MSV - Op een jongerencamping || Deel 8 || Topic 4 || - Speeltopics

Lothar schreef:
Personages
Alienna Roderiquez – Natas
Angel Wings – Alicia
Bertha “Izzy” van Zalen-Gotha – Alicia
Bobbi Hoekstra - Natas
Cecila Roderiquez – Marjanne
Christina Blender - Marieke
Cyrith Evans – Natas
Daan Leeuwens
Donna Jo “DJ” Gates – Rosanne
Ellie de Vries - Rosanne
Elsa Leeuwens – Marieke
Flynn Aegean – Alicia
Gail Lommers - Rosanne
Helen Beekman - Rosanne
Ilse Keuring – Marjanne
James van Eck - Natas
Jan "Slater " Roodenburg - Natas
Jasper Gates - Natas
Jelle Wings – Alicia
Johan Leeuwens – Marjanne
Joshua MontClaire – Marjanne
Lee Broadsword – Natas
Lotte Berkman - Natas
Marije Leeuwens – Marjanne
Mozart “Mosh” de Waal
Natalee Birchmeier – Alicia
Noa MontClaire – Alicia
Racquel Huize - Marjanne
Raine Ramp - Rosannne
Roxy de Groot – Marjanne
Sterre “Starr” Berkman - Natas
Tommie Roodenburg - Natas
Yenthe Huize - Marjanne

Topic 1
Topic 2
Topic 3

[ bericht aangepast op 22 april 2017 - 15:46 ]

---

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Toen de avond al gevorderd was, had Jelle al voldoende gedronken om de halve dag in zijn tent door te kunnen brengen zonder iets te merken van de warmte. Het was normaal Alienna geweest die veel van dansen hield en hem met haar lieve glimlach kon dwingen om nog even te blijven staan, maar nu had ook hij niets anders gedaan deze avond. Zijn handen waren steeds een stukje lager afgedwaald en met zijn ogen had hij haar niet los kunnen laten, ook al was ze eigenlijk verkleed als man.
Hij was haar nu even kwijt, maar ging er van uit dat ze even drinken aan het halen was. Jelle had ook niet de tijd genomen om zijn vriendin te zoeken, omdat hij zijn zus in het oog kreeg. Ze danste in haar eentje, nogal merkwaardig, op de dansvloer. Hij baande zich een weg naar haar toe en nam haar in zijn armen.
'Hoe is het, zus?' zei hij in haar oor, zodat ze hem gemakkelijker kon verstaan. Haar blik verried dat het niet heel goed ging, maar ze knikte. Jelle was daar blij om, want hij had geen zin in moeilijke gesprekken deze avond. Hij wilde het gewoon gezellig hebben, ook al was dat dan met zijn chagrijnige zus.
Ze dansten samen, niet lang, want Angels ogen dwaalden herhaaldelijk af naar de Bar, al wist Jelle niet waar ze naar keek. Jelle wist niet waarom, totdat hij zag dat zijn zuster een zucht slaakte en nogal ongenoegzaam keek.
'Wat?'
'Flynn zei dat hij zo zou komen, maar hij is nog steeds met Lotte in gesprek,' bromde ze.
'O.'Jelle had het maar half begrepen. 'Ze hebben elkaar vast lang niet gezien.'
Angel leek furieus. 'Ik ga wat drinken.'
Jelle liep achter haar aan, maar ze koos expres de andere kant van de bar, zodat Flynn en Lotte haar niet zouden zien. Hij had geen zin in Angels ongezond humeurige gedrag en koos de andere richting naar zijn vrienden. In zijn dronken onhandigheid sloeg hij echter bijna Flynns drankje uit zijn hand toen hij probeerde Lotte te begroeten.
Flynn grijnsde en dronk snel zijn beker leeg.
'Goed om te zien dat je een leuke avond hebt,' zei hij, zich Jelles vroegere afstandelijkheid herinnerend.
'Ik wel. Angel niet.'
Hij keek over zijn schouder, om te zien of ze nog bij de bar stond, maar er waren zo veel mensen, dat hij er niet zeker van was.
Flynn wilde het niet weten. Even niet. Als ze boos was, had hij geen zin om haar op te zoeken. Dat was wel een beetje lullig, bedacht hij, dus stuurde hij een beichtje naar haar.
Loveyou zie je straksxx
Waarschijnlijk zou ze het niet zien en was ze alsnog boos, maar dat was voor latere zorg.

