[RPG] [300] Hogwarts' Next Generation [Speeltopic] [1] - Speeltopics

R O L L E N
Reservaties staan er nog niet bij!
Gryffindor
• James Sirius Potter || 6/16 - Solemnly
• Desmond Scott Finnigan-Thomas || 7/17 - LukeRHemmings
• Fred Arthur Weasley || 6/16 - WeasIey
• Curren Doncho Krum || 7/17 - SiriuslyBlack
• Nathaniel 'Campbell' Saunders || 6/16 - Philip
• Rose Jane Weasley || 5/15 - Starlord
• Lily Luna Potter || 4/14 - Aire
• Jade Fay Rosewood || 6/16 - JBarakat
• Molly Audrey Weasley || 6/16 - Baelor

Slytherin
• Scorpius Hyperion Malfoy || 5/15 - ShallNotPass
• Avery James Prescott || 7/17 - Clarick
• Vincent Nicholas Ginter || 6/16 - phoeni
• Alex Canopus Black || 7/17 - BIack
• Bonnie Grace Lisbon || 7/17 - Gunnulfsen
• Sarah Wolfe || 7/17 - Mignon
• Safirianna Justine Walke || 7/17 - QueenStark
• Hayden Crystal Hollingsworth || 6/16 - Solemnly
• Alison Elijah Woods || 6/16 - Philip

Ravenclaw
• Lysander Scamander || 6/16 - IamSherlocked
• Hugo Charlie Weasley || 4/14 - Gaskarths
• Dylan James Smith || 7/17 - Complexes
• Carter Aiden Cole || 7/17 - StiIinski
• Victoire Gabrielle Weasley || 7/17 - StiIinski
• Dominique Charlie Weasley || 7/17 - Baelor
• Tinleigh Elizabeth Florènce Gould || 6/16 - Dumbledore
• Roxanne Alicia Weasley || 5/15 - Daggers

Hufflepuff
• Teddy Remus Lupin || 7/17 - BIack
• Lorcan Scamander || 6/16 - IamSherlocked
• Louis Fred Weasley || 6/16 - Daggers
• Miller Theodore Kingsley || 7/17 - Dumbledore
• Evie Ngaio Robinson || 6/16 - LukeRHemmings
• Briana Alice Longbottom || 6/16 - Gaskarths
• Jennifer Colleen Prescott || 7/17 - Clarick
• Piper May Beauregard || 5/15 - WeasIey
• Emma Adaline Smith || 6/16 - Complexes

E X T R A


I N F O R M A T I E


T O P I C S


R E G E L S


S T A R T E R S


Welcome home
De trein komt aan op het perron bij Hogsmeade, iedereen mag uitstappen en de koetsen nemen naar het kasteel waar een groot feest staat te wachten!

[ bericht aangepast op 23 aug 2015 - 10:53 ]

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Lang voordat mijn wekker ging, was ik al klaarwakker. Uitslapen was nooit mijn ding geweest, waardoor vroeg opstaan geen probleem was voor me. Ik was al helemaal aangekleed en klaar voor vertrek toen ik naast mijn bed naar mijn uil keek. Maisie was een lieve uil, maar een wel een beestje met een gebruiksaanwijzing. Vaak genoeg was ze te chagrijnig om ook maar iets uit te voeren. Ik pakte haar kooi van het nachtkastje af en liep ermee naar beneden. Vervolgens zette ik de kooi op de rest van mijn spullen en liep de huiskamer in. Ik wist dat ik alles bij me had, want ik had mijn spullen wel vier keer nagekeken. Zelfs de kleinste spullen was ik niet vergeten.
      'Mam,' riep ik door de huiskamer. Toen ze tevoorschijn kwam uit de keuken, sprak ik verder. 'Ik ben klaar om te gaan'
      'Goed zo, lieverd' zei mijn moeder en ze knoopte haar schort los. Samen met mijn moeder wandelde ik naar de voordeur en samen zetten we mijn spullen in de auto. Mijn ouder waren dreuzels en vonden het allemaal maar onwennig, maar ze waren blij voor me en zouden me nooit het verbieden om naar school te gaan.
      Na een halfuurtje te hebben gereden, liep ik met mijn moeder over het station. Eenmaal aangekomen bij perron 9 3/4 moest ik afscheid van haar nemen. Ze gaf me een warme knuffel en wenste me veel succes op school. Ik knikte als bedankje en vertrok door het perron heen. De grote trein stoomde al en was klaar voor vertrek. Geen tijd te verspillen dus. Ik gooide mezelf door wat mensen heen, stapte de trein in en liep een willekeurige kant op om in een coupé te gaan zitten.

