[Rpg • 0] Experium || 10 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •(studieobject) 7223 (Michiel)• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •(studieobject) 8102 (agami) •15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Kamerindeling

Panthers Jongens (boven) • Onyx en Jester • 7223 en 8175 • Yrla Meisjes (beneden): • Vienna en Fayr • Dezi en 8102 • FersePhone

Lions Jongens: • Fire en Astreal • Fox en Tony • Emil Meisjes: • Onna en Heidi • Serena en Vera • 8226

Elephants Jongens: • Ed(noces) Meisjes: • onbekend

Rhino's Jongens: • Romeo Meisjes: • Maaya

Buffalo's Jongens: • Meisjes: • Kijo

Rooster

---

Speeltopic 1: Klik ^^
Speeltopic 2: Klik ^^
Speeltopic 3: Klik ^^
Speeltopic 4: Klik ^^
Speeltopic 5: Klik ^^
Speeltopic 6: Klik ^^
Speeltopic 7: Klik ^^

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 3 april 2020 - 18:44 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Fayr

      "Ik heb geen idee," fluisterde Fayr met grote ogen terug. "Maar volgens mij was het niet een andere afdeling die Dezi dit aangedaan heeft." Haar blik ging naar 8175, die op een warme nazomerdag een sjaaltje om zijn nek had geknoopt. Diep van binnen begon er iets te knagen en het meisje keek Vienna onzeker aan. "Ik weet het niet," zei ze nog eens.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Agami

Ze beet haar kiezen op elkaar en keek hem koppig aan. "Ga je me nou helpen, of niet? Anders kan ik best speciaal voor jou nog harder met mijn gave oefenen. Daar gaan al je grapjes, als ik de clou al kan vertellen." Als het had gekund had ze haar haren nu over haar schouder geslagen, maar Yrla hield haar stevig vast en was veel te dichtbij. Ze moest haar hoofd in haar nek leggen als ze zo tegen hem wilde praten, maar dat was het waard. Het fysieke contact kon wat haar betreft niet snel genoeg weer voorbij zijn.
      De klootzak moest eens een keer rekening gaan houden met haar persoonlijke grenzen. En als hij dacht dat ze het straks hierbij zou laten, had hij het mooi mis. Gisteren had ze die naam kunnen krijgen, dan kon ze vast ook voorspellen wanneer hij niet in zijn kamer zou zijn. Hoe zou hij het vinden als hij straks al zijn sokken kwijt zou zijn? Een paar in de badkamer, eentje bovenop de keukenkastjes, eentje in een mok ofzo... mogelijkheden genoeg.
      Ook zonder naam kon ze dat best. En ze ging eens kijken hoelang het zou duren voordat zíj naamexamen mocht doen. Dan zou Yrla misschien eindelijk inzien dat hij ook best een dagje toekon zonder die van haar te verzuren.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx

Onyx wist niet of hij het Jester echt kon toezeggen. Niet als hij boos was, en hij wilde geen beloftes breken.
      Bovendien vond hij het lastig. Hij vond ook dat hij als individu het recht had om zijn eigen beslissingen te maken. Gisteren was een ander verhaal, toen had hij Jester erbij betrokken. Maar als Dezi tóch de grens weer overschreed? Moest hij het dan eerst met Jester gaan overleggen? Hij zou niet weten waarom.
      'Ik heb Dezi een aantal beloftes gedaan als ze de jongens nog eens lastigvalt,' zei hij. 'Je mag er je mening over geven, maar als ze de grens overschrijdt dan doe ik wat ik haar beloofd heb.'