---

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

BIossoms schreef:
Sam was veel later aangekomen dan zijn vrienden maar op zich maakte het hem niet zo heel veel uit, als het feest nog maar aan de gang was. Het had hem namelijk even geduurd om de tent op te zetten, zeker toen het daglicht was verdwenen en hij niet meer wist waar de pinnen moesten worden ingestoken en hij maar wat aan het goochelen was.

Het feest was gelukkig nog aardig druk en Sam had zijn zinnen gezet op de bar waar hij na een paar shotjes een glas bier had besteld en zo langzaam aan wat meer zelfvertrouwen kreeg. Hij zou graag de eerste nacht een meisje meenemen naar zijn tent maar of dat zou lukken was een ander verhaal– Sam besloot na een tijdje wat rondgelopen te hebben toch maar wat frisse lucht te happen en had buiten een sigaret tussen zijn lippen gestopt. Hij slaakte een zucht en leunde tegen de muur omdat hij niet erg stabiel meer was. Nadat hij zijn sigaret uit had getrapt verliet de jongen de buitenlucht en liep het gevulde– haast claustrofobisch makende– feest weer binnen.
Al snel verloor hij zijn evenwicht nadat hij met zijn volle gewicht tegen iemand op liep en zijn biertje er voor de helft over heen schoot. Hij vloekte zachtjes en stapte haast automatisch wat naar achter.

---

Everything is illuminated by the light of our past.

Lee had een tijdje met een meisje gedanst, maar was blij toen de band zei dat ze van danspartner moesten wisselen. Hij zag vanuit zijn ooghoeken dat Bobbi weer op vrije voet was. Ergens lachte een stemmetje in zijn hoofd hem uit. Denk je nou echt dat ze haar tijd aan jou gaat verdoen? Een rilling kroop langs zijn rug. Het was de stem van zijn broer.
Gauw keek hij om zich heen om te zien of er bekenden waren. Lotte misschien, of Alienna, maar hij zag hen niet. Wel stond Marije vlakbij.
'Hé!' Hij veinsde een glimlach en probeerde niet te laten merken dat de angst voor een opgehitste Bobbi en de spottende stem van zijn overleden broer hem haast in haar armen dreven. 'Wil jij, eh, dansen?'
Weer die akelige lach in zijn hoofd. Wauw, je hebt eigenlijk een manier gevonden om over je verlegenheid heen te komen. Door de angst om weer een pijpbeurt te krijgen heb je je angst eindelijk overwonnen. Wat ben je toch een sneu jong.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Cordeliae schreef:
DJ had haar handen zachtjes tegen haar oren gedrukt, om geluiden buiten proberen te sluiten. Het lukte niet echt. Ze was er nog niet in geslaagd zichzelf weer bijeen te rapen. De paniek was opgekomen als een plotselinge nachtmerrie en de nasleep daarvan was al net zo erg. DJ schrok zich wild toen ze plotseling een wc hoorde die door werd getrokken. Ze haalde haar handen weg en veegde met haar hand langs haar ogen. Ze hoorde geen voetstappen die wegliepen. Of had ze dat niet gehoord en was ze nog steeds alleen? Ze kwam voorzichtig overeind. Ze trilde nog steeds. Bleef de stemmen en geluiden maar horen in haar hoofd. De deur van haar wc hokje ging zachtjes knarsend open toen DJ hem van het slot haalde en ze schrok toen ze Alienna zag staan. Ze trok vlug de deur weer dicht en sloot even haar ogen. Ze wilde niet dat iemand haar zo zou zien.
'Sorry,' mompelde ze uiteindelijk, met de deur nog steeds gesloten, doch niet op slot. 'Ik had niet verwacht dat er nog iemand zou zijn. Ik dacht dat ik alleen was.' Ze kende Alienna niet goed, hoewel ze haar wel verscheidene keren had gezien.

