Once Upon a Time in Neverland ~ Speeltopic 3 - Speeltopics

---

---

Rules:
×Geen "next generation karakters" als het kan. Natuurlijk hoef je je niet volledig aan de OUAT verhaallijn te houden, maar dit is gewoon verwarrend, Pan moet niet plots acht zusjes hebben en Rumple niet dertig kinderen. Dus geen familieleden TENZIJ er een logische verklaring achter zit.
×Eerst reserveren voor je een rol aanmaakt
×Er is geen minimum van woorden per post
×Anderen rollen niet besturen, tenzij het een figurant is natuurlijk
×Maximaal 4 rollen, dit is veel, omdat het soms onhandig is als er teveel figuranten zijn. Begin maar met 2 en bewaar de rest voor later

---

Characters:
Lost Boys:
Jongens:
× Peter Pan - Gereserveerd door Inktzwart
Meisjes:
× Gereserveerd voor Lost_Girl
× Odette "Odi" Straw - Inktzwart
× Florence Red - Undertale
× Gereserveerd voor Fictionalworld

Pirates:
Jongens:
×Hook - HeyItsGraham
×Julius O'brain - _Dark_
×Chris James - Undertale
×
Meisjes:
×Lisa Macaw - Lisadragonrider
×Phoebe "Rainbow" Beryl Morgan - Saiph
×Jo - JoSnape
×Sofia Brookelin - _Dark_

Other:
Jongens:
×
Meisjes:
× Tinkerbell - tinkerbell1
× Tiger Lily - Lost_Girl
× Fenne - tinkerbell1
× Kalea-Lilly Brown - Undertale
×

---

Lijstjes:

Lost Boys:


Pirates:


Overig:

---

×Praattopic: Klik
×Rollentopic: Klik

---

---

We beginnen als volgt.
Het is een rustige dag op Neverland, voor zover je het rustig kan noemen tenminste, het blijft Neverland.
De piraten zijn net aangekomen, en de Lost Boys zitten dichterbij ze dan de meeste van de piraten vermoedelijk hadden verwacht. Dat is het begin.
De rest kunnen jullie helemaal zelf invullen, veel speelplezier!

---

obsessive rage

Caitlin

Wanneer ik het bed uitkom neem ik een broodje, maar kots hem meteen
weer uit. Ik heb geen zin om Alex te roepen, en loop naar de kraan, maar
vlak daarnaast is de spiegel. Wanneer ik erlangs loop merk ik iets, ik draai
me om en leg mijn hand op mij buik. Nu neem ik nog steeds niet de moeite
om Alex te roepen, want ik sta stond stil. Ik was... Ik was...
DOOD, oke nee, zwanger is het juiste woord...

[ bericht aangepast op 10 juli 2016 - 18:03 ]

---

Fate whispers to the wolf: 'You cannot whithstand the storm' and the wolf whispers back, 'I am the storm.'

Zonder de reactie van Catherina of Megan af te wachten, klim ik de krakende trap weer terug op naar boven. Eerst check ik het dek, maar daar blijkt niet veel aan de hand te zijn. De mensen die er zijn, staan maar een beetje niets te doen en weten zichzelf ook geen houding te geven. Voor mij voelt dit ook vreemd aan, we zijn immers 99% van de tijd op de zee, niet aan land. Ik zie er nog steeds niet echt het nut van in, Neverland brengt enkel gevaar met zich mee, dus waarom hier blijven? Het antwoord op die vraag is enkel bij Hook te vinden, weet ik. Vandaar dat ik uiteindelijk ook besluit hem een - enigszins boos - bezoek te brengen. Zoals tegenwoordig wel vaker gebeurt, heeft hij zichzelf blijkbaar als kluizenaar in zijn kajuit opgesloten, of dat denk ik tenminste. Hij is er namelijk niet wanneer ik de deur open. "Hook!" Roep ik, waarna ik maar geen antwoord krijg. Ik draai me even om, alsof hij elk moment binnen kan lopen, maar er gebeurt niets. Voorzichtig besluit ik naar voren te lopen, waar ik een briefje op zijn bureau zie liggen. Zodra ik de woorden lees, schrik ik in eerste instantie. Daarna volgt er woede. Wat voor Captain laat zijn schip en bemanning alleen, met alleen een bloody briefje! En hoe durft hij dan nog te zeggen dat hij de enige goede Captain is? "Wauw Hook, wat ben je toch een goed rolmodel." Zucht ik zacht als ik verder lees. Zodra ik dat doe, verstijfd mijn lichaam even. Ik geef mijn positie tijdelijk over aan Rainbow, aangezien zij precies zo denkt als mij en veel ervaring heeft. Bloody hell. Even lijken mijn hersenen te stoppen met draaien, en daarna lijken ze niet op te houden met draaien. Hook is weg en hij laat het schip over aan.... mij. Ik, serieus? Zo te zien is hij niet meer in de buurt om het aan te vragen. Na een tijdje na te hebben gedacht, loop ik het dek weer op. "Stelletje bloody nietsnutten!" Schreeuw ik hard om de aandacht te trekken. "Hook is weg, verdwenen." Even houd ik het briefje omhoog. "Ik heb de leiding!"

