[RPG — 250] Glee Club • Speeltopic - Speeltopics

---

STORY Greenwood High is een school zoals geen ander in het kleine stadje Greenwood. Het is een klein plaatsje waarin veel mensen ervan dromen om ooit naar een grote stad te vertrekken. De school is een doodnormale High School met cheerleaders, atleten, underdogs en een Glee-club. Dit is een naschoolse club waarin leerlingen de kans krijgen om zich muzikaal te ontwikkelen. Wekelijks krijgen zij opdrachten van hun docent om liedjes op te voeren. Ieder jaar strijden ze voor de nationale titel van beste Glee-club van het land met verschillende voorrondes. Het enige probleem: de Glee-club is het laagste van het laagste op school als het gaat om populariteit dus veel leerlingen durven geen lid te worden.

---

SCHOOL Greenwood High is een vrij kleine school. Er worden lessen gegeven aan vier leerjaren: freshmen (14-15 jaar), sophomores (15-16 jaar), juniors (16-17 jaar) en seniors (17-18 jaar). Momenteel is het voetbalteam (The Green Wolves) van de school het meest succesvol. Vroeger was dat American Football maar de voetballers waren plots veel beter en daar werd vanaf toen ook alle aandacht aan gegeven. Daarnaast is er een succesvol cheerleaderteam. Er zijn enkele andere sportteams, maar deze worden niet zo gesteund door het schoolsysteem. TEACHERS Nathaniel "Nathan" Harris | Glee-Club & English Sebastian Gould | Soccercoach Sandy Cruz - Cheerleadingcoach

---

ROLES Naam — Username — Faceclaim — Pagina Naam: Leeftijd: Zie kopje 'school' om te kijken in welk jaar de personages zou zitten Innerlijk: Wees origineel, niemand is perfect Uiterlijk: Niet iedereen ziet er zo "perfect" uit als een model Geschiedenis: Status: Zit jouw personage naast de Glee-club ook nog ergens bij? Bijvoorbeeld cheerleaders, voetbal etc Relaties: Waarom Glee-Club: Extra: Denk aan favoriete liedje, talenten (wees hierin origineel), angsten, hobby's, liedje waarmee hij/zij auditie heeft gedaan, idolen Jongens VOL — Daryl Cooper | Ziegler | Luke Hemmings | 1.4 — Charlie Buckland | HeyitsGraham | William Moseley | 1.3 | Keeper — Jordan Goodrich | SadTech | ? | 1.4 — Alexander 'Jeaden' O'donnel | Philip | Christopher Mccrory | 1.5 | Co-captain cheerleaders — Dex William Buchanan | Childs | Chace Crawford | 1.4 — ? | Calice | ? | ? — Gabriele Ezra O’Donnell | Raccoon | Steven Chevrin | 1.5 — James Joseph Mill | Kots | ? | 1.4 Meisjes VOL — Nova Adams | _patch | Elle Fanning | 1.5 — Reya Forestier | Velaris | ? | 1.4 — Hailey Bishop | Panix | ? | 1.4 — Scarlett Johana Mase | Sunrises | ? | 1.4 | Headcheerleader — Maeva Alexia Braiden | Canagan | ? | 1.5 — Rhainnon Taylor | Unrequited | Sabrina Carpentier | 1.4

---

Rollentopics: Praattopics: O1 Speeltopics:

RULES — In deze RPG gelden de huisregels van Quizlet — Je schrijft een post van minimaal 250 woorden — Lees het topic goed door voordat je een personage aanmaakt — Een reservering blijft drie dagen staan — Maximaal twee personages per persoon: verschillende geslachten, persoonlijkheden en statussen — Geen Mary-Sue's en Gary-Stu's oftwel perfecte personages — Wees origineel! Personages die een minder perfect uiterlijk hebben, zijn ook welkom. Niet iedereen is een model — Wees ook origineel in iemands verhaal. Niet iedereen heeft iets heftigs meegemaakt, er zijn ook kleinere problemen — Alleen ik maak nieuwe topics aan, tenzij anders aangegeven — 16+ is toegestaan — Sluit niemand buiten, one-on-one wordt niet gewaardeerd — Bespreek relaties en dergelijke zaken in het praattopic — Heb je vragen? Stel ze, ik bijt niet BEGINNING Het is maandagmiddag rond 15:45u. Om 16:00u beginnen de audities voor Glee. Iedereen is welkom om te komen kijken, maar Dex, Gabriele, Maeva en Mr. Harris vormen de jury. Wie er dus nog auditie moet doen, zal dat dus moeten doen. De rest is vrij om te komen kijken, of zelf te oefenen. DE LYRICS DIE JE PERSONAGE ZINGT, ZET JE SCHUINGEDRUKT. Daarnaast is het fijn om het liedje dat er gezongen wordt in een linkje erbij te zetten, zodat iedereen weet over welk liedje het gaat. (Volgorde van auditie doen wordt nog geplaatst) Note: Zet allemaal boven je post met wie jouw personage praat en waar hij/zij zich bevindt!

[ bericht aangepast op 29 juni 2016 - 9:03 ]

