• Lothar schreef:
    Personages
    Alienna Roderiquez – Natas
    Angel Wings – Alicia
    Bertha “Izzy” van Zalen-Gotha – Alicia
    Bobbi Hoekstra - Natas
    Cecila Roderiquez – Marjanne
    Christina Blender - Marieke
    Cyrith Evans – Natas
    Daan Leeuwens
    Donna Jo “DJ” Gates – Rosanne
    Ellie de Vries - Rosanne
    Elsa Leeuwens – Marieke
    Flynn Aegean – Alicia
    Gail Lommers - Rosanne
    Helen Beekman - Rosanne
    Ilse Keuring – Marjanne
    James van Eck - Natas
    Jan "Slater " Roodenburg - Natas
    Jasper Gates - Natas
    Jelle Wings – Alicia
    Johan Leeuwens – Marjanne
    Joshua MontClaire – Marjanne
    Lee Broadsword – Natas
    Lotte Berkman - Natas
    Marije Leeuwens – Marjanne
    Mozart “Mosh” de Waal
    Natalee Birchmeier – Alicia
    Noa MontClaire – Alicia
    Racquel Huize - Marjanne
    Raine Ramp - Rosannne
    Roxy de Groot – Marjanne
    Sterre “Starr” Berkman - Natas
    Tommie Roodenburg - Natas
    Yenthe Huize - Marjanne


    Topic 1
    Topic 2
    Topic 3

    [ bericht aangepast op 22 april 2017 - 15:46 ]


    You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

    Catan schreef:
    (...)

    Lee leek oogcontact met haar te vermijden en zag nogal bleek. Marije fronste even en na een tijdje liet ze hem los. 'Gaat het goed, Lee?' Ze wist niet zo goed wat er door zijn hoofd moest gaan - het kon van alles zijn - maar het was duidelijk dat hij niet onbezonnen van de avond genoot.

    ‘Eh ja.’ Hij voelde zijn wangen gloeien. Hij was nooit een goede leugenaar geweest en hij wist Marije doorhad dat hij loog. Maar hij kon haar onmogelijk vertellen wat er aan de hand was. Hij sloeg zijn ogen neer. Hij had geen idee wat hij erop moest laten volgen. ‘Sorry,’ mompelde hij uiteindelijk. ‘Ik voel me niet helemaal op mijn gemak hier, maar ik moet eroverheen stappen.’


    Every villain is a hero in his own mind.

    Ringwraith schreef:
    (...)
    ‘Eh ja.’ Hij voelde zijn wangen gloeien. Hij was nooit een goede leugenaar geweest en hij wist Marije doorhad dat hij loog. Maar hij kon haar onmogelijk vertellen wat er aan de hand was. Hij sloeg zijn ogen neer. Hij had geen idee wat hij erop moest laten volgen. ‘Sorry,’ mompelde hij uiteindelijk. ‘Ik voel me niet helemaal op mijn gemak hier, maar ik moet eroverheen stappen.’


    'We kunnen ook best even naar buiten gaan, hoor, als je dat wilt.' Eerlijk gezegd dat hij zij het ook wel gehad met dit feestje. Ze maakte zich zorgen om Ilse en had nog niet buiten naar haar gezocht, dus wie weet was ze daar. En anders had ze Lee naast zich en hoefde ze zich even niet alleen te voelen op een plek waar ze eigenlijk moest genieten van de muziek en de gezelligheid.

    [ bericht aangepast op 17 mei 2017 - 17:18 ]


    If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

    Catan schreef:
    (...)

    'Racquel.' Ze wist niet zo goed wat ze van hem vond, behalve dat hij knap was en een beetje arrogant overkwam. Hij had gladde praatjes, met zijn opmerking over voor zijn voeten vallen, en eigenlijk was ze daar niet heel erg fan van. Maar ze was ook nieuwsgierig naar hem en ook naar hoe hij met haar om zou gaan als ze zich niet zomaar om zijn vinger liet winden, want eerlijk gezegd was ze nog niet zo van hem onder de indruk. 'Ik denk dat ik toch liever even naar de wc ga om mezelf op te knappen,' zei ze. 'Wie weet ontmoet ik je daarna buiten.'


    'Naar de wc om jezelf op te knappen?' Herhaalde Sam haar alsof hij het niet helemaal begreep maar knikte toen, 'je hoeft me niet buiten te ontmoeten want ik ga met je mee, het was immers mijn schuld en ik kan wel wat frisse lucht gebruiken.' Dat laatste loog hij want hij was nog geen vijf minuten geleden buiten geweest– toch was hij al behoorlijk opgehitst en was zij de eerste die hem wat aandacht had gegeven.
    Om wat beter met haar te kunnen praten en niet te hoeven schreeuwen had Sam zonder haar antwoord af te wachten aanstalten gemaakt om naar buiten te gaan door zich voorzichtig door de groepering heen te wormen.


    Everything is illuminated by the light of our past.

    BIossoms schreef:
    (...)

    'Naar de wc om jezelf op te knappen?' Herhaalde Sam haar alsof hij het niet helemaal begreep maar knikte toen, 'je hoeft me niet buiten te ontmoeten want ik ga met je mee, het was immers mijn schuld en ik kan wel wat frisse lucht gebruiken.' Dat laatste loog hij want hij was nog geen vijf minuten geleden buiten geweest– toch was hij al behoorlijk opgehitst en was zij de eerste die hem wat aandacht had gegeven.
    Om wat beter met haar te kunnen praten en niet te hoeven schreeuwen had Sam zonder haar antwoord af te wachten aanstalten gemaakt om naar buiten te gaan door zich voorzichtig door de groepering heen te wormen.


    Begreep hij haar niet? Ze ging niet direct naar buiten, ze ging eerst naar het toilet, om even water over haar gezicht te gooien en haar handen te wassen... Ze rolde met haar ogen en volgde hem niet naar buiten, maar ging zelf naar het damestoilet. In de spiegel keek ze naar de schade, maar die bleek gelukkig mee te vallen. Ze had wel een beetje schrammen op haar handen en die waren ook vies, want de vloer was hier allesbehalve schoon. Met een papieren doekje probeerde ze met wat water de viezigheid van haar outfit af te halen en daarna waste ze haar handen en haar gezicht - voorzichtig, zodat haar make-up niet meer uit zou vlekken - en daarna liep ze het toilet uit. Ze wist niet of ze deze Sam nog zou zien vanavond, en ze wist eigenlijk ook niet of ze het erg vond.


    If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

    Catan schreef:
    (...)

    'We kunnen ook best even naar buiten gaan, hoor, als je dat wilt.' Eerlijk gezegd dat hij zij het ook wel gehad met dit feestje. Ze maakte zich zorgen om Ilse en had nog niet buiten naar haar gezocht, dus wie weet was ze daar. En anders had ze Lee naast zich en hoefde ze zich even niet alleen te voelen op een plek waar ze eigenlijk moest genieten van de muziek en de gezelligheid.

    'Ja, dat is ook goed.' Hij was liever in een mensenmassa dan ergens alleen, maar met Marije durfde hij dat wel. Zijn ogen flitsten weer even door de ruimte op zoek naar Bobbi, maar hij zag haar nergens. Was ze ook naar buiten gegaan? Straks dacht ze dat hij haar achterna kwam.
    Marije liep al richting de uitgang en Lee volgde haar toch maar.


    Every villain is a hero in his own mind.

    Cordeliae schreef:
    'Ik - schrok ergens van,' zei DJ ontwijkend, die een blik in de spiegel wierp. Ze zag er vreselijk uit. Ze zuchtte zachtjes en veegde haar tranen weg. 'Ik schrok ergens heel erg van.' Ze slikte en pakte haar poederdoosje uit haar tas. Ze probeerde haar make-up een beetje bij te werken, zodat haar gezicht er niet meer zo vlekkerig uit zag van het huilen.
    'Ik hoop niet dat ik jou heb laten schrikken.' Ze stopte de poederdoos weer weg en leunde tegen de wasbak. Haar hoge hakken deden pijn. Ze wist niet zo goed wat ze tegen Alienna moest zeggen, omdat ze haar eigenlijk nauwelijks kende.

    ‘Welnee joh. Ik hoorde alleen iemand huilen en ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om weg te gaan. Hier, kom hier.’ Ze gaf DJ een knuffel. ‘Waar schrok je van?’ vroeg ze voorzichtig. Net als de andere meiden die tot Jelles vriendenkring hoorden, had DJ veel meegemaakt. Ze had wel wat dingen meegekregen over een massaverkrachting en martelingen en ze wist dat DJ in elk geval van dat laatste slachtoffer was geweest. Ze begreep het goed als DJ er niets over wilde zeggen, maar wilde haar op zijn minst die gelegenheid geven.


