Once Upon A Time (speeltopic)~5 - Speeltopics

Link naar 1:
http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=177516
Link naar 2: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=177597&page=20
Link naar 3: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=177656
Link naar 4:
http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=177770

Het was een mooie dag in Storybrooke, alle vloeken waren verbroken en de doden waren weer tot leven gekomen. Mensen uit alle werelden waren samen, kinderen speelde buiten en volwassenen kletsen samen.

De dagen werden slechter er liep een moordenaar rond die ze niet kunnen pakken, tegelijkertijd belanden er veel mensen in het ziekenhuis, er zijn vloeken bezig. Zouden ze het nog wel kunnen redden?

[ bericht aangepast op 28 mei 2016 - 20:17 ]

"Inderdaad, ik zal waarschijnlijk compleet falen met elk wapen wat jij wel niet moest gebruiken," zeg ik lachend "ik zou waarschijnlijk op mezelf schieten per ongeluk dan,"

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

Joseph Lloyd Dombrowski

"Dat gebeurd niet hoor, dan moet je al een heel slechte soldaat zijn..." Ik slikte mijn woorden in... Dat had ik misschien beter niet gezegd. Dus dan zei ik maar direct daarna "Zijn hier ook wapens, een paintballgeweer is al goed!"

Ruby

"Hmmm, nog een paar minuutjes." mompelde hij. Ik haalde opgelucht adem, hij leefde nog. Nu werd hij wakker en kwam overeind. "Hè, wat is er?" vroeg hij terwijl hij mij knuffelde. 'Ik had weer last van een nachtmerrie,' mompelde ik. Ik wilde hem liever niet vertellen dat ik hem vermoord had in mijn droom. 'Maar nu is het weer goed,' ik glimlachte en gaf hem een kus. 'Hoe laat is het eigenlijk?' Ik keek naar de ramen waar licht doorheen scheen.


Jos

Ik zuchtte, ik wilde Storybrooke verwoesten niet Regina's slaafje spelen voor wat onzin zaken. Maar ik merkte dat ze nog steeds een soort macht over mij had. Ik moest haar wel gehoorzamen. Ik veranderde mijzelf in Emma, op naar Henry. Al snel had ik de jongen gevonden. 'Heey jongen,' zei ik liefkozend. 'Je weet dat ik.. Dat wij,' verbeterde ik mijzelf. 'Een zware periode hebben gehad. Ik heb een tijdje rust nodig voor mijzelf. Ik wil dat je de komende tijd weer bij Regina gaat wonen, totdat ik alles op een rijtje heb voor mijzelf. Snap je?' Henry knikte begrijpend. Ik gaf hem een knuffel 'Dankje,' fluisterde ik. 'Ik zie je snel weer, oké?' Samen liepen we naar huis, gelukkig was er niemand thuis. Ik kon dus ongezien naar binnen. Ik hielp Henry zijn spullen pakken en bracht hem naar het huis van Regina. 'Dag lieverd,' Ik gaf hem een kus op zijn voorhoofd en wachtte totdat Henry naar de voordeur was gelopen. Ik zwaaide kort en liep vervolgens weg. Om de hoek veranderde ik mijzelf terug naar mijn normale uiterlijk. 'Bah, al die rollen die ik moet spelen,' mompelde ik. 'Maar goed, Regina mag nu niet klagen. Op naar de volgende stap!' snel liep ik weg.

---

When you believe your dreams come true

Graham

'Ik had weer last van een nachtmerrie,' mompelde Ruby. 'Maar nu is het weer goed,' ze glimlachte en gaf me een kus. "Waar ging de nachtmerrie over?" vroeg ik. 'Hoe laat is het eigenlijk?' ik wist niet of Ruby de vraag negeerde of niet hoorde dus ik vroeg het nog een keer. "Ruby, wat gebeurde er in de nachtmerrie. Je kan er het beste over praten." Ik trok haar naar mij toe en zoende haar.

Regina

Thuis aangekomen was het alweer licht. Ik was dus de hele nacht opgebleven en ik gaapte even en wreef in mijn ogen. Op dat moment hoorde ik de bel gaan."Wie kan dat nou weer zijn?" mompelde ik. Ik liep gapend richting de deur en toen ik deze open deed, stond Henry voor mijn neus. "Hoi mam." begroette hij mij. "Henry, wat kom je doen?" vroeg ik verbaast. "Mijn moeder heeft even tijd nodig en het leek haar het beste als ik even bij jou weer introk." Er verscheen een glimlach op mijn gezicht. Ik trok Henry tegen mij aan en knuffelde hem. De vloek kon bijna uitgesproken worden.

---

Do I look like Mother Teresa?