[ bericht aangepast op 1 april 2020 - 12:11 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Natuurlijk had hij Dezi nog veel ergere dingen beloofd. Jester wist ook wel dat het juist die beloftes waren waar Dezi bang voor zou moeten zijn en die ervoor zouden zorgen dat ze inderdaad haar klauwen thuis hield. Nog steeds leek hem dat niet het beste plan, maar gedane zaken namen geen keer en iets beters had hij ook niet, zoals Onyx al gezegd had. Bovendien had hij zich er ondertussen al achter geschaard, met dat vrolijke gesprekje van net.
      Hij knikte. "Ik luister."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx

'Ik heb gezegd dat ik Azumi omleg als ze zich door Fayr laat helen, en dat ze dan vanzelfsprekend van school wordt gestuurd. Ik heb gezegd dat als ze ooit nog naar de drie kijkt ik haar ogen eruit steek en haar tong eruit snijd als ze nog tegen hen praat. En dat ga ik dus ook doen,' antwoordde hij eenvoudig, 'zodra ik dat zie gebeuren, of als de jongens het me melden.'
      Natuurlijk - het kijken op zich was onvermijdelijk, maar er was een verschil tussen een vluchtige blik op iemand werpen of iemand doodstaren. Dat had Dezi heus wel begrepen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Vienna

"Met iemand als jij," de woorden van Adam gonsde door haar oren. Ze had net aan Fayr gevraagd wat er aan de hand was, toen meneer drama ook nog eens aandacht moest trekken. Met grote ogen keek Vienna 8175 achterna, terwijl hij wegrende. Verbaasd knipperde ze even met haar ogen en draaide zich toen om naar Merrin, die helemaal alleen met grote ogen achterbleef. Vienna dacht terug aan de avond ervoor. Het was haar al opgevallen dat de twee weer even samen liepen en ze had van binnen gejuicht voor Merrin. Ze had het idee dat het wel goed had kunnen komen tussen hen. "Sorry, Fayr," zei ze zachtjes tegen haar vriendin en stond toen op van de bank. Ze pakte Merrin bij zijn schouder en de jongen keek met een lege blik naar haar op. "Kom, dan zoeken we een rustige plek op," fluisterde ze zachtjes in zijn oor.

---

It's never gonna happen, Guys.

Fayr

      "Geen probleem," zei het meisje nog, maar Vienna was al weg. Fayr klikte onderhand maar op "Verzenden" en ging maar weer verder met haar ontbijt. Yrla en 8102 waren ook nog ergens mee bezig, maar aan de antwoorden van het meisje te horen, ging dat tot nu toe nog wel goed.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Dezi

Dezi wist dat ze met vuur speelde – maar ze had moeten ingrijpen nu de twee jongens weer samen waren verschenen en op de een of andere manier nog hechter leken dan daarvoor. Heel even had ze voor zich gezien hoe alles in het honderd zou lopen als Kneus wél gevoelens voor die andere sukkel bleek te hebben. Met hem práten mocht ze niet meer en terwijl ze daar over in zat, had ze zich afgevraagd of ze, door zich heel licht met Azumi te verbinden, telepathie zou kunnen gebruiken zoals ze dat in haar drakenvorm – en met Azumi – deed.
      De jongen bleek geen enkele barrière te hebben, waarschijnlijk omdat ze hem al geknecht had, omdat ze hem al in haar macht had. En hij had gedaan wat ze hem had opgedragen. Haar lippen krulden om. Deze keer geloofde ze voorgoed.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Gezellig was anders.
      Jester twijfelde er niet aan dat Onyx zijn beloftes ook met het grootste gemak waar zou kunnen maken. De nare gedachte dat het andersom vast ook zou werken kon hij echter niet tegenhouden. Als het een wedstrijd zou zijn wie zich door geweld wel stil zou houden, zou een verstandig persoon toch inzetten op de twee jongens. Helaas. Onyx en hij konden niet overal meteen zijn. Dezi was creatief...
      "Lekker," zei Jester met opgetrokken neus. "Laten we hopen dat het bij dreigementen kunnen blijven."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Yrla

Hij zette haar hardhandig neer op een tafel, vlak onder het einde van de lijn. Hij zette zijn handen op haar bovenbenen en zette er kracht op. "Wanneer ga je nu eens begrijpen dat dat de bedoeling is?" Hij had vanmorgen besloten dat hij niet bang was voor haar gave. Oke, ze zou alles kunnen zien wat hij uitspookte. En dan? Ze had er absoluut niets aan. Heel even liet hij een stilte vallen en zette toen een sluw lachje op. "Nee, ik ga je niet helpen. Je hebt net iets heel gemeens tegen me gezegd, en ik voel me diep gekwetst." Hij zette even een pruillipje op, pinkte een onzichtbaar traantje weg met zijn vingers. "Maar als je het lief vraagt, wil ik er nog wel over nadenken of ik je wil helpen."