---

Big girls cry when their hearts are breaking

Riker trok zijn wenkbrauw kort op bij het laatste, had ik het verkeerd verwoord? Ik wilde hem en de Glee-club natuurlijk niet beledigen. "Natuurlijk is het jammer, maar je moet toch doorgaan met je leven. Je kunt moeilijk met de pannen neer gaan zitten, zoals mijn moeder altijd zegt," vertelde hij. Ik schoof iets op toen hij wat ging verzitten. Vervolgens kwam hij overeind en stak zijn hand naar mij uit. "Heel toevallig zag ik bij binnenkomst een Wii bij de tv staan en ik denk dat Leah het niet erg zou vinden mochten we die gebruiken." Ik glimlachte en volgde hem richting de tv, waar hij even aan het prutsen was, maar het ding uiteindelijk wel aan de praat kreeg. Het spel werd opgestart, wat een soort van karaoke spel bleek te zijn. "Je weet dat ik nu wel heel wat te bewijzen heb, niet?" zei hij met een grote lach op zijn gezicht. Ik knikte lachend, nieuwsgierigheid was op mijn gezicht af te lezen. Riker pakte een microfoon, "Ja, ja, karaoke!" zei hij door en zette het liedje vervolgens aan, waarna hij begon te zingen. Wauw, hij had een gave sound en een gehele eigen stijl, waar ik best jaloers op kon zijn. Toen het lied was afgelopen ging Riker opzoek naar het volgende slachtoffer. "Who's next?" vroeg hij, Ik volgde zijn blik die op Leah en Dex viel. "Laat de gastvrouw zich maar eens even horen," zei hij met een knipoog. Ik nam plaats op een stoel en was wel benieuwd naar het duo, ik wist niet zo goed of ze nou een stelletje waren. In ieder geval zagen ze er heel schattig uit samen. Riker was inmiddels weer bij mij komen staan. "Oke, oke, je hebt talent," bracht ik lachend uit. De bewondering in mijn stem was goed te horen. Het duet van Leah en Dex was mooi, ademloos had ik zitten luisteren. Hierdoor had ik niet door dat Riker was weggelopen. Ik keek op toen ik zijn stem hoorde, "Ik kom zo terug," waarna hij achter Meava aansnelde. Ik knikte alleen maar, aangezien hij al weg was. Ik had niet meegekregen wat er precies met Meava was, ze leek in ieder geval niet blij. Maar zo goed kende ik haar niet en Riker was al bij haar. Ik besloot dat het beter was om er niet achteraan te gaan. Geschrokken keek ik op toen Leah mij de microfoon in handen drukte. Nu Riker weg was zat ik hier zonder gezelschap. Ik legde de microfoon naast mij neer, ik ging hier niet voor mijzelf staan zingen. Ik besloot dat ik de tuin wel eens wilde inspecteren, aangezien er een zwembad was. Ik keek mijn ogen uit, Leah had echt een geweldige plek om te wonen. Bij het zwembad zag ik een jongen die ik herkende als James en een meisje die ik niet echt herkende. Ze leken samen bezig te zijn dus besloot ze niet te storen. Mijn blik viel op een jongen die blijkbaar net was aangekomen, ik dacht diep na over wie het zou zijn. Ik kon even niet op zijn naam komen, maar hij was volgens mij diegene die een paar dagen terug gestopt was bij de Glee-club. Kennelijk was hij weer terug. Ik liep richting de jongen, ik had nog niet de mogelijkheid gehad mij aan hem voor te stellen. Zijn naam schoot mij ineens weer te binnen, Jeaden. Mijn gaydar liet mij niet in de steek, maar ook zonder was het duidelijk te zien dat hij op mannen viel. Tegelijkertijd werd ik zenuwachtig, wat als hij iets merkte? Ik was er nog niet klaar voor om uit de kast te komen. Ik besefte mij ik voor de jongen stond, waardoor ik ongemakkelijk glimlachte. "Hey, jij bent Jeaden is het niet?" Ik stak mijn hand naar hem uit. "Ik ben Avery, nieuw op de Glee-club en heb al veel over je gehoord." Ik grijnsde bij het laatste. Als ik sommigen moest geloven was Jeaden een levende legende.

---

When you believe your dreams come true

---

---

'Je gaat me niet vertellen dat je niet weet wat spoonen is, Leah Stephens...' Kort blikte ze naar zijn hand op haar knie. Ze begon er haast gewend aan te raken. Of het was de joint. Lichtelijk haalde ze haar schouders op. 'Moet ik het uitbeelden?'       Leah was even afgeleid door Maeva, die wegliep, gevolgd door Riker. Haar blik gleed vervolgens naar het raam, waar ze James nogal close met Carly in de tuin was. Vreemd, hij was toch weer samen met Maeva? Al kan ze niet zeggen dat zij er nou zoveel verstand van heeft.       'Graag,' glimlachte ze, toen ze eenmaal haar aandacht weer op Dex gefocust had. 'Ik voel me nogal onnozel, nu,' kwam er met een zachte lach over haar lippen.       'Het is niets vies, hoor. Elk meisje is er een groot fan van, dus ik dacht dat je het wel zou kennen. Je wordt er ook niet zwanger van. Gewoon knuffelen, rug tegen buik. Meestal is de langste persoon de buitenste, dus de grote lepel, en de kleinste de kleine lepel. Omdat het er uit ziet als twee lepeltjes, snap je?'       Ze snapte hoe het er uit moest zien, maar bleef het apart vinden dat het "spoonen" heette, al lag dat waarschijnlijk aan haar. 'Ik denk het wel,' besloot ze. 'En jij bent dus een grote lepel, dus jij ligt met buik tegen de rug van de kleine lepel?' Een gedachte, of beter gezegd een beeld, kwam op in haar hoofd en ze kreeg het er warm van. 'Maar. Eh. Lig je dan niet met je, eh, kruis tegen de billen van de kleine lepel?'       'Maak je geen zorgen. De kans dat er mensen überhaupt seks gaan hebben is aanwezig, maar... dat regelen ze echt zelf wel,' antwoordde hij in haar oor, als antwoord op haar vraag of ze condooms had moeten regelen. En geloof me, elke jongen heeft vanaf het moment dat hij voor het eerst verliefd is op een meisje standaard condooms op zak. Sommigen eentje, sommigen een heel doosje. Je hebt alles helemaal goed geregeld, relax.'       'Zeker?' vroeg ze zachtjes terug. 'Straks denken zij daar anders over...' Onbewust vroeg ze zichzelf af of Dex bij zich had. God, Leah. What's wrong with you? 'En moet ik niet nog een kamer daarvoor beschikbaar stellen? Op de WC of badkamer lijkt me nogal... ongemakkelijk.' Het was inmiddels ook al wat later geworden en Leah begon het koud te krijgen, maar zomaar weglopen vond ze nogal onbeleefd. *No hat or sunglasses

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

---

'Bitch, i'll be the most unique creature on earth you'll ever find.
Better take a picture now before I was just a beautiful glimpse in your memories.'