[ bericht aangepast op 30 juni 2015 - 14:53 ]

---

Big girls cry when their hearts are breaking

"Vic luister nu even goed naar me," zei Briana terwijl ze me een zakdoekje aanreikt. "Er is echt geen kans dat Teddy iemand anders leuk vindt dan jou, geloof me maar op mijn woord, zelfs een blinden zou het kunnen zien dat hij hoteldebotel stapelverliefd op je is. Daarbij, Jenny begroet iedereen zo, al was het McGonnagall geweest of Hagrid dan had ze hem zo begroet, dat weet je net zo goed als ik." Ik wist niet of ze dat zij om mij op te beuren of omdat het klopte, maar ik nam het maar voor lief. Zou hij echt verlief zijn op mij, de doodgewone, onzekere Victoire Weasley. Zou het? "Ik... thanks Bri, je bent echt mijn beste vriendin" ik omhelsde haar stevig en pakte een heerlijk koekje aan. Mijn handen trilde nogsteeds een beetje toen ik hem aanpakte, maar mijn paniekaanval was zo goed als verdwenen.
"Hoe wist je trouwens dat ik hier was?". Ik hoor gestommel en de deur vlieg open. Het is Teddy. Verschrikt wrijf ik over mijn wangen waar strepen mascara restjes te vinden zijn. 'Vic, het s-spijt me, je taamee of... ik weet het niet hoe je het uitspreekt, ik had het geoefend... het is Frans... je weet wel omdat jij... en ik...' Door mijn tranen glimlach ik breed, zij haren hadden een rode kleur gekregen "Oh Teddy, het is Je t'aime. Maar ik dacht Jenny en jij... Ze was zo... Ik ook van jou" besluit ik.

---

ze had het universum op haar schouders maar droeg het als een paar vleugels

      Na een hele tijd bonzen en schreeuwen tegen Rose haar deur aan hoor ik een spoor van leven, die is wakker.
"Hugo, kappen!" hoor ik haar roepen waardoor ik spontaan stop met waar ik mee bezig was. "Ik had nog een-" het blijft even stil. "vijf minuten kunnen slapen idioot." ik wil protesteren, ik ben geen idioot! Ik trek dan ook al mijn mond open om wat te zeggen als ik gestommel hoor aan de andere kant van de deur en deze op het andere moment open gaat.
"Jij verdient de kieteldood broertje, een beetje mij wakker maken," zegt ze dan en voegt de daad bij haar woorden want ze begint me genadeloos te kietelen. Een lach salvo daalt er over ons heen en gelukkig stopt ze, ik kan echt niet tegen kietelen. Wanneer ze mij een kus op mijn wang geeft knuffel ik haar kort en glimlach breed.
"Goedemorgen zusje, zie je zo aan de ontbijttafel, mama wacht al op ons."

• • •

Met de arm van mijn moeder om mijn schouder geslagen en mijn arm om haar middel lopen we King's Cross binnen. Het is er al ontzettend druk en met moeite bereiken w de muur tussen perron negen en perron tien. Met een zucht laat ik mijn moeder los, ik vond het soms nog steeds eng om op een muur af te rennen, zeker als ik de belevenis van mijn vader en oom Harry in hun tweede jaar mag geloven, wat ik ook zeker doe. Ik zet mijn gedachten maar gewoon uit en ren op de muur af en wanneer ik erdoorheen ga sluit ik voor een tel mijn ogen. Rose en onze ouders volgen al gauw en daarvan we dan, op perron 9 ¾, de reusachtige rode stoomlocomotief, aka de Hogwarts express, wacht al op ons. Rose en ik nemen om de beurt afscheid van onze ouders, mijn vader geef ik een knuffel en hij fluistert me nog wat woorden toe waardoor ik even lach. Bij mijn moeder blijf ik even hangen en ik vlieg haar om de hals, hoewel ik veertien ben – ben ik nog steeds ontzettend erg gehecht aan mijn moeder en ik zou haar voor geen goud willen ruilen met wie dan ook.
"Pas goed op jezelf Hugo!" zegt ze dan glimlachend - hoewel ik de bezorgdheid van een moederkloek heus wel herken in haar bruine ogen. Ze trekt mijn polo nog even goed en checkt of we allebei nog genoeg geld hebben om de reis te overleven.
"Het komt goed mam," glimlach ik en nog een keer geeft ze me een knuffel voordat onze vader zich over haar ontfermt.
"Ga maar, ik let wel op haar," hij knipoogt naar ons en ik kijk even naar Hermione, die eruit ziet alsof ze elk moment kan gaan huilen.
"Dus broertje, zullen we dan maar eens de trein in gaan?" stelt Rose dan voor en ik knik en draai me dan om. Een beetje afwezig zie ik hoe Rose met haar kat Nero – dat een kat zo'n omvang kan hebben –, haar eigen bagage en met de mijne sleept. Echter besteed ik er maar weinig aandacht aan gezien ik net wat in de groep stuur.

