[RPG] Oxford Acadamy for Witches and Wizards [Speeltopic 2] - Speeltopics

Ergens in de bergen van Zweden staat een school. Een school speciaal voor jongeren van 10 t/m 18met een speciale gave: het beheersen van Magie. De school gaat onder de naam 'Oxford Academy'
De jongeren die hier naar school gaan leren hoe ze deze magie moeten gebruiken.
De school is opgericht 46 jaar na Wizarding War II omdat de wizarding populatie alsmaar groter werd en de drie andere europese scholen voor jonge magiërs de hoeveelheid leerlingen niet meer konden aannemen en zo veel jonge Tovenaars en Heksen geen lessen zouden kunnen volgen.

Rollen
Vrouwen
×Phoebe Dana Jacksons - TheHorcrux 6
×Cassandra Adira Zabini - Falahee 5
×June Mercendes - Vivir 4
×America Gaia Lazar - CharmedPaige 6
×Lillith `Lills` Genevieve Malfoy - Gently 2
×Silena Zoë Paetrix - Piaffe 5
×Hunter Lake Sharrow - Oneira 4
×Carfelia Lydia Romanoff - Sangster 10
×Lily Amanda Hale - Verityy 12
×Hope Cailla Elaine Woodward - Walker 17
×Aiden Luca Millefois - Descent 18
×Jade Ira Phernon - TheHorcrux 20
×Rose Sophia Cole - Verityy 20

Mannen
×Colton Lucifer DiRomano - Falahee 10
×Jackson Charles Vanderbilt - Forman 4
×Lewis Mercendes - Vivir 10
×Timothy "Tommy" Cleaver - Eloquentiae 8
×Nathaniel Dylan Phellon - Oneira 10
×Robin McAdair - xBooBear 15
×Max Veran Phubar - Rosea 15

Leraren
×Cevelle Appoline Delacour - Charms - 4
×Ric Alexander Jones - Potions - Verityy 15
×Mary Shawna Woodsen - Divination - TheHorcrux 12
×Eva Katherine Adams - Transfiguration - Verityy 13
×Louise 'madam' hagrid -Care of Magical Creatures - Natuurix 16
×Pernilla Tyra Kjellberg -Muggle Studies - TheHorcrux 18
×Christian Andersson -Anciens Runes 19
×Christopher "Chris" Redfield - DADA 7
×Daniel Stephen Morrison -History Of Magic 18
×Amanda Sprouse -Herbology 19
×Andréas Eriksson -Flying Lessons 19
×Stefan Hägg -Astronomy 19
×Erik Olsson -Arithmancy 19

Regels

×-OOC graag in het praattopic
×Minimaal 200 woorden per post
×Naamsverandering graag doorgeven in de topics
×Houd het realistisch, nieuwe leerlingen kunnen niet meteen vanaf dag 1 al verliefd zijn op iemand.
×18+ mag, maar hou het netjes en onder een spoiler of met waarschuwing voor degenen die dit niet graag lezen.
×Het Uniform voor de dames
×Het Uniform voor de heren.
×Kamerindeling

Topics

×Rollenstory / info story
×Praattopic
×Praattopic 2
×Praattopic 3
×Rollentopic

×Speeltopic 1

Maandag 29-09 8:15
Het weekend is voorbij gevlogen, leerlingen die in het zevende of achtste jaar zitten mochten zondag het kasteel verlaten met toestemming van de professoren. Het was een rustig weekend geweest, de leraren zaten veel op hun kantoren waardoor de leerlingen veel vrij spel hadden sinds er geen gangbewaker meer is.
Over een half uur is het ontbijt over en zullen de leerlingen nog een kwartier hebben om naar de lessen te gaan. De meesten zullen al een tijdje wakker zijn, sommigen hebben zich verslapen. Al met al: Het schooljaar is begonnen, er staat na vandaag veel huiswerk op je bureau en het word weer een druk jaar met veel dingen op de Planning.
Het bestuur van Oxford acadamy is streng, niet zo streng als op Durmstrang, maar zeker niet zo losjes als op Hogwarts.