---

Voor we goed en wel stil stonden, had mijn moeder alweer het vizier gekregen op iets wat binnen zat wat leek op een karaoke spel. Oh merlin. Ik wist al wat dit betekende. Waarschijnlijk had ik meteen achter mijn moeder aangerend als een klein kind, als er niet een blond harig meisje plotseling tevoorschijn kwam. ‘Hey, jij bent Jeaden is het niet?’ algauw stak het meisje haar hand naar me uit, waar ik deze schudden. Mijn lippen vormde zich in een kleine glimlach. Het meisje oogde me ietwat schuw, maar dat leek enkel maar schijn. Anders was ze nooit op me afgelopen, nietwaar? ‘Ik ben Avery, nieuw op de Glee-club en heb al veel over je gehoord.’ Ik trok mijn wenkbrauwen iets op; terwijl een verrast lachje mijn lippen verlieten. ‘Niks anders dan goeds hoop ik.’ Ik knipoogde speels naar het meisje, waarbij ik haar nog een keer in me opnam. Gosh; wat verdiende zij een make over. Ze had geluk dat ik niet mijn nagellak set mee had of iets dergelijks anders was ze zeker een slachtoffer geworden. Niet zozeer omdat ze niet knap was; maar meer om het meisje meer kleur te geven. Iets wat ze net zoals ik ontbrak – als je de roze glittertjes op mijn schoenen niet meerekende dan.
‘Heb je toevallig zin om te gaan zingen? Want het ziet er hier nogal behoorlijk dood uit – naar mijn mening.’ Ik seinde vervolgens richting mijn moeder die al enthousiast begonnen was. Het was hilarisch te zien en iedereen kon ook wel zien – al zouden ze haar niet kennen – dat ze overduidelijk mijn moeder was. Ik was dan ook haar evenbeeld en had mijn talent in zingen dan ook totaal van haar meegekregen. ‘Ze gaat niet stoppen eer wij er zijn hoor. Kom.’ Ik pakte met mijn hand, die van het meisje mee waar ik een van de microfoons pakte en de ander naar Avery uitstak. Ik deed nooit moeilijk over het feit dat ik eventueel mensen niet goed genoeg kende om bepaalde dingen te doen. Zolang ze maar leuk waren vond ik het al best en Avery leek me wel een leuke chick. Weliswaar een grijs muisje, maar daar kon nog van alles gebeuren. Ik bekeek even keurend het scherm, waar ik vervolgens ‘Treat you better’ van Shawn Mendes aandrukte. Weliswaar een solo nummer maar een vrouwelijke back up zangeres was nooit verkeerd. Daarnaast was ik op dit moment nog niet helemaal klaar om los te gaan met mijn Queens; Nicki, Ariana, Rihanna en Beyonce.
Ik zag mijn moeder al helemaal enthousiast op een bank plaatsnemen; waar ze haar mobiel tevoorschijn nam. Ik hoefde dan ook niet te gokken om te weten dat ze ons aan het filmen was. Ik boog dan ook gauw naar het meisje toe, hoewel deze keer de glimlach onafgebroken op mijn gezicht bleef branden. Mijn moeder was toch zo’n gek mens soms, maar wel geweldig. She’s my cheerleader. ‘Let maar niet op mijn moeder. Ze is eenmaal een eersteklas fangirl, just like me.’ Meer dan dat kon ik niet zeggen gezien de noten al door de kamer weerklonken. Ik keek kort naar de tekst scherm, hoewel ik de nummer allang uit mijn hoofd kende. Ik begon dan ook meteen met de ritme mee te zingen, waar de eerste lyrics al uit mijn mond kwamen; I won't lie to you. I know he's just not right for you...'

---

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

"Ja, dan lig je dus kruis tegen bil," lach ik. "Hoezo, maak je je zorgen over morningwood?" Ik geef haar een klein duwtje tegen haar schouder. Op mijn opmerking dat ze alles goed geregeld had reageerde ze onzeker. "Zeker? Straks denken zij daar anders over.." Haar blik dwaalt heel even af, haar wangen worden rood. "En moet ik niet nog een kamer daarvoor beschikbaar stellen? Op de WC of badkamer lijkt me nogal... ongemakkelijk." "Lieve schat," mijn hand vindt weer haar knie, "maak je nou geen zorgen. Als mensen heel graag willen..," ik slik het grove woord in en herformuleer mijn zin. "graag seks willen hebben, regelen ze dat wel. Misschien moet je morgenochtend wel beddengoed verschonen, maar daar help ik je dan wel bij." Ik gris in mijn broekzak. Eerst komt mijn pakje sigaretten tevoorschijn, die ik op mijn schoot leg, daarna mijn portemonnee. Ik open het ding, en zoek tussen de briefjes van vijf, tien, twintig en vijftig euro naar een plastic verpakking. "Hier..," glimlach ik, terwijl ik haar onopvallend het vierkante pakketje aangeef. "mochten mensen er toch om vragen." Ik weet dat ze ongemakkelijk gaat reageren, maar dat is soms ook wel grappig en niet alleen schattig. "Wel voorzichtig mee doen, want als er gaatjes in komen.." Van de tafel gris ik een halfvol bierflesje, waar ik een slok uit neem. Ik heb toch al Pfeiffer gehad, dus mijn weerstand is hoog genoeg om iemand anders' bacillen binnen te krijgen. Gelukkig kan ik goed tegen drank en voel ik de effecten van de joints ook niet meer echt, dus ga ik geen rare dingen doen vanavond. Als er al iemand gaat kotsen ben ik dat in ieder geval niet. "En mocht niemand er om vragen dan bewaar je hem zelf maar. Wel binnen een jaar gebruiken, he?"

---

I had a few, got drunk on you and now I'm wasted

praat met Maeva | In de gang | New member

Even leek Maeva wat te kalmeren en ze richtte haar ogen op de mijne.
“Ik weet het niet," kwam er na een korte stilte uit haar mond en ik keek haar vragend aan. Niet snel daarna begonnen haar ogen weer te vullen met tranen. Het had haar duidelijk allemaal diep geraakt. ”Het is James, ik dacht echt dat het weer goed ging tussen ons. Ik dacht dat we weer naar elkaar toe groeide en heb daarstraks mijn hart zowat aan hem blootgelegd door mijn gevoelens op tafel te leggen. Hij gaf me het idee dat we - dat we - en nu is hij daar en, en. . . Ik voel me zo stom.” Voordat ze het laatste had uitgesproken barstte ze in tranen uit. Ik sloeg toch mijn armen maar weer om haar heen en ik wreef zachtjes over haar rug.
"Je bent niet stom, helemaal niet. Hij is stom, omdat hij jou valse gevoelens heeft gegeven, wat ik uit je dingen op kan maken." Ik keek naar de foto aan de muur, waar een foto van Leah hing, omdat ik mijn blik nergens anders op wist te richten.
"Maeva, denk alsjeblieft niet dat dit jouw schuld is. Alles zit op het moment even tegen, maar het komt wel goed. James is misschien wat in de war door wat je hebt gezegd en. . . hoe erg dit ook klinkt, probeert hij het op zijn eigen manier te verwerken. Maar Maev, ik denk dat je James niet waard bent. Ik oordeel niet, echt niet, maar ik denk dat je beter kunt krijgen dan iemand die achter je rug andere dingen doet, echt." Ik liet haar los en keek naar haar, waarna ik een pakje zakdoekjes uit mijn zak haalde. Ik keek er even naar en hield ze toen naar Maeva uit.
"Niet raar denken hoor, ben pas verkouden geweest," zei ik met een lachje en ik keek naar haar.
"Woah who died? Ik had gehoopt dat ik een leuke verrassing was." Klonk er ineens aan mijn rechterkant en ik keek op. Wow, wow, wow, wat?
"Eh, nee- Niemand is dood, Maeva die eh- ze zal het vast wel vertellen als ze het wilt." Wacht, even terug. Stotterde ik nou? Stotterde ik? Ik ademde even een keer diep uit en keek toen naar de jongen. Was dat niet die jongen die al een tijd niet op school was geweest wegens gezondheidsproblemen? Zag hij er niet anders uit? Wat was zijn naam nou? Ik stond wat heen en weer te wiegen op mijn benen en keek van de jongen naar Maeva.