<< Hugo: Can I join someone? I'm at the platform right now
>> Lorcan: We have a coupé
>> Emma: You can join us I think
<< Hugo: Hiya Lorcan ^^!
>> Lorcan: Hi Hugo!
<< Hugo: I'm coming to you okay? Which coupé
>> Lorcan: No problem! In the middle I thought
<< Hugo: Okayy c:
<< Hugo: Oh shit sorry Emma :c
>> Lorcan: Emma you can join us too!
>> Emma: Omg Hugo how could you do this *insertbrokenheartemoji*
<< Hugo: Sorray :c pleasee forgive me c:?
>> Emma: Maybe for a hug. c:
>> Emma: I'll come find you guys in a bit!
>> Lorcan: Hey! Hugo is mine!
>> Emma: Dibs
<< Hugo: See you in a bit then Emsel #PartyCoupé
>> Emma: Yesss c:
<< Hugo: Hehe too bad Locan, everything for a hug
>> Lorcan: Noooo *insertpanickingemoji**insertcryingemoji*
>> Emma: Sorry lor, want to share? *insertredheartemoji*

---

I just caught the wave in your eyes

Evie Ngaio Robinson
Heartbroken Aussie who's lost her ability to surf
De eerste blik die ik van James krijg is een verwarde, maar al snel veranderde die in een stomme glimlach, die mijn woede deed oplaaien en het verdriet wat naar achter drukte. Ik deed dan ook iets wat ik normaal nooit tegen James zou doen. Hij was een van mijn beste vrienden, een groot schatje, maar nu was ik gebroken en woede was de enige manier waarop ik me nog groot wist te houden. Hij draaide zijn hoofd weg en ik aaide zacht over Peanut's rug, wachtend op een antwoord. Toen dat eenmaal kwam, klonk hij niet als James. Zijn stem was heel kleintjes en hij stotterde. Normaal zou ik dit vast schattig hebben gevonden, maar nu irriteerde het me alleen maar mateloos. Hij hoestte wel iets, wat zijn stem iets beter maakte, maar hij klonk nogsteeds vrij onzeker. Zijn woorden waren aan de ene kant lief, maar aan de andere kant maakten ze niets beter voor hem. "Misschien is dat ook wel zo, James. Misschien hadden die sukkels in de chat en hier op het strand wel gelijk. Misschien ben ik wel gewoon iemand met een zwak hart, die ik meestal tegen alles weet te beschermen, maar nu is dat niet gelukt." Ik zuchtte en keek even door het raam naar buiten. Sydney was prachtig, zeker zo met uitzicht over de zee, maar Melbourne bleef mijn thuis, zelfs al waren de golven hier enorm veel beter. Zacht slikte ik en keek weer naar het scherm. "Misschien is de woede wel gewoon een rookgordijn om me sterk te houden tegenover de enige die me kan breken." Het kwam er maar heel zachtjes uit, zeker niet zo boos als dat ik hiervoor had gesproken. Ik vond het enorm moeilijk om dit allemaal toe te geven. Ik keek weg van het scherm en nam de baardagaam in mijn handjes. Zo had ik toch wat afleiding, want ik voelde me heel ongemakkelijk, en bovenal heel bloot op dit moment, zelfs al had ik kleren aan. Ik had hem meer verteld dan ik ooit aan iemand zou durven toegeven. Ik zette de laptop een stukje verder weg op het bed en trok mijn benen op. Daar sloeg ik mijn armen omheen en liet mijn kin op mijn knieën rusten, zodat ik nogsteeds naar het scherm kon kijken. Ik wilde gewoon van James horen wat hij te vertellen had en waarom hij perse face to face had willen praten. Ik bleef stil zitten, terwijl Peanut over mijn arm weer naar mijn schouder kroop. Het liefst zou ik gewoon tegen hem aan kruipen, en aan de andere kant zou ik hem graag hard in zijn gezicht slaan. Allebei ging niet, omdat ik hier was, en hij daar. Nu was het wachten op een reactie van hem, wat waarschijnlijk de genadeslag zou zijn, en mijn hart echt tot gruzelementen zou slaan.

---

Bowties were never Cooler

De ochtend thuis was vrij vlot verlopen. Pa had nog even alle plichten als klassenoudste met me overlopen. Patrouilleren door de gangen van de trein, door de gangen van Zweinstein, als me dat opgedragen werd door de hoofdmonitoren. Ik moest ervoor zorgen dat niemand de regels overtrad en ervoor zorgen dat ze strafwerk kregen als dat wel het geval was. Simpel zat, dat zou zo geflikt zijn. De leerkrachten geloofden me bijna altijd als ik hen informeerde over leerlingen die zich niet aan de regels hielden, omdat ik erom bekend stond altijd eerlijk te zijn. Het had zo ook zijn voordelen. Zelf had ik nog nooit strafwerk gehad en ik was ook van plan dat zo te houden - als klassenoudste had je wel zo je voorbeeldfunctie en zoiets werd compleet in de war geschopt door strafwerk.
Ik had geen idee wie er dit jaar van klassenoudsten waren bijgekomen - van Rose wist ik het, maar verder had ik niets gehoord. Zelfs niets van Desmond. Hij was klassenoudste tot vorig jaar, maar ik had geen idee of hij nu hoofdmonitor was geworden of niet. Hij had één kans op vier en hij maakte wel een goede kans, geloofde ik. Langs de andere kant zou hij me toch wel iets laten weten hebben?