Ruby

Ik negeerde zijn vraag en hij vervolgens die van mij. "Ruby, wat gebeurde er in de nachtmerrie. Je kan er het beste over praten." vroeg hij opnieuw. Ik werd naar hem toegetrokken en kreeg een zoen. 'Oke,' ik keek hem onzeker aan. 'Het was net als gisteravond, bij de wandeling. We zaten in het bos en het bosje ritselde. Ik liep er op af en jij was opeens weg. Vervolgens was ik een wolf en viel diegene in het bosje aan. De persoon was op slag dood.' Mijn stem trilde een beetje. Ik ging snel door het verhaal heen, zonder teveel details. 'Jij was die persoon, Graham,' zei ik zachtjes. 'Dat droom ik vaker, dat ik iemand vermoord, dat ik geen controle meer heb over het beest in mij.' Ik keek hem pijnlijk aan. 'Het was een tijdje gestopt, maar nu begint het weer. En ik heb geen idee waarom.' Ik drukte me tegen zijn borst aan, zodat ik hem niet hoefde aan te kijken.

---

When you believe your dreams come true

Graham

'Oke,' begon Ruby. Ik wist dat ze het me nu ging vertellen en daar was ik echt blij. Ze keek me onzeker aan, maar ik lachte haar toe. 'Het was net als gisteravond, bij de wandeling. We zaten in het bos en het bosje ritselde. Ik liep er op af en jij was opeens weg. Vervolgens was ik een wolf en viel diegene in het bosje aan. De persoon was op slag dood.' Ze had er het moeilijk mee om het verhaal te vertellen aangezien haar stem trilde. 'Jij was die persoon, Graham,' zei Ruby zachtjes ik duwde haar een klein beetje van mijn vandaan waardoor ik haar verbaast in het gezicht kon aankijken. 'Dat droom ik vaker, dat ik iemand vermoord, dat ik geen controle meer heb over het beest in mij.' Ze keek mij aan en ik keek haar geruststellend terug aan. "Ik zit hier nog steeds geen schrammetje niks." Tot ik mij de krassen van Ruby's nagels bedacht op mijn rug. "Op enkele krassen na dan." zei ik lachend. 'Het was een tijdje gestopt, maar nu begint het weer. En ik heb geen idee waarom.' Ze verborg zichzelf tegen mijn lichaam aan, terwijl ik mijn armen om haar heen sloeg. "Ruby, ik weet hoe jij in elkaar zit en ik weet hoe wolven in elkaar zitten. Het is alleen je angst om..." Het was haar angst om mij kwijt te raken door een fout die zij begin.
"Weet je wat het mooie is aan dromen, sheriff?"
Ik keek Gold verbaast aan terwijl hij mij passeerde. Ik schudde mijn hoofd.
"Ze zeggen dat dromen een herinnering zijn van een ander leven."
"Het komt goed Ruby. Alles komt goed." stelde ik haar gerust.

---

Do I look like Mother Teresa?

"Dankjewel voor mijn benoeming als slechte soldaat," zeg ik Sacarstisch terwijl ik mijn pijl en boog verberg. "Er zijn enkel wapens voor de politie want dit stadje heeft soms aparte inwoners en ik zelf ben er een van,"

[ bericht aangepast op 25 mei 2016 - 15:21 ]

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

Ruby

Graham duwde mij zachtjes van zich af en keek mij verbaast aan. Zijn blik veranderde daarna en stelde mijn gerust. "Ik zit hier nog steeds geen schrammetje niks. Op enkele krassen na dan." lachte hij. Ik kon er ook om lachen. 'Sorry nog daarvoor,' grijnsde ik. Vervolgens sloot hij mij in zijn armen. "Ruby, ik weet hoe jij in elkaar zit en ik weet hoe wolven in elkaar zitten. Het is alleen je angst om..." Hij maakte zijn zin niet af. "Het komt goed Ruby. Alles komt goed." zei hij vervolgens geruststellend. Ik wist wel dat het mijn angst was om mensen van wie ik hou pijn te doen. Ik knikte 'Dankje, dat je er bent.' Ik glimlachte naar hem. Beneden klonk de deurbel. Ik bleef luisteren of Regina de deur open deed, dit was het geval. 'Wie zou dat zijn?' vroeg ik verbaast. Ik klom over Graham heen het bed uit. Onderweg gaf ik hem snel een kusje op zijn buik. In mij pyjama liep ik de trap af. 'Henry? wat doet hij hier?' Ik keek Regina verbaast aan. 'Oh, goedemorgen trouwens.'

---

When you believe your dreams come true

Graham

Ruby kon lachen om mijn grapje. 'Sorry nog daarvoor,' ik gaf haar een zoen en zei dat niet uitmaakte. "Het is wel stoer wat die krassen. Kan ik zeggen dat ik gevochten heb met een wolf."
'Dankje, dat je er bent.' zei Ruby tegen mij met een glimlach op haar gezicht.De deurbel klonk beneden. Ik wilde uit bed stappen om de deur open te doen, maar het bleek dat Regina al was gegaan. 'Wie zou dat zijn?' vroeg Ruby mij. Ik haalde mijn schouders op. "Vast een pakketje ofzo, meer niet." Ruby klom over mij heen uit bed, maar als betaling dat ze over mij heen ging gaf ze me een kusje op mijn boek. Ik wilde Ruby wel volgen, maar het bed lag nog zo lekker.

Regina

Ik liet Henry was los. "Fijn om je weer te zien jongen." zei ik met een glimlach op mijn gezicht. "Ik ben blij ook jou weer te zien mam." We omhelsde elkaar aan. 'Henry? wat doet hij hier?' Henry en ik keken naar de trap waar Ruby in haar pyjama stond. 'Oh, goedemorgen trouwens.' kwam er nog achteraan. "Goedemorgen lieverd. Is Graham al weg?" vroeg ik haar. "Emma heeft het even moeilijk dus Henry logeert hier een tijdje." zei ik met een glimlach op mijn gezicht.

---

Do I look like Mother Teresa?

Ruby

"Goedemorgen lieverd. Is Graham al weg?" Ik schudde mijn hoofd. 'Hij is lui' grinnikte ik. "Emma heeft het even moeilijk dus Henry logeert hier een tijdje." glimlachte Regina blij. 'Wat fijn,' riep ik uit. 'Ik bedoel dat jullie nu weer samen kunnen zijn. Niet omdat Emma het moeilijk heeft,' stamelde ik met een rood hoofd. Ik veegde de tranensporen van mij gezicht. Ik zal er waarschijnlijk vreselijk uitzien op dit moment. 'Weet Henry al dat ik hier woon?' Begon ik voorzichtig. Technisch gezien was hij nu mijn broertje. Ik had nog nooit broertjes of zussen gehad, dus ik was nieuwsgierig hoe dat zou zijn. Ik had al vaker op Henry gepast, maar dit is toch anders.

---

When you believe your dreams come true

Regina

'Wat fijn,' riep Ruby uit. Ik zag dat Henry zijn wenkbrauwen fronste. 'Ik bedoel dat jullie nu weer samen kunnen zijn. Niet omdat Emma het moeilijk heeft,' stamelde Ruby er nog snel achteraan. Ik moest even grinniken en zag dat ze rood werd. "Wat zie jij er trouwens uit lieverd. Slechte nacht gehad?" vroeg ik bezorgd. 'Weet Henry al dat ik hier woon?' vroeg Ruby. "Je bent me net voor Ruby." zei ik al lachend. Ik ging wat door mijn knieën zodat Henry en ik op gelijke ooghoogte waren. "Henry, je hebt er een zus bij."
"Huh?" vroeg Henry verbaast. Hij leek het niet te snappen.
"Ik euh... Ik heb Ruby geadopteerd." zei ik. Ik voelde dat ik begon te blozen.
"Dus, dan is Ruby nu mijn grote zus?" zei Henry enthousiast waarop ik ja knikte. "Ik wist wel dat er een happy end voor je zou komen!" riep Henry terwijl hij mij omhelsde.

---

Do I look like Mother Teresa?

Joseph Lloyd Dombrowski

"Dankjewel voor mijn benoeming als slechte soldaat," zegt Ellie sarcastisch terwijl ze de pijl en boog verbergt. "Er zijn enkel wapens voor de politie want dit stadje heeft soms aparte inwoners en ik zelf ben er een van," "Haha, in de positieve of negatieve zin?" Opeens bedenk ik dat mijn koffer nog op het vliegveld staat en dat daar een wapen in zit. Ik had een vergunning gekregen van het leger, maar ik wist niet of die hier gelde. Ik vertelde het Ellie en zei op het einde "We moeten er nu naartoe!"

"Ligt eraan," zeg ik "Niet raar opkijken want ik ben eigenlijk een Banshee met elementen beheersing," lachte ik. "Dan gaan we naar het vliegveld," zeg ik glimlachend.

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

Joseph Lloyd Dombrowski

"Wat is een Banshee dan precies?"

"Banshee's horen stemmen in hun hoofd en horen en voelen soms ook de pijn als er een moord wordt gepleegd en dan krijs ik de hele stad bij elkaar," zeg ik "je wilt me nooit horen schreeuwen, echt nooit,"

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina