RPG - {100} - Speeltopic - De Fabriek - Speeltopics

Een groep jongeren wordt via de belofte van een hoog geldbedrag in ruil voor wat experimenten naar De Fabriek gelokt. Deze Fabriek blijkt op een nogal onopvallende plek te staan waar niemand achterkomt. Op het eerste oog lijkt alles normaal en in orde, maar als ze er eenmaal zijn kunnen ze niet meer weg. Ze worden opgesloten en gedwongen te werken aan computerprogramma's. Niet alleen de fysieke, maar ook de mentale omstandigheden zijn niet gezond. De 'bazin' treitert en mishandeld als ze vindt dat de jongeren niet hard genoeg werken. Tussen de jongeren ontstaan ook relaties (vriendschap, liefde, haat)

@Poshlost

Meisjes/jonge vrouwen:
1: Julia Lisa Dragon --> LisaDragonrider
2: Lynn Swan --> Knorretjuhh
3: Anna Hope van der Loo --> _AnneFleur_
4: Sil James --> Undertale
5: Romy Flavia Salvati --> Poshlost
6: Cinderella Marianne de Boer --> Shairell

Jongens/ jonge mannen:
1: Jonas Lynch --> HarryPotter_007
2: Bran Raven --> Necessity
3: Ryan Cooper --> Sheen
4: Albert Svendsen --> IJsvogel
5: Rick Spencer --> Sans
6: Randall Bruce Grey --> NeverTouchMe

Leider: Clementine Chevalier

Regels:
- Je post een stukje van minimaal 100 woorden, langer mag, korter niet.
- Post je 10 dagen geen nieuw stukje, dan stuur ik je een berichtje.
- Geen perfecte personages.
- Alleen ik maak nieuwe topics aan.
- Clementine Chevalier mag alleen door mij gespeeld worden.
- Alle posts zijn in ABN!
-16+ mag, maar onder spoiler knop!!!!




De brief die allen die uitgenodigd zijn hebben ontvangen:

Beste lezer, Als u deze brief in handen hebt, bent u bij deze uitgenodigd mee te werken aan één van onze experimenten. Wij doen op dit moment onderzoek naar het verband tussen nachtrust en werkgerichte productiviteit. Het experiment zal minimaal een week duren, alle dagen die erbij komen zullen extra worden vergoed. Dit alles hoeft u vanzelfsprekend niet voor niets te doen. U ontvangt aan het begin €1500,- en hetzelfde bedrag aan het einde van het experiment. Natuurlijk wordt ook voor de nodige levensmiddelen gezorgd. Bent u bereid mee te werken aan dit experiment, mail mij dan via: ClementineChevalier@XMail.com. Met vriendelijke groeten Clementine Chevalier Hoofd Chevalier Experimenten

Hier de links naar:
Het ideeëntopic
Het praattopic


Rollentopic

Uitgebreide verhaallijn:

Julia, Lynn, Albert, Bran, Anna, Ryan, Rick, Jonas, Sil, Romy, Cinderella en Randall hebben allemaal een uitnodiging ontvangen met de vraag of zij mee zouden willen werken aan één van de experimenten van Clementine Chevalier. 25 jongeren hebben een uitnodiging, maar alleen deze tien hebben ingestemd mee te doen. Ze hebben allemaal zo hun redenen om mee te doen. Veel doen het voor het geld, maar allen hebben een achterliggende reden. Toen ze een mail stuurden naar Clementine Chevalier hebben ze allemaal hetzelfde antwoord ontvangen:

Beste lezer,

het is fijn om te horen dat u bereidt bent mee te werken aan het eerdergenoemde project. Pak uw koffers in met alles wat u de komende tijd nodig denkt te hebben. Zoals ik al zei hoeft u zich over voeding geen zorgen te maken, daar wordt voor gezorgd. U allen wordt verwacht klaar te staan op het station van Utrecht, dit leek mij een goede plek om jullie af te halen. U dient daar op 24 mei 2016 om 8.45 aanwezig te zijn. Daar wordt u opgehaald door een busje en naar het juiste adres gebracht, wees voorbereid op een lange rit neem iets mee om u te amuseren tijdens de reis. Bent u niet op tijd aanwezig dan vertrekken wij zonder u. Ik hoop u te zien!

Met vriendelijke groet
Clementine Chevalier
Hoofd Chevalier Experimenten

Als de jongeren elkaar voor het eerst ontmoeten blijken ze weinig gemeen te hebben, niet wetend wat er volgt...

