Oké. Een week lang geen sociaal contact, geen slaap, geen gezond eten, geen me-time, geen ander drinken dan mijn bittere tranen en zweet, twaalf+ uur per dag in een bibliotheek aan een scriptie werken in de hoop om er op zijn minst als nog een zes voor te kunnen halen terwijl ik een half jaar lang aan het uitstellen ben geweest. Onmogelijk? Hoogstwaarschijnlijk. Gaat dit voor een ongezonde dosis mentale breakdowns zorgen? Ongetwijfeld. Challenge accepted? Hell yes.
Pros: ik hoef me aan het einde van deze week iets minder schuldig te voelen, want dit zou een serieuze poging zijn om het nog goed te laten eindigen; als ik me opsluit kunnen mensen me niet vinden en kunnen ze niet vragen hoe het gaat, zodat ik niet 100000000x hetzelfde verhaal hoef op te hangen.
Cons: dit gaat voor breakdowns zorgen, heel, heel, heel veel breakdowns; ik ga het waarschijnlijk alsnog niet halen waardoor al deze breakdowns voor jan lul zijn.
Stats (starting now):
Breakdowns: 0
Pizzas: 0
Energy drinks: 0
Tears shed: 0
She's imperfect but she tries