•••

Eenmaal op het perron aangekomen, besluit ik met een afscheidskus de trein in te stappen en mijn bagage in een coupé te steken. Er lagen al andere koffers, maar er zat niemand in de coupé zelf, dus ik zag het probleem niet. Ik zou toch onmiddellijk naar de prefectcoupé gaan, dus erg veel last zou men niet van me hebben.
Tezamen met Dominique, die, zoals ik opmerk, hoofdmonitor is geworden, stap ik de coupé binnen. Ik glimlach bij het zien van Scotty. Zijn één vierde kans is dus werkelijkheid geworden. Als hij zegt dat hij me gemist heeft en me een kus op m'n hoofd geeft, fluister ik een korte "proficiat" in zijn oor en geef hem een kus terug op zijn wang.
'Mijn vakantie was goed,' vertel ik. 'Wat mot gehad met Luus, maar voor de rest oké.'

[ bericht aangepast op 29 juni 2015 - 13:46 ]

---

Even as we grieved, we grew; even as we hurt, we hoped; even as we tired, we tried

      Glimlachend zie ik hoe ze weer helemaal rustig is geworden, afgezien van het onregelmatige gesnik dat soms nog haar lippen verlaat.
"Ik... thanks Bri, je bent echt mijn beste vriendin." ze omhelst me stevig en glimlachend knuffel ik haar terug.
"Hoe wist je trouwens dat ik hier was?" vraagt ze dan en ik wil net antwoorden wanneer er gestommel klinkt aan de andere kant van de muur. Dan vliegt de deur opeens open en zie ik bekende blauwe plukken de kamer binnenkomen, Teddy. Vanuit mijn ooghoek zie ik Victoire haastig haar wangen afvegen waarop nog wat mascara te zien is en behulpzaam als ik ben veeg ik de zwarte vegen weg met het zakdoekje weg.
"Vic, het s-spijt me, je taamee of... ik weet het niet hoe je het uitspreekt, ik had het geoefend... het is Frans... je weet wel omdat jij... en ik..." ratelt Teddy dan en ik sta gauw op. Victoire begint breed te glimlachen en Teddy's haren worden vuurrood, net zoals zijn wangen.
"Oh Teddy, het is Je t'aime. Maar ik dacht Jenny en jij... Ze was zo... Ik ook van jou" stamelt Vic dan en ik kijk even naar de twee en loop subtiel naar achteren, richting de deur.
"Uhm... Imma go... To the prefect coupé..." zeg ik haastig en glimlach onschuldig terwijl ik de deur vlug open maak. Ik steek nog even mijn duim op naar de twee en knipoog naar Victoire voordat ik me door de kier van de deur pers en hem vervolgens achter mijn rug weer sluit, die twee hebben even hun momentje nodig. Vervolgens haast ik me richting de prefect coupé gezien ik al behoorlijk laat ben en eenmaal daar fatsoeneer ik nog even snel mijn haar dat nogal warrig zit door de knuffel van Vic en spelt de badge met de "P" erop gegraveerd nog even wat beter op mijn gewaad. Vervolgens open ik de deur en loop breed glimlachend de coupé binnen.
"Hey guys!" begroet ik iedereen vrolijk en mijn oog valt dan op Dominique en dan haar badge met een "H" erop. "Ohmygod, Do, je bent Head Girl!" vrolijk geef ik haar een knuffel en laat haar daarna los om de rest te begroeten, Avery, Molly – oh god – en Scotty.

[ bericht aangepast op 29 juni 2015 - 15:53 ]

