Once Upon a Time in Neverland ~ Speeltopic 3 - Speeltopics

---

---

Rules:
×Geen "next generation karakters" als het kan. Natuurlijk hoef je je niet volledig aan de OUAT verhaallijn te houden, maar dit is gewoon verwarrend, Pan moet niet plots acht zusjes hebben en Rumple niet dertig kinderen. Dus geen familieleden TENZIJ er een logische verklaring achter zit.
×Eerst reserveren voor je een rol aanmaakt
×Er is geen minimum van woorden per post
×Anderen rollen niet besturen, tenzij het een figurant is natuurlijk
×Maximaal 4 rollen, dit is veel, omdat het soms onhandig is als er teveel figuranten zijn. Begin maar met 2 en bewaar de rest voor later

---

Characters:
Lost Boys:
Jongens:
× Peter Pan - Gereserveerd door Inktzwart
Meisjes:
× Gereserveerd voor Lost_Girl
× Odette "Odi" Straw - Inktzwart
× Florence Red - Undertale
× Gereserveerd voor Fictionalworld

Pirates:
Jongens:
×Hook - HeyItsGraham
×Julius O'brain - _Dark_
×Chris James - Undertale
×
Meisjes:
×Lisa Macaw - Lisadragonrider
×Phoebe "Rainbow" Beryl Morgan - Saiph
×Jo - JoSnape
×Sofia Brookelin - _Dark_

Other:
Jongens:
×
Meisjes:
× Tinkerbell - tinkerbell1
× Tiger Lily - Lost_Girl
× Fenne - tinkerbell1
× Kalea-Lilly Brown - Undertale
×

---

Lijstjes:

Lost Boys:


Pirates:


Overig:

---

×Praattopic: Klik
×Rollentopic: Klik

---

---

We beginnen als volgt.
Het is een rustige dag op Neverland, voor zover je het rustig kan noemen tenminste, het blijft Neverland.
De piraten zijn net aangekomen, en de Lost Boys zitten dichterbij ze dan de meeste van de piraten vermoedelijk hadden verwacht. Dat is het begin.
De rest kunnen jullie helemaal zelf invullen, veel speelplezier!

---

obsessive rage

Charlie

Op het kamp werd één of ander vaag feest gehouden, ik zat tegen een boom. Het liefst zou ik huilen. Maar ik kreeg er gewoon geen tranen uit, mijn ogen waren droog, kurkdroog. Of ik zou willen gillen, maar dat deed ik niet omdat het me zwaar onverstandig leek. Ik mocht dan niet veel om de mening van anderen geven, wel genoeg om dat niet te doen. 'Hoi.'
Een jongen met bruin haar en lichte sproeten stond vlak voor me, ik was te lui om op te staan.
'En wie ben jij?' vroeg ik droogjes.
De jongen leek nogal verbaasd bij deze vraag. 'Devin, dat weet je toch wel?' vroeg hij verrast.
'Oh, ik snap het al.' Ik keek hem rustig aan. 'Je kent Leslie of Jo. Maar ik ben beiden niet. De naam is Charlie, aangenaam.'
Devin kwam langzaam naast me zitten. 'Leslie heeft een zus?'
'Twee zussen.' verbeterde ik hem. 'We zijn een drieling. Zij zat hier, Jo en ik op het schip.'

---

obsessive rage

Jo Jones
"The way you'd play with me like a Child"

Ik loop zwijgend het groepje achterna als ik zie dat Leslie opstaat, "Leslie sorry..." zeg ik tegen haar maar ze loopt me straalrecht voorbij, verdrietig keek ik haar na. Dan zie ik dat haar blik vrolijk word als ze iemand zit, die Devin volgens mij.
Ze rent naar hem toe en geeft hem een knuffel, "Devin wat ben ik blij om je te zien!" zegt ze, hij kijkt haar vragend aan, "Ik ben het, Leslie..." ze kijkt opzij, daar ziet ze Charlie zitten. Ze geeft haar een hatelijke blik toe wat mij eigenlijk best pijn doet.
Ik loop even snel naar Peter toe, "Peter, ik vroeg me af, wat nou als ik mijn hart niet meer heb, dan heb je toch ook geen verdriet meer?"

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Peter Pan

'Je voelt dan helemaal niks meer.' antwoordde ik Jo kalmpjes. Charlie reageerde niet eens op Leslie's blik, of dat was omdat ze door had gehad dat ik een spreuk over Leslie had heen gesproken dat ze haar ging haten, of gewoon omdat het haar echt niks deed wist ik niet. 'Maar ik hoor het al. Je wil je eigen hart uitrukken.'

