• ×Once Upon a Time×
    in Neverland


    Ik heb bij Once Upon a Time altijd het gevoel gehad dat er in Neverland een groot deel miste. Omdat ik erachter kwam dat ik niet de enige was, had ik zoiets van "Waarom ook geen RPG?"
    Dus hierbij een RPG van Once Upon a Time in Neverland.

    De verhaallijn kunnen we nog in het praattopic (dat nog komt) uitwerken, voor de rest is het nog niet echt vastgesteld. Dit zodat meerdere mensen het leuk vinden en niet alleen ik ^-^

    Rules:
    ×Geen "next generation karakters" als het kan. Natuurlijk hoef je je niet volledig aan de OUAT verhaallijn te houden, maar dit is gewoon verwarrend, Pan moet niet plots acht zusjes hebben en Rumple niet dertig kinderen. Dus geen familieleden TENZIJ er een logische verklaring achter zit.
    ×Eerst reserveren voor je een rol aanmaakt
    ×Er is geen minimum van woorden per post
    ×Anderen rollen niet besturen, tenzij het een figurant is natuurlijk
    ×Maximaal 4 rollen, dit is veel, omdat het soms onhandig is als er teveel figuranten zijn. Begin maar met 2 en bewaar de rest voor later

    Characters:
    Lost Boys:
    Jongens:
    × Peter Pan - Gereserveerd door Inktzwart
    Meisjes:
    × Gereserveerd voor Lost_Girl
    × Odette "Odi" Straw - Inktzwart
    × Florence Red - Undertale
    × Gereserveerd voor Fictionalworld

    Pirates:
    Jongens:
    ×Hook - HeyItsGraham
    ×Julius O'brain - _Dark_
    ×Chris James - Undertale
    ×
    Meisjes:
    ×Lisa Macaw - Lisadragonrider
    ×Phoebe "Rainbow" Beryl Morgan - Saiph
    ×Jo - JoSnape
    ×Sofia Brookelin - _Dark_

    Other:
    Jongens:
    ×
    Meisjes:
    × Tinkerbell - tinkerbell1
    × Tiger Lily - Lost_Girl
    × Fenne - tinkerbell1
    × Kalea-Lilly Brown - Undertale
    ×


    Lijstjes:

    Lost Boys:
    Naam:
    Bijnaam:
    Leeftijd (lichamelijk en geestelijk):
    Innerlijk:
    Angsten:
    Uiterlijk:
    Verleden:
    Extra:


    Pirates:
    Naam:
    Bijnaam:
    Leeftijd:
    Innerlijk:
    Angsten:
    Uiterlijk:
    Verleden:
    Wapens:
    Extra:


    Overig:
    Naam:
    Bijnaam:
    Leeftijd:
    Innerlijk:
    Angsten:
    Uiterlijk:
    Verleden:
    Extra:

    ×Praattopic: Klik
    ×Rollentopic: Klik
    JE MOET ONCE UPON A TIME WEL KENNEN
    (er zijn nu al meerdere rollen gekomen die daar niks mee te maken hebben voorbij gekomen, schrijf je dan gewoon niet in)

    We beginnen als volgt.
    Het is een rustige dag op Neverland, voor zover je het rustig kan noemen tenminste, het blijft Neverland.
    De piraten zijn net aangekomen, en de Lost Boys zitten dichterbij ze dan de meeste van de piraten vermoedelijk hadden verwacht. Dat is het begin.
    De rest kunnen jullie helemaal zelf invullen, veel speelplezier!


    obsessive rage

    Jo Jones
    "The way you'd play with me like a Child"


    'Natuurlijk heb ik er eentje overheen. Charlie mag bij het kamp, Charlie is slim. Jo mag er nu ook bij omdat je het eindelijk begrepen hebt.' ik ging even zitten, dit kon nog wel even duren. Ik keek weer naar mijn hand, ik voelde de pijn niet meer maar ik weet niet hoelang ik die spreuk kan 'oproepen' zegmaar.
    Ik hoorde dat Charlie niet mee wou, ik stond zuchtend op en ging naar haar toe, "Charlie alsjeblieft, doe niet zo moeilijk, je weet dat je niet tegen hem opkan.." ik glimlachte even naar haar, en geen hatelijke. Hopelijk accepteerde ze de glimlach.