---

She was always looking for more..

Peter Pan

'Hier, duh.' zeg ik en rol met mijn ogen.

---

obsessive rage

Jo Jones
"The way you'd play with me like a Child"

'Hier, duh.' ik kijk hem even arrogant aan, "Oké best..." zeg ik op dezelfde manier als hij hier duh zei. Hij mag eigenlijk terug verwachten wat hij doet, al wil ik er wel graag bij, hij moet niet denken dat ik super lief en onderdanig ben.
"Peter, zou het ook kunnen en mogen..." ik hield even op met praten, "Dat ik bij de lost boys, dus bij jou, ga horen?"

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Peter Pan

      ,,Well duhuh.''

Zodra Jo vroeg of ze een Lost Boy kon worden, gleed er een grijns over mijn gezicht. 'Ja, dat mag.' zei ik. 'Maar... Je moet wel wat doen.'
Ik maakte een handbeweging en ik had een zwaard in mijn hand, en gaf hem aan Jo. Vervolgens haalde ik er ook één voor mezelf tevoorschijn.
'Versla mij.'

---

obsessive rage

Jo Jones
"The way you'd play with me like a Child"

'Maar... Je moet wel wat doen.'
Hij maakte een handbeweging en had een zwaard in zijn hand, Peter gaf hem aan mij. Vervolgens haalde hij er ook één voor hemzelf tevoorschijn.
'Versla mij.'
Ik keek hem aan, hoe kan je hem ooit verslaan!?
Ik pakte het zwaard goed vast, ik kon best wel zwaardvechten maar beter als Peter? Ik heb geen idee.
De eerste slag was tegen het zwaard van Peter, ik draaide mijn zwaard, als ik dat deed bij gevechten tegen piraten lukte het altijd om hun zwaard mee te draaien zodat ze los lieten, werkt het bij hem ook?

[ bericht aangepast op 17 juli 2016 - 19:35 ]

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Eerst keek Jo lichtelijk verdwaasd naar het zwaard, en viel toen aan, draaide met haar zwaard, waarschijnlijk in de hoop dat ik mijn zwaard los liet. Ik besloot haar spelletje mee te doen, liet het los, maar voor een volgende slag maakte ik een koprol over de grond waarin ik het wapen weer opraapte en kwam in die rol achter haar te staan. 'Is dat alles wat je kan?' vroeg ik met een grinnik en pesterig zwaaide ik met het zwaard langs haar benen, raakte haar net niet. Toen pakte ik het zwaard met beide handen vast en sloeg van bovenaf richting haar hoofd, eens kijken of ze die slag kon blokkeren.

[ bericht aangepast op 17 juli 2016 - 19:46 ]

---

obsessive rage

Jo Jones
"The way you'd play with me like a Child"

'Is dat alles wat je kan?' vraagt hij als hij zijn zwaard loslaat en een koprol maakt om vervolgens zijn zwaard weet vast te pakken.
Hij pakte het zwaard vast en sloeg via boven, nog maar net kon ik het blokkeren, ik zette even kracht en sloeg het zwaard van Peter van me af, meteen ging ik met mijn zwaard lang zijn buik die er net niet tegen aan kwam of er net wel, ik kon het niet zien.
"Zijn er regels?" vraag ik snel als ik het zwaard weer voor me houd.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Jo wist de slag te blokkeren en wist me van zich af te gooien, haar zwaard raakte mijn buik op een paar centimeters na net niet. Beschermend hield ze het zwaard weer voor zich. 'Zijn er regels?'
Ik grijnsde breed. 'Natuurlijk zijn er regels.' zei ik en liep als een roofdier om haar heen. 'Bijvoorbeeld: Geen magie. En: Geen ledematen afhakken, alleen proberen.'
Ik haalde uit, raakte haar expres niet. 'Kijk, zo,' legde ik uit en sloeg richting haar benen, maar op het laatste moment hield ik mijn zwaard stil.