---

I just caught the wave in your eyes

Edward "Teddy" Remus Lupin
Teddy • Hufflepuff • Very Nervous

      Er verschijnt een glimlach op haar gezicht die me nog roder maakt.
      'Oh Teddy, het is Je t'aime,' zegt ze. Ik haal ongemakkelijk een hand door mijn haar en schuifel met mijn voeten. Faal, Teddy. 'Maar ik dacht Jenny en jij... Ze was zo... Ik ook van jou.' Ik kijk naar haar op en voel een nerveuze glimlach op mijn gezicht verschijnen.
      'Uhm... Imma go... To the prefect coupé...' Mijn blik schiet naar Briana en ik schenk haar een onschuldige blik.
      'S-Sorry Bri en... bedankt,' mompel ik. Zodra Briana verdwenen is, ga ik voorzichtig naast Victoire op de grond zitten. Ik pak haar handen voorzichtig vast en kijk haar aan terwijl ik moeite doe om mijn haren weer terug naar de goede kleur te krijgen.
      'Gaat het weer een beetje?' vraag ik zachtjes, 'ik had niet door dat... Jenny begroet iedereen zo. Ik vind haar aardig, maar echt... er is niks tussen ons. I-Ik...' Ik twijfel even, hoe ga ik dit vertellen zonder dat ik over kom als een enorme idioot of nou ja, nog meer dan ik nu al ben. Ik laat één van haar handen los en haal opnieuw mijn hand nerveus door mijn haar, dat nu een paarsachtige kleur heeft gekregen.
      'Ik vind je al langer leuk,' mompel ik, haast binnensmonds, 'en ik ehh... durfde niks te zeggen, want ik was.... bang dat je...je weet wel,' stamel ik. 'Ik onze vriendschap zou verpesten, maar ik wilde het niet via whatsapp zeggen, want... het is whatsapp! Dat... het moest perfect zijn en nu,' opnieuw val ik stil. 'Nu heb ik het moment verpest en het spijt me, echt. Ik wilde het perfect voor je maken, maar alles wat ik bedacht leek zo stom en ik was zeker dat je nooit iemand zoals mij leuk zou vinden, want je bent geweldig en mooi en... perfect. Voor mij ben je perfect en ik... wist gewoon niet wat ik moest doen, om je voor me te winnen, want ik was bijna zeker dat je niet- en nu- en...,' ik val stil en staar naar de grond. I'm an idiot.

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Het was absoluut een verademing toen ik kon zitten en niet langer meer de strijd aan hoefde te gaan met mijn hutkoffer, die zwaarder was uitgevallen dan ik had gehoopt, en de reismand van Muis. Wat Muis betrof, dacht ik dat zij al even opgelucht was als ik. Ik vreesde dat ik met mijn gesjouw en geduw de mand meermaals heen en weer had geschud, zelfs al had ik deze intentie niet gehad. Nu ik eenmaal zat, sierde een tevreden glimlachje mijn gelaat. Het was niet voordat Sunset haar mond opende, dat ik mezelf realiseerde dat ik niet alleen was in deze treincoupé.
      Brutaal rees mijn wenkbrauw omhoog toen ze enigszins hakkelend een begroeting uit wist te brengen. Wat was haar probleem deze ochtend? Hoewel het me niet ontging dat ze naar woorden leek te zoeken, oncomfortabel en alles behalve zeker ogend, deed ik geen moeite om haar uit haar lijden te verlossen. De stilte die er gevallen was, was voor mij dan ook alles behalve ongemakkelijk: ik liet dat soort dingen nu eenmaal niet zo snel aan mijn hartje komen. In plaats daarvan liet ik mijn blik strak op haar gezicht gericht. Toen ze uiteindelijk een vraag wist te formuleren - dat duurde lang genoeg - verscheen een licht fronsje op mijn voorhoofd, al dwong ik mezelf mijn gelaat al snel weer te ontspannen. Ik moest me leren gedragen, verdorie, hoe spijtig dan ook: ons team zou tijdens de matches van Quidditch slechts aan top kunnen staan als er onderling geen spanningen waren. Daar onze eerste match tegen Gryffindor was, niet de minste, besloot ik mijn engelenkant boven te halen en mijn twee jaar jongere teamlid het voordeel van de twijfel te gunnen.
      "Ik ben er klaar voor," beaamde ik. "Het is mijn laatste jaar nu en ik zie het als mijn persoonlijke missie om er voor te zorgen dat iedereen de naam Sarah Wolfe kent en vreest voordat dat jaar ten einde is. Ik wil Hogwarts met opgeheven hoofd kunnen verlaten. Wat jij?" Terwijl ik op haar antwoord wachtte, pakte ik het roddelblad dat in onze treincoupé lag. Ik keek niet direct op toen Sunset weer begon te praten, maar wederom was één van mijn wenkbrauwen omhoog gerezen. Ze wilde me iets vragen? "Shoot," besloot ik uiteindelijk, mijn blik oprichtend van het roddelblad.
      De vraag was niet direct wat ik verwacht had en dit keer kon ik een frons op mijn gezicht niet onderdrukken. Vroeg ze nu daadwerkelijk of ik dacht dat mensen uit Slytherin bevriend met haar zouden willen worden? Of was dit een of andere grap, uit nervositeit slechter uitgevallen dan ze hem bedoeld had? "Ik mag dan wel een heks zijn, maar ik heb geen waarzeggerij tussen mijn vakken zitten. Overigens - ben je geen prefect? Ik gok dat de anderen je liever tot vijand dan 'vriend'," ik kon het niet laten om een enigszins spottende intonatie te gebruiken, wat een vraag was dat, "zullen dopen als je niet in die coupé verschijnt." Oké, Sarah, dat was niet heel aardig.
      "Is dit je eerste jaar als prefect, overigens?" Een klaaglijke miauw van Muis liet me even verstoord opkijken, waarna ik dan toch het reismandje tegen beter weten openmaakte voor haar. Als we Hogwarts eenmaal zouden bereiken dan zou ik wel zien hoe ik haar weer in die mand zou krijgen. Met wat eten viel ze altijd wel te lokken.