    het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

    Charlie Blake/Jones

    Ik twijfelde bij het zien van Jo's glimlach, deze leek oprecht. Ik besloot haar deze keer een kans te geven en trok haar een beetje van Peter en Felix vandaan. 'Jo,' zei ik zachtjes. 'Ik vertrouw hem niet, maar als jij me laat zien dat ik hem kan vertrouwen, zal ik me bij jullie aansluiten. Ik kwam hier voor mijn familie, en ik vergeet misschien soms... Dat jij dat ook bent. Dus laat me zien dat ze te vertrouwen zijn,'


    obsessive rage

    Jo Jones
    "The way you'd play with me like a Child"


    Charlie trok me een beetje naar achter zodat Peter en Felix ons niet konden horen, 'Jo,' ze zachtjes. 'Ik vertrouw hem niet, maar als jij me laat zien dat ik hem kan vertrouwen, zal ik me bij jullie aansluiten. Ik kwam hier voor mijn familie, en ik vergeet misschien soms... Dat jij dat ook bent. Dus laat me zien dat ze te vertrouwen zijn,' ik glimlach, "Ik kan je nooit 100% verzekeren dat ze te vertrouwen zijn, maar als je eenmaal bij hun hoort denk ik dat ze te vertrouwen zijn, en anders ben ik er altijd nog..." ik kijk haar even aan, "En je weet dat Peter Pan nooit vals speelt..." ik leg mijn hand op haar schouder, "Jij kan dit, ik vertrouw erop dat je dit kan, je bent een sterk meisje..."


    het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

    Charlie

    "Ik kan je nooit 100% verzekeren dat ze te vertrouwen zijn, maar als je eenmaal bij hun hoort denk ik dat ze te vertrouwen zijn, en anders ben ik er altijd nog..." ze keek me even aan, "En je weet dat Peter Pan nooit vals speelt..." Ze legde haar hand op mijn schouder, "Jij kan dit, ik vertrouw erop dat je dit kan, je bent een sterk meisje..."
    Sterk. Sterke mensen zouden zich toch wel sterker voelen? Of niet soms? 'Ik zal het proberen,' besloot ik, misschien wel meer tegen mezelf dan tegen Jo, om mezelf moed in te spreken. Niet dat het hielp. Ik draaide me naar Pan, hoe kon ik het uitleggen? 'Jij wint.' zei ik toen langzaam. 'Ik kom toch bij je in het kamp. Voor Jo.'
    Een lach die me ongemakkelijk liet voelen verliet Pans mond. 'Welkom als Lost... Girls dan.' zei hij met een grijns.


    obsessive rage

    Jo Jones
    "The way you'd play with me like a Child"


    'Ik zal het proberen,' zei ze meer tegen zichzelf dan tegen mij, 'Ik kom toch bij je in het kamp. Voor Jo.' zegt ze tegen Pan.
    Peter lachte, 'Welkom als Lost... Girls dan.' ik glimlachte, nu hoef ik nooit meer naar die stomme Hook te luisteren...
    Ik liep even snel naar Felix toe, "Hey, weet je mijn naam nog?"


    het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

    Felix

    "Hey, weet je mijn naam nog?"
    Ik sloeg mijn armen over elkaar heen, zo dom was ik nou ook weer niet. 'Jo Jones. Degene die het irritantste is van de drie. Nu blij?'


    obsessive rage

    Jo Jones
    "The way you'd play with me like a Child"


    'Jo Jones. Degene die het irritantste is van de drie. Nu blij?' ik keek hem glimlachend aan, "Ja, ik ben blij... Maar dat van daarnet, sorry, ik wou kijken hoe snel je geïrriteerd zou worden..." ik glimlachte weer, ook deze keer was het oprecht.


    het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

    Charlie

    Ik liep naar Peter, keek hem even intimiderend aan. Toen tikte ik hem op zijn wang. 'Omdat je mijn hart eruit probeerde te rukken.' zei ik toen. 'Dat is niet zo... Beleefd, weet je.'
    Peters hand raakte zijn wang even aan. 'In iemand anders spullen zitten ook niet.' protesteerde hij.
    Ik kantelde mijn hoofd. 'Maar dat is geen stelen.'
    Peter grijnsde en boog zich voorover. 'Dan gooi je er toch een bescherming overheen?' vroeg hij en liep om me heen. 'Je bent goed in muren bouwen. Waarom dan niet zo eentje?'

