het raar zijn als ik iets voor haar zou voelen? Ik weet niet eens hoe lang al, dagen, weken, jaren. Vast onbewust. Ik heb het mezelf altijd wijs gemaakt dat het niet kan en dat ze June's vriendin is. Ik weet het niet, maar June zou het vast verschrikkelijk vinden. Zij zou Lily het liefst zo ver mogelijk van mij vandaan halen als ze wist hoe ik over haar vriendin denk. En ik heb nog wel alles gedaan wat ik kan om haar mij aardig te laten vinden. En wat krijg ik ervoor terug, haar haat! Haar verachting die ik al jaren moet voelen! Ik ben er gewoon klaar mee. Volledig klaar mee! Eigenlijk ben ik woedend op haar, op June! Wie zegt dat zij mijn leven kan bepalen door iemand waar ik verliefd op ben van mij vandaan te halen! En dat laat ik niet langer gebeuren. Woedend draai ik me weer om naar het kasteel. Onderweg val ik bijna in een struik omdat ik niet oplet. Het is een rozenstruik. Zonder dat ik er echt bij nadenk wring ik mijn vingers om het uiteinde van één van de rozen en trek ik hem uit de struik. Het is een rode roos en even bekijk ik hem aandachtig. Ik pak mijn wand er even bij en zorg ervoor dat hij niet bederft, nooit. Ik stop hem aan de binnenkant van mijn vest, waar ik toevallig een zakk heb zitten. Nooit heb ik begrepen waarom die daar zat, maar hij komt wel handig uit nu. Ik loop weer verder richtig het kasteel en daar duw ik de deuren open en loop ik naar de lunch. Gelijk valt mijn oog op het groepje waar ze met z'n vieren zitten. Ik slik even kort. Gelukkig is Timothy er niet bij, maar die eikel hoef ik dan ook nooit meer te zien. Hoe moet ik ooit Lily alleen tegenkomen. Ik zie niet in waarom June en de rest van die club haar ooit zou verlaten. Dus wacht ik maar, terwijl ik ergens alleen aan een hoekje van een tafel ga zitten. Ik pak wat appelsap en neem een broodje. Mijn ogen wijken bijna niet af van het groepje van vier. Gelukkig dat die roos niet bederft, want ik zal nog wel even moeten wachten.

---

She was always looking for more..

June Mercendes

Net als Silena schep ik mijn hele bord vol. Tevreden kijk ik erna.
"Hebben jullie jaren niets gegeten ofzo?" Zegt Lily terwijl ze ons aankijkt. Ik kijk onschuldig terug.
"Ehm,... Nee. We zijn echt verhongerd. We hebben dringend eten nodig voordat het te laat is." Zeg ik terug, met een zielig gezicht en een poging om de woorden serieus mijn mond uit te krijgen. Daarna ga ik weer lekker door met het eten van alles wat er maar te vinden valt. Gelukkig voor mij kom ik niet zo snel iets aan, anders zou ik echt niet kunnen overleven tot vanavond. Soms dwaalt mijn blik even af naar de deur om te zien of er nog anderen binnenkomen voor de lunch. Ik hoop niet voor hun dat ze die hele lunch vergeten. Als ik in die positie zou staan zou ik de dag zeker niet kunnen overleven. Ik zie niemand binnenkomen van onze vrienden, maar wel Lewis. Even kijk ik chagerijnig. Kan hij niet gewoon wegblijven van het eten? Dat zou mijn leven al een stuk leuker maken. Ik zucht even zacht, maar ik laat me mezelf focussen op al het eten voor me. Hopend dat dat me iets opvrolijkt.

---

She was always looking for more..

---

"Het is ehmm.. oké." Zijn stem trilt, hij is niet oké. Hij is het tegenovergestelde van oké. Het was ook mijn grootste leugen 'Ik ben oke'. "Het is oké," herhaald Tommy. Er rollen tranen tranen over zijn wanen, die ik probeer weg te vegen. "Ik zal niet gaan haten als je dat denkt, misschien lucht het juist op" stimuleer ik hem. "Ik kan mezelf eigenlijk ook niet vergeven voor wat ik gedaan heb maar het kan helpen om het te zeggen". Ik voel me een behoorlijke betweter dat ik dit zeg, maar ik hoop hem goed te doen. Het doet me namelijk enorm pijn om hem zo te zien, zo gebroken. "S-sorry ik wilde je niet aan het huilen maken". Ik kan mezelf wel voor mijn hoofd slaan, ik heb Tommy aan het huilen gemaakt. Ik voel me enorm schuldig tegenover hem, maar ook tegenover mezelf en Amy. Ik heb mijn grootste geheim ooit zojuist toevertrouwd aan iemand. Aan een te vertrouwen iemand weliswaar- maar toch...

---

I like my choices. I hope she likes hers.

"Ik zal niet gaan haten als je dat denkt, misschien lucht het juist op. Ik kan mezelf eigenlijk ook niet vergeven voor wat ik gedaan heb maar het kan helpen om het te zeggen." Ik wrijf met mijn handen over mijn gezicht en haal diep adem. Ik ben nooit goed geweest met vertellen wat ik echt voel. Ik ga makkelijk om met mensen, maar de meesten kennen slechts de oppervlakte. "S-sorry ik wilde je niet aan het huilen maken." Ik schud mijn hoofd en haal mijn schouders op.
"Het punt is, iedereen die het weet, haat me erom." Ik slik even en kijk naar Aiden. Ze heeft verteld wat er met haar tweelingzus is gebeurd. Het was niet vrijwillig maar ik weet dat ze mij kan begrijpen.
"Het was een ongeluk en mijn schuld. Mijn broer, Derek, en ik waren aan het rondvliegen en een beetje aan het overgooien. Ik gaf hem voor de grap een duw en hij viel in het meer." Ik slik en haal diep adem. Het voelt zo onnatuurlijk om dit te vertellen. Elk woord voelt gedwongen en steeds slechter. "Ze hebben hem niet meer kunnen vinden."
Ik kijk opzij naar haar en trek een grimas. "Er is geen reden om mij niet de schuld te geven. Ik ben degene die hem letterlijk het graf heeft ingeduwd."
Het lucht niet op.
Het is niet zoals er altijd gezegd werd, alsof een enorme last van mijn schouders valt.
Nee, het voelt alleen naar alsof ik zojuist mijn eigen graf heb gegraven.

[ bericht aangepast op 26 nov 2014 - 21:55 ]

---

#dealwithit (cool) NecklessOfHope --> Trohman