[ bericht aangepast op 1 april 2020 - 13:26 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Fox

Fox wreef kreunend over zijn gezicht toen hij aan de ontbijttafel was geschoven en Vladimir en Speedy Gonzales onderbroeken en beha’s zag beschilderen. Nou – daar ging zijn o zo overtuigende speech die hij zo juist aan Fire had afgestoken met alle redenen waarom ze met de Panthers zouden moeten gaan samenwerken. Hij had geloofd dat de jongen het écht een kans wilde geven – totdat hij die twee kleuters aan tafel zag zitten.
      ‘Misschien zette de drank vrij laat bij hen in?’ probeerde hij.
      Fire grijnsde. ‘Je bent wel erg op ze gesteld hè?’
      Fox haalde zijn schouders op. ‘Ze zijn interessanter dan de Elephants.’
      ‘Nou…’ klonk het sarcastisch.
      Maar nee – het bleef niet bij een onderbroekenshow. De halve zaal werd stil toen het drakenwijf naar haar tafel beende, waarbij er zo onderhand een gletsjer over de grond gleed. Hij hoopte dat ze eens goed op haar bek zou gaan, maar helaas.
      ‘Oh, het kan nog creepier,’ merkte hij op toen hij de grote verwonding over haar gezicht zag. ‘Blijkbaar had ze tijdens haar drakenslaapje jeuk aan haar gezicht.’ Fox was nou niet iemand die graag om zijn eigen grapjes lachte en deze was ook nog eens niet heel goed, maar hij moest toch lachen. Vlug nam hij een slok jus d’orange, niet wetend hoe Fire hierop zou reageren. Het was toch zijn soort van vlammetje. Oude vlammetje. Zelfs al snapte hij niet waarom.
      ‘Zelfkastijding omdat ze het zichzelf niet kan vergeven dat ze mij heeft afgewezen,’ grijnsde Fire tot zijn opluchting.
      ‘Absoluut geloofwaardig. Zou ik ook hebben.’
      Tenzij haar date ook de mijne was geweest.
      Tijdens de rest van het ontbijt bleef zijn blik op de tafel gericht, waar zoals altijd wel weer drama was. Een hoop dodelijke blikken – 8175 die twee keer van tafel wegliep en de laatste keer weer in paniekmodus 2.0 verstrikt leek te zijn geraakt… Hij verwachtte dat Merrin wel achter zijn vriend aan zou gaan, of anders het kleine ding met wie hij gisteren naar het bal was gegaan, maar nee, niemand.
      Vienna ging daarentegen wel naar Merrin toe, die blijkbaar ook een arm om hem heen nodig had. Terwijl Fox zijn laatste slokje drinken nam, zag hij de zelfingenomen grijns rond de inmiddels verminkte lippen van het drakenbeest. De gedachte dat ze daarmee een jongen had gekust die híj wilde zoenen, deed toch iets wilds met zijn maag.
      Fuck it.
      Als dat klotewijf er op de een of andere manier voor had gezorgd dat niemand wat om hun nieuwste, duidelijk overstuur zijnde afdelingsgenoot bekommerde dan deed hij dat wel.
      Hij gleed van de bank af en hoopte buiten zijn geurspoor te kunnen oppikken.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Agami

Het allerliefst zou ze nu haar elleboog in zijn gezicht begraven, maar ze had zo het idee dat dat heel verkeerd kon aflopen. Zijn handen op haar bovenbenen schroeiden als vuur. Hij moest écht buiten haar persoonlijke ruimte blijven. De arrogante kwál. 8102 moest moeite doen de walging van haar gezicht te houden. Het grapje meespelen. Laat je niet kisten. Dit kon ze wel. Het was half niet zo leuk voor hem als ze meedeed.
      Dus ze trok zelf een zielig gezicht en keek expres maar naar zijn voorhoofd, want dan hoefde ze niet in zijn ogen te kijken. "Allerliefste Yrla van de hele wijde wereld, wil je alsjeblieft zo'n zielig naamloosje als ik helpen om jouw grap naar beneden te halen?"