    Felix

    'Je werkt gewoon net als Leslie.' zei ik luchtig. 'Jullie twee lijken op elkaar. Die laatste, Charlie, niet zo. Volwassener ofzo.'


    obsessive rage

    Jo Jones
    "The way you'd play with me like a Child"


    'Je werkt gewoon net als Leslie.' zei hij luchtig. 'Jullie twee lijken op elkaar. Die laatste, Charlie, niet zo. Volwassener ofzo.'
    Ik ga voor en staan en stop, "Vergelijk mij nooit, maar dan ook echt nooit meer met Leslie..." zeg ik dreigend, ik wil niet op haar lijken, ze is meer een piraat en hoort bij Hook. Hook heeft haar in 1 dag beter behandeld dan mij en 1 jaar. En dat doet pijn... Pijn in mijn hart...


    het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

    Felix

    "Vergelijk mij nooit, maar dan ook echt nooit meer met Leslie..."
    Ik kruiste mijn armen en keek haar observerend aan. 'Je voelt je onder haar geplaatst door je oom, dus ben je nu boos op haar,' stelde ik vast. 'Dat is waarschijnlijk ook waarom je Charlotte eerst niet mocht. Omdat ze beter werd behandeld door je captain dan jij. Daarom mag je je familie niet.'


    obsessive rage

    Jo Jones
    "The way you'd play with me like a Child"


    'Je voelt je onder haar geplaatst door je oom, dus ben je nu boos op haar,' stelde hij vast. 'Dat is waarschijnlijk ook waarom je Charlotte eerst niet mocht. Omdat ze beter werd behandeld door je captain dan jij. Daarom mag je je familie niet.' ik keek hem verbaast aan, hij snapte mij meer dan ik mezelf snapte,
    "Ja..." zeg ik zacht, "Ik word zelfs niet eens door hem gezien..." al snel kwam ik weer beter bij zinnen "Hoe weet je dat?"


    het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

    Felix

    "Ja..." zei Jo zacht, "Ik word zelfs niet eens door hem gezien..." Al snel kwam ze weer beter bij zinnen "Hoe weet je dat?"vroeg ze. Ik lachte bitter.
    'Mijn ouders verkozen mijn broer altijd boven mij.' vertelde ik grimmig. 'En op een dag lieten ze me in de steek. Mijn broer ging natuurlijk wel mee, die lieten ze niet achter. Iedereen hier is achtergelaten door zijn familie.'


    obsessive rage

    Jo Jones
    "The way you'd play with me like a Child"


    'Mijn ouders verkozen mijn broer altijd boven mij.' vertelde hij grimmig. 'En op een dag lieten ze me in de steek. Mijn broer ging natuurlijk wel mee, die lieten ze niet achter. Iedereen hier is achtergelaten door zijn familie.' Ik keek hem even aan en knikte, ik wist dat iedereen hier achtergelaten was, daarom het woord Lost Boys ook, "Dat is echt rot voor je..." zeg ik medelevend, op dat soort momenten weet ik nooit wat ik moet zeggen, "Je bent boos op ze of niet soms?"


    het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

    Felix

    "Dat is echt rot voor je..." zei Jo medelevend, "Je bent boos op ze of niet soms?"
    Ik haalde mijn schouders op. 'Ik was boos op ze.' gaf ik toe. 'Ieder kind zou boos zijn denk ik. Ieder kind dat ik ontmoet heb althans. Behalve Odi, maar die vergeeft iedereen. Dus ja, ik ben boos op ze.'
    Toen keek ik haar aan. 'Maar vergeet niet dat het je ouders waren, en niet je zussen. Mijn broer had er in elk geval geen keuze in.'


    obsessive rage

    Jo Jones
    "The way you'd play with me like a Child"


    'Ik was boos op ze.' gaf hij toe. 'Ieder kind zou boos zijn denk ik. Ieder kind dat ik ontmoet heb althans. Behalve Odi, maar die vergeeft iedereen. Dus ja, ik ben boos op ze.'
    Hij keek me aan 'Maar vergeet niet dat het je ouders waren, en niet je zussen. Mijn broer had er in elk geval geen keuze in.'
    Mijn blik ging naar de grond, hij had gelijk, ik keek hem weer aan, "Je lijkt misschien jong en onwetend maar je bent erg wijs..." gaf ik toe en glimlachte.


    het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]