[RPG • 0] Experium || 02 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 1 maart 2020 - 9:45 ]

It's never gonna happen, Guys.

Onyx

Onyx knikte even naar Jester en keek 8102 toen met opgetrokken wenkbrauwen aan. 'Natuurlijk heb je het zelf in de hand. Jij bent toch degene die z'n naam moet verdienen?'

Every villain is a hero in his own mind.

Vienna

Even blikte Vienna vuil naar de overkant, maar focuste daarna op 7223 naast haar. "Wel, Jester had vanmiddag bij muziek al gezegd dat hij je ging helpen met je gave. Hij heeft een soort weddenschap gemaakt met Onyx, wie als eerste een naam kan verdienen of zoiets. Toen ik je dus weg zag gaan met Jester nam ik aan dat hij je ging helpen." Vienna gunde 7223 een kleine knipoog. Normaal gesproken werd 7223 zijn haar roze als ze zoiets deed, maar dit keer bleef hij haar doodgewoon aankijken zonder kleurverandering. Ze kneep haar ogen samen om hem beter te bekijken, iets was er anders...

It's never gonna happen, Guys.

Adam

Adam prikte een beetje lusteloos in zijn eten. Hij had helemaal geen honger meer. Had hij ergens anders moeten gaan zitten? Misschien had hij zich die klik wel verbeeld, of misschien had Michiel hem niet meer nodig nu Vienna opeens aardig tegen hem deed. Hij luisterde stilletjes naar het gesprek van de anderen. Toen hij hoorde dat Onyx hem alleen maar wilde helpen vanwege een weddenschap, voelde hij zich nog stommer. Wat had hij dan verwacht? Hij was een nul, en hij had op deze eerste dag ook helemaal geen goede indruk gemaakt.

Every villain is a hero in his own mind.

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Studieobject 7223

Heel even blikte 7223 naar de overkant, waar Adam rustig aan zijn avondeten was begonnen. Eigenlijk wilde hij niet dat zijn beste vriend het nu te horen kreeg wat er vandaag allemaal had afgespeeld, dat zou hij later een keer vertellen. Maar 7223 moest nu weten of Vienna niets aan Jester verklapt had over zijn problemen. En dus boog hij ietwat onhandig naar haar toe, waarbij hij zijn stem reduceerde tot fluistertoon. "Je hebt toch niets gezegd, toch? Tegen Jester, over uhm... je-weet-wel." Een beetje ongemakkelijk haalde de jongen zijn handen door zijn haar. Het meisje keek hem in eerste instantie nieuwsgierig aan, waarna haar blik serieus werd. "Natuurlijk niet, dat zou ik toch nooit doen..."

[ bericht aangepast op 27 feb 2020 - 23:21 ]

It's never gonna happen, Guys.

Adam

Adam voelde zich heel ongemakkelijk toen ze opeens begonnen te fluisteren, zeker toen Michiel hem vlak daarvoor aankeek. Misschien moest hij maar gewoon weggaan.
'Ik laat jullie wel alleen,' mompelde hij en hij pakte zijn dienblad en liep naar zijn andere klasgenoten toe. Hij probeerde een glimlachje op zijn gezicht te krijgen, maar hij was moe en hij voelde zich eenzaam en het stak dat zijn vriend liever met iemand was die hem vandaag nog de klas uit had laten sturen. De tranen prikten zelfs in zijn ogen. Hij ging aan een hoekje van de tafel zitten en hoopte maar dat de anderen hem niet zouden opmerken, zodat hij vlug zijn eten kon opeten en weer kon verdwijnen.

[ bericht aangepast op 27 feb 2020 - 23:28 ]

Every villain is a hero in his own mind.

Vienna

Jester had toch niets verteld toch?! Dat kon niet, de jongen had het beloofd! Ze schonk de jongen naast haar een glimlach, in de hoop dat hij haar woorden geloofde. Net op het moment dat ze iets terug wilde zeggen in de richting van 7223 stond de smurf tegenover hen weer op, om hen weer alleen te laten. Vienna zwaaide met haar vingers Adam met een grijns achterna. "Doei!" Het meisje rolde even met haar ogen, waardoor ze bijna miste dat ze de spijt door de ogen van 7223 flitste. "Wauw, daar moet ik aan gaan wennen," zei ze met een grijns. 7223 zijn aandacht was alweer van smurf afgeleid en nu keek hij haar niet begrijpend aan. "Ik kan niet aan je haar zien wat je voelt. Jester moet je iets goeds geleerd hebben, want het werkt."

It's never gonna happen, Guys.

Onyx

'Misschien moet je ver genoeg in de toekomst kijken om je naam te kunnen horen,' opperde Onyx.

Every villain is a hero in his own mind.