    Every villain is a hero in his own mind.

    DJ wilde het liever niet zeggen. Het voelde raar en bovendien heel erg persoonlijk. Ze praatte bijna nooit over de verkrachting. Met niemand. Zelfs Jasper had ze nooit veel willen vertellen, al leek dat de laatste tijd nogal onvermijdelijk te zijn.
    'Ik kreeg een heel naar déjà vu,' zei ze, met haar ogen naar de grond gericht. 'Het gaat wel weer over uiteindelijk.. maar lief dat je ernaar vroeg.' Ze glimlachte waterig.

    [ bericht aangepast op 23 mei 2017 - 20:01 ]


    You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

    Ze was compleet van de aardbodem verdwenen en Sam was er zeker van dat hij haar verkeerd had begrepen.
    Het goede begin van zijn avond liep dan ook weer in het water— toch gaf Sam de moed niet op en besloot hij nog een biertje te bestellen en dan misschien richting zijn tent te gaan; hij was volledig uitgeput al werd dat door de alcohol grotendeels verdoofd.
    Alsof God het hef in handen nam spotte hij het meisje weer maar wat was ook al weer haar naam?
    'Hey, jij,' hij greep haar voorzichtig bij haar schouders. 'Zal ik nu maar dat drankje voor je kopen?'


    Everything is illuminated by the light of our past.

    Flynn besloot ma een tijdje terug te gaan naar de dansvloer. Misschien dat hij Angel daar tegen zou komen. Ze zou toch niet naar de tent zijn gegaan zonder het te zeggen?
    Hij had zich net afgezet van de bar om eens een kijkje te gaan nemen, toen hij iemand anders moederziel alleen opmerkte tussen de dansende stellen.
    Noa had een glas in haar hand met een roze drank erin en keek minder gelukkig dan Flynn normaliter van haar gewend was. Hoewel hij tegenover zichzelf en Lotte had verklaard wat lol te gaan maken vandaag, liep hij toch naar haar toe.
    'Misschien moet je dat maar eens opdrinken,' zei hij.
    Noa keek hem aan, glimlachte en nam zijn advies blijkbaar ter harte, want ze nam een slok.
    Blijkbaar wilde ze het niet hebben over haar verbroken relatie of alles wat daarmee te maken had, wamt ze vroeg hem naar wat hij vandaag had gedaan.
    Flynn antwoordde dat hij een wandeling had gemaakt en zich wat bezig had gehouden met zijn kostuum van deze avond.
    Noa glimlachte.
    'Als wie ben jij dan verkleed?' vroeg hij nieuwsgierig.
    Ze haalde haar schouders op. Ze droeg een kimono en haar haren waren gekruld. 'Alice. Van Alice Through the Looking Glass.'
    Flynn had die film vast wel eens gezien, maar hij kon er nu niet op komen. Het was nu ook niet belangrijk.
    'Drink je drinken op en dans,' zei hij.
    Noa glimlachte dankbaar, blij dat iemand gewoon lol wilde hebben. Dat had ze willen proberen, maar het was niet echt gelukt. Ze zette haar lege glas weg en pakte Flynns hand.


    Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

    Ringwraith schreef:
    (...)
    'Ja, dat is ook goed.' Hij was liever in een mensenmassa dan ergens alleen, maar met Marije durfde hij dat wel. Zijn ogen flitsten weer even door de ruimte op zoek naar Bobbi, maar hij zag haar nergens. Was ze ook naar buiten gegaan? Straks dacht ze dat hij haar achterna kwam.
    Marije liep al richting de uitgang en Lee volgde haar toch maar.


    'Hoe gaat het met je, Lee?' vroeg Marije, toen ze buiten stonden. Ze klom op een muurtje en negeerde enkele stelletjes die aan het zoenen was.


    If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

    BIossoms schreef:
    Ze was compleet van de aardbodem verdwenen en Sam was er zeker van dat hij haar verkeerd had begrepen.
    Het goede begin van zijn avond liep dan ook weer in het water— toch gaf Sam de moed niet op en besloot hij nog een biertje te bestellen en dan misschien richting zijn tent te gaan; hij was volledig uitgeput al werd dat door de alcohol grotendeels verdoofd.
    Alsof God het hef in handen nam spotte hij het meisje weer maar wat was ook al weer haar naam?
    'Hey, jij,' hij greep haar voorzichtig bij haar schouders. 'Zal ik nu maar dat drankje voor je kopen?'


    'Gratis drankjes sla ik nooit af,' was Racquel haar reactie. 'Maar het zou toch leuker zijn geweest als je me gewoon bij mijn naam had genoemd - en als je die onthouden had.'


    If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

    'Och, dat was zo heerlijk.' Helen had zich weer bij haar vrienden gevoegd en blies een kushandje naar de barman.
    'Ja? Was hij goed?' grijnsde Gary.
    'Zalig,' zei Helen met een dromerige blik op haar gezicht.
    'Heeft iemand een emmertje voor me?' zei Gail sarcastisch.
    'Volgens mij staat er iemand droog hier. Ik zie Slater daar staan, misschien moet je hem even apart nemen.' Gail zond haar een dodelijke blik en Helen grijnsde breed. 'Hij was wel echt voor herhaling vatbaar. Het was jammer dat het niet heel lang duurde.'
    'Genoeg met je sekspraatjes nu,' zei Gail scherp.
    '- misschien neem ik hem vanavond wel nog een keer. Hij gaat zeker mee naar mijn tent,' ging Helen onverstoord verder.
    Gary pakte Gail vast. 'Liefje. Windt je niet zo op. Geniet een beetje. Niet zo klagen hoor, daar wordt je lelijk en grijs van. Ik zie je liever met een glimlach.'
    Gail maakte een zacht, snuivend geluid. Helen was ondertussen flink aan het knipogen naar de barman, die niet in de gaten had dat het bier uit de tap het glas deed overstromen.
    'Hunkering,' zei Gary met een liefdevolle blik. 'Dat moet je koesteren Gailtje. Ik kan er zelf ook wel wat van gebruiken trouwens. Zijn er hier geen leuke mannen? Bob, zet je radar eens aan voor me.' Hij kuste Bobbi op de wang.

    [ bericht aangepast op 22 mei 2017 - 22:33 ]