---

She's imperfect but she tries

Avery James Prescott

Scotty bedankte me op zachte toon voor mijn felicitatie. “Maar mijn vakantie was leuk. Natuurlijk had ik school wel gemist, vooral iedereen hier maar thuis zijn met familie, is toch altijd heel prettig.”
Op dat moment komen Molly en Dominique binnen en wanneer de laatste in mijn blikveld verschijnt kan ik een glimlach niet onderdrukken, Do was een van mijn weinige echte vrienden hier op school en waarschijnlijk mijn favoriete persoon hier, met als enige competitie mijn beste vriendin Sarah waarmee ik sinds halverwege het eerste jaar vrijwel onafscheidelijk mee was. “Hey Molly,” zei ik. “Het is geweldig je weer te zien Do, hoe was jullie vakantie?”
Beide meiden feliciteerden Scotty met hun aanstelling. “Jij ook nog gefeliciteerd Do,” zei ik. “Je bent een geweldige keuze.”
“Mijn vakantie was goed,” antwoordde Molly op Scotty´s vraag of de vakantie goed was geweest. “Wat mot gehad met Luus, maar voor de rest oké.”
Molly en Dominique waren pas net gaan zitten toen Brianna, de zesdejaars Hufflepuff prefect, binnen kwam. “Hey guys!”
Ze lijkt op het punt te staan te gaan zitten wanneer ze Do´s badge iet. “Ohmygoed, Do, je bent Head Gir!” in haar enthousiasme slaat ze me bijna voor m´n kop wanneer ze Do omhelst. Zodra ze Do losliet begroette ze mij, Molly en Scotty.
“Weten jullie wie de vijfdejaars prefects zijn in jullie afdeling?” vroeg ik. “Of waar de overige prefects zijn want we staan op het punt om te vertrekken.”
Zonder op een antwoord af te wachten haalde ik mijn telefoon te voorschijn en opende de groepsapp.

Me: Could all prefects make their way to the prefect coupé?”
Teddy: Yeah just… a sex

Onmiddellijk begonnen mijn lieftallige zus, James en Rose hem de klieren over zijn typefout en momenten zoals deze had ik een hekel aan mijn zus, kon ze mensen nou nooit eens alleen laten als ze belachelijk deden? “Teddy komt er zo aan,” zei ik. “Van de rest heb ik nog niet teruggehoord.”

[ bericht aangepast op 29 juni 2015 - 16:40 ]

---

"Everyone forgets Icarus also flew" - Jack Gilbert

---

Emma Adaline Smith

---

Hufflepuff - 6th year - Happy

---

Ik kijk vrolijk de coupé rond, en kijk vervolgens op m'n telefoon. Daar zie ik dat Hugo vraagt waar hij naartoe kan.

<,Hugo: Can I join someone? I'm at the platform right now
<< Lorcan: We have a coupé
>> Emma: You can join us I think
<< Hugo: Hiya Lorcan ^^!
<< Lorcan: Hi Hugo!
<< Hugo: I'm coming to you okay? Which coupé
<< Lorcan: No problem! In the middle I thought
<< Hugo: Okayy c:
<< Hugo: Oh shit sorry Emma :c
<< Lorcan: Emma you can join us too!
>> Emma: Omg Hugo how could you do this *insertbrokenheartemoji*
<< Hugo: Sorray :c pleasee forgive me c:?
>> Emma: Maybe for a hug. c:
>> Emma: I'll come find you guys in a bit!
<< Lorcan: Hey! Hugo is mine!
>> Emma: Dibs
<< Hugo: See you in a bit then Emsel #PartyCoupé
>> Emma: Yesss c:
<< Hugo: Hehe too bad Locan, everything for a hug
<< Lorcan: Noooo *insertpanickingemoji**insertcryingemoji*
>> Emma: Sorry lor, want to share? <3

Ik lachte vrolijk, en we praatten zo nog een beetje door. Na een tijdje werd het een klein beetje ongemakkelijk - Hugo was heel lief, maar ik was twee jaar ouder. Ik grinnikte toen Hugo bevestigde dat we gewoon buddy's waren, en toen stond ik op. "Ik moet Hugo even knuffelen, want dat is nodig." Verontschuldigde ik me, waarna ik mijn koffer weer optilde. "Oef.", en liep weer door. Mijn koffer leek steeds zwaarder te worden, als dat überhaupt al kon. Zuchtend en steunend kwam ik uiteindelijk aan bij de coupé waar de tweeling zat. Dramatisch liet ik mezelf neervallen op een bank, terwijl ik een lok roze haar uit mijn gezicht streek. "Omygod." Zei ik zuchtend, en begon vervolgend te lachen. "Hi guys!" Zei ik vrolijk, terwijl ik weer opstond om beide jongens een knuffel te geven.

---

Spinning around, I'm weightless.