[ bericht aangepast op 10 okt 2016 - 21:03 ]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Gelukkig beantwoorde Jeaden al snel mijn handdruk, anders was het een awkward moment geworden. Een klein glimlachje verscheen op zijn gezicht, terwijl hij mij stond te bestuderen. Hij trok zijn wenkbrauwen iets op; terwijl een verrast lachje zijn lippen verlieten. ‘Niks anders dan goeds hoop ik.’ knipoogde hij. "Of course, volgens mij durft niemand slecht over jou te spreken," grinnikte ik. ‘Heb je toevallig zin om te gaan zingen? Want het ziet er hier nogal behoorlijk dood uit – naar mijn mening.’ Ik volgde zijn blik naar de vrouw die mij de karaoke set stond. Dat moest vast zijn moeder zijn, ik moest grinniken om haar enthousiasme. Dat had Jeaden dus niet van een vreemde. "Ja leuk!," knikte ik enthousiast. Ik had het gevoel dat hij en ik wel vrienden zouden worden. 'Ze gaat niet stoppen eer wij er zijn hoor. Kom.’ Ik liet mij meevoerden door de jongen die ik net had leren kennen en pakte vervolgens de microfoon aan. Hij leek er geen moeite mee hebben om met mij te zingen, ondanks dat we elkaar net 5 minuten. Ik kon zijn enthousiasme wel waarderen. Nieuwsgierig keek ik toe het hij het liedje zorgvuldig uit koos. 'Treat you better’ van Shawn Mendes werd het, zijn keuze beviel mij wel. Ik glimlachte naar zijn moeder die plaats had genomen op de bank en ons, nou ja voornamelijk Jeaden te filmen. Hij boog zich wat naar mij toe. ‘Let maar niet op mijn moeder. Ze is eenmaal een eersteklas fangirl, just like me.’ Ik lachte, "Ze lijkt mij een geweldig mens," antwoordde ik terug. De muziek was al begonnen, de focus die op Jeaden's gezicht af te lezen was, was een mooi schouwspel. 'I won't lie to you. I know he's just not right for you...' bewonderd luisterde ik naar zijn stem klank die mij meer dan beviel. Het was niet echt een duet, maar ik kon wel iets met dit lied. 'And you can tell me if I'm off. But I see it on your face' Ik vulde hem aan door een tweede stem te zingen, waardoor een grote glimlach op mijn gezicht kwam en ik de jongen vrolijk aanstaarde. Ik genoot van de muziek, de connectie die je maakt met elkaar is zoveel sterker door middel van muziek.

---

When you believe your dreams come true

James Joseph Mill ‘’We maken alleen maar een beetje lol.’’ Haar handen voelde warm aan in mijn nek en met haar nagels trok ze me aan mijn haar dichter naar haar toe. Haar lippen drukte ze dit keer ruiger op de mijne en ik voelde me een watje dat zij dit moest doen en dat ik aan kwam zetten met het idee dat ze dat niet fijn vond.       Als de grip op mijn haar sterker word frons ik lichtelijk maar laat haar, haar gang gaan terwijl we langzaam beginnen te tongzoenen en ik wat meer naar haar toe leun. ‘’Hmmmhm,’’ hoor ik haar zeggen wanneer ze haar lippen zachtjes weer van de mijne afhaalde en ik op adem kon komen. ‘’Als ik dit had geweten was ik al veel eerder teruggekomen naar Greenwood.’’ Ik lachte zachtjes als ze mijn sigaret uitdrukt en hees mezelf op de rand van het zwembad, mijn ogen nog steeds in die van haar geboord. Zehad me volledig rond haar vingers gewonden en ik vond het heerlijk. Ze was dominant, sexy en ook nog eens gek op mij. ‘’Wil je terug naar de groep,’’ begon ze en drukte haar lippen onder mijn oor waardoor ik kort mijn ogen, genietend, dichtdrukte. ‘’Of zullen we een minder zichtbaar plekje opzoeken?’’ Ik hoefde daar niet over na te denken, of toch wel? Mijn ogen opende ik perplex en knikte, ‘’ja, nee, prima.’’ Ik stond nu helemaal op en twijfelde even voor ik weer mijn lippen op die van haar drukte, niet met Maeva en wel met Carly, wat voor actie was dat James?       ‘’Ze missen ons toch niet,’’ zei ik na een blik naar binnen geworpen te hebben. Mijn hand reikte ik uit naar haar en stapte richting een wat beschaafder plekje, het was niet echt comfortabel en ik begon spijt te krijgen dat ik hier ja op had gezegd voor precies dezelfde reden als die ik mijn ex net had gegeven. ‘’Je bent echt heel aantrekkelijk,’’ voegde ik er aan toe om mezelf toe te spreken dat dit echt een kans was uit duizenden en liet mijn handen rusten op haar heupen.

Shitty post sorry!!!!!

---

Everything is illuminated by the light of our past.