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Adam

Met tranen die over zijn wangen liepen smeet hij zijn spullen op het bed en stapelde ze op. Hij haatte haar. Hij haatte zichzelf. Hij haatte Onyx.
      Zijn wonden deden pijn toen hij Michiels kleding woest over zijn hoofd rukte en ze daarna met trillende handen opvouwde en op zijn bed legde. Er kriebelde bloed over zijn buik toen sommige wonden weer opengingen. Het maakte hem niet uit. De echte pijn zat heel ergens anders.
      Hij zou vragen of hij bij Agami op de kamer kon slapen. En zo niet, dan maar ergens buiten. Hij kon het risico niet nemen dat hij Michiels vriendschap weer niet kon weerstaan – aangenomen dat de jongen überhaupt nog een poging zou doen om hun vriendschap te redden. De dreigementen van Dezi bleven maar door zijn hoofd spoken.
      Eigenlijk wist hij dat hij het niet zou moeten doen, maar hij wilde toch een briefje voor Michiel achterlaten. Hij zakte op de stoel neer, scheurde een bladzijde uit zijn schrift vandaan en schreef:

Michiel,
Ik weet het allemaal niet meer. Het enige wat ik weet is dat ik je niet kan beschermen als we vrienden blijven. Dank je voor alles. Ik weet dat ik nooit meer een vriend als jij zal vinden. En juist daarom doe ik dit. Ik zal altijd alles doen wat in mijn macht ligt om te voorkomen dat ze jou aandoen wat ze mij hebben aangedaan. – Adam

Er was nog zo veel meer wat hij tegen hem wilde zeggen, maar hij besloot het hierbij te laten. Hij had het Michiel al eens uitgelegd, hij had al gezegd dat hij zielsveel van hem hield. Dat herhalen zou het loslaten niet makkelijker maken. Waarschijnlijk was dit bericht achterlaten ook zout op open wonden, maar hij kon het niet over zijn hart verkrijgen om gewoon zo weg te gaan.
      Met een zucht draaide hij zich weer terug naar zijn spullen. Net toen hij ze wilde optillen, tikte er iets tegen het raam.
      Het raam?
      Adam veegde zijn wangen droog en liep er aarzelend naartoe. Hij deed het raam een stukje open en deinsde achteruit toen die verder werd opengetrokken en er iemand door naar binnen klom.
      ‘W-wat doe je hier?’ bracht hij uit toen hij Fox zag.
      ‘Ik maak me al de hele nacht zorgen om je, sinds ik je met die feeks zag zoenen. En toen zag ik je net ook nog de eetzaal uitstormen…’ Fox negeerde de stappen die hij naar achteren zette en begon te vloeken toen zijn blik op zijn keel viel. ‘Heeft ze je gewurgd?’
      Adam draaide zijn gezicht weg. ‘Ga weg,’ fluisterde hij.
      Hij wilde Fox niet zien, die hem liet branden van schaamte. Hij kon de jongen niet aankijken, zou hem nooit meer kunnen aankijken. Want terwijl Dezi hem gisteren dwong tot dingen die hij niet wilde, had hij aan Fox gedacht. In zijn gedachten had hij gedaan alsof zij seks hadden, zodat hij opgewonden genoeg bleef om Dezi’s dreigementen niet te laten uitkomen.
      ‘Niemand weet dat ik hier ben,’ suste Fox. ‘Niemand zal ons zien.’
      ‘Ik kan je zien!’ schreeuwde Adam in een vlaag van woede, die meer op hemzelf was gericht dan op Fox. ‘Ik wil je niet zien! Laat me gewoon met rust!’ Hij begon Fox richting het raam te duwen, de tranen liepen weer heet over zijn wangen.
      Fox dook weg en opeens was er een arm om zijn middel en trok Fox hem dicht tegen zich aan.
      Zodra hij de armen om zich heen voelde, begon hij te snikken.
      ‘Ssh.’ Fox hield hem stevig vast en streek door zijn haren.
      Adam ademde diep in. Hij rook naar een natgeregend bos en het had iets kalmerends. Een tijdje stond hij daar zo in Fox’ armen. Toen hij daarna echter weer opkeek, was het Dezi’s gezicht dat hem met een grijns aanstaarde.
      Net als gisteren, iedere keer dat hij zich even bij haar vandaan had gewaand.
      Hij wankelde bij de jongen vandaan, zag zijn contouren weer terugkomen. Inmiddels wist hij niet meer wat echt was, wie er echt bij hem was.
      ‘Ga weg,’ fluisterde hij opnieuw. ‘Ga alsjeblieft weg. Je maakt alles erger.’ Hij struikelde, viel op de grond en leunde met zijn rug tegen het bed. Hij drukte zijn handen tegen zijn gezicht. ‘Ga weg. Ik wil niet. Ik wil het niet.’