‘Sorry, ik hoorde iemand snikken en ik vond het nogal bruut om gewoon weg te gaan.’ Alienna deed een stapje bij de wasbak vandaan zodat DJ zich daar iets kon opfrissen. ‘Is er iets gebeurd?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Catan schreef:
(...)

Het ging allemaal zo soepel en makkelijk, dat Ilse geen moment in haar om had laten gaan dat er een moment zou komen waarop hij haar zou herkennen. Toen hij echter probeerde haar masker van haar gezicht te halen, ging er een vlaag van paniek door haar lichaam en duwde ze zijn handen weg. In het weinige licht dat door de tentdoeken heen scheen, zag ze verbazing op zijn gezicht, en om hem af te leiden, drukte ze snel haar lippen weer op de zijne. Hij leek daar genoegen mee te nemen en langzaam gleed ze weer achterover, waardoor ze op haar rug lag en hij boven haar hing. Ging ze dit echt doen? Ja, het was vertrouwd en het voelde aan de ene kant goed, maar nu het steeds dichterbij kwam dat hij haar ware identiteit zou ontdekken, begonnen haar zenuwen ook te groeien. Ze had flink wat drankjes achterover gegooid en wist dat ze hier morgen spijt van zou krijgen, maar dat waren zorgen voor later - maar wat als Mosh straks ontdekte wie ze werkelijk was? Ze wist dat hij dan onmiddellijk spijt zou hebben en dat hij misschien wel helemaal niks meer van haar wilde weten. En zodra ze dat masker niet meer had, was ze weer zichzelf: de littekens op haar wang zouden haar direct verraden. Maar ze wilde niet zichzelf zijn. Ze wilde even niet de moeder zijn van een klein meisje, ze wilde even niet zowel lichamelijke als geestelijke littekens hebben; ze wilde de onbekende, zorgeloze vrouw zijn waarvan Mosh dacht dat ze die was. Het masker moest opblijven. Vanavond was ze even niet zichzelf.
Terwijl ze hem bleef kussen, trok ze zijn jasje uit, en ook zijn shirt verdween van zijn lichaam. Ze liet haar handen over zijn torso glijden en genoot van de aanrakingen. Nog steeds had hij een bepaalde aantrekkingskracht op haar die ze niet vaker gevoeld had. Ze wilde hem. En zolang hij niet wist wie zij was, wilde hij haar ook.

.
Het was vreemd dat de mysterieuze dame haar masker niet af wilde doen, maar tegelijkertijd had het wel wat. Het bevestigde de eenmaligheid hiervan. Hij hoefde zich morgenochtend niet druk te maken over wat hij tegen haar zou moeten zeggen, hoe hij haar zou moeten afwimpelen. Ze wilden hetzelfde.
Hij gleed met zijn hand langs haar been omhoog terwijl hij haar passioneel kuste. Vanavond moest hij gewoon doen waar hij goed in was. Niet denken maar doen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Ik - schrok ergens van,' zei DJ ontwijkend, die een blik in de spiegel wierp. Ze zag er vreselijk uit. Ze zuchtte zachtjes en veegde haar tranen weg. 'Ik schrok ergens heel erg van.' Ze slikte en pakte haar poederdoosje uit haar tas. Ze probeerde haar make-up een beetje bij te werken, zodat haar gezicht er niet meer zo vlekkerig uit zag van het huilen.
'Ik hoop niet dat ik jou heb laten schrikken.' Ze stopte de poederdoos weer weg en leunde tegen de wasbak. Haar hoge hakken deden pijn. Ze wist niet zo goed wat ze tegen Alienna moest zeggen, omdat ze haar eigenlijk nauwelijks kende.