Roosters
Maandag T/M Woensdag
Donderdag & Vrijdag

[ bericht aangepast op 4 dec 2014 - 20:09 ]

---

Little do you know

Ik loop door de gang en weet even niet meer waar ik heen moet gaan. Ik voel me verraden door mijn familie die anderen er altijd van beschuldigd verraders te zijn. Ik hoor zachte voetstappen achter me maar ik draai me niet om. Totdat ik een stem hoor.
"Ehm, Lily" het is de stem van Lewis. Zijn stem klinkt zacht maar toch lijkt het alsof de woorden door mijn hoofd geschreeuwd worden.
"Ik vroeg me af... Ik bedoel... Zou je misschien... misschien morgen ergens willen, eh, willen afspreken. Enne, een soort van date" voor het eerst in mijn leven besef ik hoe het is om een engeltje en duiveltje op je schouder te hebben, zoals altijd in boeken wordt beschreven. Het is de broer van June. Hij vraagt me op een date. Maar het is nog steeds de broer van June. Dit kan niet. Ik wil dit. Dit kan niet. Ik ben verliefd op hem.
"En deze is voor jouw" in zijn handen heeft hij een rode roos. Het is gewoonweg de mooiste roos die ik ooit heb gezien maar dat kan ook zo zijn omdat hij in de handen van Lewis ligt.
"Alsjeblieft" hij geeft me de roos en even weet ik niets meer te zeggen.
"Ja, is goed" zeg ik luchtig en ik kan mezelf wel voor mijn hoofd slaan. 'Ja, is goed' is het stomste antwoord wat ik ooit heb kunnen verzinnen.

---

-

Lewis Mercendes

Ik kan me niet herinneren dat ik me ooit zo nerveus heb gevoeld als nu, nu ik op haar antwoord wacht. Ik voel me ergens enorm stom. Wat als ze nee zegt, ik denk niet dat ik haar ooit nog onder ogen durf te komen. En waarom zou ze geen nee zeggen.
"Ja, is goed" Zegt ze dan. Ik kijk haar aan, alsof ik niet kan geloven dat ze dat net heeft gezegd. Hoorde ik haar nou goed? Zei ze echt ja? Het dringt nog niet echt tot me door, maar ik glimlach al wel een beetje.
"Heb je morgen ergens tijd? Na het middageten misschien?"Vraag ik haar. Ergens weet ik dat June me hierdoor alleen maar meer zal gaan haten, maar ik kan toch niet altijd al mijn zetten blijven doen om June tevreden te stellen. Onderhand weet ik wel dat dat nooit gaat lukken. In elk geval kan ik niet wachten tot morgen. Waar moet ik haar mee naartoe nemen? Ik denk dat er maar één plek is waar niemand ons kan vinden. "Kan je na het middageten naar het bos komen?" Vraag ik haar, hopend dat ze ja zegt. Toch was haar eerste ja van net al een hele opluchtig waar ik niet op durfde hopen. De rest maakt niet echt meer uit.

---

She was always looking for more..

"Heb je morgen ergens tijd? Na het middageten misschien?" Vraagt Lewis vervolgens. Even twijfel ik, June vermoord me als ze hier achter komt. Of ze vermoord Lewis in ieder geval.
"Kan je na het middageten naar het bos komen?" Ik probeer de blijheid die ik voel een beetje te onderdrukken en mijn gezicht glad te houden. Het bos is een goede plek, niemand zal ons daar vinden. En June zou toch ook wel blij voor me kunnen zijn, na een tijdje?
"Ja, leuk" ik glimlach naar hem en even voel ik een vlaag van zenuwen door me heen trekken. Wat als hij is zoals June zegt dat hij is? Wat als hij me morgen naar het bos laat komen zonder dat daar iemand is?

---

-

Lewis Mercendes

"Ja, leuk" Na haar woorden glimlach ik helemaal. Even voel ik me echt blij, wat ik lang niet heb gevoeld. Het voelt anders en onbekend, maar vooral gewoon goed.
"Oké. Dan zie ik je morgen, oké. Tot dan Lily." Ik loop verder en ik kan me bijna niet inhouden om een blije kreet of beweging te uiten. Niet dat dat me zo handig lijkt omdat Lily me nog kan zien. Dus loop ik zo cool en volwassen mogelijk door. Ik kon maar beter niet te lang bij Lily blijven staan, voordat ze gaat denken dat ik nooit meer weg ga of zo. Ik zou wel even naar de bibliotheek gaan. Dan kan ik misschien al een beetje vooruitleren, gezien ik de komende twee weken meer dan genoeg te doen zal hebben in Kjellbergs bijzijn. Ik kan nog steeds niet echt geloven dat ze echt ja zijn, maar ja. Misschien is het wel een valsstrik. Eigenlijk geloof ik dat niet over haar, maar er zit bij mij altijd wel iets duisters verborgen achter de zon. Het kan niet zo leuk zijn als het lijkt. Daar kan ik maar beter niet in geloven voordat ik teleurgesteld wordt.