Toen hij na een lange tijd weer opkeek, had hij verwacht dat Fox weg was. Dat was niet zo, hij stond tegen het raam geleund.
      ‘Wil je nog steeds dat ik wegga?’
      Beschamende gedachten vulden zijn hoofd.
      ‘Ja,’ fluisterde hij, zijn hoofd gebogen. ‘Alsjeblieft Fox. Hou alsjeblieft op me steeds op te zoeken. Je maakt alles erger.’
      Een aarzeling.
      ‘Oké,’ klonk het toen verslagen.
      Een tel later viel het raam dicht.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Onyx

Een deel van Onyx hoopte van niet, het zou hun team alleen maar goed doen als ze een onruststoker kwijt waren, maar hij hield zijn mening maar voor zich.
      'Dus? Zijn we weer vriendjes? Of wil je eerst nog met een baksteen tegen mijn hoofd slaan?'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Merrin

Die hoop... De hoop die hij vanochtend had gevoeld, die gisteravond was teruggekeerd. Hij was verbrijzeld, recht terug in zijn gezicht gegooid. Ik wil geen vrienden zijn, met iemand als jij. Hij wist het. Hoe Merrin het verraden had wist hij niet, maar Adam moest weten dat hij op jongens viel. Hij had al eerder vertelt dat hij ervan walgde als een jongen op een andere jongen viel. Het was nu echt voorbij, hoe erg hij zijn gevoel ook voor Adam had proberen te verstoppen. Adam wist het, en walgde van hem. Merrin was zich vaag bewust dat Vienna hem van de bank trok en geleidelijk liep hij aan haar arm mee de zaal uit. Het meisje leidde hem naar een bankje buiten, dat verstopt stond onder de grote eik. Hij hoorde haar tegen hem praten, maar wat ze zei verstond hij niet. Op het moment dat ze hem in een knuffel trok, brak hij. Hij verborg snikkend zijn hoofd in de schouder van Vienna en trok haar dichter tegen hem aan. Het voelde fijn om even bij iemand uit te kunnen huilen.
      Hoe lang hij huilde, wist hij niet. Maar uiteindelijk waren zijn tranen opgedroogd, voelde zijn keel aan als schuurpapier, maar nog altijd voelde hij het gat in zijn borst. Voor het eerst verstond hij wel de woorden die Vienna tegen hem zei. "Hij is het niet waard, Merrin." Fersephone had ook al zoiets gezegd... Merrin voelde zijn lip weer trillen, maar hij moest zijn ei ergens kwijt. "Hij walgt van me Vienna. Dat is wat hij heeft gezegd. Hij walgt van jongens die op jongens vallen..." Het deed ontzettend veel pijn om dat hardop te zeggen en de tranen begonnen zo opnieuw geluidloos over zijn wang te strijken. "Hij is niet goed wijs," bromde Vienna naast hem. Het meisje kwam overeind en nam zijn gezicht in handen. "Er is niets mis met het feit dat je op jongens valt, begrijp je dat? Helaas kunnen sommigen dat gewoon niet hebben." Vienna keek hem met bezorgde ogen aan.

---

It's never gonna happen, Guys.