Studieobject 7223

Michiel voelde zich schuldig over het feit dat hij Adam weg zag trekken. Hij zou het straks wel goedmaken met zijn vriend, maar hij moest Vienna uithoren. Echter dankzij haar complimentje was hij helemaal uit het veld geslagen en voelde hij een rode blos naar zijn wangen stijgen. "D- dankjewel. Het was niet makkelijk, maar Jester heeft me echt goed geholpen. Ik voel me heel... licht!" De jongen schonk haar een glimlach, waarna hij weer een aantal happen van zijn eten nam. "Maar serieus, Vièn. Heb je echt niets gezegd? Jester zei dat je hem vanmiddag had aangesproken. En ik snap dat ik niet had gevraagd om het geheim te houden, maar.." Vienna legde 7223 het zwijgen op. "Ik heb alleen mijn zorgen geuit naar Jester over jou. Ik heb hem verteld dat we een gesprek hadden gehad en dat ik nieuwsgierig was hoe hij jou wilde helpen, omdat ik dat ook al aangeboden had." 7223 knikte bevestigend op haar antwoord. Dat luchtte hem enorm op. En het was fijn om te weten dat Vienna hem nog steeds wilde helpen. "Thanks Vi." Hij stootte het meisje aan met zijn elleboog, waarna hij met een gerust hart zijn eten op at.

It's never gonna happen, Guys.

Vienna

Pfoe, daar had ze zich even goed uitgepraat. Ze had die middag al geweten dat 7223 het niet leuk zou hebben gevonden als ze de waarheid aan Jester zou vertellen. Blijkbaar had Jester haar naam genoemd tijdens de training, maar tot noch toe bleek dat hij zich aan hun belofte had gehouden en dat hij het niet verteld had aan 7223. Tevreden lepelde Vienna haar bord leeg en strekte haar armen uit. Misschien dat ze vanavond maar vroeg naar bed ging, dat zou hopelijk helpen met de spierpijn morgen. "Vièn?" Ze hoorde de aarzeling in zijn stem, maar het was een vreemde gewaarwording dat niet meer in zijn haar te zien. Vienna besefte zich dat ze 7223 zijn gevoelens steeds minder goed zou kunnen lezen en dat vond ze om een of ander reden jammer. "Je zei dat je wilde helpen. Zou je willen beginnen om me te helpen terug in mijn kamer te komen? Jester heeft me zo uitgeput dat ik niet zeker weet of ik het wel haal..." Voor luttele seconden keek het meisje 7223 vol verbazing aan, maar begon toen zachtjes te lachen. "Natuurlijk."

It's never gonna happen, Guys.

Studieobject 7223

Zodra 7223 zijn bord leeg had, stond het meisje naast hem op. Voorzichtig hielp ze hem van de bank af, waarna ze zijn rechterarm om haar schouders sloeg. Voor heel even voelde 7223 een blos op zijn wangen ontstaan en ergens dankte hij Jester er nu voor dat zijn gevoel niet meer op zijn kop te zien was. Zo gearmd liepen de twee terug langs de anderen in de richting van de uitgang van de zaal. 7223 durfde niet heel erg op Vienna te leunen, maar het was een enorme verlichting dat hij in ieder geval op iemand kon steunen.

It's never gonna happen, Guys.

Adam had buikpijn gekregen en uiteindelijk bracht hij zijn bord weg terwijl het half was leeggegeten. Hij had zo hard naar zijn bord gestaard dat hij niet eens wíst of iemand hem had aangesproken, daarna keerde hij naar zijn slaapkamer terug en nam een lange douche, hopend dat hij zich daarna iets beter zou voelen. Michiel was nog niet terug toen hij daarmee klaar was, blijkbaar was het gezellig met Vienna. Al was het wel een opluchting. Dan kon hij doen alsof hij sliep als hij wel terugkwam. Hij kroop onder de dekens en draaide zijn gezicht naar de muur toe. In slaap vallen lukte echter niet, hij bleef maar beelden zien van vandaag – en meestal van Michiel. Hij hoorde ze weer samen lachen, voelde weer dat vreemde gevoel van verbondenheid… Maar al snel werden die herinneringen weer verdrongen door dat hij zomaar het lokaal uit was gelopen tijdens zijn vioolspel, zijn gemompelde begroeting van net en het feit dat hij expres zacht was gaan praten zodat Adam het niet kon horen. Hij kneep zijn ogen stevig dicht.

Every villain is a hero in his own mind.

Experiment 8102



      ''Toevallig inspiratie hoe ik dat zou kunnen klaarspelen?'' Het kwam er snibbiger uit dan ze bedoelde en 8102 slaakte een zucht. ''Ik kan alleen maar tien seconden bewust in de toekomst kijken. De andere visioenen komen en gaan. In mijn gavelessen proberen we ze op te roepen, maar tot nu toe zonder succes.''

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx

'Hoe heb je dat geprobeerd?' wilde hij weten.

Every villain is a hero in his own mind.

Three words, large enough to tip the world. I remember you.