[stelling] Een corrigerende tik bij de opvoeding van kinderen is soms nodig. - Oude Stellingen

De stelling van deze week luidt:
Een corrigerende tik bij de opvoeding van kinderen is soms nodig.

(dit is niet mijn mening, ik plaats alleen de stelling)

[ topic verplaatst door een moderator ]

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

sarcasme aan- oh, ja en de mensen die schreven dat zij wel es een corrigerende tik kregen en dan wisten;tot hier en niet verder en niet getraumatiseerd werden dáchten dat natuurlijk alleen maar omdat pappie anders gaat slaan of zitten te liegen-sarcasme uit ze sloegen zeker ook je hersens uit, voor zover je die had? het gaat over een corrigerende tik, niet over de smoes die jou ouders gebruikten voor hun kindermishandeling (ze zullen de enige ouders niet zijn die 'corrigerende tik' op die manier een slechte naam bezorgen) ik tel minimaal twee verhalen dat mensen er geen schade van ondervonden en ben geneigd hen te geloven, al kun jij natuurlijk verzinnen dat ze dat alleen beweren uit een of andere onbewuste angst voor hun ouders

Oké, ik heb dit stukje nu zo'n vijf keer gelezen, maar nog steeds kan ik het niet helemaal bevatten. Serieus, ze heeft het hier over haar eigen ervaring met iets wat door haar ouders waarschijnlijk is bestempeld als een corrigerende tik, of wat bedoeld was als een corrigerende tik. Wat zij schreef is haar ervaring, maar puur omdat jouw ervaring hier niet op aansluit is ze meteen leeghoofdig/dom? ("Ze sloegen zeker ook je hersens uit, voor zover je die had?")
Misschien heb ik ergens totaal overheen gelezen, maar ik zie nergens iets over dat ieder kind dat ooit een tikje heeft gekregen getraumatiseerd is, volgens haar. Wel dat kinderen die opgroeien met ouders die de "corrigerende tik" uit de hand laten lopen, er later nog steeds last van hebben. Mensen kunnen het ook best oneens zijn met deze stelling als ze een andere definitie van "corrigerende tik" hanteren, want helaas is het nogal een grijs gebied. Dat betekent echt niet dat ze weinig hersens hebben. :W

---

Ik kijk uit het raam, naar de lucht en de zon, ik loop naar buiten en flikker van het balkon.

Hooverphonic schreef:
(...)

Oh, jeetje...
Ik weet niet of het vetgedrukte stuk tekst in het stuk waar je mij hebt geciteerd door jou is geschreven of niet, excuseer me als jij dat niet was (ik kan niet terugvinden wie het wel zou zijn geweest) maar het komt behoorlijk aanvallend over.
Ik schrijf hier over MIJN ervaring met de ''corrigerende tik''. Ik heb meerdere maten van corrigerende tikken gehad, maar omdat ik dus ook mee heb gekregen dat een zacht tikje in mijn opvoeding net zo goed kon uitlopen op een aantal harde klappen ben ik persoonlijk tegen elke vorm van de corrigerende tik, en omdat ik heb gekend dat het uit de hand kan lopen ben ik huiverig voor wat dan ook op geweld kan uitlopen. Dat er blijkbaar ouders zijn die een heel zacht tikje geven en het daar bij kunnen laten... Kan ik me haast niet voorstellen om eerlijk te zijn. Maar als dat zo is, als je als ouder alleen maar een zacht tikje kan geven dat geen enkele pijn doet en ook geen dreiging of angst kan nalaten bij het kind. Oké, ga je gang. Ik kan dit echter gewoon echt niet bevatten.
Vandaar dat ik behoorlijk tegen welke vorm van slaan of corrigerende tik dan ook ben. Want er zijn dus ouders die een corrigerende tik interpreteren zoals het hen uitkomt, en daar ben ik enorm huiverig voor als je de corrigerende tik goed gaat keuren. Maar goed, dit is dus gewoon mijn mening.

Dit. En hoe vaak er ook wordt gezegd over dat dit over een "corrigerende tik" gaat en niet over "slaan", het verandert weinig aan mijn mening, gewoonweg om het bovengenoemde en wat ik geloof ik al 2x eerder heb gezegd. Als je niet in kunt schatten wat een corrigerende tik inhoudt, doe het dan niet. Als je inderdaad als ouder kunt bedenken dat een corrigerende tik inhoudt, een tikje (niets meer dan een klopje, want naar mijn idee gaat het om het fysieke contact) tegen de arm o.i.d. dan vind ik dat prima.

---

"A good book is always good, no matter how many times you've read it."

Is die reactie nu echt gebeurd? Owkay.