[ bericht aangepast op 11 mei 2017 - 7:41 ]

---

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Al sinds Lotte weer in de zaal was gekomen, stond Tommie in tweestrijd met zichzelf. Moest hij wel of niet naar haar toe gaan? Hij voelde zich schuldig omdat hij haar zo scherp in de gaten hield en gezien had dat ze samen met Flynn naar buiten ging. Meteen had hij zich afgevraagd of er iets aan de hand was en had het gestoken dat ze daar liever met Flynn over praatte dan met hem. Belachelijk natuurlijk, dat wist hij best. Ze had ontzettend veel vrienden en vriendinnen en hij was er daar gewoon een van.
Hij had al een paar extra sterke drankjes genomen in de hoop dat zijn gedachten wat rustiger werden, maar het had juist een tegenovergesteld effect. Veel meer durfde hij niet te drinken, hij wilde niet dat hij dingen ging doen waar hij later spijt van kreeg.
‘Gast, ga gewoon.’ Roxy gaf hem een duwtje in zijn rug. ‘Jullie zijn gewoon vrienden, toch? Als je haar gaat ontlopen komt daar snel een einde aan.’
Tommie voelde zijn wangen gloeien. Viel het anderen ook op dat hij zo vaak naar haar keek?
‘Kom op, ik ga wel mee.’ Ze haakte vrolijk haar arm door de zijne en liep naar de bar toe.
Tommie probeerde zijn wild kloppende hart te bedaren. Dit sloeg echt helemaal nergens op. Hij kreeg het stikbenauwd. Misschien was hij wel helemaal niet verliefd op Lotte. Misschien was hij wel gewoon ziek. Of was hij allergisch voor een parfum die ze droeg of haar shampoo. Dat was logischer dan dat hij plotseling verliefd op haar was geworden, terwijl ze al drie jaar bevriend waren!
‘Hoooi!’ begroette Roxy Lotte, Flynn en Jelle enthousiast.
De drie groetten terug. Tommie had het gevoel dat de vlammen hem uitsloegen toen Lotte hem aankeek en glimlachte. Man, wat was ze mooi. Hij begreep niet dat Cyrith vrijwillig uit haar buurt bleef.
Haar lippen bewogen en het duurde even voordat hij besefte dat ze tegen hem praatte. Verontschuldigend wees hij naar de box die vlakbij stond. Ze boog zich dichter naar hem toe en legde een hand tegen zijn bovenarm. Haar warme adem stootte tegen zijn oor en hij voelde kippenvel overeind komen. Als ze het maar niet ziet…
‘Heb je je een beetje vermaakt?’
‘Ja!’ Veel meer kon hij niet uitbrengen.
‘Ik zag dat je met Helen danste!’
Hij draaide zijn hoofd opzij. De blik in haar ogen kon hij niet zo goed beoordelen. Het was duidelijk dat ze daar iets van vond, maar Lotte was niet de persoon die dat hardop deed.
‘Ja, leek me wel een once-in-a-lifetime-experience.’
Lotte lachte en zijn mondhoeken trokken iets omhoog. Eindelijk begon hij zich een beetje te ontspannen. Haar lach had een eigenaardige uitwerking op hem, als een drug waardoor hij zich chiller voelde.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Racquel voelde zich niet vaak onnozel, maar toen ze - door een duw in haar rug - voorover viel, met haar warmen gestrekt en haar buik op de vieze vloer, terwijl er een glas bier recht over haar hoofd omkieperde, voelde ze zich onnozeler dan Yenthe als die weer eens zat te stotteren. Haar hele hoofd moest rood als een tomaat zijn van schaamte, haar outfit was verzopen in het bier en haar handen deden pijn. Ze krabbelde zo snel mogelijk overeind en keek wie haar die duw had gegeven. De jongen in kwestie keek een beetje verbluft naar het schouwspel dat ie net had gezien en bood direct daarna zijn excuses aan. Hij was knap, dat viel zeker niet te ontkennen, en als de situatie anders was geweest, had Racquel vast met hem geflirt. Nu was ze echter doorzopen met bier en alle rotzooi die op de grond lag, en wilde ze het liefst naar haar stacaravan om te douchen en om te kleden. Ze voelde zich lichtelijk vernederd, zeker omdat veel van de mensen om haar heen het hadden gezien.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Ringwraith schreef:
Lee had een tijdje met een meisje gedanst, maar was blij toen de band zei dat ze van danspartner moesten wisselen. Hij zag vanuit zijn ooghoeken dat Bobbi weer op vrije voet was. Ergens lachte een stemmetje in zijn hoofd hem uit. Denk je nou echt dat ze haar tijd aan jou gaat verdoen? Een rilling kroop langs zijn rug. Het was de stem van zijn broer.
Gauw keek hij om zich heen om te zien of er bekenden waren. Lotte misschien, of Alienna, maar hij zag hen niet. Wel stond Marije vlakbij.
'Hé!' Hij veinsde een glimlach en probeerde niet te laten merken dat de angst voor een opgehitste Bobbi en de spottende stem van zijn overleden broer hem haast in haar armen dreven. 'Wil jij, eh, dansen?'
Weer die akelige lach in zijn hoofd. Wauw, je hebt eigenlijk een manier gevonden om over je verlegenheid heen te komen. Door de angst om weer een pijpbeurt te krijgen heb je je angst eindelijk overwonnen. Wat ben je toch een sneu jong.