Carly McMichaels
And I don't really care if you think I'm strange, I ain't gonna change - and I'm never gonna care about my bad reputation.
      "Laten we naar binnen gaan..," ik glimlach naar hem, mijn handen op zijn schouders, "het wordt koud."
Natuurlijk kan wat lichamelijke activiteit ons wel opwarmen, maar het is veel comfortabeler om binnen te zijn zodra dingen heter worden.
Aan zijn hand trek ik hem achter me aan, overdreven met mijn heupen wiegend. Tegen de achterdeur sta ik even stil om de jongen opnieuw te zoenen, deze keer kort en veelbelovend.
Zodra ik daarna de achterdeur open sta ik voor het eerste dilemma: zo'n vijf meter verderop, in de gang en buiten James' gezichtsveld maar wel in het mijne, staat het meisje met wie hij vanmiddag.. bezig was. Ik wil het niet ongemakkelijk maken tussen die twee, maar het is bijna onmogelijk om haar volledig uit de weg te gaan. Vluchtig trek ik dan ook James de hoek om, wel binnen maar een andere gang in, waar het meisje niet staat.
Door deze veel te snelle beweging struikel ik wel bijna over mijn eigen voeten, gepaard met luid gelach dat ik niet weet te onderdrukken. Ik duw James met gemak uit het zicht van het meisje, hopelijk voordat ze ons ziet. En als ze ons wel ziet.. ach, dat zien we dan wel weer. Dat is zijn zaak, niet de mijne. Het duurt een minuut voor ik mijn lachbui onder controle heb gekregen, mijn hand voor mijn mond geslagen om het ergste geluid te dempen.
Het korte leidt tot iets dat je een studeerkamer zou kunnen noemen, heel spannend ingericht is het niet. Aan mijn linkerhand lijkt een wc te zijn, maar dat is wel heel krap. Ik ben wel flexibel, maar niet zo flexibel.
Terwijl ik hem voorzichtig tegen een van de muren gedrukt heb zoen ik hem, mijn handen op zijn ontblote bovenlijf. Mijn tanden vinden zachtjes zijn onderlip, om geen bloed te onttrekken maar wel te laten zien wat voor vlees hij in de kuip heeft.
Een van mijn handen vindt het touwtje aan zijn zwembroek en ik trek er redelijk snel aan, waardoor het ding ineens een stuk minder strak om zijn heupen zit. "Oh, oeps.." glimlach ik, waarna mijn lippen zich naar mijn nek bewegen.
In één soepele beweging laat ik me niet veel later op mijn knieën zakken, een flinke pluk haar in mijn gezicht. Half sexy half speels blaas ik het ding uit mijn zicht en vanuit de positie waarin ik me nu bevind kijk ik op naar de zenuwachtige jongen, en knipoog naar hem.

---

I had a few, got drunk on you and now I'm wasted

• Eigthteen • Senior • Old Glee-club member • At Leah’s • Fuck you, Asshole• Outfit •

"Je bent niet stom, helemaal niet. Hij is stom, omdat hij jou valse gevoelens heeft gegeven, wat ik uit je dingen op kan maken,” hoorde ik Riker tussen mijn snikken door zeggen. De jongen had zijn armen weer om me heen geslagen waardoor ik al snel een vlaag van kalmte meende te horen. Ze boden me troost, al was het nog niet voldoende. "Maeva, denk alsjeblieft niet dat dit jouw schuld is. Alles zit op het moment even tegen, maar het komt wel goed. James is misschien wat in de war door wat je hebt gezegd en. . . hoe erg dit ook klinkt, probeert hij het op zijn eigen manier te verwerken. Maar Maev, ik denk dat je James niet waard bent. Ik oordeel niet, echt niet, maar ik denk dat je beter kunt krijgen dan iemand die achter je rug andere dingen doet, echt."
      Beverig smoorde ik een nieuwe opkomende snik en staarde met betraande ogen naar Riker op zodra hij me los liet. Diep in zijn woorden ruste een kern van waarheid en dat wist ik dondersgoed. Welke achterlijke gladiool had het gore lef om zo om te gaan met iemand waar hij zei om te geven? Ik schonk hem mijn hart en hij trapte erop alsof hij een peuk uitmaakte. Het haalde kokende woede naar boven, al was het maar voor even. Wanneer ik mezelf eens herpakt had kwam hem dit duur te staan, evenals de snol die zich goedkoper opstelde dan wat dan ook. Zelfs het excuus wat Riker James gaf, dat hij mijn woorden op zijn eigen manier probeerde te verwerken, gaven me geen voldoening en bezorgde een stille spoor aan nieuwe tranen. Ik wist nu al dat ik tijd nodig had om hierover heen te komen, waarop ik me hopeloos begon af te vragen hoe ik dat moest gaan doen. Afwezig ving ik op hoe Riker een pakje zakdoekjes uit zijn zakken haalde, om me er vervolgens een aan te bieden. “Niet raar denken hoor, ben pas verkouden geweest," sprak hij met een klein lachje. Met een waterige glimlach nam ik het papieren doekje aan en depte mijn wangen zo goed als kon droog.
      ”Dankje,” mompelde ik verdrietig en zocht naar nieuwe woorden om tegen hem te kunnen zeggen. Mijn hoofd was een warboel en mijn hart huilde - treurde - om de klap die ze gekregen had. “Woah who died? Ik had gehoopt dat ik een leuke verrassing was." Lichtjes fronste mijn wenkbrauwen zich en draaide ik mijn hoofd verrast om naar de o zo bekende stem die weerklonk door de gang. Terwijl Riker wat stotterende woorden uitbracht voelde ik mijn verbazing groeien doch omzetten naar een vlaag van vrolijkheid; ook al was deze nog van een korte duur. “Ethan?” bracht ik uit. Voor heel even kroop mijn verdriet naar achteren en maakte deze plaats voor het warme gevoel van het weerzien van een van mijn goede vriend. “Oh, Ethan,” snikte ik vervolgens zacht en maakte aanstalten om naar hem toe te snellen zodat ik ook bij hem mijn hart kon uitstorten. Echter, een nieuw bekend geluid vulde mijn trommelvliezen en voor luttele seconden leek mijn omgeving te draaien.
      Zuivere klanken vulde langzaam de gang die afkomstig waren vanuit de woonkamer. De woorden die er gezongen werden drukte zwaar op mijn gekwetste gevoelens, maar het was de stem die mijn hart luid liet bonzen; was hij het echt? Midden in mijn pas hield ik halt en draaide om naar de andere kant van de gang, die terug ging naar de woonkamer. Alsof mijn stille wens van de afgelopen dagen was gehoord en nu uitkwam. “Jaeden,” fluisterde ik zacht en greep zonder pardon naar Ethan en Riker, om zo beide jongens met mee te trekken naar de woonkamer. Ik had hun steun nodig mocht ik me een illusie gecreëerd hebben en een geheel ander beeld te zien dan ik nu meende te horen, maar bij het naderen van de grote ruimte bleek niks minder waar. Hij stond daar, terug van weggeweest, en zong samen met een meisje het nummer wat perfect bij de hele situatie leek te passen.
      Alsof ik nog niet genoeg te verduren had drongen de tranen mijn ogen weer te binnen en vielen ze in een stille waterval over mijn wangen heen. Hij was er echt, mijn beste vriend; de jongen die mijn hele wezen was geworden in een lange tijd, samen met zijn moeder - alsof ze haast nooit waren weggeweest. Ik was dankbaar voor de steun van Riker, dankbaar voor alles wat hij me bood, en ik was eveneens gelukkig met het weerzien van Ethan, eveneens mijn beste vriend; wat later exact het moment bleek te zijn dat ik genoeg jongens in mijn leven had die wel het beste met me voor leken te hebben. Voor het eerst maakte ik me geen zorgen om wat Jaeden wel niet moest denken bij mijn belabberde uitstraling, de rode ogen van het huilen en gekwetste uitdrukking op mijn gezicht terwijl ik er nog half als een verzopen kat bij leek te staan. Nu waren mijn tranen voor hem, gelukzaligheid om hem weer terug te zien.
      Misschien had ik Jaeden zijn nummer met het meisje af moeten laten zingen, of op z'n minst het geduld zien te bewaren, maar ik kon het niet. Meer dan eens had ik hem nodig, nu al helemaal, en het was daarom dan ook dat ik de armen van Riker en Ethan losliet om op Jaeden af te snellen. Behendig sloop ik tussen de andere in de woonkamer door en stormde in een waas van tranen op hem af, waarna ik hem om zijn nek sprong en mijn benen om zijn middels klemde. “Je bent terug, “ snikte ik opnieuw en klemde mijn lichaam stevig tegen hem aan terwijl ik zocht naar de stille troost die hij me altijd wist te geven.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

---

'Bitch, i'll be the most unique creature on earth you'll ever find.
Better take a picture now before I was just a beautiful glimpse in your memories.'

---

Zodra mijn noten begonnen wist het meisje naast me perfect aan te vullen. Het leek net alsof we al jaren bevriend waren, want het klonk zuiver en precies achter elkaar. Misschien was dat ook wel een kunst van het aflezen van het bord, maar dat lieten we wel buiten beschouwing. Een enthousiaste sprankeling wist zich plaats te maken in mijn ogen, terwijl ik speels het meisje een zacht – maar zeker bemoedigend – duwtje gaf terwijl we door zongen. Voor we – of eerder gezegd ik aan het refrein kon gaan beginnen, viel de microfoon op de grond en werd ik besprongen door een licht getint meisje die ik uit duizenden kon herkennen. Maeva.
Ik ondersteunde het meisje, terwijl ze krachtig haar benen en armen rond mij heen geklemd zat. Haar decolleté was dan ook extreem voelbaar tegen mijn chest, hoewel ik het enkel van mijn stiefzus en Maeva kon waarderen. ‘Je bent terug.’ Hoorde ik haar zachtjes snikte. Tranen voelde ik op mijn schouder belanden, waardoor ik – toch wel met lichte moeite – mijn evenwicht wist te bewaren en zachtjes over haar rug streelde. Ik wierp Avery even een verontschuldigde blik; voor ik toch even me ogen sloot en de warmte van het meisje tot me door liet dringen. Op een of andere manier had ik niet verwacht; of misschien doodgewoon niet bij stilgestaan wat ik mensen had aan kunnen doen door zo spontaan te verdwijnen. Echter was alles zo snel gedaan dat ik geen enkel moment de juiste woorden had kunnen vinden om iemand het te vertellen. Gabriele was makkelijk geweest, gezien mijn moeder en stiefvader dat gedaan hadden. Ik vermoedde dan ook dat Gabriele het ook langzaam aan tegen de rest had verteld, hoewel ik niet wist waar hij nu was. Misschien was het dan ook maar beter dat hij niet nu in deze ruimte was, want ook aan hem wist ik niet wat ik moest zeggen. Misschien moest ik ook wel niet nadenken ook en gewoon het moment over me heen laten komen.
Zachtjes maakte ik nog sus geluidjes naar het meisje, voor ook hier een eind aan moest komen. Ik zetten haar neer op een fauteuil, waar ik op de leuning plaats nam en de tranen van het meisje haar gezicht af boende. Ik drukte een tedere kus tegen haar slaap, waar ook de moedervlek onder, mijn favoriete, wenkbrauw van haar bevond.
‘Niet huilen, Maevv. Ik ben er weer en ik ga niet weg.’ Ik gunde het meisje een klein glimlachje, voordat ik onze handen samen hechtte en daarmee liefkozend speelde. ‘Iemand moet toch je nagels bijhouden. Ze zien er niet uit Maevv.’ Plaagde ik haar zachtjes om de spanning te breken, waar ik zachtjes lachte en weer een kus tegen haar hoofd drukte. Speels kriebelde ik even mijn neus in haar haar, voor ik haar vertrouwde geur mijn neusgaten weer liet ontmoeten en deze weer aangenaam verwelkomde. Ik had het gemist. Ik had haar gemist. Daar was geen twijfel over mogelijk. Ik liet mijn handen dan ook zachtjes in die van haar knijpen, die ik nog steeds vast hield. ‘I love ya, you know… until infinity and beyond.’

[ bericht aangepast op 10 okt 2016 - 23:22 ]

---

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

ETHAN RILEY MACKENZIE
BAD NEWS , VOICE

---

Riker, de jongen die ik herkende van het voetbalteam keek op en vragend keek ik hem aan. De jongen leek wel een spook gezien te hebben, zag ik er nou echt zo slecht uit? "Eh, nee- Niemand is dood, Maeva die eh- ze zal het vast wel vertellen als ze het wilt." stotterde de jongen en kort fronste ik even, hij leek wel erg onzeker te zijn voor een sportman. Ik besloot me er niet verder in te verdiepen want voor nu was Maeva toch mijn belangrijkste bekommernis. "Ethan?” Bracht de brunette verbaast uit en ik maakte even een gebaartje naar mezelf. "De enige echte schat." zei ik met een knipoog echter leken mijn woorden niet echt opbeurend te zijn want Maeva begon alweer te snikken. “Oh, Ethan,” De brunette leek naar me toe te willen gaan maar een stemgeluid leek haar tegen te houden. Ik was niet goed met namen of stemmen onthouden, maar deze herkende ik toch echt niet. Maeva daarentegen herkende het geluid maar al te goed waardoor de brunette ons zonder enige waarschuwing meesleurde naar de woonkamer waar het meeste volk bleek te staan, waaronder ook mijn Ex Nia. Fronsend keek haar dan ook aan al besloot ik mijn aandacht niet aan haar te besteden en richtte mijn blik weer op Maeva die zich vast had geklampt aan een jongen. Voor zover ik me nog kon herinneren moest het Jeaden zijn, het jongere stief broertje van Gabrielle. Maar voor zover ik wist moest hij hier vast nieuw zijn of iets... Het was verwarrend en hoewel ik in dit soort situaties jaloers zou worden dat die jongen meer aandacht kreeg dan ik , deed ik dit nu niet. Sinds mijn therapie had ik dan ook geleerd eerst de persoon te leren kennen voordat ik überhaupt een oordeel over hen zou vellen. Bij het zien van het nogal emotionele tafereel stak ik simpel mijn handen in mijn jaszakken waarna ik me even tot de jongen naast me richtte. "Ik heb duidelijk wat gemist." kwam er met een zacht lachje over mijn lippen gerold waarna ik besefte dat ik mezelf nog niet had voorgesteld. Tja, ik kende Riker wel na zo'n 3 jaar op Greenwood High gezeten te hebben wist ik ondertussen wel de namen van de populaire mensen en zo voort, maar dit wilde niet zeggen dat ze mij kennen - of wilden kennen, maar pech voor hen dan-. "Oh ik ben trouwens Ethan, jij bent Riker toch?" ik stak mijn hand vriendelijk uit naar de jongen waardoor ik mijn rug ook keerde naar Nia die wat verderop zat. Veel zin om haar onder ogen te komen had ik niet, daarbij begreep ik ook echt niet wat ze hier deed. Voor zover ik wist vond ze de glee club altijd sullig.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

• Eigthteen • Senior • Old Glee-club member • At Leah’s • Fuck you, Asshole• Outfit •

De zachte streling over mijn rug tezamen met fluisterende sussende woordjes afkomstig van Jaeden maakte het dat ik in zijn armen grip meende te krijgen op kalmering, en zodra de jongen me op een zetel zetten gleed een laatste traan verdwaald over mijn wang heen alvorens Jaeden mijn gezicht volledig droog boende; wat ik zonder schroom onderging terwijl mijn donkere kijkers zijn gezicht volledig opnamen om me te doen beseffen dat hij echt terug was. “Niet huilen, Maevv. Ik ben er weer en ik ga niet weg,” bracht Jaeden uit nadat hij zijn lippen teder op mijn slaap drukte. “Dat is je geraden,” rolde er direct over mijn lippen heen en hoewel het op een quasi-strenge toon bedoeld was uit te spreken, miste mijn stem volledig elke toon daarvan en klonk ze nog altijd iets te waterig.
      ”Iemand moet toch je nagels bijhouden. Ze zien er niet uit Maevv,” plagerig blikte de jongen van mij naar mijn nagels. Voor even verscheen er een glimlach rondom mijn lippen en leek de spanning doorbroken te raken. Mijn nagels waren inderdaad een ramp, het acryl was dusdanig uitgegroeid dat het een kwestie van tijd werd vooraleer ik er een om zou klappen en het model waarin ze gevijld waren was haast compleet verdwenen; ze hadden duidelijk een nabehandeling nodig en de kundig vingers van Jaeden om ze weer netjes te vijlen en lakken - iets wat ik bij mezelf niet voor elkaar ging krijgen.
      Een zacht kneepje in mijn handen deed me opkijken naar de jongen langs me, waarbij hij me uit mijn gedachten wist te trekken die ik me was gaan voorhangen om niet terug af te dwalen naar de grootste steek in mijn gedachten. “I love ya, you know. . . Until infinity and beyond.” De oprechte woorden van mijn beste vriend raakte me diep en zorgde er haast bijna weer voor dat de tranen opnieuw in mijn ogen sprongen. Hij meenden tenminste elk woord van wat hij zei. Echter realiseerde ik me net op tijd dat ik midden in de woonkamer zat, een ruimte die ik doelbewust had willen ontvluchten, en dat ik het al erg genoeg vond dat sommige me hadden zien huilen; vermoedelijk om niks. “I love you too,” fluisterde ik Jaeden zacht toe en klemde mijn vingers soepel doch stevig om de zijne heen terwijl ik mijn kijkers vast haakte in die van hem, met een zweem van een glimlach op mijn lippen alvorens deze opnieuw verdween en plaats maakte voor een gekwetste gloed. Ik wilde zo graag mijn hart bij hem uitstorten, het volledig uitputten zodat ik met de resten aan de slag kon om haar weer terug op te bouwen, maar ik wilde de terugkomst van mijn vriend niet vertroebelen met de verdrietige waas waarin ik momenteel zat; Jaeden was terug, Ethan was terug, waarom miste ik dan uitgerekend nu het laatste deel van mijn enthousiasme?
      ”Zullen we een stukje gaan lopen?” vroeg ik Jaeden vervolgens en duwde mezelf op voorhand al overeind uit de zetel.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

---

Nia had gelijk gehad in het feit dat iedereen te druk met zich zelf bezig zou zijn om de jongedame maar op te merken. Iedereen was verwikkeld in hun gespreken en bleef dan ook maar met elkaar doorpraten. Nog altijd voelde Nia zich een beetje bezwaard om mensen in hun conversaties te verbreken dus plofte ze uiteindelijk maar gewoon ergens neer. Er werd net begonnen met Kareoke dus dat was iets waar Nia gewoon rustig naar kon luisteren terwijl ze de andere mensen in de ruimte bekeek. Eigenlijk kende ze iedereen uit de ruimte wel, hoewel ze niet iedereen bij hun naam kenden en ze zeker niet met iedereen al eens had gesproken. Op een gegeven moment was Jeaden aan het zingen met een meisje waarvan Nia bijna zeker wist dat haar naar Avery is, hoewel ze het niet met volle overtuiging kon zeggen. Midden in het liedje kwam Maeva ineens op Jeaden afgestormd, wat er voor zorgde dat Nia zich ook meteen naar de deur naar de hal toe draaide. Meteen herkende ze de persoon die uit de deur kwam. Ethan, de jongeman mocht er dan nu wel heel anders uit zien Nia bleef haar eerste liefde altijd herkennen. Echter kon ze niet zeggen dat ze blij was dat de jongeman er was. Om een of andere reden had ze gedacht dat toen de jongeman op zijn therapie ging dat hij gewoon nooit meer terug zou komen. Dat hij weg was en dat het onmogelijk was dat hij weer terug zou komen. Haar ongelijk werd hier bewijzen. Nia keek heel even naar Ethan, maar dwong zich zelf al snel om weer van de jongeman weg te kijken. Nia was echt wel over Ethan heen, maar hij was tot nu toe de enige jongen die ze ooit echt leuk had gevonden en dat bleef altijd toch wel een beetje steken. Met Ethan zijn aanwezigheid was Nia zich er plots erg van bewust hoe ze hier zo zat in haar eentje en daarom scande ze nog een keer de ruimte door opzoek naar iemand die ze aan kon spreken. Nia haar ogen bleven steken bij het meisje Avery wat net met Jeaden had gezongen, nu Maeva de jongeman weg had gekaapt stond Avery alleen en daar mee greep Nia haar kans. Rustig stond ze op van haar plaats en liep naar de jongedame toe. 'Hey.' Begon Nia, waarna ze een hand haalde door haar haar heen. 'Avery is het niet?' Vroeg ze om alle zekerheid maar even te hebben. 'Je zingt echt goed.' Voegde Nia er nog aan toe, hoewel het misschien wel iets wat wat nog redelijk logisch was. Als het goed was kon iedereen wel een beetje zingen in de club.