    You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

    Spyke had een leuke avond. Hij was halverwege de avond aangesproken door een knappe meid, die overduidelijk interesse in hem had, en stond nu al de hele avond met haar te kletsen en te flirten. Met wat meer drankjes op had hij misschien wel met haar gezoend, maar hij had even rustig aan gedaan en vermaakte zich vooral met hun gesprekken. Ten slotte was het nooit verkeerd om aandacht te krijgen, of dat nou van het mannelijke of het vrouwelijke geslacht was; het was altijd weer een boost voor zijn ego.
    Niet dat zijn ego een groot probleem was. Hij wist dat hij aantrekkelijk was en daardoor had hij niet echt een tekort aan aandacht. Dat hij geen relatie had, lag ook voornamelijk bij hemzelf; hij had niet per se behoefte aan die vastigheid, op dit moment. Zijn laatste relatie was alweer twee jaar geleden, al had hij tussen toen en nu wel een aantal keren gescharreld. Het was gewoon nooit serieus.
    Vroeger had hij een keer een vriendin gehad, ook al wist hij toen eigenlijk al dat hij ook op mannen viel. Maar hij kon vrouwen wel aantrekkelijk vinden en het was een leuk meisje geweest - ze was jaren daarna nog zijn beste vriendin gebleven. Inmiddels verwaterde hun contact een beetje en beschouwde hij Bobbi als zijn beste vriendin. Ook zijn andere zussen kon hij goed mee opschieten (gelukkig maar, anders werd het zwaar als enige jongen met 7 zussen), maar met Bobbi wel het meeste. Hun leeftijden lagen het dichtst bij elkaar, ze hadden zelfs een aantal jaar bij elkaar in de klas gezeten (hij was blijven zitten) en daardoor hadden ze ook een beetje dezelfde vrienden. Het fijnste vond hij dat ze volledig eerlijk tegen hem was. Het was een eigenschap die ze beide van hun vader hadden geërfd; zeggen wat je denkt, complete eerlijkheid. Sommigen vonden hen daardoor bot en vermeden hen, maar zelf waardeerde hij de eigenschap enorm in iemand.
    Het meisje met wie hij stond te praten, kwam steeds dichterbij hem staan, legde haar arm op de zijne en drukte haar lichaam bijna volledig tegen de zijne. Oké, het werd tijd om eerlijk te zijn. Zeker toen ze vroeg of hij mee naar buiten wilde.
    'Lieverd, ik ben gay.'
    Het leek alsof ze het niet gehoord had en hij zou het bijna nog een keer herhalen, toen ze een stap achteruit zette en hem met grote ogen aankeek. 'Echt?'
    Hij knikte.
    'Ik geloof het niet. Je hebt de hele avond met me lopen flirten!'
    Hij glimlachte. 'Ik heb gewoon de hele avond met je lopen kletsen,' zei hij. 'Als ik een meisje was geweest, had je het ook niet flirten genoemd.'
    'Nee.' Ze fronste. 'Ik geloof het niet. Is dit gewoon een makkelijke manier om me te ditchen? Als je me niet wilt, kun je dat ook gewoon zeggen, hoor.' Ze klonk een beetje onzeker en ook verbijsterd, alsof ze niet gewend was om afgewezen te worden. Terecht, want ze was knap en jongens waren over het algemeen niet erg moeilijk, zeker niet na een paar alcoholische versnaperingen.
    'Als ik je zou willen ditchen, had ik dat al veel eerder gedaan, en ook wel wat subtieler,' grinnikte Spyke. Hij vond haar verontwaardiging wel vermakelijk. 'Maar ik kan er niet echt iets aan doen, hè. Maar sorry als ik je het verkeerde beeld heb gegeven. Ik vind het altijd jammer dat vrouwen op zulke avonden alleen maar op zoek zijn naar seks. Mannen zijn echt niet de enigen die dat doen. Want zeg nou zelf; nu heb je geen interesse meer om nog langer met mij te praten.'
    Ze keek nogal verbluft en betrapt, omdat dat laatste het geval was. Toen ze niks zei, zwaaide hij. 'Ik ga het je makkelijker maken. Fijne avond. Er zijn vast zat jongens die wel voor je gaan.'
    'Maar niemand is zo knap als jij,' flapte ze eruit.
    Hij haalde zijn schouders op. 'Daar kan ik helaas ook niks aan veranderen!'

    [ bericht aangepast op 23 mei 2017 - 21:46 ]


    If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

    Catan schreef:
    (...)

    'Gratis drankjes sla ik nooit af,' was Racquel haar reactie. 'Maar het zou toch leuker zijn geweest als je me gewoon bij mijn naam had genoemd - en als je die onthouden had.'


    'Nooit?' Had Sam gegrinnikt tot hij fronste bij haar zelf genomen conclusies– die nog eens echt waar bleken te zijn ook. 'Ik ben ook maar een man met een paar biertjes op, ik heb het geheugen van een goudvis,' had Sam hier lachend op geantwoord en haar arm zachtjes aangeraakt. 'Dus, wat wil je hebben?'


    Everything is illuminated by the light of our past.

    Lotte duwde een drankje in Tommies handen. Ze had hem eigenlijk al een tijdje geleden voor Flynn besteld, maar de barman was niet zo vlot en Flynn was inmiddels weer verdwenen.
    ‘Dus jij voelt je een Slytherin.’ Ze trok plagend aan zijn stropdas.
    Hij schoot in de lach. ‘Ik ben sluw en ambitieus, dat weet je toch?’
    ‘Maar je lacht veel te veel voor een Slytherin. Niemand neemt een lachende Draco serieus.’
    ‘Draco voelt zich gewoon op zijn gemak bij Tinkelbell. In wat voor afdeling zal zij zitten?’’
    ‘Ze zou vast een hele opstandige huiself zijn.’
    Tommie grinnikte en nam een slok uit zijn glas. Lotte deed hetzelfde. Het was sterk spul, ze voelde zich al een beetje draaierig. De omgevingsgeluiden leken een toon te verlagen en de muziek lonkte haar. Ze had zin om te dansen. Het schuifeluurtje was inmiddels voorbij en het tempo was opzwepend. Ze klokte de rest van haar glas leeg en trok Tommie mee de dansvloer op.


    Every villain is a hero in his own mind.