---

She was always looking for more..

Na heel lang lezen, begin ik best wel honger te krijgen.
Langzaam loop ik terug naar het kasteel, terwijl ik mijn boek uitlees.
Bij het kasteel aangekomen, loop ik door naar de Great Hall. Meteen zie ik Silena, Max en June zitten.
Ik loop naar ze toe en ga zitten.
"Hoi"

Ik weet, het is een prut post, maar ik had gisteren muziekavond& vanavond weer... Ik moet zo ook naar school& ik moet nog kleren kopen voor Dance4Life

---

be gay do crimes

Nadat ik dat gezegd heb zie ik dat hij even glimlacht. Ik glimlach terug.
"Oké. Dan zie ik je morgen, oké. Tot dan Lily" zegt hij en hij loopt weg. Mijn ogen achtervolgen hem totdat hij uit het zicht is. Even maak ik een sprongetje van blijdschap en daarna kijk ik schichtig om me heen of niemand het gezien heeft. Het gevoel wat ik net had is weer als sneeuw voor de zon verdwenen en ik loop weer richting de Great Hall waar Silena, Max, June en inmiddels Mer zitten. Dat is goed, dan kunnen we het haar gelijk vertellen. Ik loop langs de tafels waar nu al meerdere mensen aan het eten zijn. Snel loop ik naar ze toe en ga weer zitten.
"Hey"

---

-

June Mercendes

Ik kijkt toe hoe Silena Max ongeveer dwingt om iets te eten. Ze doet er een beetje te dwingerig over na mijn mening een beetje te beschermend. Beetje vaag dus maar goed. Het zal wel. Silena zal wel niet begrijpen dat niet iedereen zo'n honger heeft als wij twee.
"Ik ga even naar de wc." Hoor ik Lily dan zeggen.
"Alright." Antwoord ik, een beetje laat want ze is al buiten gehoorafstand. Ondertussen schenk ik nog even wat te drinken in. Ik concentreer me goed op de kan omdat ik bang ben dat ik hem anders laat vallen. Dat zou echt zo'n mij actie zijn. Voorzichtig zet ik hem weer neer. Gelukkig heb ik niets laten gebeuren.
"Hoi." wordt er gezegd. Ik kijk op en zie Mer staan. Ik glimlach naar haar.
"Hey." Begroet ik haar en gelijk schiet me iets te binnen. "Nu je er bent kan Selien je het plan vertellen." Zeg ik haar blij. "Nu moeten we alleen Phoebe nog vinden." Silena kan beter het plan aan hun allebei tegelijk vertellen, dan hoeft ze het niet honderd keer uit te leggen. "Jij weet zeker ook niet waar zij is?" Vraag ik zuchtend aan Mer. Ondertussen zie ik Lily weer aankomen lopen.
"Hey." Zegt ze terwijl ze weer gaat zitten.
"Welcome back." Zeg ik terwijl dat ik nog een broodje in mijn mond stop.

---

She was always looking for more..

"Welcome back" zegt June precies voordat ze een broodje in haar mond stop. Zelf pak ik ook nog een broodje en smeer er wat jam op. Ik let niet op wat ik doe met het mes waardoor de meeste jam naast het broodje beland. Ze zeggen dat als je verliefd bent je vlinders in je buik hebt, maar bij mij lijken het helemaal niet op vlinders. Bij mij lijkt het op een tijdbom die op het punt staat om te ontploffen omdat ik met deze liefde ook zoveel mensen pijn ga doen. Dit gaat me verwoesten. Maar toch wil ik dit. Ik zal blijven genieten tot het moment dat de tijdbom ontploft. Snel schenk ik wat pompoensap in maar ik let voor de tweede keer vandaag niet op waardoor een deel van de pompoensap een oranje vlek op het witte tafelkleed achterlaat. Snel zet ik de kan neer en ik besluit het tafelkleed te laten voor wat het is. Ik kijk even naar June en voor het eerst in mijn leven weet ik niets meer om te zeggen. Al die gesprekken die we hebben gehad, al die onzinnige dingen waar we het over hebben gehad. Maar nu lijk ik geen enkel gespreksonderwerp uit de lucht te kunnen plukken. Ik besluit daarom om nog een hap van mijn broodje te nemen.
"June, weet jij hoe laat we bij Jones moeten zijn?" het is de meest onzinnige vraag die ik ooit gesteld heb. Ik lijk vandaag de raarste dingen ooit te zeggen.

[ bericht aangepast op 28 nov 2014 - 20:31 ]

---

-

---

Little do you know

Met een zucht loop ik de Grote hal binnen. Er zitten al een aantal leerlingen, vrolijk lachend en etend. Een vieze uitdrukking siert mijn gezicht bij het aanzicht. Ik loop door naar de leraren tafel, waar al een aantal leraren zitten. Sommigen kijken vrolijk naar de leerlingen, anderen kijken met net zo veel afschuw naar ze als dat ik doe. De kinderen kleden zich tegenwoordig vreselijk sletterig of gewoon afschuwelijk. Gelukkig is het les tijd, dus moeten de leerlingen hun uniformen aan. Als me dan te binnen schiet dat ik vanaf vandaag twee weken lang na het achtste uur drie leerlingen straf kan geven siert er een grijns rond mijn lippen terwijl ik plaats neem op mijn gebruikelijke plek ergens in het midden van de tafel. Wat zal ik de leerlingen laten doen? Huiswerk? Te simpel. Schoonmaken? Niet moeilijk genoeg. Dan schiet me een geweldig idee te binnen.. de zelfvoldane lach rond mijn lippen verschijnt weer. Ik neem een slok van de pompoensap voor me en kijk naar de leerlingen. Dit word een leuk schooljaar...

[ bericht aangepast op 29 nov 2014 - 17:38 ]

---

Little do you know

Max Veran Phubar

De zon schijnt door het raam van de kamer die ik deel met Lewis. Tommy en ik worden met opzet gescheiden gehouden, of dat denken we ten minste. Eigenlijk heb ik nooit echt veel met Lewis gepraat, het enige wat ik van hem weet is dat hij en Tommy elkaar niet mogen en hij June's zus is.
Ik kijk naar het bed waar Lewis in slaapt, maar ik kan niet zien of hij er nog ligt, of niet. Voor de zekerheid doe ik zachtjes mijn kleding aan, waarna ik de trap afloop, naar de jongens common room.
Ik heb eigenlijk geen idee hoe laat het is. Zou het ontbijt al op tafel staan? Ik kan de gok wel wagen, want waar eten is, is Silena en zoals altijd wil ik het liefste bij haar zijn. Dus ik sta op en loop richting de deur van de Common Room, totdat ik voetstappen hoor. Ik blijf staan, hopend dat het Tommy is.

(Die voetstappen kunnen van Tommy/Lewis zijn?)

---

“A queen will always turn pain into power.”

-ik post over uiterlijk een uurtje. Moet nog naar de stad -.--

---

take me back to the basics and the simple life

Ik staar uit het raam en probeer een lange gaap te onderdrukken. De vorige avond zijn we tot erg laat bij Jones gebleven, net zoals zaterdag avond. Ik vind het best wel raar dat we om elf uur eigenlijk niet meer op de gangen mogen komen maar dat sommige leraren ons tot diep in de nacht na laten blijven waardoor ze ons eigenlijk hun eigen regels laten overtreden. Ik sta op van mijn bed en pak mijn tas. Langzaam zoek ik de juiste boeken van de grond. We hebben vandaag een erg vol rooster met de eerste twee uur History of Magic. Ik heb nooit erg van dat vak gehouden en nu we een blokuur op maandag ochtend hebben zal die gedachte niet erg verbeteren. Ik speur over de grond naar mijn boek voor Transfiguration maar ik kan hem nergens vinden. Ik kijk onder mijn bed maar daar kan ik hem ook niet vinden. Zoekend kijk ik naar alle hoopjes spullen die op de kamer liggen en ik besluit dat ik voortaan wat netter zal zijn. Misschien moet ik vanmiddag maar gaan opruimen.
"June, weet jij waar mijn Transfiguration boek is?"