'Eh - ja, hoor!' Ze voelde zich er altijd een beetje ongemakkelijk bij om één op één met iemand te dansen. De dansvloer opgaan was niet langer iets engs, maar dan wel in de groep en niet terwijl je tegenover elkaar stond met een jongen. Ze had zich echter altijd wel op haar gemak gevoeld bij Lee en ze vond hem ook erg aardig, dus ze zou hem sowieso niet afwijzen. Ze keek nog even rond of ze Ilse ook zag - ze had haar vriendin nog niet gezien sinds ze hier gearriveerd was en ging er eigenlijk vanuit dat ze alweer naar hun tent was gegaan - en zette toen een stapje dichter naar Lee. Dansen was zeker niet een talent van haar, maar een beetje op het ritme van de muziek bewegen lukte haar nog wel.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Sam had zachtjes gelachen toen het meisje daar zo hulpeloos op de grond lag maar dat goed vermoffeld omdat hij het lullig zou vinden als het meisje dat zou zien. In plaats van dat had hij even zijn hoofd weggedraaid en vervolgens zijn excuses aangeboden, het meisje had hem nu enkel even aangekeken en Sam fronste lichtjes over het feit dat ze zijn excuses niet gelijk aanvaardde.
'Gaat het wel?' Vroeg Sam daarom en raakte haar arm lichtjes aan, nu hij aangeschoten was ging het praten met meisjes veel makkelijker dan dat hij nuchter zou zijn. 'Ik kan het wel voor je schoonmaken,' bood hij aan ook al had hij geen idee hoe maar Sam was er van overtuigd dat hij wel iets kon verzinnen.

---

Everything is illuminated by the light of our past.

BIossoms schreef:
Sam had zachtjes gelachen toen het meisje daar zo hulpeloos op de grond lag maar dat goed vermoffeld omdat hij het lullig zou vinden als het meisje dat zou zien. In plaats van dat had hij even zijn hoofd weggedraaid en vervolgens zijn excuses aangeboden, het meisje had hem nu enkel even aangekeken en Sam fronste lichtjes over het feit dat ze zijn excuses niet gelijk aanvaardde.
'Gaat het wel?' Vroeg Sam daarom en raakte haar arm lichtjes aan, nu hij aangeschoten was ging het praten met meisjes veel makkelijker dan dat hij nuchter zou zijn. 'Ik kan het wel voor je schoonmaken,' bood hij aan ook al had hij geen idee hoe maar Sam was er van overtuigd dat hij wel iets kon verzinnen.

Een lach ontschoot haar. 'Wat ben je van plan te doen, dan?' Ze had haar zelfverzekerde houding weer aangenomen en rechtte haar rug. 'Ik vermoed dat alleen een douche me op dit moment kan reinigen en eerlijk gezegd ken ik je niet goed genoeg om je daarvoor uit te nodigen.' Aan zijn blik te zien was hij niet volledig nuchter meer en de ingehouden lach was haar niet ontgaan.

[ bericht aangepast op 12 mei 2017 - 23:13 ]

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Daar heb je, je antwoord al,' sprak Sam lachend over het feit dat alleen een douche haar zou kunnen reinigen. 'Daarbij, ik ben anders uitstekend goed in het reinigen van. . . Meisjes die voor mijn voeten vallen.'
Terwijl Sam opzij probeerde te stappen voor mensen die langs hem wouden liep hij per ongeluk nogmaals tegen haar op maar dit maal veel zachter en hij grinnikte zachtjes. 'Sorry, wil je anders naar buiten? Ik ben Sam.' Sam stak zijn hand naar het meisje uit en glimlachte zwakjes; deze avond begon nu al goed.