'Uhm... Imma go... To the prefect coupé...' paniekerig kijk ik op, maar haar blik stelt me gerust.
'S-Sorry Bri en... bedankt,'. Mijn hart begint sneller te kloppen als Teddy zich naast mij met komt zitten en mijn handen vastpakt. Ik kijk op en zie dat hij zijn haar weer in de blauwe kleur probeert te veranderen. Ik grinnik zachtjes.
'Gaat het weer een beetje? Ik had niet door dat... Jenny begroet iedereen zo. Ik vind haar aardig, maar echt... er is niks tussen ons. I-Ik...' Stilte, moest ik nu wat zeggen. Ik deed mijn mond open om hem alles te vertellen, maar stoot hem toe hij begon met praten.
'Ik vind je al langer leuk,' mompel ik, haast binnensmonds, 'en ik ehh... durfde niks te zeggen, want ik was.... bang dat je...je weet wel, k onze vriendschap zou verpesten, maar ik wilde het niet via whatsapp zeggen, want... het is whatsapp! Dat... het moest perfect zijn en nu,' opnieuw valt het stil. 'Nu heb ik het moment verpest en het spijt me, echt. Ik wilde het perfect voor je maken, maar alles wat ik bedacht leek zo stom en ik was zeker dat je nooit iemand zoals mij leuk zou vinden, want je bent geweldig en mooi en... perfect. Voor mij ben je perfect en ik... wist gewoon niet wat ik moest doen, om je voor me te winnen, want ik was bijna zeker dat je niet- en nu- en...,'
"Teddy dat is zo lief, ik-ik vond je ook al heel lang leuk maar-maar ja jeweetwel we zijn vrienden enzo... En.. Ja... Awkward " mompel ik, terwijl ik naar mijn handen staar. Dit is ongemakkelijk wow. Ik durfte hem niet aan te kijken, maar in mijn ooghoeken zag ik dat Teddy's haar knalrood was. Vond hij het even spannend als ik? Of betekende het iets anders? Geen idee, ze moesten er een handleiding bij maken. Metamorphmagus en wat hun haarkleur betekend.
Om maar iets te doen, haalde ik mijn blauwkleurige iPhone 5c uit mijn zak, toevallig kreeg ik net een berichtje binnen.

Avery: Could all prefects make their way to the prefect coupé?

"Oh, Avery wilt dat we komen...". Shit en nu? Dit had hét moment moeten zijn. Maar die had ik verkloot met mijn domme naïve kop. Slim Vic goed gedaan.

[ bericht aangepast op 29 juni 2015 - 21:09 ]

---

ze had het universum op haar schouders maar droeg het als een paar vleugels

Edward "Teddy" Remus Lupin
Teddy • Hufflepuff • Feeling a bit rejected

      'Teddy dat is zo lief, ik-ik vond je ook al heel lang leuk maar-maar ja jeweetwel we zijn vrienden enzo... En.. Ja... Awkward.' Ik kijk haar afwachtend aan, maar ze ontwijkt mijn blik door naar haar handen te kijken. Na een paar minuten stilte, pakt ze haar mobiel te voorschijn en ik kan het niet laten om teleurgesteld te zijn. Wat had je dan verwacht, Teddy? Dat ze je zou zoenen? Ja... Om mezelf een houding te geven volg ik haar voorbeeld op, maar de berichten die binnen komen op mijn telefoon, dringen niet echt tot me door. Mijn blik blijft naar Victoire schieten en uiteindelijk stop ik moedeloos mijn mobiel weg en laat ik mijn hoofd tegen de muur aan zakken. Het moment is nu verpest.
      'Oh, Avery wilt dat we komen...' Haar stem brengt me weer terug naar de werkelijkheid. Ik knik langzaam, maar maak geen aanstalten om overeind te komen. Ergens hoop ik dat dit nog de goede kant op gaat, maar ik heb mijn hoop alweer bijna op gegeven.
      'Ik denk dat we maar moeten gaan,' zeg ik tegen haar. Mijn hand sluit zich om te hare en zonder verder iets te zeggen help ik haar overeind. Even blijf ik staan en onze ogen ontmoeten elkaar. In mijn hoofd spelen zich allerlei gedachten af. Ik kan er gewoon voor gaan? Ik weet dat ze me leuk vind... maar dat zou onze vriendschap verpesten... tenminste, als ze het niet fijn vind.
      Nog steeds in een tweestrijd begin ik langzaam te lopen. Ik open de deur en kan vanuit hier James zien zitten. Op dat moment beslis ik dat als ik een kans wil hebben, ik er gewoon nu voor moet gaan.
      'Oh fuck it,' mompel ik. Ik draai me naar Victoire om, zet een stap richting haar en pak haar gezicht tussen mijn handen om mijn lippen op de hare te drukken. Dit is waarschijnlijk mijn domste actie ooit, maar als ik het niet doe, weet ik het zeker dat ik er spijt van ga krijgen. Met mijn lippen tegen de hare aan en mijn ogen gesloten, wacht ik met mijn hart kloppend in mijn keel op haar reactie.