De plek waar ze naartoe worden gebracht is onvindbaar voor buitenstaanders en de sfeer in het gebouw is zeer onaangenaam. Als Clementine dan ook nog eens een naar persoon blijkt te zijn willen de jongeren niets liever dan naar huis, maar dat gaat helaas niet. Clementine laat de groep aan computerprogramma's werken en computerchips maken. Ze werken de meeste uren van de dag en komen amper toe aan slapen. Ondertussen ontstaan er in de groep allerlei relaties van vriendschap en liefde tot haat.

[ bericht aangepast op 24 mei 2016 - 23:14 ]

---

chaos makes the muse

Anna Hope van der Loo
Ik luister naar Albert die aan Bran vroeg of hij muzikant was. Ik had hem in de plaspauze wat horen spelen op zijn gitaar en ik moet zeggen dat dat niet verkeerd klonk. Ik ga op mijn bed zitten met mijn rug tegen het hoofdbord. Mijn benen vouwde ik in elkaar tot kleermakerszit en wacht alles even rustig af. We kunnen er beter maar het beste van maken, we zitten tenslotte het hele experiment met elkaar opgescheept. Ik kijk naar Albert. Zijn bruine, zeer mooie, ogen kijken Bran vragend aan, wachtend op antwoord. Ik vis een reep chocola uit mijn tas en breek een reepje af en gooi hem daarna naar Albert, met de bedoeling dat hij een stukje neemt en dan doorgooit naar Bran.

---

chaos makes the muse

Clementine Chevalier

Ik geef Jonathan een schouderklopje als dank voor zijn goede werk. Heupwiegend loop ik langs de kamers. Alleen kamer twee is helemaal compleet, ik kijk op mijn eigen brief wie er zaten. Anna, Albert en Bran. Arme meid. Ik lach in mezelf. De groepen waren zo al redelijk ingedeeld. Met mijn vriendelijkste glimlach stap ik de kamer binnen terwijl ik zachtjes op de deur klop. 'Hallo lieve mensen. Fijn dat jullie compleet zijn. Als alles kamers compleet zijn zullen we met zijn allen gaan lunchen eb daarna kunnen jullie de omgeving gaam verkennen en elkaar wat beter leren kennen.' Zonder reactie af te wachten loop ik de kamer weer uit.

---

chaos makes the muse

Randall Grey
Oke... Wat moet ik hier van maken. Ik slaap bij een - ongelofelijk knap - meisje dat Romy heet een jongen uit Japan. Hij heet Ryan en hij lijkt me erg aardig.
Ik zette mijn gedachten op een rijtje. Ik pakte weer de brief uit mijn broekzak. De eerste keer dat ik hem had gelezen was het nogal vluchtig geweest.
Ik kreeg een kop als vuur. Had ze het echt nodig gevonden om "Bruce" erbij te zetten. Ik kreunde. Romy en Ryan dus. Maar dat wist ik al.
Snel gleden mijn ogen verder over het papier.

De vijfde kamer zal worden gebruikt voor nietsnutten, ongehoorzamen en overigen.

Ik staarde ongelovig naar het zinnetje. Dat klonk onheilspellend. En ik wist dat ik op zijn minst één keer terecht zou komen in de geheimzinnige vijfde kamer. En dat voelde niet goed.

Je doet alles wat ik je opdraag.

Ik fronste.
Dat had ik niet verwacht. Ik liep even voorbij deur nummer 4 en legde mijn hand op die ernaast, alsof ik dan te weten zou komen wat er achter lag.
Ik zuchtte en liep mijn kamer in, waar alleen Ryan lag te wachten.

[ bericht aangepast op 25 mei 2016 - 11:23 ]

---

i wanna vincent van gogh cry in a corner

Net toen ze de concentratie had gevonden om te lezen, werd ze bruut uit haar gedachten gehaald door Jonathan. ‘‘Naar je kamer.’’ ‘‘Want?’’ ‘‘Clementine heeft een mededeling.’’ Rollend met haar ogen liep ze naar haar kamer waar ze twee jongens zag, waarvan een zeker niet onknap, en misschien wel haar leeftijd. ‘‘Ladies first zeker?’’ Vroeg Ryan, doelend op het bed en ze lachte. ‘‘A lady needs her space, Ryan.’’ Grijnsde ze en liep naar de jongen, die Randall moest zijn. Ze had er een beetje spijt van dat ze meteen haar gemakkelijke outfit had aangetrokken, en dan ook nog haar Uggs, die nota bene nep waren, maar zó onflatteus. Clementine kwam binnen, mededelen dat er zo een gezamenlijke lunch was, wat goed uitkwam, want ze had honger. Ze stak haar hand uit naar de jongen en glimlachte. ‘‘Jij moet Randall zijn, ik ben Romy.’’ Voor wat het waard was haalde ze haar haar maar uit haar knot, zodat ze er nog iets beter uitzag.

[ bericht aangepast op 25 mei 2016 - 12:02 ]

---

tya

Lynn Swan

Ik loop naar kamer 3, en zie twee eenpersoons bedden, en één twijfelaar, Ik gooi mijn tas op een eenpersoons bed, en zet mijn gitaarkoffer ernaast.
Ik weet niet wat de anderen aan het doen zijn, maar ik pak mijn koffer alvast uit, en leg mijn kleding op een plank naast mijn bed.
'Wat een gezellige kamer' denk ik bij mezelf, alles is grijs of wit. Ik pak mijn gitaar en begin een beetje te spelen.
'Wie zou Rick zijn?' vraag ik me af. Ik heb hem de hele tijd nog niet gesproken.

---

Just be yourself

Zodra hij binnenkwam en Anna zich realiseerde dat hij alles mee had kunnen krijgen, keek ze zeer schuldbewust. Hij keek haar iets geamuseerd aan. Hij had duidelijk al een diepe indruk op haar gemaakt en dat was zeer waarschijnlijk niet zo’n positieve indruk. Hij vond het wel goed zo. Zo zou ze hem waarschijnlijk niet lastigvallen, al moest hij wel zorgen dat de samenwerking goed zou verlopen. Voor de komende tijd zat hij immers met haar el Albert op een kamer. “Het is hier tenminste schoon,” mompelde ze als antwoord. Hij lachte kort. “Zie je, zo moeilijk is het toch niet om de positieve kanten te vinden?” Hijzelf had al lang geleden geleerd dat je op zulke momenten maar beter de goede kanten kon zoeken. Als je alleen het negatieve zou zien – en vaak waren er nogal veel negatieve punten – zou je het niet volhouden. “Wel vergeleken met de zaal waar we binnenkwamen. Luistervink gespeeld?” was Alberts antwoord. Op dat eerste gedeelte moest Raven hem wel gelijk geven. “Waarschijnlijk was hun geld op toen die zaal klaar was,” antwoordde hij onverschillig terwijl hij zijn schouders half ophaalde. Hem interesseerde het niet zo. Het bed zag eruit alsof het niet zo’n hele erge plank was – toen hij eens op het bed ging zitten, kwam hij erachter dat de benaming ‘net geen plank’ inderdaad wel passend was – en er liepen geen beestjes rond. “Ik heb het niet zo op vinken,” antwoordde hij. Zijn naam was dan wel een vogelsoort, maar geen klein vinkje gelukkig. “Maar soms vang ik wel eens wat op.” Albert had duidelijk zijn gitaar gezien – maargoed, wie kon dat nou gemist hebben? – want hij vroeg of Raven een muzikant was. “Straatmuzikant,” was zijn antwoord. “Al speel ik ook nog wel eens in cafés.” Toen viel zijn blik op het schetsboek dat Albert vast had. “Jij tekent dus?” vroeg hij hem met een knikje op het schetsboek. Het was gewoon handig als je kamergenoten je wel mochten. Anna gooide een reep chocolade naar Albert en Raven vroeg zich af of Albert hem naar hem zou verder gooien – zoals aardig zou zijn – of dat hij hem terug zou gooien – zoals hij waarschijnlijk zou willen doen. Precies op dat moment kwam de vrouw die hen aan het begin al had staan opwachten met een net iets te lieve glimlach binnen voor een paar mededelingen, waarna ze weer verdween. “Heroes don’t exist and even if they did I wouldn’t be one of them”

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

Julia Lisa Dragon

Jonas kwam de kamer binnen lopen. "Hey Julia, alles goed?" Ik dacht even na, maar ik antwoordde snel. 'Ja, met jou?'Ik zag dat hij op het grootste bed ging zitten. Ik vind dat hij hem mag hebben, hij is tenslotte de enigste jongen op onze kamer. Waar bleef Sil eigenlijk? Ik was aan het wachtte op Jonas zijn antwoord. Ik pakte mijn mobiel en stuurde een berichtje naar Cinderella.
hallo, hoe is het op jou kamer? Voel je je al beter?
Nadat ik het had gestuurd legde ik mijn mobiel in mijn tas en ik wilde iets drinken ik pakte mijn fles. Hij was leeg, dat was ik vergeten, Cinderella had alles opgedronken. Nou dan geen drinken en ik legde mijn fles weer in mijn tas.

Jonas Lynch

'Ja, met jou?' Antwoorde ze. "Jep, alles is goed. Waar blijft dingeske nu weeral?" Opeens stond Clementine in de deur. Ze zei een paar mededelingen en ging dan weer weg. "Van waar ben jij?" Vraagde ik aan Julia. Ze zat ondertussen al op haar mobiel. Ik nam dan maar het boek van de kotsvrouw - wacht - sliep ze bij mij op de kamer? Ik wist het niet. "Was Sil diegene die kotste in de bus?" Wachtend op een antwoord keek ik naar buiten. Het regende. De bus reed weg, zag ik. En Clementine stond buiten. Niet veel speciaals dus. In de verte zag ik een boerderijtje. Daar zou ik wel eens willen komen. We zien eerst wel wat we hier moeten doen...