---

obsessive rage

Jo Jones
"The way you'd play with me like a Child"

'Je voelt dan helemaal niks meer.' zegt Peter kalm, er kwam een kleine glimlach op mijn gezicht. dat zou fijn zijn.
'Maar ik hoor het al. Je wil je eigen hart uitrukken.' ik kijk hem even aan, "Ja..." zeg ik zacht,
"Peter ik weet dat ik nu dom ga klinken omdat je me dan besturen enzo maar wil jij mijn hart bewaren?" ik kijk hem aan, mijn hoofd zegt dat ik het niet moet doen maar waar moet ik het anders laten en ik weet niet, ik vertrouw hem, gek genoeg...

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Peter Pan

Ik knikte. 'Dat is goed.' zei ik. 'Ik moet het er zeker ook uit halen?'

---

obsessive rage

Jo Jones
"The way you'd play with me like a Child"

'Dat is goed.' zegt hij. 'Ik moet het er zeker ook uit halen?'
Ik knik onzeker, "Kan ik je vertrouwen met mijn hart?"

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Peter Pan

Ik knikte weer. 'Ik doe er voorzichtig mee.' beloofde ik, en trok haar hart er toen uit. Het was nog helemaal rood, zonder zwart.

---

obsessive rage

Jo Jones
"The way you'd play with me like a Child"

'Ik doe er voorzichtig mee.' zegt hij en trekt mijn hart eruit. Even had ik het gevoel dat ik stikte maar ik liet niets merken.
Toen het hart eruit was keek ik ernaar, wow, hij is echt heel rood. "Is dat mijn hart?" vraag ik ongelovig, "Helemaal rood?"

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Peter Pan

Ik deed mijn mond al open toen Charlie dat al deed, ze staarde afwezig voor zich uit. 'Je hebt nooit iemand opzettelijk proberen te doden of het gedaan, alleen ter verdediging. Je bent onschuldig.' zei ze zachtjes maar wel hoorbaar, het maakte haar ergens een beetje eng, ze zag er nogal hopeloos en eenzaam uit zo, maar eigenlijk was dat ook de bedoeling geweest dus was het geen probleem.

---

obsessive rage

Jo Jones
Charlie zei iets waardoor ik geïrriteerd raakte,
"Dat weet je niet, je kent me niet en dat zal je nooit doen..." Zeg ik kalm

Zit op mijn mobiel. Daarom dit haha

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Charlie

'Zo zonder hart? Zo niet nee.' gaf ik toe. 'Sowieso niet. Je was te druk bezig met me in kooien stoppen en een Lost Girl te worden.'
Het laatste kwam er iets vijandiger uit dan de bedoeling, maar in plaats van me te verontschuldigen wendde ik mijn blik af en staarde onverschillig in het niets. Want ze had gelijk, ik kende haar helemaal niet, en met mensen die ik niet ken hoefde ik ook geen rekening te houden van mezelf.

---

obsessive rage

Jo Jones
Ik zag dat ik haar had overwonnen terwijl ze me geen pijn deed, ik had namelijk geen hart.
"Ik heb heus wel mensen geprobeerd te vermoorden, maar raar dat het niet op mijn hart staat..."

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Charlie

'Misschien zit Peters hand ervoor.' was mijn enige reactie, ik stond op, op het punt weg te lopen, toen ik me de deal herinnerde. Peter had Jo's hart in een doos gestopt die vervolgens verdween in een vreemd doosje met rode steen erop. 'Ik weet niet wat je bezield Leslie, maar dankzij mij kan je jezelf weer zijn. Dus haat me gerust, maar bedenk je wel waarom.' Toen keek ik even naar Jo. 'En als ik jou was zou ik voorzichtiger zijn met je hart. Maar het is jouw leven.'
Toen liep ik naar een ander deel van het kan kamp, ik was een beetje klaar met deze twee die zich mijn familie noemde.

---

obsessive rage

Captain Killian Jones Hook

Ik weet niet hoelang ik al loop, maar ik heb het gevoel dat ik geen meter vooruit kwam. The Deadmans peak was de plek waar ik naar toe ging, maar The Jolly Roger lag helemaal aan de andere kant van Neverland. Na lang lopen zag ik dan toch eindelijk het topje van de berg tussen de bomen door. Ook merkte ik dat steeds meer dichterbij de vervloekte plant kwam, die mijn broers leven heeft gekost. Nog even en ik had alles wat ik zocht op Neverland en dan kon ik dit verdomde eiland verlaten.

---

Do I look like Mother Teresa?

Meral "Cry Baby" Goat

Met het stuk papier waar de magische kaart op stond keek ik een beetje droevig naar de plek waar mijn naam had moeten staan, maar deze was eraf gehaald door Peter. Waarom wist ik nog niet goed, zoveel mensen waagde het toch niet op de Deadmans Peak, teveel Dreamshade. Tot ik een stipje zag dat steeds dichterbij kwam. "Killian Jones", stond erbij. Meteen stond ik op en kwam langzaam wat dichterbij, keek van een afstand, een man met een haak stond daar. Ik wilde tussen de struiken subtiel kijken, maar stapte mis en viel toen voor zijn voeten, snel krabbelde ik weer overeind. 'Hoi,' mompelde ik.

---

obsessive rage