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

---

Met een zucht weet ik mezelf mijn bed uit te krijgen - het is eindelijk 1 september. Yay. Ik had alleen liever gehad dat de trein wat later in de dag zou vertrekken.
Ik werp een blik op mijn alarmklok en val van schrik bijna mijn bed uit. Het is al kwart voor 11! Snel kleedt ik me aan, en ren naar beneden. Zonder ook maar iets voor ontbijt mee te grissen, ren ik naar buiten. Ik heb het geluk om vlak naast het station te wonen. Mijn ouders zijn allebei al werken, dus die heb ik gisteravond al gedag gezet.
Vijf minuten voor elf storm ik het perron op. De trein staat er godzijdank nog, en ik zoek meteen om me heen naar Rose of iemand anders. Rose is natuurlijk prefect geworden, dus ze kan niet bij mij in de coupé komen zitten... Ik pak mijn telefoon erbij en verstuur twee appjes.

*to Rose* Hey, where are you? I just arrived.
Groupchat: Hey, who can I join in a coupé?

Bijna meteen krijg ik een appje terug van Rose.

Rose: Caeting suitvases in the train frim me and hugo.
Rose: Ill join you afywer the refetc merruong Poper.
Rose: Ugh I cabt typme liks thos.
Piper: Are you typing while actually putting the suitcases on the train?
Rose: I am at leazt teyong to.
Piper: I can only just understand you but yeah.
Piper: I'll look for a coupe and tell you where in a bit.

Nog niemand heeft gereageerd op mijn vraag, dus daarom besluit ik maar gewoon de trein in te gaan, en dan wel te zien waar ik kan gaan zitten.

---

“A queen will always turn pain into power.”

Desmond Scott Finnigan-Thomas
Gryffindor, Headboy, Shy puppy with separation anxiety
Nadat Molly en Dominique binnen waren gekomen, misten we in elk geval Victoire, Teddy, en Briana nog. Molly's kus op mijn wang, deed mijn hart wat fladderen in mijn borstkas, voor ik toch maar weer ging zitten. Molly had ruzie gehad met haar zus, maar voor de rest was het goed geweest, wat toch een opluchting was voor me, want ik wilde niet dat ze zich slecht voelde. Al vrij snel kwam Briana binnen, vrolijk als altijd, en natuurlijk helemaal vrolijk doordat haar vriendin Headgirl was geworden. Ik zou zo vast nog een knuffel krijgen, maar nu met Molly zo dichtbij, misschien toch maar niet. "Hey Bri." zei ik met een glimlach. Ondanks dat ik het altijd een klein beetje ongemakkelijk vond met de twee meisjes in de coupé, vond ik het ook wel weer heel fijn om iedereen weer te zien. Ik haalde mijn schouders op bij Avery's vraag. Eigenlijk wist ik het ook niet. Ik wilde net een berichtje sturen, toen hij het al had gedaan, waardoor ik niets meer te doen had en maar gewoon bleef zitten. "Okay. Dank je." zei ik zachtjes tegen hem, voor ik weer naar Molly en Briana keek. "Misschien is het handig om als ze in de komende 5 minuten niet komen, we ze maar gewoon gaan halen, of gewoon beginnen en ze later bijpraten. Ik wilde graag een arm om de kleine Weasley slaan en gewoon beginnen, maar dat ging natuurlijk niet zonder de rest of de toestemming van iedereen hier om te beginnen zonder degenen die ontbraken, wat van elke afdeling er nog wel een paar waren. Toch verbaasde het me wel dat Victoire en Teddy er nog niet waren, gezien die er de afgelopen jaren altijd enorm op tijd bij waren, zowel hier als in de les. Ik keek nog even omhoog naar Monkey, die in slaap was gevallen op mijn koffer. "Mormel" beet ik zacht naar de kat, die zacht naar me blies, alsof hij me had verstaan, voor hij weer in slaap viel. Hierna ging ik weer iets beter zitten en keek uit het raam naar alle ouders die aan het zwaaien waren en de laatste hysterische kinderen die het net op tijd voor elkaar kregen om in te stappen. Gelukkig waren Lucas en Niahm veilig aan boord, dus daar hoefde ik me geen enkele zorgen meer over te maken. Natuurlijk deed ik het wel een beetje, maar dat deed ik altijd. Intussen ontplofte de chat over Teddy en Victoire die hadden gekust. "Aha, Teddy en Victoire zijn laat omdat ze aan het flikflooien zijn. Waarschijnlijk komen ze zo." Ik zei het niet heel hard, maar hard genoeg om het verstaanbaar te laten zijn. Zo zouden ze zich bij ons voegen, hopelijk, en dan waren we hopelijk snel compleet om de bespreking te starten.

---

Bowties were never Cooler

[901FreeAtLast went Daggers]

---

The monsters running wild inside of me. I'm faded