---

-

Lewis Mercendes

Ik wordt wakker van de zonnenstralen die door het raam heen komen. Ik ben nooit een diepe slaper geweest,dus wordt ik al van het minst hoorbare geluidje en de minst zichtbare lichtstraal wakker. Vandaag is het weer maandag, waar ik dus eigenlijk totaal geen zin in heb. Van ongeveer driekwart van de mensen in mijn jaar krijg ik alleen maar haatelijke blikken toegeworpen, waarvan ik best zeker weet dat June daarvoor heeft gezorgd. Van de andere kwart wie June nog niet heeft gesproken nergeren ze me voornamelijk. Die kennen me niet genoeg om te kunnen haten of vrienden mee te zijn. Als ik opsta ik Max zo te zien al weg, waarom zou hij ook blijven om met mij te kunnen praten. Eigenlijk praat ik nooit zoveel met hem, maar ik ben er zeker van dat hij er enorm van baalt dat hij uitgerekend met mij op de kamer ligt. Ik kleed me snel aan en ik pak mijn tas die ik gisteravond al heb ingepakt. Dan ben ik klaar om te vertrekken. Zachtjes sluit ik de deur achter me en loop ik richting de boy common room. Onderweg zie ik Max staan. Die is blijkbaar nog niet zo lang voor mij gegaan.
"Goedemorgen." Zeg ik tegen hem. Op een gewone formele toon.

June Mercendes

"June, weet jij waar mijn Transfiguration boek is?" Verschrikt wordt ik wakker en kom ik overeind. Een luidde gaap verlaat mijn boek. Ik heb even minstens tien seconden nodig om weer terug op aarde te komen voordat ik me echt kan bemoeien met Lily's vraag. Mijn ogen willen steeds weer dichtzakken en ik doe grote moeite op ze open te houden. Het licht doet pijn.
"Ehme.." Zeg ik nog halfslapend. Wat vroeg ze nou ook alweer. O ja, haar boek. Ik zucht even. Maandag, les, huiswerk opkrijgen. Dat is wel een zucht waard lijkt me. Ik kijk even rond. "Daar." Ik wijs naar de kast waar haar boek opengevouwen en half onder ligt. Ik moet de neiging onderdrukken om mezelf weer terug te laten vallen in het kussen en moeizaam stap ik uit bed. Gisteravond was ik zo slim geweest om van tevoren al mijn boeken al op te zoeken. Dat doe ik echt nooit, maar eens moet de eerste keer zijn. Ik had geweten in welke conditie ik zou verkeren als ik wakker zou worden vannochtend. Ik was nog net niet zo actief bezig geweest om ze ook al in de tas te gooien, dus lagen ze op een hoopje naast mijn bed. Áls ik ook mijn kleren heb gezocht kijk ik vol afschuw naar dat rokje.
"Ik haat rokjes." Klaag ik half tegen mezelf en half tegen Lily.

---

She was always looking for more..

Jade Ira Phernon || The New Girl || Outfit

De wekker was een kwartier geleden afgegaan, en ik ben met moeite mijn uniform aan het aantrekken. Of op zn minst, aan het accepteren. Vorige week schoot het nog niet zo te binnen dat ik dit élke dag moet gaan dragen. Maar nu wel, en het maakt me ziek. De kousen maken het beter, maar ik haat rokjes. Ik heb de neiging één van de jongens om hun broek te vragen, maar dat zal wel niet goedgekeurd worden door de professoren.
Een zucht rolt over mijn lippen en ik knoop de das rond mijn nek, niet te strak natuurlijk. Ik wil er niet uitzien alsof ik het leuk vind om dit te dragen.
"En ik maar denken dat dit beter is dan Beauxbatons.." zucht ik "Nou, oke.. dat lichtblauwe jurkje was erger dan dit. Maar toch" zucht ik tegen niemand in het bijzonder. Om het uniform een beetje een eigen draai te geven trek ik mijn favoriete hakken aan. Ja, geen rokjes maar wel hakken. Rokjes zijn meteen zo girly, hakken kunnen ook tomboy-ish zijn. Vandaar.
Dan snel ik de badkamer in om mijn haar en make-up te doen. Hou het simpel, gewoon mijn haar los en een beetje oogpotlood en mascara.

---

Little do you know