Julia Lisa Dragon

"Van waar ben jij?" vroeg Jonas aan mij. 'Ik ben van Eindhoven in Nederland, jij? Hij pakte zijn boek en ik zag dat hij aan het denken was. ''Was Sil diegene die kotste in de bus?" Ik dacht even na. 'Ja, volgens mij wel.' Ik keek om me heen, we moesten nog steeds wachten op Sil. De kamer was voor de rest best wel kaal. Ik had zin om te zingen, maar ik deed het maar niet. 'weet jij waar ze blijft?' vroeg ik aan Jonas. Ik denk dat hij het ook niet weet. Zou ze misschien nog in de bus zitten?

Jonas Lynch

"Ik ben van Brecht in België, op de grens met Nederland. En Sil zal wel opdagen." Ik keek uit het raam. De bus was alweer teruggekeerd. "Nja, we zullen wel zien waar ze blijft. Misschien heeft ze gewoon de gang onder gekotst en moet ze daarom in kamer 5 zitten..." Toen ik er eens over nadacht begon ik te trillen van angst. Ik begon maar een beetje mijn koffer uit te laden en nam mijn lunchpakket. "Verfrommelde boterhammetjes. Jummie." Zei ik sarcastisch.

'Knap,' vond hij. Het was hem altijd een raadsel geweest hoe mensen gitaar konden spelen. Hoewel hij zelf het een en anders op een piano kon, had hij gitaar nooit begrepen. Hij wist simpelweg niet wat hij met zijn vingers moest.
'Jij tekent dus?' Raven keek naar zijn schetsboek.
Albert knikte. 'Ik hoop ooit illustrator te worden.'
Anna gooide een stuk chocola naar hem toe. Hij ving het uit de lucht en brak het doormidden. De ene helft deed hij in een keer in zijn mond en de andere wilde hij naar Raven gooien. 'Vangen!’
Hij had het nog maar net gezegd of er werd op de deur geklopt. Clementine stapte binnen, dit keer met een warmere glimlach op haar gezicht. Er werden weer een aantal mededelingen naar hem toe geslingerd. Maar twee bleven hangen. Ze zouden zo eten en daarna de kans krijgen om rond te kijken. Hij kreeg geen moment om vragen te stellen, ze verdween vrijwel meteen.
'Vage vrouw,' mompelde hij zowel tegen zichzelf als tegen Anna en Raven. Hij gooide het stukje chocola naar hem toe.

---

• Hardship often prepares an ordinary person for an extraordinary destiny •

(Goed ben ik eig. ergens?)
- Graag even samenvatting plzz -

---

Fate whispers to the wolf: 'You cannot whithstand the storm' and the wolf whispers back, 'I am the storm.'

Julia Lisa Dragon

"Nja, we zullen wel zien waar ze blijft. Misschien heeft ze gewoon de gang onder gekotst en moet ze daarom in kamer 5 zitten..." Hij is ook aardig zeg, hij hoeft toch niet zo moeilijk te doen. Hij begint zijn koffer uit te pakken en ik besluit om dat ook te doen. Ik had voor de zekerheid mijn slaapzak meegenomen die je open kon ritsen en dan had je een dekentje hij was blauw met pootjes erop. Ik hoorde een pling, die was van mijn telefoon. Het was mijn tante.

We hebben weer een schildpad binnen, we zijn meteen de wonden gaan schoonmaken.

wat zielig, ik hoop dat het allemaal goed komt

Je mag een naam verzinnen zoals altijd

Ik noem hem........Sam

Leuke naam!
Ik keek op van mijn mobiel, Sil was er nog niet.

Anna Hope van der Loo

Ik zie hoe Albert het laatste stuk naar Bran gooit. Clementine is een aparte vrouw. 'Zullen we dan zo maar op zoek gaan naar de eetzaal.' Zeg ik lachend. De jongens lijken niet van plan meteen op te staan, voordat ik de gang op loop zeg ik eerst nog tegen Albert dat ik zijn tekeningen straks nog wel wil zien. Ik loop de gang op en kijk om me heen of er al meer mensen uit hun kamers zijn gekomen. Niet echt dus. Ietwat ongemakkelijk blijf ik bij de deur van onze kamer staan en kijk om me heen.

---

chaos makes the muse

Ben ik in kamer 5?
Oke xd

---

Sometimes is get nervous in social situations, and i talk to myself.