---

Mirror, mirror on the wall, will there be glory if I fall?

Ehm, nee. Die user bestaat niet :')

---

"I solemnly swear that i am up to no good."

Wiarda schreef:
(...)

Oké, ik heb dit stukje nu zo'n vijf keer gelezen, maar nog steeds kan ik het niet helemaal bevatten. Serieus, ze heeft het hier over haar eigen ervaring met iets wat door haar ouders waarschijnlijk is bestempeld als een corrigerende tik, of wat bedoeld was als een corrigerende tik. Wat zij schreef is haar ervaring, maar puur omdat jouw ervaring hier niet op aansluit is ze meteen leeghoofdig/dom? ("Ze sloegen zeker ook je hersens uit, voor zover je die had?")
Misschien heb ik ergens totaal overheen gelezen, maar ik zie nergens iets over dat ieder kind dat ooit een tikje heeft gekregen getraumatiseerd is, volgens haar. Wel dat kinderen die opgroeien met ouders die de "corrigerende tik" uit de hand laten lopen, er later nog steeds last van hebben. Mensen kunnen het ook best oneens zijn met deze stelling als ze een andere definitie van "corrigerende tik" hanteren, want helaas is het nogal een grijs gebied. Dat betekent echt niet dat ze weinig hersens hebben. :W

Mee eens.
Ik heb wel eens een tik gekregen, maar ik ben nergens getraumatizeerd. :'D

---

wat was dit ookalweer

er is een verschil tussen een tik en een tik maar ik ben het er wel mee eens al moet je kind niet blauw slaan, dat is ook nergens voor nodig.

---

"Everytime I see the red hair bouncing so gracefully, I remember how much damage I did to that magnificient flower..."

Tigresse schreef:
Ik zie altijd mensen zeggen dat 'slaan' en een 'corrigerende tik' hetzelfde zijn, maar ik zie daar wel degelijk verschil in? Mijn ouders hebben me nooit geslagen toen ik klein was, maar als ik écht niet wilde luisteren, kreeg ik ook wel eens een tikje tegen mijn arm. Dat tikje heeft nooit pijn gedaan, maar ik besefte dan wel dat ik nu écht moest ophouden. Ik wil hiermee niet zeggen dat het correct is om je kind op de grond te duwen of echt te slaan, maar ik heb nooit problemen ervaren met een corrigerende tik. Ik denk dat dit ook een beetje aan ieders interpretatie ligt. Ik heb hier namelijk niks aan overgehouden, en ik was en ben ook nog nooit bang voor mijn ouders geweest. Dat tikje voelde ik namelijk amper, maar ik luisterde er wel degelijk naar.

Daarbij werd ik heus wel beloond voor goed gedrag, en kreeg ik niet direct een tikje bij slecht gedrag. Het is dus niet zo dat mijn ouders altijd en alleen maar naar dat tikje grepen als ik niet luisterde.

---

chaos makes the muse

Hmmm, ik vind een tik echt te ver gaan!
Er zijn genoeg andere manieren om te straffen!

---

'Do it for the vine!'

Bij mij was een corrigerende tik hewoon een zacht tikje op mijn arm. Het deed geen pijn, maar het was gewoon een teken dat ik echt moest ophouden, omdat ik anders te ver zou gaan in mijn gedoe. Het ging om het contact, ze hadden net zo goed mijn arm vast kunnen pakken of iets, maar dat is onpraktisch, niet om de pijn: er was geen pijn. En dat vind ik gewoon kunnen.

ik heb er geen trauma's aan overgehouden

---

Spinning around, I'm weightless.

Eigengrau schreef:
Oneens. Ik heb zo'n ongelooflijke hekel gekregen aan deze hele "een corrigerend tikje is oké"-bullshit door mijn slechte ervaringen hiermee. Je kind een duw geven zodat het op de grond valt of armen die beschermend voor zich worden gehouden wegslaan, is alleen maar een manier om het naar je te laten luisteren als je geniet van de gedachte dat je iemand in jouw greep hebt door angst. En dat is zo verschrikkelijk fout, want als ouder heb je het vertrouwen en de veiligheid van je kind in handen. Zelfs een schijnbeweging die hoogstens voor de schrik is bedoeld, is een teken van agressie en dat kun je met zo'n machtspositie echt niet maken. Je gaat me niet zeggen dat je het als geliefde oké vindt dat je partner je een "corrigerend tikje" geeft - geweld pleegt dus, hoe klein dan ook - maar voor kinderen is het natuurlijk helemaal oké. Ik ben hier misschien heel erg fel in, maar ik heb zelf al ondervonden hoe snel de situatie na zo'n corrigerend tikje kan escaleren en hoe zelfs zoiets enkel is bedoeld om de angst erin te houden. Is het dan echt zo "soft" en "voor doetjes" om een kind gewoon een straf te geven waarbij het iets leert?

Ik als kind, ben eigenlijk nog steeds bang voor mijn ouders. Ik kan hondsbrutaal zijn, totaal niet luisteren en enorm eigenwijs zijn. Maar als het moment aanbreekt dat ik een ''corrigerende tik'' (wat dus ook mijn armen waarmee ik mezelf probeer te beschermen wegslaan is) ga krijgen ben ik bang. Als zij dan voor mij staan kruip ik in een hoekje en kan ik niet meer vluchten.

En juist dan word ik nog erger. Om me niet te laten kennen, ik wil namelijk niet doen alsof ik kwetsbaar ben. Misschien si het dom dat ik dan nog ergere opmerkingen maak, maar dat is hoe ik op die momenten denk en dat denken is het gevolg van angst. Soms werd ik gewoon ook gewoon geslagen omdat ik echt te ver ben gegaan, of stevig vast gepakt dat ik vervolgens een klein huilend bolletje word. En dan te bedenken dat ik ''al'' 13 ben.

En já ik ben dus bang, heb vertrouwen in mijn ouders verloren en ja, ik besef ook dat hoe ik mij gedraag ontzettend dom is. Maar ik lijk op dat soort momenten heel hard, waardoor mijn ouders dus misschien verder denken te kunnen gaan. Alleen, de buitenkant is niet de binnenkant want alhoewel het vanbuiten niet zo lijkt, eigenlijk ben ik een verlegen gevoelig meisje dat snel gekwetst is.

Heb geprobeerd het te omschrijven en het kan er onhandig staan.

[ bericht aangepast op 6 aug 2015 - 3:15 ]

---

You can't start the next chapter of your life if you keep re-reading the last one.

Oneens. Ik heb zo'n ongelooflijke hekel gekregen aan deze hele "een corrigerend tikje is oké"-bullshit door mijn slechte ervaringen hiermee. Je kind een duw geven zodat het op de grond valt of armen die beschermend voor zich worden gehouden wegslaan, is alleen maar een manier om het naar je te laten luisteren als je geniet van de gedachte dat je iemand in jouw greep hebt door angst. En dat is zo verschrikkelijk fout, want als ouder heb je het vertrouwen en de veiligheid van je kind in handen. Zelfs een schijnbeweging die hoogstens voor de schrik is bedoeld, is een teken van agressie en dat kun je met zo'n machtspositie echt niet maken. Je gaat me niet zeggen dat je het als geliefde oké vindt dat je partner je een "corrigerend tikje" geeft - geweld pleegt dus, hoe klein dan ook - maar voor kinderen is het natuurlijk helemaal oké. Ik ben hier misschien heel erg fel in, maar ik heb zelf al ondervonden hoe snel de situatie na zo'n corrigerend tikje kan escaleren en hoe zelfs zoiets enkel is bedoeld om de angst erin te houden. Is het dan echt zo "soft" en "voor doetjes" om een kind gewoon een straf te geven waarbij het iets leert?
[ bericht gewijzigd door Eigengrau op 26 juli 2015 - 6:07 ]

Mee eens!

---

Niemand kan de DonderClan overwinnen!

Oneens. Er zijn ontelbaar veel manieren om een kind te laten weten dat het iets verkeerds heeft gedaan. Ik zal het nooit, maar ook echt nooit over mijn hart krijgen mijn zoontje een tik te geven. Laat staan er nog maar aan te denken dat te doen!

Oneens, als je slaat ben je een slechte ouder die overduidelijk niet weet hoe hij/zij met kinderen om moet gaan.

---

I'm so scared of being alone, yet I constantly push people away and never let anyone in.

The_End schreef:
Oneens, als je slaat ben je een slechte ouder die overduidelijk niet weet hoe hij/zij met kinderen om moet gaan.

Slaan en een corrigerende tik geven zijn twee verschillende dingen.

---

Spinning around, I'm weightless.

Mee eens

Ik ben er mee opgegrooid

Als ik niet luisterde en pats voor mij kont of achterhoofd
Bij sommige kinderen werkt praten niet. En meot je respect afdwingen.

En ja ik ga het later ook gewoon bij mijn kinderen doen. Natuurlijk neit bond en blauw slaan.
Maar als mijn kinderen alter net als ik zijn. Werkt praten niet. Die lachen me dan uit in hun hoofd.

[ bericht aangepast op 9 dec 2015 - 0:24 ]