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

Speels gaf de jongen mij een duwtje die net als ik zichtbaar genoot van het zingen. Maar voordat ik het goed en wel doorhad werd ons liedjes plotseling onderbroken door een Maeva die Jeaden in de armen gesprongen was. Even keek ik verbaast naar het schouwspel, maar al snel kwam er een glimlachje op mijn gezicht. Het was een schattig gezicht, ze hadden elkaar blijkbaar erg gemist. Jeaden wierp mij nog een verontschuildigende blik toe, waarop ik knikte. Ik kon het hem niet kwalijk nemen, tenslotte was ik hier nieuw en kende hij Maeva vast al een lange tijd. Ik stond nog een beetje verloren in de woonkamer. Ik wilde wel kennis maken met Maeva, maar dit leek me nou niet echt het beste moment om dat te doen. De twee wilden duidelijk even alleen zijn, dus ik liet ze maar gaan. Ik voelde een paar ogen branden en keek op waar het vandaan kwam. Even schrok ik, het meisje dat op stond en naar mij toe kwam lopen leek angstaanjagend veel op het meisje waarop ik verliefd was. Wie eerst een goede vriendin was, maar mij keihard heeft laten vallen. Maar ik kwam al snel tot de conclussie dat zij het niet was, waardoor ik mij weer ontspande. 'Hey.' Begon het meisje. 'Avery is het niet?' Het leek alsof ze het antwoord wel wist, maar toch nog even om bevestiging vroeg. 'Je zingt echt goed.' Voegde ze er nog snel aan toe. Ik kleurde een beetje rood, het was altijd fijn om complimentjes te krijgen. Ik knikte, "Ja klopt, en jij moet dan Nia zijn?" Ik was altijd redelijk goed in het onthouden van namen, nu hoopte ik maar dat ik de goede naam bij de goede persoon had geplaatst. "Bedankt," reageerde ik op haar compliment. "Maar ik kan vast niet op tegen sommige hier." Ik wist dat er een aantal sterke zangers en zangeressen tussen zaten. Ik keek neer op het kleine meisje en bestudeerde haar kort, haar stijl beviel mij wel. "Dus, hoe vind je het feest?" glimlachte ik. Ik legde de microfoon, die ik nog steeds in mijn handen had, terug op zijn plek. "Kom, zullen we ergens gaan zitten?" ik streek neer op de bank.

---

When you believe your dreams come true

---

'Bitch, i'll be the most unique creature on earth you'll ever find.
Better take a picture now before I was just a beautiful glimpse in your memories.'

---

Ik haalde mijn gezicht weer uit haar donker bruine lokken, waar ik in het geroerde gezicht van mijn beste vriendin keek. Haar ranke vingers sloten zich ook rond mijn handen, wat weer een klein glimlachje op mijn gezicht liet komen. Ik was allang blij dat ze niet boos was geworden omdat ik niks gezegd had of haar berichtjes niet had beantwoord. De afgelopen dagen waren namelijk toch wel wat stress gevend geweest, met name vandaag toen mijn moeder vertelde dat ze me hier ging afzetten. Ik had niet verwacht dat het nog zo soepel zou gaan lopen. ‘I love you too.’
Ik keek even naar Avery, die haarzelf al in een gesprek vermengd had met Nia, waar ik even naar het meisje zwaaide als begroet. Ook haar kende ik al van eerst en Avery meende ik ook wel eens eerder op school te hebben gezien. Ik was - als ik het zo goed bekeek - nog steeds de enige Sophomore in de Glee club.
‘Zullen we een stukje gaan lopen?’ voor ik al kon antwoorden, duwde het meisje haarzelf omhoog uit de zetel. Ik volgde haar voorbeeld, hoewel ik haar hand niet los liet en deze nog extra speels met elkaar liet zwaaien. ‘And ditch the party, Maevv. Your such a rebel.’ Ik stak plagend mijn tong uit naar haar, voor we al de tuin in liepen waar de vertrouwde zwembad stond. Iets waar Maeva al in gelegen heeft aan haar bikini te zien, waar een shirt over lag. Ik snapte dan ook niet bepaald waarom er dan nog zo’n droevige sfeer rond het meisje heen hing, gezien ze overduidelijk een uur geleden of misschien iets meer, plezier hebben gehad. Misschien interpreteerde ik de verdriet wel verkeerd en was er iets gebeurd. Ik zag namelijk Gabriele niet, hoewel ik wel vermoedde dat Reya hem ergens heen zou hebben getrokken. Dat serpent zou vast wel denken dat ze nu vrij spel zou hebben nu ik hier niet was en haar nagels in mijn broer hebben geklauwd. Ietwat gefrustreerd liet ik toch een hand door mijn donkere lokken gaan, waarbij ik de beeld van die twee uit mijn hersenspinsels probeerde te verwijderen. Ik wilde nu niet aan ze denken.
We waren al vlakbij de deur om het terrein te gaan verlaten, waar ik Maeva tot stilt staan trok. Mijn ogen haakte zich even in de bruine, trieste kijkers in haar gezicht; waarbij ik weer beide handen vast bleef houden. ‘Why such a sad face on a pretty girl like you, Maevv. Wat is er gebeurt toen ik weg was en ga nou niet beweren dat je alleen zo kijkt omdat je mij gemist heb, want dat is overduidelijk niet waar…’

---

When I taste Tequila, Baby, I still see ya