---

obsessive rage

Jo Jones
"The way you'd play with me like a Child"

Peter grijnsde, 'Natuurlijk zijn er regels.' zei hij en liep als een roofdier om me heen, ik draaide mee. 'Bijvoorbeeld: Geen magie. En: Geen ledematen afhakken, alleen proberen.' hij haalde uit, ik sprong naar achter maar hij zou me sowieso niet raken. 'Kijk, zo,' hij sloeg richting mijn benen maar op het laatste moment hield hij stil, "Jammer, ik wou eigenlijk je hart eruit halen..." zeg ik terwijl ik mijn zwaard via de bovenkant liet 'vallen' zodat hij bijna op zijn hoofd zou komen.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

'Jammer, ik wilde eigenlijk je hart eruit halen...' zei Jo. Ze wilde richting mijn hoofd maar ik sloeg haar zwaard weg en pakte het toen af.
'Het spel verandert.' zei ik met een grijns, lachte toen ik de wapens in rook op liet gaan. 'Dat mag je proberen. We doen verstoppertje. Als je me vindt, mag je je bij ons voegen. Als je me nu weet te vangen, mag je dat hart uitruk trucje proberen.'
Ik wist dat dat haar niet zo lukken, gezien ik een spreuk over mijn hart had uitgesproken. Wat het dus zo goed als onmogelijk maakte voor haar, maar dat wist zij niet.

---

obsessive rage

Jo Jones
"The way you'd play with me like a Child"

op dat moment pakte Peter mijn zwaard af, 'Het spel verandert.' zegt hij terwijl hij mijn zwaard laat verdwijnen,
'Dat mag je proberen. We doen verstoppertje. Als je me vindt, mag je je bij ons voegen. Als je me nu weet te vangen, mag je dat hart uitruk trucje proberen.'
Ik ging voor hem staan en zei kalm, "Gevonden..."

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

'Gevonden.' zei Jo kalm, ik grijnsde en ging zitten.
'Goed. Eigenlijk was het spel niet eens begonnen, maar ja, probeer maar.'
Op dat moment kwam Charlie aanrennen, gevolgd door Felix, botste tegen Jo op en viel toen bijna op de grond. 'Bloody hell...' mompelde ze. 'Eerst probeer je mijn hart uit te rukken en nu biedt je je eigen hart aan. Zit er een soort vloek overheen, of ben je zo vreselijk symbolisch?'
Ergens kon ik wel lachen om de tweede opmerking, ze had tenminste wel humor, al was het een vreemde soort. 'Geloof me, als ik een meisje wil dan doe ik dat wel op een andere manier dan haar hart uitrukken of het mijne uit te laten rukken.'

---

obsessive rage

Jo Jones
"The way you'd play with me like a Child"

Peter grijnsde en ging zitten, 'Goed. Eigenlijk was het spel niet eens begonnen, maar ja, probeer maar.' ik keek hem aan, zat er een addertje onder het gras? Sowieso... Ineens kwam Charlie aangerend met Felix, ze viel tegen mij op en viel op de grond terwijl ik nog net mijn evenwicht kon bewaren, 'Eerst probeer je mijn hart uit te rukken en nu biedt je je eigen hart aan. Zit er een soort vloek overheen, of ben je zo vreselijk symbolisch?'
Ik dacht even na, symbolisch is hij in ieder geval niet, een vloek, klinkt eigenlijk best logisch, daarom laat hij me het ook doen.
'Geloof me, als ik een meisje wil dan doe ik dat wel op een andere manier dan haar hart uitrukken of het mijne uit te laten rukken.' ik keek hem even aan, ik zou het ook niet zo laten zien. Ik wende me tot Charlie, "Ja, hij heeft er een vloek op staan." zeg ik kalm en kijk naar Peter, "Of niet soms..."

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Charlie Blake/Jones

Peter lachte. 'Natuurlijk heb ik er eentje overheen. Charlie mag bij het kamp, Charlie is slim. Jo mag er nu ook bij omdat je het eindelijk begrepen hebt.' zei hij met een grijns, en wendde zich toen tot mij. 'Oh, maar wacht. Dat wil jij natuurlijk niet. Ook al zijn je ouders ondertussen dood.'
Ik balde mijn vuisten en kwam langzaam overeind. 'Dat ik dit eiland niet af kan, laat me nog niet aansluiten bij degene die me gevangen houdt,' prevelde ik.

---

obsessive rage