[ bericht aangepast op 13 mei 2017 - 0:50 ]

---

Everything is illuminated by the light of our past.

Catan schreef:
(...)

'Eh - ja, hoor!' Ze voelde zich er altijd een beetje ongemakkelijk bij om één op één met iemand te dansen. De dansvloer opgaan was niet langer iets engs, maar dan wel in de groep en niet terwijl je tegenover elkaar stond met een jongen. Ze had zich echter altijd wel op haar gemak gevoeld bij Lee en ze vond hem ook erg aardig, dus ze zou hem sowieso niet afwijzen. Ze keek nog even rond of ze Ilse ook zag - ze had haar vriendin nog niet gezien sinds ze hier gearriveerd was en ging er eigenlijk vanuit dat ze alweer naar hun tent was gegaan - en zette toen een stapje dichter naar Lee. Dansen was zeker niet een talent van haar, maar een beetje op het ritme van de muziek bewegen lukte haar nog wel.

Nu Lee zijn armen om Marije heen sloeg, vroeg hij zich af wat ze dacht. Normaal gesproken danste hij nooit zo. Dacht ze dat hij haar leuk vond? Hoewel het hem niet zo veel zou moeten uitmaken wat ze dacht, voelde hij zich daar wel opgelaten door.
Zijn ogen dwaalden herhaaldelijk af naar Bobbi. Ze deed het waarschijnlijk niet berust, maar hij had het gevoel dat ze steeds dichterbij kwam. Zweetdruppels gleden langs zijn slaap. Hij probeerde zich op Marije te richten. Het lukte moeizaam, het voelde alsof er een storm in zijn hoofd woedde.

---

Every villain is a hero in his own mind.

BIossoms schreef:
'Daar heb je, je antwoord al,' sprak Sam lachend over het feit dat alleen een douche haar zou kunnen reinigen. 'Daarbij, ik ben anders uitstekend goed in het reinigen van. . . Meisjes die voor mijn voeten vallen.'
Terwijl Sam opzij probeerde te stappen voor mensen die langs hem wouden liep hij per ongeluk nogmaals tegen haar op maar dit maal veel zachter en hij grinnikte zachtjes. 'Sorry, wil je anders naar buiten? Ik ben Sam.' Sam stak zijn hand naar het meisje uit en glimlachte zwakjes; deze avond begon nu al goed.

'Racquel.' Ze wist niet zo goed wat ze van hem vond, behalve dat hij knap was en een beetje arrogant overkwam. Hij had gladde praatjes, met zijn opmerking over voor zijn voeten vallen, en eigenlijk was ze daar niet heel erg fan van. Maar ze was ook nieuwsgierig naar hem en ook naar hoe hij met haar om zou gaan als ze zich niet zomaar om zijn vinger liet winden, want eerlijk gezegd was ze nog niet zo van hem onder de indruk. 'Ik denk dat ik toch liever even naar de wc ga om mezelf op te knappen,' zei ze. 'Wie weet ontmoet ik je daarna buiten.'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Ringwraith schreef:
(...)
Nu Lee zijn armen om Marije heen sloeg, vroeg hij zich af wat ze dacht. Normaal gesproken danste hij nooit zo. Dacht ze dat hij haar leuk vond? Hoewel het hem niet zo veel zou moeten uitmaken wat ze dacht, voelde hij zich daar wel opgelaten door.
Zijn ogen dwaalden herhaaldelijk af naar Bobbi. Ze deed het waarschijnlijk niet berust, maar hij had het gevoel dat ze steeds dichterbij kwam. Zweetdruppels gleden langs zijn slaap. Hij probeerde zich op Marije te richten. Het lukte moeizaam, het voelde alsof er een storm in zijn hoofd woedde.

Lee leek oogcontact met haar te vermijden en zag nogal bleek. Marije fronste even en na een tijdje liet ze hem los. 'Gaat het goed, Lee?' Ze wist niet zo goed wat er door zijn hoofd moest gaan - het kon van alles zijn - maar het was duidelijk dat hij niet onbezonnen van de avond genoot.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain